Weer thuis

Ik ben weer thuis. woendag avond laat ben ik aangekomen.
maar eerst zal ik even vertellen hoe de laatste reisdag is verlopen.


In de ochtend gezellig samen met mijn zus lekker ontbeten en ingepakt voor vertrek. in het leuke oude huisje waar we sliepen waren heel aparte plafonds van baksteen, ieder stukje weer in een ander patroon.


Eerst zijn we even naar het plaatsje Komen (Comines) gegaan. Hier hebben we even bij de kerk gekeken. En bijzonder exemplaar. op het eerste gezicht heeft het wel wat weg van een moskee met minaret.

Van binnen lijken er ook oosterse invloeden te zijn met allemaal mooie kleine tegeltjes, bijzonder soort koepel en een bijzondere vorm van de ramen. Maar in het mooie, kleurrijke glas in lood staan mooie christelijke afbeeldingen.

ook de preekstoel, altaar, beelden en lampen vond ik erg bijzonder. Anders dan de meeste franse kerken. In het gebied waar ik di jaar rolde stamden de meeste kerken uit de 11e tot 15e eeuw en was de enkele 18 of 19e eeuwse kerk al een soort van nieuw.
Deze kerk is gebouwd in de jaren 20. Dit omdat er in de eerst wereldoorlog vele kerken zijn vernietigd. In de jaren 20 hebben ze deze kerken herbouwd in soms bijzondere stijlen, ik ben al diverse bijzondere kerken in (Noord)-Frankrijk tegen gekomen die in de tijd tussen de 2 wereldoorlogen in waren gebouwd, vaak in Art Deco stijl.

Na de kerk hebben we Frankrijk verlaten. daarop zijn we naar België, Kortrijk, gereden. Daar hebben we het Vlasmuseum bezocht.
was erg leuk om te zien wat er allemaal van vlas kan worden gemaakt. Veel dingen waren me wel bekend zoals linnen kleding en kanten mutsjes.

Maar dat mensen met vlas ook nog heel veel andere dingen doen en maken had ik niet verwacht (een ukulele), of had ik in ieder geval minder bij stil gestaan (verf, spaanplaat, veevoer, isolatiemateriaal).

Ook waren er in het museum allerlei onbewerkte en halfbewerkte vlas te zien.
en de machines waarmee het bewerkt werd/word.


Na het museum was het tijd om naar huis te gaan. was nog een flink aantal uur rijden.

Ik was erg moe en moest onderweg veel rusten. Pas rond 21.30 kwam ik bij mijn ouders aan om mijn zoon op te halen en rond 22.30 was ik thuis. Helemaal uitgeput maar voldaan van de reis. Komende tijd zal ik flink moeten uitrusten, maar die vermoeidheid is het meer dan waard en ik kan terugkijken op een heel bijzondere plegrimstocht.

Komende tijd zal ik weer alle cijfers uit gaan zoeken en dan schrijf ik nog een afsluitend blog.
Volgend jaar weer verder.

Voor wie het nog niet heeft gedaan kan zich inschrijven op de Nieuwsbrief. hiermee hou ik je dan op de hoogte van wanneer er een nieuw blog word geplaatst. Inschrijven kan op de homepage (onderaan).

Groetjes,

Rolstoelpelgrim

2e reisdag naar huis

(oeps, ik dacht dit blog te hebben geplaatst op woensdag ochtend, maar ik kwam er nu pas achter dat er iets fout is gegaan met plaatsen, mijn laatste blog volgt later vandaag.)

Eergisteravond op de camping ben ik snel in slaap gevallen en in de ochtend werd ik weer vroeg wakker. rond 6.00. het was nog donker maar ik besloot toch al in te gaan pakken. het begon namelijk een beetje te regenen en er werd nog meer regen voorspeld voor de uren daarna. Het inpakken ging voorspoedig en binnen een uur zat alles op mijn rolstoelgeladen en rolde ik de camping af. De receptie was nog dicht en die zou pas om 9.00 open gaan, dus ik heb alles maar in de auto geladen en ik ben maar vertrokken.

De zon kwam op toen ik weg reed, helaas was het bijna niet te zien doordat er overal donkere regenwolken in de lucht hingen. alleen boven die grote schoorstenen van de kerncentrale zag ik een mooi stuk roze lucht. zo word zo’n lelijk ding nog bijna mooi. De regen bleef de hele ochtend, in de middag werd het grotendeels droog maar nog altijd grijs.

Het begin van de route reed ik nog over leuke kleine D-wegen maar hoe noordelijker ik kwam, en hoe meer in de buurt van Parijs, hoe drukker het werd en hoe groter de wegen werden.
Ik rij het liefst over heel kleine wegen, die door kleine dorpjes, gehuchten en natuur slingeren en waar ik als ik wil ieder moment even kan stoppen. Meestal stop ik bij mooie oude kerkjes die vaak wel open zijn. helaas waren nu alle kerken dicht. Het valt me op dat in het zuiden van Frankrijk sowieso meer kerken open zijn dan in het noorden.

