Maand: augustus 2022

Gisteravond vroeg in slaap gevallen en daardoor ook voor mijn wekker wakker. Ondanks de goede nacht toch nog heel moe, maar dat is na 9 dagen ook wel te verwachten. Alles rustigaan ingepakt, flessen water gevuld en vertrokken.

In het dorpje ( Saint-Chély-d’Aubrac) zag ik ook nu weer vele pelgrims vertrekken met hun dagrugzakjes. Ik bezocht eerst de kerk, helaas met een trapje voor de deur maar gelukkig lukt dat nog. De rolstoel parkeerde ik buiten.
Het verbaasde mij dat ik daar alleen was, nou ja, bijna alleen, de koster was er eerst ook nog om alle bloemen water te geven.
Daarna was het stil in deze mooie maar wel donkere kerk.

Na het kerkbezoek rolde ik naar de hoofdweg van het dorp.
Wat een klim, ik moest achteruit omhoog om voldoende kracht te kunnen zetten en om niet om te kiepen. Maar ik ben er gekomen. Op de weg aangekomen was het klimmen niet over maar wel een stuk minder steil en ik kon gewoon vooruit rollen. Er stond ook nog een beeld van een pelgrim.
Daarna rolde ik in zo’n 5km zo’n 136 meter omhoog.

Onderweg had ik ook nog een heel mooi uitzicht op het dorpje waar ik had geslapen.

Het viel mij vandaag op dat, hoewel ik nu al lager rol dan afgelopen dagen , het hoger leek (camping van gisteren lag op 809m en hoogste punt vandaag op 945m) . Het was rotsiger en de dalen waren ineens een stuk dieper. Ik had vaak heel mooi uitzicht.
Tussen de middag geluncht op een uitzichtpunt, brood, kaas en een geweldig uitzicht. Beter kan haast niet!

Onderweg zie ik regelmatig wielrenners, allemaal zwaaien ze als ze mij inhalen, maar deze keer had ik een kort gesprekje met een groepje.

De laatste 13km rolde ik naar beneden. Ik hoefde niet zwaar te rollen maar moest vooral opletten dat ik niet te snel ging en afremmen, op een groot deel van de route stonden borden met 8%!
Het was weer erg mooi, vooral van het uitzicht heb ik genoten.

Ook bezocht ik onderweg nog een kerkje, helaas weer met trappen maar het was de moeite wel waard.

Ik kwam nog in de wei een leuke koe tegen met een tweeling. Moeder had het druk met die 2 zonen.

Nu sta ik op de camping in Saint-Côme-d’Olt, een flinke afdaling want ik sta nu op 351 meter.

Net gekeken naar een wedstrijdje pétanque (jeu de boules) wat op deze camping (en in de rest van Frankrijk) veel word gespeeld. Al meerdere groepjes bezig gezien met deze Franse sport.

Net de dagelijkse was gedaan en nu uitrusten. En dan vroeg naar bed,  mijn lijf protesteert vandaag meer dan ik zou willen en ik ben erg moe. Hopelijk gaat het als ik een lange nacht lig weer wat beter.

Groetjes,
Rolstoelpelgrim

Omdat er gisteravond voorspeld was dat het vandaag in de middag en avond zou gaan regenen ging mijn wekker extra vroeg. En in plaats van dat ik ergens tussen 9 en 10 uur vertrek was mijn rolstoel om 8.30 al opgeladen om te gaan. Ik maakte nog even een kort praatje met  een andere pelgrim en toen vertrok ik. Maar na zo’n 100 meter rijden wilde ik een slok nemen en bedacht me toen dat ik volledig was vergeten dat ik de flessen water nog had moeten vullen. Gelukkig was ik nog dichtbij en nadat alle flessen gevuld waren kon ik echt op pad.

Ik moest nog naar de bakker, die bleek dicht maar het kleine supermarktje waar ik gisteren was had wel vers brood. Ook nam ik nog een winterwortel en tomaat mee voor onderweg.

Na de winkel ontmoette ik weer pelgrims die ik al eerder had ontmoet en maakte ook met hen een kort praatje. Daarna vertrok ik echt.
Ik vond het wel een soort belevenis om allerlei soorten pelgrims te zien. In het dorpje waar ik op de camping had geslapen bleken namelijk nog vele andere pelgrims te zijn in herbergen en hotels.
Sommige dragen hun hele hebben en houwen op hun rug (sommige hebben zulke grote tassen bij zich dat ik mij werkelijk afvraag hoe ze met zoveel gewicht Santiago willen halen) en anderen zijn daarvan het tegenovergestelde,  zij dragen een kleine dagrugzak en stonden toen ik langs kwam rollen bij een busje te wachten want die zou de enorme rolkoffer van hotel naar hotel transporteren. En dan is er nog de pelgrim die bij zich heeft wat nodig is maar ook niet meer dan dat. Maar een rolstoelpelgrim, daarvan ben ik geen andere tegen gekomen.

Eenmaal op de juiste weg mocht ik tot aan Aubrac bergop rijden. Van 1195m tot 1340m over zo’n 8km.  Het was gelukkig goed te doen en de weg was rustig en goed. Daarbij was het bewolkt en niet te warm. Bij de pas van Aubrac, het hoogste punt, even gepasseerd en vocht tot me genomen en ook wat vocht daar gelaten.

Het landschap van de eerste helft waren voornamelijk weilanden, haast geen groen gras te vinden, alles dor, veel koeien en weer vele roofvogels.

Niet veel verderop lag Aubrac, een heel klein en oud dorpje met een bijzondere en grote kerk.
Vanaf dat moment moest ik nog 11 kilometer.  Maar in Aubrac waren m’n eerste accu’s vrijwel leeg. Ik had kunnen wisselen maar hoopte er nog even mee te kunnen doen.
Vanaf toen zette de daling namelijk in. Ik moest alleen nog remmen (met rem op mijn stuur) om te zorgen dat ik niet te snel ga (bij 10km per uur schakelen mijn rolstoelwielen uit en die remmen normaal automatisch mee, als ze uit gaan hangt alles af van 1 kleine rem op het stuur).

