Uncategorized

Gisteravond heb ik een gezellige avond gehad bij het gezin waar ik logeerde en ben ik rond 22.00 uur naar bed gegaan. M’n rug gaf na een dag van veel zitten duidelijk aan dat het tijd was om te liggen. Na een nacht slapen voelde ik me weer een stuk beter.

Ik begon met een heerlijk ontbijt en daarna ging ik samen met de moeder van het gezin naar de kerk van Oegstgeest waar ik gisteren niet verder kwam dan de Maria kapel. Nu was de mis. Na de mis kreeg ik een stempel in m’n pelgrimspaspoort en toen was het al snel tijd om weer op pad te gaan.

Vandaag heb ik voornamelijk fietsknooppunten gevolgd waar ik m’n route mee bepaalde. M’n fietskaart stamt uit 2016 (ten tijde van m’n eerste pelgrimstocht) en sindsdien zijn er meer punten gekomen waardoor m’n nummering niet altijd klopte. Gelukkig staan er vrij regelmatig borden met een knooppuntenkaart waardoor ik er wel uit kwam.

Ik rolde eerst langs de Leidsevaart naar Noordwijk..

 Net voor Noordwijk rolde ik langs streekmuseum Veldzicht. Ik ben niet binnen geweest maar heb wel even de 2 tuinen net voor het museum bezocht. Vooral de kruidentuin vond ik erg leuk om te zien.

Onderweg heb ik veel vogels gezien. Vooral veel ganzen. Maar de meest bijzondere vogels vond ik de zeer nieuwsgierige struisvogels die achter een hek stonden en naar me toe kwamen. Die wilden het liefst m’n camera opeten!

Ieder jaar in het voorjaar ga ik wel even naar Noordwijk en omgeving voor foto’s bij de bollenvelden. Sommige van die velden liggen nu braak maar ik kwam ook veel velden tegen waar nu andere snijbloemen op stonden, dus wel mooie bloemenvelden gezien.

In Noordwijk aangekomen bezocht ik de VVV, daar kreeg ik een stempel. 

Na de VVV ben ik even naar het strand gegaan (voor zover dat lukte) en keek ik naar de vele kitesurfers in/op het water.

Toen ben ik de boulevard over gerold en vervolgde ik m’n weg via een fietspad door de duinen. Een mooie route.

Hoewel ik niet heel ver van de kust woon kom ik niet vaak in de duinen, dus dat was erg leuk.

Nu sta ik op een natuurcamping vlak bij de Zilk (maar het adres is nog Noordwijk) en lig hier in m’n tentje. M’n avond eten was lekker makkelijk, couscous met gedroogd fruit (alleen kokend water maken met de dompelaar, toevoegen en klaar).

M’n rolstoel staat alweer op te laden in het toiletgebouw en zelf ga ik ook vroeg opladen (lees: slapen). Morgen rol ik door de waterleiding duinen.

Groetjes, 

Rolstoelpelgrim

Vanochtend rond 11 uur rolde ik van huis weg. Eerst richting de kerk om de eerste stempel van deze reis op te halen. Ik vond het wel vreemd om zo van huis te vertrekken. Deze rit was voor mij allemaal in een bekende omgeving, sterker nog, de rit die ik vandaag rolde (op de laatste 4 km na) heb ik heel vaak gerold toen ik nog maar net begon met lange afstanden rollen. Mijn zoon zat ooit in Leiden op de basisschool en ik rolde daar als oefening voor mijn eerste pelgrimstocht heel vaak heen via alle mogelijke routes. Vandaag besloot ik de route via de noordkant van de Oude Rijn te rollen. Sommige delen met (lelijke) industrie en gelukkig ook delen waar je over de hollandse polders uit kan kijken en kan genieten van de watervogels.
Het rollen ging erg voorspoedig. Hoewel ik bij oa bruggen en korte hellingen nog wel merk dat ik nog niet de kracht terug heb ben ik best tevreden. Deze paar dagen rollen zal me hopelijk ook weer helpen die kracht te herstellen. Vandaag in ieder geval zo’n 25km gerold!

In Leiden aangekomen rolde ik door het centrum waar markt was. Ook ging ik kort langs bij de Hartebrug kerk waar helaas niemand was om mij een stempel te geven.
Ook bezocht ik kort het LUMC, zo fjn om een plek te weten met een goed aangepaste toilet. Normaal als ik in Frankrijk door de natuur rol dan komt dat wel goed maar in het vol gebouwde gebied van vandaag was een wc (of stukje zonder mensen) vinden lastiger. Maar een ziekenhuis is daar ideaal voor. Na het ziekenhuis/wc bezoek kon ik weer ontspannen mijn weg vervolgen Naar Oegstgeest. Ook hier was de kerk (of in ieder geval de Maria kapel) open maar niemand aanwezig dus nog geen stempel, hopelijk lukt het morgen.

Nu ben ik bij mensen die ik ken van de musicalgroep (Kisi, wat nu Koemi heet) waar ik wel eens eerder over heb geschreven. Hier mag ik vannacht logeren. Heel fijn!

Morgen een nieuw blog, dan ga ik richting de Duinen bij Noordwijkerhout/de Zilk. Ik zie er erg naar uit om in nieuw gebied te komen dat ik kan ontdekken.

Groetjes,
Rolstoelpelgrim

Nog even een kort blog met groot nieuws. Morgen vertrek ik!

Ik ga beginnen aan mijn pelgrimstocht van 2023! Hoewel ik dit jaar fysiek niet in staat ben om af te reizen naar Frankrijk zie ik toch kans een kortere tocht in Nederland te doen. Het idee is om de komende dagen via de kust/ duinen te rollen naar Haarlem en daarna door te rollen naar Heiloo. Een Nederlands pelgrimsoord waar al sinds het jaar 1409 een geneeskrachtige bron en een kapel zijn. Ik was zoals jullie weten van plan naar Lourdes te gaan wat door de hernia operatie niet door ging maar nu kom ik dus toch nog bij een pelgrimsoord met een bron.

Afgelopen dagen ingepakt, bijna alles is ingepakt alleen de laatste dingen nog. Ik reis met volledige bepakking want ik verwacht onderweg te kamperen en te logeren. Dus wat dat betreft is het als voorgaande jaren.

Morgen is het zover, ik zie er naar uit. Dan ga ik ook weer dagelijks een blog schrijven over wat ik mee maak en wie/wat ik onderweg tegen kom.

Maar nu ga ik eerst slapen. Tot morgen!

Groetjes,

Rolstoelpelgrim

Het is alweer ruim 2 maanden geleden sinds m’n laatste blog.
Sinds die tijd is er veel gebeurd en er zijn weer plannen dus tijd voor een update.
Toen was ik net thuis en kon ik weinig, nu ben ik al een eind opweg naar herstel.
Hoewel ik nog niet de oude ben en vooral qua kracht nog niet ben wat ik was gaat het veel beter met me en is de zenuwpijn grotendeels weg. Alleen de zenuw in m’n linkervoet is nog niet helemaal herstelt. Het voelt alsof er blaren op zitten en ik kan daardoor nog vrijwel geen schoenen verdragen. Maar de arts heeft hoop dat dit nog herstelt. En verder gaat het veel beter en ben ik best tevreden. En dat terwijl ik nu weer op m’n “normale” hoeveel pijnstillers zit. Het afkicken van oa oxicodon (morfine achtig medicijn) en pregabaline (tegen zenuwpijn maar word normaal bij epilepsie gebruikt) gaat erg voorspoedig.

Ik kan nu ook weer veel meer, naast alle dagelijkse dingen lukken nu ook weer de leuke dingen. Vorige week ben ik met m’n ouders, zus en zoon een paar dagen weg geweest vanwege hun 50 jarig huwelijks jubileum.
We waren in Hierden, een mooie omgeving.

En ik heb ook mijn nieuwe tentje uitgetest. Er was een grote tuin met gras bij het gehuurde huisje dus ik zag m’n kans schoon. Die tent die ik voor m’n verjaardag had gekregen had ik nog niet uit kunnen proberen. Nu ging opzetten en ook slapen in de tent weer goed, al merk ik vooral met het in/uit de tent kruipen dat ik nog niet de oude ben.

In die dagen kwam er ook een fotograaf voor familiefoto’s. Ook heeft ze een aantal mooie foto’s gemaakt voor op deze website. Leuk om nu weer leuke nieuw foto’s te hebben.

Ook zijn we in Elburg geweest. Bij een bijzondere tentoonstelling, Zandverhalen. Naast dat de kunstwerken van zand enorm knap zijn gemaakt vonden we ook alle andere kunstvoorwerpen en antiek dat er bij staat erg mooi om te zien.

In Harderwijk bezochten we ook nog het Marius van Dokkum museum. Dat vind ik altijd erg leuke schilderijen, vooral de grappige schilderijen kende ik maar er waren ook dingen die ik niet wist zoals de beelden en de serieuze schilderijen. Mooi om te zien.
Al met al waren het dus leuke dagen weg.

Ik heb afgelopen tijd ook weer verschillende keren langere afstanden gerold. Het voelt nu een beetje zoals in 2015/2016 toen ik me voorbereidde op mijn eerste pelgrimstocht. Ik rol nu dezelfde soort rondjes hier in de omgeving, door polders en molens! Langzaam opbouwend begon ik met een paar kilometer. En steeds iets meer. M’n langste afstand tot nu toe is ruim 25km dus weer lang genoeg om op pelgrimstocht te gaan, dus er komt toch nog een kleine 2023 pelgrimage!

Dit jaar blijf ik in Nederland en ga ik rollen wat ik etappe 0 noem. Ik ben 2016 m’n pelgrimstocht in Haarlem gestart en ik wilde altijd nog eens van huis naar Haarlem rollen. Dus dat ga ik binnenkort doen. Waarschijnlijk vertrek ik 27 september.  Na Haarlem hoop ik nog door te rollen naar Heiloo waar één van Nederlands grootste pelgrimsoorden is.

Dus nog even geduld en dan komt er weer een dagelijks blog. Ik zie er naar uit!

Groetjes,
Rolstoelpelgrim

Deze titel beschrijft goed hoe het nu voor mij voelt. En mijn pelgrimstocht naar herstel en zelfstandigheid is een lange weg. Maar tot nu toe gaat het herstel voorspoedig (en langzaam).

2 weken geleden ben ik geopereerd. De eerste dagen ziekenhuis waren heel zwaar en ik was zeer afhankelijk in alles. Ik werd gewassen, had een katheterzak omdat ik niet uit bed kom komen om naar de wc te gaan, ik was enorm duizelig en was afhankelijk voor alles. Nu kan ik al weer kleine stukjes los lopen op mijn kamer (op de gang met rollator) en kort rolstoel rijden. Ik kan/mag nu 6 keer per dag 5 tot 7 minuten zitten. Dit hopen we komende weken op te kunnen bouwen naar 6 keer een kwartier zitten. Pas na een week of 6 mag ik langer dan een kwartier zitten. Best een beperking voor een rolstoel rijder.

Ik ben nu een week in dit revalidatie centrum. Het adres is: Revalidatie St. Antonius Woerden/ Careyn, Kamer 21, Polanerbaan 2, 3447 GN Woerden. Ik heb een eigen kamer en heb uitzicht op een grote vlier die geweldig bloeit en een plat dak. Elke avond zijn daar veel eksters te vinden.

Eigenlijk is alles ingericht op ouderen met oa. nieuwe heupen en knieën. Ikzelf ben nogal een uitzondering qua leeftijd, vrijwel iedereen is minimaal dubbel zo oud en ik heb zelfs een geriatrisch arts (en dat terwijl ik nog geen 40 ben!). Maar op zich vind ik dit wel prima. De zorg en therapie is gelukkig goed.

Helaas lukt het nog niet om gezellig mee te eten in de eetzaal omdat ik nog maar kort kan zitten maar 1 buurvrouw komt zo nu en dan even langs voor een praatje en/of een spelletje. Haar kende ik al uit het ziekenhuis, ze is de dag na mij geopereerd en lag bij mij op zaal. Dus dat is gezellig.

Na maanden stilstand deed mijn rolstoel het niet meer, 1 accu was volledig dood en wilde niet meer opladen. Gelukkig kon er hier afgelopen week een monteur van medipoint komen en die heeft mijn rolstoel voorzien van nieuwe accu’s (Ries, heel erg bedankt!) Mijn rolstoel is nu klaar voor een nieuwe pelgrimage, nu ik nog. Maar daarvoor oefen ik nu flink met de fysiotherapeuten ergotherapeut

Er is helaas buiten alle therapie (altijd alleen in de ochtend) niet heel veel te doen hier en ik verveelde me eerst enorm maar ik heb mijn draai daar nu wel in gevonden. Familie heeft gezorgd dat ik knutsel spulletjes heb en mijn ukulele, dus ik heb nu genoeg om handen.

Ook word ik erg blij van al die lieve kaartjes, ballonnen (ik ben dol op ballonnen, kijk maar eens op dit deel van mijn website als je dit nog niet wist), e-mailtjes en andere berichtjes die ik ontving. Ook heb ik gelukkig vrij regelmatig bezoek. Helaas lukt het me nu nog niet om alles persoonlijk te beantwoorden. Daarom bedank ik even iedereen via dit blog. Het doet me echt goed en helpt me door deze tijd heen.

2 dagen geleden vertelde ik de verpleegster dat ik het zo mis om buiten te zijn. En vandaag heeft ze iets leuks voor mij geregeld. ze heeft namelijk een bed hier in de binnentuin van het ziekenhuis gezet! Ik lig dit blog dan ook heerlijk in de tuin op mijn ziekenhuisbed te schrijven. Zo fijn dat ik nu een paar uur buiten heb mogen genieten van de buitenlucht, het koele windje, de meeuwen en andere vogels (heel vogels grote vanuit Schiphol!) in de lucht, de kleine schapenwolkjes in de stralend blauwe lucht, zonnetje dat schijnt op het groen van de plantjes in de tuin.

Ik heb net gehoord dat als alles goed blijft gaan ik waarschijnlijk 28 juni word ontslagen. Aan de ene kant zie ik daarnaar uit want mijn huis heb ik al sinds eind maart niet meer gezien. Maar aan de andere kant vind ik het ook best spannend omdat ik dan nog lang niet de oude ben en nog veel dingen niet kan zoals voorheen. Er moet ook extra hulp worden georganiseerd en dat is best lastig omdat organisaties graag naar elkaar wijzen. Maar als ik nu kijk hoeveel ik nu kan vergeleken 2 weken geleden zal ik over 2 weken vast ook weer veel meer kunnen dan nu dus het komt vast wel goed.

Ik ben al een eind op weg maar er is ook nog een lange weg te gaan.

Als ik weer thuis ben zal ik laten weten hoe het gaat.

Groetjes, 

Rolstoelpelgrim 

Vandaag rond 12 uur ben ik met de ambulance naar het st Antonius in Utrecht gegaan. Het was een interessante rit want op een gegeven moment reden we verkeerd. Wat bleek is dat de ambulance van de huisarts het verkeerde ziekenhuis door had gekregen, ik moest naar St Antonius in Utrecht maar we reden naar St Antonius Nieuwegein. Gelukkig heb ik een oplettende zoon en hij zag dat we verkeerd reden. Gelukkig kon het worden aangepast en reden we iets na 13.00 uur toch nog het terrein op van het juiste ziekenhuis.

Daar aangekomen werd ik door de ambulance naar de juiste afdeling gereden en lag ik al snel op een bed. Na een tijdje wachten werd ik voorbereid op de operatie en rond 16.00 ging ik richting de operatie kamer en begon het.

Rond 18.15 werd ik wakker op de uitslaapkamer. Inmiddels lig ik op zaal.

De neurochirurg kwam net langs en ze dat alles goed is verlopen.

Qua pijn is het te doen, wel wat wondpijn maar ik had niet anders verwachten. Ik merk wel dat ik zeer weinig kracht heb, ik moest net even op mijn zij liggen en dat lukte mij haast niet door gebrek aan kracht. Gelukkig hielp de zuster en zo kon ze de wond bekijken. Ze vertelde me dat het er mooi droog uitziet dus dat is fijn.

Nu ben ik erg moe en ga zo slapen. Ik blijf hier waarschijnlijk 1 a 2 nachten, daarna een zorghotel maar het is helaas nog niet bekend welke plek dit word. Zodra ik meer weet schrijf ik hier in dit blog mijn adres. Dus voor wie een kaartje wilt sturen kan dit blog in de gaten houden (ik schrijf daarvoor niet een nieuw blog maar pas deze blog aan dus dan komt er geen nieuwe nieuwsbrief).

groetjes,

Rolstoelpelgrim

Ps. Dinsdag 6 juni kreeg ik te horen dat mijn volgende adres vanaf donderdag 8 juni in woerden zal zijn, een verpleeghuis met revalidatie:

Revalidatie St. Antonius Woerden/ Careyn
Kamer 21
Polanerbaan 2
3447 GN Woerden

In mijn vorige blog schreef ik dat ik 13 juni geopereerd zou worden maar wat ik hoopte is ook gebeurd. Er is een plekje eerder vrij gekomen en nu is het 1 juni al zo ver. Dus 1 juni opereren, dan revalideren en hopelijk snel weer pelgrimeren

Donderdag om 13.00 uur moet ik me melden in het st Antonius ziekenhuis in Utrecht. De ambulance zal mij daar weer heen brengen. Ik ben blij dat ik eerder terecht kan want na zo’n 9 weken liggen ben ik er wel een beetje klaar mee en ook mijn spierkracht gaat flink achteruit.

Hoewel ik het spannend vind (zeker omdat dit mijn eerste echte operatie is en ik nogal grote prikangst heb) zie ik er ook naar uit. Na zo lang niks kunnen wil ik zo graag weer iets doen, gewoon de simpele dingen van het leven, even een boodschap doen, een rondje door het park voor mijn huis rollen maar bovenal gewoon weer zelf thuis kunnen zijn ipv bij mijn ouders/ziekenhuis/ zorghotel. Want hoe goed er ook door iedereen voor mij gezorgd word, het is toch geen thuis.

1 keer per dag probeer ik heel even kort buiten te zijn (denk dan aan 2 a 3 minuten, meer lukt nu niet door m’n pijn en zwakheid) en te kijken hoe de bloemen in de tuin van mijn ouders er bij staan. De tuin staat deze tijd van het jaar vol bloemen. Leuk om fotos te maken en ook fijn om naar te kijken vanuit mijn bed. Mijn eigen moestuintje mis ik wel erg. Daar verwacht ik dit jaar weinig oogst van omdat alle plantjes nog maar kleine zaailingen waren in potjes waren toen ik naar het ziekenhuis vertrok. Hoewel ze minimaal wekelijks water krijgen hebben ze niet de zorg die ik normaal geef. Maar ach, gelukkig heb ik nog wel fruitstruikjes en boompjes (oa zwarte en rode bessen, bramen en frambozen, pruimen, kersen appel, peren en mispel boompjes) en die doen het gelukkig prima zonder extra zorg. Dus als ik straks ben opgeknapt en weer thuis ben kan ik daarvan als het goed is lekker oogsten. Leuk!

Maar dat thuis komen duurt nog wel even, want na de operatie ga ik eerst naar een zorghotel voor revalidatie. Daar kan ik o.a. fysiotherapie en andere therapie krijgen en dan hoop ik snel weer mobiel te worden zodat ik snel weer naar huis kan en weer lekker kan gaan rollen. Daar zie ik enorm naar uit!

Na de operatie, zodra ik weer een beetje helder ben hoop ik een blog te schrijven hoe de operatie is verlopen, dus over een paar dagen horen jullie weer van mij.

Bedankt ook voor alle eerdere lieve berichtjes, dit doet me goed!

Groetjes, 

Rolstoelpelgrim 

Weer even een update.

Ik wilde het al eerder schrijven maar mijn hoofd is zo wazig door de medicatie dat het niet lukte.

Allereerst wil ik iedereen bedanken voor alle lieve berichtjes, mailtjes en kaarten. Dit heeft me enorm goed gedaan. Want het is me behoorlijk zwaar gevallen dat ik in plaats van op reis te zijn ik nu op een ziekenhuisbed lig. Als alles was gelopen zoals gepland was ik vandaag met de auto in Rocamadour aangekomen en was vandaag of morgen mijn pelgrimstocht echt begonnen. Maar soms loopt het anders dan gepland en dan is het heel fijn om zo veel lieve en meelevende berichten te ontvangen.

Goede vrijdag werd ik ontslagen uit het ziekenhuis. Helaas gaat het ook nu nog niet beter met me dan toen ik nog in het ziekenhuis lag, maar omdat ze daar niet veel met me konden en ik mijn medicatie via pilletjes kon krijgen was er geen noodzaak om me langer in het ziekenhuis te houden. Ik wilde zelf eigenlijk nog niet naar huis omdat ik nog niet voor mijzelf kan zorgen. Ik kan namelijk maar 1 a 2 minuten zitten en elke mini activiteit buiten bed kost me enorm veel. bijvoorbeeld na mijzelf wassen heb ik weer uren erge pijn en moet ik een halve dag bijkomen.

Er is om die reden geprobeerd of ik in plaats van direct na het ziekenhuis naar huis eerst naar een revalidatie centrum of zorghotel zou kunnen, maar helaas kwam ik vanwege regelgeving daar niet voor in aanmerking… Gelukkig kon ik wel bij mijn ouders terecht, en hier ben ik inmiddels ruim een week.

Ik lig hier op een ziekenhuis bed in de woonkamer. Hier word goed voor me gezorgd door mijn ouders en zoon. Ook heb ik hier mooi uitzicht op de tuin waar veel musjes en andere vogels vliegen. Ook zie ik de appel en perenboom met mooie bloesem en andere fleurige bloemen.

Hoe het nu verder gaat weet ik nog niet, ik word dinsdag door de neuroloog gebeld. Een paar weken geleden had ik nooit verwacht dat ik dit nog eens zou zeggen, maar ik hoop dat er een operatie mogelijk is en dat ik dan daarna aan mijn herstel kan werken.

Nog even een leuk nieuwtje. Een paar maanden geleden werd ik gemaild door het tijdschrift Margriet over of ze een foto van mij mochten plaatsen en een klein stukje over mij mochten schrijven. En nu stond er een kort stukje over mijn pelgrimstocht in Margriet extra (margriet extra is een speciale thema uitgave van het weekblad Margriet) op pagina 107. Erg leuk! Jullie kunnen het op de foto hier onder lezen of via het menu onder interviews.

Hoe het verder gaat met m’n pelgrimstocht en wanneer ik verder kan weet ik niet. Wel zal het nog wel even duren voordat het zover is. Ondertussen droom ik over nieuwe pelgrimages. Natuurlijk het vervolg van de grote tocht naar Santiago maar ook andere korte opties komen in m’n gedachte voorbij. Fijn om alternatieve ideeën achter de hand te hebben voor als Frankrijk nog even iets te veel is en ik toch al iets ben hersteld en al wel iets kan/wil doen. Ook om weer conditie op te bouwen na lang moeten liggen. Ik denk aan bijvoorbeeld het Jabikspad en Odulphuspad in Friesland , in Brabant is er ons Kloosterpad en er zijn nog veel meer pelgimspaden. Maar eerst maar eens zien dat ik weer gezonder wordt.

Als ik meer weet zal wel weer een blog schrijven.

Groetjes,

Rolstoelpelgrim

Nu alweer een blog, het is nog maar een week geleden maar toch denk ik dat het goed is weer te schrijven en ook de minder leuke dingen te delen. De vorige keer vertelde ik dat ik zoveel last had van zenuwpijn dat ik niet wist hoe het zou lopen met de reis. Nu over hoe het gaat als alles anders loopt dan verwacht.

Ik had alles klaar, ingepakt en voorbereid. En toen kwam de pijn. Na het bezoek aan de neuroloog bleef mijn pijn verergeren. Vorig weekend echt verschrikkelijke pijn gehad, nooit zo iets ergs meegemaakt qua pijn niveau. Ik schreeuwde het uit. In het weekeinde was het moeilijk hulp te krijgen, uiteindelijk mocht ik naar de huisartsenpost waar ik een prik morfine kreeg en morfine pillen, maar dat deed maar weinig voor de pijn.

Maandag mri scan laten maken, helaas lukte dit niet. Ik kon gewoon niet stil liggen door de pijn. Het beeld was bewogen. Toch is er toen besloten mij de dag erna een prik te geven in m’n rug met verdovende en ontstekingsremmende middelen. Dit op basis van de scan van 2 jaar geleden. Dit werkte direct en de pijn was weg. Maar al voor ik terug was bij de auto was de pijn in alle hevigheid terug. Uiteindelijk is er toen besloten mij op te nemen en sindsdien verblijf ik in het ziekenhuis waar ze met behulp van een morfinepomp en een verhoging van de medicatie die ik al nam voor zenuwpijn en nog andere pijnstillers. En hier lig ik dan. Al sinds dinsdag op m’n rug (op de zij liggen en zitten is nog behoorlijk pijnlijk). Van de morfine pomp ben ik af maar heb wel veel pillen.

