Hier ben ik dan eindelijk weer. Sorry, het is veel te lang geleden dat ik iets van me heb laten horen.
Van een aantal mensen kreeg ik al berichten of het wel goed met mij ging omdat ik al zolang niets nieuws had geschreven. Dat komt omdat ik afgelopen tijd met veel andere dingen bezig ben geweest waardoor mijn voorbereidingen rondom de pelgrimstocht even stil stonden.
Wel heb ik heel veel meegemaakt en daar zal ik zo ook over vertellen. want hoewel dit niet de pelgrimstocht richting Santiago is denk ik wel dat velen dit ook interessant vinden en gaat het toch wel over een soort pelgrimage.

Ik ben afgelopen maanden namelijk bezig geweest met een mooie reis en daarvoor met de voorbereidingen die ik nog eens helemaal overhoop moest gooien.

Ik wist vorig jaar al dat ik dit jaar voor zo’n 2 maanden op reis kon gaan met m’n (volwassen)zoon. We hadden allerlei mooie plannen gemaakt voor die reis die naar Oost Europa zou gaan.
Ik heb jaren geleden, als 17 jarige, een reis gemaakt naar Oekraïne waar ik met een zendingsorganisatie (Operatie Mobilisatie) meehielp met een zomerkamp voor de locale kinderen daar. Dat was een reis die mij altijd bij gebleven is en waar ik nog regelmatig aan terug denk. Vooral het dorpje en gastgezin waar we toen verbleven zit nog altijd in m’n herinnering. De armoede maar tegelijk ook de rijkdom van de mensen is me altijd bijgebleven. Hoewel men niks bezat (1 tandenborstel voor het gezin, 1 stoel zonder achterpoten die alleen nog bruikbaar was als je tegen de muur ging zitten, en 1 groot bed voor de hele familie) deelde men alles (ik mocht in het bed en de rest sliep op een wollen deken op de grond… van mij op de grond wilden ze niks weten. We kregen heerlijke maaltijden (honger hadden ze gelukkig niet, het waren voornamelijk kleinschalige boeren en anders hadden ze wel een flinke moestuin). Als afscheid kreeg ik een heel mooi kristallen schaaltje, het kostbaarste dat ze bezaten, dat heb ik nog altijd in huis op een mooi plekje staan, niet omdat het schaaltje zo mooi is maar omdat dit het grootste cadeau is dat ik ooit kreeg.

Ik droomde er al jaren van om daar nog eens terug te gaan en omdat we nu de tijd hadden voor een lange vakantie dacht ik dat dit de kans was, dus besloten we dat 2022 het moment was om door Oost Europa en vooral Oekraïne te reizen. Maar zoals iedereen begrijpt veranderde dit voorjaar ineens onze plannen… Jammer voor mij maar verschrikkelijk voor al die mensen daar… ik hoop maar dat het snel weer beter zal gaan.

Uiteindelijk besloten we naar Groot Brittannië te gaan.
Ik had van mijn zus (zij woont in Engeland) een keer een pelgrimspaspoort gekregen waar plek in was voor stempels van alle Anglicaanse kathedralen. die kathedralen zijn dan ook de basis geweest van de route die we hebben gedaan.
We hebben bijna alle kathedralen van Engeland bezocht en enkele in Wales en Schotland. bijzonder om te zien hoeveel verschillen er toch in die kathedralen zit en om te zien hoe oud ze zijn. In Frankrijk zie ik vaak kerken uit de 11e en 12e eeuw, maar in Groot Brittanië zijn er wel kerken waar nog grote delen staan die stammen uit de 7e eeuw.

Vooral Schotland vond ik erg indrukwekkend, vooral qua natuur, geweldige wilde kusten, eindeloze velden met schapen, enorme meren/lochs. Een van de hoogtepunten qua natuur was het zien van de papegaaiduiker, zo’n grappige vogel! en het lukte met m’n camera met grote zoom om ze op de foto te krijgen.

Sowieso hebben we enorm veel wilde dieren gezien, kuddes herten, bijzondere (roof)vogels, eekhoorns (voornamelijk grijze maar ook af en toe rode) en heel veel vossen. het grappige is dat ik die voornamelijk in de steden zag. de mens neemt de plek van de dieren in, maar in Groot Brittanië zie je heel goed dat de dieren hun plekje in de steden ook vinden.

En ook qua geschieden is er in Groot Brittanië zo enorm veel te zien. Van prehistorische steen cirkels, Romeinse gebouwen zoals het badhuis van Bath en Muur van Hadrianus, Middeleeuwse huizen en kastelen, en diverse gebouwen uit alle verschillende tijden van de laatste eeuwen.

