Month: April 2023

Weer even een update.

Ik wilde het al eerder schrijven maar mijn hoofd is zo wazig door de medicatie dat het niet lukte.

Allereerst wil ik iedereen bedanken voor alle lieve berichtjes, mailtjes en kaarten. Dit heeft me enorm goed gedaan. Want het is me behoorlijk zwaar gevallen dat ik in plaats van op reis te zijn ik nu op een ziekenhuisbed lig. Als alles was gelopen zoals gepland was ik vandaag met de auto in Rocamadour aangekomen en was vandaag of morgen mijn pelgrimstocht echt begonnen. Maar soms loopt het anders dan gepland en dan is het heel fijn om zo veel lieve en meelevende berichten te ontvangen.

Goede vrijdag werd ik ontslagen uit het ziekenhuis. Helaas gaat het ook nu nog niet beter met me dan toen ik nog in het ziekenhuis lag, maar omdat ze daar niet veel met me konden en ik mijn medicatie via pilletjes kon krijgen was er geen noodzaak om me langer in het ziekenhuis te houden. Ik wilde zelf eigenlijk nog niet naar huis omdat ik nog niet voor mijzelf kan zorgen. Ik kan namelijk maar 1 a 2 minuten zitten en elke mini activiteit buiten bed kost me enorm veel. bijvoorbeeld na mijzelf wassen heb ik weer uren erge pijn en moet ik een halve dag bijkomen.

Er is om die reden geprobeerd of ik in plaats van direct na het ziekenhuis naar huis eerst naar een revalidatie centrum of zorghotel zou kunnen, maar helaas kwam ik vanwege regelgeving daar niet voor in aanmerking… Gelukkig kon ik wel bij mijn ouders terecht, en hier ben ik inmiddels ruim een week.

Ik lig hier op een ziekenhuis bed in de woonkamer. Hier word goed voor me gezorgd door mijn ouders en zoon. Ook heb ik hier mooi uitzicht op de tuin waar veel musjes en andere vogels vliegen. Ook zie ik de appel en perenboom met mooie bloesem en andere fleurige bloemen.

Hoe het nu verder gaat weet ik nog niet, ik word dinsdag door de neuroloog gebeld. Een paar weken geleden had ik nooit verwacht dat ik dit nog eens zou zeggen, maar ik hoop dat er een operatie mogelijk is en dat ik dan daarna aan mijn herstel kan werken.

Nog even een leuk nieuwtje. Een paar maanden geleden werd ik gemaild door het tijdschrift Margriet over of ze een foto van mij mochten plaatsen en een klein stukje over mij mochten schrijven. En nu stond er een kort stukje over mijn pelgrimstocht in Margriet extra (margriet extra is een speciale thema uitgave van het weekblad Margriet) op pagina 107. Erg leuk! Jullie kunnen het op de foto hier onder lezen of via het menu onder interviews.

Hoe het verder gaat met m’n pelgrimstocht en wanneer ik verder kan weet ik niet. Wel zal het nog wel even duren voordat het zover is. Ondertussen droom ik over nieuwe pelgrimages. Natuurlijk het vervolg van de grote tocht naar Santiago maar ook andere korte opties komen in m’n gedachte voorbij. Fijn om alternatieve ideeën achter de hand te hebben voor als Frankrijk nog even iets te veel is en ik toch al iets ben hersteld en al wel iets kan/wil doen. Ook om weer conditie op te bouwen na lang moeten liggen. Ik denk aan bijvoorbeeld het Jabikspad en Odulphuspad in Friesland , in Brabant is er ons Kloosterpad en er zijn nog veel meer pelgimspaden. Maar eerst maar eens zien dat ik weer gezonder wordt.

Als ik meer weet zal wel weer een blog schrijven.

Groetjes,

Rolstoelpelgrim

Nu alweer een blog, het is nog maar een week geleden maar toch denk ik dat het goed is weer te schrijven en ook de minder leuke dingen te delen. De vorige keer vertelde ik dat ik zoveel last had van zenuwpijn dat ik niet wist hoe het zou lopen met de reis. Nu over hoe het gaat als alles anders loopt dan verwacht.

Ik had alles klaar, ingepakt en voorbereid. En toen kwam de pijn. Na het bezoek aan de neuroloog bleef mijn pijn verergeren. Vorig weekend echt verschrikkelijke pijn gehad, nooit zo iets ergs meegemaakt qua pijn niveau. Ik schreeuwde het uit. In het weekeinde was het moeilijk hulp te krijgen, uiteindelijk mocht ik naar de huisartsenpost waar ik een prik morfine kreeg en morfine pillen, maar dat deed maar weinig voor de pijn.

Maandag mri scan laten maken, helaas lukte dit niet. Ik kon gewoon niet stil liggen door de pijn. Het beeld was bewogen. Toch is er toen besloten mij de dag erna een prik te geven in m’n rug met verdovende en ontstekingsremmende middelen. Dit op basis van de scan van 2 jaar geleden. Dit werkte direct en de pijn was weg. Maar al voor ik terug was bij de auto was de pijn in alle hevigheid terug. Uiteindelijk is er toen besloten mij op te nemen en sindsdien verblijf ik in het ziekenhuis waar ze met behulp van een morfinepomp en een verhoging van de medicatie die ik al nam voor zenuwpijn en nog andere pijnstillers. En hier lig ik dan. Al sinds dinsdag op m’n rug (op de zij liggen en zitten is nog behoorlijk pijnlijk). Van de morfine pomp ben ik af maar heb wel veel pillen.

Inmiddels is de scan alsnog gemaakt en blijkt dat inderdaad de oorzaak hetzelfde is als vorige keer maar dan verergerd. Of het bij symptoombestrijding blijft (pijnstillers enzo) of dat de oorzaak kan worden verholpen (operatie) weet ik nog niet. Ik leef hier bij de dag en ben nu al blij dat m’n pijn houdbaar is.

Er zijn fijne verpleegkundigen. Het eten is hier goed, veel fruit, lekkere soep bij de lunch (vandaag heerlijke paprika soep), veel keus qua beleg en brood en ook bij het avondeten altijd genoeg keus.

Ik lig op zaal met 4 bedden. Nu ligt er even niemand maar afgelopen week lagen er vooral mensen die nieuw knieën kregen en een nieuwe heup en een gebroken enkel. Best gezellig om iedereen te spreken en bijzonder te zien hoe mensen na zo’n operatie al een paar uur later kunnen lopen en de volgende dag naar huis kunnen

In m’n reisblogs schrijf ik altijd over de kerken die ik onderweg bezoek, dat lukt nu nog niet maar kan ik er binnenkort wel iets over vertellen. Ik ben gisteren namelijk wel uitgenodigd om morgen naar de kerk te gaan, hier in het ziekenhuis. 2 vrijwilligers komen mij morgen ochtend met bed en al ophalen om de oecumenische kerkdienst bij te wonen. Ik zie er naar uit!

Tot wanneer ik hier ben weet ik niet. Voor nu vind ik het wel prima om hier te zijn. Ik ben nog zo wazig door de medicatie dat ik nu ook nog niet graag thuis zou zijn, en ook kan ik nog slecht zitten, en dat is voor iemand in een rolstoel behoorlijk lastig.

Ik laat het binnenkort wel weten hoe het dan gaat en hoe het verder gaat met de reisplannen. Ik wil graag weg maar wat mogelijk is moet nog blijken. Nu eerst maar zorgen dat ik weer functioneer.

Groetjes,

Rolstoelpelgrim