Maand: september 2020

Weer thuis

door

Inmiddels ben ik al weer een aantal dagen thuis.
Ik heb een mooie terugreis gehad.

De laatste dagen in Taizé waren heel goed. Mooie gebedsvieringen, interessante workshops, en verse noten van de walnotenbomen! Ik had een erg gezellige groep waarmee ik veel tijd door heb gebracht. Niet alleen de tijd van de gesprek groepjes maar ook aten we samen en spendeerden andere momenten van vrije tijd samen. Veel gezelligheid en ook veel goede gesprekken gehad.
Maar zaterdag avond vertrokken de eerste en zondag de rest, ik denk dat ik als laatste van onze groep weg reed van het terrein en was de week Taizé weer ten einde. We hebben contact gegevens uitgewisseld en hopelijk houden we zo nu en dan contact. aan deze reis heb ik sowieso een aantal leuke contacten over gehouden.

Na mijn vertrek vanaf Taizé ben ik eerst gereden richting het Noord-Westen, naar het kasteel Guedelon in Treigny. Dit is in tegen stelling tot de vele andere kastelen die ik onderweg tegen kwam geen oud kasteel maar een kasteel waar ze pas in 1998 mee begonnen zijn om het te bouwen. Het word gebouwd als onderzoeksplek, wetenschappers kunnen hier zelf uitproberen hoe dingen in de middeleeuwen nu echt werden gebouwd en gedaan, experimentele archeologie.
Het kasteel word gebouwd van alle materialen die ze van het terrein zelf halen, diverse soorten steen voor de kasteelmuren, hout voor de balken, klei voor dakpannen en potten en pannen, en zand, kalk, en alle andere benodigdheden voor het cement om alle stenen aan elkaar te zetten.

Op het terrein word volledig op middeleeuwse wijze (12e eeuws) gebouwd met gereedschappen uit die tijd, ook die gereedschappen worden ter plekke door de smid gemaakt. De grote onderdelen (boomstammen, stenen) worden met paard en wagen naar de juiste plek vervoerd.
En nog veel meer ambachten zijn hier actief, houtbewerkers, wolververs, schilders die schilderen met pigmenten die ook van eigen terrein komen, mandenvlechters. Erg interessant om te zien.

Ik ben afgelopen 5 jaar al een keer of 4 eerder bij Guedelon geweest en het is erg leuk om te zien hoe het kasteel vorm krijgt. Op dit moment zijn ze bezig met de voorkant van het kasteel waar de ophaal brug gaat komen. de stenen worden omhoog gehesen met een soort hijskraan waar alles opgehesen word doordat mensen lopen in een soort hamster rad.
Voor mij is dit allemaal extra interessant om te zien omdat ikzelf als vrijwilliger werk bij het open lucht museum Archeon. Dit is een park waarin onder andere de middeleeuwen worden uitgebeeld met middeleeuwse huisjes, ambachten en hun bewoners. Ikzelf zit al enkele jaren (alleen dit jaar door covid19 helaas niet) als middeleeuws schoenmaker in het schoenmakershuis. Erg leuk om te doen.

De andere dagen dat ik onderweg was (4 dagen in totaal), heb ik gewoon rustig aan gereden over kleine wegen waar ik mooie dingen tegen kwam. mooie historische franse dorpjes, veel mooie kastelen en kerken. Ook reed ik weer veel langs plekken waar ik afgelopen jaar als pelgrim ook langs was gerold.

In de nachten sliep ik op campings. De laatste dag heb ik onderweg nog een vriendin bezocht en uiteindelijk kwam ik in de nacht van woensdag 23 op donderdag 24 september weer thuis.

Afgelopen dagen bezig geweest om alles weer op te ruimen en om weer een beetje te wennen aan het gewone leven. na zo’n pelgrimage moet ik altijd weer wennen aan de drukte van alledag. maar het is ook wel weer goed om thuis te zijn.

Binnenkort ga ik weer rustig aan beginnen met de eerste voorbereidingen van volgend jaar. Dan waarschijnlijk van Taizé naar Le Puy en Velay.
Maar voor ik daarmee begin ga ik eerst alle mooie ervaringen van afgelopen reis laten bezinken. Ook zal ik eerst nog een blog schrijven met een terugblik en met alle statistieken van deze pelgrimage, zoals over de afstanden, kosten, etc. die zal denk ik ergens komende week volgen.

Schrijf je in voor de nieuwsbrief op de homepage, dan blijf je op de hoogte als ik iets nieuws heb geplaatst.

Groetjes,

Rolstoelpelgrim


Taizé

door

Inmiddels ben ik bijna een week in Taizé. Al meerdere keren heb ik Taizé genoemd in mijn blogs, maar wat is Taizé nu eigenlijk?

Taizé is een klein dorpje in Bourgondië, Frankrijk. Zo’n 800km rijden vanaf Utrecht. Hier is een klooster met broeders.

 In 1940 is de Zwitser Roger Schütz hier aangekomen en heeft hier eennhuis gekocht met een idee om een soort klooster te starten maar dar kwam pas later echt op gang. In oorlogstijd ving hij hier mensen op die hulp nodig hadden. Van 1942 tot 1944 is hij vanwege de oorlog terug geweest in Zwitserland. Daarna is hij in 1944 terug gekomen in Taizé en hier is een gemeenschap van broeders ontstaan. Frere Roger was een protestant net als de eerste andere broeders maar eind jaren 60 trad de eerste katholieke broeder in en sindsdien is het een oecumenisch gemeenschap.

Al snel kwamen er ook veel jongeren op bezoek bij de broeders. Vaak jongeren van diverse achtergronden, Protestant, Katholiek oosters Orthodox en ook veel mensen die op zoek zijn. Elke week op zondag komen de nieuwe mensen aan die een week blijven. Andere jaren waren dit in de zomermaanden vaak wel 2 a 3 duizend mensen per week die hier ontvangen worden. Men slaapt in tenten en barakken. Maar dit jaar vanwege corona zijn er maximaal 500 toegestaan maar er zijn deze week nog geen 200 mensen. Ik kom hier al zo’n 9 jaar en het is voor mij nu heel anders om hier te zijn omdat we met zo’n kleine groep zijn, maar ondanks dat is het wel heel goed.

Maar wat is er nu tijdens een dag te doen in Taizé? Dat zal ik hieronder schrijven.

8.15 uur ochtendgebed met zang, stilte, lezing en communie. daarna mijn favoriete ontbijt met brood, chocoladereepjes (zijn de chocoladereepjes die ook worden gebruikt om chocolade croissantjes te maken) en thee of chocolademelk.

Om 10.00 uur is de bijbelintroductie door een broeder. Iedereen krijgt een blad met bijbeltekst en een aantal vragen om over na te denken. Niet alleen vragen over de bijbeltekst maar vooral persoonlijke en diepe vragen zoals “wat zou je graag uit deze week willen halen?”, “is er iets dat je wilt veranderen in je leven of in de maatschappij?”, “hoe ervaar jij God in je leven?”. Na de uitleg van de broeder is er een tijd van stilte waarin je zelf over die vragen na kan denken.

12.20 middag gebed met zang, lezing, stilte en aansluitend een warme lunch.

14.00 uur was er andere jaren zangrepetitie waar we de verschillende stemmen kunnen leren van de liederen van Taizé. Maar door de situatie met covid19 is er dit jaar geen koorttraining wat ik wel jammer vind maar aan de andere kant is dit nu de tijd dat ik even op bed kan liggen om uit te rusten.