Gelukkig geen echte file gehad, wel af en toe gereden achter trekkers en andere grote agrarische voertuigen. Sommigen zo groot dat ze 2 rijbanen in beslag namen en begeleid werden door andere auto’s die mij in de berm lieten stoppen.

Onderweg nog een paar boodschappen (komende maanden eet ik Frans eten en bak ik zelf Frans brood) gehaald, bij de supermarkt maar ook bij een heel leuk boerderij winkeltje waar ik mooie grote gewone en gerookte knofloken heb gekocht van de boerin.

Daarna kwam ik al snel aan bij mijn slaap adres net ten noorden van Lille, bijna op de Belgische grens.

Deze keer geen camping maar een leuk huisje, eigenlijk een deel van een oude boerderij. Dit huisje was door mijn zus geboekt. Zij woont in Engeland en was met de boot via Frankrijk gekomen om daarna Nederland te kunnen bezoeken. Erg leuk om elkaar weer te zien, zeker nu was het door corona lang geleden dat we elkaar hadden gezien, ongeveer een jaar.

Vandaag ga ik naar Nederland rijden, maar eerst even rustig wakker worden en ontbijten.

Mijn laatste etape zal ik morgen beschrijven.
Daarna zit de reis er op en dan zal ik (na het verslag over vandaag dat ik waarschijnlijk morgen schrijf) binnenkort een afsluitend blog schrijven met allerlei andere weetjes en cijfers van mijn reis (Kilometers, kosten, etc).
Wil je weten wanneer ik dit schrijf kan je je inschrijven voor mijn nieuwsbrief. Dit kan op de homepage of hier.

Groetjes,

Rolstoelpelgrim

Taizé en het eerste deel van de terugreis.

Eindelijk weer een blog van mij.
uit mijn vorige blog was al op te maken dat ik behoorlijk uitgeput in Taizé aan was gekomen en het duurde even voor ik weer een beetje functioneerde.
maar ik ben weer terug.

ik heb fijne dagen in Taizé gehad. Veel mensen ontmoet. Heel veel nieuwe mensen maar ook diverse mensen die ik de afgelopen jaren dat ik in Taizé ben geweest heb leren kennen. ik heb heel veel goede gesprekken gehad en genoten van de rust van de vieringen. Toen ik aan kwam moest ik wel even wennen aan de drukte na zoveel dagen in de rust te hebben gezeten, en dat terwijl er nu maar enkele honderden mensen in Taizé waren en ik er ook wel eens ben geweest toen er duizenden mensen waren, en daar is het ook op gebouwd, het is met al die barakken een dorpje. Ik mocht weer slapen in mijn favoriete barak, sober maar dicht bij de wc en goed bereikbaar met de rolstoel.
Wil je meer weten over Taizé, ik heb er vorig jaar heel veel over geschreven, dit vind je hier.

Gisteren heb ik in de ochtend alles weer ingepakt. Na de ochtend kerkdienst, en na iedereen gedag te hebben gezegd ben ik vertrokken. Voor de eerste terugreis dag had ik maar een korte route gepland. ik ben naar Paray-le-Monial gereden.
onderweg nog even kort gestopt bij de zusters in Verosvres waar ik vorig jaar heb gelogeerd. daarna had ik in Paray-le-Monial afgesproken om bij de mensen waar ik vorig jaar heb gelogeerd op visite te gaan en een nachtje te blijven logeren. was erg gezellig! ze hebben me ook nog even meegenomen voor een rit door de omgeving met hun aangepaste bus en een erg mooi kasteel laten zien.

Vanochtend was het weer tijd om terug te rijden richting huis. Onderweg nog boodschappen gedaan, niet alleen de boodschappen voor onderweg maar vooral voor thuis. ik neem altijd Frans eten en drinken mee naar huis om ook door het jaar heen nog af en toe een beetje Frankrijk te hebben. Het bekijken van een supermarkt is voor mij altijd de manier om de eetgewoontes van een land te leren kennen.

Onderweg kwam ik nog diverse plaatsen tegen waar ik afgelopen jaren als pelgrim had gerold. leuk om te zien. ik heb vrijwel de hele dag door Bourgondië gereden, vooral het gebied de Morvan. maar nu zit ik op de camping net in een hoekje van de Champagne-Ardennen.

Ik vind dit altijd een mooi gebied om doorheen te rijden. erg afwisselend met bos, weilanden en velden met o.a. zonnebloemen, hennep, (gemaaid) graan, suikerbieten, etc.

