40 dagen voor vertrek
2 weken voor vertrek, Vakantie
Heenreis

Dag 1 La Draille – Souillac,
Dag 2 Souillac – Rocamadour
Dag 3 Rocamadour – Montfaucon
Dag 4 Montfaucon – Vers
Dag 5 Vers – Cahors
Dag 6 Cahors – Lhospitalet
Dag 7 Lhospitalet – Castelnau-Montratier
Dag 8 Castelnau-Montratier – Moissac
Dag 9 Moissac – Auvillar
Dag 10 Auvillar Miradoux
Dag 11 Miradoux – Lectoure
Dag 12 Lectoure – Castéra Verduzan
Dag 13 Castéra Verduzan – Biran
Dag 14 Biran – Montesquiou
Dag 15 Montesquiou – Marciac
Dag 16 Maubourguet – Pontiacq-Viellepinte / Monsegur
Dag 17 Pontiacq-Viellepinte / Monsegur – Livron
Dag 18 Livron – Lourdes
Dag 19 Lourdes
Dag 20 Lourdes – Baudreix
Dag 21 Baudreix – Buzy
Dag 22 Buzy – Oloron-Sainte-Mairie
Dag 23 Oloron-Sainte-Mairie – Asasp-Arros
Dag 24 Asasp-Arros – Accous
Dag 25 Accous – Urdos
Dag 26 Urdos – Somport
Dag 27 Somport – Canfranc
Dag 28 Canfranc – Jaca
Dag 29 Jaca – Santa Cilia
Dag 30 Santa Cilia – Yesa
Dag 31 Yesa – Monreal
Dag 32 Monreal – Pamplona
Dag 33 Pamplona – Puenta la Reina
Dag 34 Puenta la Reina – Estella
Dag 35 Estella – Los Arcos
Dag 36 Los Arcos – Logrono

Terugreis dag 1 Logrono – Bilbao
Terugreis dag 2 Bilbao
Terugreis dag 3 Bilbao – Hendaye
Terugreis dag 4 Hendaye
Terugreis dag 5 Hendaye – Brive-La-Gaillarde
Terugreis dag 6 Brive-La-Gaillarde – Camping La Draille – Saint Yreix-le-Déjalat
Terugweg dag 7 Saint Yreix-le-Déjalat – Bert
Terugweg dag 8 Bert – Taizé
Terugweg dag 9 – 11 Taizé -Paray-le-Monial
Terugweg dag 12 Paray-le-Monial – Etang-sur-Aroux
Terugweg dag 13 Etang-sur-Aroux – Bligny-sur-Ouche
Terugweg dag 14 Bligny-sur-Ouche – Humes-Jorquenay
Terugweg dag 15 Humes-Jorquenay – Liverdun
Terugweg dag 16 Liverdun – Malling
Terugweg dag 17 Malling – Mouzon
Terugweg dag 18 Mouzon – Fumay
Terugweg dag 19 Fumay – Helmond
Terugweg dag 20 Helmond – Huis!

Afsluitend blog, statistieken afstanden en kosten.

Vertrek over een dag of 40

juni 27, 2024 door rolstoelpelgrim

Nog maar een dag of 40 en dan ga ik weer op pad. maar buiten de gewone voorbereidingen zijn er nu veel andere leuke dingen die gebeuren.
Pas al het interview in de EO Visie en dat heeft veel gevolgen. allereerst heb ik veel heel leuke reacties gekregen van zowel vaste volgers die mij soms al jaren volgen alsook nieuwe mensen. Maar er gebeurt meer.

Dinsdag 18 juni, toen ik nog in het zwembad was voor mijn wekelijkse hydrotherapie, zag ik een gemist telefoontje, app bericht en email. Allemaal voor hetzelfde verzoek. Namelijk of ik het leuk zou vinden om een radio interview te doen. Radio had ik nog niet eerder gedaan (wel een podcast), dus dat leek me leuk. En zo kwam het dat ik nog diezelfde avond te horen was bij radio 5. Het interview ging via de telefoon maar er is in de studio gefilmd. Dat zie je hieronder. Ook heb ik het geplaatst op m’n media pagina.

Maar bij dat ene radio interview blijft het niet, want een aantal dagen geleden kreeg ik weer een berichtje. deze keer van NPO radio 2. Of ik daar zondag middag bij het programma “Martine in de middag.” (wat deze keer niet door Martine word gepresenteerd maar door Evert Duipmans) gebeld mag worden. Ook daar komt dus weer een kort radio interview. Waarschijnlijk rond 17.15. Het is dan via deze link te luisteren. later hoop ik het op de mediapagina te plaatsen. (1 juli toegevoegd: het is via deze link te beluisteren, het interview is rond 1.18 uur)

Ook ben ik gevraagd voor een fotoshoot voor de leverancier van mijn rolstoelkussen. Daarover meer in een volgend blog.

Wat betreft mijn nieuwe rolstoel, Daar begin ik gelukkig aardig goed aan te wennen. Ik heb een nieuwe plek voor de accu gevonden. Onder de zitting in plaats van achterop waar de leverancier het had gehangen. Dit maakt de balans een stuk beter.
Met mijn nieuwe wielen was ik nog niet helemaal tevreden over de instelling voor de bergen. Op mijn vorige wielen zat een speciale stand die terugrollen voorkomt. Dit is belangrijk omdat als ik hellingen beklim ik mij afzet aan de hoepels en dan de hoepels een moment loslaat om ze weer opnieuw te pakken voor de nieuwe afzet. Op het moment van loslaten rolt de stoel anders op een helling terug. Deze wielen hebben die optie niet, maar ze konden wel verbeterd worden door een andere instelling. Deze wielen hebben een instelling waardoor de rolstoel langer dan normaal blijft door rollen. iets wat ik bij gewoon vlak rijden niet prettig vind en het daarom vrij kort had laten zetten. Maar hij stond nu te kort ingesteld en op hellingen zoals de vorige keer op de VAM berg moest ik daardoor echt vechten om niet steeds achteruit te rollen als ik m’n hoepels los liet. Nu is het doorrollen op deze 2e stand verlengt (er zijn 2 standen/versnellingen in te stellen, in mijn geval 1 voor normaal gebruik en 1 voor in de bergen) dus als het goed is rolt mijn stoel nu niet meer steeds de berg af als ik m’n hoepels een moment los laat op een heuvel/berg.

Verder krijg ik afgelopen tijd ook veel leuke reacties op mijn nieuwe zelfontworpen spaakbeschermers (wil je ook zelf spaakbeschermersontwerpen, dat kan hier). Ik geef graag nog wat extra uitleg over wat er allemaal op staat. Want het is meer dan men vaak op het eerste gezicht denkt. Haast mijn hele pelgrimsverhaal is er in verwerkt. helaas zijn er uit de echte spaakbeschermers een aantal hoeken uit om ruimte te geven aan onder andere de bevestiging van de hoepels maar hiermee had ik in het ontwerp gelukkig rekening gehouden.

Ik zal beginnen bij de molen, Allereerst is dat natuurlijk omdat ik Nederlands ben en in een omgeving met heel veel molens woon. Een mooi Nederlands symbool. Ook is dit de plek waar mijn pelgrimstocht begon, 2016 vanaf Nederland.

Mijn logo  staat natuurlijk voor mij! je ziet dit 4 keer terug komen als teken dat ik van het ene naar het andere punt rol. in mijn ene hand de schelp die symbool staat voor de pelgrimstocht naar Santiago (maar tegenwoordig ook steeds vaker word gebruikt voor pelgrimeren in het algemeen) en in mijn andere het kruis wat het symbool is voor mijn geloof.

Het tentje, dat staat voor de manier waarop ik reis, veel kamperen en sober reizen.

Dan komen we bij het kasteel, dat staat voor Frankrijk waar ik onderweg veel kastelen zie. Daarnaast is dat ook mijn interesse in geschiedenis en dan vooral de middeleeuwen.

Na het kasteel is het laatste plaatje een kerk. allereerst staat dit voor het einddoel van een pelgrimstocht, in dit geval Santiago de Compostella. Tegelijk staat het ook voor alle andere kerken, kloosters die ik onderweg heb gezien en bezocht en is ook dit deel van mijn geloof.

Maar dan zijn we er nog niet, de groen en geel tinten tonen het landschap waar ik rol, de natuur waar ik zo van hou. Ook zie je het model hierin van bergen, zowel hoge als lage bergen, velen achter elkaar. Die kunnen zowel voor letterlijke bergen en dalen worden gezien zoals de Ardennen, Morvan, het centraal massief en/of de Pyreneeën. Die laatste zal ik dit jaar doorkruisen. Maar je kan ze ook symbolisch zien als de makkelijke en moeilijke dingen van de reis (en het leven) waarbij na elke klim ook weer een afdaling komt.
De hoge bergen in een beetje blauwachtig groen kunnen soms (zoals bij de molen in het vlakke Nederland) door de kleur ook worden gezien als deel van de lucht.

De geel/oranje/rood/paarstinten achter mijn logo zijn niet zoals vaak word gedacht een regenboog. Al is dat ook een mooi symbool van hoop. Maar het was bedoeld als zonsopgang/ondergang, vind ik echt mooi om te zien! Er komt ook steeds weer een nieuwe dag en zo rol ik dag in dag uit.

Dan is er nog de buiten rand. Hierop staat mijn website vermeld en diverse kleine afbeeldingen.

Dit zijn symbolen van diverse pelgrimages en bedevaartsoorden. 1 Santiago, 2 Taizé, 3 Santiago pijl, 4 Kruis van de orde van Sint Jacob, 5 Keltisch kruis als symbool voor pelgrimsoorden in Groot-Brittannië zoals Iona, Holy Island en vele andere onbekendere plekken in die regio, 6 Britisch Pilgrimage Trust en ik vind een slak een mooi symbool voor langzaam reizen, 7 symbool van de weg naar Rome, via Francigena.
Er zit dus veel symboliek in.
qua stijl heb ik me vooral laten inspireren door glas in lood ramen.

maar waarom zoveel locaties waar ik niet naar op weg ben? Na Santiago, waar ik volgend voorjaar aan hoop te komen, is mijn reis dan nog niet klaar. Inmiddels droom ik al over mijn volgende pelgrimages, misschien wel door Groot-Brittannië, naar plekken als Canterbury, Iona en Holy island. Een paar jaar geleden heb ik met de auto een mooie reis door Groot-Brittannië gemaakt en ik zou er graag eens rollend heen gaan.
Maar hoewel ik dus al droom over de verdere toekomst zie ik nu eerst uit naar de nabije toekomst.