15.15 hebben we gesprek naar aanleiding van Bijbel introductie met het kleine groepje waarin iedereen word ingedeeld. Dit jaar heb ik weer een erg leuke internationale groep met allemaal 30 tot 40 jarigen. We bespreken dan de vragen met elkaar. omdat we in groepen zitten van zeer verschillende mensen, diverse nationaliteiten, verschillende geloofsachtergrond, etc levert dit leuke en interesante gesprekken op. Sowieso heb ik een erg gezellige groep en ook met de maaltijden zitten we meestal samen.

17.00 Thee. Wie hier ooit is geweest kent de zoete “Taizé”thee. Met koud weer krijg je warme thee en met warm weer is het ijsthee Maar altijd dezelfde oplosthee die erg zoet is. En een koekje erbij.

Na de thee zijn er een paar keer per week workshops. Over uiteenlopende onderwerpen. Deze week ging het over ecologie en er was een workshop van een orthodox priester uit Amsterdam.

19.00 is het tijd voor de warme maaltijd. Meestal ook tijd om weer gezellig met de groep samen te zijn.

20.30 avond gebed. Er word gezongen, bijbellezing, gebed, en altijd een periode van stilte en daarna weer verder zingen. Aan deze dienst zit niet echt een eind. Al vertrekken op een gegeven moment wel de broeders en daarna is iedereen vrij om te gaan maar sommige mensen blijven tot diep in de nacht door zingen. Of mensen gaan als ze niet kunnen slapen nog even terug de kerk in.

In de avond na 22.00 is het een optie op Oyak te bezoeken, dit is een soort café waar je wat kan drinken of een snack kan halen. Vaak word er door mensen live muziek gespeeld. Een gezellige ontmoetingsplaats.

En daarna is het tijd voor bed.

Op vrijdag en zaterdag zijn de avond gebeden een beetje anders. In Taizé word elk weekeind pasen gevierd. Op vrijdag word net zoals op goede vrijdag de dood van jezus herdacht. Dit word gedaan op oostersorthodoxe wijze met een gebed rondom het kruis.

Op zaterdag avond word de opstanding van Jezus gevierd (pasen) met een lichtviering waar iedereen een kaarsje krijgt en dan word tijdens de dienst het licht aan elkaar doorgegeven. Altijd heel mooi.

Mocht je nieuwsgierig zijn geworden kan je hier de gebeden live meeluisteren en op zaterdag avond (ook vanavond) om ongeveer 20.30 kan je op Facebook de live uitzending van de viering zien. Het is ook later terug te zien. Hiervoor hoef je zelf geen facebook te hebben.

Morgen ochtend is er nog een afsluitende eucharistieviering en daarna is het tijd om weer langzaam richting Nederland te reizen. Ik zal hier weer een dag of 3 over doen.

Als ik onderweg nog leuke of bijzondere dingen tegen kom zal ik hier nog een blog over schrijven en anders na thuiskomst.

Groetjes,

Rolstoelpelgrim

Middag op kerkenpad

door

Geen dagelijks blog meer nu nu ik niet meer onderweg ben, maar komende week zal ik zo nu en dan nog wat schrijven over wat ik mee maak in Taizé en daarbuiten en misschien ook nog over dingen die ik onderweg heb meegemaakt maar toen niet heb beschreven.

Gistermiddag ben ik een middag weg geweest van Taizé. Ik werd opgehaald door de vrouw waar ik in Paray le Monial heb gelogeerd. We gingen in haar mooie voor de rolstoel aangepaste bus. Haar broer en degene die me door Paray le Monial heeft rondgeleid was er ook bij. Met z’n vieren gingen we op pad.

We bezochten eerst een bijzonder kapel. Chappel de Charcuble. Deze kapel is op 1 mei 1941 gebouwd in 24 uur tijd door een groep jonge mensen. De kapel is gewijd aan Sint Jeane d’Arc en Sint Philippe.

Daarna reden we door naar Blanot. Een erg mooi oud plaatsje met een mooie Romaanse kerk uit de 11e en 12e eeuw. Romaanse kerken vind ik zelf erg mooi en er staan er hier best veel in de omgeving.

Verder hebben we er ook een mooie oude broodoven gezien. Ik werk als vrijwilliger bij Archeon, een historisch openluchtmuseum. Bij het middeleeuwse deel van het park hebben we ook een brood oven en deze oven deed me daar aan denken.

Na Blanot reden we naar Tournus. Onderweg zagen we veel mooie dingen. Diverse kastelen, middeleeuwse kerkjes, leuke huizen en mooie uitzichten over de heuvels.

In Tournus staat een 11e eeuwse romaanse abdijkerk. Erg mooi. Bij de restauratie van de vloer in 2002 is een 11e eeuws mozaïek gevonden onder lagen tegels en beton die tussen de 16e en 18e eeuw over het mozaïek zijn gelegd. Gedeeltelijk is dit mozaïek nu zichtbaar. Heel mooi.

Ik vind het altijd leuk om in de kerk op zoek te gaan naar grappige dingen die de bouwers hebben gemaakt. Zo staan er vaak boven in de pilaren grappige afbeeldingen van mensen, dieren en/of monsters. Zo ook in deze kerk.

Daarna was het tijd om weer naar Taizé te gaan. Op de terugweg werd ik nog getrakteerd op pizza en een paar minuten nadat het avondgebed was begonnen kwamen we weer aan in Taizé. Met z’n allen zijn we nog naar het laatste deel van het avondgebed gegaan en daarna hebben we afscheid genomen.

Was een leuke middag, veel leuke dingen gezien. Nog bedankt!

Groetjes,

Rolstoelpelgrim

Dag 13

door

Vanochtend vanuit Cluny vertrokken. Eerst naar de kerk gegaan in de 12e eeuwse Saint Marcel kerk. Ik merk dat mijn Frans afgelopen 2 weken echt vooruit is gegaan want bij de lezingen kan ik nu aardig volgen welk verhaal ze lezen en ook van de preek kan ik grote lijnen begrijpen. Na de viering vroeg ik de priester een stempel maar helaas had hij die niet maar hij adviseerde me naar het parochiehuis iets verderop te gaan. Dus dat heb ik gedaan. Onderweg haalde een vrouw me in die ook ik de kerk zat en ze toonde mij het parochiehuis en haalde daar een stempel voor me. Dus die is weer gezet.

Daarna ging ik richting het klooster van Cluny. In het centrum werd ik regelmatig aangesproken. Sommige mensen zagen mijn schelp (pelgrimsteken) of hadden me in de kerk en/of krant gezien. Snap nu een beetje hoe beroemde mensen zich voelen.

Bij het klooster zelf werd ik helaas niet binnen gelaten. Volgens de bewakers past mijn rolstoel niet in hun lift. Ik weet dat het wel past omdat ik er eerder al eens geweest ben maar ik kon ze niet overtuigen. Heb alleen het winkeltje gezien en de buitenkant van het klooster of wat er nog van over is. In de middeleeuwen was het klooster van Cluny enorm belangrijk en enorm groot. Overal in de stad staan nog restanten van bouwwerken die bij het oorspronkelijke klooster hoorden. Mooi om te zien.

Een ander ding waar Cluny bekend om is zijn de paarden. Er zit een zeer grote paarden stoeterij. Een jaar of 5 geleden had ik die al eens bezocht en nu alleen gepasseerd. Op deze stoeterij worden diverse bijzondere paarden gefokt en er worden wedstrijden en shows gehouden. Vandaag was er een dressuur wedstrijd waar ik nog even naar heb gekeken. Ooit heb ik ook paard gereden en ik blijf het altijd leuk vinden en de paarden onderweg krijgen altijd nog wat extra aandaxht van mij. Nu rij ik op mijn stalen ros!