Onderweg was het enorm mooi. Bos,  beekjes slingerend door het landschap, een waterval die op de kaart stond en ik kon horen maar door de bomen niet kon zien (helaas), bloemen en vlindertjes in de berm.

Net voor de camping sprak ik ook nog een Nederlands stel (nou ja, ik ging er vanuit dat ze een stel zijn, als het niet zo is sorry!) En vertelde over mijn tocht. Zij hadden net ook een etappe gelopen.

Na die ontmoetingen kwam ik al snel op de camping aan. Het weer was enorm veranderd,  van fris tot het middaguur tot heet in de middag.

Toen de tent stond ben ik even met m’n voeten in de koude beek achter m’n tentje gaan zitten om de oververhitting tegen te gaan. Ook nu zit ik even daar terwijl ik schrijf. In m’n tentje (in de zon) is het veel te warm. Al ziet mijn lijf er wel naar uit zo te gaan liggen.

Net terwijl ik wilde schrijven dat het vandaag droog was gebleven hoorde ik een knal, onweer. Ik kon nog maar net mijn rolstoel inpakken onder de tarp en zelf de tent in kruipen voordat het ging regenen. Nu hoor ik de regen alweer minder worden en de donder is ook alweer verder weg. Het is wel gelijk afgekoeld, fijn!

Nu kan ik in m’n tent liggen en de route voor morgen bekijken. En dan weer vroeg naar bed.

Groetjes,
Rolstoelpelgrim

Pelgrimstocht dag 7 alweer, een week onderweg. Tot nu toe is het een mooie week geweest, zwaar door de bergen maar ook is het juist daardoor heel mooi.

Vandaag wist ik dat ik een lange etappe zou rollen. Zo’n 25km naar de dichtstbijzijnde camping (is ruim 27km geworden).

Ik rolde eerst een klein stukje terug om weer op mijn route te komen. Daarbij rolde ik langs een houtbewerkingsfabriek. Aan de ene kant van de weg duizenden boomstammen en aan de andere kant wel heel erg grote potloden!

Na zo’n 5 km rollen kwam ik bij de eerste kapel. Een leuk klein maar toch rolstoel toegankelijk kapelletje. Ik merkte bij dat kapelletje ook direct hoeveel pelgrims er onderweg zijn. Ik ben er (voor mijn doen) maar kort geweest, een minuut of 5) maar heb er zeker 10 pelgrims gezien.
Dit is echt een groot verschil. In de 5 eerdere jaren ben ik zo’n beetje die hoeveelheid in totaal tegen gekomen!

De eerste 10km was voornamelijk  bergop, daarna was het gemiddeld redelijk vlak, wat wil zeggen, enkele meters klimmen en dan weer een beetje dalen.
Na het stijgen, ongeveer op de helft, kwam ik weer bij een kerk aan, ik hoopte onderweg dat ik mijn stoel er even aan de lader zou kunnen zetten, en terwijl ik er aan kwam gaf mijn stoel al aan dat de accu’s bijna leeg waren. Maar de kerk had hoge trappen en er was bovendien ook een dichte deur… dus ipv laden heb ik mijn 2e set accu’s er maar in gezet en gelijk maar  wat gegeten uit m’n tas, zoals meestal brood met kaas en nog een handje pinda’s.  Helaas was m’n fruit op al vond ik af en toe bramen en in totaal 3 bosbessen.

Het was vandaag regelmatig bosrijk. Het meeste bos lijkt hier te bestaan uit naaldbomen (welk soort weet ik niet zeker) en witte berken. Buiten het bos weer voornamelijk weilanden met  koeien en af en toe een flinke stier.

Het was ook een erg goede dag om roofvogels te bekijken en op de foto te zetten. Dat heb ik dan ook veel gedaan.

Gisteren vertelde ik over de hoogte die ik ongeveer rij hier in het Centraal Massief. Nu heb ik een fietscomputer die de hoogtemeters aangeeft, maar langs de wegen hier staat ook elke kilometer een wit/geel paaltje waarop ook staat hoe hoog het is. Vandaag was het tussen de 1150m en 1200m boven zeeniveau.

Toen ik aankwam in het dorpje waar de camping is heb ik eerst nog wat boodschappen gedaan (oa fruit en groente). Daarna richting de camping gerold. Ik liep nog even een stukje op met een Australische pelgrim, hij had zelfs een dideridoo aan z’n rugzak gebonden. Net voor de camping scheidden onze wegen en melde ik mij aan.

De tent staat, rolstoel aan de lader en ik ga zo snel slapen. Ik ben weer erg moe. Ik heb uiteindelijk ruim 27km gerold, eigenlijk  meer dan prettig is, maar ik heb het gehaald!

Groetjes,
Rolstoelpelgrim

Vanochtend nadat ik was opgestaan m’n rolstoel opgehaald.
Het was nog mistig en koud, die kou had ik ook al gemerkt toen ik midden in de nacht naar m’n overburen ging om mijn rolstoel accu’s om te ruilen zodat beide accu’s weer waren geladen. Een van de redenen van de koude nachten hier zijn dat ik op flinke hoogte kampeer, bijna elke nacht boven de 1000 meter. Het valt hier niet zo erg op omdat de dalen vaak ook hoog liggen, maar de meeste dagen (en nachten) breng ik door tussen de 900 en 1400 meter.
Nadat ik koud was geworden kon ik helaas niet goed meer opwarmen, maar ondanks dat heb ik toch best aardig geslapen.