Zoals ik eerder al schreef is het nog maar een dag of 40 voordat mijn pelgrimstocht weer echt start.
Vrijwel alles is nu voorbereid. Nog wat kleine aanpassingen naar aanleiding van mijn pelgrimage in Drenthe en dan ben ik ik klaar voor.
Dan rij ik binnenkort weer met de auto naar Rocamadour en dan kan ik weer gaan rollen naar onder andere Lourdes en dan de Pyreneeën over.

Momenteel ben ik nog aan het zoeken naar een plek waar ik veilig mijn auto kan parkeren in de tijd dat ik rol. Mochten lezers rondom Rocamadour of Brive-la-Gaillarde (via daar kom ik weer terug naar mijn auto) een goede plek weten hoor ik het graag. Stuur me dan een e-mail, reageer hier onder of bericht me op andere wijze.

Voor wie het nog niet heeft gedaan, schrijf je in voor de Nieuwsbrief, dan krijg je bericht als ik een nieuw blog plaats en als ik vertrek! dit kan op de homepage of hier.

Groetjes,
Rolstoelpelgrim

Nog zo’n 2 weken, maar nu al reisverhalen!

juli 24, 2024 door rolstoelpelgrim

Nog zo’n 2 weken voor m’n pelgrimstocht begint, wat dat betreft is het nu echt aftellen geblazen. Toch heb ik al wel veel beleefd en zelfs reisverhalen!

April was ik op de Veine dagen (vroeger heette dit de supportbeurs), een hulpmiddelen beurs in de jaarbeurs Utrecht. Daar, bij de stand van Vicair (het rolstoel kussen merk waar ik al jaren op zit) werd mij gevraagd om model te staan voor hun. Zo gezegd, zo gedaan. We spraken af in Zaandam. Daar een heel leuke dag gehad met de 2 Vicair medewerkers die de fotos maakte. Nog samen geluncht en naar Zaanse Schans geweest. Ik denk dat dit wel een van de meest Hollandse stukjes Nederland is. Molens, Zaanse huisjes en klompen. Ik heb ook zelf de fotos gehad dus jullie kunnen af en toe een Hollandse foto verwachten. 

Zoals ik net al scheef is het nog maar een week of 2 voor ik ga pelgrimeren. Toch is alle voorbereiding al gedaan. Ik ben namelijk al in Frankrijk. Eerst heb ik vakantie met m’n zoon voor ik ga pelgrimeren.  We bezoeken veel mooie steden in Noord-Frankrijk en kamperen elke dag op een andere camping municipal. 
Veel dingen die we doen hebben trouwens wel een soort link met pelgrimeren, ook als ik met de auto reis blijf ik pelgrim en probeer ik veel te zien van het land.

Zo kort mogelijk zal ik even een aantal dingen vertellen die we gezien/gedaan hebben (maar zoals jullie weten ben ik meestal niet heel kort van stof). 

We zijn eerst via Luxemburg gereden, daar gekampeerd en onderweg zowel Luxemburg land als stad bekeken.

Onderweg door Frankrijk mooie landschappen gezien, veel bos, heuvels, bergen/rotsen en rondom Reims natuurlijk veel wijngaarden (champagne). Reims ben ik in 2018/2019 tijdens mijn pelgrimstocht ook geweest en

We hebben ook (weer) Guedelon bezocht. Het kasteel in aanbouw waar ik al vaker ben geweest (zie hier een eerder blog hier over). Het was nu 2 jaar geleden en mooi om te zien wat er in die tussentijd is bijgebouwd. Het trekpaard dat daar werkt heeft trouwens Jacobschelpen als oogkleppen. Een pelgrimspaard!

Richting Bourges gegaan. Kort bezoek aan de stad. Kathedraal en wat omliggende straatjes. Veel mooie oude vakwerkhuizen. Ook op diverse plekken staan Jacobs schelpen op de grond.

Ook nog een Monin winkel in. Ik vind de bijzondere limonade siroop smaken in Frankrijk altijd leuk en heb thuis dan ook altijd ruime keus aan siropen die ik normaal koop als ik op pelgrimstocht/vakantie in Frankrijk ben geweest en op de terugweg nog wat Franse producten in de supermarkt koop. Altijd lekker om verschillende smaken te testen en in die winkel kon je alles testen wat ze hadden, en dat was veel. Relatief gewone smaken (aardbei, cassis, citroen, munt, etc) maar ook heel aparte (kauwgum, popcorn, Irish koffie, lavendel, jasmijn, kaneelbroodjes, macademia, chai tea, etc), Weer een paar bijzondere dingen geprobeerd, zowel lekker als minder lekker, was een belevenis. 

Orleans bezocht, hier veel verwijzingen naar Jean d’Arc gezien. Pelgrimstocht 2022 ben ik onderweg met de auto langs haar geboortehuis in Domrémy gereden en nu langs de plek waar ze woonde toen ze in Orleans woonde.

Vanaf Orleans volgden we vaak de Loire, mooie rivier en heel veel kastelen.

In Blois bezochten we Chateau de Chambord, een erg indrukwekkend en sprookjesachtig kasteel. Bijna wit van kleur en eindeloos veel torens. Verder grote tuinen en een enorm bos (voor de jacht) er omheen.

In Tours zijn we bij de basiliek geweest van St. Martinus. Zijn graf is daar ook in de crypte. Nu was het al een behoorlijk grote basiliek maar de restanten van de basiliek die daarvoor stond waren ook nog buiten zichtbaar en zo was te zien dat die oude basiliek helemaal enorm was.

Ook Angers weer een kasteel bezocht. Heel anders dan het vorige kasteel in Chambord. Dit was echt een sterk fort. Binnen hebben we de wandtapijten bekeken (apocalyps tapestry). Een enorm groot geweven kleed uit 1373. Bestaande uit diverse delen waarmee het verhaal uit het laatste bijbelboek Openbaring word verteld. Afbeeldingen vol figuren van mensen, dieren, draken (met 7 koppen) en engelen. Heel bijzonder.

Uitstapjes en kastelen bezoeken zijn hier erg leuk. Zowel omdat ik dit graag doe als ook voor m’n portemonnee. Ik heb tot nu toe nog nergens entree hoeven te betalen. Rolstoel gebruikers en begeleiders zijn steeds gratis (jongeren onder de 26 jaar, gepensioneerden, leerkrachten, studenten en uitkeringsgerechtigden meestal ook). Dus zo kunnen we voordelig veel zien. Leuk!

En zo zien we elke dag weer iets nieuws.

Over een week ofzo zal ik wel weer laten weten hoe het dan gaat en wat ik heb gedaan. In zo’n weken, rond 5 augustus verwacht ik te vertrekken naar Rocamadour en dus enkele dagen daarna ga ik weer echt op pad.

Vorige blog vroeg ik of jullie veilige parkeerplekken weten rondom Rocamadour om mijn auto veilig te parkeren. Dat is inmiddels gelukt! Een hele opluchting want dit was toch wel een grote zorg. In een van m’n volgende blogs zal ik er meer over schrijven.

Groetjes, 

Rolstoelpelgrim 

Start van m’n pelgrimstocht en meer!

augustus 6, 2024 door rolstoelpelgrim

Nog een paar dagen en dan sta ik aan de start m’n pelgrimstocht. Inmiddels ben ik met de auto al redelijk dichtbij mijn beginpunt. Daarover straks meer maar eerst nog even info over wat ik afgelopen tijd heb beleefd, en dat is veel!

Na m’n vorige blog zijn we verder gereden.

Korte bezoekjes aan oa Rennes en Le Man. 

In Rennes door het centrum gerold en zijn we een tijd in het park met botanische tuinen geweest.

In Le Man hebben we vooral het circuit en museum bezocht. Vooral de oude racewagens vond ik leuk om te zien. Ook hadden ze een voor gehandicapten aangepaste racewagen. 

Daarna zijn we net ten zuiden van Chantily naar een hotel gegaan. Dit had ik al een jaar geleden geboekt voor een heel lage prijs, want het hotel had toen nog niet door dat de Olympische spelen deze week zijn. En daar ben ik dan ook deze week geweest. We zijn naar 4 wedstrijden geweest, rugby sevens (een korte/snelle vorm van rugby met 7 spelers), zwemmen, dressuur en atletiek. Was een belevenis! 

Dressuur was in de tuin bij het kasteel van Versailles, een mooie plek voor die wedstrijd. Rugby en atletiek waren in een stadion bij St. Denis, Stade de France. Zwemmen was in Nanterre in Paris la defénce arena.

Over het algemeen was het voor gehandicapten goed aangepast met een speciale zitplek in het stadion vanwaar ik goed zicht had en een gratis parkeerplaats (voor auto’s zonder kaart waren er in de ruime omtrek geen parkeerplaatsen te vinden, alles was afgezet, soms was het wel een zoektocht naar de plek van die parkeerplaatsen).

Ook zijn we nog een dag naar het centrum van Parijs geweest. Waren veel Olympische dingen te zien, zowel stadions gebouwd langs de seine als dingen als het Olympisch vuur. Ook hebben we nog de stad verkend. Oa Eifeltoren en Notre Dame gezien en Louvre bezocht. Bij Mona Lisa, waar iedereen op ruime afstand moest blijven werden wij door de beveiliging dicht bij toegelaten.

Erg leuk om het van zo dichtbij het te mogen zien.

Zoals jullie lezen waren het leuke maar vermoeiende dagen in Parijs. Toch komt er nog meer.

Na Parijs zijn we naar Taizé gegaan waar ik 1 nachtje heb geslapen en daarna heb ik mijn zoon er achter gelaten. Hij reist zelf na een periode in Taizé weer naar huis. Bij Taizé ontmoette ik ook nog mensen die bij de groep hoorden waarmee ik voor het eerst in Taizé kwam. Erg leuk om even bij te kletsen. 

Vanaf Taizé ben ik, nadat ik alles weer had ingepakt, eerst naar de zusters in Verosvres/les Janots gereden voor een verrassing bezoekje. Toen ik erheen reed vroeg ik me af of ze nog zouden weten wie ik ben, maar dat overtrof al mijn verwachtingen. De deur stond open, ik riep gedag en liep naar binnen. De zuster die kookte was direct zo blij en enthousiast mij te zien en wist heel goed wie ik ben. Ze riep de andere zuster er bij en ze lieten mij gelijk zien dat ze me niet waren vergeten, mijn kranten artikel van het interview van dat jaar hadden ze uitgeknipt en lag in een mandje met enkele andere papieren in de keuken. Ik ben enorm verwend met een goede maaltijd (op het laatst wist ik bijna niet meer waar ik de laatste happen moest stoppen) en we hebben in mijn beste Frans, gebarentaal en een vertaal app bijgepraat. 

