2018 Maastricht naar Reims

September 2018 rolde ik in 2 weken van Maastricht naar Reims. Hieronder het verslag.
Je kan gewoon de hele reis achter elkaar lezen, maar ook per dag in het menu hieronder aanklikken.

Voorbereiding
dag 1 Maastricht – Eijsden
dag 2 Eijsden – Luik
dag 3 Luik – Hoei (Huy)
dag 4 Hoei – Namen
dag 5 Namen – Dinant
kranten artikel
dag 6 Dinant – Givet
dag 7 Givet – Fumay
dag 8 Fumay – Rocroi
dag 9 Rocroi – Aubigny-les-Potes
dag 10 Aubigny-les-Potes – Lalobbe
dag 11 Lalobbe – Château-Porcien
dag 12 Château-Porcien -Bazancourt
dag 13 Bazancourt – Reims
dag 14 Klooster
dag 15 einde van de reis.

Voorbereiding

Juli 2018

Ik ben druk met de voorbereidingen voor de volgende etappe. Ik zit nu op de bank midden tussen kaarten van Nederland, België en Noord-Frankrijk, een boekje over de Ardennen, een route boek van de Internationale Maasroute en een boekje over de Via Campaniensis. en daarbij mijn laptop waar google maps open staat met de route planning.

Mijn ruwe planning is om vanaf Maastricht de Maas te volgen door de Belgische en Franse Ardennen. Het fijne aan deze route is dat het relatief vlak is omdat ik steeds langs de Maas rol.
Ik volg de maas dan van Maastricht tot aan het plaatsje Revin in Frankrijk. vanaf daar wijk ik van de route af en rol naar Rocroi waar de Via Campaniensis begint. En dan zal ik de heuvels niet meer kunnen ontwijken. Ik heb de hoop dat ik dan eindig in Reims en dan vanuit daar weer naar huis kan rijden. dat is ruim 300 km, dus de langste afstand tot nu toe.

Naast dat ik de route uit aan het stippelen ben en goedkope slaapplekken probeer te vinden ben ik ook bezig met het zoeken naar een nieuwe rugtas, een volledig waterdichte zodat mijn kleding maar vooral mijn reserve accu’s goed droog blijven. Zodra ik die heb gevonden zal ik daar over schrijven bij de reviews (die heb ik sowieso bijgewerkt met nieuwe producten).Verder was mijn voorwiel ernstig versleten (een aantal schroeven/schoefgaten had problemen met het schroefdraad waardoor hij bijna uit elkaar viel en ik ben daarom afgelopen maanden bezig geweest met de aanvraag voor een nieuw voorwiel via de WMO (gemeente) en het voorwiel is als sportvoorziening toegekend! Hij is al binnen en ik ben er erg blij mee. Hij is lekker stabiel en heeft wat meer opties dan mijn vorige waaronder verlichting, een uitgebreide fietscomputer en een bagagedrager. Dus ik kan weer lekker op pad!

Ik heb al een paar flinke testrondes gemaakt en voor september zullen er nog wel meer komen en dan ben ik in helemaal klaar voor de Ardennen!

Ik hou jullie op de hoogte als ik ga vertrekken en wens jullie eerst allemaal een fijne zomer! en ben je nog niet ingeschreven voor de nieuwsbrief, doe dat dan even op de startpagina.

Groetjes,
Rolstoelpelgrim

Maastricht – Eijsden

Dag 1 vrijdag 7 september.

Vanochtend rond 9.00 ben ik met de trein vertrokken richting Maastricht. Daar had ik om 13.00 bij de Kathedraal een afspraak met de Deken John Dautzenberg, hem had ik vorig jaar gezien aan het eind van mijn reis en nu ben ik daar weer begonnen. Ik ontving van hem een stempel en de pelgrimszegen en ik ben naar de St. Servaas basiliek de de bijbehorende schatkamer geweest.

Daarna ben ik op pad gegaan. Het was even een puzzel waar ik precies de stad uit moest komen om op de maasroute te komen en uiteindelijk ben ik ook iets anders gegaan dan de officiële route maar al voor ik Maastricht goed en wel uit was had ik toch de goede route te pakken.
Ik rolde via de west kant van de Maas over verschillend soorten wegen, drukke, langzame, verhard en onverhard. Maar alles was goed te doen. Er was veel te zien. Veel mooie natuur en mooie huizen. ook reed ik nog langs het kasteeltje van André Rieu.

Ik heb ook een stuk over een onverhard dijkpad gerold, vandaar kon ik heel mooi de maas over kijken. Erg bijzonder vond ik de rotswanden met alle grotten en zelfs een oude grotwoning die inmiddels half vergaan is.

Bij Ternaaien/Lanaye stak ik het Albert Kanaal over bij de sluis het verschil in hoogte is daar wel 14 meter. Ik had een vriendin die binnenvaartschipper is en ik ben wel eens met haar meevaren en toen zijn we ook door die sluis heen gegaan en het was leuk om de sluis nu ook van de andere kant te bekijken.
Bij Ternaye wilde ik de pont naar Eijsden pakken, maar ik had pech want de pont lag stil aan de overkant en mij werd verteld dat hij vandaag niet zou varen. En ik moest daarom 4 kilometer verder op via Ravel paden ( zo heet het fietsnetwerk in Belgie, zijn vaak fietspaden op oude spoorlijnen of door natuurgebieden) naar de volgende brug.

En ik heb dan ook zo’n 8 km extra moeten rollen. Al heeft me dat ook wel een mooi ritje opgeleverd waar ik nog heb kunnen kijken naar vele vogels. Vooral (grote Canadese) ganzen waren er veel en er stak nog een pad het pad over. Ook heb ik nog een half valappeltje gegeten. Eerder vandaag had ik ook al een paar bramen gevonden dus ik heb weer lekker supervers fruit gegeten. Ook lagen er veel noten (walnoten en hazelnoten) maar dat is een beetje lastiger eten dus die heb ik laten liggen.

Uiteindelijk bij het adres van Vrienden op de fiets aangekomen. daar heb ik mijn couscous klaargemaakt en nu lig ik op bed dit stukje te schrijven en ga ik zo de route van morgen voorbereiden.

Dan ga ik echt naar het buitenland want dan rol ik naar Luik.

groetjes,

Rolstoelpelgrim

Eijsden – Luik

8 september

Na een nacht goed slapen bij Linda en Patrick van vrienden op de fiets ben ik na een lekker ontbijtje om iets voor half 9 vertrokken vanaf Eijsden.

Eerst rolde ik een stuk wat ik gisteren ook al had gerold vanwege die niet werkende pont. Ik reed langs veel suikerbietvelden en wat mais. Al snel kwam ik bij de grens. Net na de grens was een raar smal bruggetje met aan 1 van de kanten een korte (2 a 3 meter) maar enorm stijle onverharde helling met los grint. Gisteren reed ik daar en dacht toen nog bij mijzelf dat het fijn was dat ik die helling naar beneden had en de verharde helling omhoog. Helaas… Nu kwam ik er weer langs en kwam ik vanaf de verkeerde kant. Ik heb het nog flink geprobeerd maar er was geen beginnen aan. Iedere centimeter die ik omhoog rolde gleed ik op de grintjes weer omlaag. Uiteindelijk ben ik maar mijn rolstoel uitgestapt (gelukkig maar dat ik dit kan) en heb mijn rolstoel de helling opgeduwd. En zo kon ik toch weer verder.

Al snel rolde ik weer aan de Maas. Daar was voor het eerste de route aangegeven met het echte Santiagologo en dat heb ik gevolgd tot aan Visé (of Wezet, 2 namen 1 plaats. Daar hebben veel Belgische namen last van).

