Maand: september 2022

Hier dan eindelijk mijn blog van gisteren.  Ik was gisteravond zo moe dat ik de energie niet had om nog wat te schrijven.

Nadat we in mijn tentje wakker werden hebben we de tent ingepakt. We wilden eigenlijk 2 nachten blijven om extra in/uit pakken te voorkomen maar vanwege een groot feest op de camping kon dit helaas niet.
Dus toen toch maar inpakken voor de beursdag.
Helaas lukte het niet om de tent droog mee te nemen, er was steeds regen, dus legde ik de tent maar naast de rolstoel in de kofferbak.
We haalden ontbijt bij de supermarkt en gingen daarna naar de rehacare beurs.

Ik ben er al vaker geweest maar het blijft een belevenis.  Normaal zie ik maar af en toe een rolstoel,  maar op de Rehacare zijn er net zo veel rolstoelen/anderszins gehandicapten als gezonden (voor zover dat zichtbaar is) en/of lopenden.
Enorm veel hulpmiddel fabrikanten en leveranciers van de wereld zijn aanwezig, grote en kleine bedrijven. Er waren ook veel Japanse en Koreaanse bedrijven, die waren opzoek naar importeurs voor hun vaak erg innovatieve hulpmiddelen.
Er stonden veel gewone en voor mij bekende hulpmiddelen maar ook erg bijzondere zoals een elektrische balans rolstoel op 2 wielen (op basis van een segway) waarmee je een trap op/af kan (die heb ik getest, best spannend om in een rolstoel een trap te klimmen!), een moderne rollator met delftsblauwe print (van een Nederlands bedrijf uit Delft), elektrische offroad rolstoelen, scootmobiels die meer leken op een stoere motor dan een hulpmiddel, rolstoel wielen waarmee je makkelijker kan afremmen, auto’s en aanpassingen (ook de ID Buzz, dat lijkt me wel een mooie rolstoelbus als vervanging voor de Fiat Panda, als ik nog eens een loterij win. 60.000 euro heb ik helaas niet op de plank liggen.). Daarnaast waren er ook nog kleine handige dingen zoals een tandenborstel met ingebouwd afzuigsysteem voor bedlegerige mensen en anderen die niets kunnen uitspugen, aangepast bestek en andere kleine hulpmiddelen.

Voor mijzelf keek ik vooral naar andere wielen en evt een andere rolstoel. Qua rolstoel is er heel veel keus, er waren bijzonder veel mooie, stevige vastframe rolstoel. Wielen die geschikt zijn voor een pelgrimstocht zijn daarintegen een stuk lastiger te vinden. De beste optie die ik tot nu toe heb gevonden zijn de e-move wielen. Die heeft een losse accu en met een extra accu zou het haalbaar zijn om te blijven rollen. Nadeel is dat ze zachtjes ruisen tijdens het rollen, mijn huidige wielen zijn stil. Maar helaas zijn mijn huidige e-motion wielen niet erg betrouwbaar meer. Dus binnenkort zal ik de e-move wielen verder onderzoeken en misschien een aanvraag gaan doen.

Naast de genoemde dingen was er nog veel meer te zien. Ook ontmoette ik nog andere mensen met aandoening Ehlers Danlos. Het is altijd goed om anderen te ontmoeten en ervaringen uit te wisselen.

Eind van de middag zagen we een beetje op tegen het zoeken naar een nieuwe camping en ook het weer leek weinig goeds te voorspellen. Daarom uiteindelijk het besluit gemaakt om naar huis te rijden.
En zo kwam het dat we rond 22.00 uur thuis kwamen.
Vandaar dus dat ik zo moe was en niks meer schreef.
Het was fijn weer op mijn eigen bed te slapen, al miste ik de frisse lucht van het slapen in een tent ook wel. Ik ben precies één maand weg geweest.

Voor ik afsluit wil ik iedereen die heeft meegelezen en vooral degene die hebben gereageerd via email, deze website, Facebook en Instagram bedanken. De reacties waren hartverwarmend. Zeker op de moeilijke momenten hielpen die reacties om door te gaan en hernieuwde het de moed die ik nodig had om de top te bereiken.

Helaas zullen jullie mijn dagelijkse blog vanaf nu moeten missen. Binnenkort zal ik weer een afsluitend blog schrijven maar eerst ga ik even goed uitrusten.

Wie zich op de homepage heeft ingeschreven voor de nieuwsbrief krijgt automatisch te horen wanneer ik weer iets plaats. Dus mocht je dit nog niet hebben gedaan kan het hier doen.

Tot snel,

Groetjes,
Rolstoelpelgrim

Nadat ik vanochtend was vertrokken reed ik door de mooie Ardennen. Toen ik de spullen inpakte regende het gelukkig niet. Eenmaal in de auto begon het al vrij snel weer te regenen. Na een uurtje kwam ik aan in Banneux, een Maria heiligdom in België. Hier heb ik met de rolstoel een korte wandeling over het terrein gemaakt. Het is een mooi en een beetje bosachtig park met her en der kapelletjes, kleine maar ook flinke gebouwen. In een paar ben ik even binnen geweest. Niet alleen om te bidden maar door de flinke buien ook om te schuilen! Één kapel had een glas in loodraam met de afbeelding van Jeanne d’Arc, dat deed me aan gisteren denken.

Ook was er een kruisweg en een bron, en veel Mariabeelden. Dit allemaal vanwege Mariaverschijningen in 1933.
Het was heel rustig in Banneux,  er liepen maar enkele mensen. Ik ben hier een paar jaar geleden ook geweest en toen was het een stuk drukker. Zelfs de winkeltjes en horeca rondom het park waren nu vrijwel allemaal gesloten en er was zelfs geen mis (alleen als er groepen waren, maar aangezien die er niet waren was er niks).
Na ruim een uur ben ik weer verder gereden.

Op naar Duitsland en om precies te zijn Düsseldorf. Morgen ga ik daar naar de hulpmiddelen beurs maar vandaag ontmoette ik er mijn zoon die met flixbus hierheen was gekomen.
Komende dagen kamperen we samen, gaan we naar de beurs en gaan nog een paar andere dingen bekijken.
Dus ik blijf nog een paar dagen schrijven.

We zijn nu op de camping in Düsseldorf. We staan vrijwel aan de Rijn, het is dan ook wel een aparte camping. Alles is hier voorbereid op overstromingen. Veel gebouwen zijn verhoogd of kunnen makkelijk worden weg gehaald, zelfs de stroomkasten zitten hoog.

Nu nog even bijpraten met mijn zoon en dan vroeg slapen want zo’n dag als morgen word een leuke maar ook zware dag.

Groetjes,
Rolstoelpelgrim

Dit blog schreef ik gisteravond, maar omdat ik stond op een camping op een mooi afgelegen gebied in de Ardennen had ik geen internet. Daarom plaats ik dit nu pas.

---

De hele nacht heeft het geregend, gelukkig is alles in de tent droog gebleven. Ook vanochtend regende het nog flink maar tussen 2 wolkbreuken door is het me gelukt alles droog in de auto te krijgen , alleen de tent is flink nat. Die stopte ik in een waterdichte zak, deze keer om te zorgen dat de natte tent niet alle andere spullen nat maakt.

Nadat alles was ingepakt reed ik naar het dorpje Domrémy, de plaats waar Jeanne d’Arc werd geboren en opgroeide. Ik heb daar (in de regen) even rondgekeken en haar geboortehuis even van buiten bekeken (een aantal jaar geleden was ik er al eens binnen geweest). In het kleine kerkje waar Jeanne was gedoopt vond ik vooral de glas in lood ramen die haar verhaal vertellen erg mooi.

Daarna reed ik een stukje verder en bezocht de basiliek van Domrémy.
Een erg mooie maar zeer rolstoel ontoegankelijke basiliek.
Toen ik de trappen had bedwongen heb ik een tijdje gezeten en wat gezongen. In de tijd dat ik er was heb ik niemand anders gezien.
Daarna weer de trappen af en ben ik verder gereden.