Ik ben nu op een camping in Nogent-sur-Seine.
ik kwam al aan na zonsondergang en de camping receptie was al dicht. helaas de slagboom ook…. gelukkig had ik mijn spullen nog gunstig ingepakt en ik heb alles op mijn rolstoel uit en opgeladen en ben via het wandelpad naast de slagboom gerold en ik heb een plekje dicht bij de wc gekozen om mijn tent op te zetten. helaas past mijn rolstoel niet in het onhandige toiletgebouw (met te smalle deurtjes) maar gelukkig kan mijn rolstoel (zonder voorwiel, die ligt in de auto) met veel puzzelen precies in mijn voortentje. Nu zit ik nog voor mijn tentje maar ik ga er zo maar snel eens in, om te slapen maar ook omdat het hor dan dicht kan want ik word hier opgegeten door de muggen, heel kleine mugjes die heel grote bulten creëren.

Ik kan vanaf mijn tentje 2 enorme schoorstenenen zien staan van een kerncentrale, zie is hier heel dichtbij. ik kan he behalve zien ook horen. een zacht geruis.

Nu eerst lekker slapen. Morgen of overmorgen zal ik het vervolg van mijn reis richting huis schrijven.

Groetjes,
Rolstoelpelgrim

Terug in Taizé

Even een kort blog om te zeggen dat ik een goede reis heb gehad maar nu enorm moe ben.

ik ben weer terug in Taizé waar mijn auto ook staat.

Ik blijf hier tot en met zondag.

Tot die tijd zal ik geen dagelijks blog meer schrijven (al zal ik komende dagen mogelijk nog een wat uitgebreider verslag doen van de terugweg naar Taizé) maar als ik maandag weer echt opweg naar huis ga zal ik weer verslagen schrijven.

o ja, naast die vorige keer in de krant stond stond ik

nog een keer in de krant (wist niet eens dat het een interview was toen de foto werd genomen, zal het wel weer eens maar half hebben verstaan) .

alle krantenartikelen vinden jullie hier

https://rolstoelpelgrim.nl/rolstoel-pelgrim-in-andere-media/

Nu is het eerst tijd om uit te rusten.

Groetjes,

Rolstoelpelgrim

De dag na aankomst


Ondanks dat ik niet meer van de ene plaats naar de andere reis heb ik nog genoeg meegemaakt om nog wat te schrijven.

Vandaag Le-Puy-en-Velay bezocht.
Le-Puy-en-Velay heeft 3 grote hoogtepunten, letterlijk op bergtoppen. het staat zelfs in het logo van de stad.
De kathedraal waar ik gisteren heen ben geklommen, een bijzondere kapel en een Mariabeeld die beiden ook hoog op een top staan. die laatste 2 zijn alleen met heel lange trappen te bereiken maar vanaf de grond kan ik ze gelukkig heel goed zien.

Gisteren had ik de grote kathedraal al bezocht en ik heb het hoogliggende deel van de stad overgeslagen.

Nadat ik iets meer had uitgeslapen dan tijdens mijn pelgrimstocht (maar eigenlijk nog altijd vroeg op was) ben ik in de ochtend eerst naar het station gerold. Daar treinkaartjes geregeld voor mijn terugreis naar mijn auto. helaas ben ik officieel te laat met reserveren van begeleiding voor mijn rolstoel (moet 3 dagen voor vertrek) maar de vrouw achter de kassa heeft me gezegd dat ze het alsnog gaat proberen, ik moet alleen zorgen dat ik morgen ruim een half uur voor vertrek op het station ben. Ik hoop dat het gelukt is want er zijn nog best een aantal overstappen.

Daarna heb ik wat boodschappen gedaan en ben ik naar het lager liggende deel van het centrum gerold.
Le-Puy-en-Velay heeft ieder jaar een renaissance festival. ze zijn daarvoor al druk om de boel te versieren. leuk om te zien.

Er is ook een winkel waar ze kleding uit die tijd verkopen maar helaas was die gesloten. (ik hoor regelmatig van mensen dat ikzelf nooit op de foto sta, maar als je goed kijkt ben ik hieronder toch te zien in de etalageruit)


Kantklossen is ook iets wat echt een belangrijk iets is in deze stad. overal vind je gekantkloste kleedjes maar ook modernere dingen die met deze techniek gemaakt zijn.
gisteren, toen ik richting de kathedraal ging, had ik een man ontmoet voor een kantkloswinkel die zelf heel mooi en snel aan het kantklossen was. Didier Barry van www.lacebook.net (leuke woordspeling).
Na afloop van het gesprek kreeg ik van hem een lavendelbuideltje met daarop een borduurwerkje van het beeld van Maria en Kind dat hier op een bergtop staat en de tekst Le-Puy-en-Velay. Ik heb hem voor nu aan mijn tas gehangen. Echt een mooie herinnering.
Vandaag bij het dwalen door de stad kwam ik ook weer langs die locatie. daar sprak ik hem nog even terwijl hij een gekleurd band aan het kantklossen was, hij kantklost dat met een aantal verschillende kleuren en enorm veel klosjes, zag er heel ingewikkeld uit. ik heb een tijdje gekeken hoe hij kantklostte en heb foto’s genomen. ook heb ik in de winkel rondgekeken waar hij kanten kleedjes en kanten band verkoopt maar ook spullen om te kantklossen en kantkloskussens die hij zelf maakt in wintertijd.
(ik geloof niet dat ik het woord kantklossen ooit zovaak heb geschreven als in dit stukje!)

uiteindelijk ben ik weer naar de camping gegaan, hier ga ik zo weer lekker vroeg slapen want ik ben heel erg moe en mijn lijf heeft een flinke klap gekregen van die helling naar de kathedraal van gisteren waardoor ik veel last heb van mijn knie (bij zo’n steile helling achteruit is mijn hele lijf aan het werk, niet alleen mijn armen).