In Visé de kerk opgezocht, eerst die aan de ene kant van de maas en daarna die aan de andere kant, maar helaas hadden ze beide geen stempel.voor in mijn pelgrimspaspoort. Uiteindelijk hebben ze bij de 2e besloten een handtekeing en datum te schrijven op de plek waar de stempel hoort. Is beter dan niets.Gelukkig had ik gisteren al wel een stempel in Maastricht en Eijsden gekregen. In Eisden was de kerk dicht maar het adres van de priester hing in het voorportaal en ik was daar toen heen gerold. Toen ik aankwam liep hij net de deur uit om naar een mis in een andere plaats te gaan maar hij had gelukkig nog tijd voor een stempel.
Maar ik was aan het vertellen over Visé. Na Visé ben ik op een Ravel fietspad terecht gekomen wat echt aan de Maas lag en die liep tot aan Luik. Hier stonden bordjes van de internationale maasroute die ik volg. Onderweg was er best veel industie. Grote fabrieken en bedrijven met enorme hopen stenen, zand, boomstammen, in elkaar geperst afval, etc. Ook rolde ik nog langs een stuk waar echt enorm veel boten (van sloep tot kleine binnenvaartschepen) op het droge stonden, sommige zagen er nog wel uit of ze konden varen maar de overgrote meerderheid waren wrakken, verroest, gaten in de bodem, missende bovenkanten of verrot, etc. En aan de kade in het water lagen ook soms schepen die er uit zien alsof ze al jaren verlaten zijn. Een vreemde gewaarwording.

In Luik aangekomen ben ik in 3 kerken geweest waaronder de Jacobuskerk. Bij 2 heb ik een stempel gekregen, de derde kerk was de stempel kwijt. Dus vandaag 2 stempels en een handtekening dat ik er ben geweest in mijn paspoort er bij gekregen. Ik ben nu na 3 jaar rollen begonnen aan de laatste pagina. Gelukkig zit het volgende paspoort al in mijn tas.

Nu ben ik bij de Zusters Benedictinessen. Een erg mooi klooster. Echt zoals je je een klooster voorsteld. Kloostergangen rondom een mooie tuin. Een mooie maar eenvoudige kloosterkerk. verder is er een grote eetzaal (refter) waar we vanavond met z’n tweeën (er is 1 andere gast) een broodmaaltijd hebben gegeten. En ik heb een sobere slaapkamer met niet meer dan een eenpersoonsbed, een bureau en een kraan met wasbakje. Precies wat een mens nodig heeft. Er wonen hier zo’n 20 zusters van alle leeftijden. Er zijn een aantal echt oude zusters maar ook nog wel redelijk jonge nog geen gelofte hebben afgelegd.

En nu is het tijd om te slapen. Morgen een lange dag richting Hoei/huy.
Er is hier geen internet dus de foto’s van vandaag komen later (naschrift: zoals je ziet heb ik ze inmiddels kunnen plaatsen. 2 dagen later toen ik weer wifi had).

Groetjes,

Rolstoelpelgrim

Luik – Hoei

10 september 2018

Vanochten om 7.30 kwam een zuster me helpen om mijn rugtas naar de rolstoel te tillen. Daarna heb ik ontbeten en ben ik naar het ochtendgebed geweest. Helaas kon ik niet blijven voor de mis anders werd het te laat om te vertrekken.
2 Nederlands sprekende (eigenlijk Vlaams sprekende) zusters zwaaiden me uit en toen ging ik weer op pad.

Het was wel weer even zoeken voorat ik weer op de route zat en toen ik er net op zat had ik ook nog eens pech ondat het was opgebroken en toen duurde het weer even voor ik er weer op een andere plek op kon komen. Maar het is gelukt.
het grootste deel van de dag reed ik langs lelijke industie. Het was vaak zo lelijk dat het weer iets moois had. Oude ongebruikte fabriekspanden, energie centrales, sluizen, spoorrails die er uitzag alsof er nooit werd gereden, etc.
En niet alleen wat ik zag was lelijk, de geuren ook. Veel diesel en andere chemiesche geuren die ik niet thuis kon brengen drongen mijn neus binnen.
Tussen die industie in waren ook gedeeltes met zeer luxe mooie woningen, dat was in ieder eval 100 jaar geleden zo. Nu waren die mooie statige huizen met torentjes vervallen, kapotte ramen, lekkende daken, naar beneden hangende goten en vaak enorm begroeid met allerlei klimplanten. Het woord verpaupering is hier vast uitgevonden.

  
Aan het eind van de dag veranderde de sfeer, de industrie werd minder en er waren weer paden waar ik op een enkele fietser na niemand tegen kwam. Er stonden weer bramen en ik vond ook een appelboom die een paar lekkere appels voor me had laten vallen.

Na ongeveer 28km rollen waren mijn accu’s bijna leeg en ik besloot ze bij de kerk even te vervangen voor een nieuw set dat in mijn rugzak zat. De kerk zelf was helaas dicht. Maar toen ik bezig was met vervangen zag ik opeens dat ze een lourdesgrot bij de kerk hadden (Voor de lezers uit het groene hart, hij was wel iets kleiner dan die in Zevenhoven, maar toch best groot). Helaas dus geen stempel van de kerk maar wel een foto kunnen nemen.

Net voor Huy kwam ik nog langs een enorme kerncentrale.

En daarna vervolgde ik de laatste 3 kilometer voordat ik op mijn slaapplek kwam. Die 3 kilometer heeft me nog bijna 1 1/2 uur gekost ipv een half uur. Dat kwam omdat het een zeer steile heuvel op was. Maar het is gelukt!
Boven aangekomen voelde ik me alsof ik in Tibet kwam. Uitgeput van het “berg” beklimmen zag ik een Tibetaanse tempel. Hier is het klooster waar ik vannacht zal slapen. Een Tibetaansklooster. Ik heb hier een broodmaaltijd gegeten. Er bleken nog heel veel andere gasten te zijn waarvan meer dan de helft Nederlands of Vlaams.

Na het eten ben ik naar mijn kamer gegaan, het gedoucht en een handwasje gedaan (is hopelijk morgen weer droog) en nu lig ik even op bed dit te schrijven (maar ik kan het pas later online zetten want het internet werkt hier niet, geen wifi en ook mobielinternet heeft geen bereik). En dan is het zo tijd om te slapen.
Morgen weer een lange dag. Vandaag Bijna 44km gerold.

groetjes,

Rolstoelpelgrim

Hoei – Namen

10 september

Vanochtend opgestaan en weer ingepakt voor vertrek.
Eerst even ontbeten, er was buffet met brood, yoghurt, muesli, ei en fruit. Dus ik kon er na het ontbijt weer goed tegen aan. Tijdens het ontbijt had ik een leuk gesprek met een man die bij me aan tafel zat. Ik had heb gisteren ook al gesproken. Hik komt regelmatig op bezoek in het klooster. Hij gaf me een boekje waarvan hij vond dat het heel goed was. Toen ik het ontving was ik verbaasd. Ik verwachte een boek over boedisme (waar hij best fanatiek in is) maar ik kreeg een boekje van Anselm Grun, een katholieke monnik. Die ga ik dan maar eens lezen.
Na het ontbijt heb ik nog even wat rondgekeken op het kloostercomplex, betaald en toen vertrokken.

In Hoei vond ik op de grond een metalen schelp toen ik opweg was naar de kerk. De kerk vond ik maar helaas was de deur dicht. Wel zat tegenover de kerk een touristen informatiepunt en daar vroeg ik of ze wisten hoe laat de kerk open zpu gaan. Helaas vertelde ze dat die de hele dag dicht zou zijn omdat het maandag is maar ze hadden toch goed nieuws want ze hadden zelf 2 stempels voor pelgrims.

Daarna even naar de supermarkt aan de overkant van het water gegaan. Daar een paar kleine boodschapen gedaan, een beetje fruit voor onderweg en naar een wc gevraagd. Want dat blijft mijn grootste zorg tijdens zo’n wandeling. Daarna was ik klaar om mijn wandeling te vervolgen.
De route vandaag was heel makkelijk en stond ook nog heel goed aangegeven met bordjes.

Gewoon de Maas volgen tot de bestemming.
het landschap was gelukkig weer veel mooier dan gisteren toen het mooi van lelijkheid was. Ik rolde vrijwel de hele tiid strak langs het water. Er waren af en toe fabrieken, vooral veel industie die zich bezighoud met stenen. Afgraven, hakken en vervoeren. Af en toe was er ook een enorme klap die galmde tussen de heuvels, dynamiet denk ik waarmee ze een stuk rots klein maken. Rondom zo’n fabriek zag je ook dat hele stukken berg weg zijn. Nog even en het is hier net zo vlak als in Nederland.

Al sinds Visé zie ik steeds gepelde walnoten op mijn route zie liggen. Midden op het pad, soms op het randje van de kade maar in iedergeval daar waar je wandelt. Iedere half uur vind ik weer een of 2 van die noten en soms nog meer. Als ze er dan liggen dan steeds om de paar meter een stuk schil. Er loopt vast een notenetende pelgrim voor me.