Onderweg genoten van het landschap. Het werd in de loop van de dag ook droger, al vielen er af en toe wat druppels. Onderweg een aantal ruststops gehad. Meestal parkeerplekjes aan de weg en een supermarkt waar ik nog even wat eten haalde.

Na heel wat uren rijden verliet ik eind van de middag Frankrijk en reed een heel klein stukje (hooguit een kwartier) door Luxemburg en nu ben in ik de Belgische ardennen.

Morgen in  de middag  zal ik in Düsseldorf aankomen. Zaterdag naar de beurs. Even nog als aanvulling op het vorige blog. Ik ga kijken op de beurs wat er allemaal bestaat en wat geschikt is maar ik ga niets kopen.
Zelf kopen is voor mij geen optie, hulpmiddelen zoals rolstoelen zijn enorm duur maar in Nederland kan je bij de gemeente een hulpmiddel aanvragen. Als er een goede reden is om een bepaald hulpmiddel te gaan gebruiken zijn er vaak opties dat zij (of de zorgverzekeraar) het betalen (al is het soms wel een hoop werk om ze te overtuigen dat het werkelijk nodig is).
Ik krijg het hulpmiddel dan meestal in bruikleen. Ook mijn huidige rolstoel is eigenlijk niet echt van mij maar van de gemeente. Ook voor reparaties is de gemeente dan verantwoordelijk. Ik heb er zelf dus geen kosten aan (alleen een kleine maandelijkse bijdrage, maar dat gaat om iets minder dan 20 euro, en aangezien een goede rolstoel met e-motion wielen in de duizenden loopt valt dat reuze mee). Wat dat betreft is het in Nederland goed geregeld, zeker als ik dit vergelijk meer veel andere landen zoals Frankrijk waar men 600 euro krijgt van de regering en dan verder zelf moet betalen. Ik denk dat dat ook de reden is dat ik weinig Franse gehandicapten op straat zie.

Nu ga ik snel slapen,  morgen weer een nieuwe dag.

Groetjes,
Rolstoelpelgrim 

Gisteravond een gezellige avond gehad in Taizé.
Eerst een mooi avondgebed en daarna afgesproken met een vriend die ik kende van 2020.
Naast diegene ook nog andere bekenden gezien. Gezellig bijgekletst en een avondwandeling gemaakt. Voor degene die er bekend zijn, er is een nieuw pad door de velden om naar Olinda (de plek waar de gezinnen met kinderen zitten) te wandelen.  Een flinke verbetering, nu hoeven de kinderen niet meer over de weg. Na de wandeling nog even in Oyak (Taizé café) geweest waar ik werd getrakteerd op ijs en drinken. Als je dit leest, bedankt!)
Het was al laat voordat ik naar bed ging, na middernacht.

De wekker ging helaas vroeg, ik wilde namelijk zijn ingepakt voor het ochtendgebed. De zon kwam nog maar net op. Een mooi gezicht.

Om 8.00 zat alles weer ingepakt en ging ik naar het ochtendgebed. Het was fijn om zo de dag te beginnen.
Na het ochtendgebed wilde ik nog ontbijten, maar eerst sprak ik nog een andere persoon die ik al vaker had ontmoet. Een vrouw die in het zomerseizoen veel in Taizé is en ergens anders kampeert. Ook nu was het leuk om bij te praten maar ik kwam daardoor wel wat laat bij het ontbijt. Eigenlijk te laat. De broodjes waren al op. Gelukkig was er nog wel genoeg zoete Taizé thee en chocoladereepjes,  brood had ik gelukkig nog van gisteren in de auto dus het kwam zo gelukkig goed.

Na nog een kort bezoekje aan het winkeltje / expositie van het aardewerk en andere kunst van de broeders was het tijd om Taizé te verlaten.
Behalve een aantal korte stops en een langere stop bij een supermarkt voor de boodschappen (ik haal altijd graag nog wat Franse producten om later thuis te eten) reed ik de hele dag door mooie Franse landschappen en oude dorpjes. Pas rond 19.30 kwam ik in Neufchâteau aan op de camping.

De mensen die goed opletten en op de kaart kijken waar ik ben hebben misschien gezien  dat ik nogal naar het oosten afwijk. Dat is niet per ongeluk. Net voordat ik de terugweg aanving besloot ik namelijk om niet direct naar huis te gaan maar via Düsseldorf te rijden.
Vanaf vandaag tot en met zaterdag is daar een zeer grote beurs voor rolstoelen en andere hulpmiddelen voor gehandicapten, de Rehacare.
Omdat mijn rolstoel en vooral mijn emotion wielen (wielen met elektrische ondersteuning) oud beginnen te worden en steeds minder betrouwbaar zijn (deze reis begaf oa de afstandsbediening voor de wielen het, de accu’s gingen nog minder lang mee en één is volledig stuk en één geeft steeds foutmeldingen met laden maar is nog niet helemaal dood) moet ik gaan zoeken naar iets nieuws. Mijn huidige wielen worden niet meer gemaakt en de nieuwe versie heeft geen vervangbare accu’s meer en ook nog eens minder bereik.
Sowieso vind ik het erg belangrijk te weten wat er op hulpmiddelen gebied te koop is, want ook buiten mijn rolstoel om gebruik ik andere hulpmiddelen. Daarom dus besloten naar die beurs te gaan en dus om te rijden via Düsseldorf.

Mijn tentje staat nu en ik heb alles al dicht want het regent en onweert nu flink. Sowieso merk ik dat ik noordelijker kom, het  wordt gelukkig minder heet. Ik vind het wel weer fijn dat het wat koeler is dan zuid Frankrijk.

Zo heerlijk slapen, met het zachte getik op mijn tent gaat dat vast lukken (al moet ik er nog wel even snel uit voor het toiletgebouw. Hopelijk tussen de buien door!).

Groetjes,
Rolstoelpelgrim

Vanochtend was het een stuk makkelijker inpakken. Alles in de auto stoppen is een minder grote puzzel dan alles puzzelen op mijn rolstoel. Al was ik daar na drie weken wel aan gewend en wist ik precies wat waar moest. Doordat ik zo snel was ingepakt was ik al veel vroeger weg dan verwacht. Al om 8.00 uur reed ik de camping af.

Ik reed verder naar Paray-le-Monial.  Daar had ik afgesproken bij de mensen waar ik 2 jaar geleden per toeval was beland toen ik een slaapplek zocht omdat de camping dicht was. Een vrouw in een rolstoel die samen met haar verstandelijk gehandicapte broer woont. Ik vind het mooi te zien hoe zij elkaar aanvullen. We hebben nog altijd zo nu en dan contact. Erg leuk om hen weer te zien en bij te praten in een mix van Engels en Frans. .
Bij hen heb ik een heerlijke lunch gegeten en ik ben met haar naar haar vrijwilligerswerk op het pelgrimsoord in Paray-le-Monial geweest. Hier heb ik nog een film gezien over de oorsprong van dit pelgrimsoord. Buiten dat het interessant is om de oorsprong te weten, vond ik het extra leuk dat de bisschop van Autun, bij wie ik in 2020 logeerde omdat ik ook toen voor een dichte camping stond, in die film dingen vertelde over het pelgrimsoord.

Rond 16.00 namen we afscheid en rolde ik nog een kort rondje door de basiliek en ging ik naar de auto terug.

Gisteren vroeg iemand of ik bij mijn stops altijd de rolstoel in/uit laadt. Dit wisselt nogal, bij korte stops waarbij ik met minder dan 50 meter toe kan of eventueel regelmatig kan zitten (bijvoorbeeld bij een kerk waar ik voor de deur kan parkeren, plekken die niet rolstoel toegankelijk zijn door een trap of een stop voor een lunch of een foto) ga ik vaak lopend, maar bij plek waarbij ik verder moet ga ik rollend in de rolstoel. Ik heb een auto met een klein hijskraantje voor mijn rolstoel dus uitladen is niet erg lastig.