Inmiddels is de scan alsnog gemaakt en blijkt dat inderdaad de oorzaak hetzelfde is als vorige keer maar dan verergerd. Of het bij symptoombestrijding blijft (pijnstillers enzo) of dat de oorzaak kan worden verholpen (operatie) weet ik nog niet. Ik leef hier bij de dag en ben nu al blij dat m’n pijn houdbaar is.

Er zijn fijne verpleegkundigen. Het eten is hier goed, veel fruit, lekkere soep bij de lunch (vandaag heerlijke paprika soep), veel keus qua beleg en brood en ook bij het avondeten altijd genoeg keus.

Ik lig op zaal met 4 bedden. Nu ligt er even niemand maar afgelopen week lagen er vooral mensen die nieuw knieën kregen en een nieuwe heup en een gebroken enkel. Best gezellig om iedereen te spreken en bijzonder te zien hoe mensen na zo’n operatie al een paar uur later kunnen lopen en de volgende dag naar huis kunnen

In m’n reisblogs schrijf ik altijd over de kerken die ik onderweg bezoek, dat lukt nu nog niet maar kan ik er binnenkort wel iets over vertellen. Ik ben gisteren namelijk wel uitgenodigd om morgen naar de kerk te gaan, hier in het ziekenhuis. 2 vrijwilligers komen mij morgen ochtend met bed en al ophalen om de oecumenische kerkdienst bij te wonen. Ik zie er naar uit!

Tot wanneer ik hier ben weet ik niet. Voor nu vind ik het wel prima om hier te zijn. Ik ben nog zo wazig door de medicatie dat ik nu ook nog niet graag thuis zou zijn, en ook kan ik nog slecht zitten, en dat is voor iemand in een rolstoel behoorlijk lastig.

Ik laat het binnenkort wel weten hoe het dan gaat en hoe het verder gaat met de reisplannen. Ik wil graag weg maar wat mogelijk is moet nog blijken. Nu eerst maar zorgen dat ik weer functioneer.

Groetjes,

Rolstoelpelgrim

Helaas een beetje ander soort blog dan verwacht en gehoopt, een keer wat minder positief dan normaal, een hoop onzekerheid qua planning. Al hoop ik dat ook dit wel weer goed gaat komen.
Ik had gehoopt te kunnen schrijven welke dingen ik afgelopen tijd gedaan heb en dat het nog maar zo’n 20 dagen is tot vertrek.

Ik ben veel bezig geweest met de voorbereiding om net na Pasen te vertrekken. Ik ben volledig Klaar met de voorbereiding en zelfs al grotendeels ingepakt. Vorige week heb ik zelfs de route uit getekend op de (papieren) kaart waar ik mee reis en ik heb een nieuwe lakenzak aangeschaft (m’n oude zijden slaapzak die ik had genaaid van een oude Indiase sari was helaas uitgescheurd en niet meer te repareren). Alles is klaar nu voor vertrek.
Toch is het op dit moment ineens niet meer zeker of ik wel kan gaan.…

Al enkele jaren heb ik een hernia in m’n lage rug en zenuwpijn in mijn linkerbeen. Met medicatie en een goed passende rugleuning op mijn rolstoel was dit tijdens mijn eerdere reizen geen groot probleem maar sinds december is de pijn langzaam verergerd en sinds 2 weken eigenlijk niet meer houdbaar. Ik kan nu vrijwel alleen maar liggen, haast niet zitten (dus ook niet rolstoel en auto rijden) en een beetje lopen om de pijn te verlichten (lopen doe ik momenteel te veel om die pijn te verminderen wat dan weer voor andere klachten zorgt). Als ik te lang lig word de pijn enorm dus ik slaap ook enorm slecht.

Een paar dagen geleden ben ik bij de neuroloog geweest en het vermoeden is dat mijn oude hernia (die vrij klein was) is verergerd, mogelijk is er eentje bij gekomen. Maandag krijg ik een MRI en als de uitslag daarvan binnen is ga ik naar een pijnpoli om te zien welke behandeling deze pijn weg kan krijgen.

Pas na die behandeling kan ik weer verder kijken en zien of het haalbaar is om alsnog in het voorjaar te vertrekken. Ik heb gelukkig qua tijd vrij ruim gerekend dus als ik enkele weken later kan vertrekken is er nog niet heel veel aan de hand. Ik hou voor nu nog de hoop dat dit gaat lukken.
Ik heb er enorm naar uitgezien en het zou best een tegenvaller zijn als ik niet weg kan door die pijn. Maar zo vertrekken als ik me nu voel is gewoon echt geen optie.
Maar kan ik niet in het voorjaar weg wordt het pas het najaar. Ik kan dan vanaf half september weg. Tegen die tijd hoop ik dat er sowieso een oplossing is voor die pijn en ik Alsnog kan vertrekken voor de pelgrimstocht. Nadeel is dat half september het weer steeds minder mooi is en het lastiger is wat betreft het vinden van slaapplekken/campings. Die zijn vanaf half september of 1 oktober vaak dicht. Maar daar komt wel een oplossing voor. Tijdens de eerste 2 corona jaren heb ik ook voor dichte campings gestaan en altijd een slaapplek gehad.

De laatste tijd plaats ik nu op facebook en instagram regelmatig (ik probeer 2 keer per week) een terugblik op mijn vorige pelgrimages. Nu net gestart met 2019. Het is erg leuk om al die herinneringen op te halen en de oude foto’s te bekijken. Dingen te herinneren die ik bijna was vergeten, terug te kijken op mooie ontmoetingen. Neem er gerust eens een kijkje (de facebook en instagrampagina is volgens mij ook te zien voor degene zonder account op die sociale media).

Ik schrijf weer een nieuw blog als ik weet hoe het verder gaat met m’n rug en/of wanneer ik zicht heb op wanneer ik vertrekken ga.

Op de homepage kan je je inschrijven voor de nieuwsbrief (voor wie dit nog niet heeft gedaan) en dan krijg je vanzelf een email als ik iets nieuws heb geplaats.

Hopelijk tot snel!

Groetjes,

Rolstoelpelgrim

Bijdeze dan het beloofde blog over mijn weekje weg waar ik mijn vorige blog over schreef.

Enige tijd geleden was ik gevraagd om mee te gaan met een tour door Nederland met een replica van het kruis van de Wereld Jongerendagen (WJD). DE WJD zijn komend jaar (2023) in Lissabon, Portugal. Om hier een beetje bekendheid aan te geven is deze tour georganiseerd en zo kwam het dat ik een weekje meeging, de 2e week van deze 3 weekse tour.

See full screen

Ik voegde me zaterdag 22 oktober bij de groep die op dat moment in Breda was.
We waren met een groepje van gemiddeld 4 a 5 mensen en een oude gele bestelbus waar het kruis precies in pastte. We zijn in 3 bisdommen geweest (Rotterdam, Breda en Den Bosch) en in bijna 20 plaatsen (Breda,  Schiedam, Hoogvliet,  Brielle, Poortugaal, Delft, Den haag, Leiden, Gouda, Middelburg, Nieuwkuijk, Den Bosch, Rosmalen, Eindhoven,  Geldrop, Helmond, Ommel, Asten.).

Ik vond het mooi om zoveel verschillende locaties te bezoeken. Kerken, kathedralen, kloosters, leefgemeenschappen, jongerengroepen, etc.

Alle locaties en ervaringen beschrijven is bijna niet te doen maar ik wil er wel graag een aantal delen.

Als Rolstoelpelgrim zijnde vond ik de plekken waar we als pelgrims met het kruis van de ene naar de andere locatie wandelden heel mooi. Zeker als er genoeg jongeren waren (zoals in Breda) kon er af en toe worden gewisseld wie het kruis droeg, op andere plekken met minder bezoekers deed onze groep dat zelf. De verschillende manieren waarop de tocht van A naar B werd gedaan was ook mooi, de verschillende locaties hadden er verschillende manieren voor bedacht,  bijvoorbeeld gewoon wandelend, met stops waarbij steeds een statie van de kruisweg van Jezus werd verteld.

Erg mooi vond ik het in Brielle waar we de route liepen van de martelaren van Gorinchem. Tijdens de route en begin/eindpunt werd het verhaal van de Martelaren ook verteld via bordjes op de route. Ik vond het erg interessant om te horen. Ook in Ommel kregen we veel informatie over het bedevaartsoord, dat kwam goed uit want hoewel ikzelf dacht best veel pelgrimsoorden te kennen had ik nooit eerder gehoord van deze in Ommel.

Op veel van de plekken waar we stopten was een eucharistieviering of andersoortige gebedsviering in de kerk maar op enkele plekken deden we ook praktische dingen zoals donderdag in Den Bosch. We hielpen daar bij stadsklooster San Damiano / Franciscaans Jongerenwerk met het uitzoeken van kleding en we kregen briefjes waarop we een positieve boodschap / compliment mochten schrijven voor daklozen. Deze briefjes stopten we in de uitgezochte kleding. Ik vind dat een mooie manier om zo een boodschap door te geven aan deze mensen.

Slapen deden we ook op heel diverse plekken, parochie centra naast de kerk, een klooster, gastgezinnen en de laatste nacht sliep ik op een vertrouwde kamer bij Kisi (een katholieke musicalgroep waar ik deel van mag zijn) in Helmond. Er werd daar o.a. een nachtwake gehouden en alle kinderen/tieners waren een deel van de nacht in de kapel bij het kruis.

Het was een mooie week met bijzondere indrukken en ontmoetingen.
Nu uitrusten en op naar de WJD in Lissabon! (En voor die tijd nog voorbereidingsweekenden/dagen in o.a. Ameland.)

Maar voor de WJD ga ik eerst nog gewoon pelgrimeren met de rolstoel. Daarover zal mijn volgende blog weer gaan. De voorbereidingen voor de pelgrimstocht van Rocamadour naar Lourdes! Ik zie er naar uit!

Groetjes,
Rolstoelpelgrim 

Eindelijk had ik tijd om de terugblik op de route Le-Puy-en-Velay naar Rocamadour te schrijven, de afgelopen mooie reis.
Na thuiskomst begon gelijk het gewone drukke leven weer met allerlei afspraken die ik had uitgesteld vanwege de pelgrimage. Maar ik heb nu eindelijk het afsluitend blog met alle cijfers en weetjes zoals locaties, afstanden, kosten, hoogtepunten en dieptepunten en ik eindig met een terugblik op deze pelgrimage.

Maar eerst wil ik dit nog zeggen: Alle blogs van dit jaar heb ik netjes op chronologische volgorde gezet op deze pagina .
Tijdens mijn pelgrimstocht kreeg ik de vraag of het mogelijk gemaakt kan worden dat mensen de foto’s in groter formaat kunnen bekijken en ook dat heb ik op die pagina mogelijk gemaakt, gewoon klikken op de foto die je wilt bekijken en hij vergroot.
Ook heb ik er kaartjes van de route bijgeplaatst.
De moeite waard dus om te bekijken! (Helaas nog niet in Engels en Frans maar ook dit zal binnenkort komen!)

Eerst begin ik maar even met alle info van de afgelopen reis:

Plaatsen en afstanden

Dag 1 Le Puy-en-Velay naar Bains Afstand: +/- 14 km
Dag 2 Bains – Monistrol d’Allier Afstand 17,6
Dag 3 Monistrol d’Allier – Saugues afstand 19,85
Dag 4 Saugues – Chanaleilles Afstand 15km
Dag 5 Chanaleilles – Saint-Alban-sur-Limagnole Afstand 25km
Dag 6 Saint-Alban-sur-Limagnole – Aumont Aubrac Afstand 16km
Dag 7 Aumont Aubrac – Nasbinals Afstand 24km
Dag 8 Nasbinals – Saint-Chély-d’Aubrac Afstand 17km
Dag 9 Saint-Chély-d’Aubrac – Saint-Côme-d’Olt Afstand 17,6km
Dag 10 Saint-Côme-d’Olt – Estaing Afstand 25km
Dag 11 Estaing – Entraygues-sur-Truyère Afstand 15km
Dag 12 Entraygues-sur-Truyère – Cassaniouze Afstand 23,7km
Dag 13 Cassaniouze – Conques Afstand 12,73km
Dag 14 Conques – Flagnac Afstand 26,27
Dag 15 Flagnac – Felzins Afstand 15,6km
Dag 16 Felzins – Figeac afstand 17,8km
Dag 17 Figeac – Cardaillac afstand 14,16
Dag 18 Cardaillac – Lacapelle Marival Afstand 15,7km
Dag 19 Lacapelle Marival – Gramat Afstand 20,23km
Dag 20 Gramat -Rocamadour Afstand 16,96km

Totaal: 369,2km gerold over 20 dagen
Gemiddeld 18,46km per dag gerold

Conclusie, uiteindelijk nog een redelijke gemiddelde afstand gerold. Zeker omdat ik in het centraal massief flink heb geklommen waren mijn afstanden vaak niet heel groot.
Het Hoogste punt was 1341m.

Kosten en slaapplekken

Dag 1 Le Puy-en-Velay – Bains Camping 9 euro
Dag 2 Bains – Monistrol d’Allier camping 6 euro
Dag 3 Monistrol d’Allier – Saugues Camping 6 euro
Dag 4 Saugues – Chanaleilles met tent in weiland 4 euro
Dag 5 Chanaleilles – Saint-Alban-sur-Limagnole 12.50
Dag 6 Saint-Alban-sur-Limagnole – Aumont Aubrac camping 6,80
Dag 7 Aumont Aubrac – Nasbinals 5,70
Dag 8 Nasbinals – Saint-Chély-d’Aubrac camping 6,50
Dag 9 Saint-Chély-d’Aubrac – Saint-Côme-d’Olt 10 euro
Dag 10 Saint-Côme-d’Olt – Estaing camping, niemand aanwezig, niet betaald
Dag 11 Estaing – Entraygues-sur-Truyère camping 6 euro
Dag 12 Entraygues-sur-Truyère – Cassaniouze 10,50 euro
Dag 13 Cassaniouze – Conques pelgrimsherberg achter kathedraal, vrije gift*
Dag 14 Conques – Flagnac 8 euro
Dag 15 Flagnac – Felzins 10,45 euro
Dag 16 Felzins – Figeac (semi)wild gecampeerd bij openbaar toilet aan rand van dorp
Dag 17 Figeac – Cardaillac 10,50 euro
Dag 18 Cardaillac – Lacapelle Marival 15euro
Dag 19 Lacapelle Marival – Gramat Pelgrimsherberg, vrije gift*
Dag 20 Gramat -Rocamadour 10 euro

*bij vrije gift geef ik ongeveer het gemiddelde wat ik normaal kwijt ben aan kosten.

Kosten 152 euro totaal
7,60 euro gemiddeld per nacht.

De campings waren duurder dan eerdere jaren, 2021 betaalde ik gemiddeld 6,87 euro. Ik rolde ook door een duurder gebied heen, Aan rivier de Lot is het erg touristisch en er zijn erg weinig gemeente campings in die regio. Hopelijk kan het volgend jaar weer goedkoper (of kan ik vaker wild camperen, want dat camperen bij een openbaar toilet beviel me best goed!)

Eten

Qua eten merkte ik dat het ook duurder was, zoals ook in Nederland, maar ook omdat ik weinig echte supermarkten tegen kwam en vooral in kleine dorpswinkeltjes en bakkerijen mijn boodschappen deed. Maar uiteindelijk ben ik goed uitgekomen.
Ik heb mijn etenskosten niet precies bij gehouden, maar ik kocht gemiddeld om de dag een stokbrood (65ct tot 1 euro) en eens in de 2 tot 3 dagen een stukje kaas (1 tot 4 euro, afhankelijk welke kaas en hoeveel ik kocht).
Daarnaast af en toe wat fruit en groente voor dagen dat ik te weinig fruit vond in de natuur. vooral wortels, tomaat en komkommer kocht ik omdat dit handig te eten is onderweg, gemiddeld misschien 50ct per dag, zeker de winterwortels kosten haast niks en waren ook nog eens handig onderweg, wortels pletten tenminste niet als je ze in een tas stopt in tegenstelling tot tomaten! Daarom waren ze onderweg mijn favoriete groente. verder vond ik onderweg vaak pruimen, appels, vijgen, bramen en noten, heerlijk!
Ook heb ik altijd gezouten noten/pinda’s of een zak chips bij mij (ik denk tijdens die 20 dagen dat ik daar een euro of 6 aan heb uitgegeven). Niet zo zeer om de lekkere trek te stillen maar vooral voor de zout behoefte. Dat eet ik vooral na een flinke klim waarbij ik op de top extra zout en vocht moet aanvullen, naast de electrolyten (sport)drank die ik ook dagelijks drink en af en toe een stukje chocola of iets anders zoet dat energie geeft.
Qua warm (avond)eten, dat eet ik maar af en toe en dan is dat meestal iets van couscous met gedroogd fruit. ik had 4 porties meegenomen van thuis en had nog 1 portie over. Ik heb na het rollen vaak geen honger in warme maaltijden en eet dan liever rauwkost, kaas en brood en kruip dan snel m’n bed in.

Totaal:
Ik kom op een geschat bedrag van ongeveer 3 euro per dag, zo’n 60 euro voor 20 dagen. Scheelt niet heel veel met vorig jaar toen ik op 2,77 euro per dag zat.

Terugblik

Hoe kijk ik nu terug op afgelopen pelgrimage.
het was allereerst een heel mooie tocht. Ik heb genoten van de mooie natuur van het Centraal Massief.

Er waren hoogte en diepte punten. Letterlijk en figuurlijk. Letterlijk berg op en berg af. Hoewel de hellingen enorm zwaar waren heb ik het gehaald en dat gaf me het gevoel dat ik echt dingen doe die ik nooit verwacht had te kunnen, een soort overwinning op mijzelf. Toen ik 2016 begon had ik nooit gedacht dat ik door het centraal massief boven de 1300 meter zou kunnen rollen

Qua figuurlijke hoogte en dieptepunten waren er niet heel specifieke dingen. Er zaten kleine dingen tegen, zoals een gebroken tentstok, regenbuien op momenten die niet handig waren, lastig begaanbare routes (al is dat soms ook een hoogtepunt als het dan toch gelukt is) en de laatste dagen een rolstoelband die steeds langzaam leeg liep (ik heb inmiddels nieuwe banden!). Maar er waren gelukkig geen grote onoverkomelijke problemen onderweg, voor alles kwam een oplossing. Qua hoogtepunten vind ik het lastig om echt één ding te benoemen, er was niet echt één groot bijzonder iets. Soms was een hoogtepunt het mooie vlindertje op een bloem die netjes bleef zitten zodat ik een foto kon maken, een koel windje of schaduw op een hete dag, de rust en stilte in het bos, afkoelen in een riviertje na een te hete dag, een goed gesprek met een pelgrim of lokaal persoon, een stil moment of juist even zingen in een oude kerk. Veel kleine dagelijkse hoogtepuntjes die ook deze pelgrimage weer onvergetelijk maakte.

Wel moet ik zeggen dat ik dit jaar het pelgrimeren wel anders vond dan afgelopen jaren. Voorheen kwam ik nauwelijks anderen tegen en moest ik vaak zoeken naar slaapplekken en andere dingen.
Deze route was een bekende en drukst belopen route van Frankrijk, het is 1 van de vijf grote routes door Frankrijk die al in de middeleeuwen zijn beschreven.
Doordat dit zo’n bekende route was kwam ik hier heel veel pelgrims tegen en alle soorten en maten. Van zeer sober levende pelgrims die wildkamperen en hun hebben en houwen op hun rug tillen tot aan mensen die slapen in dure hotels en die hun rolkoffer laten vervoeren met een bus.

Al die drukte op de route had voor mij voor en nadelen. Het was een voordeel omdat er goede voorzieningen waren onderweg zoals overnachtingsplekken, watervulpunten en openbare toiletten en na een dag rollen was er altijd wel iemand om een praatje mee te maken. Maar tegelijkertijd vond ik het ook een nadeel juist omdat er zoveel voorzieningen zijn.
Het was zo goed geregeld op dit deel van de route dat er een stuk minder gelegenheden waren waar ik de stoute schoenen aan moest trekken en om hulp te vragen.
Dat klinkt fijn maar afgelopen jaren waren mijn mooiste ervaringen en ontmoetingen ontstaan doordat ik soms meer moeite moest doen om slaapplekken te vinden. Ik moest voor hulp (bv het vullen van mijn drinkfles) iemand aan spreken of bij iemand aan bellen, wat vaak leuke gesprekken opleverde terwijl ik het nu gewoon uit een kraan aan de weg haalde. Diverse keren werd ik afgelopen jaren onderweg bij mensen thuis uitgenodigd voor eten of om te slapen. Op deze (te?)veel belopen route zijn, doordat er tientallen (soms honderden) pelgrims per dag per etappe lopen, veel mensen langs de route een beetje “pelgrimsmoe”. Ze zien zoveel pelgrims dat ze er niet aan kunnen beginnen om ze uit te nodigen en houden zich wat afzijdig. Ook op campings merkte ik dat. Andere jaren had ik vaak leuke gesprekken met de locale bevolking en camping eigenaren in mijn gebroken Frans, nu was dat er soms ook maar minder dan andere jaren. het leukste vond ik het vaak als ik iets van de route af was, dan merkte ik gelijk verschil, zowel bij de campings als bij de locale bevolking.
Ook vind ik het heel fijn altijd om uren alleen te rollen, dat kon ook als ik mijn eigen, aangepaste route volgde. maar als mijn route gelijk liep met de officiële route zag ik vrijwel altijd een pelgrim voor en/of een pelgrim achter me lopen. Ik vind het heel gezellig af en toe een andere pelgrim tegen te komen maar op deze route vond ik het soms iets te veel van het goede.

Maar hoewel die nadelen er op de route waren heb ik vooral een heel goede reis gehad. Mooie natuur, schattige kerkjes en indrukwekkende basilieken/kathedralen, mooie ontmoetingen en heerlijke rust en stilte op de afgelegen plekjes.

Vooruitblik

Alles is weer opgeruimd en ligt weer klaar voor volgend jaar en ook het routeboekje staat weer bij alle pelgrimsboeken van afgelopen jaren. begin 2023 komt een nieuwe druk uit van het boekje waar ik volgend jaar mee ga pelgrimeren dus ik moet nog even geduld hebben. En dan is het wachten tot ik weer weg kan.
Als het allemaal volgens planning gaat is dat sneller dan jullie gewend zijn, want ik verwacht komend jaar in het voorjaar te gaan, tussen pasen en pinksteren.
Dan hoop ik te rollen van Rocamadour naar Lourdes via de fietsroute “langs oude wegen”. het is fijn dat er een fietsroute is voor deze etappe, die zijn in principe volledig toegankelijk voor mij met de rolstoel, is beter dan de wandelroutes. ook verwacht ik dat dit een rustigere route is omdat het boekje van deze fietsroute alleen in het Nederlands is uitgegeven en het niet een van de 5 hoofdroutes is zoals het stuk dat ik dit jaar rolde. Ik heb er nu alweer zin in!

En dan was dit de echte afsluiting van pelgrimstocht 2022, Le Puy-en-Velay naar Rocamadour.

Tot die tijd ga ik nog wel andere dingen doen, eerst komende week een ander soort pelgrimstocht, niet rollend met de rolstoel maar met een busje.
Volgend jaar zomer zijn in Portugal de Wereld Jongeren Dagen (WJD), een grote internationale katholieke jongeren bijeenkomst waar honderduizenden jongeren uit de hele wereld op af komen (vorige keer in Europa, 2016 in Krakau, waren er 3 miljoen mensen). Ik ben gevraagd om mee te gaan met een tour dwars door Nederland ter voorbereiding en promotie voor deze dagen en waarbij we een groot houten kruis (gezegend door de Paus) meenemen en alle bisdommen in Nederland aandoen. Deze tour duurt 3 weken (vorige week begonnen) en ik ga deze 2e week mee. We bezoeken dan onder andere jeugd/studentengroepen, daklozen opvang, kloosters en andere gemeenschappen.
Ik vertrek vandaag en later deze week zal ik over mijn belevenissen vertellen in een nieuw blog.

Rolstoelpelgrim

Hier dan eindelijk mijn blog van gisteren.  Ik was gisteravond zo moe dat ik de energie niet had om nog wat te schrijven.

Nadat we in mijn tentje wakker werden hebben we de tent ingepakt. We wilden eigenlijk 2 nachten blijven om extra in/uit pakken te voorkomen maar vanwege een groot feest op de camping kon dit helaas niet.
Dus toen toch maar inpakken voor de beursdag.
Helaas lukte het niet om de tent droog mee te nemen, er was steeds regen, dus legde ik de tent maar naast de rolstoel in de kofferbak.
We haalden ontbijt bij de supermarkt en gingen daarna naar de rehacare beurs.