Nadat ik was ingepakt ging ik weer op pad, Inmiddels was ik gelukkig ook weer warm geworden en de mist was ook opgetrokken. Het was weer vrij warm vandaag.

Al snel kruiste mijn route de officiële route en het was mij direct duidelijk waarom ik mijn eigen routes uit stippel. Wat een rotsen en een hellingshoek die onhaalbaar is.

Ik rolde verder over een heel mooie en vrij rustige weg. Af en toe zwaaiden de passerende auto’s,  altijd leuk!
Een groot deel van de dag reed ik door de bergen in en langs het bos. Ik volgde een riviertje en hoewel ik dus tussen de bergen reed bleef ik redelijk vlak rijden. Alleen het laatste deel (ik denk de laatste 6km) rolde ik omhoog.
Juist doordat het allemaal niet heel zwaar was kon ik extra genieten van het natuurschoon. De mooie kronkelende rivier, de bloemen en plantjes, heel veel vlinders en hagedissen.

Meestal probeer ik zondags naar een kerkdienst te gaan, maar helaas lukte dat niet doordat de afstand te groot was en er op de route geen diensten waren, of zo vroeg dat ik er nooit optijd zou zijn. Daarom bij de eerste kerk, in Rimreize, mijn rolstoel opgeladen en zelf wat Taizé liederen gezongen. Na een half uurtje waren zowel mijn rolstoel als ikzelf weer opgeladen en gingen we weer op pad!

Zo rolde ik verder door het mooie landschap. Heerlijk rustig aan en zelfs toen de helling omhoog ging was het nog goed te doen.

In Aumont Aubrac wilde ik naar de camping maar eerst bezocht ik ook daar de kerk. Ook dit was weer een mooie kerk, vooral het glas in lood vond ik bijzonder.
Ik had gezien dat er bij de kerk ook een geocache was verstopt. Hoewel ik al jaren Geocaching doe, ben ik de laatste jaren minder actief er in. Maar deze pelgrimage leek me een goed moment om weer eens even wat caches te zoeken. Geocaching is een soort schatzoeken, met behulp van een GPS code vind je de locatie van een vaak goed verstopte schat, daarvan zijn er miljoenen over de hele wereld. Deze lag buiten bij de kerk en had ik gelukkig snel gevonden.

Daarna rolde ik naar de camping, met piepende accu’s (weer eens wat anders dan piepende bandjes) kwam ik aan op de camping. Door het extra laden had ik het precies op 1 set accu’s gered. Dan hoef ik vannacht niet wakker te worden om accu’s te wisselen.
Bij de camping aangekomen zag ik ook gelijk 2 Belgen die ik al 2 keer eerder had ontmoet.

Ik sta nu op een rustig stukje van de camping, met zich op het toiletgebouw waar mijn rolstoel staat te laden.

Morgen weer verder en nu uitrusten.

Groetjes,
Rolstoelpelgrim

Toen ik rond 7 uur een beetje wakker werd hoorde ik een koe naast mij staan! Ik deed de tent open maar daar schrok ze van dus liep ze weg. Leuk om zo wakker worden!
Gisteravond voordat ik sliep had ik ook nog even bij de koeien in de stal en kalveren in de wei gekeken, zo leuk!

Maar ja, hoewel ik boerderijen erg leuk vind was het toch tijd om te vertrekken.
Het eerste dorpje dat ik bezocht was Chanaleilles.
Onderweg daarheen ging m’n fietscomputer klagen, hij zat te vol. Ik had er nooit meer aan gedacht om alle eerdere ritten uit z’n geheugen te halen. Normaal is dat heel makkelijk.  Ik koppel hem met een kabel aan m’n mobiel, dan start de app en dan gaat het verder vanzelf. Dat dacht ik nu ook even te doen en toen kreeg ik een melding dat m’n fietscomputer niet meer word ondersteund door de app, te oud… (ik heb hem 4 jaar). Heel irritant. Gelukkig kon ik een deel van het geheugen handmatig legen maar het is wel vervelend want ik kan nu niet meer alle gegevens op m’n mobiel zien. Hopelijk lukt het thuis op de computer nog wel.
Gelukkig kon hij nadat er weer ruimte was gemaakt weer aan en kon ik weer verder. Steil de berg op.

In het dorp was een mooie kerk uit de 11e en 13e eeuw die ik bezocht. Echt weer een mooi oud kerkje. Ik was er alleen dus even rustig kunnen zitten en zingen. Helaas een grote tree bij de ingang dus de rolstoel bleef buiten.

Daarna rolde ik verder, nu een stukje de heuvel af, maar helaas snel weer omhoog, dat bleef nog voor een flink stuk van de route. Ongeveer de eerste 10km gingen omhoog en daarna naar beneden. De eerste accu vond het na 5km al genoeg en de 2e was half leeg toen ik aan kwam bij de bron van St. Roch. Een heilige van de pelgrims. Dit zou een geneeskrachtige bron zijn. Na de bron bezocht ik de kapel van St. Roch die 300 meter verderop aan de zelfde route ligt. Bij de kerk was iemand die de pelgrims ontving en ik kreeg er een stempel voor in m’n pelgrimspaspoort.

Tussen de bron en de kerk ging ik ook nog een dubbele grens over. Van departement Haute Loire in regio Auvergne naar La Lazere, regio Occitanie.

Nadat ik even in de kerk was geweest was het tijd om weer verder te gaan. De rest van de route was grotendeels bergafwaarts. Dit gaf me extra kans om te genieten van het mooie landschap,  de bergen, mooie wolkenluchten, koeien in de wei die ik niet alleen zag maar ook hoorde. In bijna elke weide loopt een koe met bel.
Ook zag ik vandaag veel roofvogels.
Doordat ik omlaag rolde raakte mijn rolstoel accu’s voller ipv leger, hierdoor kon ik de 2e helft doen zonder verbruik.