Daarna ben ik naar Paray-le-Monial gereden. Hier zoals ik afgelopen jaren steeds probeer te doen, daar heb ik vrienden, een broer en zus, bezocht. We hebben een gezellige avond gehad samen met nog een andere genodigde die ik ook al vaker had ontmoet. En ik heb er gelogeerd.

Vanochtend weer op tijd vertrokken. Gereden naar Clermont Ferrand waar ik even bij de Kathedraal ben geweest maar helaas was die dicht (ik was er tussen 12.00 en 14.00, dan is er veel dicht in Frankrijk. 

Daarna door parc des volcans d’Auvergne gereden, mooie bergen/vulkanen.

Nu sta ik op een camping op ongeveer 100km vanaf mijn startpunt waar ik mijn auto ga zetten. 
Ik ben er dus bijna.

Vanaf nu start dan ook weer mijn dagelijkse blog.
Als je berichtjes wilt ontvangen als m’n blog online komt schrijf je dan op de homepage in voor m’n nieuwsbrief. 
en ik vergeet nog wat, morgen rond 13.15 ben ik te horen op groot nieuws radio voor een kort interview.

Groetjes, 

Rolstoelpelgrim 

Aangekomen en gestart, van La Draille naar Souillac

augustus 7, 2024 door rolstoelpelgrim

Mijn pelgrimstocht is gestart! De eerste korte etappe is gerold.
Na een goede nacht slaap was ik vroeg wakker. Het inpakken was erg ingewikkeld vanochtend. Gisteravond had ik al gedeeltelijk uitgezocht wat ik wel/niet mee wil nemen op pelgrimstocht. Best een uitzoek werk omdat ik spullen in de auto heb voor een vakantie met mijn zoon maar ook voor mn pelgrimstocht en er liggen ook spullen van mn zoon die hij in Taize niet nodig had en een grotere tent. 

Vanochtend moest ik definitief beslissen aan de hand van wat ik in mijn tas kon krijgen wat er definitief mee moet. Ik heb dit jaar meer medische spullen die ik niet achter kan laten. Zo heb ik sinds een tijdje een enorme nachtspalk voor mijn linker voet/enkel. Doordat ik vorig jaar zo lang niks kon en ik steeds met 1 been krom lag is de spier aan de achterzijde van m’n been verkort. Als ik zonder die spalk slaap kan ik in de ochtend m’n been niet meer recht. Dus die kon ik niet thuis laten. hoewel het wel een enorm onding in mijn tas is heb ik er nu toch plek voor gevonden. Bij de tent voorop.

Ook heb ik meer medicatie dan eerdere jaren omdat ik langer weg ben (ik heb voor 2 maanden medicatie mee, half oktober hoef ik pas thuis te zijn). De pillen nemen nog niet zo veel ruimte in maar de poeders voor m’n darmen wel. Hoewel ik het spannend vind heb ik die poeders nu maar voor een paar weken meegenomen,  de rest kan ik als het goed is onderweg bij een Franse apotheek halen met de internationale recepten die ik van m’n huisarts mee heb gekregen.

Toen ik had ingepakt ben ik in de auto gestapt en ben gaan rijden naar mijn startpunt. Maar voor ik vertel waar ik nu ben kijken we even terug naar mijn vraag van een paar blogs geleden. Ik vroeg toen of iemand een goede en velige parkeerplek wist op redelijke afstand van zowel Rocamadour en Brive-la-Gaillarde. er kwamen wat berichten met ideeën maar uiteindelijk had ikzelf een helder moment toen ik op de kaart keek in die regio. Ineens zag in het Beter Uit Vakantiepark, en laat de eigenaar, Jan van den Bosch nu eens een plaatsgenoot van mij zijn. Ik rol zo nu en dan langs de Rijn en langs zijn huis, maar verder dan dat er wel eens is gezwaaid/gedag gezegd ken ik hem verder niet persoonlijk. Maar dit was in de periode net nadat ik in de EO gids had gestaan en aangezien hij vroeger bij de EO werkte en ik er daarom maar vanuit ga dat hij de gids leest en dus weet wie ik ben besloot ik hem te benaderen met de vraag of ik daar mag parkeren voor langere tijd, en ik kreeg snel bericht terug dat was voor mij echt een opluchting want een goede parkeerplek vinden valt nog niet mee. En zo was het probleem ineens verholpen en weet ik dat mijn auto veilig op een camping staat waar altijd mensen zijn en waar bekend is dat die auto van mij is.

Toen ik er rond het midaguur aan kwam was Jan van den Bosch er toevallig ook, dus dat was handig. Hij gaf me een mooi plekje onder de bomen waar m’n auto tijdens de heetste uren van de dag fijn in de schaduw staat.
Wel appart zo’n camping waar alles Nederlands is, hoe dichter ik bij de camping kwam hoe meer Nederlanders, op een gegeven moment was meer dan de helft van de auto’s die ik zag rijden Nederlands. 
Voor zover ik heb gezien is het wel een heel mooie luxe camping met veel entertainment voor het hele gezin en ook veel speel gelegenheid voor de kinderen.

Veel tijd had ik niet want ik moest me klaar maken voor vertrek. Toen begon de volgende puzzel, hoe krijg ik alles op de rolstoel geladen en heb ik lastminut nog wat dingen besloten toch wel/niet mee te nemen. Ook heb ik nog wat kleine tasjes (oa met gereedschap, visitekaarjes en camera net iets anders bevestigd omdat ze irritant zaten bij mijn benen. Nu zit alles goed.

Terwijl ik aan het inpakken was belde zoals afgesproken Groot Nieuws Radio voor een kort gesprekje. Hier is het terug te luisteren op ongeveer 1.15 uur.

https://www.grootnieuwsradio.nl/uitzending-gemist/10499?time=0

Toen ik eindelijk alles had ingepakt was het tijd voor vertrek. Ik was blij alles achter me te laten. Afgelopen dagen bleef ik over bepaalde dingen maar twijfelen of ik het wel/niet mee zou nemen en nu waren alle beslissingen genomen, ben ik weg van alles waar ik zonder kan en moet ik het verder gewoon doen met wat ik heb.

Ik heb zo’n 9 km gereden vanaf de Beter Uit camping La Draille. Nu sta ik op camping Pont de Lanzac in Souillac. 8 euro betaald, dus ondanks dat ik bij een camping langs de rivier sta is het toch een vrij nette prijs. Vorige keer langs de Lot waren de campings vaak 12 euro en duurder terwijl ik eerdere jaren vaak maar 4 tot 6 euro betaalde in de minder touristische gebieden.

Het is hier wel een erg mooie omgeving, dus logisch dat er veel (Nederlandse) touristen op af komen. mooie rotsen, bossig en mooie rivier met veel kano’s en kayaks.

Vandaag was m’n rit redelijk vlak, een goede 1e dag dus. Morgen moet ik meer klimmen zag ik al op de kaart. Dan verder richting Rocamadour.  Morgen, of overmorgen kom ik daar aan.

Tot morgen!
Groetjes, 

Rolstoelpelgrim 

Dag 2, Souillac naar Rocamadour

augustus 8, 2024 door rolstoelpelgrim

Afgelopen nacht minder fijn geslapen dan gehoopt. Tot 23.00 werd er flink muziek gedraaid bij het restaurant van de camping en tot na middernacht werd er zeer luid gepraat en om 3 uur in de nacht was er ook een groepje aan het praten en lachen, pas toen een man uit een andere tent kwam en duidelijk maakte dat ze stil moesten worden keerde de rust terug. Ik weet ook gelijk weer waarom ik vaak bewust voor rustige campings zonder restaurant zoek. Maar soms is het niet anders.

In de ochtend weer op tijd vertrokken, ik sprak tijdens het inpakken nog enkele mensen van de camping. Onderweg trouwens ook heel wat mensen gesproken. 

Oa een pelgrim. Zij liep mij tegemoet. Precies op dit deel van de route gingen onze wegen in tegengestelde richting. Zij liep de andere kant op omdat zij opweg was naar een andere route dan degene die ik volg. Beiden hetzelfde doel via een andere weg. 

Ook sprak ik nog een Nederlandse vader en zoon die hier in Frankrijk woont.

Ik rolde vandaag door een heel mooi gebied,  rotsen, kastelen, bruggen, wijngaarden en notenbomen. Het heet hier parc naturel regional des causses du Quercy. En het is een unesco gebied. Ik reed veel door natuur met weinig echte dorpjes, alleen af en toe een huis of een paar huizen. 

Bij 1 lange brug vond ik het best spannend om er aan te beginnen. Het was een zeer lange maar smalle brug. Er was een stoep maar die was 30cm breed. Daar pas ik dus niet op. De weg was zo smal dat een auto mij niet kon passeren. En zo veroorzaakte ik een file op de brug met heel veel auto’s die stapvoets acher mij aan moesten rijden. Men wachtte geduldig en toen ik de brug eindelijk over was zwaaiden en lachten ze allemaal heel vriendelijk.

Ik rolde later ook nog eens verkeerd en kwam hierbij op een enorm ontoegankelijke onverharde steile weg. Ik ben toen terug gerold en bij de gemiste afslag wilde ik zeker weten dat dit de goede weg was en of die niet ook zou veranderen in een onverhard pad. Gelukkig zagen mensen van het huis mij en ik vroeg of ze Engels spreken, dat deden ze maar was niet nodig want het waren Nederlanders die daar wonen. De man vertelde me dat het weliswaar heel steil is maar dat het wel verhard bleef. En dus kon ik weer door.

Sowieso was het flink klimmen vandaag. Ik merk dan ook dat ik m’n rolstoel nog niet lang heb en nog niet goed weet hoe lang de accu’s mee gaan, ik heb nu in 20km zo’n 1 ½ accu verbruikt. Veel geklommen met regelmatig stukken boven de 10% helling. Komende weken zal ik mijn rolstoel en motor/accu wel leren kennen, daar heb ik deze reis alle tijd voor.