Ik ben er al vaker geweest maar het blijft een belevenis.  Normaal zie ik maar af en toe een rolstoel,  maar op de Rehacare zijn er net zo veel rolstoelen/anderszins gehandicapten als gezonden (voor zover dat zichtbaar is) en/of lopenden.
Enorm veel hulpmiddel fabrikanten en leveranciers van de wereld zijn aanwezig, grote en kleine bedrijven. Er waren ook veel Japanse en Koreaanse bedrijven, die waren opzoek naar importeurs voor hun vaak erg innovatieve hulpmiddelen.
Er stonden veel gewone en voor mij bekende hulpmiddelen maar ook erg bijzondere zoals een elektrische balans rolstoel op 2 wielen (op basis van een segway) waarmee je een trap op/af kan (die heb ik getest, best spannend om in een rolstoel een trap te klimmen!), een moderne rollator met delftsblauwe print (van een Nederlands bedrijf uit Delft), elektrische offroad rolstoelen, scootmobiels die meer leken op een stoere motor dan een hulpmiddel, rolstoel wielen waarmee je makkelijker kan afremmen, auto’s en aanpassingen (ook de ID Buzz, dat lijkt me wel een mooie rolstoelbus als vervanging voor de Fiat Panda, als ik nog eens een loterij win. 60.000 euro heb ik helaas niet op de plank liggen.). Daarnaast waren er ook nog kleine handige dingen zoals een tandenborstel met ingebouwd afzuigsysteem voor bedlegerige mensen en anderen die niets kunnen uitspugen, aangepast bestek en andere kleine hulpmiddelen.

Voor mijzelf keek ik vooral naar andere wielen en evt een andere rolstoel. Qua rolstoel is er heel veel keus, er waren bijzonder veel mooie, stevige vastframe rolstoel. Wielen die geschikt zijn voor een pelgrimstocht zijn daarintegen een stuk lastiger te vinden. De beste optie die ik tot nu toe heb gevonden zijn de e-move wielen. Die heeft een losse accu en met een extra accu zou het haalbaar zijn om te blijven rollen. Nadeel is dat ze zachtjes ruisen tijdens het rollen, mijn huidige wielen zijn stil. Maar helaas zijn mijn huidige e-motion wielen niet erg betrouwbaar meer. Dus binnenkort zal ik de e-move wielen verder onderzoeken en misschien een aanvraag gaan doen.

Naast de genoemde dingen was er nog veel meer te zien. Ook ontmoette ik nog andere mensen met aandoening Ehlers Danlos. Het is altijd goed om anderen te ontmoeten en ervaringen uit te wisselen.

Eind van de middag zagen we een beetje op tegen het zoeken naar een nieuwe camping en ook het weer leek weinig goeds te voorspellen. Daarom uiteindelijk het besluit gemaakt om naar huis te rijden.
En zo kwam het dat we rond 22.00 uur thuis kwamen.
Vandaar dus dat ik zo moe was en niks meer schreef.
Het was fijn weer op mijn eigen bed te slapen, al miste ik de frisse lucht van het slapen in een tent ook wel. Ik ben precies één maand weg geweest.

Voor ik afsluit wil ik iedereen die heeft meegelezen en vooral degene die hebben gereageerd via email, deze website, Facebook en Instagram bedanken. De reacties waren hartverwarmend. Zeker op de moeilijke momenten hielpen die reacties om door te gaan en hernieuwde het de moed die ik nodig had om de top te bereiken.

Helaas zullen jullie mijn dagelijkse blog vanaf nu moeten missen. Binnenkort zal ik weer een afsluitend blog schrijven maar eerst ga ik even goed uitrusten.

Wie zich op de homepage heeft ingeschreven voor de nieuwsbrief krijgt automatisch te horen wanneer ik weer iets plaats. Dus mocht je dit nog niet hebben gedaan kan het hier doen.

Tot snel,

Groetjes,
Rolstoelpelgrim

Nadat ik vanochtend was vertrokken reed ik door de mooie Ardennen. Toen ik de spullen inpakte regende het gelukkig niet. Eenmaal in de auto begon het al vrij snel weer te regenen. Na een uurtje kwam ik aan in Banneux, een Maria heiligdom in België. Hier heb ik met de rolstoel een korte wandeling over het terrein gemaakt. Het is een mooi en een beetje bosachtig park met her en der kapelletjes, kleine maar ook flinke gebouwen. In een paar ben ik even binnen geweest. Niet alleen om te bidden maar door de flinke buien ook om te schuilen! Één kapel had een glas in loodraam met de afbeelding van Jeanne d’Arc, dat deed me aan gisteren denken.

Ook was er een kruisweg en een bron, en veel Mariabeelden. Dit allemaal vanwege Mariaverschijningen in 1933.
Het was heel rustig in Banneux,  er liepen maar enkele mensen. Ik ben hier een paar jaar geleden ook geweest en toen was het een stuk drukker. Zelfs de winkeltjes en horeca rondom het park waren nu vrijwel allemaal gesloten en er was zelfs geen mis (alleen als er groepen waren, maar aangezien die er niet waren was er niks).
Na ruim een uur ben ik weer verder gereden.

Op naar Duitsland en om precies te zijn Düsseldorf. Morgen ga ik daar naar de hulpmiddelen beurs maar vandaag ontmoette ik er mijn zoon die met flixbus hierheen was gekomen.
Komende dagen kamperen we samen, gaan we naar de beurs en gaan nog een paar andere dingen bekijken.
Dus ik blijf nog een paar dagen schrijven.

We zijn nu op de camping in Düsseldorf. We staan vrijwel aan de Rijn, het is dan ook wel een aparte camping. Alles is hier voorbereid op overstromingen. Veel gebouwen zijn verhoogd of kunnen makkelijk worden weg gehaald, zelfs de stroomkasten zitten hoog.

Nu nog even bijpraten met mijn zoon en dan vroeg slapen want zo’n dag als morgen word een leuke maar ook zware dag.

Groetjes,
Rolstoelpelgrim

Dit blog schreef ik gisteravond, maar omdat ik stond op een camping op een mooi afgelegen gebied in de Ardennen had ik geen internet. Daarom plaats ik dit nu pas.

---

De hele nacht heeft het geregend, gelukkig is alles in de tent droog gebleven. Ook vanochtend regende het nog flink maar tussen 2 wolkbreuken door is het me gelukt alles droog in de auto te krijgen , alleen de tent is flink nat. Die stopte ik in een waterdichte zak, deze keer om te zorgen dat de natte tent niet alle andere spullen nat maakt.

Nadat alles was ingepakt reed ik naar het dorpje Domrémy, de plaats waar Jeanne d’Arc werd geboren en opgroeide. Ik heb daar (in de regen) even rondgekeken en haar geboortehuis even van buiten bekeken (een aantal jaar geleden was ik er al eens binnen geweest). In het kleine kerkje waar Jeanne was gedoopt vond ik vooral de glas in lood ramen die haar verhaal vertellen erg mooi.

Daarna reed ik een stukje verder en bezocht de basiliek van Domrémy.
Een erg mooie maar zeer rolstoel ontoegankelijke basiliek.
Toen ik de trappen had bedwongen heb ik een tijdje gezeten en wat gezongen. In de tijd dat ik er was heb ik niemand anders gezien.
Daarna weer de trappen af en ben ik verder gereden.

Onderweg genoten van het landschap. Het werd in de loop van de dag ook droger, al vielen er af en toe wat druppels. Onderweg een aantal ruststops gehad. Meestal parkeerplekjes aan de weg en een supermarkt waar ik nog even wat eten haalde.

Na heel wat uren rijden verliet ik eind van de middag Frankrijk en reed een heel klein stukje (hooguit een kwartier) door Luxemburg en nu ben in ik de Belgische ardennen.

Morgen in  de middag  zal ik in Düsseldorf aankomen. Zaterdag naar de beurs. Even nog als aanvulling op het vorige blog. Ik ga kijken op de beurs wat er allemaal bestaat en wat geschikt is maar ik ga niets kopen.
Zelf kopen is voor mij geen optie, hulpmiddelen zoals rolstoelen zijn enorm duur maar in Nederland kan je bij de gemeente een hulpmiddel aanvragen. Als er een goede reden is om een bepaald hulpmiddel te gaan gebruiken zijn er vaak opties dat zij (of de zorgverzekeraar) het betalen (al is het soms wel een hoop werk om ze te overtuigen dat het werkelijk nodig is).
Ik krijg het hulpmiddel dan meestal in bruikleen. Ook mijn huidige rolstoel is eigenlijk niet echt van mij maar van de gemeente. Ook voor reparaties is de gemeente dan verantwoordelijk. Ik heb er zelf dus geen kosten aan (alleen een kleine maandelijkse bijdrage, maar dat gaat om iets minder dan 20 euro, en aangezien een goede rolstoel met e-motion wielen in de duizenden loopt valt dat reuze mee). Wat dat betreft is het in Nederland goed geregeld, zeker als ik dit vergelijk meer veel andere landen zoals Frankrijk waar men 600 euro krijgt van de regering en dan verder zelf moet betalen. Ik denk dat dat ook de reden is dat ik weinig Franse gehandicapten op straat zie.

Nu ga ik snel slapen,  morgen weer een nieuwe dag.

Groetjes,
Rolstoelpelgrim 

Gisteravond een gezellige avond gehad in Taizé.
Eerst een mooi avondgebed en daarna afgesproken met een vriend die ik kende van 2020.
Naast diegene ook nog andere bekenden gezien. Gezellig bijgekletst en een avondwandeling gemaakt. Voor degene die er bekend zijn, er is een nieuw pad door de velden om naar Olinda (de plek waar de gezinnen met kinderen zitten) te wandelen.  Een flinke verbetering, nu hoeven de kinderen niet meer over de weg. Na de wandeling nog even in Oyak (Taizé café) geweest waar ik werd getrakteerd op ijs en drinken. Als je dit leest, bedankt!)
Het was al laat voordat ik naar bed ging, na middernacht.

De wekker ging helaas vroeg, ik wilde namelijk zijn ingepakt voor het ochtendgebed. De zon kwam nog maar net op. Een mooi gezicht.

Om 8.00 zat alles weer ingepakt en ging ik naar het ochtendgebed. Het was fijn om zo de dag te beginnen.
Na het ochtendgebed wilde ik nog ontbijten, maar eerst sprak ik nog een andere persoon die ik al vaker had ontmoet. Een vrouw die in het zomerseizoen veel in Taizé is en ergens anders kampeert. Ook nu was het leuk om bij te praten maar ik kwam daardoor wel wat laat bij het ontbijt. Eigenlijk te laat. De broodjes waren al op. Gelukkig was er nog wel genoeg zoete Taizé thee en chocoladereepjes,  brood had ik gelukkig nog van gisteren in de auto dus het kwam zo gelukkig goed.

Na nog een kort bezoekje aan het winkeltje / expositie van het aardewerk en andere kunst van de broeders was het tijd om Taizé te verlaten.
Behalve een aantal korte stops en een langere stop bij een supermarkt voor de boodschappen (ik haal altijd graag nog wat Franse producten om later thuis te eten) reed ik de hele dag door mooie Franse landschappen en oude dorpjes. Pas rond 19.30 kwam ik in Neufchâteau aan op de camping.

De mensen die goed opletten en op de kaart kijken waar ik ben hebben misschien gezien  dat ik nogal naar het oosten afwijk. Dat is niet per ongeluk. Net voordat ik de terugweg aanving besloot ik namelijk om niet direct naar huis te gaan maar via Düsseldorf te rijden.
Vanaf vandaag tot en met zaterdag is daar een zeer grote beurs voor rolstoelen en andere hulpmiddelen voor gehandicapten, de Rehacare.
Omdat mijn rolstoel en vooral mijn emotion wielen (wielen met elektrische ondersteuning) oud beginnen te worden en steeds minder betrouwbaar zijn (deze reis begaf oa de afstandsbediening voor de wielen het, de accu’s gingen nog minder lang mee en één is volledig stuk en één geeft steeds foutmeldingen met laden maar is nog niet helemaal dood) moet ik gaan zoeken naar iets nieuws. Mijn huidige wielen worden niet meer gemaakt en de nieuwe versie heeft geen vervangbare accu’s meer en ook nog eens minder bereik.
Sowieso vind ik het erg belangrijk te weten wat er op hulpmiddelen gebied te koop is, want ook buiten mijn rolstoel om gebruik ik andere hulpmiddelen. Daarom dus besloten naar die beurs te gaan en dus om te rijden via Düsseldorf.

Mijn tentje staat nu en ik heb alles al dicht want het regent en onweert nu flink. Sowieso merk ik dat ik noordelijker kom, het  wordt gelukkig minder heet. Ik vind het wel weer fijn dat het wat koeler is dan zuid Frankrijk.

Zo heerlijk slapen, met het zachte getik op mijn tent gaat dat vast lukken (al moet ik er nog wel even snel uit voor het toiletgebouw. Hopelijk tussen de buien door!).

Groetjes,
Rolstoelpelgrim

Vanochtend was het een stuk makkelijker inpakken. Alles in de auto stoppen is een minder grote puzzel dan alles puzzelen op mijn rolstoel. Al was ik daar na drie weken wel aan gewend en wist ik precies wat waar moest. Doordat ik zo snel was ingepakt was ik al veel vroeger weg dan verwacht. Al om 8.00 uur reed ik de camping af.

Ik reed verder naar Paray-le-Monial.  Daar had ik afgesproken bij de mensen waar ik 2 jaar geleden per toeval was beland toen ik een slaapplek zocht omdat de camping dicht was. Een vrouw in een rolstoel die samen met haar verstandelijk gehandicapte broer woont. Ik vind het mooi te zien hoe zij elkaar aanvullen. We hebben nog altijd zo nu en dan contact. Erg leuk om hen weer te zien en bij te praten in een mix van Engels en Frans. .
Bij hen heb ik een heerlijke lunch gegeten en ik ben met haar naar haar vrijwilligerswerk op het pelgrimsoord in Paray-le-Monial geweest. Hier heb ik nog een film gezien over de oorsprong van dit pelgrimsoord. Buiten dat het interessant is om de oorsprong te weten, vond ik het extra leuk dat de bisschop van Autun, bij wie ik in 2020 logeerde omdat ik ook toen voor een dichte camping stond, in die film dingen vertelde over het pelgrimsoord.

Rond 16.00 namen we afscheid en rolde ik nog een kort rondje door de basiliek en ging ik naar de auto terug.

Gisteren vroeg iemand of ik bij mijn stops altijd de rolstoel in/uit laadt. Dit wisselt nogal, bij korte stops waarbij ik met minder dan 50 meter toe kan of eventueel regelmatig kan zitten (bijvoorbeeld bij een kerk waar ik voor de deur kan parkeren, plekken die niet rolstoel toegankelijk zijn door een trap of een stop voor een lunch of een foto) ga ik vaak lopend, maar bij plek waarbij ik verder moet ga ik rollend in de rolstoel. Ik heb een auto met een klein hijskraantje voor mijn rolstoel dus uitladen is niet erg lastig.

Nadat ik Paray-le-Monial had verlaten ging ik naar Taizé, ik blijf er maar één nacht. Vanavond het avondgebed en morgen na het ochtendgebed ga ik weer verder.
Ik heb vanavond na het avondgebed afgesproken met één van de mensen die ik een ander jaar had ontmoet, hij zat toen in mijn groepje, een groepje waarmee ik nog altijd zo nu en dan contact heb. Hij woont hier sinds januari om voor langere tijd als vrijwilliger te kunnen werken.

Nu is het net voor het avond gebed en zit ik in Oyak, een soort open lucht café waar de bezoekers van Taizé in de avond samen komen en waar muziek wordt gemaakt. Maar nu is het verlaten.

Mijn tent heb ik hier op het kampeerterrein gezet, voorheen sliep ik altijd in een barak maar ik wil nu liever in de tent.

Morgen zal ik wel weer meer vertellen wat ik deze avond ga doen.

Groetjes.

Rolstoelpelgrim

Ps. Voor wie het nog niet heeft gedaan, als je bericht wilt wanneer ik een nieuw blog heb geschreven kan je onderaan de homepage je inschrijven voor de nieuwsbrief.

Ja, de terugreis is aangebroken maar het zal nog wel een kleine week duren voor ik ook echt thuis ben. Ik doe rustig aan met naar huis reizen en ik wil nog diverse plekken onderweg bezoeken. Dus ik zal voorlopig nog lekker doorgaan met dagelijks schrijven.

Vanochtend heb ik ingepakt en heb ik de camping verlaten.  Eerst ben ik naar het hotel gerold waar mijn auto stond geparkeerd. Daar heb ik de Nederlandse eigenaar bedankt dat hij er een oogje op heeft gehouden en daarna heb ik mijn rolstoel en alle andere spullen in de auto geladen en ben ik gaan rijden. De navigatie had ik op Paray-le-Monial gezet. Hier wil ik morgen vrienden bezoeken die ik op een eerdere pelgrimstocht heb leren kennen.
Als eerste reed ik nog even naar het uitzichtpunt vanwaar ik Rocamadour nog zag liggen.  Ik ontmoette er nog mensen die ik gisteren had gezien tijdens de zware klim. Daarna reed ik verder, het eerste deel van de route ging nog langs plekken waar ik eerder met de rolstoel had gerold. Raar om een afstand waar ik uren lang over rolde nu in heel korte tijd te doen. Al vrij snel kwam ik op nieuwe wegen. Ik rij altijd via kleine wegen, het neemt wel (veel) meer tijd maar het is veel fijner en mooier rijden en ik ervaar zo nog veel van het landschap.
Onderweg zag ik nog heel rare bergen, dit bleken de(dode) vulkanen van de Auvergne te zijn.
Ook zag ik regelmatig kastelen.

Onderweg stopte ik regelmatig.  Bij een supermarkt voor eten. Ik heb er ook heerlijke geitenkaas van Rocamadour en omgeving gekocht dus komende dagen kan ik daarvan genieten! Bij de lunch heb ik er al heerlijk van gesmuld!

Ik stopte ook nog bij een winkel met brocant. Een winkel van een oudere rokende man. Ik vind het altijd leuk om te kijken of er tussen de troep nog een mooie schat te vinden is, altijd leuk om te zoeken tussen alle oude spullen. maar deze plek had echt alleen maar zooi, kapot, veel viezigheid (op veel dingen kon je schrijven in het stof),  roest en dat wat normaal nog wel aardig was geweest stonk zo erg doordat hij binnen rookte dat ik het ook niet in mijn huis wil hebben.
Maar ach, het was wel weer een leuke stop.

Toen ik op de camping municipal aan kwam en de tent opzette was het nog schemerig maar daarna was het al snel donker. Ik was weer net op tijd. Het was een lange dag.

Morgen ga ik weer op tijd verder, dan heb ik even tijd in Paray-le-Monial met de vrienden en daarna ga ik nog een stukje verder.

Groetjes,

Rolstoelpelgrim

Rond 6.30 ging mijn wekker. Ik had goed geslapen. Ik wilde graag voor het ontbijt zijn ingepakt en ging daar gelijk mee aan de slag. Het was best makkelijk inpakken met zo weinig spullen, de tent en toebehoren waren nu niet gebruikt omdat ik in de herberg sliep. De was die ik gisteren op de waslijn had gehangen was droog en  haalde ik op. Alleen mijn slaapzak, kleding en wat ander klein spul in de tas en toen was het klaar. Iets na 7.00 stond het ontbijt klaar.  Lekker gegeten van het Franse ontbijt, brood, jam en een grote kom thee.

Daarna zijn we allemaal vertrokken, we wilden allemaal naar de mis in de kerk in Rocamadour.  Die begon om 11.00. Het was ongeveer 10 kilometer en ik had bijna 3 uur de tijd dus dat was goed te doen.  Ik rolde, om weer op de weg te komen, eerst een stuk steil de berg op maar al snel werd het bijna vlak en later zelfs bergaf.
Het rolde daardoor lekker door. Ondanks dat de weg er op de kaart best groot uitzag viel dat mee, en doordat het zondag is was het ook niet druk met vrachtwagens. Dus het reed fijn.

Rocamadour

Vlakbij Rocamadour aangekomen was er een geweldig punt. Vandaar had ik uitzicht op de rots waar Rocamadour is gebouwd. Na te hebben genoten van het uitzicht en het op de foto te hebben gezet rolde ik door, de steile helling af! Het uitzicht was geweldig!
Aangekomen bij de oude stad ging ik de poort door en rolde ik kort door de winkelstraat tot ik bij de lift aan kwam, een bijzondere lift in de rots.

Boven aangekomen rolde ik naar de kerk. Het was 10.30 dus ik was ruim op tijd.
De mensen die op het plein voor de kerk mensen welkom heetten kwamen snel naar mij toe. Ik wist al dat ik niet met mijn (grote) rolstoel in de kerk kon komen maar zij zorgden dat ik mijn rolstoel veilig kon parkeren en hielpen mij om boven te komen. Ik las online zelfs ergens dat ze wel eens mensen naar boven dragen.

In de kerk aangekomen begon al snel de mis.
Aan het eind van de mis werden de pelgrims die te voet waren gekomen naar voren gevraagd, ik ging ook terwijl ik niet te voet ga maar rol. De priester vroeg nog aan diverse mensen of ze te voet waren gekomen en waar vandaan, ook aan mij. Maar het antwoord dat ik eigenlijk niet te voet was maar per rolstoel had hij niet verwacht. Het werd gelukkig wel goedgekeurd!
Daarna werd er om een zegen gebeden en de pelgrims kregen een afbeelding van de zwarte Madonna van Rocamadour en een hangertje in de vorm van de middeleeuwse pelgrims insigne.

Omdat alle pelgrims naar voren werden gevraagd zag ik ook diverse pelgrims die ik afgelopen weken onderweg had ontmoet. Leuk om elkaar te zien.
Na de viering sprak ik veel pelgrims en anderen die in de Viering hadden gehoord dat ik met de rolstoel was gekomen.

Daarna ging ik weer naar het binnenplein waar ik ook mijn rolstoel ophaalde. Ik keek nog even rond, bekeek een maquette van Rocamadour, had veel gesprekjes en maakte foto’s (en er werden foto’s van mij gemaakt! Langzamerhand went het wel dat mensen een foto van mij willen maken of met me op de foto willen, ik lijk soms wel een beroemdheid).

Omhoog

Toen was het tijd om de lift naar beneden te pakken. Daar nog even door de straat gerold, met nog meer mensen gesproken en wat winkels bekeken (maar ik ben een echte Nederlander, “kijken, kijken, niet kopen!”).

Na de winkelstraat was het tijd om naar de camping te gaan. Daar waar ik vanochtend omlaag rolde durfde ik niet omhoog, het was een smalle en drukke weg. Toen ik vanochtend naar beneden ging had ik ook flinke snelheid. Er zit een korte tunnel in de weg en daar is het zo smal dat ik niet gepasseerd kan worden, omlaag met relatief hoge snelheid (10km per uur) gaat dat wel maar klimmende is mijn snelheid daar misschien minder dan 1km per uur, dat kan ik die auto’s niet aandoen. Ik zou dan enorme file veroorzaken. Dus ik nam de enige andere optie, korter (800m) maar nog steiler (stijging van ongeveer 100m).

Wat een enorme klim, en dat in de volle zon. Allemaal achteruit, ik heb niet bijgehouden hoe lang ik er over heb gedaan maar het was heel lang. Centimeter voor Centimeter, loodzwaar, handen boven aan de klim vol blaren, maar ik heb het uiteindelijk gehaald! Mede dankzij mensen die ik tijdens de klim sprak, mensen die me aanmoedigen en mij vroegen naar mijn reis. Vooral met een Nederlands stel heb ik lang gesproken terwijl ik vooruit (of eigenlijk achteruit) probeerde te komen. Binnenkort volgen ook foto’s van deze klim want die heeft de man gemaakt en die ontvang ik later per email!

Zoals jullie wel hebben gemerkt leef ik onderweg heel sober, maar ik vond dat ik met mijn zere handen en knalrode kop van de hitte wel iets had verdient dus trakteerde ik mij boven op de berg op een heerlijk koud citroen waterijsje dat ik in de schaduw op at! Heerlijk die kou!

Na het ijs rolde ik de laatste 3 kilometer naar de camping.
Het was een mooie dag.Nu volledig uitgeput, maar ik heb deze mooie reis weer volbracht!

Nu ga ik eerst slapen en morgen beginnen aan mijn terugreis.

Groetjes,
Rolstoelpelgrim

Nadat ik rustig had ingepakt ben ik vertrokken.
Het was eerst nog wat fris, maar al snel scheen het zonnetje op mijn rug. Dat was fijn want mijn rug en schouderspieren konden wel wat warmte gebruiken. Ik merk dat mijn lijf nu aan het eind van deze tocht weer extra protesteert, maar de warmte van de zon hielp.

Bij het plaatsje Anglars wilde ik in de kerk kijken maar hij was dicht. Dus rolde ik maar weer door.

Langzaam werd het iets warmer maar heel heet werd het gelukkig niet vandaag, een fijne temperatuur van 23 a 25 graden en niet vochtig en benauwd.
De route was vooral de eerste helft erg mooi en fijn om te rollen, afwisselende landschappen, kleine rustige wegen en afwisselend dalen en stijgen.

Ook rolde ik langs een veld met nog mooi bloeiende zonnebloemen. Die vind ik altijd zo mooi, zulke vrolijke bloemen!