Net voor de camping bezocht ik nog de kerk in St-Alban sur Limagnole en daarna de supermarkt voor oa brood, want morgen is het zondag en ik weet niet of het lukt om dan nog brood te vinden.

Op de camping aangekomen heb ik de tent opgezet. Daarna naar het toiletgebouw voor stroom. Helaas geen stopcontact… was even spannend maar gelukkig mag ik mijn rolstoel opladen bij de Engelse mensen aan de overkant van het pad. Gelukkig hadden zij de juiste adapter om een Nederlandse stekker in een Engels stopcontact te krijgen.

Dan ga ik zo weer lekker slapen. Morgen weer verder.

Groetjes,

Rolstoelpelgrim

Vanacht om 3 uur opgestaan om batterijen te wisselen,  daarna sliep ik weer vrij snel. Om 7.30 uur ging m’n wekker en mocht ik nogmaals accu’s wisselen. Daarna was het ook tijd om in te pakken. Die ene accu waar ik gisteren over schreef lijkt helaas defect, bij opladen doet hij raar en ik krijg hem, hoewel de lampjes zeggen dat hij vol is, niet aan de praat. Gelukkig heb ik nog 5 goede accu’s net als voorgaande jaren, maar die ene extra was wel fijn geweest met alle bergen hier.

Na het opstaan en inpakken nog even ontbijt gegeten met de buren. Ik stond vannacht met de tent naast dezelfde mensen die mij een paar dagen geleden onderweg uit hadden genodigd voor een picknick lunch. Was weer gezellig. Het was hun laatste dag dus ik zal ze onderweg verder niet meer tegen komen.

Daarna was het tijd voor vertrek. Eerst ging ik nog even naar de supermarkt, hier was weer eens een echte supermarkt, de meeste dorpjes hebben geen winkel of alleen een hoekje in bijvoorbeeld een café of bakker waar de meest noodzakelijke dingen verkrijgbaar zijn.
Nu kon ik weer even nieuw eten inslaan, ik kan er weer even tegen. Daarna verliet ik het dorp en ging opweg.

Ik werd onderweg gebeld voor een interview in AlphenCC / Leids Dagblad,  was een leuk gesprek en ik ben benieuwd hoe het artikel zal worden. En deze week sta ik ook al in de papieren versie van Katholiek Nieuwsblad (het stond al op de website maar ze wilde het nu ook in de papieren versie van de krant).

Vandaag een wat kortere dag, zo’n 13 km (uit m’n hoofd gezegd, ik heb de fietscomputer even niet bij de hand), wel veel omhoog maar niet extreem steil en af en toe een afdaling. Mooie natuur, leuke oude dorpjes/gehuchten en ook nog een kasteel gezien.

De dag stond in het teken van koeien, ik reed langs enorm veel weilanden met koeien (diverse rassen, Franse en Nederlandse koeien en ik zag zelfs een groepje Schotse hooglanders) en af en toe wat paarden. Het valt mij steeds op hoe fijn die weilanden hier zijn, veel natuurlijker dan in Nederland waar vrijwel alle weilanden een saai grasveld zijn. Hier hebben alle weilanden bomen, soms een beekje of meertje waar de koeien in kunnen lopen. Ook staan ze er vaak met de hele familie, koe, kalf en stier. Erg leuk om te zien.

In de reisgids (miam miam dodo 2022) stond dat in dit dorpje (le Falzet) bij een kaasboerderij een pelgrims herberg was waar ook kon worden gekampeerd. Daar aangekomen (met de 2e set accu’s bijna leeg) bleek dat niet meer zo te zijn. De kaasboerderij is er nog wel. Gelukkig mocht ik alsnog blijven en ik kreeg in mooi plekje aangewezen voor m’n tent, in het weiland waar ook de koeien stonden. Al zijn de koeien nu net vertrokken, voor het melken of voor de nacht, ik weet het niet, maar als er ineens een koe m’n tent in kijkt hoef ik niet te schrikken.  Ik ben een enorme dieren liefhebber dus ik vind het wel leuk zo tussen de koeien.  Doet me denken aan vroeger toen ik vaak op boerderijen kwam en op een agrarische middelbare school zat. M’n stoel staat nu ook te laden in de stal waar ik kalveren zag.

Ook ik ga zo opladen, op m’n bed. Ik ga proberen een lange nacht te slapen. Mijn spieren protesteren een beetje vandaag, rijden in de bergen ben ik in ons platte landje niet gewend en daarbij gebruik ik blijkbaar spieren waar ik niet bewust van was dat ik ze heb!

Groetjes,
Rolstoelpelgrim

Toen ik rond 8.00 uit m’n tent kwam bleek weer dat ik een late pelgrim ben. Het veldje vol pelgrimstentjes was volledig leeg, alleen ik stond er nog. Daarom maar snel m’n rolstoel opgeladen en vertrokken.
Toen ik gisteren op de camping aan kwam had ik een mooie afdaling naar de camping, nu moest ik dat stuk klimmen. Na zo’n 20 minuten klimmen (2 minuten kostte het om naar beneden te gaan) was ik weer boven. Tenminste,  zo ver boven als ik gisteren was. Eigenlijk begon de lange steile klim van vandaag pas echt.
Zo’n 14km stijgen,  ongeveer 600 meter omhoog.

Ik had vrijwel de hele rit mooi uitzicht. Ik genoot van de natuur. De geur van het bos, de vlindertjes op de bloemen, het ruisen Van de bomen. Hoewel ik de hele dag op een 90km weg rolde was het niet vervelend,  het was niet heel druk en de auto’s reden ruim om me heen en gaven mij regelmatig een bemoedigend gebaar, vele duimpje zijn gepasseerd. Er stopte zelfs een paar keer mensen om te vragen of ze konden helpen. Ik bedankte ze vriendelijk maar gaf aan zelf te willen rollen.

