Rolstoel Pelgrim in andere Media

Hieronder krantenartikelen of andere media over mijn rolstoelpelgrimage.

Wilt u mij ook interviewen voor een artikel in uw krant of voor andere Media, neem dan contact op via het contactformulier.

Margriet extra 2023

28 maart kwam het thema nummer gezond leven/naar buiten van de Margriet extra uit.

Hierin is een klein stukje over mij en een foto opgenomen.

30 augustus 2022, Leids Dagblad/ alphencc

ik ben telefonisch geïnterviewd voor Leids Dagblad/ Alphencc terwijl ik een paar dagen onderweg wad vanle Puy-en-Velay naar Rocamadour.

https://www.leidschdagblad.nl/cnt/dmf20220829_57460025

Alphense ’rolstoelpelgrim’ Laura Feenstra gaat rollend naar Santiago

Laura Feenstra, ’de rolstoelpelgrim’, in de rolstoel die ze voor haar pelgrimage gebruikt.
Laura Feenstra, ’de rolstoelpelgrim’, in de rolstoel die ze voor haar pelgrimage gebruikt.© foto Laura Feenstra

Eva Stam

Dinsdag 30 augustus 2022 om 09:15

ALPHEN AAN DEN RIJN

Net als duizenden anderen legt de Alphense Laura Feenstra (38) de pelgrimstocht Santiago de Compostella af. Maar ze loopt niet naar Santiago, ze rolt. In etappes is ze in haar rolstoel onderweg: „Ik heb nog lang geen zin om daar aan te komen.”

Vrijdagochtend heeft Feenstra het rustig aan gedaan. Ze is ’een late pelgrim’. Dat was ook wel lekker aangezien ze de dag ervoor een zware tocht achter de rug heeft. De accu’s van haar elektrische rolstoel waren snel leeg waardoor ze het laatste stuk op één accu, en dus één wiel, moest rijden. „Dat was even spannend. Maar uiteindelijk heb ik de volgende camping gehaald.”

Vorig jaar ging het wel mis. In een Frans gehucht met drie huizen stond Feenstra stil. Al haar accu’s waren leeg. Een van de bewoners kwam haar te hulp en bood een slaapplek in een groot vakantiehuis aan. „Dat was uiteindelijk hartstikke leuk. Ik heb gemerkt dat als je problemen hebt, er altijd wel een oplossing komt. Er ontstaat ruimte voor mooie ontmoetingen.”

Kriebelen

Sinds 2016 legt de Alphense steeds weer een deel van de route af richting Santiago. Elk jaar komt ze een stukje verder, inmiddels is ze in Frankrijk beland. Haar eerste reis was van Haarlem naar Den Bosch. „Een collega bij Archeon vertelde over de mooiste pelgrimstochten. Ik had als tiener weleens op tv over de Camino gehoord. Door de verhalen begon het weer te kriebelen. Maar ik dacht: dat kan ik toch niet.”

Feenstra heeft een bindweefselaandoening waardoor ze na haar twintigste in een rolstoel is beland. „Op een gegeven moment ging ik naar Leiden rollen, waar mijn zoon op school zat. Dat bleek prima te gaan. Ik besloot dat het erop te wagen. Ik ben alleenstaand moeder en dacht: nu is het tijd voor mezelf. En dus doe ik sindsdien ieder jaar een stukje van de tocht.”

Ze merkt dat de reizen haar leren loslaten. „In het begin plande ik alles, maar dat leverde juist veel stress op. Dan moest ik van mezelf per se bij een bepaalde camping aankomen. Nu denk ik: ik hoef helemaal niets. Ik kan ook iets anders doen. Er ontstaat ruimte voor het onverwachtse. Zo belandde ik voor een overnachting in een bisschoppelijk paleis.” Het levert vertrouwen op in de medemens. „De meeste mensen zijn eigenlijk hartstikke aardig, dat zie je maar weer”, lacht Feenstra.