In het plaatsje Thémines aangekomen wilde ik eigenlijk even de kerk bekijken maar de helling was wel heel erg steil. Ik wilde niet die moeite doen en dan er achter komen dat de deur dicht is. Ik bleef even kijken, maar besloot me er niet aan te wagen.
Ik rolde door en sprak een groepje wandelaars/pelgrims. We vertelden onze routes. Ik zei ook dat ik me afvroeg of de kerk open was, één van hen ging kijken, heel fijn want het bleek dat het maar goed was dat ik het niet had geprobeerd want ook deze kerk was dicht.
Daarna rolde ik weer door. Nu over een iets drukkere weg, maar het was gelukkig nog goed te doen.
Onderweg zag ik veel hazelnoten en heb wat meegenomen. Dan kan ik die later opeten.

In Gramat bezocht ik de kerk, deze was gelukkig wel open.

Ik was de hele dag aan het twijfelen waar ik vannacht zou willen slapen. Afgelopen tijd was er weinig keus en was ik al blij als ik een slaapplek had, maar hier waren diverse opties op verschillende afstanden, maar allemaal gunstig gelegen. Uiteindelijk ben ik voor de een na laatste slaapplek gegaan, 2 eerdere campings rolde ik voorbij. De plek waar ik nu ben is een pelgrims herberg in Gramat. Ik slaap in een slaapzaal maar heb die zaal dan wel voor mij alleen. Er zijn nog 2 andere pelgrims maar die slapen in de andere zaal. Het gebouw zelf is redelijk toegankelijk maar de slaapzalen zijn wel boven, gelukkig kan ik nog een trap lopen.

We hebben ook gezamenlijk gegeten. Het was gezellig.
Nu ga ik snel slapen.  Morgen de laatste dag, dan kom ik aan in Rocamadour en zit het er weer op…
Al zal ik nog wel blijven schrijven tot ik weer thuis ben, en dat duurt nog wel een tijdje.

Groetjes,
Rolstoelpelgrim

Ps. Voor wie het nog niet heeft gedaan, als je bericht wilt wanneer ik een nieuw blog heb geschreven kan je onderaan de homepage je inschrijven voor de nieuwsbrief.

Eindelijk weer een goede lange nacht gehad. Hoewel de kerkklok ieder uur luidde heb ik na de eerste paar keer klokkenluiden heerlijk geslapen op mijn onofficiële camping aan de rand van het stadje.
Vannacht was er vrijwel de hele nacht regen, gelukkig had ik mijn rolstoel veilig onder de tarp gezet.
Ook vanochtend regende het nog en heb ik gewacht tot het rond 9 uur droog werd. Het weerbericht zei dat het verder droog zou blijven.
Nadat ik alles weer had ingepakt en geladen op mijn rolstoel ben ik eerst een stukje terug gerold, naar de middeleeuwse tuin van Cardaillac. Dat vond ik echt de moeite waard. Een mooie tuin met planten die in de middeleeuwen ook werden gebruikt. Elke plant had een naambordje waar ook op staat waarvoor die plant werd gebruikt, bijvoorbeeld om te eten (fruit, groente, kruiden), als geneeskrachtige plant, verfplant, voor de geur, om kleding/touw te maken (linnen en hennep), etc.
Hoewel ik in een flat woon heb ik ook een klein tuintje waar vergelijkbare planten staan dus ik vond het erg leuk om te kijken, en volgend jaar komt de goudsbloem in mijn tuin van zaadjes uit deze tuin. Ook at ik nog een heerlijk zoete vijg van de vijgenboom in de tuin.
Toen ik de tuin in kwam was ik alleen, maar daarna werd het een stuk drukker en besloot ik weer verder te gaan.

Toen ik vertrok was het weer goed, beetje fris maar droog.
Bergop voor ongeveer de eerste helft.
Ik reed door het bos en het was er enorm mooi. Het rook ook zo fijn na de regen, dan ruikt het bos nog mooier dan anders!
Doordat het had geregend kwam er ook regelmatig damp/mist/wolken omhoog, dit maakte het sprookjesachtig. Zeker op mooie delen van het bos met kleine snel stomende beekjes deed het mij denken aan droomvlucht (een attractie in een Nederlands sprookjes pretpark), alleen de elfjes en trollen misten nog.

Op een gegeven moment begon het te waaien en werd het donker. Al snel voelde ik de eerste druppels… dat was niet voorspeld,  na vertrek zou het droog blijven volgens mijn weer app maar niks is zo veranderlijk als het weer!
Van druppels ging het naar een flinke hoosbui. Ik was nog op tijd om mijn regenjas te pakken en mijn handtas in een waterdichte hoes te stoppen, aan de regenbroek kwam ik niet toe, het ging toen al te hard. Gelukkig duurde het niet te lang want terwijl ik met moeite de berg op klom terwijl de rubberen hoepels en mijn handschoentjes steeds glibberige werden door de regen begon ook nog eens mijn wiel te piepen omdat na zo’n 5km bergop rijden de batterij bijna op was. Een batterij wisselen in de regen kan niet, maar gelukkig nam de regen af. Toen ik net een een parkeerplek zag op een open plek stopte de regen. Gelukkig kon ik precies op een droog moment de accu’s wisselen en andere droge handschoenen opzoeken.
Daarna rolde ik door, er viel af en toe nog wel wat regen, maar geen hoosbuien meer, en het weer werd ook steeds beter.
Een paar kilometer verder bergop zag ik mijn 2e set accu’s ook minder worden. Maar ik wist dat er net voor het hoogste punt een kerk zou zijn. Daar wilde ik een paar uur gaan laden zodat ik verder zou kunnen komen. Maar dat liep anders…
De kerk bleek dicht en juist toen begon mijn 2e set accu’s te piepen. Bijna leeg. Met nog zo’n 6km te gaan.
Gelukkig moest ik nog maar een klein stukje bergop, het was spannend of ik het zou redden op die piepende accu, en dat lukte!
Daarna ging ik bergafwaarts, langzaam vulde de accu’s zelfs weer een beetje, precies voldoende om de korte vlakke stukjes en kleine stukjes omhoog tussen de afdalingen te kunnen doen. En zo rolde ik rustig naar beneden. Het bos liet ik met het afdalen ook achter me en ik kwam weer in een gebied met weilanden met koeien, paarden en ezels.

Bij Lacapelle Marival aangekomen was de eerste aanblik een groot kasteel en de kerk. Ik rolde langs het kasteel en bezocht de kerk. Ook zag ik nog een 15eeuwse markthal.

Daarna haalde ik bij de toeristen info een nieuwe stempel voor in mijn pelgrimspaspoort.
Toen was het tijd om naar de camping te rollen.

Net voor de camping begonnen mijn wielen weer te piepen, maar ik heb precies genoeg stroom om de camping te halen. Ik vind het wel een wonder dat ik het iedere keer toch maar weer net red met die accu’s.

Nu staat mijn rolstoel weer aan de stroom, op te laden voor morgen. Ik zal vannacht weer wakker moeten worden voor een accu-wissel om beide sets compleet vol te krijgen voor de rit van morgen. Een wat langere rit, maar wel wat meer berg af dan berg op. Dus ik ga weer proberen vroeg te  slapen.

Groetjes,
Rolstoelpelgrim

Vanochtend, voor, tijdens en nadat ik de tent had ingepakt nog gesproken met diverse mensen van de camping. De Fransen met het campertje naast mij, Engelse motorrijders en de Vlaming en een Franse vriend van hem. Die Franse vriend liep niet naar Santiago toe, dat had hij al gedaan, maar hij liep terug naar huis. De meeste mensen gaan alleen lopend heen en gaan dan met auto/bus/trein/vliegtuig terug naar huis.
Ook de Vlaming gedag gezegd, en op de terugweg door België heen heb ik een slaapplek aangeboden gekregen, dus hem zie ik later waarschijnlijk nog.

Nadat ik ruim een uur later dan gepland vertrok rolde ik eerst door het centrum van Figeac heen om op de route te komen. Leuk was dat nu Rocamadour ook op de borden staat. Ineens komt het best dichtbij.
Voor ik Figeac verliet bezocht ik nog de kerk van St. Thomas des Carmes en daarna ging ik verder.

Het was weer klimmen en dalen vandaag, vooral in het begin veel klimmen. Wel kon ik heel mooi de dalen inkijken, dus dat was de klim wel waard.
Wat mij onderweg opviel was dat er hier enorm veel huizen zijn met torentjes, soms echte oude kasteelachtige huizen en soms moderne varianten er op.

Vandaag had ik veel geluk qua fruit, ik kwam langs pruimenbomen zonder eigenaar waarvan de pruimen rijp waren en ook nog eens op de juiste hoogte hingen dat ik kon plukken. Lekker!

Toen ik na een kleine 15km rollen het plaatsje Cardaillac in reed waren mijn rolstoelwielen (eerste set accu’s) al aan het piepen en net voor de kerk stopten ze er mee. Mijn rolstoel kon door de trap niet in de kerk opladen. Maar er bleek binnen, net naast de deur, een stopcontact te zitten en kon ik met oplader en verlengsnoer precies mijn rolstoel bereiken om te laden. Terwijl ik wachtte bekeek ik de kerk, vooral het glas in lood vond ik erg mooi.

Op dat moment wist ik niet zo goed wat ik moest doen. Op 1 set accu’s zou ik de volgende camping op zo’n 15km met een flinke klim niet halen en het laden duurde eigenlijk te lang om daarna nog te vertrekken naar die camping, dat zou ik voor het donker niet halen. En eigenlijk was ik ook te moe voor nog 15km. Het probleem was alleen dat hier geen betaalbare slaapplek zit, en zelfs alles wat duur was bleek vol te zitten hoorde ik.
Uiteindelijk heb ik er voor gekozen om naar een onofficiële slaapplek te zoeken nadat ik mijn rolstoel had geladen (4 uur bij de kerk gezeten). Ook mensen van het dorp zeiden dat ik hier wel ergens een plekje mocht zoeken.
Ik vond in dit plaatsje een openbaar toilet met een kraan en daarnaast zit een grasveldje, daar ben ik maar gaan staan met mijn tentje. Ik heb hier alles wat ik nodig heb. Eten had ik nog, stroom geladen bij de kerk en water en toilet hier vlak bij.

Nu ben ik erg moe en ga zo lekker slapen.

Groetjes,
Rolstoelpelgrim

Nadat ik vanochtend de camping verliet rolde ik rustig naar het begin van de officiële route. Helaas voelde ik al snel dat het niet fijn rolde en bleek mijn rechter band leeg. Ik had dit al eerder gehad en ik denk dat het komt door het hete weer van gisteren.  Mijn banden zijn altijd zeer hard opgepompt en  als het erg heet wordt zet de lucht extra uit. Om te voorkomen dat een band klapt laat het ventiel er bij te hoge druk lucht uit. Dat is er denk ik gisteren gebeurd. Toen het vannacht afkoelde was de band toen ik vertrok ineens te leeg. Gelukkig heb ik een pompje bij mij en na flink wat gepompt kon ik weer verder. De band is daarna gelukkig goed hard gebleven.

Na het pompen kwam ik al snel op  de route. Bijna de hele dag volgde ik de D2, een makkelijke route over een vrij rustige weg. Af en toe stonden er ook waarschuwingsborden.

Al snel zag ik een mooie kleine  kapel uit de 13e en 14e eeuw. Vanbinnen waren er mooie muur en plafond schilderingen. Hier vond ik ook een tafeltje met een stempel voor in mijn pelgrimspaspoort.

Regelmatig kruiste vandaag mijn route de route van andere pelgrims. Ik zag er ook veel. Ook zag ik veel wielrenners.

Vandaag was de etappe niet zo lang en kwam ik al redelijk vroeg aan in Figeac. Ik besloot eerst naar de stad te rollen en dan terug naar de camping.
Eerst ging ik naar de abdijkerk. Helaas niet rolstoel toegankelijk. Ik heb mijn rolstoel in een halletje geparkeerd en ben naar binnen gelopen. Dat was de moeite waard want het was een heel erg mooie kerk.
Op een tafeltje zag ik ook hier weer een stempel staan voor in mijn pelgrimspaspoort.
Die wordt weer steeds voller. Daarna ben ik weer naar buiten gegaan. In een stad vind ik het toch niet zo fijn om mijn rolstoel onbeheerd achter te laten.

Toen ik in de stad kwam waren alle winkels nog dicht voor de lunchpauze, maar langzaam aan, tussen 14.00 en 16.00 opende alles. Er waren veel leuke kleine winkels, veel kunst of anderszins kleine zelfstandige winkels en weinig ketens. Veel mooie oude gebouwen en smalle steegjes.

Ik wilde ook nog naar de andere kerk, maar toen ik de grote klim daarheen had gemaakt bleek die kerk dicht.
Wel was daar mooi uitzicht.

Daarom rolde ik maar weer naar beneden, het centrum in.
Daar kocht ik nog een stokbrood voor het avondeten (en ontbijt en lunch morgen) .
Toen vond ik het tijd om naar de camping te gaan.

Vandaag zat ik voor de laatste dag op de standaard route vanaf Le Puy-en-Velay,  morgen ga ik starten met de route variant via Rocamadour. Dan kom ik vast minder mensen tegen want bijna alle pelgrims die ik ontmoet reizen de gewone route.
Ik ga zo eens het boekje bestuderen om uit te vinden waar ik kan slapen,  op de kaart lijkt de eerstvolgende camping te ver weg dus ik hoop op andere (goedkope) opties.

Groetjes,
Rolstoelpelgrim

Om 5.30 ging mijn wekker, gelukkig had ik een goede nacht gemaakt. Het was nog donker toen ik mijn rolstoel uit het toiletgebouw haalde (waar hij aan de lader stond) en de tent en alles in ging pakken. Pas net voor ik vertrok kwam de zon op.

Het was qua landschap best afwisselend.  Bos, akkers, velden vol notenbomen (walnoot en hazelnoot) en koeien. En dan af en toe een paar huizen of een klein dorp.
Het weer was zeer wisselend.  Soms blauwe lucht en zonnig, dan donkere wolken met onweer gerommel in de verte en vielen er wat druppels regen. Het is heet en benauwd. Gelukkig was het vanochtend eerst wel fijn koel, maar na 11 uur was het niet zo fijn meer.

De eerste 10 kilometer rolde ik de berg op. Net voor het kapelletje waar ik heen ging was m’n eerste set accu’s leeg.
Ik hoopte het kapelletje te halen om daar te kunnen bijladen, maar dat mocht niet zo zijn. Ik wist dat ik vandaag een lange dag te gaan had van 30 km. Dichtbij was geen camping te vinden. omdat ik na 10 km al 1 set had verbruikt was bijladen noodzakelijk.
Na gewisseld te hebben rolde ik alsnog naar de kapel. Ik kon gelukkig naar binnen komen maar er was geen stopcontact. In ieder geval niet op een plek waar ik voldoende bij in de buurt kon komen om m’n oplader (met verlengsnoer) er in te kunnen stoppen. 

Daarom door naar de volgende kerk, die was dichtbij, 270 meter. Dat klinkt dichtbij maar dat is het niet echt als de helling zo steil is dat achteruit rollen de enige optie is. Na een flinke klim was ik boven bij de kerk. Hier bleek een speciale plek te zijn voor pelgrims, de deur stond open (helaas met een trapje er voor) en binnen stonden spullen om iets drinken te maken (koffie, thee, limonade), cakejes en er lag een stempel waarmee je zelf een stempel kon plaatsen in je pelgrimspaspoort.
Een cake en een stempel, beiden heel fijn!

Mijn rolstoel heb ik in de kerk aan de lader gezet, na een tijdje in de kerk ben ik buiten gaan zitten. Het was leuk de langs wandelende pelgrims te zien. Sommigen liepen gelijk door, anderen bezochten de kerk en sommigen aten op de bankjes voor de kerk hun lunch en namen pauze. Ook de Vlaamse man die ik al eerder had ontmoet kwam langs en nog enkele anderen die ik onderweg al vaker had gezien.
Velen pakte hun route boekjes en bespraken hun slaapplek. Die boekjes blijken soms verschillende slaapplekken aan te geven. Ook dit boekje van de Vlaming. Zo bleek dat Figeac niet de eerstvolgende camping is (volgens mijn boekje en google). Er was er eentje op zo’n 5km van de kerk. Die 30 km (vanaf dat punt nog ongeveer 20) was te ver dus de keus was toen snel gemaakt. Toch geen te lange etappe vandaag!

Ik ben daarna verder gerold, voornamelijk door agrarisch gebied. Korte stukjes bergop en dan weer af. De precieze plek van de camping wist ik niet, ik wist het alleen ongeveer (zo zijn veel Franse adressen in gehuchten). Gelukkig hield een man mij staande toen ik langs zijn huis rolde, dat was de plek waar ik moest zijn. Ook de Vlaming is hier. Met mijn tentje sta ik in de tuin van de boerderij.
Ze hebben hier heel veel paarden, leuk!

Morgen weer verder,
Groetjes,
Rolstoelpelgrim

Gisteravond schreef ik al dat ik naar de Completen (nachtgebed voor kloosters) ging. Dit leverde een enorm mooie avond op, meer dan verwacht. Eerst dus de completen. Dit was in het Frans maar overal ter wereld worden in kloosters de zelfde gebeden door de dag heen gebeden, het getijden gebed. Voorheen was de enige manier om dit mee te bidden het gebed opzoeken in een heel dik gebeden boek waar je dan op verschillende dagen verschillende liederen en gebeden in op moet zoeken, een flink geblader tijdens het gebed, best ingewikkeld ook om de juiste gebeden te vinden. Gelukkig bestaat er sinds een paar jaar ook de getijden app en zo kon ik makkelijk (en lichtgewicht) de gebeden meebidden in het Frans (die kreeg iedereen uitgereikt op een papiertje) maar wel de vertaling zien in de Nederlandse app. Ik weet namelijk wel graag wat ik bid.

Na dit nachtgebed kreeg iedereen de pelgrims zegen en er werd een Mattheus evangelie (deel uit de bijbel over het leven van Jezus) aan iedereen uitgereikt.

Daarna gingen alle pelgrims naar de voorkant van de kerk, buiten, bij de voordeur. Ik rolde even om want via de hoofdingang kom ik niet binnen door de trapjes, maar er is een goede zijdeur waar ik doorheen kon. Hier werd door een pater (priester die in een klooster woont) verteld wat de afbeeldingen boven de deur allemaal betekenen. Helaas was mijn Frans onvoldoende om alles te volgen maar alle pelgrims luisterden aandachtig en lachten regelmatig dus het zal op een boeiende en humorvolle manier zijn verteld.Daarna was het orgelconcert. Dit was geweldig! Niet alleen kon de pater die orgel speelde dit heel goed maar ook de verlichting in de kerk deed mee in het geheel. Soms werd het bijna donker, meestal bij rustige delen in de muziek, maar bij de heftiger stukken ging er op (bepaalde plekken van de kerk of overal) meer licht aan. De muziek was heel divers, gregoriaanse kerkmuziek, populaire muziek, middeleeuwse muziek als greensleeves, Taizé muziek en muziek die ik niet kende maar wel heel indrukwekkend klonk.

Ik sprak ook nog een tijdje met de Vlaming die ik al vaker tegen was gekomen.

Pas tegen 23.00 uur lag ik op bed, maar doordat alles zo indrukwekkend was geweest duurde het zeker tot na middernacht voor ik de slaap kon vatten.

Hoewel om 6.30 mijn wekker ging heb ik toch aardig goed geslapen. Alles was volledig geladen, dus ik was klaar voor een nieuwe dag.Ik heb eerst ingepakt en daarna ging ik naar het ontbijt waar al veel pilgrims waren. Een echt Frans ontbijt met brood, jam en koffie thee of chocolademelk. Voor velen was Conques de eindstop voor dit jaar of juist het begin. Sommigen gaan net als ik nog even door, enkele dagen of juist nog maanden. Leuk om te horen wat men allemaal gaat doen en velen kwamen mij ook vragen waar ik heen ga. Leverde leuke gesprekken en verbaasde blikken op.

Over verbaasde blikken gesproken, af en toe vraag ik mij wel eens af of het wel veilig is dat ik hier rij. Niet voor mijzelf maar voor de automobilisten. Als sommigen mij passeren gaat hun mond open van verbazing en kijken ze zo verbaasd naar mijn rolstoel, en houden ze hun ogen op mij (of mijn stoel) in plaats van dat ze naar de weg kijken! Alsof ze nooit eerder een rolstoel hebben gezien! (nu vraag ik mij soms ook wel eens af waar alle Franse gehandicapten zijn. In Nederland zie ik regelmatig rolstoelen of scootmobiels, maar hier is dat echt een uitzondering).

Rond 8.00uur vond ik het wel tijd om te gaan, voor korte tijd ging ik nog even naar de kerk.

Daarna rolde ik verder. Nou Ja, verder… ik rolde eigenlijk terug, terug naar de rivier de Lot. De officiele wandelroute is hier te ingewikkeld/onmogelijk. Dus ook helaas een aantal dingen van de route over moeten slaan.

Bij de rivier aangekomen ging ik wel echt weer verder. Het landschap was weer erg mooi. Vooral vanochtend heb ik genoten van het landschap en ook waren er weer heel veel vlinders. Af en toe was er een klein dorpje en een aantal kastelen. En een mooie rode eekhoorn stak voor mijn rolstoel de weg over en in de berm wachtte hij tot ik een foto had gemaakt. Daarna klom hij snel de boom in.

Ik vond en kreeg vandaag veel fruit, lekker! Ik vond heerlijke vijgen (zo zoet vind je ze niet in Nederland), bramen en appels en ik kreeg ook nog een appel en 2 perziken van een Fransman waarmee ik een praatje maakte. Vers geplukt van zijn boom! Pas vroeg iemand of ik dat fruit zo eet of eerst was. Wassen onderweg is vaak niet haalbaar maar ik hou wel altijd rekening met waar ik dingen pluk. Onder andere altijd hoger dan de plashoogte van oa vossen en op plekken waar het er schoon uit ziet en ook het fruit zelf moet er goed uit zien. Zo doe ik het altijd al, en van eten uit de winkel is al helemaal niet duidelijk wat er mee is gebeurd.

Naast het bosachtige gebied van afgelopen dagen waren er nu ook plekken met akkerbouw en kassen met oa tomaten en aubergine.

Vanmiddag werd het erg heet en benauwd. Daarom ben ik ook iets eerder gestopt dan ik eigenlijk had gehoopt. Ik ben nu in Flagnac en wilde eigenlijk naar Boise-Penchot. De hitte maakte dat ik me heel naar voelde. Ik kan altijd slecht mijn hitte kwijt en mijn hoofd word dan rood en ik voel me alsof ik bijna ontplof… zelfs afkoelen in de supermarkt hielp niet. Al heb ik nu wel weer boodschapen gehaald. Gelukkig sta ik nu op de camping en er was net een beetje regen en onweer. De ergste benauwdheid is nu weg en na dit en een douche ben ik weer een beetje afgekoeld. Morgen een erg lange etappe (ruim 30km) zonder campings waar ik tussendoor zou kunnen stoppen. Ik wil extra vroeg vertrekken in de hoop voor de ergste hitte al een eind op weg te zijn. Dus ga ik zo snel slapen.

Groetjes,

Rolstoelpelgrim

Ik was vroeg opgestaan en iets na 8 uur was ik alweer op pad.
Het is zondag en ik wilde graag naar de kerk. Aangezien er in de buurt van de camping en onderweg geen was ben ik vroeg vertrokken zodat ik om 11 uur bij de kerk in Conques aan zou kunnen komen.

Na enkele kilometers stak ik de rivier de Lot over en volgde ik een kleiner riviertje.
De eerste 7 kilometer waren relatief vlak dus kon ik fijn genieten van de omgeving en het mooie licht van de ochtend zon die nog maar net over de bergen heen kwam.

Het laatste stuk naar Conques was flink klimmen, zeer steil, maar nog net zo dat ik niet achteruit hoefde.
Mijn accu’s waren helaas niet helemaal vol en net voor Conques stopte ze er dan ook mee, gelukkig had ik nog een set. Daarmee kon ik toch op tijd de berg op klimmen om net iets voor 11 uur in de kerk te zijn.
Ik had die 3 uur toch wel nodig gehad. Hoewel het om een kleine 9  kilometer ging en ik dat normaal wel in 2 uur rol.

Het was een mooie viering. De priester (en broeder van het klooster hier) had al over mij gehoord van andere pelgrims die ik onderweg had ontmoet. Na de viering nodigde hij mij uit voor de lunch met een aantal broeders en andere gasten.
Een heerlijke lunch. Het begon al met gefrituurde hapjes en wat drinken in de tuin. Daarna gingen we naar de refter (eetzaal) voor de lunch. Als voorgerecht kregen we een hartige taart, hoofdgerecht was een soort aardappelpuree en een stuk kip naar keuze, daarna was het tijd voor kaas, 5 verschillende stukken kaas met brood, en toen kwam nog een klein vruchtentaartje als toetje.
Het is inmiddels een paar uur later en ik zit nog vol! Was wel lekker!

