Dag 8, tussenpunt bereikt

Vanochtend vroeg op. Om 7.45 moesten we al weg rijden. Maar eerst nog lekker ontbeten. Daarna van het bisschoppelijkpaleis in Autun waar ik heb geslapen weer terug rijden naar Gueugnon. Bijna een uur. Ondertussen nog met de bisschop gepraat. Was gezellig. en genoten van de mooi verlichte velden door de net opkomende zon. Uiteindelijk heeft de bisschop mij weer op de plek neer gezet als waar hij me had opgehaald en zo kon mijn reis gewoon weer verder.

Nadat de bisschop me had afgezegd ben ik weer gaan rollen. Best een drukke weg. Gelukkig ontdekte ik al snel een smal parallel weggetje. Hier aangekomen haalde een wandelaar me in. Ik had haar gisteren ook al gezien toen ik op de bisschop wachtte. Ze had me toen gevraagd of alles goed ging. En nu vroeg ze me hoe het was gegaan. Ze vond het zo bijzonder dat ik deze reis maak dat ze een vriend van haar belde. Die is journalist. Samen wandelden we een tijdje door tot die vriend was geariveerd. Die intervieuwde me zo goed en kwaad als het ging in het Frans en ik gaf hem mijn visitekaartje met mijn website. Hopelijk kan hij er dan een leuk verhaal van maken. Als het klaar is stuurt hij het naar me op.

Ik reed via Digoin. Hier maakte ik eennpraatje met Nederlanders. Zij vertelde me dat er iets verderop een kanaal is die over een rivier gaat. Bijzonder om te zien.

Daarna ben ik de kerk in gegaan. Mooie gestreepte kerk. Ik kreeg hier ook een mooie stempel in mijn paspoort vannde priester. Hem viel direct op dat is gisteren een stempel (met handtekening) van de bisschop had gehad.

Na Digoin rolde ik door naar Paray le Monial. Dit is een bedevaartsoort. Morgen meer hierover. Helaas was de camping weer dicht. Gelukkig heb ik hier meer opties maar ik besloot eerst naar de kerk te gaan. Hier voor de deur ontmoete ik een vrouw met een drie wiel fiets. Ik vertelde haar dat ik nog geen slaapplek heb. Ze zou even rondbellen om te kijken of ze iets kon regelen en we spraken af elkaar na de kerkdienst van 18.00 te zien. Toen had ze inderdaad een slaapplek gevonden maar met trappen. Maar dat lukt dus op zich niet zo’n groot probleem. Maar in de kerk zat ook nog een vrouw met rolstoel. Zij kwam naar me toe en we maakten een praatje in Engels/Frans en ze bood aan dat ik wel in haar aangepaste woning kan logeren. En daar ben ik nu. We hebben net gegeten, samen met nog meer mensen en werd uitgenodigd om morgen hier ook nog te blijven en zo wat meer van Paray le Monial te zien. Daar was ik vandaag niet aan toe gekomen want ik kwam pas laat na 32km rollen binnen. Ik heb nog een dag over op mijn planning (moet pas zaterdag in Taizé zijn). Dus morgen een soort rustdag hier, dan ga ik met verschillende mensen dingen bezoeken. Dus vandaar dat ik morgen meer over Paray le Monial zal schrijven.

Nu is het tijd om te slapen.

tot morgen!

groetjes ,

Rolstoelpelgrim

9 gedachten over “Dag 8, tussenpunt bereikt”

  1. Hoi Laura,
    Zo bijzonder om te lezen dat er altijd weer hulp geboden wordt zodat jij een goede slaapplek hebt. En daarnaast de ontmoetingen. God is goed!

    Beantwoorden
    • In nederland zitten wij boven op elkaar en hebben goed deeltaxi,s, en zelfs taxibusjes waar scootmobiels in kunnen . Eenmaal in het buitenland merken wij pas hoe goed dat we het thuis hebben.

      Beantwoorden

Plaats een reactie