Onderweg naar Taizé reed ik op een mooi fietspad, genaamd voies vertes. Vaak zijn dit fietspaden die lopen over oude spoortrajecten, zo ook deze. En dat was regelmatig goed te zien. Zo staat er zelfs nog een station, alleen het spoor is veranderd in fietspad.

Na zo’n 10km rollen heb ik een eerste uitzicht op Taizé.

Taizé is gebouwd op een heuvel. Nadat ik die bedwongen had heb ik eerst het kleine romaanse kerkje bezocht.

Daarna doorgerold naar de voor velen bekende klokkentoren van Taizé en daar heb ik me aangemeld. Ik kreeg mijn barak toegewezen (117B) en nadat ik mijn spullen daar had neergezet ben ik voor theetijd terug naar de toren gerold en heb thee met koek gekregen. Daarna een stempel gehaald in mijn pelgrimspaspoort en daarmee is de pelgrimage van dit jaar voltooid.

Komende dagen zal ik nog zo nu en dan iets schrijven. Mochten jullie vragen hebben stel ze gerust, hieronder of per email. Dan zal ik die komende dagen gaan beantwoorden.

Ik ga zo naar het avond gebed en daarna slapen. Ben erg moe van deze reis maar het was weer enorm mooi!

Groetjes ,

Rolstoelpelgrim

Dag 12, van zusters naar historische kloosterstad

door

Vanochtend om 7.15 ging mijn wekker. Ben gaan inpakken en om 8.00 naar het ontbijt bij de zusters gegaan. Heerlijk ontbijt met brood, fruit, jam en een grote kom thee uit een schaaltje van Taizé. Nog in mijn beste Frans met de zusters gesproken tijdens het ontbijt en ze gaven mij ook nog een lekker lunchpakketje mee.

Na het ontbijt ben ik nog even naar de kapel gegaan en daarna was het tijd om te vertrekken. Ik werd hartelijk uitgezwaaid! Zusters, mochten jullie dit lezen, nogmaals dank!

Na te zijn vertrokken volgde ik netjes de navigatie op mijn mobiel. Stond op fietsroutes dus dat zou goed moeten gaan. Ik rolde over een asfaltweg de berg op. Behoorlijk steil. Halverwege besloot ik achteruit de berg op te rollen omdat ik dan meer kracht kan zetten (denk aan een roeiboot) en niet achterover kiep. Zo rolde ik langzaam maar zeker omhoog. Heel langzaam veranderde de weg van een asfalt pad naar een onverhard pad. Alleen tractorsporen. Werd ook nog door een boer in tractor ingehaald die zich afvroeg of ik echt wel deze kant op moest, maar het was veruit de kortste route dus ik rolde door. Gelukkig inmiddels minder steil maar wel onverhard. Halverwege kwam ik op de top en werd ik beloond met een mooi uitzicht. Daarna alleen nog naar beneden. Dat ging goed en daar kwam ik zelfs weer op een verharde weg terecht. Daarna helaas weer een zeer steile helling. Moest ook weer achteruit en iedere paar meter rusten en drinken. Bovenaan gekomen stonden er al bewoners, die me aan hadden zien komen, op me te wachten en ze vulden mijn inmiddels lege fles opnieuw met water. Na een praatje rolde ik weer door. Dat moment had ik 5km gerold en het 1e set accus was haast leeg (nog maar 2 van de 5 lichtjes brande, normaal kan ik dan nog ongeveer 5km rollen). Nog 20km te gaan naar Cluny.

Na die rit omhoog was ik uitgeput en hongerig dus tijd om de lunch van de zusters op te eten. De banaan had ik halverwege de helling al opgegeten maar nu was het tijd voor brood en kaas.

Na de lunch rolde ik verder. Vanaf dat moment ging de weg grotendeels naar beneden en dat hield de rest van de route zo aan. Heel fijn! Ik werd al snel getrakteerd op druiven. Een in het wild groeiende druivenplant met vele druiventrossen met lekker zoete vruchten! Lekker!

Ik rolde verder door de weilanden. Vele Franse koeien en 1 weide met Nederlandse zwart wit koeien.

In een dorpje zag ik weer een washuisje, die was zo netjes dat het zo weer in gebruik kan worden genomen. Vaak zit er smerig water in maar hier was het netjes.

Diverse keren reed ik ook door piepkleine dorpjes die ondanks de kleine grootte toch een openbaar toilet hadden. Ideaal, moeten ze in Nederland ook doen.

Ik ben onderweg ook in een kerk geweest met een soort moderne schilderingen. Leek alsof het bijbelse verhalen waren in “moderne” kleding. Bijzonder.

Na nog enkele kilometers rollen kwam ik aan in Cluny. Hier even avondeten gehaald en daarna door naar de camping.

De tent staat weer en ik lig nu lekker op bed. de rolstoel is aan het laden in het toiletgebouw.

Morgen ga ik de stad bekijken en dan naar Taizé rollen. Dan is het alweer het eind van de pelgrimage voor dit jaar.

Groetjes

Rolstoelpelgrim

Dag 11, berg op

door

Vanochtend werd ik weer rond 7.00 wakker. Ben toen maar begonnen met omkleden en inpakken. Nog even een praatje gemaakt met de Nederlanders op de camping en een poging gedaan om in het Frans aan Franse camping gasten uit te leggen wat ik doe. Toen ik ingepakt was ben ik vertrokken.

Gisteren was ik al bij de kerk in Charolles geweest en toen was er niemand om me een stempel te geven. Vanochtend voor ik de stad uit ging heb ik een nieuwe poging gedaan en die was meer succesvol. Deze keer was de priester aanwezig en hij gaf me weer een mooie stempel in mijn pelgrimspaspoort. Ik heb al een mooie collectie. 2 volle pelgrimspaspoorten en nu de 3e al weer aardig gevuld. Alle stempels op de foto zijn van dit jaar.

Het grootste deel van de dag heb ik omhoog gerold. Reed vooral in het begin door de weilanden met veel koeien en vooral veel stieren. Ik begin me langzamerhand af te vragen waarom ik hier zo enorm veel stieren zie. Vandaag meer stieren dan koeien gezien. Ze zijn enorm groot en gespierd maar staan maar achter een dun draadje prikkeldraad. Blijkbaar zijn ze best rustig.

Halverwege dag dag kwam er wat meer bos en lagen er ook weer grote stapels omgezaagde bomen. Die had ik niet meer gezien sinds ik de Morvan had verlaten.

Vandaag kwam ik veel beestjes tegen. De sprinkhanen zaten veel op de weg en sprongen/vlogen weg als ik aan kwam rijden. Ze hebben heel mooi blauw en rood gekleurde vleugels die ik dan goed kan zien maar ze springen/vliegen te snel voor een foto. Ook waren er veel hagedissen en de bloemen zaten vol bijen en andere insecten.

Ook vond ik allerlei lekkers onderweg. Appels, noten en bramen. Lekker!

Inmiddels ben ik aangekomen in Verosvres. Eerst heb ik de kerk bekeken en daarna een stempel bij de Mairie gehaald. Daarna door naar mijn slaapplek. Onderweg kwam ik nog een washuisje tegen. De eerste dit jaar. Vorig jaar was ik er veel tegen gekomen maar nu nog niet.

Ik logeer hier bij 2 zusters Fransiscanessen in het geboortehuis (al slaap ik eigenlijk in de voormalig stal) van Sint Marguerite Marie Alacoque ik al eerder over schreef toen ik in Paray le Monial was.