Vannacht hopelijk lekker en lang slapen , dan krijgt het lijf weer wat rust.
En dan morgen een lange dag met openbaarvervoer.

Groetjes,
Rolstoelpelgrim

In de krant!

Gisteravond was ik zo moe dat ik het nieuws van gisterochtend ben vergeten.

Ik stond namelijk in de krant! Een paar dagen geleden stond er ineens een journalist voor mijn tent die mij in het Frans heel minimaal interviewde. Ik gaf maar mijn visitekaartje mee in de hoop dat hij hiermee achter de juiste informatie zou komen. Zo merkte ik al dat hij mijn woonplaats te ingewikkeld vond en maakte hij er voor het gemak maar Amsterdam van. Maar ondanks dat mijn Frans onvoldoende is om alles te lezen merk ik aan anderen dat het een goed artikel is. Zo ging ik gisterochtend een winkel in voor een brood en daar werd ik als beroemdheid ontvangen en maakten ze foto’s. Ik heb daarna maar 2 kranten gekocht en een halfje stokbrood.

hieronder het artikel voor jullie.

groetjes

Rolstoelpelgrim

Dag 17, laatste pelgrimeerdag, aankomst Le-Puy-en-Velay

Vandaag de laatste reisdag, ik stond weer vroeg op en al voor 9.00 rolde ik de camping af.
Al snel kwam ik aan in het dorpje Lavoute sur Loire waar ik het kerkje bezocht, weer een Romaanse kerk. die zijn er enorm veel op de route die ik rol.
het was eerst heel donker in de kerk maar toen ik de kerk verder in rolde ging het licht aan, het scheen voornamelijk op het kruis dat midden in de kerk hing en nu was ook de rest van de kerk goed zichtbaar.

Na dat kerkje rolde ik door. van te voren zag ik een beetje op tegen dit stuk route omdat ik over een vrij grote weg leek te moeten rollen. dit viel gelukkig mee en er was ook nog eens het hele eind een fietspad langs de weg.
Ook had ik goed uitzicht op de rivier de Loire (al moest ik over een muurtje heenkijken, en dat lukte gelukkig precies met de rolstoel).
al snel nadat ik langs de Loire reed zag ik een kasteel, door het kronkelen van de rivier zag ik hem steeds weer van een andere kant, erg leuk.

ook zag ik veel grote bruggen met hoge bogen. dit waren spoorbruggen voor de trein die ook de rivier volgde.

In Le Puy aangekomen rolde ik eerst door buitenwijken en langzaam het centrum in. ik zag weer diverse mooi beschlderde huizen in pelgrimsstijl.

daarna rolde ik door de leuke straatjes in het lage deel van het centrum, daarna klom ik de berg op naar de kathedraal. dit is niet zomaar een steile helling maar een enorm steile helling. Er kwamen diverse mensen vragen of ze konden duwen maar ik vertelde dat ik het graag zelf wilde proberen. uiteindelijk waren er een aantal mensen die mij tijdens die hele klim naar boven hebben aangemoedigd. vooral 2 Nederlanders, hebben goed geholpen met hun aanmoedigingen en met richting aanwijzingen (ik reed achteruit en reed soms bijna tegen stoeprandjes aan op de hobbelige wegen met kinderkopjes).

Het was een verschrikkelijk zware klim en onderweg moest ik nog een keer accu’s wisselen. maar door de positiviteit en aanmoedigingen kwam ik boven. Daar heb ik de cathedraal bezocht en een stempel gehaald.


De Nederlanders nodigden me uit om mee te komen naar hun groep met pelgrims, zij gingen vanuit Le-Puy met een groep pelgrimeren.
ze zaten in het Saint Jaques cafe. was erg gezellig en ik werd daarna door de groep uitgenodigd om mee te eten.
ondanks dat het laat zou worden als ik op de camping aan zou komen besloot ik mee te eten. ik heb een heerlijke maaltijd salade met blauwe kaas gegeten.
aan het eind van de maaltijd kreeg ik deze maaltijd cadeau van de groep. (Nogmaals dank als jullie dit lezen).


het begon al te schemeren en eer ik, bij de camping aan kwam was het donker.

het was een mooie en op het laatst zware dag, maar ik heb het gehaald!