Nadat ik Paray-le-Monial had verlaten ging ik naar Taizé, ik blijf er maar één nacht. Vanavond het avondgebed en morgen na het ochtendgebed ga ik weer verder.
Ik heb vanavond na het avondgebed afgesproken met één van de mensen die ik een ander jaar had ontmoet, hij zat toen in mijn groepje, een groepje waarmee ik nog altijd zo nu en dan contact heb. Hij woont hier sinds januari om voor langere tijd als vrijwilliger te kunnen werken.

Nu is het net voor het avond gebed en zit ik in Oyak, een soort open lucht café waar de bezoekers van Taizé in de avond samen komen en waar muziek wordt gemaakt. Maar nu is het verlaten.

Mijn tent heb ik hier op het kampeerterrein gezet, voorheen sliep ik altijd in een barak maar ik wil nu liever in de tent.

Morgen zal ik wel weer meer vertellen wat ik deze avond ga doen.

Groetjes.

Rolstoelpelgrim

Ps. Voor wie het nog niet heeft gedaan, als je bericht wilt wanneer ik een nieuw blog heb geschreven kan je onderaan de homepage je inschrijven voor de nieuwsbrief.

Ja, de terugreis is aangebroken maar het zal nog wel een kleine week duren voor ik ook echt thuis ben. Ik doe rustig aan met naar huis reizen en ik wil nog diverse plekken onderweg bezoeken. Dus ik zal voorlopig nog lekker doorgaan met dagelijks schrijven.

Vanochtend heb ik ingepakt en heb ik de camping verlaten.  Eerst ben ik naar het hotel gerold waar mijn auto stond geparkeerd. Daar heb ik de Nederlandse eigenaar bedankt dat hij er een oogje op heeft gehouden en daarna heb ik mijn rolstoel en alle andere spullen in de auto geladen en ben ik gaan rijden. De navigatie had ik op Paray-le-Monial gezet. Hier wil ik morgen vrienden bezoeken die ik op een eerdere pelgrimstocht heb leren kennen.
Als eerste reed ik nog even naar het uitzichtpunt vanwaar ik Rocamadour nog zag liggen.  Ik ontmoette er nog mensen die ik gisteren had gezien tijdens de zware klim. Daarna reed ik verder, het eerste deel van de route ging nog langs plekken waar ik eerder met de rolstoel had gerold. Raar om een afstand waar ik uren lang over rolde nu in heel korte tijd te doen. Al vrij snel kwam ik op nieuwe wegen. Ik rij altijd via kleine wegen, het neemt wel (veel) meer tijd maar het is veel fijner en mooier rijden en ik ervaar zo nog veel van het landschap.
Onderweg zag ik nog heel rare bergen, dit bleken de(dode) vulkanen van de Auvergne te zijn.
Ook zag ik regelmatig kastelen.

Onderweg stopte ik regelmatig.  Bij een supermarkt voor eten. Ik heb er ook heerlijke geitenkaas van Rocamadour en omgeving gekocht dus komende dagen kan ik daarvan genieten! Bij de lunch heb ik er al heerlijk van gesmuld!

Ik stopte ook nog bij een winkel met brocant. Een winkel van een oudere rokende man. Ik vind het altijd leuk om te kijken of er tussen de troep nog een mooie schat te vinden is, altijd leuk om te zoeken tussen alle oude spullen. maar deze plek had echt alleen maar zooi, kapot, veel viezigheid (op veel dingen kon je schrijven in het stof),  roest en dat wat normaal nog wel aardig was geweest stonk zo erg doordat hij binnen rookte dat ik het ook niet in mijn huis wil hebben.
Maar ach, het was wel weer een leuke stop.

Toen ik op de camping municipal aan kwam en de tent opzette was het nog schemerig maar daarna was het al snel donker. Ik was weer net op tijd. Het was een lange dag.

Morgen ga ik weer op tijd verder, dan heb ik even tijd in Paray-le-Monial met de vrienden en daarna ga ik nog een stukje verder.

Groetjes,

Rolstoelpelgrim

Rond 6.30 ging mijn wekker. Ik had goed geslapen. Ik wilde graag voor het ontbijt zijn ingepakt en ging daar gelijk mee aan de slag. Het was best makkelijk inpakken met zo weinig spullen, de tent en toebehoren waren nu niet gebruikt omdat ik in de herberg sliep. De was die ik gisteren op de waslijn had gehangen was droog en  haalde ik op. Alleen mijn slaapzak, kleding en wat ander klein spul in de tas en toen was het klaar. Iets na 7.00 stond het ontbijt klaar.  Lekker gegeten van het Franse ontbijt, brood, jam en een grote kom thee.

Daarna zijn we allemaal vertrokken, we wilden allemaal naar de mis in de kerk in Rocamadour.  Die begon om 11.00. Het was ongeveer 10 kilometer en ik had bijna 3 uur de tijd dus dat was goed te doen.  Ik rolde, om weer op de weg te komen, eerst een stuk steil de berg op maar al snel werd het bijna vlak en later zelfs bergaf.
Het rolde daardoor lekker door. Ondanks dat de weg er op de kaart best groot uitzag viel dat mee, en doordat het zondag is was het ook niet druk met vrachtwagens. Dus het reed fijn.

Rocamadour

Vlakbij Rocamadour aangekomen was er een geweldig punt. Vandaar had ik uitzicht op de rots waar Rocamadour is gebouwd. Na te hebben genoten van het uitzicht en het op de foto te hebben gezet rolde ik door, de steile helling af! Het uitzicht was geweldig!
Aangekomen bij de oude stad ging ik de poort door en rolde ik kort door de winkelstraat tot ik bij de lift aan kwam, een bijzondere lift in de rots.

Boven aangekomen rolde ik naar de kerk. Het was 10.30 dus ik was ruim op tijd.
De mensen die op het plein voor de kerk mensen welkom heetten kwamen snel naar mij toe. Ik wist al dat ik niet met mijn (grote) rolstoel in de kerk kon komen maar zij zorgden dat ik mijn rolstoel veilig kon parkeren en hielpen mij om boven te komen. Ik las online zelfs ergens dat ze wel eens mensen naar boven dragen.

In de kerk aangekomen begon al snel de mis.
Aan het eind van de mis werden de pelgrims die te voet waren gekomen naar voren gevraagd, ik ging ook terwijl ik niet te voet ga maar rol. De priester vroeg nog aan diverse mensen of ze te voet waren gekomen en waar vandaan, ook aan mij. Maar het antwoord dat ik eigenlijk niet te voet was maar per rolstoel had hij niet verwacht. Het werd gelukkig wel goedgekeurd!
Daarna werd er om een zegen gebeden en de pelgrims kregen een afbeelding van de zwarte Madonna van Rocamadour en een hangertje in de vorm van de middeleeuwse pelgrims insigne.

Omdat alle pelgrims naar voren werden gevraagd zag ik ook diverse pelgrims die ik afgelopen weken onderweg had ontmoet. Leuk om elkaar te zien.
Na de viering sprak ik veel pelgrims en anderen die in de Viering hadden gehoord dat ik met de rolstoel was gekomen.

Daarna ging ik weer naar het binnenplein waar ik ook mijn rolstoel ophaalde. Ik keek nog even rond, bekeek een maquette van Rocamadour, had veel gesprekjes en maakte foto’s (en er werden foto’s van mij gemaakt! Langzamerhand went het wel dat mensen een foto van mij willen maken of met me op de foto willen, ik lijk soms wel een beroemdheid).

Omhoog

Toen was het tijd om de lift naar beneden te pakken. Daar nog even door de straat gerold, met nog meer mensen gesproken en wat winkels bekeken (maar ik ben een echte Nederlander, “kijken, kijken, niet kopen!”).