Wat betreft m’n accu’s was het spannend, ik had na zo’n 6km de eerste set accu’s leeg, de 2e set hield het tot 14km, toen pakte ik de 3e set en daarvan bleek 1 leeg te zijn, blijkbaar iets fout mee gegaan met laden of defect (ik hoop het eerste).
Dus de laatste kilometers (totaal 19km) heb ik gerold op 1 goede en restjes van de andere vrijwel lege accu’s (en gedeeltelijk zelfs op alleen het goede wiel).

Alsof dat nog niet genoeg was hoorde ik het net voor de afdaling rommelen in de lucht,  onweer, even later vielen ook de eerste druppels. Snel alles wat niet nat mocht worden ingepakt en rustig doorgerold op het ene wiel. Gelukkig duurde de bui niet heel lang. En ik vond het zelfs ook wel fijn even af te koelen want het was ook weer heel heet vandaag.

Gelukkig kwam de afdaling zo’n 2km voor het dorp (stadje), Saugues, waar ik nu op de camping sta. Tijdens die afdaling laadde m’n wielen weer een beetje bij zodat ik de camping kon halen.

Voordat ik naar de camping ging bezocht ik de kerk. Daar ontmoette ik ook nog een aantal andere pelgrims die ik onderweg al eerder had ontmoet.

Het bleek dat dit hier ook een bedevaartplaats is. Voor Sint Bénilde die hier in de kerk ligt opgebaard.
Ik kende deze heilige niet maar daarvoor hadden ze een mooie tentoonstelling gemaakt waarbij met poppen steeds een deel uit zijn leven werd getoond.
Hadden ze leuk gedaan.

M’n rolstoel laadt in het toiletgebouw dus hopelijk zijn morgen alle accu’s weer vol. Nu lig ik in m’n tentje en ga ik snel slapen.

Groetjes,
Rolstoelpelgrim

Vandaag was het een heel mooie pelgrimsdag.
Hoewel het eerste deel van m’n tocht omhoog ging was het niet zo extreem steil als gisteren. Dus dat viel mee.

Al na een kleine 2 kilometer kwam ik bij een kapel, Chapelle Roch-de-Montbonnet, een mooie kapel. de priester was aanwezig en ik kreeg een nieuwe stempel in m’n pelgrimspaspoort.
Hier ontmoette ik ook 3 Duitse pelgrims die ik gisteren ook al was tegen gekomen toen ik de helling oprolde.
Na een praatje ging ik weer verder. Eerst nog berg op, maar gelukkig op een gegeven moment ook berg af!

In het plaatsje Saint Privat d’Allier klom ik toch weer een flinke steile helling op, deze keer niet omdat dit per se moest maar omdat ik bij het kasteel, de kerk en het uitzicht wilde kijken. hoewel het zwaar was werd ik beloond. Een erg mooie en oude kerk, een kasteel (waar ik helaas maar een deel van kon zien omdat het prive is) en een geweldig uitzicht! Het klimmen is dan wel altijd zwaar maar de beloning van het mooie uitzicht is er (bijna)altijd!
Nadat ik was uitgekeken rolde ik weer naar beneden. Terwijl ik naar beneden rolde kwamen de Duitsers omhoog. Leuk om elkaar weer te treffen.
Daarna kwam ik langs een mini supermarktje, ik paste er gelukkig net in en na de basis boodschapen (brood, kaas, fruit/groente) ben ik voor vandaag weer voorzien.
Onderweg had ik ook nog het geluk om af en toe lekkere bramen te kunnen vinden en ik vond ook weer een in het wild groeiende druif. 2 trosjes hingen op de hoogte dat ik er bij kon. Lekker!

Daarna ging het snel, de weg ging redelijk snel naar beneden, het was maar goed dat ik kon remmen met m’n wielen en  met een fietsrem op m’n stuur. Als ik sneller ga dan 12km per uur schakelen m’n wielen uit en dan blijft alleen de fietsrem over, ik probeer dus altijd te zorgen dat ik onder de 10km per uur blijf als ik een berg af rol.

Het uitzicht was enorm mooi terwijl ik door het berg landschap reed. Ik ben best vaak in de bergen geweest en ook deze regio heb ik tijdens vakanties wel eens doorkruist, maar omdat ik nu zoveel langzamer (ipv met de auto) er doorheen rij heb ik veel meer tijd om te kijken.

Het was vandaag erg heet, ruim boven de 30°C. Eer ik op de camping aan kwam was ik dan ook aardig oververhit. Maar gelukkig zit de camping aan een riviertje, dus daar heb ik goed af kunnen koelen. En na ook nog een douche ben ik weer helemaal op temperatuur.
Van de camping baas kreeg ik ook nog een stempel. Ook waarschuwde hij mij voor morgen, dan is een van de steilste etappes.

M’n rolstoel staat alweer aan de lader dus morgen ben ik er weer klaar voor. Vandaag had ik sowieso weinig verbruikt. Doordat ik eerst berg op rolde waren m’n eerste accu’s al snel bijna leeg. Gelukkig was ik toen op het hoogste punten en rolde ik daarna naar beneden, dan laden ze weer een beetje terug. En aan het eind van de dag, omdat ik heel lang naar beneden rolde was m’n accu weer bijna vol geladen.
Dus ik ben vrijwel klaar voor de klim van morgen . Nu mijzelf nog opladen, dus vroeg naar bed.
Ik merk wel dat ik nog niet goed getraind ben, over een paar dagen gaat het makkelijker en zal ik ook minder spierpijn hebben.