Ook werd me gevraagd waar ik zou slapen. Ik vroeg wat er hier mogelijk is qua toegankelijkheid en er werd besloten dat ik een eigen kamer krijg. De slaapzalen voor pelgrims zijn namelijk boven. Wel moest ik nog even wachten want m’n kamer moest nog worden klaargemaakt.

Daarom heb ik juist in die tijd de stad bekeken, erg mooi en veel winkeltjes van lokale kunstenaars.

Toen hoorde ik mensen vertellen dat er een concert was in de kerk. Daar ben ik heen gegaan. Een mooi optreden van een pianiste en een clarinetist die klassieke stukken speelden.

Na het concert rolde ik terug naar mijn slaapplaats, de kamer was klaar maar met m’n grote rolstoel kwam ik niet binnen, maar dat was geen probleem, de kamer werd gewoon voor mij verbouwd! Bureau naar een andere muur, nachtkastje weg, bed tegen de wand. En toen kon ik de kamer in. Wat een goede service!

Nu lig ik even te rusten op bed. Om 20.30 ga ik nog even naar de kerk voor de completen (dat is de naam van het nachtgebed zoals in kloosters word gebeden, vroeger midden in de nacht, tegenwoordig vaak in de avond) en daarna slapen.
En dan morgen weer verder.

Groetjes,
Rolstoelpelgrim

Gisteravond had ik m’n wekker een half uurtje later gezet omdat ik volgens het weerbericht toch niet voor 10 uur zou kunnen vertrekken vanwege de regen. Ook zou het een groot deel van de nacht regenen. Maar dat bleek niet te kloppen. Mijn tent was vanochtend droog en ook verder heeft het vandaag geen druppel geregend. Wel was een paar keer de lucht donker en viel de regen mogelijk iets verderop. Maar zodoende toch lekker iets langer geslapen!

Toen ik vanochtend vertrok nam ik een kleine middeleeuwse brug. M’n navigatie zei dat ik er niet overheen kon, maar op de camping had ik gehoord dat het gewoon kon, en dat was zo. Al stond er een bordje dat fietsers er niet overheen mochten, maar over een rolstoel stond niks dus ik ben naar de overkant gerold. Omdat er geen hekjes aan de zijkant stonden had ik perfect uitzicht op de rivier.

Aan die kant van de rivier bezocht ik eerst de kerk. Het was makkelijk binnenkomen want er was een speciale rolstoel ingang. Er waren 2 vrouwen mooie bloemstukken aan het maken voor de kerkdienst morgen.
Daarna rolde ik verder.

De camping ligt op een splitsing van de rivier. Dit maakte het lastig om op de route te komen omdat er niet overal bruggen zijn. Ik was 2 bruggen en bijna 4km verder voordat ik pas aan de juiste kant van het water (de overkant) de camping passeerde. Die 2e brug was ook een middeleeuwse brug, een erg mooie. Vroeger stonden er torens op maar die zijn door de tijd verdwenen.

De rest van de dag rolde ik langs de rivier de Lot. Soms snelstromend, soms rustig kabbelend. Heel mooi is het hier.
Veel mooie, ruige rotsen, kleurrijke bloemen en insecten. De weg waarover ik rolde was gewoon een D weg waar auto’s reden, maar die waren er maar weinig. Misschien gemiddeld 2 à 3 auto’s/ motoren per uur en af en toe een wielrenner. De meeste tijd was er niemand. Ik vind dat het fijnste, heerlijk alleen in de natuur, luisterend naar het stromende rivier water en de vele kleine vogeltjes.

Onderweg genoot ik ook van het fruit dat ik vond, deze keer een lekkere appel en weer veel bramen.

Bij een dorpje onderweg, Viellevie, zag ik een mooi kasteel met daarnaast een leuk kerkje. Ik kon net niet door de deuropening en de andere helft van de deur kreeg ik niet open. Na een tijdje proberen schoot een vrouw mij te hulp en zij kreeg de 2e helft wel open  en zo kon ik alsnog de kerk vanuit mijn rolstoel van binnen bekijken.

Na ruim 23km kwam ik aan op de camping. Met een Nederlandse eigenaar. Sterker nog, ze komt van oorsprong uit dezelfde plaats waar ik woon. Ook de meeste camping gasten zijn Nederlands.

Morgen ga ik naar Conques, een korte etappe omdat ik de stad wil bezoeken.
Daarover morgen meer.

Groetjes,
Rolstoelpelgrim

Wat een begin van de dag….
Het begon niet zo best, bij het inpakken van de tent sprong ineens een tentstokken in tweeën. En het prikte zo door het doek heen. Gelukkig alleen op een plek waar de tentstok doorheen gaat en niet waar de tent mij droog moet houden. Gelukkig zit er een klein reparatieset bij mijn tent en kan ik vanavond gewoon m’n tent weer opzetten en kan ik droog slapen.

En over droog blijven gesproken,  juist toen alles was ingepakt brak het onweer los. Ik ben toen nog maar even op de camping gebleven. Met onweer durf ik het niet aan om het bos of open veld in te gaan.
Op het moment dat ik dit typ zit ik onder een flinke partytent met mijn rolstoel te schuilen. Ik wacht tot het onweer is overgewaaid.

Voor de komende dagen heb ik ook mijn route aangepast. Ik vervolg mijn route langs de Lot en wijk iets meer af van de officiële route dan ik gewoonlijk doe.
Ik heb voor deze route gekozen omdat het komende dagen veel blijft regenen. Het probleem met regen is niet zo zeer dat ik nat word maar vooral dat ik rubberen hoepels aan mijn wielen heb. Met droog weer is dit heel fijn want het geeft dan meer grip maar als ze nat worden zijn ze ineens spiegelglad, ik heb dan onvoldoende grip om hellingen te beklimmen en nog gevaarlijker is dat ik bij afdalingen niet genoeg grip heb om te remmen. Daarom voor een vlakkere route gekozen.

De rest heb ik geschreven na aankomst op de camping.

Ik ben uiteindelijk pas na 11 uur vertrokken. De ergste onweersbui was toen voorbij.
In het begin regende het nog, later trok de lucht open en werd het zelfs mooi weer.

Onderweg rolde ik langs een heel apart kapelletje. Helaas kon ik niet naar binnen omdat de deur op slot zat maar ik kon wel naar binnen gluren door het (vieze) raampje. Er waren vele muurschilderingen. Later las ik op een bord dat een kunstenaar muurschilderingen maakt in deze oude kapel aan de rand van de rivier de Lot.

Ik heb vandaag niet hoeven zoeken naar de route want ik kon gewoon de rivier volgen. Soms met hoog en dan weer met laag water. Ik zag daar dan ook ook waterkrachtcentrales.

Het landschap was erg mooi langs het water, mooie steile rotswanden, kleine beekjes die in de Lot uitkwamen en enkele kleine watervallen (en plekken waar watervallen horen te zijn maar die nu droog liggen).

Qua dieren in de berm was het vandaag anders. Meestal zie ik veel vlinders, maar die vlogen maar weinig vandaag, last van de regen denk ik. Maar wie juist blij waren met de regen waren de enorme slakken die nu de bermen bevolkte. Als ik Frans zou zijn zou ik ze met wat kruidenboter opeten, maar aangezien ik Nederlander ben heb ik ze lekker in de berm laten zitten!

Toen ik aankwam in Entraygues-sur-Truyère heb ik eerst brood gekocht en daarna doorgereden naar de camping. Tussendoor kwam ik ook nog langs een andere dichte kapel. Volgens mij is dit de eerste dag van mijn pelgrimstocht waarbij ik geen kerk in ben geweest.

Inmiddels ben ik al weer even hier op de camping en staat mijn tent weer. Gelukkig is het gelukt om die tentstokken te repareren. Al vond ik het wel spannend om er spanning op te  zetten, maar het is goed gegaan.

Ik kan m’n rolstoel hier vannacht in een soort huiskamer laten staan, dus dat is weer fijn.
Ik voel me gelukkig ook weer beter dan afgelopen dagen. Hoewel de dag moeizaam begon is het goed geëindigd.

En voordat ik het vergeet, ik stond met een interview op de website van het Leids Dagblad. Het interview is hier te lezen.
Ook de eerdere interviews zijn daar te vinden.

Groetjes,
Rolstoelpelgrim

10 dagen alweer.
Vanochtend weer redelijk op tijd ingepakt en vertrokken.
Eerst naar de kerk in Saint-Côme-d’Olt. Mooie kerk, en ook de rest van het plaatsje heeft vele mooie oude gebouwen.
Hier ontmoette ik ook de Duitsers die ik al vaker had ontmoet, nu waarschijnlijk voor het laatst,  het was hun laatste dag.
Veel mensen die in Le Puy-en-Velay starten lopen 10 tot 14 dagen en keren dan naar huis. Velen gaan tot Conques, dat is nog enkele dagen rollen vanaf hier.

Na de kerk rolde ik verder, via de D987, daar rol ik al dagen overheen maar nu was de weg ineens veel drukker, onprettig druk met grote vrachtwagens. Wel was het uitzicht op de rivier le Lot mooi, helaas weinig foto’s van dat deel omdat het verkeer zo druk was.
Ik rolde tot een grote supermarkt, daar heb ik mijn voorraad houdbaarvoedsel en fruit aan kunnen vullen. Ik heb altijd makkelijk eetbare dingen mee voor als ik ineens calorieën nodig heb voor bij bijvoorbeeld een zware klim, ik vind dingen als muesli repen en paté de fruit altijd fijn om op voorraad te hebben en na 10 dagen was ik er doorheen.  Nu alles weer aangevuld. Zo vaak lukt het niet om hier uitgebreid boodschapen te doen want er zijn vaak meerdere dagen dat ik alleen mini winkels, zoals een bakker met nog wat andere hoognodige basisproducten, tegen kom.

Toen er een brug was heb ik mijn route aangepast,  enkele kilometers verder maar dan een kleinere weg. Dat was een hele verbetering.
Net aan de overkant was een kerkje, die bezocht ik. Al kreeg ik 1 helft van de deur niet open waardoor ik toch maar naar binnen liep in plaats van rolde.
Voor mensen die goed kunnen lopen was daar in de toren ook nog een kapel, ik heb een poging gedaan maar na een aantal treden in de smalle toren trap besloot ik dat ik toch maar de foto’s die er hingen ging bekijken in plaats van naar boven te gaan.
Daarna via het openbaar toilet doorgerold, die hebben ze hier regelmatig,  altijd fijn.

Uiteindelijk kwam ik bij de laatste kerk van vandaag aan, hier heb ik mijn rolstoel nog even kunnen bijladen. Het was een erg goed toegankelijk kerkje met 1 stopcontact.

Toen ik was bijgeladen rolde ik door. Na een paar kilometer ging ik de Lot weer over, terug naar die drukkere weg. Gelukkig minder druk dan in het eerste deel.
Ik stopte nog even in Estaing, hier staat op de grond de route naar Santiago aangegeven.

Het is ook de plaats waar ik ook op de camping sta. Mooi plaatsje. De weg naar de kerk vond ik te steil, had ik geen energie meer voor.

Wel had ik een leuk gesprek met een man in een rolstoel met handbike. Over mijn reis en onze stoelen. Mijn voorwiel en zijn handbike en rolstoel zijn van hetzelfde merk.

Toen ik bij de camping aankwam stond er 25km op de teller en was het al 19.00uur. Er was niemand aanwezig en op het telefoonnummer werd niet opgenomen. Ik heb toen m’n tent maar neer gezet en sta hier prima. Rolstoel staat bij toiletgebouw aan de stroom en ik ga zo slapen.

Tot morgen!

Groetjes,
Rolstoelpelgrim

Gisteravond vroeg in slaap gevallen en daardoor ook voor mijn wekker wakker. Ondanks de goede nacht toch nog heel moe, maar dat is na 9 dagen ook wel te verwachten. Alles rustigaan ingepakt, flessen water gevuld en vertrokken.

In het dorpje ( Saint-Chély-d’Aubrac) zag ik ook nu weer vele pelgrims vertrekken met hun dagrugzakjes. Ik bezocht eerst de kerk, helaas met een trapje voor de deur maar gelukkig lukt dat nog. De rolstoel parkeerde ik buiten.
Het verbaasde mij dat ik daar alleen was, nou ja, bijna alleen, de koster was er eerst ook nog om alle bloemen water te geven.
Daarna was het stil in deze mooie maar wel donkere kerk.

Na het kerkbezoek rolde ik naar de hoofdweg van het dorp.
Wat een klim, ik moest achteruit omhoog om voldoende kracht te kunnen zetten en om niet om te kiepen. Maar ik ben er gekomen. Op de weg aangekomen was het klimmen niet over maar wel een stuk minder steil en ik kon gewoon vooruit rollen. Er stond ook nog een beeld van een pelgrim.
Daarna rolde ik in zo’n 5km zo’n 136 meter omhoog.

Onderweg had ik ook nog een heel mooi uitzicht op het dorpje waar ik had geslapen.

Het viel mij vandaag op dat, hoewel ik nu al lager rol dan afgelopen dagen , het hoger leek (camping van gisteren lag op 809m en hoogste punt vandaag op 945m) . Het was rotsiger en de dalen waren ineens een stuk dieper. Ik had vaak heel mooi uitzicht.
Tussen de middag geluncht op een uitzichtpunt, brood, kaas en een geweldig uitzicht. Beter kan haast niet!

Onderweg zie ik regelmatig wielrenners, allemaal zwaaien ze als ze mij inhalen, maar deze keer had ik een kort gesprekje met een groepje.

De laatste 13km rolde ik naar beneden. Ik hoefde niet zwaar te rollen maar moest vooral opletten dat ik niet te snel ging en afremmen, op een groot deel van de route stonden borden met 8%!
Het was weer erg mooi, vooral van het uitzicht heb ik genoten.

Ook bezocht ik onderweg nog een kerkje, helaas weer met trappen maar het was de moeite wel waard.

Ik kwam nog in de wei een leuke koe tegen met een tweeling. Moeder had het druk met die 2 zonen.

Nu sta ik op de camping in Saint-Côme-d’Olt, een flinke afdaling want ik sta nu op 351 meter.

Net gekeken naar een wedstrijdje pétanque (jeu de boules) wat op deze camping (en in de rest van Frankrijk) veel word gespeeld. Al meerdere groepjes bezig gezien met deze Franse sport.

Net de dagelijkse was gedaan en nu uitrusten. En dan vroeg naar bed,  mijn lijf protesteert vandaag meer dan ik zou willen en ik ben erg moe. Hopelijk gaat het als ik een lange nacht lig weer wat beter.

Groetjes,
Rolstoelpelgrim

Omdat er gisteravond voorspeld was dat het vandaag in de middag en avond zou gaan regenen ging mijn wekker extra vroeg. En in plaats van dat ik ergens tussen 9 en 10 uur vertrek was mijn rolstoel om 8.30 al opgeladen om te gaan. Ik maakte nog even een kort praatje met  een andere pelgrim en toen vertrok ik. Maar na zo’n 100 meter rijden wilde ik een slok nemen en bedacht me toen dat ik volledig was vergeten dat ik de flessen water nog had moeten vullen. Gelukkig was ik nog dichtbij en nadat alle flessen gevuld waren kon ik echt op pad.

Ik moest nog naar de bakker, die bleek dicht maar het kleine supermarktje waar ik gisteren was had wel vers brood. Ook nam ik nog een winterwortel en tomaat mee voor onderweg.

Na de winkel ontmoette ik weer pelgrims die ik al eerder had ontmoet en maakte ook met hen een kort praatje. Daarna vertrok ik echt.
Ik vond het wel een soort belevenis om allerlei soorten pelgrims te zien. In het dorpje waar ik op de camping had geslapen bleken namelijk nog vele andere pelgrims te zijn in herbergen en hotels.
Sommige dragen hun hele hebben en houwen op hun rug (sommige hebben zulke grote tassen bij zich dat ik mij werkelijk afvraag hoe ze met zoveel gewicht Santiago willen halen) en anderen zijn daarvan het tegenovergestelde,  zij dragen een kleine dagrugzak en stonden toen ik langs kwam rollen bij een busje te wachten want die zou de enorme rolkoffer van hotel naar hotel transporteren. En dan is er nog de pelgrim die bij zich heeft wat nodig is maar ook niet meer dan dat. Maar een rolstoelpelgrim, daarvan ben ik geen andere tegen gekomen.

Eenmaal op de juiste weg mocht ik tot aan Aubrac bergop rijden. Van 1195m tot 1340m over zo’n 8km.  Het was gelukkig goed te doen en de weg was rustig en goed. Daarbij was het bewolkt en niet te warm. Bij de pas van Aubrac, het hoogste punt, even gepasseerd en vocht tot me genomen en ook wat vocht daar gelaten.

Het landschap van de eerste helft waren voornamelijk weilanden, haast geen groen gras te vinden, alles dor, veel koeien en weer vele roofvogels.

Niet veel verderop lag Aubrac, een heel klein en oud dorpje met een bijzondere en grote kerk.
Vanaf dat moment moest ik nog 11 kilometer.  Maar in Aubrac waren m’n eerste accu’s vrijwel leeg. Ik had kunnen wisselen maar hoopte er nog even mee te kunnen doen.
Vanaf toen zette de daling namelijk in. Ik moest alleen nog remmen (met rem op mijn stuur) om te zorgen dat ik niet te snel ga (bij 10km per uur schakelen mijn rolstoelwielen uit en die remmen normaal automatisch mee, als ze uit gaan hangt alles af van 1 kleine rem op het stuur).

Onderweg was het enorm mooi. Bos,  beekjes slingerend door het landschap, een waterval die op de kaart stond en ik kon horen maar door de bomen niet kon zien (helaas), bloemen en vlindertjes in de berm.

Net voor de camping sprak ik ook nog een Nederlands stel (nou ja, ik ging er vanuit dat ze een stel zijn, als het niet zo is sorry!) En vertelde over mijn tocht. Zij hadden net ook een etappe gelopen.

Na die ontmoetingen kwam ik al snel op de camping aan. Het weer was enorm veranderd,  van fris tot het middaguur tot heet in de middag.

Toen de tent stond ben ik even met m’n voeten in de koude beek achter m’n tentje gaan zitten om de oververhitting tegen te gaan. Ook nu zit ik even daar terwijl ik schrijf. In m’n tentje (in de zon) is het veel te warm. Al ziet mijn lijf er wel naar uit zo te gaan liggen.

Net terwijl ik wilde schrijven dat het vandaag droog was gebleven hoorde ik een knal, onweer. Ik kon nog maar net mijn rolstoel inpakken onder de tarp en zelf de tent in kruipen voordat het ging regenen. Nu hoor ik de regen alweer minder worden en de donder is ook alweer verder weg. Het is wel gelijk afgekoeld, fijn!

Nu kan ik in m’n tent liggen en de route voor morgen bekijken. En dan weer vroeg naar bed.

Groetjes,
Rolstoelpelgrim

Pelgrimstocht dag 7 alweer, een week onderweg. Tot nu toe is het een mooie week geweest, zwaar door de bergen maar ook is het juist daardoor heel mooi.

Vandaag wist ik dat ik een lange etappe zou rollen. Zo’n 25km naar de dichtstbijzijnde camping (is ruim 27km geworden).

Ik rolde eerst een klein stukje terug om weer op mijn route te komen. Daarbij rolde ik langs een houtbewerkingsfabriek. Aan de ene kant van de weg duizenden boomstammen en aan de andere kant wel heel erg grote potloden!

Na zo’n 5 km rollen kwam ik bij de eerste kapel. Een leuk klein maar toch rolstoel toegankelijk kapelletje. Ik merkte bij dat kapelletje ook direct hoeveel pelgrims er onderweg zijn. Ik ben er (voor mijn doen) maar kort geweest, een minuut of 5) maar heb er zeker 10 pelgrims gezien.
Dit is echt een groot verschil. In de 5 eerdere jaren ben ik zo’n beetje die hoeveelheid in totaal tegen gekomen!

De eerste 10km was voornamelijk  bergop, daarna was het gemiddeld redelijk vlak, wat wil zeggen, enkele meters klimmen en dan weer een beetje dalen.
Na het stijgen, ongeveer op de helft, kwam ik weer bij een kerk aan, ik hoopte onderweg dat ik mijn stoel er even aan de lader zou kunnen zetten, en terwijl ik er aan kwam gaf mijn stoel al aan dat de accu’s bijna leeg waren. Maar de kerk had hoge trappen en er was bovendien ook een dichte deur… dus ipv laden heb ik mijn 2e set accu’s er maar in gezet en gelijk maar  wat gegeten uit m’n tas, zoals meestal brood met kaas en nog een handje pinda’s.  Helaas was m’n fruit op al vond ik af en toe bramen en in totaal 3 bosbessen.

Het was vandaag regelmatig bosrijk. Het meeste bos lijkt hier te bestaan uit naaldbomen (welk soort weet ik niet zeker) en witte berken. Buiten het bos weer voornamelijk weilanden met  koeien en af en toe een flinke stier.

Het was ook een erg goede dag om roofvogels te bekijken en op de foto te zetten. Dat heb ik dan ook veel gedaan.

Gisteren vertelde ik over de hoogte die ik ongeveer rij hier in het Centraal Massief. Nu heb ik een fietscomputer die de hoogtemeters aangeeft, maar langs de wegen hier staat ook elke kilometer een wit/geel paaltje waarop ook staat hoe hoog het is. Vandaag was het tussen de 1150m en 1200m boven zeeniveau.

Toen ik aankwam in het dorpje waar de camping is heb ik eerst nog wat boodschappen gedaan (oa fruit en groente). Daarna richting de camping gerold. Ik liep nog even een stukje op met een Australische pelgrim, hij had zelfs een dideridoo aan z’n rugzak gebonden. Net voor de camping scheidden onze wegen en melde ik mij aan.

De tent staat, rolstoel aan de lader en ik ga zo snel slapen. Ik ben weer erg moe. Ik heb uiteindelijk ruim 27km gerold, eigenlijk  meer dan prettig is, maar ik heb het gehaald!

Groetjes,
Rolstoelpelgrim

Vanochtend nadat ik was opgestaan m’n rolstoel opgehaald.
Het was nog mistig en koud, die kou had ik ook al gemerkt toen ik midden in de nacht naar m’n overburen ging om mijn rolstoel accu’s om te ruilen zodat beide accu’s weer waren geladen. Een van de redenen van de koude nachten hier zijn dat ik op flinke hoogte kampeer, bijna elke nacht boven de 1000 meter. Het valt hier niet zo erg op omdat de dalen vaak ook hoog liggen, maar de meeste dagen (en nachten) breng ik door tussen de 900 en 1400 meter.
Nadat ik koud was geworden kon ik helaas niet goed meer opwarmen, maar ondanks dat heb ik toch best aardig geslapen.

Nadat ik was ingepakt ging ik weer op pad, Inmiddels was ik gelukkig ook weer warm geworden en de mist was ook opgetrokken. Het was weer vrij warm vandaag.

Al snel kruiste mijn route de officiële route en het was mij direct duidelijk waarom ik mijn eigen routes uit stippel. Wat een rotsen en een hellingshoek die onhaalbaar is.

Ik rolde verder over een heel mooie en vrij rustige weg. Af en toe zwaaiden de passerende auto’s,  altijd leuk!
Een groot deel van de dag reed ik door de bergen in en langs het bos. Ik volgde een riviertje en hoewel ik dus tussen de bergen reed bleef ik redelijk vlak rijden. Alleen het laatste deel (ik denk de laatste 6km) rolde ik omhoog.
Juist doordat het allemaal niet heel zwaar was kon ik extra genieten van het natuurschoon. De mooie kronkelende rivier, de bloemen en plantjes, heel veel vlinders en hagedissen.

Meestal probeer ik zondags naar een kerkdienst te gaan, maar helaas lukte dat niet doordat de afstand te groot was en er op de route geen diensten waren, of zo vroeg dat ik er nooit optijd zou zijn. Daarom bij de eerste kerk, in Rimreize, mijn rolstoel opgeladen en zelf wat Taizé liederen gezongen. Na een half uurtje waren zowel mijn rolstoel als ikzelf weer opgeladen en gingen we weer op pad!

Zo rolde ik verder door het mooie landschap. Heerlijk rustig aan en zelfs toen de helling omhoog ging was het nog goed te doen.

In Aumont Aubrac wilde ik naar de camping maar eerst bezocht ik ook daar de kerk. Ook dit was weer een mooie kerk, vooral het glas in lood vond ik bijzonder.
Ik had gezien dat er bij de kerk ook een geocache was verstopt. Hoewel ik al jaren Geocaching doe, ben ik de laatste jaren minder actief er in. Maar deze pelgrimage leek me een goed moment om weer eens even wat caches te zoeken. Geocaching is een soort schatzoeken, met behulp van een GPS code vind je de locatie van een vaak goed verstopte schat, daarvan zijn er miljoenen over de hele wereld. Deze lag buiten bij de kerk en had ik gelukkig snel gevonden.

Daarna rolde ik naar de camping, met piepende accu’s (weer eens wat anders dan piepende bandjes) kwam ik aan op de camping. Door het extra laden had ik het precies op 1 set accu’s gered. Dan hoef ik vannacht niet wakker te worden om accu’s te wisselen.
Bij de camping aangekomen zag ik ook gelijk 2 Belgen die ik al 2 keer eerder had ontmoet.