En over noten gesproken, die heb ik ook nog gevonden (maar juist niet in de omgeving van de gevonden noten, op die plekken was geen notenboom te ontdekken). Ik vond ik nog een paar appels en bramen. Dat is weer voordelig lekker eten!

Nog iets grappigs dat ik tegen kwam in de maas (al is het misschien ook wel zielig) is 2 schildpadden. Die zaten rustig te genieten van het zonnetje aan de rand van de maas.

Schildpadden

Aan het begin van Namen heb ik een kerk opgezocht. Ik had online al gezien dat ze een viering hadden dus ik wist dat er mensen zouden zijn. En dat klopte dus dat leverde weer een leuk gesprek op met een aantal parochianen die erg benieiwd waren naar mijn reis en mijn bijzondere rolstoel. En ik kreeg een stempel van de priester.

Daarna ben ik naar het jeugdherberg gegaan waar ik had gergereserveerd.

Ik heb een 4 persoonskamer voor mijzelf, en lig nu lekker op bed dit bij te schrijven. Er is hier goedwerkende wifi dus heb van afgelopen 2 dagen ook bijgewerkt met foto’s.

Wil je op de hoogte blijven een een email ontvangen als ik iets nieuws plaats? Schrijf je dan even op de homepage in voor de nieuwsbrief (en vergeet de email niet te bevestigen, kijkt evt. In je junkmail).

Groetjes,

Rolstoelpelgrim

Namen – Dinant

11 september 2018

Vanochtend om 6.45 opgestaan, aangekleed en alles ingepakt en naar de ontbijtzaal gerold. Ik paste met al mijn bagage haast niet op de rolstoellift maar na wat passen en meten kon ik toch naar boven komen.
We kregen een biologisch ontbijtbuffet. Ik had brood, fruit en yoghurt zodat ik erven tegen aan kon.
ik kreeg nog een stempel bij het jeugdherberg en daarna ben ik vertrokken.

Ook vandaag kwam ik weer regelmatig opgegeten noten tegen, die persoon loopt nog altijd voor me.

Na een rijdje werd ik begroet door een wandelende man die een praatje maakte. Hij vroeg of ik pelgrim ben en dat beantwoorde ik bevestigend. We praten wat over mijn route en daarna rolse ik weer door.
Een halfuurtje later werd ik opeens ingehaald door een fietser, was diezelfde man. Hij had nog wat vragen want hij wilt zelf graag gastadres worden voor pelgrims. Hier hebben we nog even over gesproken en toen gingen we weer ieder zijns weegs.

De route stond ook vandaag weer goed aangegeven. Overal borden met maasroute en ook regelmatig een sticker met de schelp van Santiago.
Het landschap was erg mooi. Mooie stijle rotswanden met bomen naast het water en kastelen.

In Profondeville ging ik naar de kerk, hier was iemand aan het schoonmaken. Zij wist me in half frans met Nederlands en Engels te vertellen dat de priester 3 huizen verderop woonde in een groot hui met een tuin waar een kruisbeeld staat. Ik had het al snel gevonden en hij stond in zijn tuin. En daar kreeg ik mijn 2e stempel van de dag.

even later zag een mooie plek voor een foto, er kwam een bootje onder Nederlandse vlag aanvaren en die zette ik er gelijk bij op de foto. Op het moment dat ik dat deed nam de man aan boord van dat bootje ook een foto van mij. Ik vond het best jammer dat ik die foto niet even kon zien.
Maar dat liep anders. Een uurtje of zo later kwam ik langs een sluis. En precies die boot lag in de sluis. Ik Sprak de mensen aan en zo hadden we een leuk gesprek. Ze namen nog een paar foto’s terwijl ik rolde en zij uitvaarde en beloofde die foto’s te emailen. Dus dat is erg leuk. (Is inmiddes gebeurd, als jullie dit lezen, bedankt voor de foto’s!)

 
Ook zag ik vandaag de eerste wijngaarden. Die verwacht ik op mijn route nog wel meer te zien als ik zuidelijker kom.

Ik kwam ook een paar overstekende hagedissen tegen. En ze wilde mooi op de foto.
Qua eten had ik vandaag alleen een paar bramen. Niet zo veel. Alles was verdroogd of onbereikbaar.

Net voor Dinant ben ik nog even via dhet klooster van Leffe gerold. Helaas waren ze gesoten (dat wist ik al) en leverde het me geen stempel op.

Daarna naar Dinant. Hier heb ik de kerk bezocht. Helaas hadden ze daar geen kennis van mogelijke pelgrimsovernachtingen en de jeugdherberg was telefonisch onbereikbaar dus ik sta nu op een camping (met internet, dus ik kan dit gelukkig plaatsen).

onderweg naar de camping kwam ik nogmaals de man tegen van het bootje en hadden we het nog even over hun en mijn reis.

mijn tentje staat vlak bij de maas dus ik kan morgen snel mijn route weer oppakken.

2 jongens hebben geholpen met opzetten en morgen ochtend komen ze weer helpen afbreken dus dat is ideaal!

En voor nu ga ik slapen.
tot morgen!

Groetjes,

Rolstoelpelgrim

Krant interview

Toen ik in Dinant was ben ik gebeld door het Algemeen Dagblad. En hieronder is het resultaat.

er zijn 2 artikelen die net wat verschillen, 1 korte in de krant en een uitgebreide online.
Helaas staan er een paar dingen in die niet helemaal kloppen, vooral het kilometer aantal is niet kloppend. er staat 242 kilometer, maar dat is de route als je die via de aller kortste (GR)wandelroutes (dwars door bossen, onverharde paden met stijle hellingen) neemt, ik nam niet de kortste maar de mooiste en “vlakste route”. ik heb 400 kilometer gerold voordat ik in Reims aankwam omdat ik de kronkelige Maas volgde en via mooie oude plaatsen rolde.

en het artikel op de website:

Rollend naar Santiago de Compostela: Laura (34) is een ‘rolstoelpelgrim’

Op pelgrimstocht naar Santiago de Compostela: dat is al een opgave op zich. Laat staan dat je deze tocht maakt in je eentje in een rolstoel. Laura Feenstra (34) uit Alphen gaat de uitdaging aan.

De combinatie van haar liefde voor het geloof en voor het ‘rollen’ van lange afstanden heeft haar aangemoedigd om op bedevaart te gaan. ,,Als tiener, toen ik nog kon lopen, was ik er al in geïnteresseerd. Maar toen ik op mijn twintigste steeds slechter begon te lopen dacht ik dat het er niet meer in zou zitten.” Feenstra werd gediagnosticeerd met het Syndroom van Ehlers-Danlos (EDS). Dit is een bindweefselafwijking waarbij de ledematen steeds uit de kom gaan.

“Maar zo’n vijf jaar gleden, begon ik voor de lol wat langere afstanden te rollen. Van vier kilometer ging ik naar acht, vervolgens naar vijftien en al snel tikte ik de twintig kilometer aan. Toen dacht ik: als ik dit kan, dan is een pelgrimage ook niet onmogelijk. Achter de geraniums zitten is niets voor mij.”

Improviseren

Soms moet ze onderweg even improviseren. Sommige ‘blubberige’ pelgrimspaden zijn namelijk niet gemaakt voor haar rolstoel. ,,Of dan moet je door weilanden over hekjes heen, dat wordt voor mij lastig”, lacht ze. ,,En laatst was er een pontje uit de vaart. Nou, toen moest ik ruim 8 kilometer omrijden.”

Achter de geraniums zitten is niets voor mij

Laura Feenstra

Maar het is niet de fysieke inspanning die haar grootste uitdaging is; dat is het vinden van een toilet. ,,Soms zijn de toiletten die ik tegenkom niet rolstoeltoegankelijk. Of je komt gewoon niets anders tegen dan open velden.” Wat je dan doet met een volle blaas? ,,Heel hard hopen dat je er eentje tegenkomt”, lacht ze. ,,Maar eigenlijk komt het altijd goed. Als ik iets nodig heb, kom ik het altijd tegen. In de middle of nowherekwam ik bij hoge nood uiteindelijk een boerderij tegen waar een aangepaste rolstoelauto op de oprit stond. Daar kon ik niet alleen naar het toilet, het was ook nog eens een rolstoelvriendelijk toilet. Bijzonder.”