Ik heb net goed mijn Frans kunnen oefenen want de zusters spreken alleen Frans. Ik heb vanavond meegegeten en morgen om 8.00 uur staat het ontbijt weer klaar. We hebben gezellig gepraat en we zijn er aardig uit gekomen met behulp van gebaren en af en toe google translate.

Ik ga zo vroeg slapen. Ben weer erg moe. Morgen ga ik naar Cluny.

Groetjes,

Rolstoelpelgrim

Dag 10, weer aan het rollen

door

Vanochtend rond 7.30 opgestaan om daarna snel in te pakken en te ontbijten. Rond 8.45 vertrokken nadat ik uitgebreid werd uitgezwaaid door de broer en zus waar ik 2 nachten zo welkom was. Ik had zelfs nog een heerlijk brood voor de lunch mee gekregen.

Nadat ik vertrok ben ik nog even naar de kerk gegaan bij het Clarissen klooster (daar wonen zusters die eigenlijk de vrouwelijke tak zijn van de Fransiscanen). Helaas kwam ik net 5 minuten te laat maar ik kon gelukkig nog naar binnen. Was een mooie kerk. Helaas kan ik niet veel verstaan maar de lezingen kon ik gelukkig wel volgen in het Nederlands omdat die volgens een bepaald rooster gaan en ik dus van te voren de lezingen al wist.

In alle kloosters van Fransiscanen en Clarissen hangt een mooi icoon van het kruis. Het kruis van San Damiano. Dit zijn replica’s van het kruis dat in Assisi hangt in het klooster van St. Clara.

Na de mis en het afscheid van nog enkele anderen die ik afgelopen dagen leerde kennen vertrok ik uit Paray le Monial. Maar net voor ik de stad verliet kwam ik langs een winkel waar ze dingen verkopen die een aantal van mijn volgers herkent. Namelijk de volgers van de musicalgroep Kisi. Ik werd hierbij herinnerd aan de musical Joris en de Draak.

Eenmaal onderweg heb ik eerst een stukje drukke weg ontweken. Ik rolde toen over mooie boeren landwegen die helaas net waren geasfalteerd. Dit klinkt goed, maar in Frankrijk worden op dit soort wegen een laag grind gegooid dat in het plakkerige wegdek word gedrukt door de auto’s en in mijn geval de rolstoel. Dat grind ligt los en door de plakkerige lag er onder blijven regelmatig steentjes aan mijn wielen plakken. Gelukkig was het maar een paar kilometer.

Na het stukje grind kwam ik op een goede weg terecht. De weg liep langs de tolweg en was recht en rustig. Links de grote weg en rechts koeien en weilanden. De wolkenluchten waren erg mooi vandaag!

Onderweg ook nog lekker de lunch gegeten die ik mee had gekregen. Lekker brood wat er ook nog eens leuk uit ziet!

Daarna kwam ik aan in Charolles. Ik ben hier eerst even naar de kerk gegaan om die te bezichtigen en heb aangeklopt bij het huis ernaast waar de priester woont. Helaas was hij niet thuis. Daarom maar een stempel gehaald bij de touristeninformatie. Hier gelijk nog even gevraagd of ze een slaapplek wisten voor morgen, maar dat is tot nu toe nog best lastig. Dus voor morgen is het nog afwachten waar ik slapen kan. Misschien in een klooster maar omdat ze daar geen gastenhuis hebben wist ik nog niet of dit mogelijk is. De mensen waar ik in Paray le Monial sliep zoeken het voor me uit. En ik hoor terwijl ik dit schrijf dat ik hier inderdaad kan slapen. Dat is het fijne van dat ik inmiddels meerdere mensen in Frankrijk ken. (Bedankt!)

Nadat ik nog even foto’s had genomen van het gebouw van de touristeninformatie omdat op dit voormalig klooster een bordje hing waarop staat dat de heilige Marguerite Marie van Paray le Monial in dit klooster haar eerste communie heeft ontvangen. Naast dat was het verder ook een erg mooi gebouw. De rest van dit plaatsje is trouwens ook mooi. Veel mooie gebouwen.

Nu sta ik op de camping en ga zo vroeg slapen. Morgen weer op pad en ik ben blij dat ik weer een slaapplek heb.

groetjes ,

Rolstoelpelgrim

Dag 9. Rustdag?

door

Vandaag een dagje niet onderweg maar Paray le Monial bezichtigen. Gisteravond werd ik hiervoor uitgenodigd.

Paray le Monial is de plek waar de heilig hart verering vandaan komt. In de 17e eeuw kreeg de kloosterzuster Marguerite-Marie Alacoque hier verschijningen van Jezus die Zijn Heilig Hart toont. Veel mensen kennen dit misschien wel van het Heilig hart beels dat in vele kerken te vinden in (en ken je het niet, kijk de volgende keer dat je in een katholieke kerk bent eens of je een beeld van Jezus kan vinden met zijn hart zichtbaar).

Ik ben vanochtend eerst met Dina die mij rondleidde in ‘Chapel de Visitation’ geweest. De kerk op de plek van de verschijningen. Hier ben ik bij de mis geweest. Daarna even gebleven om deze mooie kerk te bezichtigen.

Daarna was het tijd om naar een 2e kerk te gaan. Dit was de kerk van ‘Saint Claude la Colombiere’. Hier zijn enorm mooie mozaïeken. Ook de rest van de kerk is erg mooi. Veel glas in lood. Allemaal met afbeeldingen van leden van de Jezuïetenorde (waar ook de huidige paus bij hoort) die heilig zijn verklaard.

Daarna zijn we nog naar een andere kapel vlak bij de 12e eeuwse basiliek waar ik gisteravond was geweest en heb ik een film/documentaire gezien over Paray le Monial en het verhaal van Marguerite-Marie Alacoque en Saint Claude la Colombiere. Daarna nog even met de priester gesproken die uitleg gaf bij de film.

Ik vergeet haast te vertellen dat ik in de krant stond vandaag. Ik werd aan veel mensen voorgesteld tijdens de rondleiding door de stad en heb mijn verhaal vaak gedaan en de krant getoont. Ik word nog eens bekend in Frankrijk.

Vanavond weer gezellig gegeten en tot (te) laat gekletst. Zo snel slapen want morgen is weer een reisdag.

groetjes,

Rolstoelpelgrim

Dag 8, tussenpunt bereikt

door

Vanochtend vroeg op. Om 7.45 moesten we al weg rijden. Maar eerst nog lekker ontbeten. Daarna van het bisschoppelijkpaleis in Autun waar ik heb geslapen weer terug rijden naar Gueugnon. Bijna een uur. Ondertussen nog met de bisschop gepraat. Was gezellig. en genoten van de mooi verlichte velden door de net opkomende zon. Uiteindelijk heeft de bisschop mij weer op de plek neer gezet als waar hij me had opgehaald en zo kon mijn reis gewoon weer verder.

Nadat de bisschop me had afgezegd ben ik weer gaan rollen. Best een drukke weg. Gelukkig ontdekte ik al snel een smal parallel weggetje. Hier aangekomen haalde een wandelaar me in. Ik had haar gisteren ook al gezien toen ik op de bisschop wachtte. Ze had me toen gevraagd of alles goed ging. En nu vroeg ze me hoe het was gegaan. Ze vond het zo bijzonder dat ik deze reis maak dat ze een vriend van haar belde. Die is journalist. Samen wandelden we een tijdje door tot die vriend was geariveerd. Die intervieuwde me zo goed en kwaad als het ging in het Frans en ik gaf hem mijn visitekaartje met mijn website. Hopelijk kan hij er dan een leuk verhaal van maken. Als het klaar is stuurt hij het naar me op.

