Artikel in het Algemeen Dagblad

Toen ik in Dinant was ben ik gebeld door het Algemeen Dagblad. En hieronder is het resultaat.

er zijn 2 artikelen die net wat verschillen, 1 korte in de krant en een uitgebreide online.
Helaas staan er een paar dingen in die niet helemaal kloppen, vooral het kilometer aantal is niet kloppend. er staat 242 kilometer, maar dat is de route als je die via de aller kortste (GR)wandelroutes (dwars door bossen, onverharde paden met stijle hellingen) neemt, ik nam niet de kortste maar de mooiste en “vlakste route”. ik heb 400 kilometer gerold voordat ik in Reims aankwam omdat ik de kronkelige Maas volgde en via mooie oude plaatsen rolde.

 

 

en het artikel op de website:

 

Rollend naar Santiago de Compostela: Laura (34) is een ‘rolstoelpelgrim’

Op pelgrimstocht naar Santiago de Compostela: dat is al een opgave op zich. Laat staan dat je deze tocht maakt in je eentje in een rolstoel. Laura Feenstra (34) uit Alphen gaat de uitdaging aan.

De combinatie van haar liefde voor het geloof en voor het ‘rollen’ van lange afstanden heeft haar aangemoedigd om op bedevaart te gaan. ,,Als tiener, toen ik nog kon lopen, was ik er al in geïnteresseerd. Maar toen ik op mijn twintigste steeds slechter begon te lopen dacht ik dat het er niet meer in zou zitten.” Feenstra werd gediagnosticeerd met het Syndroom van Ehlers-Danlos (EDS). Dit is een bindweefselafwijking waarbij de ledematen steeds uit de kom gaan.

“Maar zo’n vijf jaar gleden, begon ik voor de lol wat langere afstanden te rollen. Van vier kilometer ging ik naar acht, vervolgens naar vijftien en al snel tikte ik de twintig kilometer aan. Toen dacht ik: als ik dit kan, dan is een pelgrimage ook niet onmogelijk. Achter de geraniums zitten is niets voor mij.”

Improviseren

Soms moet ze onderweg even improviseren. Sommige ‘blubberige’ pelgrimspaden zijn namelijk niet gemaakt voor haar rolstoel. ,,Of dan moet je door weilanden over hekjes heen, dat wordt voor mij lastig”, lacht ze. ,,En laatst was er een pontje uit de vaart. Nou, toen moest ik ruim 8 kilometer omrijden.”

Achter de geraniums zitten is niets voor mij

Laura Feenstra

Maar het is niet de fysieke inspanning die haar grootste uitdaging is; dat is het vinden van een toilet. ,,Soms zijn de toiletten die ik tegenkom niet rolstoeltoegankelijk. Of je komt gewoon niets anders tegen dan open velden.” Wat je dan doet met een volle blaas? ,,Heel hard hopen dat je er eentje tegenkomt”, lacht ze. ,,Maar eigenlijk komt het altijd goed. Als ik iets nodig heb, kom ik het altijd tegen. In de middle of nowherekwam ik bij hoge nood uiteindelijk een boerderij tegen waar een aangepaste rolstoelauto op de oprit stond. Daar kon ik niet alleen naar het toilet, het was ook nog eens een rolstoelvriendelijk toilet. Bijzonder.”

,,En als je het niet tegenkomt, dan moet je het vragen. Zo ontmoet je ook weer ontzettend leuke mensen.” Op haar blog rolstoelpelgrim.nl schrijft Feenstra over haar reis en die ontmoetingen.

Stukje bij beetje

,,Ik heb een zoon van 14 jaar, die het niet zo leuk vindt als ik maanden wegblijf.” Dus doet Feenstra elk jaar een ‘stukje’. In 2016 rolde ze van Haarlem naar Den Bosch en in 2017 van Den Bosch naar Maastricht. Dit jaar verlaat ze voor het eerst het Nederlandse landschap voor de heuvels van Frankrijk. Ze gaat in twee weken tijd rollend langs de Maas van Maastricht naar Reims, dat is zo’n 242 kilometer.

De ‘rolstoelpelgrim’ legt zo’n 30 à 35 kilometer per dag af van de tocht. ,,Maar omdat ik weleens omwegen moet maken of even langs de supermarkt moet voor eten, komt daar in de praktijk al gauw 10 kilometer bij.”

Onderweg slaapt ze soms op campings en in hostels, maar het liefst klopt ze bij kloosters aan voor een overnachting. ,,De sfeer is daar altijd bijzonder.” Bij verschillende kerken ontvangt ze een stempel voor in haar pelgrimspaspoort. “Net als bij de Elfstedentocht.”

Laura’s pelgrimspaspoort. © Privéfoto

Plaats een reactie