,,En als je het niet tegenkomt, dan moet je het vragen. Zo ontmoet je ook weer ontzettend leuke mensen.” Op haar blog rolstoelpelgrim.nl schrijft Feenstra over haar reis en die ontmoetingen.

Stukje bij beetje

,,Ik heb een zoon van 14 jaar, die het niet zo leuk vindt als ik maanden wegblijf.” Dus doet Feenstra elk jaar een ‘stukje’. In 2016 rolde ze van Haarlem naar Den Bosch en in 2017 van Den Bosch naar Maastricht. Dit jaar verlaat ze voor het eerst het Nederlandse landschap voor de heuvels van Frankrijk. Ze gaat in twee weken tijd rollend langs de Maas van Maastricht naar Reims, dat is zo’n 242 kilometer.

De ‘rolstoelpelgrim’ legt zo’n 30 à 35 kilometer per dag af van de tocht. ,,Maar omdat ik weleens omwegen moet maken of even langs de supermarkt moet voor eten, komt daar in de praktijk al gauw 10 kilometer bij.”

Onderweg slaapt ze soms op campings en in hostels, maar het liefst klopt ze bij kloosters aan voor een overnachting. ,,De sfeer is daar altijd bijzonder.” Bij verschillende kerken ontvangt ze een stempel voor in haar pelgrimspaspoort. “Net als bij de Elfstedentocht.”

Dinant – Givet

Dag 6, Woensdag 12 september.

Vanochtend rond 5.00 werd ik bibberend wakker, het was toch best koud en ik was in mijn slaap half uit mijn mumieslaapzak gekropen. In slaap komen wilde niet meer zo dus rond 6.00 ben ik me aan gaan kleden en gaan inpakken. Toen alles was ingepakt ben ik vertrokken.
Ik reed weer naar Dinant en onderweg kwam ik een enorme goederentrein vol auto’s tegen (dit soort goederentreinen denderden ook de hele nacht langs de camping, alleen de Maas zat er tussen).

Ik denk dat ik de noten etende pelgrims heb gezien. Toen ik net van Dinant kwam haalde ik 2 bepakte mensen in en daarna heb ik geen noten meer zien liggen.

Na Dinant reed ik vrijwel de hele tijd door enorm mooi gebied. Grote stijle rotswanden die strak aan het water of de weg stonden en vele kastelen en forten.

naast forten stonden er ook heel mooie oude gebouwen, ik las ergens dat dit oude luxe hotels waren die in de tijd van trekschuiten en stoomtreinen zijn gebouwd, Dintant en omgeving was toen een plek waar vele rijke mensen heengingen op vakantie. Na het veranderen van het vervoer gingen mensen naar andere plekken op vakantie en raakte deze hotels uitgestorven en vervallen. ik hoorde dat ze nu vaak als opslagplek worden gebruikt.

ik had veel verschillend soort wegen, wegen met auto’s maar vooral veel fietspaden waar haast niemand reed. veel van deze fietspaden zijn op of naast oude verlaten spoorlijnen gemaakt, dit heeft als voordeel dat de route relatief vlak is. sommige stukken hebben ze de rails gewoon laten liggen en daar is de rails volledig begroeid.

 
Op een gegeven moment was mijn water bijna op en er waren weinig plekken om te vragen of te vullen. Eindelijk zag ik een man in een tuin staan ik vroeg hem in mijn beste Frans om wat water en ipv mijn fles te vullen met kraanwater kreeg ik een literfles bronwater. Dus dat was fijn want het water hier is niet erg lekker (smaakt en ruikt naar zwembadwater al is het hier minder erg dan in andere delen van Frankrijk).

Ik moest nog een paar keer een sluis over, het wisselde vandaag een paar keer aan welke kant ik rolde. Sluizen zijn lastig om over te gaan. Omdat de loop of fietsbrug aan de sluisdeur vast zit en die kan draaien om open te gaan zit die brug hoger dan het wegdek.  Soms wel 25cm. Ik moet dan uit mijn rolstoel en dan hijs ik die stoel de brug op en ga weer zitten. Of ik duw hem helemaal naar de overkant. Het is altijd een flinke klus. Vandaag zat het mee want ik kreeg steeds hulp. 1 keer van een Nederlands stel die ik al een paar keer langs had zien fietsen. Zij doen ook de maasroute maar dan steeds op en neer om weer terug naar hun auto te gaan. En de volgende dag gaan ze een volgend stuk op en neer.

Ook ben ik de grens vandaag gepasseerd, er stonden bij de grens 3 vlaggen. De Belgische, de Franse en de Europese vlag. Nu zal ik me echt in het Frans moeten redden. En dat is best lastig omdat ik nooit Frans op school heb gehad. Aleen een cursus Frans voor op reis. En nu dus alle tijd om te oefenen!

Nu sta ik op een camping in Givet, er staan nog een stuk of 5 trekkerstentjes naast mijn tent. Het is een simpele Franse camping. Geen wc brillen, geen licht in het toilet, maar ik sta hier verder prima. En voor die 6 euro mag ik niet klagen. Mijn rolstoelwielen staan te laden in de afwas ruimte en de rest van mijn stoel staat in de tent (die past precies in mijn voortent, ik ga dan zelf eerst de tent in en trek de rolstoel achter me aan en dan wurm ik me langs de rolstoel om de tent dicht te doen).
 

Morgen ochtend wil ik weer  vroeg door rijden. Dan ga ik richting Haybes of Fumay. Afhankelijk hoe ik me voel en hoe de weg is. De Ravel is gestopt en ik ga nu over Voie Verte Trans Ardenne rijden. Dat is volgens mij redelijk vergelijkbaar met elkaar, alleen een Belgische en een Franse versie.

Tot morgen

En voor wie zich nog niet heeft ingeschreven voor de nieuwsbrief, ga naar de hoofdpagina en schrijf je in. Vergeet niet om daarna in je email te kijken want daar is een email die je moet bevestigen. Geen email gehad? Kijk in je junkmail of stuur mij een berichtje

Groetjes,

Rolstoelpelgrim

Givet – Fumay

dag 7, 13 september

Vandaag ben ik a weer een week op pad.
Afgelopen nacht begon het met een beetje regen. Ik hoorde het zo op mijn tent druppelen terwijl ik wilde slapen.
Gelukkig was het niet zo heel erg en kreeg ik toen het ochtend was mijn tent nog redelijk droog mee. op de camping vond ik nog een appelboom met allemaal kleine maart smakelijke appeltjes, daar heb ik er een aantal van meegenomen voor onderweg, lekker.
Toen alles weer op mijn rolstoel was gebonden ben ik vertrokken.
 

De eerste stop was in Chooz. Daar ben ik bij het gemeentehuis langs geweest voor een stempel.
De bordjes van de Voies Vertes zijn goed te volgen, al moet ik er wel weer even aan wennen.
 
De dag begon vooral erg mistig, de heuvels/bergen waren soms haast niet zichtbaar. Af en toe vielen een paar spetters maar gelukkig viel het reuze mee. de mist maakte het wel heel erg mooi, weer heel anders dan met een helder blauwe lucht zoals ik tot nu toe het meeste heb gehad.

   
De route van vandaag was het erg mooi. Alleen de rivier, de bomen, de wind en de stilte. zulke stilte ken ik in Nederland niet. Alleen in de verte soms een auto (en niet eens elke 5 minuten of zo maar enkele keren in een uur) en een enkele fietser of wandelaar die me passeert of tegemoet rijd. ook zie ik af en toe een visser aan de overkant, meestal zijn het vissers met alles er op en er aan, tentje, ligbed en 3 hengels, maar soms juist ook het tegenovergestelde en zien de vissers er uit alsof ze in hun lunchpauze even vissen, met gewone kleding en alleen een klein hengeltje en verder niets.
Verder hoorde ik nog een wildzwijn (ik zag hem niet maar het klonk als een soort varken, dus ik ga er maar van uit dat het een wild zwijn is. Af en toe hoor ik een kettingzaag. Aan de overkant van het water (als daar een weg te zien is, want soms was er niets dan bos aan de overkant) rijd ook af en toe een vrachtwagen met bomen.