Overwinning

Het is ook te merken aan de reacties die ze onderweg krijgt. Regelmatig doen automobilisten hun raampje naar beneden en steken hun duim naar haar op. „Als ik dan een zware klim heb en dat zie denk ik: o ja, ik moet doorgaan. Ik kan het wel.” Hoewel het doen van de Camino zwaarder kan zijn in een rolstoel, onder andere door moeilijk begaanbare paden en steile heuvels, ziet ze elke dag weer als een overwinning. „Ik vraag me soms af hoe ik een bepaalde klim moet gaan doen. Eerst vroeg ik me dat af in Limburg, daarna in de Ardennen en nu in Frankrijk. Maar elke keer gaat het goed, ik kan het best. Het geeft me vertrouwen en een trots gevoel.”

Dit jaar rolt Feenstra van Le-Puy-en-Velay naar Rocamadour. Ze geniet van de natuur die ze onderweg ziet en van de stilte, waar volgens haar tijdens zo’n tocht pas echt tijd voor is. Met de eindbestemming Santiago de Compostella is ze nog niet bezig. „Ik heb nog geen zin om aan te komen. Ik maak zoveel mogelijk omwegen en heb geen haast. Ik wil niet dat deze reis voorbij is.”

Laura Feenstra schrijft elke dag een blog over haar avonturen. De posts zijn te lezen via: www.rolstoelpelgrim.nl

19 augustus 2022, Website Katholiek Nieuwsblad Jongeren.

Augstus 2022 werd ik geïnterviewd en op de website van Katholiek Nieuwsblad jongeren is dit geplaatst:

JONG

In een rolstoel naar Santiago: ‘Het gaat me meer om onderweg zijn dan de bestemming’

Luuk van den Einden 19 augustus 2022

Laura Feenstra, ’de rolstoelpelgrim’, in de rolstoel die ze voor haar pelgrimage gebruikt.

Laura Feenstra pelgrimeert in haar rolstoel naar Santiago de Compostella. Dit jaar legt ze de etappe tussen Le Puy-en-Velay en Rocamadour af. Foto: rolstoelpelgrim.nl

Laura Feenstra zit in een rolstoel, maar dat weerhoudt haar er niet van om een pelgrimage naar Santiago de Compostella te maken. Sinds 2016 is ze in etappes onderweg. “Al maak ik me soms zorgen, het komt toch altijd goed.”

‘Rolstoelpelgrim’ Feenstra zit rond deze tijd in de auto naar het Zuidoost-Franse Le Puy-en-Velay, het startpunt voor de volgende etappe van haar pelgrimage naar Santiago de Compostella in Spanje. Zondag of maandag verwacht ze aan de tocht te beginnen. Rocamadour, hemelsbreed meer dan tweehonderd kilometer verderop, is dit keer haar einddoel.

https://www.kn.nl/abonnementen/

“Het wordt een behoorlijk steile en dus pittige route”, voorspelt ze. Het hulpmotortje van haar rolstoel biedt wel enige steun, maar toch zal ze dat heuvelachtige deel van Frankrijk vooral op eigen kracht moeten doorkruisen. Aan moeilijkheden probeert ze echter niet te veel te denken: “Hoe meer ik aan voorbereiding doe, hoe meer zorgen ik krijg, dus ik probeer het juist los te laten en te zien wat de dag brengt.”

Etappes

In 2016 voltooide Feenstra voor het eerst een deel van de Camino, zoals de weg naar het befaamde bedevaartsoord ook wel heet. Daarvoor had de dertiger al last van pelgrimagekriebels, door een collega bij haar vrijwilligerswerk. “Hij had heel veel gepelgrimeerd, ook naar Santiago. Zijn verhalen waren zo mooi dat ik ook wel wilde.”

Haar route loopt niet helemaal gelijk met de bekendste wandelroutes, omdat die bijvoorbeeld ook over trappen lopen. De pelgrimsoorden houdt ze echter wel aan, ook omdat daar vaak bijzondere kerken te zien zijn.

image

Onderweg slaapt Feenstra vaak in een tent, maar soms vindt ze ook onderdak bij mensen thuis. Foto: rolstoelpelgrim.nl

Het kost al gauw vier maanden om vanuit Nederland de weg naar Santiago de Compostella af te leggen. De hele weg in een keer afleggen is geen optie voor Feenstra, omdat ze vanwege haar zoon niet zo lang achtereen van huis kan zijn. Daarom pelgrimeert ze in etappes.