Groetjes,
Rolstoelpelgrim

Vandaag is het zover, de eerste echte dag van m’n pelgrimstocht.
Nadat ik alles had ingepakt en de camping verliet wilde ik eerst een stempel halen. Hiervoor ging ik naar de toeristen informatie. Daar kreeg ik m’n eerste stempel! Dan begint het echt!
Ik had al gezien dat vandaag een zware dag zou worden, zeer steile helling, niet even maar de hele dag bergop rijden.
Nog in Le Puy-en-Velay rolde ik eerst naar een groot beeld van Sint Jacobus (de meerdere). 
Dit was al een flinke klim, gedeeltelijk moest ik achteruit rollen omdat ik anders niet boven kwam. Naast dit beeld kwam ik meer pelgrims kunst tegen, beelden van pelgrims en een zelfs een pelgrims oversteekplaats.

Na een foto te hebben genomen rolde ik door, nog meer zeer steil de berg op. Vanaf een uitzichtpunt kon ik de 4 belangrijke punten van Le Puy-en-Velay zien. De kathedraal,  de kapel Saint-Michuel d’Aiguilhe, het grote Maria beeld met Kind en als laatste het beeld van Sint Josef met Kind. Die laatste is de wat onbekendere die buiten de stad staat.

Daarna ging de klim door, al snel daarna begon m’n rolstoel wiel te piepen. Dat betekend dat m’n accu bijna leeg is. Normaal kan ik zo’n 25 km rijden op 1 set accu’s maar nu had ik er nog maar zo’n 2 km mee gereden, berg op en ik had zo’n 2 uur over die 2 km gedaan! Gemiddelde helling was ruim 10% helling!
Gelukkig had ik reserve accu’s,  3 sets in totaal.
Maar het was 14km naar de dichtstbijzijnde camping,  dus ik werd wel wat zenuwachtig of ik het zou halen.
Met de 2e set accu’s in m’n wielen rolde ik verder, al vrij snel kwam ik op een onverhard pad, dat was niet helemaal zoals ik gepland had. Toch maar door rollen, flinke keien en deuken ontwijkend.  Ook dit ging bergop maar gelukkig minder steil dan het eerste stuk van de route, en na een paar uur werd het steeds minder steil. Af en toe wandelden er pelgrims langs, ook voor hen was het steil maar zij konden makkelijker omhoog dan ik. 2 pelgrims uit Noord-Frankrijk waren aan het picknicken en nodigden me uit, ik kreeg brood met kaas, tomaat uit hun eigen tuin, thee en toen we afscheid namen kreeg ik een appel van eigen oogst mee voor onderweg. Lekker!
Na de picknick was de verharde weg ook al snel in beeld en hoewel ik nog altijd bergop rolde was het minder steil. Toch was ook het 2e set accu’s sneller op dan gehoopt en wisselende ik ze voor de 3e set. Gelukkig bleef de weg alleen maar een beetje stijgen en niet meer zo extreem steil als in het begin. Onderweg stopte ik nog even kort bij een kerkje en daarna bij de supermarkt voor brood, kaas en fruit. Daarna rolde ik naar de camping. Gelukkig heeft m’n derde set accu’s me gebracht waar ik moest zijn.

Op de camping bij Bains was gelukkig plek voor m’n tent en een stopcontact. De camping is in een soort grote achtertuin van een biologische boerderij en naast camperen leuke andere opties zoals een boomhuis en een tot huisje gemaakte kas waar je s’nachts sterren kan kijken.

M’n rolstoel staat nu te laden, vannacht moet ik nog wel een keer wakker worden om accu’s te wisselen maar als alles mee zit is dan alles morgen weer vol!

Het is zo tijd om te gaan slapen, m’n lijf heeft (te)hard gewerkt en morgen weer een nieuwe dag waarbij veel geklommen moet worden.

Groetjes,
Rolstoelpelgrim

Gisteravond kreeg ik gelukkig het goede nieuws dat ik mee mocht rijden, wat een opluchting!

Ik heb gisteravond alle spullen die ik mee had uitgezocht, een deel mee op pelgrimstocht en een deel blijft in de auto. Ik had voor heen/terugreis oa extra kleding en medicatie mee en dat mag achter blijven, net als andere dingen die ik onderweg niet nodig heb en dingen waarover ik twijfelde en in eerste instantie had ingepakt maar waarvan ik vind dat ik best zonder kan.

In de ochtend reed ik 200 meter naar de plek waar ik parkeer tijdens m’n tocht. Met een Nederlandse hotel eigenaar had ik afgesproken dat hij een oogje in het zeil houdt, een fijne gedachte.

Om 11 uur werd ik opgehaald door mijn lift. Hij rijdt speciaal voor mij deze enorme afstand, en eigenlijk nog verder omdat hij ook niet in Rocamadour woont maar een stuk verder op.
Voor de lunch werd ik ook nog getrakteerd. Over de ongeveer 250km hebben we ruim 5 uur gedaan, over kleine Franse wegen rijd je niet zo snel. Het was wel een mooie rit, mooie natuur en af en toe een kasteeltje in de bergen. Onderweg gezellig gekletst over oa mijn en zijn pelgrimstochten dus dat was leuk.
Zo bijzonder dat hij dit voor mij wilde doen. (Als je dit leest, enorm bedankt!)

Nu ben ik op de camping in Le Puy-en-Velay. De tent staat en ik ga zo liggen en hopelijk vroeg slapen.
Morgen begint het echt!

Groetjes,
Rolstoelpelgrim

Na vroeg te zijn wakker geworden op de camping in Evaux-les-Bains heb ik rustig aan gedaan. Ik wilde deze zondag naar de kerk en had gezien dat de katholieke kerk om 11 uur een mis had. Ik wilde iets vroeger weg zodat ik nog even wat kon rond kijken. Zoals je misschien al aan de plaatsnaam ziet zijn er hier geneeskrachtige bronnen. Al in de Romeinse tijd werd hier gebaad in het warme water (60°Celcius las ik) en ook nu is er nog een modern kuuroord. Er zijn nog resten (niet veel) van de Romeinse baden terug gevonden, dat heb ik bekeken.