       
De Maas is hier op sommige delen bijna een snel stromende rivier, zeer ondiep. Ook is het redelijk helder. Ik kan vissen zien zwemmen. Sommige zijn best groot (40 a 50cm?). Later las ik op een bord dat hier zalm zit.
Verder zag ik vandaag nog een kleine waterval.

 
 
 
Verder zie ik al sinds België regelmatig heel veel hop, soms een klein plantje, maar soms overwoekerd de hop hele bomen en struiken.
 

Overal langs de weg in tuinen stonden appelbomen die hun appels lieten vallen zonder dat ze werden geoogst. Vind ik best zonde van al die lekkere appels. Als ik die zie liggen krijg ik al zin om appelmoes te maken en een jaarvoorraad op te slaan en weg te geven. Maar helaas kan ik die appeltjes nu niet meenemen en laat ik ze maar voor wat het is. Vanochtend op de camping heb ik nog wel een appeltje van de boom naast mijn tent gegeten.

Ik reed het grotste deel van de dag weer langs de Maas maar boten heb ik vrijwel niet gezien. 1 klein pleziervaart bootje. Wel waren er steeds sluizen.

In Haybes kreeg ik een stempel bij de touristeninformatie. Ook ging ik daar nog even naar de bakker voor wat brood voor mijn avondeten.

Net voor Fumay is de Maas heel erg stil en spiegelglad, je kan de bergen zien reflecteren in het water.

In Fumay heb ik een stempel gehad in de kerk, dat was bijzonder want normaal zou deze kerk gesloten zijn maar er was een bijzondere situatie. Er was een raam gebroken en er waren duiven in de kerk gekomen en die hadden alles onder gepoept. Er waren nu een aantal vrouwen met mondkapjes op aan het poetsen om alle viezigheid weer weg te krijgen want het zat werkelijk overal.een van deze vrouwen nam me mee naar een naastgelegen pand waar de administatie van de kerk werd gedaan. Daar lag de stempel. en die werd in mijn paspoort gezet.

Na de kerk ben ik doorgerold naar de camping. Hier kreeg ik een plekje toegewezen naast 4 Nederlanders met 3 honden. Ik mag mijn rolstoel opladen in de voortent van 1 van hen en ik werd uitgenodigd om wat te komen drinken. Dat resulteerde in een erg gezellige avond.
1 van hen had een niet werkende thermoskan (zoals ze zelf zeiden werd hij nog warmer van buiten dan van binnen) en die werd me aangeboden om vannacht als kruik te gebruiken. Dus ik lig nu lekker warm in mijn slaapzak met een kruik. Hopelijk blijf ik dan vannacht een beetje warm.
 

Aangezien hier op de camping geen wifi is zullen jullie nog even moeten wachten op nieuwe foto’s (inmiddels zien jullie dat het is bijgewerkt).

Ik ga morgen halverwege de dag de Maas verlaten en wandel dan van Revin (aan de Maas) naar Rocroi (begin van de Via Campaniensis).

Tot morgen!

Groetjes,

Rolstoelpelgrim

Fumay – Rocroi

Dag 8, 14 september

Vandaag stond er in kilometers maar weinig op het programma, de planning was geloof ik 22 km en het zijn er een kleine 25km geworden. Maar dat zegt niets over de zwaarte.
Vanochtend stond ik eindelijk niet bevroren op na een goede nacht met de thermosfles van de buurman (zie verhaal van gisteren) en mijn eigen warme drinkfles In combinatie met mijn zomerslaapzak, een vuilniszak en een nooddeken (zo’n glimmend folie ding).
Mijn rolstoel was weer helemaal vol geladen en na de tent te hebben afgebroken vertrok ik.
eerst ben ik even langs de supermarkt gegaan voor mijn dagelijkse boodschappen en daarna weer snel door. Het ging weer door erg mooi gebied. Ik zag erg veel aalscholvers met hun vleugels gespreid staan. Vind ik altijd een leuk gezicht.

Na een tijdje rollen werd ik ineens ingehaald door een bekende man op de fiets, het was een van de mensen die ik kende van de camping en waar ik mijn rolstoel mocht opladen. We zwaaiden en hij fietse alweer door.

Ik reed ook lange tijd langs de spoorlijn. De treinen hier zijn erg kort en vrolijk gekleurd maar hebben geen bovenleiding.
Al vrij snel kwam ik aan in Revin. Daar was ik op bekend terrein want hier had ik afgelopen zomer geslapen als tussenstop opweg naar Taizé (voor wie het niet weet, dat is een klooster in midden Frankrijk waar ik jaarlijks heen ga). 
Revin was voor mij het eind van de internationale maasroute die ik sinds Maastricht heb gevolgd. De maasroute gaat door maar ik sla af richting Rocroi, maar 11 kilometer van Revin. In Rocroi kan ik dan beginnen aan de Via Campaniensis. Een officiele pelgrimsroute naar Santiagio.

11 kilometer is normaal heel goed te doen en rol ik in 2 uur. Maar niet deze kilometers. In die 11 kilometer had ik een stijging van gemiddeld 5% en mijn maximum stijging was 20% (moest ik achteruit doen omdat ik anders achterover kiepte)
De eerste helft van de route na Revin reed ik op een D weg waar ook vrachtwagens en autos met 80km per uur langs reden. Wel moet ik zeggen dat ik vind dat die automobilisten erg goed rekening houden met fietsers, wandelaars en in mijn geval een rolstoel op de rijbaan. In Nederland word ik regelmatig op 30cm gepasseerd maar hier houden ze zeker 1 1/2 meter afstand. Heel fijn. Onderweg maakte ik ook nog even een stop op een uitzichtpunt om op adem te komen. Er kwamen 2 wielrenners aangereden, vader en dochter uit Engeland. Heb ik even gezellig mee gesproken en daarna gingen we beide weer verder.
     

De 2e helft van de route liep door een bos over een kleinere zijweg waar maar af en toe een auto komt. Er stopte nog een vrouw om te vragen of het wel goed ging. Ik denk niet dat hier vaak rolstoelen rollen. Op die zijweg zag ik eigenlijk alleen maar bomen en een enorme helling
aan het eind van die weg stond ook de naam van de weg, dat is Vallée de Misère, en dat vond ik wel een toepasselijke naam. Het was echt een enorm zware dag.

 
In Rocroi ben ik naar de touristeninfo gegaan. Ze hebben hier een gemeenteherberg. En nadat ik een stempel in mijn paspoort kreeg gingen we naar de herberg. Ik slaap hier nu alleen en heb van alles kunnen doen waar de laatste dagen op de camping niet van kwam. Uitgebreid douchen, warm eten, de tent drogen (uitgehangen in de douche) en kleren wassen. Dat laatste is hier heel fijn want er staat een centrifuge dus na het wassen met de hand zijn de kleren na de centrifuge al weer bijna droog.

 
Ik ga nu mijn route voor morgen bekijken en dan slapen. Ik ben enorm moe en toe aan een goede nacht slaap.

Tot morgen!

Groetjes,

Rolstoelpelgrim

Rocroi – Aubigny-les-Potes

Dag 9 – 15 september 2018

Ik heb een goede nacht gemaakt in mijn prive herberg in Rocroi (ik kwam er vandaag trouwens achter dat het soms als Rocroi en soms als Rocroy word geschreven).
mijn tent heb ik vanochtend weer op kunnen rollen. Die had ik lekker kunnen drogen in de badkamer van de herberg.

Het gebouw van de herberg was al best oud. 1829 stond er op. De muren waren haast een meter dik en ik had binnen vrijwel geen telefoon berijk. Voor het bericht van gisteravond moest ik eerst naar buiten lopen.

Vanochtend starte ik de Via Campeniensis. Die leide me eerst naar de stadswallen. Die zijn hier nog vrijwel compleet en stervormig, ze zijn ook toegankelijk en je kan door de gangennopen maar dat heb ik nu niet gedaan. Ik ben doorgerold, de route is heel duidelijk aangegeven met schelpen en met geel bauwe strepen.

Vandaag had ik weer veel bos maar ook wel veel open landschappen. Vooral weilanden met mooie franse koeien (bleekscheetkoeien zoals we die vroeger noemden).