Ik reed via Digoin. Hier maakte ik eennpraatje met Nederlanders. Zij vertelde me dat er iets verderop een kanaal is die over een rivier gaat. Bijzonder om te zien.

Daarna ben ik de kerk in gegaan. Mooie gestreepte kerk. Ik kreeg hier ook een mooie stempel in mijn paspoort vannde priester. Hem viel direct op dat is gisteren een stempel (met handtekening) van de bisschop had gehad.

Na Digoin rolde ik door naar Paray le Monial. Dit is een bedevaartsoort. Morgen meer hierover. Helaas was de camping weer dicht. Gelukkig heb ik hier meer opties maar ik besloot eerst naar de kerk te gaan. Hier voor de deur ontmoete ik een vrouw met een drie wiel fiets. Ik vertelde haar dat ik nog geen slaapplek heb. Ze zou even rondbellen om te kijken of ze iets kon regelen en we spraken af elkaar na de kerkdienst van 18.00 te zien. Toen had ze inderdaad een slaapplek gevonden maar met trappen. Maar dat lukt dus op zich niet zo’n groot probleem. Maar in de kerk zat ook nog een vrouw met rolstoel. Zij kwam naar me toe en we maakten een praatje in Engels/Frans en ze bood aan dat ik wel in haar aangepaste woning kan logeren. En daar ben ik nu. We hebben net gegeten, samen met nog meer mensen en werd uitgenodigd om morgen hier ook nog te blijven en zo wat meer van Paray le Monial te zien. Daar was ik vandaag niet aan toe gekomen want ik kwam pas laat na 32km rollen binnen. Ik heb nog een dag over op mijn planning (moet pas zaterdag in Taizé zijn). Dus morgen een soort rustdag hier, dan ga ik met verschillende mensen dingen bezoeken. Dus vandaar dat ik morgen meer over Paray le Monial zal schrijven.

Nu is het tijd om te slapen.

tot morgen!

groetjes ,

Rolstoelpelgrim

Dag 7. Al een week onderweg.

door

Vandaag een week aan het rollen. Vanochtend op de camping nog even met de andere mensen gesproken. Bleken Vlamingen.

Nadat ik de camping verliet ben ik naar het dorpje gerold. Een mooi oud centrum met een 12e eeuwse kerk. Eerst heb ik bij de touristen informatie om een stempel voor in mijn pelgrimspaspoort gevraagd. Helaas hadden ze die niet maar de mevrouw die me hielp was zeer behulpzaam en heeft rondgebeld tot ze iemand vond die een stempel had. De man die toen kwam gaf me de stempel en liet me de pelgrimsherberg zien de ze naast de kerk hebben. Mooi plekje.

Daarna leidde hij me nog rond in de kerk. Het is een Jacobskerk en er stond een mooi beeld van Jacobus. Ook was er nog een middeleeuwse fresco waar hij op stond, was maar goed dat die man dat vertelde want ik had het zonder uitleg niet herkend ivm de eeuwenlange slijtage.

De stijl van de kerk is romaans maar dan erg hoog uitgevoerd. Ze vermoeden dat de stijl invloeden komen vanuit Cluny (Gedeeltelijk Cluniacenzer stijl) al vanaf de 12 eeuw.

Nadat ik de kerk had bekeken rolde ik rustig het dorp uit en rolde ik door de heuvels. De Morvan ben ik sinds Luzy uit en dat is te merken. De hele omgeving is veranderd. Bos heeft plaats gemaakt voor weilanden.

In Gueugnon de stad in gegaan. Dit is een behoorlijk grote plaats. Eerst naar de kerk, hopelijk een stempel, altijd leuk. Het is een erg mooie kerk waar ik een tijdje heb rondgekeken en gezeten. Nadat ik wat foto’s had genomen ging ik kijken of er achter de kerk een parochiehuis/pastorie zou zitten want dat stond op de kaart. Net voor ik er was stapte een man uit de auto. Ik vermoedde een priester. Ik liep hem achteraan en vroeg om een stempel. We maakten een praatje en hij nodigde me binnen uit. Wat ik over het hoofd had gezien was dat hij naast een overhemd met priesterboordje ook een kruis droeg. Hij was namelijk de bisschop van Autun die in die kerk in Gueugnon op bezoek was. Er waren nog een aantal mensen en ik legde uit wat ik aan het doen ben. Ze waren allemaal erg geïnteresseerd en ik kreeg drinken en koekjes! Lekker. Nadat ik een mooie stempel had gekregen van de bisschop gaf hij mij zelfs zijn telefoonnummer voor het geval van nood. Heel bijzondere ontmoeting. Na op de foto te zijn gegaan ben ik weer verder gaan rollen.

Ik hoefde nog maar een paar kilometer naar de camping die net ten zuiden van Gueugnon ligt. Was een best grote weg vergeleken met wat ik afgelopen tijd gewend was geraakt maar het ging prima. Bij de camping aangekomen rolde ik het terrein op. Leeg. Receptie gesloten en toiletgebouw dicht… wat nu… volgende camping was 20km verderop.

Ik besloot uiteindelijk om dat telefoonnummer dat de bisschop mij had gegeven te gebruiken. Hij nam op en vroeg me even te wachten omdat er mogelijk iemand zou komen (toen ik bij de kerk was hadden ze gebeld naar de camping, en het leek alsof er iemand zou komen) en we spraken af dat ik hem na een uur nogmaals zou bellen. Dus daar zat ik te wachten. Niemand kwam. Alleen een voorbijganger. Die belde zelfs nog naar de Mairie (gemeentehuis) om te vragen hoe het zit met de camping maar dat leverde niks op.

Na een uur belde de bisschop mij op en vroeg hoe het ging. Ik vertelde dat ik nog altijd voor de camping stond in de hoop dat er iemand zou komen om te openen. Daarna vroeg de bisschop of ik anders bij hem kom logeren in het bisschoppelijk paleis in Autun. Hij moet morgen weer richting Gueugnon en kan me dan daar weer terugbrengen.

En zo gebeurde het dat ik nu in een kamer van het bisschoppelijk paleis lig met uitzicht op de kathedraal. Ik heb net heerlijk avondeten gehad met verse soep en salade met groenten uit de bisschoppelijke moestuin en leuke gesprekken met de bisschop.

Morgen ochtend weer vroeg op. Rond 6.45 vertrekken we al weer naar richting Gueugnon. Vanuit daar rol ik dan naar Paray-le-Monial. Nu ga ik snel slapen. Tot morgen.

En als je je nog niet in hebt geschreven voor de nieuwsbrief doe dit dan op de homepage. Dan blijf je op de hoogte.

Groetjes,

Rolstoelpelgrim

Dag 6.

door

Vanochtend al vroeg de tent opgeruimd en de rolstoel beladen. Stukje stokbrood gegeten en daarna vertrokken. Ik rolde eerst naar Luzy. Zo’n 15km. Ik hoopte dat de reis voorspoedig zou lopen want ik was toe aan boodschappen doen en aangezien ik al dagen geen echte supermarkt meer tegen was gekomen kon ik een bezoekje aan de supermarkt in Luzy wel gebruiken. De supermarkt was open tot 12.30 en ik kwam 12.00 aan dus kon nog precies even halen wat ik nodig had.

Na de supermarkt alles weer ingepakt, grote verpakkingen weggegooid (oa de buiten doos van de mueslirepen) zodat ik kleine dingen mooi in mijn tas kon puzzelen.