Na de winkelstraat was het tijd om naar de camping te gaan. Daar waar ik vanochtend omlaag rolde durfde ik niet omhoog, het was een smalle en drukke weg. Toen ik vanochtend naar beneden ging had ik ook flinke snelheid. Er zit een korte tunnel in de weg en daar is het zo smal dat ik niet gepasseerd kan worden, omlaag met relatief hoge snelheid (10km per uur) gaat dat wel maar klimmende is mijn snelheid daar misschien minder dan 1km per uur, dat kan ik die auto’s niet aandoen. Ik zou dan enorme file veroorzaken. Dus ik nam de enige andere optie, korter (800m) maar nog steiler (stijging van ongeveer 100m).

Wat een enorme klim, en dat in de volle zon. Allemaal achteruit, ik heb niet bijgehouden hoe lang ik er over heb gedaan maar het was heel lang. Centimeter voor Centimeter, loodzwaar, handen boven aan de klim vol blaren, maar ik heb het uiteindelijk gehaald! Mede dankzij mensen die ik tijdens de klim sprak, mensen die me aanmoedigen en mij vroegen naar mijn reis. Vooral met een Nederlands stel heb ik lang gesproken terwijl ik vooruit (of eigenlijk achteruit) probeerde te komen. Binnenkort volgen ook foto’s van deze klim want die heeft de man gemaakt en die ontvang ik later per email!

Zoals jullie wel hebben gemerkt leef ik onderweg heel sober, maar ik vond dat ik met mijn zere handen en knalrode kop van de hitte wel iets had verdient dus trakteerde ik mij boven op de berg op een heerlijk koud citroen waterijsje dat ik in de schaduw op at! Heerlijk die kou!

Na het ijs rolde ik de laatste 3 kilometer naar de camping.
Het was een mooie dag.Nu volledig uitgeput, maar ik heb deze mooie reis weer volbracht!

Nu ga ik eerst slapen en morgen beginnen aan mijn terugreis.

Groetjes,
Rolstoelpelgrim

Nadat ik rustig had ingepakt ben ik vertrokken.
Het was eerst nog wat fris, maar al snel scheen het zonnetje op mijn rug. Dat was fijn want mijn rug en schouderspieren konden wel wat warmte gebruiken. Ik merk dat mijn lijf nu aan het eind van deze tocht weer extra protesteert, maar de warmte van de zon hielp.

Bij het plaatsje Anglars wilde ik in de kerk kijken maar hij was dicht. Dus rolde ik maar weer door.

Langzaam werd het iets warmer maar heel heet werd het gelukkig niet vandaag, een fijne temperatuur van 23 a 25 graden en niet vochtig en benauwd.
De route was vooral de eerste helft erg mooi en fijn om te rollen, afwisselende landschappen, kleine rustige wegen en afwisselend dalen en stijgen.

Ook rolde ik langs een veld met nog mooi bloeiende zonnebloemen. Die vind ik altijd zo mooi, zulke vrolijke bloemen!

In het plaatsje Thémines aangekomen wilde ik eigenlijk even de kerk bekijken maar de helling was wel heel erg steil. Ik wilde niet die moeite doen en dan er achter komen dat de deur dicht is. Ik bleef even kijken, maar besloot me er niet aan te wagen.
Ik rolde door en sprak een groepje wandelaars/pelgrims. We vertelden onze routes. Ik zei ook dat ik me afvroeg of de kerk open was, één van hen ging kijken, heel fijn want het bleek dat het maar goed was dat ik het niet had geprobeerd want ook deze kerk was dicht.
Daarna rolde ik weer door. Nu over een iets drukkere weg, maar het was gelukkig nog goed te doen.
Onderweg zag ik veel hazelnoten en heb wat meegenomen. Dan kan ik die later opeten.

In Gramat bezocht ik de kerk, deze was gelukkig wel open.

Ik was de hele dag aan het twijfelen waar ik vannacht zou willen slapen. Afgelopen tijd was er weinig keus en was ik al blij als ik een slaapplek had, maar hier waren diverse opties op verschillende afstanden, maar allemaal gunstig gelegen. Uiteindelijk ben ik voor de een na laatste slaapplek gegaan, 2 eerdere campings rolde ik voorbij. De plek waar ik nu ben is een pelgrims herberg in Gramat. Ik slaap in een slaapzaal maar heb die zaal dan wel voor mij alleen. Er zijn nog 2 andere pelgrims maar die slapen in de andere zaal. Het gebouw zelf is redelijk toegankelijk maar de slaapzalen zijn wel boven, gelukkig kan ik nog een trap lopen.

We hebben ook gezamenlijk gegeten. Het was gezellig.
Nu ga ik snel slapen.  Morgen de laatste dag, dan kom ik aan in Rocamadour en zit het er weer op…
Al zal ik nog wel blijven schrijven tot ik weer thuis ben, en dat duurt nog wel een tijdje.

Groetjes,
Rolstoelpelgrim

Ps. Voor wie het nog niet heeft gedaan, als je bericht wilt wanneer ik een nieuw blog heb geschreven kan je onderaan de homepage je inschrijven voor de nieuwsbrief.

Eindelijk weer een goede lange nacht gehad. Hoewel de kerkklok ieder uur luidde heb ik na de eerste paar keer klokkenluiden heerlijk geslapen op mijn onofficiële camping aan de rand van het stadje.
Vannacht was er vrijwel de hele nacht regen, gelukkig had ik mijn rolstoel veilig onder de tarp gezet.
Ook vanochtend regende het nog en heb ik gewacht tot het rond 9 uur droog werd. Het weerbericht zei dat het verder droog zou blijven.
Nadat ik alles weer had ingepakt en geladen op mijn rolstoel ben ik eerst een stukje terug gerold, naar de middeleeuwse tuin van Cardaillac. Dat vond ik echt de moeite waard. Een mooie tuin met planten die in de middeleeuwen ook werden gebruikt. Elke plant had een naambordje waar ook op staat waarvoor die plant werd gebruikt, bijvoorbeeld om te eten (fruit, groente, kruiden), als geneeskrachtige plant, verfplant, voor de geur, om kleding/touw te maken (linnen en hennep), etc.
Hoewel ik in een flat woon heb ik ook een klein tuintje waar vergelijkbare planten staan dus ik vond het erg leuk om te kijken, en volgend jaar komt de goudsbloem in mijn tuin van zaadjes uit deze tuin. Ook at ik nog een heerlijk zoete vijg van de vijgenboom in de tuin.
Toen ik de tuin in kwam was ik alleen, maar daarna werd het een stuk drukker en besloot ik weer verder te gaan.

Toen ik vertrok was het weer goed, beetje fris maar droog.
Bergop voor ongeveer de eerste helft.
Ik reed door het bos en het was er enorm mooi. Het rook ook zo fijn na de regen, dan ruikt het bos nog mooier dan anders!
Doordat het had geregend kwam er ook regelmatig damp/mist/wolken omhoog, dit maakte het sprookjesachtig. Zeker op mooie delen van het bos met kleine snel stomende beekjes deed het mij denken aan droomvlucht (een attractie in een Nederlands sprookjes pretpark), alleen de elfjes en trollen misten nog.

Op een gegeven moment begon het te waaien en werd het donker. Al snel voelde ik de eerste druppels… dat was niet voorspeld,  na vertrek zou het droog blijven volgens mijn weer app maar niks is zo veranderlijk als het weer!
Van druppels ging het naar een flinke hoosbui. Ik was nog op tijd om mijn regenjas te pakken en mijn handtas in een waterdichte hoes te stoppen, aan de regenbroek kwam ik niet toe, het ging toen al te hard. Gelukkig duurde het niet te lang want terwijl ik met moeite de berg op klom terwijl de rubberen hoepels en mijn handschoentjes steeds glibberige werden door de regen begon ook nog eens mijn wiel te piepen omdat na zo’n 5km bergop rijden de batterij bijna op was. Een batterij wisselen in de regen kan niet, maar gelukkig nam de regen af. Toen ik net een een parkeerplek zag op een open plek stopte de regen. Gelukkig kon ik precies op een droog moment de accu’s wisselen en andere droge handschoenen opzoeken.
Daarna rolde ik door, er viel af en toe nog wel wat regen, maar geen hoosbuien meer, en het weer werd ook steeds beter.
Een paar kilometer verder bergop zag ik mijn 2e set accu’s ook minder worden. Maar ik wist dat er net voor het hoogste punt een kerk zou zijn. Daar wilde ik een paar uur gaan laden zodat ik verder zou kunnen komen. Maar dat liep anders…
De kerk bleek dicht en juist toen begon mijn 2e set accu’s te piepen. Bijna leeg. Met nog zo’n 6km te gaan.
Gelukkig moest ik nog maar een klein stukje bergop, het was spannend of ik het zou redden op die piepende accu, en dat lukte!
Daarna ging ik bergafwaarts, langzaam vulde de accu’s zelfs weer een beetje, precies voldoende om de korte vlakke stukjes en kleine stukjes omhoog tussen de afdalingen te kunnen doen. En zo rolde ik rustig naar beneden. Het bos liet ik met het afdalen ook achter me en ik kwam weer in een gebied met weilanden met koeien, paarden en ezels.