Toen was het tijd voor de viering.  Ik was te vroeg (10.30) maar dat was juist goed. Het bleek dat het een feestdag was van “onze lieve vrouw van Evaux”. Dit werd gevierd door een processie. Vooraan het beeld, getild door 6 mannen, dan de priester en de rest liep (rolde) er achteraan door het dorp. Onderweg werd enkele keren gestopt en dan  vertelde de priester iets, wat hij zei weet ik niet want mijn Frans is helaas te slecht. Verder werd er gezongen, enkele liederen kende ik in het Nederlands (voor de kenners, volgens mij waren het liederen van de Emanuel gemeenschap).
Aansluitend was de mis, en hoewel mijn Frans niet goed is kon ik dat wel volgen (op de preek na) want ik had een Nederlandse en Franse missaal (misboek waarin alles wat er word gezegd in staat) op m’n mobiel.

Het was ook een mooie kerk, door de eeuwen heen zijn er steeds dingen aangepast en die verschillende stijlen zijn goed te zien.

Daarna verder gereden. Ik reed door erg mooie gebieden, het werd steeds rotsiger en er waren mooie rivieren. Er stonden vandaag veel mooie koeien met hoorns in de wei, leuk!

Nu sta ik op de camping in Rocamadour. M’n auto heb ik een veilig plekje voor geregeld dus dat is heel fijn.
Ik maak me al wel een paar dagen druk over hoe ik het moet oplossen qua vervoer van Rocamadour naar m’n beginpunt. Het openbaar vervoer is tussen Rocamadour en Le-Puy-en-Velay nogal omslachtig. Minimaal 4 overstappen.
Ik had op facebook een paar dagen geleden op een pagina voor Nederlanders in Frankrijk een oproep gedaan of iemand kon helpen, maar helaas bleef het stil. Tot vanavond, toen kreeg ik een berichtje. Morgen ochtend word ik 11.00 opgehaals en dan brengt iemand me met de auto naar Le-Puy-en-Velay! Zo’n opluchting is dat! Weer een probleem dat opgelost is!

Morgen dus nog 1 reisdag en dan ga ik overmorgen echt beginnen! Ik zie er naar uit te gaan rollen!

Groetjes,
Rolstoelpelgrim

Vanochtend werd ik rond 8.00 wakker. Ik had geen haast want het hek van de camping ging pas 9.00 open voor auto’s.
Ik heb ingepakt en daarna rustig ontbeten.  Gisteren had ik in de supermarkt blauwe bessen gekocht en ik kreeg daar gratis plantaardige yoghurt bij. Was voor het eerst dat ik dit at, best wel redelijk maar echte yoghurt is toch een stuk lekkerder. Gelukkig had ik er erg lekkere besjes bij en zo werd het toch nog een lekker ontbijt.
Rond 9.30 vond ik het tijd om te gaan en vertrok ik.

Vandaag was het landschap weer erg mooi, Frans en afwisselend.
Ik vond vanmiddag ook eindelijk een open kerk. Daar heb ik een uurtje gezeten, gerust en gezongen. De akoustiek was erg goed, zoals in de meeste oude kerken.

Een uurtje later zag ik bordjes met “brocant”, die lagen toevallig op m’n route en al snel zag ik waar ik wilde zijn. Een leuke antiek/brocant/rommel markt. Veel oud spul, leuk om tussen te kijken en te zoeken naar schatten (niks gevonden).
Na een paar kraampjes sprak een oudere man mij aan en vroeg naar m’n rolstoelwielen. Het was voor het eerst dat ik weer Frans moest spreken (alleen gedag zeggen en “supermarkt” Frans had ik gesproken) en dat was wel weer even lastig. Onderweg luister ik wel een luistercursus Frans en dat helpt wel om wat op te halen maar dit was toch lastiger. Maar het lukte, hoewel grammaticaal volledig fout, aardig om over te brengen hoe ze werken (ik heb e-motion wielen, met een hulpmotor zoals in elektrische fietsen). Na die uitleg trakteerde hij me op een glaasje sap. Lekker. En ik vertelde zo goed en zo kwaad als het ging over m’n pelgrimstocht. Daarna bedankte ik, zei ik gedag en ging ik de markt weer over. Helaas bleef hij steeds een beetje in de buurt hangen en werd ik wat onrustig van hem, uiteindelijk liep hij zelfs mee naar de auto. Hij zei van alles dat ik niet verstond (sprak te snel). ik probeerde van hem af te komen maar toen ik ging zitten stond hij tussen m’n portier en vroeg een kus. Dat kon hij vergeten dus ik zei “no!”, en zei nogmaals dat ik ging vertrekken, startte de motor en kon het portier dichtgooien. Hem teleurgesteld achterlatend. Ik was blij van hem af te zijn!

Ik heb wel eens de vraag gekregen of ik het niet eng vind als vrouw alleen reizen, op deze man na ben ik gelukkig nooit opdringerige of enge types tegen gekomen. 1 keer was ik wel wat bang, een aantal jaar geleden. Ik rolde toen door het bos en had daar op een gegeven moment het gevoel dat iemand naar me keek. Ik keek om me heen en zag niemand en er gebeurde ook niks, was puur een gevoel. Tot ’s avonds in de pelgrimsherberg, toen ik 2 andere pelgrims ontmoette. Zei vertelde me dat zij mij onderweg hadden gezien, zij lagen, buiten zicht, in het bos uit te rusten, ze hadden bewust niks gezegd en waren stil gebleven omdat ze me niet wilden laten schrikken. Was precies op die plek.  blijkbaar had ik ze dus toch gevoeld!
Buiten dat ontmoet ik gelukkig alleen maar leuke en vriendelijke mensen.