Nu ga ik slapen,
morgen zal ik nog wat meer schrijven over Le-Puy-en-Velay, dan ga ik het lage deel van de stad nog verder verkennen.

groetjes,
Rolstoelpelgrim

Dag 16, Bijna maar nog niet helemaal

Vandaag alweer mijn op een na laatste dag rollen. Het eind is in zicht.
Vandaag een wat kortere rit, 12 kilometer, al heb ik door een omweg te nemen die mooier was wel ongeveer 16 kilometer gerold.
Ik wilde vroeg vertrekken, maar besloot om er toch maar weer 9.00 van te maken en wat achterstallig werk van mijn website te doen.
nu staan er bij dag 13, de dag zonder foto’s, eindelijk ook foto’s en ik heb ook enkele extra dingen er bij geschreven (dingen waar ik aan moest denken toen ik de foto’s bekeek).
https://rolstoelpelgrim.nl/dag-13-2/

Toen ik eenmaal weg gerold was van de camping ben ik eerst richting de kerk gerold. Helaas kon ik niet naar binnen, ze waren ermee aan het werk, de kerk stond gedeeltelijk in de steigers en er stond een grote hijskraan bij. daarom maar weer verder gerold.
even bij de supermarkt mijn etensvoorraad weer aangevuld en daarna heb ik Vory verlaten.

ik ontmoette onderweg ook nog een pelgrim die liep van zijn woonplaats (geen idee waar, maar was maar een aantal dagen) naar Le-Puy-en-Velay.

Bramen kon ik vandaag naar hartelust plukken en dat heb ik dan ook gedaan. Er waren niet alleen veel struiken met veel vrij grote rijpe vruchten, maar ze waren ook nog eens binnen handbereik van mij in de rolstoel. Ik heb heel vaak dat ik lekkers aan mij voorbij moet laten gaan omdat ze te hoog, te ver of achter een greppel zitten. maar vandaag heb ik denk ik wel een pond bramen op gesnoept.

Ik rolde de eerste helft van de dag tussen de Loire en de spoorlijn, en af en toe tussen de Loire en een rotswand. die rotswand  was erg mooi begroeid met allerlei vetplantjes, bloemetjes, mossen en grassen. Daartussen zaten veel hagedisjes en vlinders en bijen wisten de bloemetjes te vinden. En op mijn beurt wist ik hen weer te vinden en vast te leggen met de camera.

halverwege de route ben ik een brug over gestoken naar de overkant van de Loire. Daar kwam ik weer langs een mooi kasteel dat op de rots stond.

Na die oversteek kwam ik via kleinere wegen weer in een dorpje waar ik de kerk bezocht.


Nu ben ik in Lavoute-sur-Loire op de camping en schrijf ik dit terwijl ik op mijn luchtbedje in de tent lig.

Ik heb net op de camping nog even gekeken naar een groepje die Petanque (jeu de boulle) speelden. leuk om even mee te kijken. Als ik normaal op vakantie ben in Frankrijk neem ik vaak wel een setje ballen mee en speel ik dat ook, maar nu liet ik het aan hen over.

Morgen de laatste dag rollen en dan kom ik aan in  Le-Puy-en-Velay. Vanaf daar moet ik de terugweg regelen via bus en trein.
Maar straks eerst vroeg slapen, ondanks dat het een korte en niet al te zware afstand was ben ik toch erg moe.

Groetjes,
Rolstoelpelgrim

Dag 15, Rivier en Bergen

Nadat ik gisteravond laat sliep werd ik na een korte maar gelukkig wel goede nacht vroeg wakker. Rond 8.30 was ik dan ook al volledig ingepakt en klaar voor vertrek. Het duurde nog zo lang omdat het voor die tijd regende en ik niet in de regen wilde vertrekken. Helaas heb ik wel weer mijn tent nat moeten inpakken.

Gisteravond kwam ik pas na 20.00 aan op de camping en de receptie was dicht, vanochtend was het nog hetzelfde. Ze leken wel volledig gesloten alsof ze al heel lang niet open zijn geweest. meestal staat er in zo’n geval dan ergens wat de camping kost en waar je het geld kan brengen (bijvoorbeeld bij het gemeentehuis) maar hier kon ik niks vinden. Ik denk dat degene die verantwoordelijk is voor de camping hier sowieso niet vaak komt gezien de staat van de toiletten.
Na nog even te hebben rondgekeken of ik toch iets had gemist ben ik maar vertrokken en heb ze in gedachte bedankt voor de gratis overnachting.

Allereerst moest ik een helling op, die was ik gisteren al af gegaan en toen vroeg ik mij al af hoe ik hier ooit weer omhoog moest gaan komen, zelfs naar beneden rollen was bijna niet te doen. Maar ik begon vol moed aan de klim. Eerst vooruit, toen achteruit. een voorbijganger vroeg me nog op hij kon helpen maar ik zei dat ik het zelf wilde proberen. opeens ging het mis, mijn voorwiel raakte los van mijn rolstoel, toen zat ik ineens met een probleem…. gelukkig kwam die voorbijganger alsnog aangesnelt en hielp hij mij met de rolstoel en het voowiel. Er was gelukkig niks kapot en ik kon gelukkig alles weer snel in elkaar krijgen. Ik had niet goed gecontroleerd of alles nog vast zat. door alle regen was ik tijdens het inpakken afgeleid geraakt en was ik vergeten alles te controleren.