Bij Lacapelle Marival aangekomen was de eerste aanblik een groot kasteel en de kerk. Ik rolde langs het kasteel en bezocht de kerk. Ook zag ik nog een 15eeuwse markthal.

Daarna haalde ik bij de toeristen info een nieuwe stempel voor in mijn pelgrimspaspoort.
Toen was het tijd om naar de camping te rollen.

Net voor de camping begonnen mijn wielen weer te piepen, maar ik heb precies genoeg stroom om de camping te halen. Ik vind het wel een wonder dat ik het iedere keer toch maar weer net red met die accu’s.

Nu staat mijn rolstoel weer aan de stroom, op te laden voor morgen. Ik zal vannacht weer wakker moeten worden voor een accu-wissel om beide sets compleet vol te krijgen voor de rit van morgen. Een wat langere rit, maar wel wat meer berg af dan berg op. Dus ik ga weer proberen vroeg te  slapen.

Groetjes,
Rolstoelpelgrim

Vanochtend, voor, tijdens en nadat ik de tent had ingepakt nog gesproken met diverse mensen van de camping. De Fransen met het campertje naast mij, Engelse motorrijders en de Vlaming en een Franse vriend van hem. Die Franse vriend liep niet naar Santiago toe, dat had hij al gedaan, maar hij liep terug naar huis. De meeste mensen gaan alleen lopend heen en gaan dan met auto/bus/trein/vliegtuig terug naar huis.
Ook de Vlaming gedag gezegd, en op de terugweg door België heen heb ik een slaapplek aangeboden gekregen, dus hem zie ik later waarschijnlijk nog.

Nadat ik ruim een uur later dan gepland vertrok rolde ik eerst door het centrum van Figeac heen om op de route te komen. Leuk was dat nu Rocamadour ook op de borden staat. Ineens komt het best dichtbij.
Voor ik Figeac verliet bezocht ik nog de kerk van St. Thomas des Carmes en daarna ging ik verder.

Het was weer klimmen en dalen vandaag, vooral in het begin veel klimmen. Wel kon ik heel mooi de dalen inkijken, dus dat was de klim wel waard.
Wat mij onderweg opviel was dat er hier enorm veel huizen zijn met torentjes, soms echte oude kasteelachtige huizen en soms moderne varianten er op.

Vandaag had ik veel geluk qua fruit, ik kwam langs pruimenbomen zonder eigenaar waarvan de pruimen rijp waren en ook nog eens op de juiste hoogte hingen dat ik kon plukken. Lekker!

Toen ik na een kleine 15km rollen het plaatsje Cardaillac in reed waren mijn rolstoelwielen (eerste set accu’s) al aan het piepen en net voor de kerk stopten ze er mee. Mijn rolstoel kon door de trap niet in de kerk opladen. Maar er bleek binnen, net naast de deur, een stopcontact te zitten en kon ik met oplader en verlengsnoer precies mijn rolstoel bereiken om te laden. Terwijl ik wachtte bekeek ik de kerk, vooral het glas in lood vond ik erg mooi.

Op dat moment wist ik niet zo goed wat ik moest doen. Op 1 set accu’s zou ik de volgende camping op zo’n 15km met een flinke klim niet halen en het laden duurde eigenlijk te lang om daarna nog te vertrekken naar die camping, dat zou ik voor het donker niet halen. En eigenlijk was ik ook te moe voor nog 15km. Het probleem was alleen dat hier geen betaalbare slaapplek zit, en zelfs alles wat duur was bleek vol te zitten hoorde ik.
Uiteindelijk heb ik er voor gekozen om naar een onofficiële slaapplek te zoeken nadat ik mijn rolstoel had geladen (4 uur bij de kerk gezeten). Ook mensen van het dorp zeiden dat ik hier wel ergens een plekje mocht zoeken.
Ik vond in dit plaatsje een openbaar toilet met een kraan en daarnaast zit een grasveldje, daar ben ik maar gaan staan met mijn tentje. Ik heb hier alles wat ik nodig heb. Eten had ik nog, stroom geladen bij de kerk en water en toilet hier vlak bij.

Nu ben ik erg moe en ga zo lekker slapen.

Groetjes,
Rolstoelpelgrim

Nadat ik vanochtend de camping verliet rolde ik rustig naar het begin van de officiële route. Helaas voelde ik al snel dat het niet fijn rolde en bleek mijn rechter band leeg. Ik had dit al eerder gehad en ik denk dat het komt door het hete weer van gisteren.  Mijn banden zijn altijd zeer hard opgepompt en  als het erg heet wordt zet de lucht extra uit. Om te voorkomen dat een band klapt laat het ventiel er bij te hoge druk lucht uit. Dat is er denk ik gisteren gebeurd. Toen het vannacht afkoelde was de band toen ik vertrok ineens te leeg. Gelukkig heb ik een pompje bij mij en na flink wat gepompt kon ik weer verder. De band is daarna gelukkig goed hard gebleven.

Na het pompen kwam ik al snel op  de route. Bijna de hele dag volgde ik de D2, een makkelijke route over een vrij rustige weg. Af en toe stonden er ook waarschuwingsborden.

Al snel zag ik een mooie kleine  kapel uit de 13e en 14e eeuw. Vanbinnen waren er mooie muur en plafond schilderingen. Hier vond ik ook een tafeltje met een stempel voor in mijn pelgrimspaspoort.

Regelmatig kruiste vandaag mijn route de route van andere pelgrims. Ik zag er ook veel. Ook zag ik veel wielrenners.

Vandaag was de etappe niet zo lang en kwam ik al redelijk vroeg aan in Figeac. Ik besloot eerst naar de stad te rollen en dan terug naar de camping.
Eerst ging ik naar de abdijkerk. Helaas niet rolstoel toegankelijk. Ik heb mijn rolstoel in een halletje geparkeerd en ben naar binnen gelopen. Dat was de moeite waard want het was een heel erg mooie kerk.
Op een tafeltje zag ik ook hier weer een stempel staan voor in mijn pelgrimspaspoort.
Die wordt weer steeds voller. Daarna ben ik weer naar buiten gegaan. In een stad vind ik het toch niet zo fijn om mijn rolstoel onbeheerd achter te laten.

Toen ik in de stad kwam waren alle winkels nog dicht voor de lunchpauze, maar langzaam aan, tussen 14.00 en 16.00 opende alles. Er waren veel leuke kleine winkels, veel kunst of anderszins kleine zelfstandige winkels en weinig ketens. Veel mooie oude gebouwen en smalle steegjes.

Ik wilde ook nog naar de andere kerk, maar toen ik de grote klim daarheen had gemaakt bleek die kerk dicht.
Wel was daar mooi uitzicht.

Daarom rolde ik maar weer naar beneden, het centrum in.
Daar kocht ik nog een stokbrood voor het avondeten (en ontbijt en lunch morgen) .
Toen vond ik het tijd om naar de camping te gaan.