Ik had weer een paar flinke hellingen maar gelukkig nog meer afdalingen.
Onderweg kwam ik regelmatig wegkruizen en kapelletjes tegen. Oa van st Remi. Wie dat is moet ik nog uitzoeken want er zijn in deze regio veel dingen naar hem genoemd. Ik zie veel straatnamen en zo met deze heilige. En over Heilige straatnamen gesproken. Ik kwam ook nog langs een andere bijzondere straat (zie foto)

Ook zag ik onderweg vele vlinders en andere insecten. Later kwam ik ook nog een grote franse sprinkhaan tegen. Die had ik eerder al wel gehoord maar niet gezien.
Boven op een heuvel liepen 2 stierkalfjes los op de weg, ze vonden me maar eng want ze liepen snel weg toen ik aan kwam rollen. Dus ik hoefde geen stierengevecht te houden om er langs te rollen.

op een gegeven moment ging de route via een slecht geasfalteerd pad was al snel steeds slechter werd en eindigde in een pad met diepe bandensporen (misschien wel 20cm diep) en een met gras begroeid middendeel. Dit ging allemaal bergafwaarts… Dat was even flink spannend maar ik ben er doorheen gekomen. En aan het eind werd ik beloond met een perenboom met lekkere peertjes. En toen ging het gelijk weer op een gewone asfaltweg.

Daarna was het nog maar een paar kilometer naar Aubigny-les-Potes en toen vond ik het mooi geweest voor vandaag en heb een slaapplaats gezocht. En nu zit ik op een slaapzaal met nog 2 andere pelgrims die dezelfde route volgen. Ook Nederlanders.
We hebben net een erg lekkere en uitgebreide maaltijd gehad (4 gangen) en nu lig ik op bed dit te schrijven en ga zo slapen.

Tot morgen!

Groetjes,

Rolstoelpelgrim

Aubigny-les-Potées – Lalobbe

Dag 10, 16 september 2018

Vanochtend opgestaan en samen met mijn medepelgrims ontbeten.
Het was een heerlijk ontbijt met sap, thee, broodjes en zelfgemaakte jam. Het was ook erg leuk om alle pelgrimsverhalen over en weer te delen.
Rond 9.00 rolde ik weer verder.

Het was vandaag een eenvoudige route omdat ik besloot om vandaag af te wijken van de Via Campeniensis omdat de route over slecht begaanbare wegen zou gaan. Ik ben daarom via de gewone weg naar de volgende plaats gegaan. Eerst naar Signy-l’Abbaye en daarna door naar Lalobbe waar ik nu ook mijn overnachting heb.

Onderweg reed ik vandaag over de heuvels langs veel weilanden met koeien en ossen. Heb ik veel fotos van genomen. Het zijn voornamelijk vleeskoeien en alle kalveren staan gewoon bij hun moeder. Een erg leuk gezicht. Ook hebben nog veel van de runderen hun hoorns op hun kop staan.

Vandaag kwam ik nog een soort pelgrim tegen. Een vrouw die met een soort karretje wandelde waar haar bagage op lag. Zij was eigenlijk een fulltime pelgrim. Ze wandelde niet naar Santiago of Rome maar reisde van klooster naar klooster en ging zo heel Frankrijk door.
Later ontmoete ik haar nog een keer toen ik in de supermarkt wat boodschappen deed.

Inmiddels ben ik aangekomen in Lalobbe. Ik verblijf hier in huis bij een Nederlands stel die al jaren in Frankrijk wonen. Het is een fijne plek. Ik heb vanmiddag een tijd in de mooie grote tuin gezeten en heb veel foto’s van de bloemen en appels gemaakt. Ook ligt er naast hun tuin een weiland met een aantal schapen. Ik heb ze nog een aantal appels gevoerd. Ze zijn best tam want ze eten uit de hand.

Vanavond hebben we na het eten nog veel gekletst. Veel verhalen en ervaringen uitgewisseld. Was erg gezellig maar ik moet nu echt naar bed.

Morgen waarschijnlijk naar Château-Porcien.

Groetjes,

Rolstoelpelgrim

Dag 11, Lalobbe – Chateau-Porchien

dag 11, 17 september

Toen ik rond 7 uur wakker werd was mijn wekker nog niet gegaan . Ik had heerlijk geslapen onder een heerlijk warme deken. De dagen zijn hier best warm maar de nachten vaak koud en dan een goede deken erg fijn.
na mijn tas te hebben ingepakt ben ik naar de huiskamer gegaan waar mijn lekkere ontbijt al klaar stond. Brood allerlei beleg, ook Nederlandse dingen zoals pindakaas en hagelslag, yoghurt en een eitje. We hebben nog heel gezellig gepraat en daarna was het tijd om mijn rolstoel op te halen. Die hadden we gisteren geparkeerd in de kerk, tussen het Jezus beeld en het Maria beeld in want daar zat een stopcontact. De mensen waar ik sliep zijn ook de beheerders van de kerk dus dat was makkelijk.

 
Daarna ging ik weer op pad. Eerst had ik een paar flinke hellingen die ik moest trotseren, maar ik ben boven gekomen en boven krijg ik altijd 2 beloningen. De eerste is een heel mooi uitzicht en de tweede is het vooruitzicht dat ik weer naar beneden mag en even weinig hoef te doen.

ik kwam ook weer af en toe tekens tegen dat ik op de juiste route zit, soms Santiago schelpen maar ook de geel blauwe markeringen staan er weer regelmatig.

Ik kwam langs het dorpje Wasigny, dat staat een 15e eeuwse markthal die nog tot 1900 in gebruik is geweest. Ik hoorde dat hij net weer is gerestaureerd dus in principe zou er zo markt kunnen worden gehouden.
toen ik de markthal net zag en een foto maakte opende een man in het huis naast de plek waar ik stond een raam en vroeg of ik nederlands ben en zin had om een kopje koffie te drinken. Ik vertelde dat ik geen koffie drink maar best een kopje thee lust. En zo zat ik bij weer een Nederlander in Frankrijk een kopje thee te drinken. Na de thee vertrok ik weer en heb ik nog wat uitgebreider naar de markthal gekeken en op de foto gezet. En toen was het tijd om door te gaan.

Ik heb vandaag weer voornamelijk over de weg gerold, maar er waren maar weinig auto’s. Ik zag voornamelijk koeien in de wei en af en toe een paard en schapen. Ook waren er veel gemaaide graanvelden en nog enkele maaisvelden waar de boeren vaak aan het oogsten waren. Er lagen ook stapels met oa suikerbiet aan de kant van de weg. En er reden af en toe vrachtwagens vol oogst langs.
ik zag ook regelmatig roofvogels vliegen, helaas ben ik er niet zo goed in om die te herkennen.

Verder ontmoete ik vandaag een fietser. Helemaal bepakt en bezakt. Hij kwam uit Kirgistan en fietste nu van Berlijn naar Nantes. Later kwam ik hem nog een keer tegen. Hij had pauze gehouden en ik was hem in die tussentijd ingehaald.

In Château-Porcien aangekomen rolde ik langs de pelgrimsslaapplaats naar de plek om de code van het huisje op te halen. Dit was een cafe waar een stuk of 5 mannen aan de bar zaten en de barman gaf me de code en een stempel in mijn pelgrims paspoort.
Daarna liepen 2 stamgasten met me mee naar het huisje om te zien of ik de deur wel open kon krijgen omdat hij wat klemt maar dat ging geukkig goed. Ik heb een bed uitgekozen en ben evem gaan rusten en heb mijn rolstoel wat stroom gegeven. Na een uurtje ben ik nog even weg geweest om wat eten te halen bij de supermarkt en een stempel bij het gemeentehuis.
  

En nu ben ik weer terug en lig weer op bed. Zo nog even wat eten klaarmaken en dan vroeg slapen.
het is trouwens een erg leuk huisje.  Volgens mij is het best oud maar helemaal opgeknapt. Er zitten 2 nette badkamers en een goede keuken in. Verder is er de slaazaal met 8 plekken. Alle muren zijn blauw geschilderd en met de ronde raampjes doet het wel een beetje aan als een schip (patrijspoorten).

Vandaag plaats ik helaas weer geen fotos (zoals je ziet zijn ze inmiddels wel geplaatst) want ik heb hier alleen mobiel internet en anders ben ik te snel door mijn bundel. Misschien morgen weer.

Tot morgen!

Groetjes,
Rolstoelpelgrim

Chateau-Porchien – Bazancourt

Dag 12, 18 september 2018

Toen ik vanochtend wakker was en weer in was gepakt ben ik weer op pad gegaan.