Ik sta nu op een rustig stukje van de camping, met zich op het toiletgebouw waar mijn rolstoel staat te laden.

Morgen weer verder en nu uitrusten.

Groetjes,
Rolstoelpelgrim

Toen ik rond 7 uur een beetje wakker werd hoorde ik een koe naast mij staan! Ik deed de tent open maar daar schrok ze van dus liep ze weg. Leuk om zo wakker worden!
Gisteravond voordat ik sliep had ik ook nog even bij de koeien in de stal en kalveren in de wei gekeken, zo leuk!

Maar ja, hoewel ik boerderijen erg leuk vind was het toch tijd om te vertrekken.
Het eerste dorpje dat ik bezocht was Chanaleilles.
Onderweg daarheen ging m’n fietscomputer klagen, hij zat te vol. Ik had er nooit meer aan gedacht om alle eerdere ritten uit z’n geheugen te halen. Normaal is dat heel makkelijk.  Ik koppel hem met een kabel aan m’n mobiel, dan start de app en dan gaat het verder vanzelf. Dat dacht ik nu ook even te doen en toen kreeg ik een melding dat m’n fietscomputer niet meer word ondersteund door de app, te oud… (ik heb hem 4 jaar). Heel irritant. Gelukkig kon ik een deel van het geheugen handmatig legen maar het is wel vervelend want ik kan nu niet meer alle gegevens op m’n mobiel zien. Hopelijk lukt het thuis op de computer nog wel.
Gelukkig kon hij nadat er weer ruimte was gemaakt weer aan en kon ik weer verder. Steil de berg op.

In het dorp was een mooie kerk uit de 11e en 13e eeuw die ik bezocht. Echt weer een mooi oud kerkje. Ik was er alleen dus even rustig kunnen zitten en zingen. Helaas een grote tree bij de ingang dus de rolstoel bleef buiten.

Daarna rolde ik verder, nu een stukje de heuvel af, maar helaas snel weer omhoog, dat bleef nog voor een flink stuk van de route. Ongeveer de eerste 10km gingen omhoog en daarna naar beneden. De eerste accu vond het na 5km al genoeg en de 2e was half leeg toen ik aan kwam bij de bron van St. Roch. Een heilige van de pelgrims. Dit zou een geneeskrachtige bron zijn. Na de bron bezocht ik de kapel van St. Roch die 300 meter verderop aan de zelfde route ligt. Bij de kerk was iemand die de pelgrims ontving en ik kreeg er een stempel voor in m’n pelgrimspaspoort.

Tussen de bron en de kerk ging ik ook nog een dubbele grens over. Van departement Haute Loire in regio Auvergne naar La Lazere, regio Occitanie.

Nadat ik even in de kerk was geweest was het tijd om weer verder te gaan. De rest van de route was grotendeels bergafwaarts. Dit gaf me extra kans om te genieten van het mooie landschap,  de bergen, mooie wolkenluchten, koeien in de wei die ik niet alleen zag maar ook hoorde. In bijna elke weide loopt een koe met bel.
Ook zag ik vandaag veel roofvogels.
Doordat ik omlaag rolde raakte mijn rolstoel accu’s voller ipv leger, hierdoor kon ik de 2e helft doen zonder verbruik.

Net voor de camping bezocht ik nog de kerk in St-Alban sur Limagnole en daarna de supermarkt voor oa brood, want morgen is het zondag en ik weet niet of het lukt om dan nog brood te vinden.

Op de camping aangekomen heb ik de tent opgezet. Daarna naar het toiletgebouw voor stroom. Helaas geen stopcontact… was even spannend maar gelukkig mag ik mijn rolstoel opladen bij de Engelse mensen aan de overkant van het pad. Gelukkig hadden zij de juiste adapter om een Nederlandse stekker in een Engels stopcontact te krijgen.

Dan ga ik zo weer lekker slapen. Morgen weer verder.

Groetjes,

Rolstoelpelgrim

Vanacht om 3 uur opgestaan om batterijen te wisselen,  daarna sliep ik weer vrij snel. Om 7.30 uur ging m’n wekker en mocht ik nogmaals accu’s wisselen. Daarna was het ook tijd om in te pakken. Die ene accu waar ik gisteren over schreef lijkt helaas defect, bij opladen doet hij raar en ik krijg hem, hoewel de lampjes zeggen dat hij vol is, niet aan de praat. Gelukkig heb ik nog 5 goede accu’s net als voorgaande jaren, maar die ene extra was wel fijn geweest met alle bergen hier.

Na het opstaan en inpakken nog even ontbijt gegeten met de buren. Ik stond vannacht met de tent naast dezelfde mensen die mij een paar dagen geleden onderweg uit hadden genodigd voor een picknick lunch. Was weer gezellig. Het was hun laatste dag dus ik zal ze onderweg verder niet meer tegen komen.

Daarna was het tijd voor vertrek. Eerst ging ik nog even naar de supermarkt, hier was weer eens een echte supermarkt, de meeste dorpjes hebben geen winkel of alleen een hoekje in bijvoorbeeld een café of bakker waar de meest noodzakelijke dingen verkrijgbaar zijn.
Nu kon ik weer even nieuw eten inslaan, ik kan er weer even tegen. Daarna verliet ik het dorp en ging opweg.

Ik werd onderweg gebeld voor een interview in AlphenCC / Leids Dagblad,  was een leuk gesprek en ik ben benieuwd hoe het artikel zal worden. En deze week sta ik ook al in de papieren versie van Katholiek Nieuwsblad (het stond al op de website maar ze wilde het nu ook in de papieren versie van de krant).

Vandaag een wat kortere dag, zo’n 13 km (uit m’n hoofd gezegd, ik heb de fietscomputer even niet bij de hand), wel veel omhoog maar niet extreem steil en af en toe een afdaling. Mooie natuur, leuke oude dorpjes/gehuchten en ook nog een kasteel gezien.

De dag stond in het teken van koeien, ik reed langs enorm veel weilanden met koeien (diverse rassen, Franse en Nederlandse koeien en ik zag zelfs een groepje Schotse hooglanders) en af en toe wat paarden. Het valt mij steeds op hoe fijn die weilanden hier zijn, veel natuurlijker dan in Nederland waar vrijwel alle weilanden een saai grasveld zijn. Hier hebben alle weilanden bomen, soms een beekje of meertje waar de koeien in kunnen lopen. Ook staan ze er vaak met de hele familie, koe, kalf en stier. Erg leuk om te zien.

In de reisgids (miam miam dodo 2022) stond dat in dit dorpje (le Falzet) bij een kaasboerderij een pelgrims herberg was waar ook kon worden gekampeerd. Daar aangekomen (met de 2e set accu’s bijna leeg) bleek dat niet meer zo te zijn. De kaasboerderij is er nog wel. Gelukkig mocht ik alsnog blijven en ik kreeg in mooi plekje aangewezen voor m’n tent, in het weiland waar ook de koeien stonden. Al zijn de koeien nu net vertrokken, voor het melken of voor de nacht, ik weet het niet, maar als er ineens een koe m’n tent in kijkt hoef ik niet te schrikken.  Ik ben een enorme dieren liefhebber dus ik vind het wel leuk zo tussen de koeien.  Doet me denken aan vroeger toen ik vaak op boerderijen kwam en op een agrarische middelbare school zat. M’n stoel staat nu ook te laden in de stal waar ik kalveren zag.

Ook ik ga zo opladen, op m’n bed. Ik ga proberen een lange nacht te slapen. Mijn spieren protesteren een beetje vandaag, rijden in de bergen ben ik in ons platte landje niet gewend en daarbij gebruik ik blijkbaar spieren waar ik niet bewust van was dat ik ze heb!

Groetjes,
Rolstoelpelgrim

Toen ik rond 8.00 uit m’n tent kwam bleek weer dat ik een late pelgrim ben. Het veldje vol pelgrimstentjes was volledig leeg, alleen ik stond er nog. Daarom maar snel m’n rolstoel opgeladen en vertrokken.
Toen ik gisteren op de camping aan kwam had ik een mooie afdaling naar de camping, nu moest ik dat stuk klimmen. Na zo’n 20 minuten klimmen (2 minuten kostte het om naar beneden te gaan) was ik weer boven. Tenminste,  zo ver boven als ik gisteren was. Eigenlijk begon de lange steile klim van vandaag pas echt.
Zo’n 14km stijgen,  ongeveer 600 meter omhoog.

Ik had vrijwel de hele rit mooi uitzicht. Ik genoot van de natuur. De geur van het bos, de vlindertjes op de bloemen, het ruisen Van de bomen. Hoewel ik de hele dag op een 90km weg rolde was het niet vervelend,  het was niet heel druk en de auto’s reden ruim om me heen en gaven mij regelmatig een bemoedigend gebaar, vele duimpje zijn gepasseerd. Er stopte zelfs een paar keer mensen om te vragen of ze konden helpen. Ik bedankte ze vriendelijk maar gaf aan zelf te willen rollen.

Wat betreft m’n accu’s was het spannend, ik had na zo’n 6km de eerste set accu’s leeg, de 2e set hield het tot 14km, toen pakte ik de 3e set en daarvan bleek 1 leeg te zijn, blijkbaar iets fout mee gegaan met laden of defect (ik hoop het eerste).
Dus de laatste kilometers (totaal 19km) heb ik gerold op 1 goede en restjes van de andere vrijwel lege accu’s (en gedeeltelijk zelfs op alleen het goede wiel).

Alsof dat nog niet genoeg was hoorde ik het net voor de afdaling rommelen in de lucht,  onweer, even later vielen ook de eerste druppels. Snel alles wat niet nat mocht worden ingepakt en rustig doorgerold op het ene wiel. Gelukkig duurde de bui niet heel lang. En ik vond het zelfs ook wel fijn even af te koelen want het was ook weer heel heet vandaag.

Gelukkig kwam de afdaling zo’n 2km voor het dorp (stadje), Saugues, waar ik nu op de camping sta. Tijdens die afdaling laadde m’n wielen weer een beetje bij zodat ik de camping kon halen.

Voordat ik naar de camping ging bezocht ik de kerk. Daar ontmoette ik ook nog een aantal andere pelgrims die ik onderweg al eerder had ontmoet.

Het bleek dat dit hier ook een bedevaartplaats is. Voor Sint Bénilde die hier in de kerk ligt opgebaard.
Ik kende deze heilige niet maar daarvoor hadden ze een mooie tentoonstelling gemaakt waarbij met poppen steeds een deel uit zijn leven werd getoond.
Hadden ze leuk gedaan.

M’n rolstoel laadt in het toiletgebouw dus hopelijk zijn morgen alle accu’s weer vol. Nu lig ik in m’n tentje en ga ik snel slapen.

Groetjes,
Rolstoelpelgrim

Vandaag was het een heel mooie pelgrimsdag.
Hoewel het eerste deel van m’n tocht omhoog ging was het niet zo extreem steil als gisteren. Dus dat viel mee.

Al na een kleine 2 kilometer kwam ik bij een kapel, Chapelle Roch-de-Montbonnet, een mooie kapel. de priester was aanwezig en ik kreeg een nieuwe stempel in m’n pelgrimspaspoort.
Hier ontmoette ik ook 3 Duitse pelgrims die ik gisteren ook al was tegen gekomen toen ik de helling oprolde.
Na een praatje ging ik weer verder. Eerst nog berg op, maar gelukkig op een gegeven moment ook berg af!

In het plaatsje Saint Privat d’Allier klom ik toch weer een flinke steile helling op, deze keer niet omdat dit per se moest maar omdat ik bij het kasteel, de kerk en het uitzicht wilde kijken. hoewel het zwaar was werd ik beloond. Een erg mooie en oude kerk, een kasteel (waar ik helaas maar een deel van kon zien omdat het prive is) en een geweldig uitzicht! Het klimmen is dan wel altijd zwaar maar de beloning van het mooie uitzicht is er (bijna)altijd!
Nadat ik was uitgekeken rolde ik weer naar beneden. Terwijl ik naar beneden rolde kwamen de Duitsers omhoog. Leuk om elkaar weer te treffen.
Daarna kwam ik langs een mini supermarktje, ik paste er gelukkig net in en na de basis boodschapen (brood, kaas, fruit/groente) ben ik voor vandaag weer voorzien.
Onderweg had ik ook nog het geluk om af en toe lekkere bramen te kunnen vinden en ik vond ook weer een in het wild groeiende druif. 2 trosjes hingen op de hoogte dat ik er bij kon. Lekker!

Daarna ging het snel, de weg ging redelijk snel naar beneden, het was maar goed dat ik kon remmen met m’n wielen en  met een fietsrem op m’n stuur. Als ik sneller ga dan 12km per uur schakelen m’n wielen uit en dan blijft alleen de fietsrem over, ik probeer dus altijd te zorgen dat ik onder de 10km per uur blijf als ik een berg af rol.

Het uitzicht was enorm mooi terwijl ik door het berg landschap reed. Ik ben best vaak in de bergen geweest en ook deze regio heb ik tijdens vakanties wel eens doorkruist, maar omdat ik nu zoveel langzamer (ipv met de auto) er doorheen rij heb ik veel meer tijd om te kijken.

Het was vandaag erg heet, ruim boven de 30°C. Eer ik op de camping aan kwam was ik dan ook aardig oververhit. Maar gelukkig zit de camping aan een riviertje, dus daar heb ik goed af kunnen koelen. En na ook nog een douche ben ik weer helemaal op temperatuur.
Van de camping baas kreeg ik ook nog een stempel. Ook waarschuwde hij mij voor morgen, dan is een van de steilste etappes.

M’n rolstoel staat alweer aan de lader dus morgen ben ik er weer klaar voor. Vandaag had ik sowieso weinig verbruikt. Doordat ik eerst berg op rolde waren m’n eerste accu’s al snel bijna leeg. Gelukkig was ik toen op het hoogste punten en rolde ik daarna naar beneden, dan laden ze weer een beetje terug. En aan het eind van de dag, omdat ik heel lang naar beneden rolde was m’n accu weer bijna vol geladen.
Dus ik ben vrijwel klaar voor de klim van morgen . Nu mijzelf nog opladen, dus vroeg naar bed.
Ik merk wel dat ik nog niet goed getraind ben, over een paar dagen gaat het makkelijker en zal ik ook minder spierpijn hebben.

Groetjes,
Rolstoelpelgrim

Vandaag is het zover, de eerste echte dag van m’n pelgrimstocht.
Nadat ik alles had ingepakt en de camping verliet wilde ik eerst een stempel halen. Hiervoor ging ik naar de toeristen informatie. Daar kreeg ik m’n eerste stempel! Dan begint het echt!
Ik had al gezien dat vandaag een zware dag zou worden, zeer steile helling, niet even maar de hele dag bergop rijden.
Nog in Le Puy-en-Velay rolde ik eerst naar een groot beeld van Sint Jacobus (de meerdere). 
Dit was al een flinke klim, gedeeltelijk moest ik achteruit rollen omdat ik anders niet boven kwam. Naast dit beeld kwam ik meer pelgrims kunst tegen, beelden van pelgrims en een zelfs een pelgrims oversteekplaats.

Na een foto te hebben genomen rolde ik door, nog meer zeer steil de berg op. Vanaf een uitzichtpunt kon ik de 4 belangrijke punten van Le Puy-en-Velay zien. De kathedraal,  de kapel Saint-Michuel d’Aiguilhe, het grote Maria beeld met Kind en als laatste het beeld van Sint Josef met Kind. Die laatste is de wat onbekendere die buiten de stad staat.

Daarna ging de klim door, al snel daarna begon m’n rolstoel wiel te piepen. Dat betekend dat m’n accu bijna leeg is. Normaal kan ik zo’n 25 km rijden op 1 set accu’s maar nu had ik er nog maar zo’n 2 km mee gereden, berg op en ik had zo’n 2 uur over die 2 km gedaan! Gemiddelde helling was ruim 10% helling!
Gelukkig had ik reserve accu’s,  3 sets in totaal.
Maar het was 14km naar de dichtstbijzijnde camping,  dus ik werd wel wat zenuwachtig of ik het zou halen.
Met de 2e set accu’s in m’n wielen rolde ik verder, al vrij snel kwam ik op een onverhard pad, dat was niet helemaal zoals ik gepland had. Toch maar door rollen, flinke keien en deuken ontwijkend.  Ook dit ging bergop maar gelukkig minder steil dan het eerste stuk van de route, en na een paar uur werd het steeds minder steil. Af en toe wandelden er pelgrims langs, ook voor hen was het steil maar zij konden makkelijker omhoog dan ik. 2 pelgrims uit Noord-Frankrijk waren aan het picknicken en nodigden me uit, ik kreeg brood met kaas, tomaat uit hun eigen tuin, thee en toen we afscheid namen kreeg ik een appel van eigen oogst mee voor onderweg. Lekker!
Na de picknick was de verharde weg ook al snel in beeld en hoewel ik nog altijd bergop rolde was het minder steil. Toch was ook het 2e set accu’s sneller op dan gehoopt en wisselende ik ze voor de 3e set. Gelukkig bleef de weg alleen maar een beetje stijgen en niet meer zo extreem steil als in het begin. Onderweg stopte ik nog even kort bij een kerkje en daarna bij de supermarkt voor brood, kaas en fruit. Daarna rolde ik naar de camping. Gelukkig heeft m’n derde set accu’s me gebracht waar ik moest zijn.

Op de camping bij Bains was gelukkig plek voor m’n tent en een stopcontact. De camping is in een soort grote achtertuin van een biologische boerderij en naast camperen leuke andere opties zoals een boomhuis en een tot huisje gemaakte kas waar je s’nachts sterren kan kijken.

M’n rolstoel staat nu te laden, vannacht moet ik nog wel een keer wakker worden om accu’s te wisselen maar als alles mee zit is dan alles morgen weer vol!

Het is zo tijd om te gaan slapen, m’n lijf heeft (te)hard gewerkt en morgen weer een nieuwe dag waarbij veel geklommen moet worden.

Groetjes,
Rolstoelpelgrim

Gisteravond kreeg ik gelukkig het goede nieuws dat ik mee mocht rijden, wat een opluchting!

Ik heb gisteravond alle spullen die ik mee had uitgezocht, een deel mee op pelgrimstocht en een deel blijft in de auto. Ik had voor heen/terugreis oa extra kleding en medicatie mee en dat mag achter blijven, net als andere dingen die ik onderweg niet nodig heb en dingen waarover ik twijfelde en in eerste instantie had ingepakt maar waarvan ik vind dat ik best zonder kan.

In de ochtend reed ik 200 meter naar de plek waar ik parkeer tijdens m’n tocht. Met een Nederlandse hotel eigenaar had ik afgesproken dat hij een oogje in het zeil houdt, een fijne gedachte.

Om 11 uur werd ik opgehaald door mijn lift. Hij rijdt speciaal voor mij deze enorme afstand, en eigenlijk nog verder omdat hij ook niet in Rocamadour woont maar een stuk verder op.
Voor de lunch werd ik ook nog getrakteerd. Over de ongeveer 250km hebben we ruim 5 uur gedaan, over kleine Franse wegen rijd je niet zo snel. Het was wel een mooie rit, mooie natuur en af en toe een kasteeltje in de bergen. Onderweg gezellig gekletst over oa mijn en zijn pelgrimstochten dus dat was leuk.
Zo bijzonder dat hij dit voor mij wilde doen. (Als je dit leest, enorm bedankt!)

Nu ben ik op de camping in Le Puy-en-Velay. De tent staat en ik ga zo liggen en hopelijk vroeg slapen.
Morgen begint het echt!

Groetjes,
Rolstoelpelgrim

Na vroeg te zijn wakker geworden op de camping in Evaux-les-Bains heb ik rustig aan gedaan. Ik wilde deze zondag naar de kerk en had gezien dat de katholieke kerk om 11 uur een mis had. Ik wilde iets vroeger weg zodat ik nog even wat kon rond kijken. Zoals je misschien al aan de plaatsnaam ziet zijn er hier geneeskrachtige bronnen. Al in de Romeinse tijd werd hier gebaad in het warme water (60°Celcius las ik) en ook nu is er nog een modern kuuroord. Er zijn nog resten (niet veel) van de Romeinse baden terug gevonden, dat heb ik bekeken.

Toen was het tijd voor de viering.  Ik was te vroeg (10.30) maar dat was juist goed. Het bleek dat het een feestdag was van “onze lieve vrouw van Evaux”. Dit werd gevierd door een processie. Vooraan het beeld, getild door 6 mannen, dan de priester en de rest liep (rolde) er achteraan door het dorp. Onderweg werd enkele keren gestopt en dan  vertelde de priester iets, wat hij zei weet ik niet want mijn Frans is helaas te slecht. Verder werd er gezongen, enkele liederen kende ik in het Nederlands (voor de kenners, volgens mij waren het liederen van de Emanuel gemeenschap).
Aansluitend was de mis, en hoewel mijn Frans niet goed is kon ik dat wel volgen (op de preek na) want ik had een Nederlandse en Franse missaal (misboek waarin alles wat er word gezegd in staat) op m’n mobiel.

Het was ook een mooie kerk, door de eeuwen heen zijn er steeds dingen aangepast en die verschillende stijlen zijn goed te zien.

Daarna verder gereden. Ik reed door erg mooie gebieden, het werd steeds rotsiger en er waren mooie rivieren. Er stonden vandaag veel mooie koeien met hoorns in de wei, leuk!

Nu sta ik op de camping in Rocamadour. M’n auto heb ik een veilig plekje voor geregeld dus dat is heel fijn.
Ik maak me al wel een paar dagen druk over hoe ik het moet oplossen qua vervoer van Rocamadour naar m’n beginpunt. Het openbaar vervoer is tussen Rocamadour en Le-Puy-en-Velay nogal omslachtig. Minimaal 4 overstappen.
Ik had op facebook een paar dagen geleden op een pagina voor Nederlanders in Frankrijk een oproep gedaan of iemand kon helpen, maar helaas bleef het stil. Tot vanavond, toen kreeg ik een berichtje. Morgen ochtend word ik 11.00 opgehaals en dan brengt iemand me met de auto naar Le-Puy-en-Velay! Zo’n opluchting is dat! Weer een probleem dat opgelost is!

Morgen dus nog 1 reisdag en dan ga ik overmorgen echt beginnen! Ik zie er naar uit te gaan rollen!

Groetjes,
Rolstoelpelgrim

Vanochtend werd ik rond 8.00 wakker. Ik had geen haast want het hek van de camping ging pas 9.00 open voor auto’s.
Ik heb ingepakt en daarna rustig ontbeten.  Gisteren had ik in de supermarkt blauwe bessen gekocht en ik kreeg daar gratis plantaardige yoghurt bij. Was voor het eerst dat ik dit at, best wel redelijk maar echte yoghurt is toch een stuk lekkerder. Gelukkig had ik er erg lekkere besjes bij en zo werd het toch nog een lekker ontbijt.
Rond 9.30 vond ik het tijd om te gaan en vertrok ik.

Vandaag was het landschap weer erg mooi, Frans en afwisselend.
Ik vond vanmiddag ook eindelijk een open kerk. Daar heb ik een uurtje gezeten, gerust en gezongen. De akoustiek was erg goed, zoals in de meeste oude kerken.

Een uurtje later zag ik bordjes met “brocant”, die lagen toevallig op m’n route en al snel zag ik waar ik wilde zijn. Een leuke antiek/brocant/rommel markt. Veel oud spul, leuk om tussen te kijken en te zoeken naar schatten (niks gevonden).
Na een paar kraampjes sprak een oudere man mij aan en vroeg naar m’n rolstoelwielen. Het was voor het eerst dat ik weer Frans moest spreken (alleen gedag zeggen en “supermarkt” Frans had ik gesproken) en dat was wel weer even lastig. Onderweg luister ik wel een luistercursus Frans en dat helpt wel om wat op te halen maar dit was toch lastiger. Maar het lukte, hoewel grammaticaal volledig fout, aardig om over te brengen hoe ze werken (ik heb e-motion wielen, met een hulpmotor zoals in elektrische fietsen). Na die uitleg trakteerde hij me op een glaasje sap. Lekker. En ik vertelde zo goed en zo kwaad als het ging over m’n pelgrimstocht. Daarna bedankte ik, zei ik gedag en ging ik de markt weer over. Helaas bleef hij steeds een beetje in de buurt hangen en werd ik wat onrustig van hem, uiteindelijk liep hij zelfs mee naar de auto. Hij zei van alles dat ik niet verstond (sprak te snel). ik probeerde van hem af te komen maar toen ik ging zitten stond hij tussen m’n portier en vroeg een kus. Dat kon hij vergeten dus ik zei “no!”, en zei nogmaals dat ik ging vertrekken, startte de motor en kon het portier dichtgooien. Hem teleurgesteld achterlatend. Ik was blij van hem af te zijn!