“Zo ben ik ook begonnen, omdat ik niet wist of ik het zou kunnen”, vertelt ze. “Ik begon rustig met de reis van Haarlem naar Den Bosch; als ik dan onderweg zou stranden, zou iemand me altijd kunnen ophalen. Dat ging goed, dus ging ik steeds verder.”

‘Dat kan geen toeval zijn’

Onderweg zijn is een moment van bezinning, vindt Feenstra. “Op weg heb ik gesprekken met God en bewonder ik de schepping. Ik reis langzaam, dat stelt me in staat om elk bloemetje en bijtje te zien en te zien hoe mooi dat alles gemaakt is. Ik kom onderweg vaak bijzondere mensen tegen in situaties waarvan ik denk: ‘dat kan geen toeval zijn’.”

Zo’n situatie deed zich voor in 2020, toen Feenstra ondanks de dat jaar uitgebroken coronapandemie toch de etappe van Avallon naar Taizé aflegde. In het dorp Gueugnon ontmoette ze de bisschop van Autun, die daar toevallig op bezoek was. “Ik dronk thee met hem en een paar anderen. De bisschop gaf mij zijn privénummer en zei dat ik hem altijd mocht bellen als ik onderweg in de problemen raakte.”

“Ik ga gewoon en zie hoe ver ik elke dag kom, ik laat het allemaal veel meer open.”
– Laura Feenstra

 

Na afscheid genomen te hebben, vertrok Feenstra naar een camping vijf kilometer verderop. Omdat door corona alles anders was, hield ze goed in de gaten wat wel en niet open was, maar toch kwam ze voor de poorten van een gesloten camping te staan. Het was te laat om nog verder te reizen, dus besloot ze de bisschop te bellen. “Iets in de buurt regelen lukte hem niet, dus haalde hij me op en overnachtte ik in het bisschoppelijk paleis.”

In vertrouwen gaan

Hoewel je zou denken dat een bedevaart veel voorbereiding vergt, is Feenstra dat de laatste jaren steeds minder gaan doen. “Zeker in het eerste jaar bestudeerde ik alle routes heel goed om te kijken waar ik kon rijden en overnachten”, zegt ze. “Dat bleek toch niet prettig: dan zit je vast aan een schema.” Nu kijkt ze enkel van tevoren op Google Maps naar alle overnachtingsmogelijkheden. “Ik ga gewoon en zie hoe ver ik elke dag kom, ik laat het allemaal veel meer open.”

image

Feenstra heeft de afgelopen jaren al heel wat pelgrimsstempels verzameld. Foto: rolstoelpelgrim.nl

‘In vertrouwen gaan’, noemt Feenstra die minimale voorbereiding. “Ik probeer te gaan met in mijn hoofd de gedachte: het komt wel goed. Alle bijzondere ervaringen die ik onderweg heb gehad, zijn juist dingen die ik bij een planning zou hebben proberen te voorkomen.” Als ze niet weet waar ze die nacht slaapt, ontmoet ze bijvoorbeeld meestal wel iemand die haar een slaapplaats aanbiedt. “Al maak ik me soms zorgen, het komt toch altijd goed.”

Positieve reacties

Dankzij haar website, waarop ze blogt over haar ervaringen onderweg, krijgt Feenstra enorm veel positieve reacties. Mensen die ze eerst oppervlakkig kende, zijn trouwe volgers geworden, vertelt ze. “Ik krijg ook veel reacties van mensen waar iets mee is: ‘omdat jij dit doet, durf ik het ook’, zeggen ze. Voor mij is dat een motivatie om te schrijven over wat ik meemaak.”

Onderweg krijgt ze niet minder reacties. Zo kreeg ze laatst een mailtje van iemand die ze eens was tegengekomen in een Franse bakkerij, waarin stond dat deze persoon nog vaak aan haar dacht. Ook de hulp die ze onderweg vraagt, blijkt voor anderen soms veel te betekenen: “Als ik iemand vraag om een slaapplaats, merk ik dat hoewel ik vraag en zij geven, zij het juist andersom ervaren”, legt ze uit. “Ik merk hoe bijzonder het gevoel is dat een gunst vragen, eigenlijk een gunst verlenen is.”

https://www.kn.nl/donaties/

Als ze Rocamadour bereikt heeft, scheidt meer dan duizend kilometer haar nog van eindbestemming Santiago. Het zal dan ook nog een paar etappes en dus een paar jaar duren voor ze daar aankomt, maar dat vindt ze helemaal niet erg: “Het gaat me meer om het onderweg zijn dan om de bestemming.”