Het werd al snel heel warm/heet. Ik dronk veel en heb, ondanks dat er weinig dorpjes waren, gelukkig wel steeds mijn fles kunnen bijvullen. Oa een keer bij een Dinosaurus museum en een keer bij een geitenboerderij. 

Toen ik vlak bij die boerderij was vroeg ik me af waarom er zo veel auto’s geparkeerd waren en er zoveel mensen waren. Het bleek dat de boerderij en kaasmakerij gratis te bezoeken is.

Echt iets voor mij als dierenvriend en iemand die ooit op een agrarische middelbareschool heeft gezeten. Dus ben gelijk rond gaan kijken. Ik kon bij de stallen de geiten aaien, dat wilden ze heel graag. Wat me opviel was dat de geitenrassen hier anders zijn dan de Nederlandse melkgeiten, de Nederlandse melkgeiten zijn vrijwel altijd wit maar hier waren ze bruin en enkele bruin/wit. De melkput en kaasmakerij (de laatste wel achter glas) kon ik ook bekijken, enorm veel lekkere kaasjes werden daar gemaakt.

Bij het winkeltje aan de overkant van de weg kocht ik ook een kaasje voor m’n avondeten. Een klein Rocamadour kaasje, lekker! 

Nu sta ik net voor Rocamadour op camping les Campagnes. Ik ben nu best moe van deze klim dag. Zo merk ik dat m’n spieren nog altijd minder sterk zijn dan voor m’n operatie. Maar met dit rollen train ik tenminste wel, leuker ook dan de fysio oefeningen.

Morgen weer verder. Naar Rocamadour!

Mocht je het nog niet hebben gedaan schrijf je je dan op de homepage in voor mijn nieuwsbrief. Dan krijg je een berichtje zodra m’n blog online is.

Groetjes, 

Rolstoelpelgrim 

Dag 3, Rocamadour naar Montfaucon

augustus 9, 2024 door rolstoelpelgrim

Gelukkig heb ik afgelopen nacht weer een stuk beter geslapen in mijn tentje. Het was gisteravond al vroeg rustig op de camping. Nadat ik gedeeltelijk had ingepakt liep ik (voor wie nieuw is en het niet weet, ik kan korte stukjes zoals bijvoorbeeld in huis nog lopen) naar de receptie. Vannacht heeft mijn rolstoel namelijk veilig binnen in een schuurtje mogen staan. Gelukkig was dit ook nog op loopafstand en terug rolde ik weer naar m’n tent terwijl ik ook nog de accu ophaalde die had geladen in de recreatieruimte. Bij de tent de rest van de spullen opgeladen en net na 9 uur vertrokken.

Vanaf de camping was het nog zo’n 3 kilometer naar de kathedraal in Rocamadour. Ik wilde er 11 uur zijn dus kon rustig aan doen want ik hoefde alleen vlak en berg af te rollen. Net voor de afdaling had ik mooi zicht op de stad. Hoewel ik hier al vaker ben geweest blijft het een indrukwekkende stad zo tegen de rots aangebouwd. Bij Rocamadour nam ik de lift. De man die de lift bediend herkende mij van vorige keer. En zo ging ik omhoog naar de kerk.

Ik was mooi op tijd en dat was maar goed ook want ook voor de kerk moest ik met een lift en het duurde even voor men wist wie de liftsleutel had. Maar hij werd op tijd gevonden. Helaas is mijn enorme rolstoel te groot voor het kleine liftje maar hiervoor hadden ze een oplossing, een rolstoel van hun. Dit werkte prima voor dit stukje en mijn rolstoel wachtte rustig op mijn terugkomst in een afgesloten ruimte. Om in de kerk te komen was er nog een trap. Die heb ik gelopen en zij hebben de stoel getilt zodat ik in de kerk gewoon mobiel was.

Zo kon ik naar de pelgrimsmis. Geleid door 5 priesters. Aan het eind was er een pelgrims zegen en kregen alle pelgrims een kaartje met de zwarte madonna van Rocamadour en een mini uitvoering van de middeleeuwse pelgrims insigne.

Daarna nog een stempel gehaald en ging ik weer met de lift naar beneden en vervolgde ik mijn weg.

Hoewel ik al 3 dagen pelgrimeer is dit eigenlijk de eerste dag. In Rocamadour ben ik vorige keer tenslotte geëindigd. 

Vandaag zag ik veel vlinders. Eerst vanochtend al bij de tent in het gras. Hij bleef rustig zitten voor de foto. Vanmiddag vloog er eentje bij mijn rolstoel en toen ik stl stond ging hij op m’n hand zitten. Helaas kon ik geen foto maken want hij had mijn hand in gebruik. Later was er nog eentje die meeliftte op mijn zonnepaneeltje. Ook die bleef keurig zitten. Heel leuk zo’n fotomodel.

De route was heel mooi. Steile rotsen en uitzicht op Rocamadour vanaf verschillende kanten. Veel bos en bomen. Helaas vaak aan de verkeerde kant van de weg waardoor ik alsnog in de zon rolde. Het was enorm heet vandaag. Diverse keren drinken bij kunnen vullen bij zowel mensen thuis als bij openbare kranen. Ik was van plan om zo’n 15 kilometer te rollen maar ik had al gezien dat dit niet zou lukken omdat er geen betaalbare slaapplekken zijn. Uiteindelijk ben ik in Montfauson in een pelgrimsherberg. Dit was een lange (totaal zo’n 28 kilometer) en ook zware rit, 3 hellingen van gemiddeld zo’n 7% en 1,5 tot 3km lang (zegt m’n fietscomputer) en nog een aantal kleinere hellingen. Maar ook dat heb ik weer overwonnen.

Bij aankomst in de pelgrimsherberg ben ik hier rondgeleid en mocht ik ook nog even de kerk bezoeken die eigenlijk dicht was. Erg mooi.

Nu snel slapen. 

Morgen weer verder.

Groetjes,

 Rolstoelpelgrim 

Dag 4, Montfaucon naar Vers

augustus 10, 2024 door rolstoelpelgrim

Toen mijn wekker ging hoorde ik al wat andere pelgrims vertrekken. Er waren er denk ik een stuk of 8 maar ik heb er nog maar 2 gezien. Die vertrokken net als ik net na 8 uur. De rit begon met zo’n 7 kilometer bergopwaarts, gelukkig niet zo steil dat ik achteruit moet rollen maar wel met stukken zo’n 7%.

Onderweg ontmoette ik een vlaams sprekende man die zich erg zorgen maakte over de weg waar mijn route overheen ging. En hij wilde alternatieve routes voor me bedenken want deze weg zou levensgevaarlijk zijn. Hij hoopte maar dat ik het zou overleven. Wat ik op de kaart zag en wat mijn route boekje vertelde was heel anders, een rustige weg waar weliswaar 80 mag worden gereden maar waar genoeg ruimte is om met de in Frankrijk verplichtte 1,5 meter langs mij heen te gaan. Toch raakte ik een beetje gespannen van de waarschuwingen van de man. Uiteindelijk besloot ik toch de route van het boekje, dat is geschreven voor fietsers, te volgen. En die weg was totaal niet druk, over de eerste kilometers (waar de man over sprak) nog geen 20 auto’s gezien die allemaal goed rekening hielden met mij. Hoewel hij het goed bedoelde was deze waarschuwing dus overbodig.

Na die vijf kilometer kwam ik bij een dorpje. Hier naar de supermarkt geweest en voor 3 dagen boodschapen gedaan. Morgen ochtend kan ik nog iets kopen maar dan ben ik waarschijnlijk niet in de buurt van de supermarkt, maandag kom ik zoals ik nu plan geen supermarkt tegen dus waarschijnlijk dinsdag pas weer. Daarom nu kleine brioche broodjes gekocht, stokbrood van 3 dagen is net beton en brioche blijft goed en zacht.

In de winkel voelde ik ineens iets raars aan mijn wiel. Hij rammelde al wel maar de oorzaak kon ik eerder niet vinden. Nu wel. 2 van de 3 schroeven waarmee de hoepels van mijn rolstoel vast zitten waren losgetrilt. Gelukkig heb ik altijd gereedschap bij me en ik kreeg ook nog hulp van een erg behulpzame man die alles weer stevig vast heeft geschroefd! Het andere wiel heb ik ook gelijk maar gecontroleerd en daar was 1 schroef een beetje losser maar de rest gelukkig nog goed vast. Gelukkig gebeurde het in de winkel en niet op de helling.

Na het dorp nog een beetje klimmen en daarna berg af. En zo ging het grootste deel van de dag. Er waren nog enkele kleine klimmetjes maar het meeste was (vrijwel)vlak of naar beneden.Ik kwam nog langs het dorpje Les Pechs-du-Vers. Hier was de kerk open. Heel apart gebouw door de enorm brede toren. Binnen was het vergane glorie. Veel scheuren in muren/plafond en kapotte kunst. Maar sommige dingen zagen er juist goed uit dus ik hoop dat ze bezig zijn met herstel. bij veel kerken lees ik dingen over restauratie, wat echt nodig is! Het was er in ieder geval wel lekker koel.

Het landschap was enorm mooi bij de afdaling. Geweldige uitzichten, steile rotsen, rivier de Vers.

Ik ben in de middag (toen het enorm heet was, zeker 35 graden) ook een tijdje met mijn voeten in de rivier gaan zitten. Ik had een heel mooi plekje gevonden. Het zat er vol libelles, vlinders en een soort libelles achtig diertje waarvan ik niet weet hoe het heet. Op het water duizenden schaatsenrijdertjes en in het water heel veel kleine visjes die af en toe een hapje namen van het eelt op m’n voeten. Een natuurlijk kuuroord!Uiteindelijk toch maar verder gerold. Ik wilde er eigenlijk wel blijven en gewoon daar in de koelte m’n tentje neerzetten. Maar toch maar door naar een camping.De rotsen als muren langs de weg zijn indrukwekkend. Heel apart vond ik sommige delen bos waar de bomen ernstig overwoekerd zijn door mos.

Ik ben nu op de camping municipal in het plaatsje Vers. Een lange smalle camping langs de rivier de Lot.

Net voor de camping bij de brug zag ik al veel mensen al in de rivier zwemmen/spelen.

Enorm warm en oververhit kwam ik aan na 30 kilometer rollen. Mijn tent staat gelukkig op een schaduwplekje en ik voel me weer iets beter. Ik ga zo nog even kijken of ik mijn voeten nog kan afkoelen in de Lot (en/of douchen) en dan hoop ik vroeg te slapen. Morgen wil ik vroeg starten aangezien het mogelijk 40 graden word….