Net voorbij Luzy stond op de kaart een grote rode weg getekend. Meestal neem ik de witte (zeer kleine) of evt gele (iets minder kleine) wegen maar nu moest ik minimaal een aantal kilometer op die rode grote weg rijden. Bij die grote weg aangekomen bleek er niks aan de hand… was een gewone smalle en stille weg, geen idee waarom die weg zo groot op de kaart is getekend. Dus ik kon gewoon lekker door rollen.

Onderweg reed ik haast een enorme sprinkhaan over. Ik heb hem opgepakt (liet hij heel rustig toe) en daarna uitgebreid op de foto gezet. Uiteindelijk sprong hij het gras in. Zoek maar op het laatste plaatje hieronder of je hem kan vinden.

Ik ben nu in het zuidelijke deel van de Morvan en voorbij Luzy veranderde het landschap van bos in weilanden met veel koeien en af en toe een boerderij.

Onderweg kwam ik vandaag veel mooie grote huizen tegen.

Zo’n 5 kilometer voor de camping in Issy l’Éveque was mijn drinkwater op. Ik reed langs een leuk huis langs de weg met allemaal koeien en stieren er achter in de weide. Er stond een mooie auto met Nederlands kenteken voor de deur en de voordeur stond open. Ik riep even en een man kwam naar buiten. Ik vroeg water en nadat hij mijn fles gevuld had maakte we nog een tijdje een praatje. Over mijn pelgrimstocht en over hoe hij ooit besloot hier een huisje te kopen. Leuk! Daarna was het tijd om door te rollen.

Bij de camping aangekomen zag het er nogal verlaten uit. Op het gebouw van de receptie hing een briefje met een telefoonnummer om te bellen als je een plekje wilt. Maar net voordat ik kon bellen ging de deur open en kon ik me gewoon aanmelden. Daar was ik erg blij mee want na bijna 29 km was ik toe aan een camping!

Nu lig ik hier in mijn tentje op de camping. Er is nog 1 ander tentje iets verder op. Ik sta hier met uitzicht op een vismeertje. Verder is het hier lekker stil.

Morgen weer verder naar het zuiden. Waarheen precies moet ik nog uitzoeken.

Groetjes,

Rolstoelpelgrim

5e dag.

door

Gisteravond na een gezellige avond ben ik snel in slaap gevallen in het kleine caravannetje.

In de nacht werd ik even wakker en kon de bijna volle maan zien stralen door het gaas in het hefdakje. Mooi gezicht en zo droomde ik weer weg.

Rond 7.00 werd ik wakker en ben ik rustig gaan inpakken. Daarna lekker in het ochtend zonnetje gezeten tot de rest ook kwam. Ik kreeg een heerlijk ontbijtje met croissantjes en ander lekkers. Een lekkere start van de dag. Na het ontbijt werd ik door een een aantal uitgezwaaid en vertrokken we met de auto naar Arleuf, mijn beginpunt (waar ik gisteren was gestopt). Gedag gezegd en bedankt (nogmaals dank, het was geweldig om bij jullie te verblijven!) en toen weg gerold.

In het eerste dorpje stond een oudere meneer die mij aansprak in het Frans. Na wat Frans proberen te praten kwamen we er achter dat we beide Nederlands zijn. Ik vertelde toen verder in het Nederlands dat ik onderweg ben naar santiago en hij vertelde 20 jaar in Frankrijk te hebben gewoond maar net het huis verkocht te hebben vanwege zijn leeftijd. Ik reed weer verder. Nog geen 200 meter verderop zag ik een vrouw in een huis met deuren open. Ze zwaaide en ik zwaaide terug ennrolde door. Ze kwam meachteraan en vroeg of ik wilde mee eten. Ik had wel honger dus zag dat wel zitten. Ze sprak Engels en vertelde dat ze normaal met een foodtruc werkt. Het eten was lekker. Een tomatensalade, brood en diverse heerlijke Franse kazen (en 1 nederlandse). Was heerlijk. Daarna weer tijd om verder te gaan.

Onderweg kreeg ik ook nog bezoek (zie foto hieronder). Hij reed een tijdje met me mee voordat hij verder sprong.

Het was een mooie tocht vandaag, langzaam klom ik door de dag heen van een kleine 600 meter richting een kleine 800 meter. Omhoog, naar beneden en dan weer omhoog. Tot aan mijn hoogste punt. Op zo’n 17 km. Net voor het hoogste punt raakte de eerste set accu’s leeg en begonnen te piepen. Maar ik haalde het net tot boven. Daar de accu’s gewisseld maar achteraf gezien had ik dat beternniet kunnen doen…. Daarna was het vrijwel uitsluitend naar beneden rollen. Lekker makkelijk. Maar al snel begonnen mijn wielen foutmeldingen te geven en af te slaan waardoor ik heel hard ging maar gelukkig kon ik goed remmen met mijn voorwiel en mijzelf in de berm parkeren. Ik herkende de piepjes volgorde (die zegt iets over de reden van foutmelding) en de fout code zo snel niet maar vermoede dat het opgelost zou worden door ze aan/uit te zetten. En ja, dat hielp! Ik kon weer rijden. Maar na een paar minuten, net toen ik een fijne snelheid van zo’n 8km er uur had sloegen ze weer af en moest ik mijzelf weer de berm in helpen. Daarna andere dingen getest. Gekeken of de wielen goed vast zaten (soms geven ze zo’n melding dat ze los zitten als er een hobbeltje is of ik over een steen heen rijd) maar dit bleek niet het probleem. Uiteindelijk de handleiding van de wielen erbij gepakt (staat ergens digitaal op mijn mobiel) en toen ik het las wist ik het weer. Had dit eerder gehad. Het bleek dat het overladen accu’s waren…. doordat ze op de top van de berg vol er in waren gegaan en ik daarna ging rijden vannde berg laden ze een beetje bij en raakte ze overvol. Daarna kon ik rustig door rijden maar moest ik zorgen dat ik langzaam rolde en zo ging het goed!

Toen ik op de camping aankwam vleek de eigenaar Nederlands en vroegen hij gelijk of ik die rolstoel pelgrim was die gisteren een oproepje op facebook had gedaan. Ze hadden het blijkbaar gelezen.

Bij aankomst was is erg moe. Tent opgezet en rolstoel aan de stroom onder een afdak waar ik nu ook zit te schrijven want in deze hoek is wifi. Scheelt weer data.

Groetjes,

Rolstoelpelgrim

4e dag, mooie tocht met spannend einde

door

Om eerst maar te beginnen met hoe het afgelopen nacht in mijn uppie is vergaan, dat ging prima. Helaas geen camping personeel gezien (er stond op bordje dat die in avond en ochtend zou komen maar niemand gezien) en daarom niet kunnen betalen.

Ik werd vanochtend al vroeg wakker van alle hanen die begonnen te kraaien. Kukelekuuuu! Daardoor vroeg (rond 8.00 vertrokken. De maan stond toen nog mooi te schijnen. Eerst rolde ik door het dorpje, kocht een half stokbrood en wilde even bij een mini supermarktje van Nederlandse eigenaren kijken maar die was helaas gesloten. Daarna naar de Mairie voor een stempel in mijn pelgrimspaspoort. De mairie was open maar ik paste niet door de deur. Na wat roepen kwam er gelukkig iemand en kreeg ik de stempel.