Nu lig ik op bed in de tent op de camping in Evaux-les-Bains. weer een camping municipal. Die vind ik het fijnste. Het zijn vrijwel altijd simpele, maar voor mij prima campings, en ze zijn meestal erg goedkoop. dat is het beste en als het dan kwalitatief wat minder is neem ik dat wel voor lief. Deze is trouwens goed en schoon maar die van gisteren was minder (hadden alleen 3 franse “gat” toiletten en 1 normale die zo vies was dat je er boven wilt hangen).
Morgen ochtend kan ik in dit dorp naar de kerk en ga ik hier ook verder even rondkijken.  Het is een dorp met veel historie. Daarover morgen meer.

Verder verwacht ik morgen ook Rocamadour te bereiken.
Daarna (maandag denk ik) moet ik naar Le-Puy-en-Velay zien te komen. Ik hoop nog iemand te vinden met wie ik naar Le-Puy-en-Velay mee kan rijden maar de kans is groot dat ik met bus en/of trein zal moeten. Dat word nog een uitdaging want er gaat geen rechtstreekse bus/trein en er zijn veel overstappen. (Mocht iemand een makkelijke manier weten om die reis te maken hoor ik het graag).

Groetjes,
Rolstoelpelgrim

Gisteravond op de camping ontmoette ik nog een fiets pelgrim. Hij deed de route “langs oude wegen”, een route die ik waarschijnlijk vanaf Rocamadour (volgend jaar) ook op zal pakken.
Verder redelijk op tijd gaan slapen en ik werd dan ook al weer vrij vroeg wakker. Ik vond het wel heel fijn om weer in de tent te slapen, eigenlijk veel fijner dan in een huis, fijne frisse lucht.
Vanochtend na dat ik wakker was alles weer ingepakt en ontbeten en daarna verder gereden.
Het eerste stuk ging echt nog door de Ardennen met veel bos, daarna veranderde dit. Ik kwam door de Champagne streek en zag veel wijngaarden, in elk dorp ook wel Champagne chateaux en handelaren.
Daarna bestond het landschap uit akkers op glooiende Franse heuvels, velden met voornamelijk tarwe, mais, (touw)hennep en zonnebloemen.  Afgewisseld met kleine weides met Franse beige vleeskoeien, oude dorpjes en mooie kerken (de lelijke industrie die er ook af en toe is, zoals graanverwerkingsbedrijven met enorme silo’s, noem ik natuurlijk niet, klinkt dan ineens een stuk minder romantisch ).

Ik wilde kerken bezoeken vandaag maar alle kerken die ik onderweg probeerde waren dicht. Morgen weer proberen.
Wel bezocht ik een militaire begraafplaats van de eerste wereldoorlog. Hier lagen soldaten uit Engeland en wat daar bij hoorde in die tijd zoals India, Australië, etc. Altijd indrukwekkend om te zien.

Afgelopen week had ik een interview met de jongeren afdeling van het Katholiek Nieuwsblad voor een artikel voor op hun website. Vanochtend hoorde ik dat het is geplaatst en dat het ook in de papieren krant zal verschijnen. Erg leuk!
Hier is het artikel te lezen.

Ik ben nu op de camping in Ferrières-en-Gâtinais, zo’n 500 km heb ik nog te gaan.
Zo ga ik weer slapen en morgen weer verder.

Groetjes,
Rolstoelpelgrim

Vandaag is eindelijk echte vertrekdag aangebroken!

Normaal vertrek ik gewoon vanuit huis maar eigenlijk ben ik nu al sinds zondag vertrokken. Afgelopen dagen was ik in Helmond bij de musicalgroep KISI.  Vorig jaar was ik er ook al even voor vertrek maar nu voor een aantal dagen. Ikzelf sta niet op het podium maar help mee achter de schermen met kostuums en rekwisieten. Door de kinderen, tieners en leiding werd er flink geoefend voor een verkorte versie van de musical Ruth (uitvoering 25 september in Heiloo, tickets hier verkrijgbaar) en de korte musical Spector.
Die laatste musical is wel toepasselijk voor mij, het gaat over hoe een blinde persoon in een circus ontdekt dat hij meer kan dan hij denkt en talenten ontdekt waarvan hij niet wist dat hij ze had. Iets wat ik tijdens m’n pelgrimstocht ook (weer) verwacht te ervaren. In tegenstelling tot eerdere jaren zie ik dit jaar namelijk een beetje op tegen de reis, nou ja, eigenlijk niet de reis zelf, daar zie ik ook naar uit, maar ik zie wat op tegen de bergen van het centraal massief waar ik overheen zal rollen. Maar zoals die blinde in de musical kan doen wat hij nooit dacht te kunnen wil ik er ook op vertrouwen dat het wel goed komt, zoals het voorgaande jaren ook steeds goed kwam en ik hellingen bedwong die ik nooit had verwacht op te komen en dat er op momenten dat ik problemen had de juiste hulp ineens kwam. Er waren al vele bijzondere gebeurtenissen in afgelopen jaren.

Maar zoals gezegd reed ik dus vandaag naar het zuiden. Ik sta nu met m’n tentje op de camping in Revin, Frankrijk, de camping waar ik bijna elk jaar stop op de eerste dag van m’n autoreis. 2018 kwam ik hier ook langs tijdens m’n pelgrimstocht, ik was toen onderweg naar Revin.

Na drukke dagen bij KISI en een lange autoreis naar Frankrijk ben ik nu erg moe en ga ik snel slapen.

Vanaf nu schrijf ik weer dagelijks een blog, mocht je de nieuwsbrief nog niet ontvangen kan je je inschrijven op de homepage.

Tot morgen!

Groetjes,
Rolstoelpelgrim