Groetjes,

Rolstoelpelgrim

Dag 5, van Vers naar Cahors

augustus 11, 2024 door rolstoelpelgrim

Gelukkig heb ik weer een goede nacht geslapen.  Voor vertrek sprak ik nog een paar Nederlanders op de camping. Ik vulde mijn flessen en daarna begon mijn rit naar Cahors. Ik reed de camping af via een voormalig treinstation. Het spoor lag er nog alleen daar waar het spoor de weg kruiste was er asfalt over het spoor gelegd en tussen het overige spoor groeide veel hoog onkruid en zelfs boompjes. Het spoor was dus niet meer bruikbaar. Dit zie ik veel in Frankrijk. Dat vrijwel alles is achter gebleven zoals het was op de dag toen ze stopten met het gebruik en het dan langzaam vervalt.  In Nederland zijn de oude stationsgebouwen er soms nog wel maar het spoor en de perrons zijn weg gehaald. Wel ontstaan er in Frankrijk steeds meer goede fietsroutes op treinlijnen, de Voyes Vertes.

Vandaag deed ik een kortere rit dan afgelopen dagen. Vooral vanwege het verwachtte weer. Helaas kwam ik er na 1 ½ kilometer pas achter dat m’n fietscomputer de route niet goed opnam, toen alsnog goed ingesteld. Totaal was ongeveer 18 kilometer rollen vandaag.

Al snel kwam ik langs een enorm zonnebloemveld en daarachter kon ik Vers zien liggen waar ik afgelopen nacht sliep.

Ik klom het eerste deel van de dag omhoog, vrijwel constant langs de Lot die ik diep in het dal zag stromen. Mooie rivier is het, en dan vooral de rotsen aan de kant. Na de klim was het meer dalen dan klimmen en steeds maar korte klimmetjes.

De temperatuur was enorm heet, rond de 40 graden. In de schaduw was het nog uit te houden maar in de zon was het haast niet te houden. Gelukkig is het wel droge warmte.

Ik nam veel vaker pauze dan normaal, even een paar minuten onder een boom in de schaduw. Gelukkig waren er soms ook stukken waar ik in de schaduw rolde.

Ik heb ook veel gedronken, onderweg diverse keren bijgevuld. 1 keer zag ik een man bij een huis, ik zwaaide met m’n fles en hij liep hard weg. Ik dacht dat hij niet wilde dat ik kwam maar dit bleek anders te liggen. Hij kwam binnen enkele seconden terug en had toen zijn mobiel bij zich en maakte foto’s/ video. Zo’n volgepakte rolstoel ziet men in dat gehucht niet vaak (nooit denk ik) en ik denk dat er wel bewijs moest zijn voor de mensen aan wie hij dit verhaal gaat vertellen. Hij kwam naar me toe lopen en we maakten een praatje. Daarna gaf ik mijn fles mee. Die kreeg ik terug met ijswater! En hij gaf me ook nog een volle 1liter waterfles extra mee! Dat kon ik deze hete dag goed gebruiken. 

Dorpjes onderweg waren er vrijwel niet, af en toe een paar huizen, meer dan een gehucht is het niet.vooral veel natuur.

Iets grappigs wat in veel dorpen tegenwoordig te vinden is (bij gebrek aan een echte Franse bakker) is een stokbrood of pizza automaat, vooral in dorpjes waaronder niets te krijgen is zie ik ze staan. Vandaag alleen degene van de foto gezien maar eerdere dagen zag ik ze ook al.

In Cahors aangekomen keek ik nog even bij een sluis en ging daarna naar de camping. 

Onderweg rolde ik langs een sporthal waarop foto’s van zowel gehandicapte als niet gehandicapte sporters stonden.

Ik was bij aankomst weer enorm oververhit maar nadat ik m’n tent had opgezet ben ik het zwembad van deze camping in gegaan. Heerlijk dat koude water. Na een tijdje was eindelijk mijn temperatuur gelukkig ook weer beter.

Na het zwemmen een praatje gemaakt met de Nederlandse buren. Ik mag bij hun mijn accu’s laden en mijn rolstoel in de nacht onder hun luifel zetten. Dan kan mijn tarp ingepakt blijven.

Nu lig ik even in m’n tentje dit te schrijven maar ik ga zo even in de buurt van de receptie zitten. Daar is WiFi. Ik moet een beetje voorzichtig zijn met de hoeveelheid gebruik van mijn mobiel internet.

En als ik dit heb verstuurd is het weer bedtijd. 

Groetjes, 

Rolstoelpelgrim 

Dag 6, Cahors naar Lhospitalet

augustus 12, 2024 door rolstoelpelgrim

Afgelopen nacht begon erg warm maar ondanks dat heb ik toch wel een goede nacht slaap gehad. 

Voor ik echt begon met inpakken heb ik mijn rolstoel en volle accu bij de buren opgehaald. De andere accu die bijna vol was heb ik nog even aan de stroom gelegd.

Ook maakte ik 3 ballonbloemen voor de 3 dochters van m’n buren als bedankje.

Ik ben denk ik een van de weinige pelgrims waarbij ballonnen op de inpaklijst staan. Een ideaal cadeautje omdat het compact mee te nemen is en het daarna iets groots wordt om te geven.

Daarna verder ingepakt.

De buren kwamen met de meiden even kijken hoe ik alles op mijn rolstoel laadt. Zij brachten me ook de volle accu en de meiden kregen hun ballonbloem waar ze heel blij mee waren.

Daarna was het tijd voor vertrek. 

Ik vervolgde mijn route naar de kathedraal van Cahors. Daar aangekomen bleek er een trap te zijn. Uiteindelijk zag ik een man in  een elektrische rolstoel en hij wist de rolstoel ingang te vinden. Met een code (die op een bordje staat) gaat de deur open en dan kom je bij een liftje. Helaas kreeg ik die niet aan de praat, en ook als dat wel was gelukt had ik er denk ik niet ingepast met voorwiel en bagage.  Toen de kerk maar van buiten bekeken. Was een interessant gebouw,  zowel qua model als versiering. Enorm veel grappige koppen/beelden/waterspuwerachtige dingen.

Daarna verder gerold. De Lot over gestoken via brug “pont Valentre” uit de 14e eeuw met grote torens. Indrukwekkende brug.

In Cahors liggen op straat regelmatig koperen schelpen die aantonen dat hier de route naar Santiago ligt.

Vrijwel direct na de brug was een oude waterbron, al gebruikt door Kelten en Romeinen en in de middeleeuwen hoorde het bij het klooster van een Karthuizerorde . Nu is er een pompstation gebouwd en word de bron gebruikt voor drinkwater voor de stad las ik op een bordje.

Daarna weer verder. Eerst nog met mooi zicht op de Lot maar het boekje had al gewaarschuwd dat ik ook een stuk over een drukke weg moest rollen. Dat was niet ideaal maar het lukte. Onderweg was er nog een supermarkt waar ik nog Nederlanders van de camping zag en een praatje maakte en ik kocht wat eten voor lunch en voor vanavond.

Gelukkig was de drukke weg niet heel lang en kwam ik weer op een mooi berg weggetje. Wel klimmen maar het was goed te doen.  Ook zag ik nog een mooie trein brug. I

Onderweg zie ik altijd veel route bordjes/stickers van jacobswegen, maar tot nu toe had ik die nog niet van mijn route gezien. Maar toch nu 1 gevonden.

Qua eindbestemming zat ik erg te twijfelen, een iets te korte of een iets te lange afstand. Bij het dorpje Lhospitalet aangekomen moest ik kiezen. 

Bij de kerk (die helaas dicht was) ontmoette ik een wandelpelgrim, zij ging hier vlakbij naar een pelgrimsherberg/camping. Toen ik even pauze nam voelde ik hoe moe ik ben en besloot ik ook mee te gaan. Zij belde of er plek was en we waren welkom. Even kort liepen we met elkaar op maar ik rol net wat sneller dus ik ging door.

Uiteindelijk zijn we hier nu met een stuk of 10 pelgrims/wandelaars.

Mooi plekje gevonden voor mijn tentje.

Na het eten (keus uit eigen eten zoal ik deed of mee eten met de groep) kregen we een kort piano optreden van de eigenaar en kregen we na betaling een stempel. 

Nu lig ik net in mijn tentje en kan ik dit berichtje sturen.

Morgen ochtend weer verder.

Groetjes, 

Rolstoelpelgrim 

Dag 7, Lhospitalet naar Castelnau-Montratier

augustus 13, 2024 door rolstoelpelgrim

Vanochtend werd ik al voor mijn wekker wakker. Druppels vielen op mijn tent. Net voor het inpakken is dat nu net wat ik niet kan gebruiken. Gelukkig bleef het bij een aantal druppels. 

Ik heb toen grotendeels ingepakt. Alleen mijn tentje mocht nog blijven staan met alle spullen er in. Toen even ontbeten. Dit was niet inbegrepen in de prijs maar de man van de herberg nodigde me gisteravond uit om toch mee te ontbijten zonder kosten omdat hij begreep dat bij zo’n lange reis dit anders niet altijd te bekostigen is. Nogmaals dank!

Zo had ik een heerlijk ontbijt een grote kom thee, sinaasappelsap, croissant met eigengemaakte jam (aardbei, kweepeer, pruim en meloen, die laatste had ik nooit eerder als jam gegeten) en yoghurt.

Na het ontbijt de tent ingepakt en ook toen weer een paar druppels. Toch alles redelijk droog in kunnen pakken. Na gedag te hebben gezegd ging ik op weg. Het weer was gelukkig ook weer beter.

Ik ben alweer een week op pad. Qua landschap was het anders dan eerder. Ik rij nu niet meer langs een rivier en er is hier meer landbouw. Vandaag vooral veel zonnebloemen gezien. Verschillende soorten ook. Heel grote bloemen maar lage steel, heel hoge met aan 1 steel meerdere kleinere bloemen en veel middelmatige maat zowel qua bloem als steel en zowel geel als rood van kleur.

Ik kwam er ook nog eens aan de juiste kant langs dus ik kon veel foto’s maken, eerdere keren dat ik deze pelgrimstocht en daarvoor vakantie langs zonnebloemvelden kwam stond de zon steeds zo dat ik alleen de achterkant van de bloem of hooguit de zijkant op de foto kreeg of waren ze al half uitgebloeid maar nu was het perfect. 1 foto heb ik met een heel apart, vrij groot insect dat ik al vaker had gezien maar altijd te snel was voor mijn camera. Nu heb ik hem toch vast kunnen leggen en kan ik uit zoeken wat het is. (Inmiddels ontdekt dat het een kolibrievlinder is).