Eerst ben ik even langs de kerk gegaan in de hoop dat daar iemand te vinden was die een stempel kon geven maar dat was helaas niet zo. Ook in het huis van de parochie daarnaast werd niet open gedaan en dus ben ik maar weer verder gerold.

Ik begon de dag weer met een lange klim en na die klim had ik nog wel kleine stukken omhoog maar niet zo heel lang en stijl, en het ging ook vaak omlaag. Ik reed door een glooiend landschap met velden vol suikerbieten, uien, luzerne (Franse klaver) en gemaaide granen. Heel af en toe een paar bomen in het veld maar die zijn eigenlijk te verwaarlozen. Zo ging het kilometers lang door, vaak zag ik tussen de dorpen in niets anders dan dit soort velden. Wat best lastig is als je op een gegeven moment toch echt een boom nodig hebt om je achter te verstoppen.

Ik volgde vandaag ook weer de gewone weg. Een D weg. Dat klinkt wel als een serieuze autoweg maar stelde weer weinig voor. Gemiddeld kwam er misschien om het kwartier een auto langs en af en toe een tractor met een aanhanger vol oogst. Maar verder was het zeer rustig. Ook fietsers waren er nauwelijks. Wel was er 1 bijzondere fiets die langs kwam rijden, een soort tandem en de voorste persoon lag alsof hij een ligfiets fietste en de achterste persoon zat gewoon rechtop ook zij waren zwaar beladen dus ik denk dat ze ook een flinke afstand rijden. naar Santiago of Rome of zo iets.

Nog even over de vrachtwagen met oogst, onderweg kwam ik regelmatig afgevallen oogst tegen, hoopjes mais, stro, suikerbieten en ui. Dat heeft me een aantal uien opgeleverd. Dus binnenkort eet ik uiensoep (of er is iemand die ik onderweg blij maak met uien zodat ik weer ruimte heb in mijn tas).

Het weer was vandaag behoorlijk warm. 28 graden gaf de thermometer van mijn fietscomputer aan. En toch geeft het ook nog even kort wat geregend. Maar dat viel gelukkig mee. De wolken luchten waren wel heel erg mooi.

Ik kwam langs de plaatsjes Avançon en Saint-Loup-en-Champagne en in deze plaatsen heb ik bij het gemeentehuis ook een stempel gekregen. en heb ik ook nog even de kerk bezocht, volgens mij was de kerk van Saint-Loup-en-Champagne eigenlijk dicht, maar een zijdeur stond open met een hor er voor, die heb ik opzij geschoven en ben zo toch even de kerk in geglipt.

in Saint-Loup-en-Champagne kwam er ook nog een hele mooie kat aanwandelen, en die ging er speciaal voor zitten zodat ik een foto kon nemen. het was net een fotomodel.

Aangekomen in Bazancourt kreeg ik bij het gemeentehuis naast de stempel ook een sleutel van de pelgrimsovernachtingsplek.

Het is behoorlijk anders dan gisteren. Zeer sober. er zitten helaas 2 treetjes zodra ik de deur open doe maar gelukkig kan ik mijn stoel omhoog hijsen als ik mijn gewicht in de strijd gooi. En hij staat dan net dicht genoeg bij een stopcontact om te kunnen worden opgeladen als ik mijn verlengsnoer gebruik. Want de slaapzaal daar krijg ik hem niet in. Dat is nog 5 treden extra omhoog. Maar gelukkig staat hij in het gangetje ook goed.

De slaapzaal is een zaaltje waar een aantal opgevouwen klapbedden staan en een paar matrassen (voor de pelgrims die meelezen en hier nog gaan arriveren, er zijn geen wegwerp lakens, neem die uit je vorige plek mee, in Château-Porcien liggen ze wel, ik had gelukkig mijn set meegenomen ipv in de vuilnis gegooid). Ook staat er een magnetron wat dan ook gelijk de hele keuken is. Het sanitair bestaat uit een (niet erg schone) wc zonder bril en een douche. Maar ondanks dat het allemaal niet ideaal is hoor je me niet klagen want ik betaalde ook niets en ik red me hier best.

(een paar minuten nadat ik dit schreef ontdekte ik wat dit zaaltje werkelijk is. Een ruimte achter een groot podium in een soort theater, ik opende een zijdeur en ik stond op een groot podium, inclusief rode gordijnen. Dus wie weet welke bekende Fransen zich in dit zaaltje backstage hebben omgekleed!)

Net rolde ik nog even door het plaatsje. Aangezien ik niets betaalde voor mijn slaapplek zal ik de locale economie steunen door hier wat te eten.
de supermarkt is hier (ik denk definitief) gesloten maar er zijn wel wat kleine winkels zoals een bakker, een slager en een stuk of 4 restaurantjes. en er is een leuk parkje met een gemaal.

Inmiddels heb ik gegeten en ben weer terug in de slaapzaal waar ik weer alleen ben. Ik ga zo vroeg slapen.

Morgen naar Reims!

Groetjes,
Rolstoelpelgrim

Bazancourt – Reims

Dag 13, 19 September 2018

Al snel kwam ik er achter waar alle inwoners van Bazancourt van leven, suiker! Nee, het is niet zo dat ze suiker eten maar ze werken in de suikerindustrie. Ik reed langs een enorme suikerfabriek. Daar stonden enorm grote silos 1 had een inhoud van 45.000 m3 en was gevuld met suikerstroop en van dit soort maten stonden er nog wel een stuk of 10. De grootste strooppot die ik ooit heb gezien! De vrachtwagens reden af en aan. Naar binnen reden vrachtwagens met grote laadbakken vol met suikerbieten en naar buiten reden gewone vrachtwagens en tankwagens, ik denk met suikerstoop of zo.

 Toen ik die industrie weer voorbij was begonnen de akkers met suikerbieten weer. Net zoals gisteren waren die eindeloos groot, tot aan de horizon.
Steeds meer velden waren nu ook kaal, daar waren de suikerbieten die al in de fabriek zijn. Ik heb zo wel de hele weg van de suikerbiet kunnen volgen.
En zo reed ik de akkers langs. de luchten waren bijzonder mooi.

Ik kwam nog 2 kleine dorpjes tegen. En in Pomacle kreeg ik nog een stempel van een goed Engels sprekende vrouw in het gemeentehuis. ook wandelde ik nog even langs de kerk. in tegenstelling tot de vele middeleeuwse kerken in Frankrijk was dit een kerk uit de jaren 20, in de eerste wereldoorlog zijn in de omgeving van Reims vele kerken vernield en daar voor in de plaats zijn in de jaren 20 van de vorige eeuw nieuwe “moderne” kerken gebouwd.

Na alle velden kwam ik weer in bebouwing, het begin van Reims. Ik rolde naar de Kathedraal waar ik een stempel kreeg. ook heb ik de kathedraal nog even bezichtigd.
Ook regelde ze hier mijn slaapplaats. Ik slaap in het Clarissen klooster en hier blijf ik 2 nachten voordat ik weer naar Nederland ga.
De Clarissen zijn een kloosterorde die leven in de voetsporen van St. Clara die woonde net als Fransiscus in Assisi in Italie. Eigenlijk is dit een soort vrouwelijke tak van de Fransiscanen.
nadat de slaapplek in het klooster door de mensen in de kathedraal was geregeld ben ik  de stad nog even in gegaan. Eerst was ik nog van plan om diverse dingen de stad nog te gaan bezoeken maar al snel merkte ik dat hier mijn hoofd niet naar stond. na zoveel dagen in de stilte, dagen door weilanden en bossen, was de drukte van de stad overweldigend. daarom besloten nog even in het centrum wifi te gebruiken om mijn terugreis met de bus te organiseren en daarna ben ik naar het klooster gerold, dat was ook nog 6 km zuidelijk van de kathedraal.

Ik heb hier weer een fijne slaapkamer gekregen. En toen ik aankwam was net de mis begonnen waar ik gelijk maar naar toe ben gegaan. Zometeen is het avondgebed en dan is het weer bedtijd.

Mijn echte pelgrimage zit er weer op voor dit jaar. Volgend jaar weer een nieuw stuk vanaf Reims. Maar nu nog 2 nachten klooster.
Tot morgen!

Groetjes,
Rolstoelpelgrim

Dagje klooster

20 september 2018

Vandaag een dagje klooster. Even uitrusten van het rollen.