Vandaag zat ik voor de laatste dag op de standaard route vanaf Le Puy-en-Velay,  morgen ga ik starten met de route variant via Rocamadour. Dan kom ik vast minder mensen tegen want bijna alle pelgrims die ik ontmoet reizen de gewone route.
Ik ga zo eens het boekje bestuderen om uit te vinden waar ik kan slapen,  op de kaart lijkt de eerstvolgende camping te ver weg dus ik hoop op andere (goedkope) opties.

Groetjes,
Rolstoelpelgrim

Om 5.30 ging mijn wekker, gelukkig had ik een goede nacht gemaakt. Het was nog donker toen ik mijn rolstoel uit het toiletgebouw haalde (waar hij aan de lader stond) en de tent en alles in ging pakken. Pas net voor ik vertrok kwam de zon op.

Het was qua landschap best afwisselend.  Bos, akkers, velden vol notenbomen (walnoot en hazelnoot) en koeien. En dan af en toe een paar huizen of een klein dorp.
Het weer was zeer wisselend.  Soms blauwe lucht en zonnig, dan donkere wolken met onweer gerommel in de verte en vielen er wat druppels regen. Het is heet en benauwd. Gelukkig was het vanochtend eerst wel fijn koel, maar na 11 uur was het niet zo fijn meer.

De eerste 10 kilometer rolde ik de berg op. Net voor het kapelletje waar ik heen ging was m’n eerste set accu’s leeg.
Ik hoopte het kapelletje te halen om daar te kunnen bijladen, maar dat mocht niet zo zijn. Ik wist dat ik vandaag een lange dag te gaan had van 30 km. Dichtbij was geen camping te vinden. omdat ik na 10 km al 1 set had verbruikt was bijladen noodzakelijk.
Na gewisseld te hebben rolde ik alsnog naar de kapel. Ik kon gelukkig naar binnen komen maar er was geen stopcontact. In ieder geval niet op een plek waar ik voldoende bij in de buurt kon komen om m’n oplader (met verlengsnoer) er in te kunnen stoppen. 

Daarom door naar de volgende kerk, die was dichtbij, 270 meter. Dat klinkt dichtbij maar dat is het niet echt als de helling zo steil is dat achteruit rollen de enige optie is. Na een flinke klim was ik boven bij de kerk. Hier bleek een speciale plek te zijn voor pelgrims, de deur stond open (helaas met een trapje er voor) en binnen stonden spullen om iets drinken te maken (koffie, thee, limonade), cakejes en er lag een stempel waarmee je zelf een stempel kon plaatsen in je pelgrimspaspoort.
Een cake en een stempel, beiden heel fijn!

Mijn rolstoel heb ik in de kerk aan de lader gezet, na een tijdje in de kerk ben ik buiten gaan zitten. Het was leuk de langs wandelende pelgrims te zien. Sommigen liepen gelijk door, anderen bezochten de kerk en sommigen aten op de bankjes voor de kerk hun lunch en namen pauze. Ook de Vlaamse man die ik al eerder had ontmoet kwam langs en nog enkele anderen die ik onderweg al vaker had gezien.
Velen pakte hun route boekjes en bespraken hun slaapplek. Die boekjes blijken soms verschillende slaapplekken aan te geven. Ook dit boekje van de Vlaming. Zo bleek dat Figeac niet de eerstvolgende camping is (volgens mijn boekje en google). Er was er eentje op zo’n 5km van de kerk. Die 30 km (vanaf dat punt nog ongeveer 20) was te ver dus de keus was toen snel gemaakt. Toch geen te lange etappe vandaag!

Ik ben daarna verder gerold, voornamelijk door agrarisch gebied. Korte stukjes bergop en dan weer af. De precieze plek van de camping wist ik niet, ik wist het alleen ongeveer (zo zijn veel Franse adressen in gehuchten). Gelukkig hield een man mij staande toen ik langs zijn huis rolde, dat was de plek waar ik moest zijn. Ook de Vlaming is hier. Met mijn tentje sta ik in de tuin van de boerderij.
Ze hebben hier heel veel paarden, leuk!

Morgen weer verder,
Groetjes,
Rolstoelpelgrim

Gisteravond schreef ik al dat ik naar de Completen (nachtgebed voor kloosters) ging. Dit leverde een enorm mooie avond op, meer dan verwacht. Eerst dus de completen. Dit was in het Frans maar overal ter wereld worden in kloosters de zelfde gebeden door de dag heen gebeden, het getijden gebed. Voorheen was de enige manier om dit mee te bidden het gebed opzoeken in een heel dik gebeden boek waar je dan op verschillende dagen verschillende liederen en gebeden in op moet zoeken, een flink geblader tijdens het gebed, best ingewikkeld ook om de juiste gebeden te vinden. Gelukkig bestaat er sinds een paar jaar ook de getijden app en zo kon ik makkelijk (en lichtgewicht) de gebeden meebidden in het Frans (die kreeg iedereen uitgereikt op een papiertje) maar wel de vertaling zien in de Nederlandse app. Ik weet namelijk wel graag wat ik bid.

Na dit nachtgebed kreeg iedereen de pelgrims zegen en er werd een Mattheus evangelie (deel uit de bijbel over het leven van Jezus) aan iedereen uitgereikt.

Daarna gingen alle pelgrims naar de voorkant van de kerk, buiten, bij de voordeur. Ik rolde even om want via de hoofdingang kom ik niet binnen door de trapjes, maar er is een goede zijdeur waar ik doorheen kon. Hier werd door een pater (priester die in een klooster woont) verteld wat de afbeeldingen boven de deur allemaal betekenen. Helaas was mijn Frans onvoldoende om alles te volgen maar alle pelgrims luisterden aandachtig en lachten regelmatig dus het zal op een boeiende en humorvolle manier zijn verteld.Daarna was het orgelconcert. Dit was geweldig! Niet alleen kon de pater die orgel speelde dit heel goed maar ook de verlichting in de kerk deed mee in het geheel. Soms werd het bijna donker, meestal bij rustige delen in de muziek, maar bij de heftiger stukken ging er op (bepaalde plekken van de kerk of overal) meer licht aan. De muziek was heel divers, gregoriaanse kerkmuziek, populaire muziek, middeleeuwse muziek als greensleeves, Taizé muziek en muziek die ik niet kende maar wel heel indrukwekkend klonk.

Ik sprak ook nog een tijdje met de Vlaming die ik al vaker tegen was gekomen.

Pas tegen 23.00 uur lag ik op bed, maar doordat alles zo indrukwekkend was geweest duurde het zeker tot na middernacht voor ik de slaap kon vatten.

Hoewel om 6.30 mijn wekker ging heb ik toch aardig goed geslapen. Alles was volledig geladen, dus ik was klaar voor een nieuwe dag.Ik heb eerst ingepakt en daarna ging ik naar het ontbijt waar al veel pilgrims waren. Een echt Frans ontbijt met brood, jam en koffie thee of chocolademelk. Voor velen was Conques de eindstop voor dit jaar of juist het begin. Sommigen gaan net als ik nog even door, enkele dagen of juist nog maanden. Leuk om te horen wat men allemaal gaat doen en velen kwamen mij ook vragen waar ik heen ga. Leverde leuke gesprekken en verbaasde blikken op.

Over verbaasde blikken gesproken, af en toe vraag ik mij wel eens af of het wel veilig is dat ik hier rij. Niet voor mijzelf maar voor de automobilisten. Als sommigen mij passeren gaat hun mond open van verbazing en kijken ze zo verbaasd naar mijn rolstoel, en houden ze hun ogen op mij (of mijn stoel) in plaats van dat ze naar de weg kijken! Alsof ze nooit eerder een rolstoel hebben gezien! (nu vraag ik mij soms ook wel eens af waar alle Franse gehandicapten zijn. In Nederland zie ik regelmatig rolstoelen of scootmobiels, maar hier is dat echt een uitzondering).

Rond 8.00uur vond ik het wel tijd om te gaan, voor korte tijd ging ik nog even naar de kerk.

Daarna rolde ik verder. Nou Ja, verder… ik rolde eigenlijk terug, terug naar de rivier de Lot. De officiele wandelroute is hier te ingewikkeld/onmogelijk. Dus ook helaas een aantal dingen van de route over moeten slaan.