Naast zonnebloemen ook mais, meloenen, franse klaver en iets wat ik niet ken gezien. Misschien weten jullie wat het is.

Ook zag ik veel boeren aan het werk op het land. 

Ook plukte ik nog bramen, dat lukte eerder nog niet omdat ze steeds te ver weg stonden maar nu kon ik er eindelijk goed bij. Lekker!

Ik had 2 slaapplekken ik gedachten voor vannacht, de 1e op ongeveer 15km en de 2e op zo’n 30 km.

De weersverwachting voor vandaag was niet al te best. En er was onweer voor het begin van de middag verwacht. Rond 12.30 was ik er al. normaal veel te vroeg om te stoppen maar uiteindelijk toch besloten dat het niet verstandig is om door te gaan. Er komen weinig echte dorpjes op de route en tussen de zonnebloemen is het lastig schuilen voor onweer. 

En zo kwam het dat ik vandaag al om 13.00 de camping op rolde. Ik heb gelijk mijn tent neergezet, en alle spullen in de tent gedaan en toen ik de haringen vast sloeg van de tarp over de rolstoel vielen de eerste druppels en begon het te onweren. Ik heb toen nog snel mijn accu aan het stopcontact gezet in het toiletgebouw en toen ik terug liep regende het al behoorlijk. Ik was dus precies op tijd.

Inmiddels is het weer droog. Maar er komt nog meer slecht weer aan, ook morgen. Regen heb ik gelukkig kleding voor maar ik hoop dat het alleen onweert als ik niet onderweg ben. Het koelt meestal wel af van zo’n bui. Al merk ik dat nu nog niet.

Ik sta trouwens op een 1 ster camping. Die zijn er niet veel. Meestal zijn de municipal campings wel 2 sterren en soms 3. Hoewel deze camping zich vooral richt op campers (er is dan ook maar 1 andere tent met 2 fietsers) is er een goed toiletgebouw (oud maar prima onderhouden) en zelfs een erg goede aangepaste WC/douche, die ziet er heel nieuw uit. Bij deze camping is geen receptie, alleen een beeldscherm op een hoge paal op een verhoogd stukje. Absoluut ontoegankelijk en zo makkelijk kom ik mijn rolstoel niet uit als ik met volle bagage zit, en natuurlijk te ver om heen te lopen van waar ik nu sta. Daarom maar om de slagboom heen gegaan. Er stond op een bordje dat er regelmatig gecontroleerd word of men heeft betaald dus als er iemand komt zal ik alsnog betalen. En anders zie ik het maar als cadeautje. 

Voor de camping kwam ik nog een aantal mooie oude molens tegen. 2 met en 1 zonder wieken. Op de camping las ik in een foldertje  dat ze uit de 14e eeuw stammen en ze bezig zijn met de restauratie. 

Vanmiddag heb ik ook nog even een dutje gedaan en vanavond ook weer vroeg slapen. Ik merk dat mijn lijf en vooral rug het wel fijn vindt even wat meer te liggen. Dan hoop ik morgen dat het weer enigszins meewerkt en ik weer verder kan. Het is als ik nu kijk geen erg zware etappe dus dan kan ik weer verder komen. Hopelijk ook ergens met een supermarkt want 15 Augustus is hier alles dicht ivm Maria ten hemel opneming (Maria Hemelvaart). Ook lees ik regelmatig feestelijkheden op de 15e in dorpen. Ik kreeg vanochtend al van 1 van m’n volgers bericht dat 1 van de bruggen waar ik de 15e over heen moet is afgesloten ivm een vuurwerkshow. Dat is dus goed om nu al te weten (de brug ervoor kan ik gewoon over).

Groetjes, 

Rolstoelpelgrim 

Dag 8. Castelnau-Montratier naar Moissac.

augustus 14, 2024 door rolstoelpelgrim

Mijn wekker stond vanochtend een uur vroeger, ik wilde ingepakt zijn voor de regen zou beginnen. Dat zou rond 7 uur zijn. Gelukkig was de regen verlaat want pas 7.30 had ik alles droog en wel op mijn rolstoel zitten. Ik maakte nog een praatje met de Duitse buren (fietsers) en kreeg een kopje thee. Daarna ben ik vertrokken. Pas toen ik al een tijdje onderweg was begon het een beetje te regenen. Zo ging het de hele ochtend door. 

Het eerste deel van de route was heel steil naar beneden, normaal fijn maar nu iets minder doordat mijn accu’s volledig vol waren en ik steeds foutmeldingen kreeg omdat mijn accu’s overlaadden en de motor zet zichzeld dan stil. Heel lastig dus. Gelukkig kwam er op een gegeven moment een klein heuveltje en toen had ik voldoende verbruikt om daarna niet meer steeds te overladen. 

Doordat ik zo vroeg was vertrokken kwam ik ook al vroeg in het dorpje Vazerac aan waar de eerste camping was. Ik had 15 kilometer gerold maar 11 uur is wel heel vroeg om te stoppen. Daarom toch doorgegaan. Eerst nog wat extra boodschappen gedaan voor morgen omdat dan de winkels dicht zijn. Daarna verder gerold naar de kerk die open was.

De kerk bezichtigd en wat gezongen. Deze kerk is gebouwd door monniken van Cluny. Een plaats die in de middeleeuwen erg belangrijk was en waar ik ook langs ben gekomen (2 keer zelf, in 2020 en 2021).

De volgende camping was 24 kilometer verderop in Moissac dus een flinke rit. Gelukkig grotendeels bergafwaart of relatief vlak.

Ik rijd vanaf nu door een ander departement,  de Tarn – et – Garonne.

Ook vandaag veel zonnebloemen. Maar door de regen lieten ze hun kopjes hangen. Verder veel fruitteelt. Vooral appelbomen.  Verder viel me ook op dat er steeds vaker planten groeien die passen bij het warme klimaat hier, palmbomen, vijgenbomen en zelfs af en toe cactussen. 

Afgelopen dagen zag ik weinig vogels, maar vandaag vloog er van alles. Ze hadden afgelopen dagen vast de koelte opgezocht en nu kwamen ze weer tevoorschijn. Vooral veel zwaluwen. Zij hadden geen last van de regen denk ik. Ik wel. Het ging namelijk door de dag heen steeds harder regenen. M’n regenjas bleek op m’n mouw niet goed waterdicht meer te zijn dus dat was wel vervelend zo’n natte arm. Maar verder rolde het ondanks de regen toch lekker door.

In Moissac aangekomen ben ik eerst naar de Jacobs kerk gegaan waar een kunst expositie was. Daarna ben ik naar de (voormalige) abdij gegaan. Alleen van buiten bekeken, van binnen is te ingewikkeld met volledige bepakking. De bijbehorende kerk heb ik wel bekeken en ik kreeg er een stempel in mijn pelgrimspaspoort. Indrukwekkende kerk is het met grote beelden van bijbelse voorstellingen.

Naast de kerk zit nog een pelgrimshuis waar ik werd verwelkomt met thee en koek. Dat kon ik wel gebruiken. 

Daarna ben ik naar de camping gegaan waar ik nu lekker op mijn luchtbed lig.

Vandaag bijna 40 kilometer gerold. Nu moe maar voldaan en inmiddels ook opgedroogd want de zon begon rond 18.00 door te komen.

Morgen is het Maria Hemelvaart, ik ga dan eerst naar de kerk en dan verder naar het volgende plekje.

Groetjes, 

Rolstoelpelgrim 

Dag 9, Moissac naar Auvillar

augustus 15, 2024 door rolstoelpelgrim

Ook vanochtend werd ik wakker van de regen, gelukkig stopte het al snel. Ik ben gaan inpakken en toen alles keurig ingepakt in de tent lag en ik naar het toiletgebouw liep (op 20 meter van mijn tentje, ideaal dus) voor de WC en om m’n powerbank op te halen die ik daar gisteren aan de lader had gelegd om op te laden begon het weer flink te regenen. En niet alleen dat zat tegen. Ook mijn powerbank was nergens te vinden. Gelukkig was de man van de camping er en die zei (natuurlijk) dat dit nooit eerder was gebeurt en er vast een misverstand was. Diverse mensen bemoeide zich met de situatie tot een man zei dat hij gisteren een powerbank had gevonden en die naar de receptie had willen brengen maar dit nog niet had gedaan. Hij had m’n powerbank dus. Of hij hem nu expres had meegenomen of inderdaad had gevonden weet ik niet zeker maar in ieder geval had ik hem terug.

De regen was gelukkig ook opgehouden en dat was gelukkig laatste bui. Toen de tent ingepakt en vertrokken, door het weer en de powerbank was het wat later geworden dan gepland maar gelukkig had ik de tijd. rond 10.30 was ik in de abdijkerk. De viering begon pas 11 uur dus ik kon nog rustig rondkijken.

Het was een mooie viering waarin een groepje zusters mooi zong.

Van de preek heb ik niet zoveel meegekregen maar verder zijn de lezingen in de kerk wereldwijd gelukkig hetzelfde en staat in een app heel handig wat gelezen wordt dus is het grootste deel vrij goed te volgen, ook als je de taal niet spreekt.

Na de viering kwam nog de vrouw (zuster?) Langs die ik gisteren bij het pelgrimshuis had ontmoet. Ze was heel blij me nog een keer te zien. 

Daarna was het tijd om echt te vertrekken vanuit Moissac. 

Het landschap was heel anders dan afgelopen tijd. Ik rolde het grootste deel van de dag langs een kanaal met leuke kleine sluisjes. Het was een Voies Vertes, een goed fietspad die vaak over oude spoorlijnen of trekschuit paden is aangelegd. Weer veel vlinders gezien en veel mooie bloemen. Op het laatste deel kwam ik ook nog door landbouw gebied.

Ik wist al dat 1 brug dicht zou zijn, toch reed ik er even langs maar ik kon er inderdaad niet door. Ze waren bezig met het vuurwerk van vanavond ter ere van Maria Hemelvaart. Dat is hier echt een groots feest, en dan niet speciaal religieus, al is er in sommige plaatsen ook daar aandacht voor met bijvoorbeeld een processie met een Mariabeeld (zoals vanavond ook in Moissac, dat werd in de mis vanochtend aangekondigd). Elke plaats waar ik de laatste dagen langs kom zag ik podia opgebouwd worden, ik las over (rommel)markten en andere feesten. 