Feenstra’s bedevaart is te volgen via haar website. Onder de naam Rolstoelpelgrim is ze ook te volgen op Facebook en Instagram.

2021, december nummer Jacobsstaf


December 2021 stond ik in het tijdschrift de van het genootschap van Sint Jacob met een groot interview (5 pagina’s!)

september 2021, Podcast

September 2021 is er een podcast opgenomen door Johanna Kroon in samenwerking met het Nederlands genootschap van Sint Jacob.

Ik heb hier verteld over mijn pelgrimstochten per rolstoel. luisteren kan via de link hieronder.

https://camino.buzzsprout.com/1203329/9302621-laura-feenstra-de-rolstoelpelgrim

September 2021, Kerkbrief, hervormde kerk Nieuwkoop

Ik werd door een meester van mijn basisschool gemaild. Hij had via mijn ouders over mijn pelgrimstocht gehoord en wilde 1 van mijn blogs, degene die ik vorige jaar had geschreven over Taizé in het kerkblad plaatsen.

6 september, le progres

Franse krant waarvan ik een artikel kreeg opgestuurd per email. Aardig van ze om te zeggen dat ik een jong meisje ben. Dat ik stam uit 1983 en een bijna volwassen zoon heb vertel ik ze maar niet.

https://www.leprogres.fr/culture-loisirs/2021/09/05/laura-fait-le-chemin-de-st-jacques-de-compostelle-en-fauteuil-roulant

5 september 2021 stond ik in de Franse krant La Tribunne

31 maart, Interview voor website van tijdschrift Eva.

ik werd benaderd door het tijdschrift Eva voor een interview voor op hun website.
Het was een leuk gesprek, vanwege corona ging het natuurlijk telefonisch maar we hebben zeker 45 minuten gesproken en er is een leuk artikel uit gekomen. 

Hieronder of op hun website kan je het lezen.

9 September 2020, Le Journal de Saône et Loire.

8 september 2020 ontmoete ik tijdens mijn pelgrimage een vrouw die een journalist kende. Ze belde hem en hij interviewde mij in een mix van Frans en Engels. Aangezien we elkaar slecht konden verstaan (mijn Frans is niet zo best en zijn Engels was van hetzelfde niveau) gaf ik hem mijn website en uiteindelijk is het een leuk artikel geworden.

De volgende dag bleek het al in de krant te staan. Erg leuk!

Zie ook het blog waar ik hier over schrijf.

Nederlands Dagblad, dinsdag 17 September 2019.

13 september rolde ik van Accolay naar Châtel Censoir (tijdens mijn route van Reims naar Vezelay/Avallon) en toen is Hendro Munsterman, de journalist van het Nederlands dagblad, bij me langs gekomen voor een interview. 17 september kwam de krant uit waar het in is geplaatst, een grote foto met kort artikel op de voorpagina en een groot artikel op pagina 6.
en een artikel op de website van het ND.  

Algemeen Dagblad, Groene Hart

12 September 2018

Toen ik in Dinant was heb ik een telefonisch interview gehad met het AD.

Vastenactie , bevlogen voor anderen. 1e kwartaal 2018

Krantje van vastenactie over oa hun werk in de landen waar de opbrengst van de jaarlijkse vastenactie heen gaat. Ook gaat het over de sponsor pelgrimstocht waar het ook over mij gaat, met de foto van hoe een aantal mannen waaronder bisschop Hans van der Hende mij helpt om door een modderig weiland te komen.

 Algemeen Dagblad, Groene Hart

Maandag 26 Maart 2018

Het is een zoekplaatje, maar als je goed kijkt rol ik ergens in de rij mee, maar veel meer dan mijn wielen is niet te zien.

AD krant pelgrimstocht

 Katholiek Nieuwsblad

28 April 2017