Bij de rivier aangekomen ging ik wel echt weer verder. Het landschap was weer erg mooi. Vooral vanochtend heb ik genoten van het landschap en ook waren er weer heel veel vlinders. Af en toe was er een klein dorpje en een aantal kastelen. En een mooie rode eekhoorn stak voor mijn rolstoel de weg over en in de berm wachtte hij tot ik een foto had gemaakt. Daarna klom hij snel de boom in.

Ik vond en kreeg vandaag veel fruit, lekker! Ik vond heerlijke vijgen (zo zoet vind je ze niet in Nederland), bramen en appels en ik kreeg ook nog een appel en 2 perziken van een Fransman waarmee ik een praatje maakte. Vers geplukt van zijn boom! Pas vroeg iemand of ik dat fruit zo eet of eerst was. Wassen onderweg is vaak niet haalbaar maar ik hou wel altijd rekening met waar ik dingen pluk. Onder andere altijd hoger dan de plashoogte van oa vossen en op plekken waar het er schoon uit ziet en ook het fruit zelf moet er goed uit zien. Zo doe ik het altijd al, en van eten uit de winkel is al helemaal niet duidelijk wat er mee is gebeurd.

Naast het bosachtige gebied van afgelopen dagen waren er nu ook plekken met akkerbouw en kassen met oa tomaten en aubergine.

Vanmiddag werd het erg heet en benauwd. Daarom ben ik ook iets eerder gestopt dan ik eigenlijk had gehoopt. Ik ben nu in Flagnac en wilde eigenlijk naar Boise-Penchot. De hitte maakte dat ik me heel naar voelde. Ik kan altijd slecht mijn hitte kwijt en mijn hoofd word dan rood en ik voel me alsof ik bijna ontplof… zelfs afkoelen in de supermarkt hielp niet. Al heb ik nu wel weer boodschapen gehaald. Gelukkig sta ik nu op de camping en er was net een beetje regen en onweer. De ergste benauwdheid is nu weg en na dit en een douche ben ik weer een beetje afgekoeld. Morgen een erg lange etappe (ruim 30km) zonder campings waar ik tussendoor zou kunnen stoppen. Ik wil extra vroeg vertrekken in de hoop voor de ergste hitte al een eind op weg te zijn. Dus ga ik zo snel slapen.

Groetjes,

Rolstoelpelgrim

Ik was vroeg opgestaan en iets na 8 uur was ik alweer op pad.
Het is zondag en ik wilde graag naar de kerk. Aangezien er in de buurt van de camping en onderweg geen was ben ik vroeg vertrokken zodat ik om 11 uur bij de kerk in Conques aan zou kunnen komen.

Na enkele kilometers stak ik de rivier de Lot over en volgde ik een kleiner riviertje.
De eerste 7 kilometer waren relatief vlak dus kon ik fijn genieten van de omgeving en het mooie licht van de ochtend zon die nog maar net over de bergen heen kwam.

Het laatste stuk naar Conques was flink klimmen, zeer steil, maar nog net zo dat ik niet achteruit hoefde.
Mijn accu’s waren helaas niet helemaal vol en net voor Conques stopte ze er dan ook mee, gelukkig had ik nog een set. Daarmee kon ik toch op tijd de berg op klimmen om net iets voor 11 uur in de kerk te zijn.
Ik had die 3 uur toch wel nodig gehad. Hoewel het om een kleine 9  kilometer ging en ik dat normaal wel in 2 uur rol.

Het was een mooie viering. De priester (en broeder van het klooster hier) had al over mij gehoord van andere pelgrims die ik onderweg had ontmoet. Na de viering nodigde hij mij uit voor de lunch met een aantal broeders en andere gasten.
Een heerlijke lunch. Het begon al met gefrituurde hapjes en wat drinken in de tuin. Daarna gingen we naar de refter (eetzaal) voor de lunch. Als voorgerecht kregen we een hartige taart, hoofdgerecht was een soort aardappelpuree en een stuk kip naar keuze, daarna was het tijd voor kaas, 5 verschillende stukken kaas met brood, en toen kwam nog een klein vruchtentaartje als toetje.
Het is inmiddels een paar uur later en ik zit nog vol! Was wel lekker!

Ook werd me gevraagd waar ik zou slapen. Ik vroeg wat er hier mogelijk is qua toegankelijkheid en er werd besloten dat ik een eigen kamer krijg. De slaapzalen voor pelgrims zijn namelijk boven. Wel moest ik nog even wachten want m’n kamer moest nog worden klaargemaakt.

Daarom heb ik juist in die tijd de stad bekeken, erg mooi en veel winkeltjes van lokale kunstenaars.

Toen hoorde ik mensen vertellen dat er een concert was in de kerk. Daar ben ik heen gegaan. Een mooi optreden van een pianiste en een clarinetist die klassieke stukken speelden.

Na het concert rolde ik terug naar mijn slaapplaats, de kamer was klaar maar met m’n grote rolstoel kwam ik niet binnen, maar dat was geen probleem, de kamer werd gewoon voor mij verbouwd! Bureau naar een andere muur, nachtkastje weg, bed tegen de wand. En toen kon ik de kamer in. Wat een goede service!

Nu lig ik even te rusten op bed. Om 20.30 ga ik nog even naar de kerk voor de completen (dat is de naam van het nachtgebed zoals in kloosters word gebeden, vroeger midden in de nacht, tegenwoordig vaak in de avond) en daarna slapen.
En dan morgen weer verder.

Groetjes,
Rolstoelpelgrim

Gisteravond had ik m’n wekker een half uurtje later gezet omdat ik volgens het weerbericht toch niet voor 10 uur zou kunnen vertrekken vanwege de regen. Ook zou het een groot deel van de nacht regenen. Maar dat bleek niet te kloppen. Mijn tent was vanochtend droog en ook verder heeft het vandaag geen druppel geregend. Wel was een paar keer de lucht donker en viel de regen mogelijk iets verderop. Maar zodoende toch lekker iets langer geslapen!

Toen ik vanochtend vertrok nam ik een kleine middeleeuwse brug. M’n navigatie zei dat ik er niet overheen kon, maar op de camping had ik gehoord dat het gewoon kon, en dat was zo. Al stond er een bordje dat fietsers er niet overheen mochten, maar over een rolstoel stond niks dus ik ben naar de overkant gerold. Omdat er geen hekjes aan de zijkant stonden had ik perfect uitzicht op de rivier.

Aan die kant van de rivier bezocht ik eerst de kerk. Het was makkelijk binnenkomen want er was een speciale rolstoel ingang. Er waren 2 vrouwen mooie bloemstukken aan het maken voor de kerkdienst morgen.
Daarna rolde ik verder.

De camping ligt op een splitsing van de rivier. Dit maakte het lastig om op de route te komen omdat er niet overal bruggen zijn. Ik was 2 bruggen en bijna 4km verder voordat ik pas aan de juiste kant van het water (de overkant) de camping passeerde. Die 2e brug was ook een middeleeuwse brug, een erg mooie. Vroeger stonden er torens op maar die zijn door de tijd verdwenen.

De rest van de dag rolde ik langs de rivier de Lot. Soms snelstromend, soms rustig kabbelend. Heel mooi is het hier.
Veel mooie, ruige rotsen, kleurrijke bloemen en insecten. De weg waarover ik rolde was gewoon een D weg waar auto’s reden, maar die waren er maar weinig. Misschien gemiddeld 2 à 3 auto’s/ motoren per uur en af en toe een wielrenner. De meeste tijd was er niemand. Ik vind dat het fijnste, heerlijk alleen in de natuur, luisterend naar het stromende rivier water en de vele kleine vogeltjes.

Onderweg genoot ik ook van het fruit dat ik vond, deze keer een lekkere appel en weer veel bramen.

