Vandaag is eindelijk echte vertrekdag aangebroken!
Normaal vertrek ik gewoon vanuit huis maar eigenlijk ben ik nu al sinds zondag vertrokken. Afgelopen dagen was ik in Helmond bij de musicalgroep KISI. Vorig jaar was ik er ook al even voor vertrek maar nu voor een aantal dagen. Ikzelf sta niet op het podium maar help mee achter de schermen met kostuums en rekwisieten. Door de kinderen, tieners en leiding werd er flink geoefend voor een verkorte versie van de musical Ruth (uitvoering 25 september in Heiloo, tickets hier verkrijgbaar) en de korte musical Spector.
Die laatste musical is wel toepasselijk voor mij, het gaat over hoe een blinde persoon in een circus ontdekt dat hij meer kan dan hij denkt en talenten ontdekt waarvan hij niet wist dat hij ze had. Iets wat ik tijdens m’n pelgrimstocht ook (weer) verwacht te ervaren. In tegenstelling tot eerdere jaren zie ik dit jaar namelijk een beetje op tegen de reis, nou ja, eigenlijk niet de reis zelf, daar zie ik ook naar uit, maar ik zie wat op tegen de bergen van het centraal massief waar ik overheen zal rollen. Maar zoals die blinde in de musical kan doen wat hij nooit dacht te kunnen wil ik er ook op vertrouwen dat het wel goed komt, zoals het voorgaande jaren ook steeds goed kwam en ik hellingen bedwong die ik nooit had verwacht op te komen en dat er op momenten dat ik problemen had de juiste hulp ineens kwam. Er waren al vele bijzondere gebeurtenissen in afgelopen jaren.
Maar zoals gezegd reed ik dus vandaag naar het zuiden. Ik sta nu met m’n tentje op de camping in Revin, Frankrijk, de camping waar ik bijna elk jaar stop op de eerste dag van m’n autoreis. 2018 kwam ik hier ook langs tijdens m’n pelgrimstocht, ik was toen onderweg naar Revin.
Na drukke dagen bij KISI en een lange autoreis naar Frankrijk ben ik nu erg moe en ga ik snel slapen.
Vanaf nu schrijf ik weer dagelijks een blog, mocht je de nieuwsbrief nog niet ontvangen kan je je inschrijven op de homepage.
Tot morgen!
Groetjes,
Rolstoelpelgrim
Rolstoelpelgrim
Geef een reactie