Bij het dorpje met de dichte brug kon ik nog de kerk bezoeken. Helaas niet erg rolstoel toegankelijk maar ik heb dit gelopen en 2 Franse vrouwen die voor de kerk zaten te kletsen op het trapje hebben op mijn stoel gepast. In de kerk lag een briefje met een mededeling voor pelgrims, namelijk dat er een stempel op te halen is. 1 van de vrouwen die op m’n stoel pastte heeft me naar het juiste adres gestuurd en daar kreeg ik de stempel. Ik heb er inmiddels toch al aardig wat verzameld. 

Ivm die dichte brug moest ik ruim 4 kilometer verder naar de volgende brug en daarna 4 km terug. 

De rit was gelukkig aardig vlak vandaag. Alleen bij de sluizen steeds een klein stukje omhoog maar dat is te verwaarlozen. 

Maar aan het eind van de rit kwam er verandering in. Naar de camping toe moest ik een enorm steile helling op, ik denk zo’n 20%. Achteruit de bergop dus. Maar ik kwam er. En dat is het waard. Wat een leuke mini camping is dit. Door de helling enorm ontoegankelijk maar voor mij prima. Ik ben hier dan ook de eerste roller op de camping. Er is hier maar plek voor 3 kleine tentjes en het is alleen voor wandelaars en fietsers (en mij).

Ik zit hier dus hoog maar wel met zicht op de rivier en de brug waar ik niet overheen kon. Dus straks ga ik vuurwerk kijken.

Verder hoor ik nu stevige muziek op de achtergrond en ik hoorde dat ze tot 2 uur vannacht een dansfeest hebben. Ook zijn er kraampjes met eten zag ik toen ik hierheen kwam rollen (lekkere slakken enzo…. Daar heb ik me nog niet aan gewaagd). 

Het word vannacht vast laat, maar ik zie uit naar het vuurwerk. 

Morgen laat ik weten hoe het was.

Groetjes, 

Rolstoelpelgrim 

Dag 10, Auvillar naar Miradoux

augustus 16, 2024 door rolstoelpelgrim

Ik begin maar even bij gisteravond, ondanks dat ik de camping niet af ging was het een belevenis. Rond 23.00 begon een erg mooie vuurwerkshow. Het werd afgestoken vanaf de brug waar ik in de middag niet over kon. En vanaf mijn tentje had ik daar prima zicht op (alleen af en toe wat takken van de bomen). Heel bijzonder was het. mede door de reflectie op het water en de muziek, het werd echt op het ritme van de verschillende muziekstukken afgestoken. 

Na de vuurwerkshow ging de gewone muziek weer verder. Weinig Franstalige muziek viel me op. Ik was blij dat ik er niet dichterbij was want het was boven op de berg nog meer dan hard genoeg. 

Het ging tot 2 uur door maar het einde heb ik niet meegekregen want ik ben toch ergens na middernacht in slaap gevallen. Mijn wekker had ik een uurtje later gezet dus uiteindelijk nog een redelijke nacht gehad. 

In de ochtend heb ik rustig ingepakt en alle waterflessen weer bijgevuld. Alle rolstoel accu’s, powerbanks en andere elektronica waren gelukkig ook weer geladen (die verdwenen powerbank van gisteren was halfvol toen ik hem terug kreeg) en toen was het tijd voor vertrek en de afdaling. Dit viel gelukkig erg mee, mijn rolstoel hielp gelukkig goed met remmen. 

Na de afdaling kwam een enorm steile en lange klim. Die moest achteruit worden gerold omdat ik anders kiep. Een vader en zoontje die op die helling aan het hardlopen waren haalden mij een aantal keer in en boden hulp aan. Maar ik  vertelde dat ik het zelf wil proberen te halen. En uiteindelijk kwam ik ook boven. Boven hebben we ook nog even gepraat over mijn reis.

Boven aangekomen in het stadje Auvillar gekeken. Een mooie toren met poort en klok waar ik onderdoor rolde. Een geweldig uitzichtpunt vanwaar ik mijn etappe van gisteren gedeeltelijk kon zien liggen, bijvoorbeeld de brug die dicht was, de kerk aan de overkant en de stukken bos waar ik langs was gerold. En de 2 grote schoorstenen van de kerncentrale, die zag ik gisteren ook al.

Er was in het stadje ook een erg mooie oude markthal op een pleintje bij de Mairie. Bij de Mairie heb ik een stempel gehaald. Toen ik wat foto’s maakte sprak een man me aan die een auto vol had met broodjes, ik kreeg er 2 van hem. Een chocoladebroodje en een koffiebroodje met rozijnen. 1 direct opgegeten en 1 voor de lunch bewaard. Lekker.

In Auvillar zag ik aan veel gevels leuke beeldjes. Oa van een pelgrim en een monnik.

Ook bezocht ik nog de kerk, dat viel niet mee. De deur stond voor de helft open en de andere mensen kregen de 2e helft van de deur niet open en zeiden dat die niet open kan. Dat geloofde ik niet. Ik heb al te vaak dit soort deuren open gemaakt. Uiteindelijk toch m’n rolstoel maar uit, en ja hoor, er zat een haak aan de deur die zo los te krijgen was. Uiteindelijk kon ik dus toch gewoon met mijn stoel de kerk in. En dat was de moeite wel waard. Mooie oude muurschilderingen en natuurlijk een beeld van Jacobus. Sowieso merk je aan alles hier dat dit echt een pelgrims gebied is. Overal verwijzingen naar Santiago, schelpen, pijlen en Jacobus afbeeldingen. 

Toen was het echt tijd om te vertrekken. 

Het was vandaag geen heel lange dag (ongeveer 20 kilometer) maar wel een zware. Diverse zware klimmen gehad, al was de eerste het zwaarste. De andere kon ik nog net vooruit blijven rijden maar er waren wel met flinke stukken van ruim 10 procent bij.

Ik zag weer veel velden met mais en zonnebloemen en ook heel veel velden met meloenen waar men nu druk is met de oogst. Leuk om te zien. Ik vond het vandaag heel warm en er was weinig schaduw (in dit geval heb ik liever bomen dan meloenen, die geven geen schaduw) en zo werken op het land en de hele dag meloenen oogsten in de volle zon lijkt me zwaar.

Mijn eerste accu was na 15 kilometer op. Toen was ik net bij een dorpje. Ik ben naar de kerk gegaan om mijn stoel bij te laden en om zelf even uit te rusten. Toen ik de kerkdeur door ging was ik echt even verbaasd. Ik keek er dwars doorheen. Dit was geen kerk maar een kerk ruïne! Gelukkig was er wel een stopcontact en schaduw. Dus ik heb daar een uurtje geladen en uitgerust. 

Daarna was het nog 5 kilometer en 1 flinke klim voor ik in Miradoux zou zijn. In mijn boekje stond dat er een herberg is met kampeergelegenheid. Maar bij het dorpje aangekomen hoor ik dat ze vandaag dicht zijn… Gelukkig ontmoette ik een vriendelijke en behulpzame vrouw. Zij heeft wat rondgevraagd en heeft nu geregeld dat ik in een parkje mag staan dat bij een hotel hoort.

Dus vannacht mag ik hier een soort semi wildkamperen. Maar goed dat ik in de kerk wat heb geladen want ik kan vannacht niet bijladen. Morgen zoek ik wel weer een kerk op om bij te laden.

Groetjes, 

Rolstoelpelgrim

Dag 11 Miradoux naar Lectoure

augustus 17, 2024 door rolstoelpelgrim

Afgelopen nacht prima geslapen in het parkje. Het was er heerlijk rustig. Al het geluid dat ik hoorde was een uil. Vanochtend toen ik net uit m’n tent kroop zag ik een eekhoorn maar die was te snel voor een foto.

Rond 9 uur rolde ik weer verder. Eerst naar de supermarkt voor vers brood en toen naar het kerkje in een dorpje verder. Daar, in het kerkje, 2 uur mijn rolstoel aan de stroom gehad. Ik had afgelopen nacht natuurlijk geen stroom dus het laden was echt nodig.  Het was een mooi kerkje met veel beschilderingen. 

Ik ontmoette tijdens het wachten ook nog een pelgrim die ik al eerder had gezien, van haar kreeg ik ook nog een paar vijgen die ze onderweg had geplukt,  later vond ik zelf ook nog een vijgenboom met enkele rijpe vijgen. Heerlijk! 

Bij het kerkje stond buiten ook een stempel,  dus mijn pelgrimspaspoort is weer een stempel rijker.

Na 2 uur daar rondhangen, wachten en wat zingen was ik er wel klaar mee en ben ik weer verder gegaan.

Het was een mooi agrarisch landschap. Nog steeds veel zonnebloemvelden maar ook meloenen, boontjes, druiven en veel gemaaide velden. 

Veel heuvels beklommen en afgedaald maar gelukkig niet heel steil. 

Er werd vanmiddag regen voorspeld maar dit bleef bij 2 druppels, verder was het droog.

Nu zit ik in de kathedraal van Lectoure dit te schrijven. Mooie grote cathedraal. Ook staat er mooie oude kerkkleding (kazuivels en meer). Ik ga straks naar de camping maar eerst ben ik mijn accu aan het opladen. Die ligt bij het toeristen informatie punt hiernaast te laden. Ik heb ondertussen de stad bekeken, een zeepkisten race gezien en nu dus in de kathedraal om wat rust te vinden. Ik merk dat na zo’n dag in stilte de drukte van de stad me snel te veel wordt en ik dan graag de rust weer opzoek.

Wat betreft de race. Er deden heel wat autootjes mee aan de race met zowel kinderen als volwassenen. Vrijwel iedere auto had iets met meloenen, een meloen kleurige helm, een groente kraam op wielen, een meloen op de auto, etc.

Het is hier een echte meloenen stad (weer eens iets anders dan een miljoenen stad).

Wat betreft de camping liep het ook vandaag weer iets anders dan gepland. Ze hebben hier een leuk parkje met wc waar pelgrims hun tent mogen plaatsen. Helaas is dit alleen bereikbaar met een lange trap. Dat werkt dus niet.

Gelukkig is er iets verder op ook een plek voor campers met gras. Daar zijn genoeg kleine plekjes waar geen camper past dus daar ga ik straks staan als m’n accu (grotendeels)  is geladen. 