In het dorpje Chamalieres-sur Loire zag ik een mooie kerk waar ik heen wilde. Op weg daar heen kwam ik de Mairie (gemeentehuis) tegen waar ik een stempel wilde halen. Voor het gemeentehuis stonden allemaal dingen (borden en afbeeldingen en het de straatnaam was “place Saint Jaques, plein van sint Jacob/Santiago) die wezen op de route naar Santiago, maar toen ik een stempel vroeg snapte de gemeentebeambte niet waar ik nu eigenlijk die stempel voor wilde. Hij deed alsof ik hem zomaar iets wilde laten ondertekenen. Pas toen zijn collega er bij kwam kwam het goed en kreeg ik er weer een stempel bij in mijn pelgrimspaspoort.

Daarna was het tijd voor de kerk, een mooie Romaanse kerk die onderdeel uit had gemaakt van een klooster.
Toen ik bij de deur kwam om er weer uit te gaan zat het plein vol met vogeltjes, die lieten zich heel makkelijk op de foto zetten.

Ook was er een mooie tuin bij in middeleeuwse stijl.
Leuk om al die verschillende kruiden te zien en te ruiken. Ook hadden ze een object staan met daarop allerlei verschillende stenen die hier in de rotsen zitten. mooi om te zien.


Er stond ook een struik met enorme bramen, die heb ik ook nog geproefd. ze waren wel heel mooi, maar de kleine die ik onderweg tegen kom zijn toch lekkerder. Ik kwam vandaag sowieso veel bramen tegen en heb er ook enorm veel gegeten. 1e foto is de grote braam en de 2e een relatief grote braam die ik ook heb opgesnoept.

Daarna rolde ik door, eerst nog door een gebied waar nog veel huizen stonden, maar uiteindelijk kwam ik (gelukkig) toch ook weer in een gebied met meer natuur. Vandaag had ik de rivier de Loire aan de ene kant en de berghelling aan de andere kant. Soms rolde ik bijna op de hoogte van de rivier en soms klom ik dan toch weer de berg op. De omgeving waar ik nu zit is wel ander dan bijvoorbeeld een week geleden, dat waren op het gezicht gewoon grote heuvels, hier zijn ze misschien niet veel hoger maar zijn de bergen rotsachtig en wilder, met regelmatig indrukwekkende kastelen en ruines op de toppen en ook rolde ik vandaag voor zover ik mij kan herinneren voor het eerst door een echte berg tunnel met de rolstoel. Erg mooi hier!

Net aangekomen in Vorey ontmoette ik ook nog 2 andere pelgrims, in de verte had ik hen al eens zien lopen maar ontmoet had ik ze nog niet. We maakten een praatje en gingen daarna beide naar verschillende slaapadressen. ik naar de camping waar ik nu sta.

Morgen weer verder, het eindpunt van dit jaar komt nu al dichterbij, zondag hoop ik al aan te komen in Le-Puy-en-Velay.
morgen meer.

Groetjes,
Rolstoelpelgrim

Dag 14

Vanochtend rond 7.00 weer opgestaan, het was koud geweest vannacht, maar behalve dat ik een keer wakker was geworden rond 4 uur en toen dieper in mijn slaapzak ben gekropen heb ik er geen echte last van gehad.
Daarna inpakken en klaar maken. bij het toiletgebouw (met alleen Franse gaten) haalde ik mijn rolstoel op die daar aan de stroom had gestaan.
Ik kwam een vlinder tegen en begreep nu eindelijk hoe het komt dat vlinders zo mooi zijn, als ze allemaal zijn zoals deze dan komt dit omdat ze zich mooi maken voor de spiegel.

rond 9.00 rolde ik weer weg van de camping, eerst langs de kerk, die was open en ik vond er naast alle mooie ook verschillende grappige dingen, zoals fantasie dieren op pilaren en op de koorbanken.
en daarna naar de bakker. ik kocht een half stokbrood. toen ik de winkel uit kwam werd ik aangesproken door een aantal mensen die daar stond te praten. ze vroegen naar mijn reis en voor ik er erg in had stond er een hele groep mensen om me heen. soms voel ik me hier net een soort beroemdheid,

de rit vandaag was enorm mooi, door de bergen (rond de 800 meter dat ik rolde) en veel in bos gebied met af en toe stukken met weilanden met enkele koeien of paarden of akkers met mais of gemaaid graan, sommige boeren maaien echt heel mooi wat op afstand voor mooie strepen zorgt.

ook kwam ik nog langs een heel mooie plek waar ik in de kloof van de rivier de Loire keek met een mooi kasteel in de bergen. hier heb ik maar even uitgebreid pauze gehouden en me vergaapt aan het mooie uitzicht.

onderweg at ik verschillende keren bosbessen en bramen, lekker! en natuurlijk at ik het stokbrood met het laatste stukje kaas uit Montbrison, een lekkere stevige blauwe kaas.