Naast de vele kathedralen bezochten we ook de voor het christendom in Europa enorm belangrijke eilanden Iona en Holy Island / Lindisfarne. Vanuit kloosters die daar al in de vroege middeleeuwen waren opgericht is daarna Europa bereikt met het christendom. Het zijn de echte pelgrimsplaatsen van Groot Brittannië.

Lindisfarne vond ikzelf erg bijzonder. hoewel het een eiland is kan je er, als je op de juiste tijd komt, met de auto heen rijden. wij hebben dit ook gedaan en we gingen er heen toen het nog net niet eb was. langzaam zagen we de zee weg trekken en een geasfalteerde weeg tevoorschijn komen. heel bijzonder om door de zee heen te rijden.

We hebben heerlijk gekampeerd, in Schotland voornamelijk wild gekampeerd (voor avontuur en financiën). Dat bracht ons om de mooiste plekken. Soms trouwens ook lelijke plekken zoals een parkeerplaats langs de weg omdat we nergens een beter plekje konden vinden maar meestal stonden we op heel mooie plekjes in de natuur, met uitzicht over zee of in het bos. In Engeland en Wales stonden we op (goedkope) campings van de camping en caravan club. Die hebben naast gewone campings ook erg leuke maar sobere (soms was er zelfs geen wc) campings die naast dat ze goedkoop waren ook vaak op heel bijzondere plekjes lagen, bij boerderijen, in iemands achtertuin, aan het strand, bij de bergen, met uitzicht op een groot haven gebied met enorme zeeschepen, etc.

Ook hebben we de typisch Engelse dingen gedaan, genoten van het lekkere eten, bezoek aan de wisseling van de wacht en het paleis in Windsor en nog veel meer dingen.

O ja, in Schotland zijn we naar de highland games geweest, de hele dag doedelzak muziek van grote bands, schotse dans en mannen in kilts die oa gooien met boomstammen en andere zware dingen. echt een belevenis.

Het was een enorm mooie reis waarvan we hebben genoten.
Maar nu is de tijd aangebroken om weer voor te bereiden op de pelgrimstocht.

Ik verwacht rond 18 augustus te vertrekken.
Langzaam maar zeker ben ik mijn spullen al bij elkaar aan het zoeken. Helaas moet ik opzoek naar een nieuw luchtbed waar ik goed op kan slapen want mijn oude luchtbed is lek en het gaatje onvindbaar… ik denk na zoveel jaar reizen/pelgrimeren en dan dagelijks opblazen/oprollen gewoon aan het eind van z’n leven is en poreus is geworden.
Maar op de meeste lichtgewicht luchtbedjes kan ik niet goed slapen omdat ze te smal en te dun zijn of ze zijn te groot om met de mond op te blazen. Het word een zoektocht maar ik zal vast wel ergens iets geschiktst vinden.

De route zelf en slaapplekken hoef ik niet zo erg voor te bereiden, die bekijk ik per dag wel en ik heb een (Franstalig)boekje van de route. Ook is de route die ik dit jaar ga rollen een route die veel word gelopen, dus er zullen ook wel genoeg voorzieningen zoals slaap plekken zijn.

De grootste puzzel op dit moment is nog de heen/terug reis en dan vooral uitzoeken waar ik mijn auto veilig kan parkeren.
Afgelopen 2 jaar heb ik m’n auto in Taizé geparkeerd maar dat is nu geen handige optie meer. te ver weg van mijn route.
Ik heb ook aan het openbaar vervoer (flixbus/trein) gedacht maar vanwege diverse redenen, waaronder niet goed kunnen zitten op de meeste stoelen, durf ik dat ook niet goed aan. Dus nu ben ik aan het kijken of ik ergens bij bv een klooster of misschien wel bij een lezer van dit blog die in de buurt van mijn route (tussen Le-Puy-en-Velay en Rocamadour of Cahors) woont mijn auto kan parkeren en vanwaar ik met bus/trein relatief makkelijk naar begin/eindpunt kan reizen.
Ben of ken je die persoon laat het dan even weten! klik hier om mij een e-mail te sturen. Of schrijf hieronder een berichtje, dan neem ik contact met je op.

Inmiddels staat de reis van vorig jaar in Nederlands, Engels en Frans (die laatste 2 automatisch vertaald ivm gebrek aan energie en kennis van Frans) op de website. Dat is makkelijker lezen dan het blog (website staat chronologisch van oud naar nieuw en bij het blog staat nieuw boven aan). Het was leuk voor mijzelf om ook weer de reis van vorig jaar door te lezen en mijn herinneringen op te halen.

Dit was een beetje ander blog dan normaal maar Ik hoop vanaf nu weer regelmatig een blog over m’n pelgrimstocht te schrijven en vanaf vertrek sowieso weer dagelijks.

Groetjes,
Rolstoelpelgrim