Ik heb wel eens de vraag gekregen of ik het niet eng vind als vrouw alleen reizen, op deze man na ben ik gelukkig nooit opdringerige of enge types tegen gekomen. 1 keer was ik wel wat bang, een aantal jaar geleden. Ik rolde toen door het bos en had daar op een gegeven moment het gevoel dat iemand naar me keek. Ik keek om me heen en zag niemand en er gebeurde ook niks, was puur een gevoel. Tot ‘s avonds in de pelgrimsherberg, toen ik 2 andere pelgrims ontmoette. Zei vertelde me dat zij mij onderweg hadden gezien, zij lagen, buiten zicht, in het bos uit te rusten, ze hadden bewust niks gezegd en waren stil gebleven omdat ze me niet wilden laten schrikken. Was precies op die plek.  blijkbaar had ik ze dus toch gevoeld!
Buiten dat ontmoet ik gelukkig alleen maar leuke en vriendelijke mensen.

Nu lig ik op bed in de tent op de camping in Evaux-les-Bains. weer een camping municipal. Die vind ik het fijnste. Het zijn vrijwel altijd simpele, maar voor mij prima campings, en ze zijn meestal erg goedkoop. dat is het beste en als het dan kwalitatief wat minder is neem ik dat wel voor lief. Deze is trouwens goed en schoon maar die van gisteren was minder (hadden alleen 3 franse “gat” toiletten en 1 normale die zo vies was dat je er boven wilt hangen).
Morgen ochtend kan ik in dit dorp naar de kerk en ga ik hier ook verder even rondkijken.  Het is een dorp met veel historie. Daarover morgen meer.

Verder verwacht ik morgen ook Rocamadour te bereiken.
Daarna (maandag denk ik) moet ik naar Le-Puy-en-Velay zien te komen. Ik hoop nog iemand te vinden met wie ik naar Le-Puy-en-Velay mee kan rijden maar de kans is groot dat ik met bus en/of trein zal moeten. Dat word nog een uitdaging want er gaat geen rechtstreekse bus/trein en er zijn veel overstappen. (Mocht iemand een makkelijke manier weten om die reis te maken hoor ik het graag).

Groetjes,
Rolstoelpelgrim

Gisteravond op de camping ontmoette ik nog een fiets pelgrim. Hij deed de route “langs oude wegen”, een route die ik waarschijnlijk vanaf Rocamadour (volgend jaar) ook op zal pakken.
Verder redelijk op tijd gaan slapen en ik werd dan ook al weer vrij vroeg wakker. Ik vond het wel heel fijn om weer in de tent te slapen, eigenlijk veel fijner dan in een huis, fijne frisse lucht.
Vanochtend na dat ik wakker was alles weer ingepakt en ontbeten en daarna verder gereden.
Het eerste stuk ging echt nog door de Ardennen met veel bos, daarna veranderde dit. Ik kwam door de Champagne streek en zag veel wijngaarden, in elk dorp ook wel Champagne chateaux en handelaren.
Daarna bestond het landschap uit akkers op glooiende Franse heuvels, velden met voornamelijk tarwe, mais, (touw)hennep en zonnebloemen.  Afgewisseld met kleine weides met Franse beige vleeskoeien, oude dorpjes en mooie kerken (de lelijke industrie die er ook af en toe is, zoals graanverwerkingsbedrijven met enorme silo’s, noem ik natuurlijk niet, klinkt dan ineens een stuk minder romantisch ).

Ik wilde kerken bezoeken vandaag maar alle kerken die ik onderweg probeerde waren dicht. Morgen weer proberen.
Wel bezocht ik een militaire begraafplaats van de eerste wereldoorlog. Hier lagen soldaten uit Engeland en wat daar bij hoorde in die tijd zoals India, Australië, etc. Altijd indrukwekkend om te zien.

Afgelopen week had ik een interview met de jongeren afdeling van het Katholiek Nieuwsblad voor een artikel voor op hun website. Vanochtend hoorde ik dat het is geplaatst en dat het ook in de papieren krant zal verschijnen. Erg leuk!
Hier is het artikel te lezen.

Ik ben nu op de camping in Ferrières-en-Gâtinais, zo’n 500 km heb ik nog te gaan.
Zo ga ik weer slapen en morgen weer verder.

Groetjes,
Rolstoelpelgrim

Vandaag is eindelijk echte vertrekdag aangebroken!

Normaal vertrek ik gewoon vanuit huis maar eigenlijk ben ik nu al sinds zondag vertrokken. Afgelopen dagen was ik in Helmond bij de musicalgroep KISI.  Vorig jaar was ik er ook al even voor vertrek maar nu voor een aantal dagen. Ikzelf sta niet op het podium maar help mee achter de schermen met kostuums en rekwisieten. Door de kinderen, tieners en leiding werd er flink geoefend voor een verkorte versie van de musical Ruth (uitvoering 25 september in Heiloo, tickets hier verkrijgbaar) en de korte musical Spector.
Die laatste musical is wel toepasselijk voor mij, het gaat over hoe een blinde persoon in een circus ontdekt dat hij meer kan dan hij denkt en talenten ontdekt waarvan hij niet wist dat hij ze had. Iets wat ik tijdens m’n pelgrimstocht ook (weer) verwacht te ervaren. In tegenstelling tot eerdere jaren zie ik dit jaar namelijk een beetje op tegen de reis, nou ja, eigenlijk niet de reis zelf, daar zie ik ook naar uit, maar ik zie wat op tegen de bergen van het centraal massief waar ik overheen zal rollen. Maar zoals die blinde in de musical kan doen wat hij nooit dacht te kunnen wil ik er ook op vertrouwen dat het wel goed komt, zoals het voorgaande jaren ook steeds goed kwam en ik hellingen bedwong die ik nooit had verwacht op te komen en dat er op momenten dat ik problemen had de juiste hulp ineens kwam. Er waren al vele bijzondere gebeurtenissen in afgelopen jaren.

Maar zoals gezegd reed ik dus vandaag naar het zuiden. Ik sta nu met m’n tentje op de camping in Revin, Frankrijk, de camping waar ik bijna elk jaar stop op de eerste dag van m’n autoreis. 2018 kwam ik hier ook langs tijdens m’n pelgrimstocht, ik was toen onderweg naar Revin.

Na drukke dagen bij KISI en een lange autoreis naar Frankrijk ben ik nu erg moe en ga ik snel slapen.

Vanaf nu schrijf ik weer dagelijks een blog, mocht je de nieuwsbrief nog niet ontvangen kan je je inschrijven op de homepage.

Tot morgen!

Groetjes,
Rolstoelpelgrim

Hier ben ik dan eindelijk weer. Sorry, het is veel te lang geleden dat ik iets van me heb laten horen.
Van een aantal mensen kreeg ik al berichten of het wel goed met mij ging omdat ik al zolang niets nieuws had geschreven. Dat komt omdat ik afgelopen tijd met veel andere dingen bezig ben geweest waardoor mijn voorbereidingen rondom de pelgrimstocht even stil stonden.
Wel heb ik heel veel meegemaakt en daar zal ik zo ook over vertellen. want hoewel dit niet de pelgrimstocht richting Santiago is denk ik wel dat velen dit ook interessant vinden en gaat het toch wel over een soort pelgrimage.

Ik ben afgelopen maanden namelijk bezig geweest met een mooie reis en daarvoor met de voorbereidingen die ik nog eens helemaal overhoop moest gooien.

Ik wist vorig jaar al dat ik dit jaar voor zo’n 2 maanden op reis kon gaan met m’n (volwassen)zoon. We hadden allerlei mooie plannen gemaakt voor die reis die naar Oost Europa zou gaan.
Ik heb jaren geleden, als 17 jarige, een reis gemaakt naar Oekraïne waar ik met een zendingsorganisatie (Operatie Mobilisatie) meehielp met een zomerkamp voor de locale kinderen daar. Dat was een reis die mij altijd bij gebleven is en waar ik nog regelmatig aan terug denk. Vooral het dorpje en gastgezin waar we toen verbleven zit nog altijd in m’n herinnering. De armoede maar tegelijk ook de rijkdom van de mensen is me altijd bijgebleven. Hoewel men niks bezat (1 tandenborstel voor het gezin, 1 stoel zonder achterpoten die alleen nog bruikbaar was als je tegen de muur ging zitten, en 1 groot bed voor de hele familie) deelde men alles (ik mocht in het bed en de rest sliep op een wollen deken op de grond… van mij op de grond wilden ze niks weten. We kregen heerlijke maaltijden (honger hadden ze gelukkig niet, het waren voornamelijk kleinschalige boeren en anders hadden ze wel een flinke moestuin). Als afscheid kreeg ik een heel mooi kristallen schaaltje, het kostbaarste dat ze bezaten, dat heb ik nog altijd in huis op een mooi plekje staan, niet omdat het schaaltje zo mooi is maar omdat dit het grootste cadeau is dat ik ooit kreeg.

Ik droomde er al jaren van om daar nog eens terug te gaan en omdat we nu de tijd hadden voor een lange vakantie dacht ik dat dit de kans was, dus besloten we dat 2022 het moment was om door Oost Europa en vooral Oekraïne te reizen. Maar zoals iedereen begrijpt veranderde dit voorjaar ineens onze plannen… Jammer voor mij maar verschrikkelijk voor al die mensen daar… ik hoop maar dat het snel weer beter zal gaan.

Uiteindelijk besloten we naar Groot Brittannië te gaan.
Ik had van mijn zus (zij woont in Engeland) een keer een pelgrimspaspoort gekregen waar plek in was voor stempels van alle Anglicaanse kathedralen. die kathedralen zijn dan ook de basis geweest van de route die we hebben gedaan.
We hebben bijna alle kathedralen van Engeland bezocht en enkele in Wales en Schotland. bijzonder om te zien hoeveel verschillen er toch in die kathedralen zit en om te zien hoe oud ze zijn. In Frankrijk zie ik vaak kerken uit de 11e en 12e eeuw, maar in Groot Brittanië zijn er wel kerken waar nog grote delen staan die stammen uit de 7e eeuw.

Vooral Schotland vond ik erg indrukwekkend, vooral qua natuur, geweldige wilde kusten, eindeloze velden met schapen, enorme meren/lochs. Een van de hoogtepunten qua natuur was het zien van de papegaaiduiker, zo’n grappige vogel! en het lukte met m’n camera met grote zoom om ze op de foto te krijgen.

Sowieso hebben we enorm veel wilde dieren gezien, kuddes herten, bijzondere (roof)vogels, eekhoorns (voornamelijk grijze maar ook af en toe rode) en heel veel vossen. het grappige is dat ik die voornamelijk in de steden zag. de mens neemt de plek van de dieren in, maar in Groot Brittanië zie je heel goed dat de dieren hun plekje in de steden ook vinden.

En ook qua geschieden is er in Groot Brittanië zo enorm veel te zien. Van prehistorische steen cirkels, Romeinse gebouwen zoals het badhuis van Bath en Muur van Hadrianus, Middeleeuwse huizen en kastelen, en diverse gebouwen uit alle verschillende tijden van de laatste eeuwen.

Naast de vele kathedralen bezochten we ook de voor het christendom in Europa enorm belangrijke eilanden Iona en Holy Island / Lindisfarne. Vanuit kloosters die daar al in de vroege middeleeuwen waren opgericht is daarna Europa bereikt met het christendom. Het zijn de echte pelgrimsplaatsen van Groot Brittannië.

Lindisfarne vond ikzelf erg bijzonder. hoewel het een eiland is kan je er, als je op de juiste tijd komt, met de auto heen rijden. wij hebben dit ook gedaan en we gingen er heen toen het nog net niet eb was. langzaam zagen we de zee weg trekken en een geasfalteerde weeg tevoorschijn komen. heel bijzonder om door de zee heen te rijden.

We hebben heerlijk gekampeerd, in Schotland voornamelijk wild gekampeerd (voor avontuur en financiën). Dat bracht ons om de mooiste plekken. Soms trouwens ook lelijke plekken zoals een parkeerplaats langs de weg omdat we nergens een beter plekje konden vinden maar meestal stonden we op heel mooie plekjes in de natuur, met uitzicht over zee of in het bos. In Engeland en Wales stonden we op (goedkope) campings van de camping en caravan club. Die hebben naast gewone campings ook erg leuke maar sobere (soms was er zelfs geen wc) campings die naast dat ze goedkoop waren ook vaak op heel bijzondere plekjes lagen, bij boerderijen, in iemands achtertuin, aan het strand, bij de bergen, met uitzicht op een groot haven gebied met enorme zeeschepen, etc.

Ook hebben we de typisch Engelse dingen gedaan, genoten van het lekkere eten, bezoek aan de wisseling van de wacht en het paleis in Windsor en nog veel meer dingen.

O ja, in Schotland zijn we naar de highland games geweest, de hele dag doedelzak muziek van grote bands, schotse dans en mannen in kilts die oa gooien met boomstammen en andere zware dingen. echt een belevenis.

Het was een enorm mooie reis waarvan we hebben genoten.
Maar nu is de tijd aangebroken om weer voor te bereiden op de pelgrimstocht.

Ik verwacht rond 18 augustus te vertrekken.
Langzaam maar zeker ben ik mijn spullen al bij elkaar aan het zoeken. Helaas moet ik opzoek naar een nieuw luchtbed waar ik goed op kan slapen want mijn oude luchtbed is lek en het gaatje onvindbaar… ik denk na zoveel jaar reizen/pelgrimeren en dan dagelijks opblazen/oprollen gewoon aan het eind van z’n leven is en poreus is geworden.
Maar op de meeste lichtgewicht luchtbedjes kan ik niet goed slapen omdat ze te smal en te dun zijn of ze zijn te groot om met de mond op te blazen. Het word een zoektocht maar ik zal vast wel ergens iets geschiktst vinden.

De route zelf en slaapplekken hoef ik niet zo erg voor te bereiden, die bekijk ik per dag wel en ik heb een (Franstalig)boekje van de route. Ook is de route die ik dit jaar ga rollen een route die veel word gelopen, dus er zullen ook wel genoeg voorzieningen zoals slaap plekken zijn.

De grootste puzzel op dit moment is nog de heen/terug reis en dan vooral uitzoeken waar ik mijn auto veilig kan parkeren.
Afgelopen 2 jaar heb ik m’n auto in Taizé geparkeerd maar dat is nu geen handige optie meer. te ver weg van mijn route.
Ik heb ook aan het openbaar vervoer (flixbus/trein) gedacht maar vanwege diverse redenen, waaronder niet goed kunnen zitten op de meeste stoelen, durf ik dat ook niet goed aan. Dus nu ben ik aan het kijken of ik ergens bij bv een klooster of misschien wel bij een lezer van dit blog die in de buurt van mijn route (tussen Le-Puy-en-Velay en Rocamadour of Cahors) woont mijn auto kan parkeren en vanwaar ik met bus/trein relatief makkelijk naar begin/eindpunt kan reizen.
Ben of ken je die persoon laat het dan even weten! klik hier om mij een e-mail te sturen. Of schrijf hieronder een berichtje, dan neem ik contact met je op.

Inmiddels staat de reis van vorig jaar in Nederlands, Engels en Frans (die laatste 2 automatisch vertaald ivm gebrek aan energie en kennis van Frans) op de website. Dat is makkelijker lezen dan het blog (website staat chronologisch van oud naar nieuw en bij het blog staat nieuw boven aan). Het was leuk voor mijzelf om ook weer de reis van vorig jaar door te lezen en mijn herinneringen op te halen.

Dit was een beetje ander blog dan normaal maar Ik hoop vanaf nu weer regelmatig een blog over m’n pelgrimstocht te schrijven en vanaf vertrek sowieso weer dagelijks.

Groetjes,
Rolstoelpelgrim

Zoals beloofd hier dan eindelijk het afsluitende blog. het einde van de pelgrimage van 2021.
onderaan alle conclusies, afstanden en bedragen van deze mooie reis.

Maar eerst nog een nieuwtje. Naast dat ik in 2 Franse kranten heb gestaan ben ik ook benaderd door Johanna Kroon. Zij maakt podcasts over pelgrims. Een paar dagen geleden is ze langs geweest bij mij thuis en hebben we een gesprek/interview gehad dat is opgenomen. Zelf heeft ze ook gepelgrimeerd dus het was ook buiten de opnames een leuk gesprek.

Mijn verhaal nu te beluisteren is in Camino NL, te vinden op Spotify en via Apple podcasts. 
en ook vind je hem hier https://camino.buzzsprout.com/1203329/9302621-laura-feenstra-de-rolstoelpelgrim

Ook werd ik door een meester van mijn basisschool gemaild. Hij had via mijn ouders over mijn pelgrimstocht gehoord en wilde 1 van mijn blogs, degene die ik vorige jaar had geschreven over Taizé in het kerkblad plaatsen.
Het artikel kan je lezen onder “rolstoel pelgrim in andere media” Daar staan trouwens ook alle eerdere interviews / krantenartikelen die er zijn gemaakt over mij.

De cijfers

En dan nu alle cijfers van deze reis.
Hieronder vind je mijn reis met de etappes en de afstanden:

Heenreis (auto)
17 aug 1e reisdag  Alphen – Revin 330km
18 2e reisdag Revin – Vitteaux 316km
19 aug 3e reisdag Vitteaux – Taizé 123km

pelgrimage

20 augustus 1  Taizé – Cluny 11,43 km
21 augustus 2 Cluny – Saint Jacques des arrets 28 km
22 Augustus 3 Saint Jacques des arrêts – col du crie 10.04 km
23 Augustus 4 Col du crie – propieres 18,14 km
24 Augustus 5 Propieres – Charlieu camping municipal 24,3 km
25 Augustus 6 Charlieu – Roanne/Mably 23,24km
26 Augustus 7 Mably – Saint Jodard 27,99km
27 Augustus 8 Saint Jodard – Pommiers 16,10km
28 Augustus 9 Pommiers – Boen 16,14km
29 Augustus 10 Boen – Montbrisson 29,89km
30 Augustus 11 Montbrisson – Margarie chantagret 10,72km
31 Augustus 12 Margarie chantagret – Marols/la citre   12,04 km
1 September 13 la citre – Estivareilles 11,49
2 September 14 Estivareilles  retournac 33,47km
3 September 15 retournac – Vorey sur arzon 15,23km  
4 September 16 vorey sur arzon – Lavoute-sur-Loire 15,83km
5 September 17 Lavoute-sur-Loire – le puy 23,50km
6 September dagje le puy 15,46

dinsdag 7 September. trein le puy, saint etienne lyon mâcon. auto naar taize 4,70km in Le-Puy-en-Velay gerold, camping naar station.
7 tot 12 september Taize (geen echte afstand, alleen van barrak naar etenstent en kerk)

Terugreis:
12 september taize Paray-le Monial 51km
13 september Paray-le-Monial naar Villiers aux choux 271km
14 september Villiers naar les hirondelles 239km
15 september Les hirondelles naar huis. 240km

Totaal aantal kilometers pelgrimage: 327,55km.
Gemiddeld per dag 19,27km
en de kortste dagetappes waren de zwaarste. sowieso was dit een fysiek zwaardere reis dan eerdere jaren, meer steile bergen. maar ondanks dat het zwaar was was het ook enorm mooi.

Totaal aantal auto kilometers : heenweg 769 + terugweg 801 = 1570km

kosten overnachting

20 augustus, reisdag 1  Cluny camping municipal €8,80
21 augustus, reisdag 2 Saint Jacques des arrets, camping municipal € 6,22
22 augustus, reisdag 3 col du crie (gelogeerd bij een geitenboer) vrije gift €10
23 augustus, reisdag 4 propieres camping municipal €6,22
24 augustus, reisdag 5 Charlieu camping municipal €11,80
25 augustus, reisdag 6 Roanne/Mably bij mensen thuis uitgenodigd, onbetaalbaar
26 augustus, reisdag 7 Saint Jodard Broeders van st. Jan, onbetaalbaar
27 augustus, reisdag 8 Pommiers camping de l’aix €13,30
28 augustus, reisdag 9 Boen camping de L’orangerie domaine de giraud €10,65
29 augustus, reisdag 10 Montbrisson, bij mensen thuis, tegenover zusters, onbetaalbaar
30 augustus, reisdag 11 Margarie chantagret bij mensen thuis vrije gift €10
31 augustus, reisdag 12 la citre, bij mensen thuis, onbetaalbaar
1 september, reisdag 13 Estivareilles camping 5,20
2 september, reisdag 14 Retournac camping municipal, geen betaal mogelijkheid
3 september, reisdag 15 Vorey sur arzon €12  
4 september, reisdag 16 Lavoute-sur-Loire camping les ombrelles €13,50
5 september, reisdag 17 le puy €8
6 september, reisdag 18 dagje le puy €8

Totaal kosten voor overnachtingen €123,69
Gemiddeld 6,87 voor slapen

Boodschappen

Totaal: €50,03 uitgegeven in supermarkten en bakkerijen.
Gemiddeld per dag €2,77
van huis had ik ook het een en ander meegenomen, onder andere volkoren couscous en gedroogd fruit.
Onderweg kreeg ik veel eten, bijvoorbeeld mensen waar ik logeerde die mij nog een grote lunch mee gaven. Soms kon ik er 2 dagen van eten (ik eet niet zo veel)! En als ik bij mensen sliep kreeg ik heerlijke 3 a 4 gangen diners, zelf vonden ze het vaak eenvoudig eten maar voor mij was het een bijzonder luxe maaltijd. en dan kon ik de dagen erna op de camping weer simpel eten, oud stokbrood met kaas of een bakje couscous met gedroogd fruit. En onderweg vond ik vaak lekker fruit, vooral de bramen stonden er dit jaar heel goed bij, hier heb ik wel kilo’s van geplukt/gegeten tijdens mijn pelgrimage!

• 

• 

• 

• 

Totaal kosten pelgrimage:
€123,69 overnachting
€50,03 voor eten
€173,72 Totaal
Gemiddelde kosten (tijdens pelgrimage) €8,90

Kosten heen/terugweg

Overnachtingen:

17 augustus 1e reisdag  Revin camping municipal €8,24
18 augustus 2e reisdag Vitteaux camping municipal €7,33
19 augustus 3e reisdag 1 nacht Taizé €20

7 tot 12 september Taize  90 euro
12 september taize Paray-le Monial 51km gelogeerd, onbetaalbaar
13 september Paray-le-Monial naar Villiers aux choux (camping) geen betaal optie
14 september Villiers naar Les Hirondelles (vlak bij lille) cadeau van zus
15 september Les Hirondelles naar huis.

Totaal kosten overnachtingen heen/terugreis en Taizé:
heenweg/terugweg €35 +Taizé €90 = €125

Reiskosten:

di 7 sept. trein le puy, saint etienne lyon mâcon. ongeveer 35 euro, kan mijn ticket even niet vinden voor de precieze prijs.

Verbruik 5.1 liter per 100km, is ongeveer 80 liter benzine. gemiddeld betaalde ik 1,50 voor benzine (getankt in Frankrijk en België). De kosten waren dan 120 euro aan benzine.

Eten bestond uit wat ik mee had genomen vanuit huis. en op terugweg wat over was van de reis. kosten daarvan zijn daarom slecht te bepalen.

Kosten heen/terugreis:
€35 slapen +€35 trein+ €120 benzine = €190

• 

• 

• 

Totaal kosten hele reis

pelgrimage €173,72
Taizé €90 euro
heen/terugreis €190
Totaal €453,72 voor 30 dagen.
gemiddeld 15,12 per dag

Tijdens de pelgrimage zat ik op een prijs van 8,90 per dag (gemiddeld) maar door de heenreis (gemiddeld 23,75 per dag) en Taizé (18 per dag) is dat flink opgelopen naar ruim 15 euro gemiddeld per dag.

Stel dat ik met flixbus had gegaan (wat nu met corona niet ideaal is, en ook de locaties waren slecht bereikbaar via flixbus) was ik maar 40-60 euro aan de reis kwijt geweest ipv 190 euro. Maar aan de andere kant had ik dan 1 zware reisdag in een bus gehad en voelde nu de dagen heen en terug reizen als een soort mini vakantie aan. Dus uiteindelijk ben ik toch blij dat ik hiervoor heb gekozen.

Einde

Dit was dan weer de afsluiting van deze pelgrimage.

Het is een enorm mooie reis geweest.
veel hoogte punten. Die toevalligerwijs ook nog eens vaak letterlijke hoogtepunten waren.
1 hoogtepunt was dat ik eigenlijk bijna strande op een berg, ik was rond de 1100 meter en mijn accu was bijna leeg. de camping zou ik zeker niet halen. maar toen de accu bijna leeg was kwam ik in een klein gehucht waar ik mensen ontmoette en waar ik kon logeren. een mooie avond. het blog vind je hier.

Een andere hoogtepunt was de klim naar de kathedraal in Le-Puy-en-Velay. Enorm zwaar maar ik ben heel blij dat ik het gedaan heb (ondanks dat mijn knie nu nog steeds een beetje problemen geeft, maar dat hersteld met der tijd wel weer). de aanmoedigng tijdens die klim was hartverwarmend. bedankt! dit blog kan je hier lezen

Ik kan nog heel veel andere mooie ontmoetingen noemen, en momenten dat ik genoot van rust en stilte maar dan word het blog te lang. Lees hiervoor mijn oude berichten gerust nog eens terug.