Uiteindelijk kwam ik aan op de camping in Retournac, die bestond gelukkig want ik twijfelde hierover omdat ik tegenstrijdige info vond.

Alles ging heel voorspoedig vandaag. maar op de camping ging mijn rolstoel oplader stuk, een kabelbreuk…. wat een ramp en het huilen stond me nader dan het lachen. ik ging er al vanuit dat dit mijn laatste rit was geweest want zonder lader kan ik niet rollen.
gelukkig was er een buurman op de camping met een camper die handig was en ook de juiste spullen bij zich had. hij heeft me gered en de oplader gemaakt! wat een opluchting. ik zag me echt al weer op de trein stappen naar mijn auto (waar ik nog een reserve lader heb liggen) en naar Nederland terug reizen. maar nu mag ik toch de laatste dagen nog afmaken.

mijn eerste set accu’s is al weer bijna vol, zo nog even accus’s wisselen en dan slapen. dan kan ik morgen weer een stukje verder. vandaag was een erg lange dag (ongeveer 34 kilometer) maar wel een heel mooie, morgen weer iets korter en ik ben benieuwd waar de route me dan weer heen leid.

groetjes,
Rolstoelpelgrim

Dag 13

Vandaag een blog zonder foto’s (inmiddels zijn ze geplaast), helaas, mijn internet is hier te slecht en te onregelmatig om foto’s te uploaden, maar niet getreurd, ik heb genoeg te (be)schrijven en de foto’s komen als ik weer ergens ben met goed internet.

Gisteren na een gezellige avond bij het haardvuur ben ik snel in slaap gevallen.
vanochtend werd ik te vroeg wakker van kukelende hanen. ik kon nog even liggen maar eigenlijk moest ik naar de wc, maar daar zag ik nogal tegenop. dit is een erg oud huis en gebouwd voor de tijd van rioleringen. in huis hebben ze een wc waar wel een plasje op mag worden gedaan maar voor de rest moet je honderd meter door een weiland lopen naar een buitenhuisje. ondanks dat het nog vroeg en koud was besloot ik het maar op te wagen. Het was een flinke wandeling voor mij, eigenlijk meer dan ik normaal loop, maar met een rolstoel door een weiland is ook niet ideaal (al was het wel gemaaid dus had wel gekunt). gelukkig mocht ik daarna even fijn zitten op een gewone moderne pot, en nadat ik was uitgerust en ik kwijt was wat ik kwijt wilde spoelde ik door (vanuit een kan) en startte ik mijn honderd meter wandeling terug naar het huis waarbij de zon de velden goudgeel verlichte. op mijn kamer aangekomen opende ik de luiken en was onder de indruk van het geweldige uitzicht. ik voelde me een beetje als Heidi die (in de disney versie van de film) de luiken open doet bij haar opa op zolder en geniet van het uitzicht.


Het is wel te merken dat dit huis op ongeveer 1000 meter hoogte staat want het is echt enorm koud, bij terug komst kroop ik dan ook nog even een half uurtje mijn warme slaapzak in alvorens ik weer in ging pakken.
Toen alles was ingepakt en ik met de familie had ontbeten (en ik nog kaas en fruit mee kreeg voor onderweg, brood had ikzelf nog en wilde ik niet oud laten worden) was het tijd om te vertrekken. Mijn rolstoelwas in de mooie oude schuur onder het huis geparkeerd. Ik werd door iedereen uitgezwaaid. het was een zeer geslaagde overnachting!

Ik moest 3 kilometer bergop klimmen, ook deze klim was heel zwaar en moest ik weer voor ongeveer de helft achteruit rollen, maar ondanks dat het zwaar was vond ik het een heel mooie rit. ik rolde door een zeer dun bevolkt gebied en het was heel stil in het bos, geen enkel menselijk geluid behalve de geluiden die ik maakte zelfs toen ik een snoepje pakte met een zeer krakend plastic dingetje er omheen had ik al het gevoel de stilte te verstoren. ik hoorde vogels, vooral krijsende roofvogels, krekels, af en toe gerommel in de bosjes en ik hoorde (en zag af en toe) eekhoorntjes springen van tak naar tak. naast de geluiden genoot ik ook van de geuren van het bos, de naaldbomen. De lucht is hier sowieso zoveel schoner dan de randstad in Nederland waar ik woon. Ook ontdekte ik heel veel bosbessen, zoveel lekkerder dan de blauwe bessen uit de winkel en hier waren er enorm veel. heerlijk om tijdens de stops om uit te rusten te kunnen snoepen.
en uiteindelijk kwam ik aan in Montacher, op een top van 1140 meter hoogte (in 3 kilometer dus 140 meter geklommen).