Toen ik vertrok twijfelde ik nog hoever ik zou komen dus ik nam de route via een andere camping. Het eerste deel van de reis (12km) ging zo voorspoedig dat ik besloot nog 10km verder te gaan. Ik had ook nog genoeg stroom in mijn accu’s voor de volgende plaats. Al was dat deel van de route voor het grootste deel wel bergop. Ik had in het dorpje ook nog wat eten gekocht voor onderweg. Stond ook een leuk standbeeld van 2 mensen die draailier spelen en ik heb even de kerk bezocht.

onderweg zag ik een eekhoorn (foto maken ging helaas niet snel genoeg) en vele andere kleine beestjes. Het was heel stil, alleen het geluid van de wind door de bomen, af en toe een roofvogel in de lucht, sprinkhanen in het gras, het ruisen van mijn banden over het asfalt en verder niks. Behalve dan op de momenten dat een straaljager oorverdovend langs komt. Die vliegen hier regelmatig, de laatste 2 dagen zeker enkele keren per dag.

Het ging allemaal heel soepel vandaag. Ondanks de steile en lange hellingen in het 2e deel ging het prima tot het moment dat ik bij de camping in Arleuf kwam…. die was gesloten… het hek was dicht en ik kon niet naar binnen. Ik reed door het dorp en zag geen andere overnachtingsplek. Volgende camping was ruim 10km verder, zoveel stroom had ik niet meer in mijn accu’s.

Uit nood op een speciale facebook pagina voor Nederlanders in de Morvan een oproepje gedaan of er iemand een slaapplek wist. Letterlijk binnen 2 minuten reageerde iemand dat ik bij hun kan logeren. Helaas nog wel 15km verder weg maar ze zouden me ophalen. En zo is het gebeurd. Ik ben opgehaald en slaap nu bij de familie van Chris in de tuin. In een schattige caravan. Ik ben hier enorm verwend met lekker eten en een mooie slaapplek en het was ook nog eens erg gezellig (daarom is mijn blog zo laat!). Ze wonen hier sinds een jaar in Cussy en Morvan en verhuren hier 2 vakantiewoningen. Mocht je ooit in deze omgeving een vakantiewoning zoeken kan ik deze plek zeker aanraden!

Nu is het tijd om te slapen. Morgen weer rollen.

groetjes

Rolstoelpelgrim

Dag 3. O Denneboom, O Denneboom!

door

De titel zegt veel over waar ik vandaag door heen heb gerold. Tussen de dennebomen in alle soorten en maten. Of eigenlijk waren het sparren. Heel veel kerstbomen van piepklein tot reuze groot (zouden met kerst niet misstaan op een groot plein in een stad).

Naast dennebomen voor de kerst zie ik ook veel boomstammen (weet niet wat voor bomen) netjes opgestapeld. Zal wel veranderen in meubels of in het haardvuur belanden denk ik.

Gisteravond op de camping heb ik weer goed Frans kunnen oefenen want iedereen was behoorlijk nieuwsgierig naar die persoon in de volgeladen rolstoel en wilde weten wat ik aan het doen was.

Omdat er niet zo’n goede plek was om mijn rolstoel te parkeren voor de nacht en er bij de plek van opladen geen overkapping was heb ik mijn tarp er bijgepakt en met 4 haringen over mijn rolstoel heen vast gezet. Zo stond hij mooi droog voor de nacht.

Na vertrek van de camping in de ochtend eerst even naar de Mairie (gemeentehuis) geweest en daarna nog even de kerk bezocht. Later ook nog in een ander plaatsje weer in de kerk geweest. Meestal zijn de kerken dicht als ik er langs rol maar vandaag waren alle kerken open. Leuk.

Daarna rolde ik grotendeels door het bos, langzaam omhoog van zo’n 400m tot zo’n 600 meter. Mooie uitzichten aan top. Soms wat stijler dan weer wat vlakker maar gemiddeld genomen steeds iets meer om hoog dan naar beneden. Alleen het laatste stuk heb ik echt moeite gehad. De laatste kilometer klom gemiddeld 5% maar er zaten stukken van ruim boven de 10% bij. Het lastigste was dat de weg ook nog een soort van opnieuw was geasfalteerd/gerepareerd, ik kon het asfalt nog ruiken, hierdoor lag er heel veel los grind op de weg. Dat losse grind rolt zwaar, maar ik ben er gekomen!

Naast bos ook zo nu en dan een weiland met mooi Franse koeien. Erg leuk vind ik dat die vaak in een mooie weide met bomen staan. Anders dan de boomloze Nederlandse weides. Het meeste vee lijkt vleesvee te zijn, veel spieren weinig uier. Ze staan vaak met de hele familie samen in de wei. Leuk!

Er waren ook weer veel kleine beestjes en bloemetjes die mijn aandacht trokken, veel vlinders, bijen en andere insecten. De hele dag door hoor ik ook sprinkhanen en af en toe zie ik er ook eentje.

Ik sta met mijn tentje nu op de camping in Planchez. Het is te merken dat dit het eind van het camping seizoen is want toen ik arriveerde op de camping was het volledig leeg. Geen mens te bekennen. Er hing een briefje op de deur van de receptie dat de camping beheerder in de avond of ochtend langs komt. Tot nu toe is die nog niet geweest dus ik wacht af. Andere kampeerders zijn er tot nu toe niet. Al kwam er net een man de camping op lopen die vertelde dat hij in het bos woont en alleen af en toe op de camping komt douchen. Inmiddels is hij weer vertrokken. Verder zijn er mogelijk nog meer mensen in de kleine huisjes die aan de andere kant van de camping staan maar zie er geen autos bij staan. Ik zie wel af en toe iemand over het terrein lopen maar eigenlijk altijd met een hond en heb het idee dat die mensen gewoon mensen van het dorp zijn die een wandelingetje maken.

Vorig jaar was ik voor het eerst een nacht alleen op een camping en het ziet er naar uit dat ik vannacht ook hier alleen verblijf. Stiekem vind ik dat best spannend maar zal vast wel goed gaan. De tent staat in ieder geval en ik lig nu lekker even op bed. Mijn rolstoel staat in het toiletgebouw aan een stopcontact. Heb vandaag ruim 1 1/2 set accu’s nodig gehad dus halverwege de nacht moet ik ze wisselen zodat beide sets kunnen worden geladen voor ik morgen weer vertrek.

Vanavond weer optijd naar bed (heb ook weinig anders te doen) en dan hopen op een goede nacht slaap.

Voor wie het nog niet heeft gedaan, schrijf je op de homepage in voor de nieuwsbrief. Dan krijg je direct bericht als ik iets nieuws heb geplaatst.

Groetjes,

Rolstoelpelgrim

Dag 2. Marigny-l’Eglise naar Brassy

door

Gisteravond was het laatste dat ik schreef dat er 2 Franse pelgrims binnen kwamen. Ik heb inderdaad mijn Frans kunnen oefenen want we hebben samen gegeten. Zij spraken/verstaan ongeveer hetzelfde niveau Engels als ik Frans spreek waardoor we uiteindelijk best goed konden comuniceren. Het bleken pelgrims onderweg naar Assisi. De omgeving waar ik nu rol zit vol pelgrimsroutes die elkaar kruizen. Erg leuk maar soms ook lastig om te zien welke bordjes (met welkje kleur streep/afbeelding) er gevolgd moet worden.

na een goede nacht te hebben geslapen (ondanks dat ik midden in de nacht wakker moest worden om accus te wisselen en zo te zorgen dat de rolstoel weer vol stroom zit, later meer daarover) ging ik samen met de andere pelgrims naar het ontbijt. Heerijk Frans ontbijt met thee, sinaasappelsap, croissant en stokbrood. Croissant opgeteten en stokbrood meegenomen voor lunch. Tijdens ontbijt met de mensen van de herberg gesproken (voor zover dat lukte in het Frans) en uitgelegd wat ik doe en waar ik heen ga. Ben op de foto gegaan en daarna vertrokken. Ik bedacht me nog net voor vertrek dat ik nog moest betalen voor het ontbijt maar toen ik dat wilde doen vertelde ze me dat ik dit cadeau kreeg. Als jullie dit lezen, alsnog bedankt!