• 

• 

• 

• 

Voor dat ik afsluit wil ik iedereen nog bedanken voor het lezen. En vooral ook voor alle lieve berichtjes die ik onderweg via deze website, email, facebook of instagram kreeg.
Op de moeilijke momenten (bijvoorbeeld tijdens een pauze tijdens een zware helling) las ik die en gaven ze mij de moed om door te gaan.
Ik hoop dan ook dat jullie mij blijven volgen want volgend jaar vervolg ik mijn reis weer.

Vanaf nu word het weer voorbereiden op de komende tocht.
Waarschijnlijk word dit Le-Puy-en-Velay naar Rocamadour.

Wie zich nog niet heeft ingeschreven voor mijn nieuwsbrief kan dit doen via de homepage. Dan krijg je vanzelf te horen wanneer ik iets nieuws heb geplaats op het blog.

Groetjes,
Rolstoelpelgrim.

(oeps, ik dacht dit blog te hebben geplaatst op woensdag ochtend, maar ik kwam er nu pas achter dat er iets fout is gegaan met plaatsen, mijn laatste blog volgt later vandaag.)

Eergisteravond op de camping ben ik snel in slaap gevallen en in de ochtend werd ik weer vroeg wakker. rond 6.00. het was nog donker maar ik besloot toch al in te gaan pakken. het begon namelijk een beetje te regenen en er werd nog meer regen voorspeld voor de uren daarna. Het inpakken ging voorspoedig en binnen een uur zat alles op mijn rolstoelgeladen en rolde ik de camping af. De receptie was nog dicht en die zou pas om 9.00 open gaan, dus ik heb alles maar in de auto geladen en ik ben maar vertrokken.

De zon kwam op toen ik weg reed, helaas was het bijna niet te zien doordat er overal donkere regenwolken in de lucht hingen. alleen boven die grote schoorstenen van de kerncentrale zag ik een mooi stuk roze lucht. zo word zo’n lelijk ding nog bijna mooi. De regen bleef de hele ochtend, in de middag werd het grotendeels droog maar nog altijd grijs.

• 

• 

Het begin van de route reed ik nog over leuke kleine D-wegen maar hoe noordelijker ik kwam, en hoe meer in de buurt van Parijs, hoe drukker het werd en hoe groter de wegen werden.
Ik rij het liefst over heel kleine wegen, die door kleine dorpjes, gehuchten en natuur slingeren en waar ik als ik wil ieder moment even kan stoppen. Meestal stop ik bij mooie oude kerkjes die vaak wel open zijn. helaas waren nu alle kerken dicht. Het valt me op dat in het zuiden van Frankrijk sowieso meer kerken open zijn dan in het noorden.

Gelukkig geen echte file gehad, wel af en toe gereden achter trekkers en andere grote agrarische voertuigen. Sommigen zo groot dat ze 2 rijbanen in beslag namen en begeleid werden door andere auto’s die mij in de berm lieten stoppen.

Onderweg nog een paar boodschappen (komende maanden eet ik Frans eten en bak ik zelf Frans brood) gehaald, bij de supermarkt maar ook bij een heel leuk boerderij winkeltje waar ik mooie grote gewone en gerookte knofloken heb gekocht van de boerin.

• 

• 

• 

Daarna kwam ik al snel aan bij mijn slaap adres net ten noorden van Lille, bijna op de Belgische grens.

Deze keer geen camping maar een leuk huisje, eigenlijk een deel van een oude boerderij. Dit huisje was door mijn zus geboekt. Zij woont in Engeland en was met de boot via Frankrijk gekomen om daarna Nederland te kunnen bezoeken. Erg leuk om elkaar weer te zien, zeker nu was het door corona lang geleden dat we elkaar hadden gezien, ongeveer een jaar.

• 

• 

Vandaag ga ik naar Nederland rijden, maar eerst even rustig wakker worden en ontbijten.

Mijn laatste etape zal ik morgen beschrijven.
Daarna zit de reis er op en dan zal ik (na het verslag over vandaag dat ik waarschijnlijk morgen schrijf) binnenkort een afsluitend blog schrijven met allerlei andere weetjes en cijfers van mijn reis (Kilometers, kosten, etc).
Wil je weten wanneer ik dit schrijf kan je je inschrijven voor mijn nieuwsbrief. Dit kan op de homepage of hier.

Groetjes,

Rolstoelpelgrim

Even een kort blog om te zeggen dat ik een goede reis heb gehad maar nu enorm moe ben.

ik ben weer terug in Taizé waar mijn auto ook staat.

Ik blijf hier tot en met zondag.

Tot die tijd zal ik geen dagelijks blog meer schrijven (al zal ik komende dagen mogelijk nog een wat uitgebreider verslag doen van de terugweg naar Taizé) maar als ik maandag weer echt opweg naar huis ga zal ik weer verslagen schrijven.

o ja, naast die vorige keer in de krant stond stond ik

nog een keer in de krant (wist niet eens dat het een interview was toen de foto werd genomen, zal het wel weer eens maar half hebben verstaan) .

alle krantenartikelen vinden jullie hier

https://rolstoelpelgrim.nl/rolstoel-pelgrim-in-andere-media/

Nu is het eerst tijd om uit te rusten.

Groetjes,

Rolstoelpelgrim

Rolstoel Pelgrim in andere Media

Vandaag de laatste reisdag, ik stond weer vroeg op en al voor 9.00 rolde ik de camping af.
Al snel kwam ik aan in het dorpje Lavoute sur Loire waar ik het kerkje bezocht, weer een Romaanse kerk. die zijn er enorm veel op de route die ik rol.
het was eerst heel donker in de kerk maar toen ik de kerk verder in rolde ging het licht aan, het scheen voornamelijk op het kruis dat midden in de kerk hing en nu was ook de rest van de kerk goed zichtbaar.

• 

• 

Na dat kerkje rolde ik door. van te voren zag ik een beetje op tegen dit stuk route omdat ik over een vrij grote weg leek te moeten rollen. dit viel gelukkig mee en er was ook nog eens het hele eind een fietspad langs de weg.
Ook had ik goed uitzicht op de rivier de Loire (al moest ik over een muurtje heenkijken, en dat lukte gelukkig precies met de rolstoel).
al snel nadat ik langs de Loire reed zag ik een kasteel, door het kronkelen van de rivier zag ik hem steeds weer van een andere kant, erg leuk.

• 

• 

• 

• 

ook zag ik veel grote bruggen met hoge bogen. dit waren spoorbruggen voor de trein die ook de rivier volgde.

• 

• 

• 

• 

In Le Puy aangekomen rolde ik eerst door buitenwijken en langzaam het centrum in. ik zag weer diverse mooi beschlderde huizen in pelgrimsstijl.

• 

• 

daarna rolde ik door de leuke straatjes in het lage deel van het centrum, daarna klom ik de berg op naar de kathedraal. dit is niet zomaar een steile helling maar een enorm steile helling. Er kwamen diverse mensen vragen of ze konden duwen maar ik vertelde dat ik het graag zelf wilde proberen. uiteindelijk waren er een aantal mensen die mij tijdens die hele klim naar boven hebben aangemoedigd. vooral 2 Nederlanders, hebben goed geholpen met hun aanmoedigingen en met richting aanwijzingen (ik reed achteruit en reed soms bijna tegen stoeprandjes aan op de hobbelige wegen met kinderkopjes).

Het was een verschrikkelijk zware klim en onderweg moest ik nog een keer accu’s wisselen. maar door de positiviteit en aanmoedigingen kwam ik boven. Daar heb ik de cathedraal bezocht en een stempel gehaald.

• 

• 

• 

• 

De Nederlanders nodigden me uit om mee te komen naar hun groep met pelgrims, zij gingen vanuit Le-Puy met een groep pelgrimeren.
ze zaten in het Saint Jaques cafe. was erg gezellig en ik werd daarna door de groep uitgenodigd om mee te eten.
ondanks dat het laat zou worden als ik op de camping aan zou komen besloot ik mee te eten. ik heb een heerlijke maaltijd salade met blauwe kaas gegeten.
aan het eind van de maaltijd kreeg ik deze maaltijd cadeau van de groep. (Nogmaals dank als jullie dit lezen).

het begon al te schemeren en eer ik, bij de camping aan kwam was het donker.

het was een mooie en op het laatst zware dag, maar ik heb het gehaald!

Nu ga ik slapen,
morgen zal ik nog wat meer schrijven over Le-Puy-en-Velay, dan ga ik het lage deel van de stad nog verder verkennen.

groetjes,
Rolstoelpelgrim

Vandaag alweer mijn op een na laatste dag rollen. Het eind is in zicht.
Vandaag een wat kortere rit, 12 kilometer, al heb ik door een omweg te nemen die mooier was wel ongeveer 16 kilometer gerold.
Ik wilde vroeg vertrekken, maar besloot om er toch maar weer 9.00 van te maken en wat achterstallig werk van mijn website te doen.
nu staan er bij dag 13, de dag zonder foto’s, eindelijk ook foto’s en ik heb ook enkele extra dingen er bij geschreven (dingen waar ik aan moest denken toen ik de foto’s bekeek).
https://rolstoelpelgrim.nl/dag-13-2/

Toen ik eenmaal weg gerold was van de camping ben ik eerst richting de kerk gerold. Helaas kon ik niet naar binnen, ze waren ermee aan het werk, de kerk stond gedeeltelijk in de steigers en er stond een grote hijskraan bij. daarom maar weer verder gerold.
even bij de supermarkt mijn etensvoorraad weer aangevuld en daarna heb ik Vory verlaten.

ik ontmoette onderweg ook nog een pelgrim die liep van zijn woonplaats (geen idee waar, maar was maar een aantal dagen) naar Le-Puy-en-Velay.

Bramen kon ik vandaag naar hartelust plukken en dat heb ik dan ook gedaan. Er waren niet alleen veel struiken met veel vrij grote rijpe vruchten, maar ze waren ook nog eens binnen handbereik van mij in de rolstoel. Ik heb heel vaak dat ik lekkers aan mij voorbij moet laten gaan omdat ze te hoog, te ver of achter een greppel zitten. maar vandaag heb ik denk ik wel een pond bramen op gesnoept.

Ik rolde de eerste helft van de dag tussen de Loire en de spoorlijn, en af en toe tussen de Loire en een rotswand. die rotswand  was erg mooi begroeid met allerlei vetplantjes, bloemetjes, mossen en grassen. Daartussen zaten veel hagedisjes en vlinders en bijen wisten de bloemetjes te vinden. En op mijn beurt wist ik hen weer te vinden en vast te leggen met de camera.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

halverwege de route ben ik een brug over gestoken naar de overkant van de Loire. Daar kwam ik weer langs een mooi kasteel dat op de rots stond.

• 

• 

• 

Na die oversteek kwam ik via kleinere wegen weer in een dorpje waar ik de kerk bezocht.

• 

• 

• 

• 

Nu ben ik in Lavoute-sur-Loire op de camping en schrijf ik dit terwijl ik op mijn luchtbedje in de tent lig.

Ik heb net op de camping nog even gekeken naar een groepje die Petanque (jeu de boulle) speelden. leuk om even mee te kijken. Als ik normaal op vakantie ben in Frankrijk neem ik vaak wel een setje ballen mee en speel ik dat ook, maar nu liet ik het aan hen over.

• 

• 

Morgen de laatste dag rollen en dan kom ik aan in  Le-Puy-en-Velay. Vanaf daar moet ik de terugweg regelen via bus en trein.
Maar straks eerst vroeg slapen, ondanks dat het een korte en niet al te zware afstand was ben ik toch erg moe.

Groetjes,
Rolstoelpelgrim

Vanochtend rond 7.00 weer opgestaan, het was koud geweest vannacht, maar behalve dat ik een keer wakker was geworden rond 4 uur en toen dieper in mijn slaapzak ben gekropen heb ik er geen echte last van gehad.
Daarna inpakken en klaar maken. bij het toiletgebouw (met alleen Franse gaten) haalde ik mijn rolstoel op die daar aan de stroom had gestaan.
Ik kwam een vlinder tegen en begreep nu eindelijk hoe het komt dat vlinders zo mooi zijn, als ze allemaal zijn zoals deze dan komt dit omdat ze zich mooi maken voor de spiegel.

• 

• 

• 

• 

rond 9.00 rolde ik weer weg van de camping, eerst langs de kerk, die was open en ik vond er naast alle mooie ook verschillende grappige dingen, zoals fantasie dieren op pilaren en op de koorbanken.
en daarna naar de bakker. ik kocht een half stokbrood. toen ik de winkel uit kwam werd ik aangesproken door een aantal mensen die daar stond te praten. ze vroegen naar mijn reis en voor ik er erg in had stond er een hele groep mensen om me heen. soms voel ik me hier net een soort beroemdheid,

• 

• 

• 

• 

de rit vandaag was enorm mooi, door de bergen (rond de 800 meter dat ik rolde) en veel in bos gebied met af en toe stukken met weilanden met enkele koeien of paarden of akkers met mais of gemaaid graan, sommige boeren maaien echt heel mooi wat op afstand voor mooie strepen zorgt.

• 

• 

• 

• 

• 

ook kwam ik nog langs een heel mooie plek waar ik in de kloof van de rivier de Loire keek met een mooi kasteel in de bergen. hier heb ik maar even uitgebreid pauze gehouden en me vergaapt aan het mooie uitzicht.

• 

• 

onderweg at ik verschillende keren bosbessen en bramen, lekker! en natuurlijk at ik het stokbrood met het laatste stukje kaas uit Montbrison, een lekkere stevige blauwe kaas.

Uiteindelijk kwam ik aan op de camping in Retournac, die bestond gelukkig want ik twijfelde hierover omdat ik tegenstrijdige info vond.

Alles ging heel voorspoedig vandaag. maar op de camping ging mijn rolstoel oplader stuk, een kabelbreuk…. wat een ramp en het huilen stond me nader dan het lachen. ik ging er al vanuit dat dit mijn laatste rit was geweest want zonder lader kan ik niet rollen.
gelukkig was er een buurman op de camping met een camper die handig was en ook de juiste spullen bij zich had. hij heeft me gered en de oplader gemaakt! wat een opluchting. ik zag me echt al weer op de trein stappen naar mijn auto (waar ik nog een reserve lader heb liggen) en naar Nederland terug reizen. maar nu mag ik toch de laatste dagen nog afmaken.

mijn eerste set accu’s is al weer bijna vol, zo nog even accus’s wisselen en dan slapen. dan kan ik morgen weer een stukje verder. vandaag was een erg lange dag (ongeveer 34 kilometer) maar wel een heel mooie, morgen weer iets korter en ik ben benieuwd waar de route me dan weer heen leid.

groetjes,
Rolstoelpelgrim

Vandaag een blog zonder foto’s (inmiddels zijn ze geplaast), helaas, mijn internet is hier te slecht en te onregelmatig om foto’s te uploaden, maar niet getreurd, ik heb genoeg te (be)schrijven en de foto’s komen als ik weer ergens ben met goed internet.

Gisteren na een gezellige avond bij het haardvuur ben ik snel in slaap gevallen.
vanochtend werd ik te vroeg wakker van kukelende hanen. ik kon nog even liggen maar eigenlijk moest ik naar de wc, maar daar zag ik nogal tegenop. dit is een erg oud huis en gebouwd voor de tijd van rioleringen. in huis hebben ze een wc waar wel een plasje op mag worden gedaan maar voor de rest moet je honderd meter door een weiland lopen naar een buitenhuisje. ondanks dat het nog vroeg en koud was besloot ik het maar op te wagen. Het was een flinke wandeling voor mij, eigenlijk meer dan ik normaal loop, maar met een rolstoel door een weiland is ook niet ideaal (al was het wel gemaaid dus had wel gekunt). gelukkig mocht ik daarna even fijn zitten op een gewone moderne pot, en nadat ik was uitgerust en ik kwijt was wat ik kwijt wilde spoelde ik door (vanuit een kan) en startte ik mijn honderd meter wandeling terug naar het huis waarbij de zon de velden goudgeel verlichte. op mijn kamer aangekomen opende ik de luiken en was onder de indruk van het geweldige uitzicht. ik voelde me een beetje als Heidi die (in de disney versie van de film) de luiken open doet bij haar opa op zolder en geniet van het uitzicht.

• 

• 

• 

• 

• 

Het is wel te merken dat dit huis op ongeveer 1000 meter hoogte staat want het is echt enorm koud, bij terug komst kroop ik dan ook nog even een half uurtje mijn warme slaapzak in alvorens ik weer in ging pakken.
Toen alles was ingepakt en ik met de familie had ontbeten (en ik nog kaas en fruit mee kreeg voor onderweg, brood had ikzelf nog en wilde ik niet oud laten worden) was het tijd om te vertrekken. Mijn rolstoelwas in de mooie oude schuur onder het huis geparkeerd. Ik werd door iedereen uitgezwaaid. het was een zeer geslaagde overnachting!

• 

• 

• 

Ik moest 3 kilometer bergop klimmen, ook deze klim was heel zwaar en moest ik weer voor ongeveer de helft achteruit rollen, maar ondanks dat het zwaar was vond ik het een heel mooie rit. ik rolde door een zeer dun bevolkt gebied en het was heel stil in het bos, geen enkel menselijk geluid behalve de geluiden die ik maakte zelfs toen ik een snoepje pakte met een zeer krakend plastic dingetje er omheen had ik al het gevoel de stilte te verstoren. ik hoorde vogels, vooral krijsende roofvogels, krekels, af en toe gerommel in de bosjes en ik hoorde (en zag af en toe) eekhoorntjes springen van tak naar tak. naast de geluiden genoot ik ook van de geuren van het bos, de naaldbomen. De lucht is hier sowieso zoveel schoner dan de randstad in Nederland waar ik woon. Ook ontdekte ik heel veel bosbessen, zoveel lekkerder dan de blauwe bessen uit de winkel en hier waren er enorm veel. heerlijk om tijdens de stops om uit te rusten te kunnen snoepen.
en uiteindelijk kwam ik aan in Montacher, op een top van 1140 meter hoogte (in 3 kilometer dus 140 meter geklommen).

• 

• 

• 

• 

• 

Wat een schattig dorpje is dat, een mooie 13e eeuwse kerk en een geweldig uitzicht naar alle kanten.
Ik parkeerde mijn rolstoel want helaas was deze kerk wel heel mooi maar had die ook een trap van ongeveer 12 treden. mijn Knie wilde niet zo goed maar uiteindelijk is het me gelukt om ook in de kerk te kijken en om weer terug naar mijn rolstoel te gaan. grappig detail, 2 vogeltjes hadden hun nestje in deze kerk en vlogen heen en weer.

• 

• 

• 

nadat ik nog had genoten van het uitzicht was het tijd om te gaan. Onderweg nog mijn waterfles gevuld bij het fonteintje waarbij stond dat het drinkwater was ben ik weer doorgerold.

• 

• 

ik was op het hoogste punt aangekomen en de route naar mijn camping van 8 kilometer was alleen maar berg af, op 1 kleine helling na. Ook hier genoten van de stilte, op die 8 kilometer ben ik misschien maar 4 auto’s tegen gekomen. Dit deel van de route ging soms door het bos maar vooral aan de rand van het bos met weilanden met enkele koeien.

• 

• 

• 

het was een fijne rit en nu ben ik op de camping in Estivareilles, een kleine camping municipal. morgen weer verder.

groetjes,
Rolstoelpelgrim

Na een heerlijke nacht slapen kreeg ik een goed ontbijt. de hond was ook weer blij met alle aandacht van mij.

ik had ook nog een stempel gekregen in mijn pelgrimspaspoorten, ik heb een foto gemaakt van alle pelgrimspaspoorten toe nu toe. al een hele verzameling.

• 

• 

ik wist dat ik de hele dag zo’n beetje omhoog zou rijden, soms wat minder steil maar het grootste deel flink steil omhoog.

Het begon best goed, het was een mooie rit, mooie uitzichten en veel dieren in de weide, berm en lucht.

• 

• 

en al voor het middag uur kwam ik in Marols. ik voelde me nog goed en ikzelf kon nog wel zo’n soort afstand aan. maar mijn eerste set accu’s was al leeg, daarom besloot ik in Marols naar de kerk te rollen en daar mijn rolstoel aan de stroom te leggen. zo gezegd, zo gedaan. het was trouwens nog wel een klus om de rolstoel de kerk in te krijgen maar 2 mannen kwamen helpen en tilden mijn zware stoel de 3 treden op.stopcontacten zitten bijna altijd vooraan. normaal rij ik dan mijn rolstoel naar voren maar hier waren de gangpaden te smal dus moest mijn wielen er af halen en die vooraan zetten om te laden.

• 

• 

Marols vond ik een erg plaatje met een mooie kerk dus het was geen straf om er een tijdje te moeten wachten. de rolstoel heeft 3 uur aan de lader gestaan en hij was toen weer bijna vol (4 van de 5 “streepjes” volledig vol en de 5e bijna). ik wilde naar een dorpje op 7 kilometer afstand  (berg op). ik had aan 2 sets accu’s dan ook meer dan genoeg om daarheen te rollen en als dat goed zou gaan en de tijd was nog redelijk kon ik misschien zelfs nog een stukje verder want dat zou berg af zijn. maar hoe goed dit ook klinkt. het liep anders.

• 

• 

• 

ik rolde omhoog de berg op, het was zwaar maar tegelijk ook heel mooi. de helling werd steeds steiler, bij elke nieuwe bocht hoopte ik dat het iets minder steil zou worden maar het werd juist steeds erger. hoe steil precies weet ik niet. ik heb een fietscomputer die normaal netjes aangeeft hoeveel procent de helling is maar ik reed zo langzaam dat hij het niet echt kon meten.
ik moest zelfs lange stukken achteruit rollen omdat ik dan minder snel achter over kiep en omdat ik dan meer kracht kan zetten (net als roeiers).

• 

• 

• 

mijn batterij lading slonk snel en al na zo’n 2 kilometer waren de eerste accu’s leeg. het bleef enorm steil en na ongeveer een kilometer was ik alweer door een halve accu lading heen, gelukkig kwam ik in een gehucht aan, verder gaan durfde ik niet. ik was in die 3 kilometer afstand sinds Marols gestegen van 830m naar 1040 meter en in de 3km die ik eigenlijk nog moest tot aan het hoogste punt zou ik ook nog 100 meter omhoog moeten. Dit was dus niet haalbaar en ik wilde niet stranden in het niks. in het gehucht aangekomen zag ik ineens een familie uit een huis komen en besloot hen aan te spreken en te vragen om hulp. dat boden ze direct. ik kreeg hier een mooie kamer met een geweldig uitzicht en werd uitgenodigd mee te eten. het was een enorm gezellige avond bij een lekker haardvuur (het is hier nu best koud) in een geweldige oude openhaard. dit huis is uit 1770 en er zitten nog enorm veel mooie oude dingen in, o.a. meerdere haarden en mooie oude balken. ook staan er her leuke oude voorwerpen,de leukste vond ik de Franse houten klompen, niet alleen Nederlanders droegen/dragen die!

• 

• 

• 

nu ga ik eerst heerlijk slapen.
morgen die laatste  zware kilometers, daarna bergaf.

Groetjes,
Rolstoelpelrim

toch nog even een kort bericht.

Ik ben tot een uur of 6 in de kerk geweest. Mijn rolstoel was bijna vol geladen toen een wat oudere mevrouw de kerk in kwam lopen met een mooie sleutelbos vol grote ouderwetse sleutels. Ik wist direct dat dit de vrouw was die de kerk zou sluiten. Ik vertelde haar in mijn beste Frans dat ik een slaapplek zocht. Ze verwees me naar hotel dat iets terug zat, maar die was me te duur. Toen ik dat vertelde wist ze nog een andere plek. Het adres wist ze niet alleen de naam van de familie en een beschrijving hoe ik er moest komen die ik natuurlijk niet kon onthouden.

Toen ik de kerk verliet om dat adres op te zoeken wist ik alleen nog maar dat ik eerst linksaf moest. Gelukkig kwam ik 2 andere vrouwen tegen die een rondje wandelden met een hond. 1 van de 2 sprak een beetje Engels en ik vroeg of zij wisten waar ik heen moest. Ze wisten het niet maar vroegen het na aan die oudere vrouw en zij wisten de weg. Ze besloten met mij mee te lopen naar het nieuwe huis. Een huis met mooie grote jacobsschelpen bij het hek.

Hier logeer ik nu bij een ouder echtpaar die mij direct een goede maaltijd voorzette en waar ik een mooie kamer heb om te slapen. En mijn rolstoel is inmiddels vol geladen. Dus klaar voor morgen.

Het is dus allemaal weer goed afgelopen. Morgen weer een dag waarbij ik niet weet waar ik terecht ga komen. De camping is nog altijd te ver weg om te halen.

Maar nu ga ik eerst lekker slapen en morgen weer een nieuw blog.

Voor wie het nog niet heeft gedaan. Op de homepage kan je je inschrijven voor de nieuwsbrief dan hoor je het direct als het blog is geplaatst.

Welterusten

Groetjes,

Rolstoelpelgrim