Wat een schattig dorpje is dat, een mooie 13e eeuwse kerk en een geweldig uitzicht naar alle kanten.
Ik parkeerde mijn rolstoel want helaas was deze kerk wel heel mooi maar had die ook een trap van ongeveer 12 treden. mijn Knie wilde niet zo goed maar uiteindelijk is het me gelukt om ook in de kerk te kijken en om weer terug naar mijn rolstoel te gaan. grappig detail, 2 vogeltjes hadden hun nestje in deze kerk en vlogen heen en weer.


nadat ik nog had genoten van het uitzicht was het tijd om te gaan. Onderweg nog mijn waterfles gevuld bij het fonteintje waarbij stond dat het drinkwater was ben ik weer doorgerold.

ik was op het hoogste punt aangekomen en de route naar mijn camping van 8 kilometer was alleen maar berg af, op 1 kleine helling na. Ook hier genoten van de stilte, op die 8 kilometer ben ik misschien maar 4 auto’s tegen gekomen. Dit deel van de route ging soms door het bos maar vooral aan de rand van het bos met weilanden met enkele koeien.

het was een fijne rit en nu ben ik op de camping in Estivareilles, een kleine camping municipal. morgen weer verder.

groetjes,
Rolstoelpelgrim

Dag 12

Na een heerlijke nacht slapen kreeg ik een goed ontbijt. de hond was ook weer blij met alle aandacht van mij.

ik had ook nog een stempel gekregen in mijn pelgrimspaspoorten, ik heb een foto gemaakt van alle pelgrimspaspoorten toe nu toe. al een hele verzameling.

ik wist dat ik de hele dag zo’n beetje omhoog zou rijden, soms wat minder steil maar het grootste deel flink steil omhoog.

Het begon best goed, het was een mooie rit, mooie uitzichten en veel dieren in de weide, berm en lucht.

en al voor het middag uur kwam ik in Marols. ik voelde me nog goed en ikzelf kon nog wel zo’n soort afstand aan. maar mijn eerste set accu’s was al leeg, daarom besloot ik in Marols naar de kerk te rollen en daar mijn rolstoel aan de stroom te leggen. zo gezegd, zo gedaan. het was trouwens nog wel een klus om de rolstoel de kerk in te krijgen maar 2 mannen kwamen helpen en tilden mijn zware stoel de 3 treden op.stopcontacten zitten bijna altijd vooraan. normaal rij ik dan mijn rolstoel naar voren maar hier waren de gangpaden te smal dus moest mijn wielen er af halen en die vooraan zetten om te laden.

Marols vond ik een erg plaatje met een mooie kerk dus het was geen straf om er een tijdje te moeten wachten. de rolstoel heeft 3 uur aan de lader gestaan en hij was toen weer bijna vol (4 van de 5 “streepjes” volledig vol en de 5e bijna). ik wilde naar een dorpje op 7 kilometer afstand  (berg op). ik had aan 2 sets accu’s dan ook meer dan genoeg om daarheen te rollen en als dat goed zou gaan en de tijd was nog redelijk kon ik misschien zelfs nog een stukje verder want dat zou berg af zijn. maar hoe goed dit ook klinkt. het liep anders.

ik rolde omhoog de berg op, het was zwaar maar tegelijk ook heel mooi. de helling werd steeds steiler, bij elke nieuwe bocht hoopte ik dat het iets minder steil zou worden maar het werd juist steeds erger. hoe steil precies weet ik niet. ik heb een fietscomputer die normaal netjes aangeeft hoeveel procent de helling is maar ik reed zo langzaam dat hij het niet echt kon meten.
ik moest zelfs lange stukken achteruit rollen omdat ik dan minder snel achter over kiep en omdat ik dan meer kracht kan zetten (net als roeiers).


mijn batterij lading slonk snel en al na zo’n 2 kilometer waren de eerste accu’s leeg. het bleef enorm steil en na ongeveer een kilometer was ik alweer door een halve accu lading heen, gelukkig kwam ik in een gehucht aan, verder gaan durfde ik niet. ik was in die 3 kilometer afstand sinds Marols gestegen van 830m naar 1040 meter en in de 3km die ik eigenlijk nog moest tot aan het hoogste punt zou ik ook nog 100 meter omhoog moeten. Dit was dus niet haalbaar en ik wilde niet stranden in het niks. in het gehucht aangekomen zag ik ineens een familie uit een huis komen en besloot hen aan te spreken en te vragen om hulp. dat boden ze direct. ik kreeg hier een mooie kamer met een geweldig uitzicht en werd uitgenodigd mee te eten. het was een enorm gezellige avond bij een lekker haardvuur (het is hier nu best koud) in een geweldige oude openhaard. dit huis is uit 1770 en er zitten nog enorm veel mooie oude dingen in, o.a. meerdere haarden en mooie oude balken. ook staan er her leuke oude voorwerpen,de leukste vond ik de Franse houten klompen, niet alleen Nederlanders droegen/dragen die!

nu ga ik eerst heerlijk slapen.
morgen die laatste  zware kilometers, daarna bergaf.

Groetjes,
Rolstoelpelrim

Instagram
RSS