Bij een dorpje onderweg, Viellevie, zag ik een mooi kasteel met daarnaast een leuk kerkje. Ik kon net niet door de deuropening en de andere helft van de deur kreeg ik niet open. Na een tijdje proberen schoot een vrouw mij te hulp en zij kreeg de 2e helft wel open  en zo kon ik alsnog de kerk vanuit mijn rolstoel van binnen bekijken.

Na ruim 23km kwam ik aan op de camping. Met een Nederlandse eigenaar. Sterker nog, ze komt van oorsprong uit dezelfde plaats waar ik woon. Ook de meeste camping gasten zijn Nederlands.

Morgen ga ik naar Conques, een korte etappe omdat ik de stad wil bezoeken.
Daarover morgen meer.

Groetjes,
Rolstoelpelgrim

Wat een begin van de dag….
Het begon niet zo best, bij het inpakken van de tent sprong ineens een tentstokken in tweeën. En het prikte zo door het doek heen. Gelukkig alleen op een plek waar de tentstok doorheen gaat en niet waar de tent mij droog moet houden. Gelukkig zit er een klein reparatieset bij mijn tent en kan ik vanavond gewoon m’n tent weer opzetten en kan ik droog slapen.

En over droog blijven gesproken,  juist toen alles was ingepakt brak het onweer los. Ik ben toen nog maar even op de camping gebleven. Met onweer durf ik het niet aan om het bos of open veld in te gaan.
Op het moment dat ik dit typ zit ik onder een flinke partytent met mijn rolstoel te schuilen. Ik wacht tot het onweer is overgewaaid.

Voor de komende dagen heb ik ook mijn route aangepast. Ik vervolg mijn route langs de Lot en wijk iets meer af van de officiële route dan ik gewoonlijk doe.
Ik heb voor deze route gekozen omdat het komende dagen veel blijft regenen. Het probleem met regen is niet zo zeer dat ik nat word maar vooral dat ik rubberen hoepels aan mijn wielen heb. Met droog weer is dit heel fijn want het geeft dan meer grip maar als ze nat worden zijn ze ineens spiegelglad, ik heb dan onvoldoende grip om hellingen te beklimmen en nog gevaarlijker is dat ik bij afdalingen niet genoeg grip heb om te remmen. Daarom voor een vlakkere route gekozen.

De rest heb ik geschreven na aankomst op de camping.

Ik ben uiteindelijk pas na 11 uur vertrokken. De ergste onweersbui was toen voorbij.
In het begin regende het nog, later trok de lucht open en werd het zelfs mooi weer.

Onderweg rolde ik langs een heel apart kapelletje. Helaas kon ik niet naar binnen omdat de deur op slot zat maar ik kon wel naar binnen gluren door het (vieze) raampje. Er waren vele muurschilderingen. Later las ik op een bord dat een kunstenaar muurschilderingen maakt in deze oude kapel aan de rand van de rivier de Lot.

Ik heb vandaag niet hoeven zoeken naar de route want ik kon gewoon de rivier volgen. Soms met hoog en dan weer met laag water. Ik zag daar dan ook ook waterkrachtcentrales.

Het landschap was erg mooi langs het water, mooie steile rotswanden, kleine beekjes die in de Lot uitkwamen en enkele kleine watervallen (en plekken waar watervallen horen te zijn maar die nu droog liggen).

Qua dieren in de berm was het vandaag anders. Meestal zie ik veel vlinders, maar die vlogen maar weinig vandaag, last van de regen denk ik. Maar wie juist blij waren met de regen waren de enorme slakken die nu de bermen bevolkte. Als ik Frans zou zijn zou ik ze met wat kruidenboter opeten, maar aangezien ik Nederlander ben heb ik ze lekker in de berm laten zitten!

Toen ik aankwam in Entraygues-sur-Truyère heb ik eerst brood gekocht en daarna doorgereden naar de camping. Tussendoor kwam ik ook nog langs een andere dichte kapel. Volgens mij is dit de eerste dag van mijn pelgrimstocht waarbij ik geen kerk in ben geweest.

Inmiddels ben ik al weer even hier op de camping en staat mijn tent weer. Gelukkig is het gelukt om die tentstokken te repareren. Al vond ik het wel spannend om er spanning op te  zetten, maar het is goed gegaan.

Ik kan m’n rolstoel hier vannacht in een soort huiskamer laten staan, dus dat is weer fijn.
Ik voel me gelukkig ook weer beter dan afgelopen dagen. Hoewel de dag moeizaam begon is het goed geëindigd.

En voordat ik het vergeet, ik stond met een interview op de website van het Leids Dagblad. Het interview is hier te lezen.
Ook de eerdere interviews zijn daar te vinden.

Groetjes,
Rolstoelpelgrim

10 dagen alweer.
Vanochtend weer redelijk op tijd ingepakt en vertrokken.
Eerst naar de kerk in Saint-Côme-d’Olt. Mooie kerk, en ook de rest van het plaatsje heeft vele mooie oude gebouwen.
Hier ontmoette ik ook de Duitsers die ik al vaker had ontmoet, nu waarschijnlijk voor het laatst,  het was hun laatste dag.
Veel mensen die in Le Puy-en-Velay starten lopen 10 tot 14 dagen en keren dan naar huis. Velen gaan tot Conques, dat is nog enkele dagen rollen vanaf hier.

Na de kerk rolde ik verder, via de D987, daar rol ik al dagen overheen maar nu was de weg ineens veel drukker, onprettig druk met grote vrachtwagens. Wel was het uitzicht op de rivier le Lot mooi, helaas weinig foto’s van dat deel omdat het verkeer zo druk was.
Ik rolde tot een grote supermarkt, daar heb ik mijn voorraad houdbaarvoedsel en fruit aan kunnen vullen. Ik heb altijd makkelijk eetbare dingen mee voor als ik ineens calorieën nodig heb voor bij bijvoorbeeld een zware klim, ik vind dingen als muesli repen en paté de fruit altijd fijn om op voorraad te hebben en na 10 dagen was ik er doorheen.  Nu alles weer aangevuld. Zo vaak lukt het niet om hier uitgebreid boodschapen te doen want er zijn vaak meerdere dagen dat ik alleen mini winkels, zoals een bakker met nog wat andere hoognodige basisproducten, tegen kom.

Toen er een brug was heb ik mijn route aangepast,  enkele kilometers verder maar dan een kleinere weg. Dat was een hele verbetering.
Net aan de overkant was een kerkje, die bezocht ik. Al kreeg ik 1 helft van de deur niet open waardoor ik toch maar naar binnen liep in plaats van rolde.
Voor mensen die goed kunnen lopen was daar in de toren ook nog een kapel, ik heb een poging gedaan maar na een aantal treden in de smalle toren trap besloot ik dat ik toch maar de foto’s die er hingen ging bekijken in plaats van naar boven te gaan.
Daarna via het openbaar toilet doorgerold, die hebben ze hier regelmatig,  altijd fijn.

Uiteindelijk kwam ik bij de laatste kerk van vandaag aan, hier heb ik mijn rolstoel nog even kunnen bijladen. Het was een erg goed toegankelijk kerkje met 1 stopcontact.

Toen ik was bijgeladen rolde ik door. Na een paar kilometer ging ik de Lot weer over, terug naar die drukkere weg. Gelukkig minder druk dan in het eerste deel.
Ik stopte nog even in Estaing, hier staat op de grond de route naar Santiago aangegeven.

Het is ook de plaats waar ik ook op de camping sta. Mooi plaatsje. De weg naar de kerk vond ik te steil, had ik geen energie meer voor.

Wel had ik een leuk gesprek met een man in een rolstoel met handbike. Over mijn reis en onze stoelen. Mijn voorwiel en zijn handbike en rolstoel zijn van hetzelfde merk.

Toen ik bij de camping aankwam stond er 25km op de teller en was het al 19.00uur. Er was niemand aanwezig en op het telefoonnummer werd niet opgenomen. Ik heb toen m’n tent maar neer gezet en sta hier prima. Rolstoel staat bij toiletgebouw aan de stroom en ik ga zo slapen.

Tot morgen!

Groetjes,
Rolstoelpelgrim