Aangezien ik denk dat hier een flink aantal mensen die dit lezen nooit in een klooster hebben overnacht dacht ik dat het wel interesant is als ik er iets over schrijf. Zelf kom ik al een aantal jaar regelmatig in kloosters. Wat me erg goed bevalt.

Ik heb hier een fijne kamer. In een klooster word dit meestal een cel genoemd. In de meeste kloosters, ook hier, is dit een niet al te grote kamer met een 1 persoons bed, een bureau, een kledingkast en een wasbakje met kraan. Sober maar eigenlijk alles wat nodig is. Douche en toilet op de gang. Natuurlijk hangt er in mijn kamer aan de muur een kruisje. In dit geval het kruis van San Damiano. Ik ben hier bij de zusters Clarissen en die komen van oorsprong uit Assisi in Italie en dit kruis komt uit Assisi uit de kerk van San Damiano waar st. Clara (juist, de oprichtster van de Clarissen) woonde.

Hoe een dag in een klooster er uit ziet is als volgt.
in de ochtend is om 6.30 uur begint de lezingendienst. Hierin worden de lezingen van de dag gelezen en vaak word er iets gezongen. toen ik de kerk binnen kwam was het nog donker (op een klein lichtje na), maar al snel kwam een zuster alles voorbereiden voor het gebed. Na nog een paar minuten volgden ook de rest van de zusters en begon de lezingendienst.

Dan is het tijd om in de eetzaal voor de gasten iets te ontbijten. In dit geval konden we zelf brood en beleg pakken en thee, koffie of chocolademelk er bij pakken.

Om 8.00 zijn de Lauden, het morgen gebed. Tijdens de gebedstijden worden voornamelijk psalmen gezongen dit gaat via een speciaal rooster wat wereldwijd hetzelde is, wat er allemaal word gebeden en gezongen staat in een psalter, getijdenboek of brevier. Het voordeel is dat ik daardoor met mijn zeer beperkte Frans toch kan volgen wat er is gezegd want met een app (getijdengebed) op de telefoon kan ik alle vertalingen lezen. Ook de lezingen zijn volgens een vast rooster en kon ik in het Nederlands meelezen.
Om 11.30 was er een eucharistieviering. Dan gaat er een priester voor en die leest de lezingen en doet de eucharistie. Tussendoor zijn er vaste en wisselende gezangen.
na de eucharistie is het tijd voor de lunch.
Daarna is er voor de gasten vrije tijd maar de zusters zelf zijn tussen de gebedstijden aan het werk. In het klooster hier maken ze hosties en volgens mij worden er ook aardewerk dingen gemaakt. In andere kloosters worden andere dingen gedaan, bier brouwen, boekbinden, iconenschilderen en soms word er buitenshuis gewerkt als verpleegkundige of op een school maar dat komt steeds minder vaak voor.
ik heb vandaag in die tijd even wat bijgeslapen.
Om 17.30 is er de vespers. Het avond gebed. Dan worden nog meer psalmen gezongen en gebeden gedaan.
Daarna is het weer etenstijd.
En dan word hier om 20.15 de dag afgesloten met de completen. De dagsluiting. En dan is het weer tijd om naar bed te gaan.

 Morgen ochtend ben ik hier nog en dan rol ik naar het station waar ik een bus naar Nederland neem. Daarover later meer.

Tot een volgende keer!

Groetjes,

Rolstoelpelgrim

Einde van de reis

22 september 2018

Gisternacht (21 september) ben ik weer thuis gekomen.

vrijdag ochtend ben ik eerst nog naar de lezingendienst en het ochtendgebed in het klooster geweest. En daarna heb ik met de andere gasten ontbeten. De andere gasten spreken geen Nederlands of Engels en ik maar heel minimaal  Frans dus we comuniceren via google translate. Dat werkt best goed. Ik ben zelfs al uitgenodigd om op mijn route volgend jaar en Troyes (waar mijn route dan heen loopt) te komen logeren bij deze andere mensen. Dus die overnachtingsplek is al weer geregeld.
Na het ontbijt heb ik de laatste dingen ingepakt en om 11.00 heb ik afgerekend en ontving ik een stempel in mijn pelgrimspaspoort. Daarna was het tijd voor vertrek. Onderweg naar het station heb ik nog wat eten en drinken voor onderweg gekocht en daarna ben ik naar het station gegaan waar ik een uur te vroeg aan kwam.

Het is voor het eerst dat ik met mijn rolstoel een internationale buslijn neem. Ik had 3 dagen geleden gebeld met flixbus en daar werd me verteld dat het geen enkel probleem is om mijn rolstoel mee te nemen.
Maar dat bleek dat wel anders te zijn, daar vreesde ik eigenlijk al voor want ik heb al eerder gehad dat vervoerders lastig doen. Ik heb tenslotte niet zo’n erg kleine rolstoel maar als het nodig is kan ik hem wel klein maken door hem te demonteren dus het is dan niet veel groter dan een normale vouwstoel.
In eerste instantie werd ik geweigerd door de chauffeur maar na in mijn beste Frans te hebben gezegd dat ik er over had gebeld ging hij weer de bus in. En even later kwam hij me laten zien waar ik mijn rolstoel ik mocht laden. En hij hoefde niet eens uit elkaar gehaald maar stond er in zijn geheel met tassen en al in.
Met de bus ging ik van Reims naar Parijs en daarna van Parijs naar Den Haag. Helaas ging er geen rechtstreekse lijn naar Nederland maar zo kwam ik er gelukkig ook.

Onderweg heb ik vooral veel geslapen en af en toe met mijn Koerdische buurman aan de andere kant van het pad gesproken in gebroken Engels. Hij was voor het eerst in Frankrijk, Belgie en Nederland en wilde steeds weten langs wat voor plaatsen we kwamen en of dat dan een stad of een dorp is, en nam foto’s bij elke stop als bewijs dat hij in dat land was geweest. Hij was onderweg naar familie. Ook sprak ik nog een vrouw uit Vietnam die in Gent had gestudeerd (en op weg was naar haar afstudeer ceremonie) en nu in Parijs verder studeerde.

Onderweg stopte we in Gent en Rotterdam en reden daarna door naar Den Haag. Dat was het eindstation waar ik uitstapte rond middernacht. Daar werd ik door mijn ouders en zoon weer opgehaald.

Het is vreemd om na zo’n reis nu weer gewoon thuis te zijn en niet meer te hoeven plannen en te rollen. De komende dagen ga ik maar even flink uitrusten. Mijn armen hebben 400 km gerold in 13 dagen tijd.

Komende dagen zal ik ook foto’s gaan plaatsen bij de dagen dat ik geen wifi had en dus geen foto’s kon plaatsen ivm gebrek aan data.
Dan kunnen jullie eindelijk alle foto’s bekijken die bij de avonturen horen.

Zodra dit is gebeurt  stuur ik nog een nieuwsbrief uit. Mocht je nog niet voor de nieuwsbrief zijn ingeschreven doe dat dan hier (homepage).

En om af te sluiten heb ik hier nog een aantal cijfers over de laatste 13 dagen.

Langste dag afstands: 48 km (Hoei – Namen)
Steilste helling omhoog: 20%
Steilste daling: 22%
hoogste punt: 388 m
warmste temperatuur: 30 graden

Maastricht – Eijsden: 22.86 km
Eijsden – Luik: 28,65 km
Luik – Hoei: 43.63 km
Hoei – Namen: 48.00 km
Namen – Dinant: 32.97 km
Dinant – Givet: 33.05 km
Givet – Fumay: 31.90 km
Fumay – Rocroi: 24.59 km
Rocroi – Aubigny-les-Potes: 23.03 km
Aubigny-les-Potes – Lalobbe: 18.33 km
Lalobbe – Château-Porcien: 25,36m
Château-Porcien – Bazancourt: 28.05 km
Bazancourt – Reims: 33.74km
Reims klooster naar treinstation: 6km

Totaal: 400.16km in 13 dagen.
Gemiddeld: 30.78km per dag

Tot snel!

Volgend jaar weer verder.
Ander nieuws is ook te lezen op het blog en meld je op de homepage aan voor de nieuwsbrief, dan blijf je op de hoogte van mijn volgende pelgrimages.

Groetjes,
Rolstoelpelgrim