De dag begon met een mooie helling maar niet al te stijl en ook weer zo nu en dan naar beneden. Het was veel meer ontspannen rijden dan gisteren. Ik reed het grootste deel van de tijd door bos met hier en daar een mini dorpje en een paar weilanden. Als ik bovenop een berg/heuvel kwam was het genieten van het mooie uitzicht en verder vooral genieten van de rust en stilte. Ik reed over de weg waar ook auto’s komen maar in totaal zijn er maximaal 10 a 15 auto’s en een motor en wielrenner langs gekomen.

Doordat alles zo rustig was en het niet te zwaar was had ik ook de tijd en rust om te gebieten van alle mooie natuur. De bomen en planten, bloemen, vlindertjes, bijen en hommels en paddestoelen. En om die ook op de foto te zetten. En om te snoepen van alle heerlijke bramen onderweg!

Gisteren en vanochtend had ik het plan om naar Dun les Places te gaan maar halverwege de route heb ik mijn plan gewijzigd. Dun les Places ligt op de kaart wel mooi op de route maar dat is vooral voor wandelaars die bospaadjes nemen en kunnen klimmen. Ik neem de wegen en die gingen zo enorm om dat ik besloten heb om naar Brassy te gaan. Hier zou ik bijna langs komen op de route naar Dun les Places maar Brassy ligt eigenlijk nog gunstiger. Dus nu sta ik op de camping in Brassy.

Doordat de reis zo ontspannen verliep en het niet zo zwaar was als gisteren was ik veel sneller op bestemming dan verwacht. Al om 14.00 stont de tent op de camping. Ik heb 15 km gereden in ongeveer 4 uur op 1 set accu’s en gisteren 19km in 7 uur en 2 1/2 set accus! Wat een verschil.

Gisteren kreeg ik een paar keer de vraag hoe het nu zit met mijn rolstoel. Rij ik nu zelf of elektrisch. Beide! Mijn rolstoel is vergelijkbaar met een elektrische fiets. Hij ondersteunt de kracht die ik zet. Onder reviews heb ik hier eerder uitgebreider over geschreven: dit lees je hier https://rolstoelpelgrim.nl/reviews/#emotion

Ik ga zo eens uitzoeken waar ik morgen heen ga en welke route ik ga nemen (soms is het beter een kilometer om te rijden en daardoor een helling van 15% te ontwijken! ).

Groetjes,

Rolstoelpelgrim

1 september, 1e dag pelgimeren! Avallon naar Marigny-l’Eglise

door

Vandaag de eerste echte dag pelgrimeren. Van Avallon naar Marigny-l’Eglise. Vanochtend helaas mijn tent klam ingepakt ivm de dauw. Net voor ik wilde vertrekken werd ik door Nederlanders iets verderop de camping uitgenodigd voor een kopje thee. Daar ben ik gelijk op in gegaan een beetje warmte kon ik goed gebruiken want ik had het behoorlijk koud. Vannacht was ik gelukkig wel goed warm gebleven in mijn warme slaapzak maar toen ik die slaapzak moest verlaten was het gelijk koud.

Nadat ik gezellig thee had gedronken en had verteld over mijn pelgrimstocht ben ik wat later dan normaal vertrokken. Ik wist al dat het zwaar zou want via maps kan ik altijd hoogteprofielen van de route bekijken, het hoogte profiel van vandaag ging grotendeels alleen omhoog…

Ik rolde over de bergen/heuvels (ik schat gemiddeld rond 400m hoog) in de Morvan. Mooie landschappen, veel stille bossen, weides met Franse koeien en af een toe een dorpje dat eigenlijk niet meer is dan een groepje van 3 boerderijen. geen winkel en zelfs geen kerk gezien. Gelukkig had ik eten mee voor onderweg. Daarbij vond ik ook regelmatig wat eten. Heel veel appel en perenbomen die hun vruchten lieten vallen en onder die val appeltjes waren regelmatig exemplaren die er nog prima uit zagen en zo ook smaakten. Ook is het een goede tijd om bramen te plukken. Lekker! Ook reed ik nog langs een groot stuwmeer en ben over de stuw heen gerold.

Zoals ik al schreef wist ik dat het een zware dag zou worden. Dat bleek al na zo’n 9 kilometer, mijn rolstoel ging piepen…. de accu had ik door de steile hellingen al leeg gereden. Gemiddeld rij ik zeker 25km er op en als het vlak is met weinig bochten en warm weer kan ik er zelfs wel eens 40 km halen. Maar nu was het zo zwaar geweest dat die na 9 km al leeg was. Gelukkig heb ik reserve accu’s. Die heb ik er dus in gestopt en daarna kon ik weer lekker door rijden. In het midden van de route was het even iets minder steil en ging ik af en toe zelfs wat naar beneden maar al snel was het weer klimmen geblazen. Zo’n 500 meter voor ik in Marigny-l’Eglise aan kwam, na ongeveer 19km rollen, begon mijn linker wiel te piepen… weer leeg. Ik had nog 1 volle reserve accu dus die in het linker wiel gestopt. Zo kon ik weer rijden met 1 volle en 1 bijna lege accu.

Maar toen ik het bordje van Marigny-l’Eglise gepaseerd was begon ook de rechterkant te piepen en na korte tijd hield die er mee op…. Gelukkig hoefde ik nog maar 100 meter naar de herberg want met 1 wiel rijd niet fijn.

Bij de herberg aangekomen stond er een bord ‘gesloten’… ik heb aangebeld, niets…. toen het telefoonnummer gebeld van de herberg want het zou open moeten zijn want gisteren in avallon had de mevrouw van de touristen info nog speciaal gebeld om te vragen of ze open zijn. Maar nu leek het toch dicht en op de telefoon werd ook niet gereageerd. Toen ben ik met mijn ene wiel maar verder gaan rollen naar de mairie (gemeentehuis), die was ook gesloten maar ik zag dat er een raam open stond en ben maar ‘bonjour!’ Gaan roepen. Direct keek een man uit het raam en hij vroeg (in het frans) wat er was. Ik legde in mijn beste Frans (en handen en voeten) uit dat ik pelgrim ben en ergens wil overnachten en dat mijn rolstoel leeg is. Hij vroeg me even te wachten. Ondertussen begon ik me aadrig zorgen te maken. Naar een volgend dorp kon ik niet meer ivm de stroom in de accu en hier was de herberg dicht. Maar na een minuut of 5 kwam zijn collega die Engels sprak naar buiten en die vertelde me dat de man van de pelgrimsherberg was geroepen en dat hij er aan zou komen om me een slaapplek te geven!

Nu dus in de pelgrimsherberg. Er is hier plaats voor 12 (12 bedden, 12 persoons eettafel, etc) maar ik ben hier alleen. Er is boven een grote slaapzaal maar ik denk dat ik beneden ga slapen want er staat hier ook een opklapbed.

Terwijl ik dit schrijf komen er nog 2 pelgrims binnen. Fransen dus vanavond kan ik mijn Frans oefenen.

Verder vanavond vroeg proberen te slapen, niet alleen de accus van de rolstoel zijn op maar ook mijn energie en mijn armen.

Groetjes,

Rolstoelpelgrim

Facebook
Instagram
RSS