Groetjes, 

Rolstoelpelgrim 

Dag 12, van Lectoure naar Castéra Verduzan.

augustus 18, 2024 door rolstoelpelgrim

Vanochtend ging m’n wekker om de gewone tijd maar ik had er nog niet veel zin in. Ondanks dat ik redelijk goed had geslapen wilde ik er nog wel een uurtje bijslapen en protesteerde mijn lijf. Maar ja, ik was nu toch al wakker dus ben toch maar langzaam opgestart en rustig in gaan pakken.

Gisteravond nadat ik net op de camping stond was er nog een wandelaar aangekomen. Hij loopt van Lourdes naar huis in Bourgondie. In de avond nog ervaringen gedeeld in een mix van Engels en Frans en heb redelijk op tijd mijn tentje opgezocht en ben ik nog even naar buiten blijven kijken. De zonsondergang was erg mooi en vanuit mijn tent had ik perfect zicht! Daarna was het bedtijd.

Vanochtend zei ik mijn buurman gedag die al vroeg vertrok en ging ik verder met inpakken. Nadat ik ook vertrokken was van de camping stond er een kraampje met meloenen. Na alle meloenvelden en het meloenfeest had ik daar zo’n trek in dat ik er toch maar 1 heb gekocht en meegenomen. Normaal koop ik nooit meloenen onderweg want eigenlijk is het heel onhandig als je alleen reist. Een meloen is gewoon teveel om in 1 keer op te eten. Maar de trek won dus toch 1 meegenomen en een plekje gevonden in de etenstas.

Na 2 dagen zonder stroom en alleen wat bijladen in kerken werd deze rit wel wat spannend. Ik had nog ongeveer anderhalve accu maar de volgende camping was bijna 30 kilometer verderop. Gelukkig had ik op de kaart gezien dat ik onderweg meerdere kerken zou tegen komen. De eerste op zo’n 5 kilometer afstand. Daar wilde ik laden en dan kon ik ook gelijk uitgebreid eten. Na 5 kilometer rollen was de halve accu op maar dat was wel vlak bij de kerk. Dus dat kwam goed uit, dacht ik. Het ging anders dan verwacht. de kerk was dicht… dan maar naar een volgende kerk. Nieuwe accu er in gedaan en doorgerold. 

Ook die kerk bleek dicht. Op naar de volgende kerk, en daar het zelfde verhaal, er zat daar zelfs een hangslot aan het hek voor de kerk. Ook mijn lunch verschoof steeds later al at ik af en toe wel een stukje brood. echt de tijd ervoor nam ik niet omdat ik steeds hoopte op tijd tijdens het laden.

Door alle heuvels van vandaag was de laatste accu inmiddels ook al een eind op. Nog 2 lampjes van de 5 brandde. Het was nog zo’n 9 kilometer tot de camping. Ik waagde het er maar op. En ik heb het gelukkig net aan gehaald! Mijn eerste accu staat nu te laden bij het toiletgebouw,  over een paar uur kan de 2e laden en dan ben ik morgen weer vol.

Onderweg was het erg mooi. Weliswaar een aantal klimmen maar niet te steil en vrijwel constant mooi uitzicht.  Vaak aan beide zijden zicht over de dalen. Veel akkers met zonnebloemen maar vandaag zag ik voor het eerst ook diverse akkers met fles pompoenen. Ook zie ik regelmatig boontjes. In de berm zaten veel slakken en vlogen weer veel vlinders en ik zag verder ook veel verschillende vogels. Het is duidelijk te merken dat op dagen dat het iets koeler is er veel meer vogels vliegen. Ik zag ook nog een heel aparte vogel die ik niet eerder had gezien, google vertelde mij dat het een Hop is.

De dorpjes/stadjes waren mooi en oud met leuke poortjes. Helaas dus wel met dichte kerken.

Net voor de camping zag ik ook nog een enorm grote renbaan voor paarden en in het midden ook een mooie baan met hindernissen. Jammer dat er niet werd gereden. Had ik leuk gevonden om te zien.

Op de camping net eindelijk lekker gegeten. Ook de helft van de meloen. De andere helft heb ik ingepakt en eet ik morgen als ontbijt. Een aantal zaadjes heb ik bewaard, die zaai ik komend voorjaar in mijn kas.

Net gebruik gemaakt van de goede aangepaste douche op de camping, dat kon ik goed gebruiken na een nacht wild kamperen en na de camping van afgelopen nacht waar alleen 1 wc voorde hele camping was en in het zelfde hokje alleen een koude douche hadden (koud water en mijn spieren zijn geen vrienden). Ook mijn was heb ik gedaan en die hangt weer te drogen. 

Na vannacht ben ik als het goed is weer klaar voor de komende dagen. Alles opgeladen en schoon.

Groetjes, 

Rolstoelpelgrim 

Dag 13, Castéra Verduzan naar Biran

augustus 19, 2024 door rolstoelpelgrim

Gisteravond alles aan de stroom gezet en proberen te slapen. Er was (weer) een groot dorpsfeest gaande en een DJ hield mij lang wakker. Rond 2 uur in de nacht ging mijn wekker om accu’s te wisselen. Het voordeel van zo midden in de nacht op zijn vind ik normaal de stilte en rust die er dan heerst maar zelfs toen was er nog harde muziek. Gelukkig was er wel een mooie maan die zich liet zien en op de foto liet zetten. Tegen 3 uur toch weer in slaap gevallen. De wekker had ik inmiddels maar weer later gezet. 

Ik wist al dat vandaag geen heel lange dag zou worden dus een uurtje later was ook goed. Lekker ontbeten met de halve meloen die ik over had van gisteren en alles ingepakt.  Alles was weer fijn geladen. Rond 10 uur rolde ik de camping af. Eerst even kort het kerkje bezocht dat daar vlak bij was.

Hoewel ik vandaag maar zo’n 20km hoefde te rollen naar een mogelijke slaapplek was het grotendeels omhoog rollen, soms maar 1 of 2 procent maar wel omhoog en soms ook stukjes steiler en af en toe een korte afdaling. 

Er waren weer heel veel zonnebloemvelden waar soms geen eind aan leek te komen. Ik zag veel roofvogels vandaag, die heb ik nog weinig gezien deze reis. 

Onderweg kwam ik ook weer heerlijke vijgen tegen. Die heb ik als lunch bij mijn brood en geitenkaas gegeten, heerlijk. 

Er lag maar 1 dorpje/stadje onderweg, Biran. Een heel oud stadje met een 14e eeuwse kerk (waar in de latere eeuwen veel aan is aangepast) en 12e eeuwse toren en andere historische gebouwen. Ik wilde de kerk bezoeken maar dat kon maar gedeeltelijk. Alleen het voorportaal was open. Vanuit daar kon ik door een raam de kerk zien. Met een druk op de knop ging het licht aan in de kerk en hoorde ik historische muziek en een Franse stem die mij over de kerk vertelde. Gelukkig had ik de geschiedenis al in mijn route boekje gelezen waardoor ik de Franse stem redelijk kon volgen. Toen ik de kerk uit rolde ontmoette ik een Nederlands gezinnetje. Moeder op een gewone fiets, vader op een bakfiets en een schattig meisje met haar grote knuffelbeer voorin de bakfiets. Zij gingen net lunchen en we hebben een tijd gesproken over onze reizen.

Uiteindelijk was het voor mij tijd om door te gaan.

Na Biran ging ik van de route af voor een mogelijke slaapplek. Een flinke klim die achteruit moest. Daarna een stuk vlakker terrein. En zo kwam ik op mijn bestemming. Alleen nog hopen dat ik er terecht kon. Het was namelijk geen camping. Ik ging naar een bedrijf met ezelmelkerij, genaamd Hitton. ze maken er ook biologische essentiële oliën en zeep met ezelinnenmelk. Op een app had ik gelezen dat mensen er met hun camper mogen overnachten, ik hoopte dat ze voor mijn tentje een uitzondering zouden maken. 

Toen ik aankwam begon net de rondleiding. Ik kon gelijk mee. Ze legde van alles uit over de ezels die ze hebben. Een ras uit de Pyreneeën. We keken in de distilleerderij en zeepmakerij en eindigden met een bezoekje aan de ezels. Die vonden mij in die stoel eerst maar eng. Tot ze ontdekten dat er een tas voorop zat die wel heel lekker ruikt. Ik heb namelijk wortels in mijn etenstas! 

Na afloop van de rondleiding heb ik een stuk zeep gekocht (mijn kleine stukje zeep is bijna op, maar nu met een goed stuk ezelinnenzeep word ik toch geen stinkende pelgrim) en bij het afrekenen gevraagd of ik m’n tentje mag neerzetten. Normaal doen ze dit niet maar er word een uitzondering gemaakt dus nu sta ik op een mooi plekje in de boomgaard. Het is jammer dat het geen helder weer is want ik hoorde net van iemand dat de Pyreneeën vanaf hier te zien zijn met helder weer.

Morgen weer verder, terug de route op (ik zit en nu ook maar een paar kilometer vandaan.)

Groetjes, 

Rolstoelpelgrim 

Dag 14, Biran naar Montesquiou 

augustus 20, 2024 door rolstoelpelgrim

Vannacht, tijdens het wisselen van de accu’s bij het opladen de mooie blauwe super maan gezien. Die niet blauw was maar meer oranje en heel fel.

Daarna weer fijn verder geslapen. 

In de ochtend mijn spullen ingepakt. Helaas was de tent erg nat. Niet van de regen maar van de dauw. Toch maar in de extra waterdichte zak ingepakt zo blijven de andere spullen zoals mijn enkel nachtspalk die ook voorop zitten in de grote oranje zak tenminste droog. De ezels zag ik nog even toen ik naar de wc ging en mijn waterflessen vulde. Ik heb de mensen van de ezelboerderij niet meer gezien maar een visitekaartje met een bedankbriefje achter gelaten in de plek waar ik mijn rolstoel heb geladen. Toen weer verder gerold. Eerst een stuk relatief vlak en daarna een zeer steile helling. 

Het begin van de dag kwam ik vooral langs akkers met zonnebloemen, gemaaid graan en boontjes maar langzamerhand kwamen er ook weilanden met koeien in beeld en af en toe wat bos. Regelmatig werd er water op het land gespoten, dat resulteerde in mooie regenbogen.

In het dorpje l’isle-de-Noe (blijkbaar heeft Noach niet alleen een ark maar ook een eiland) heb ik bij de bakker een lekker vers stokbrood gehaald. Kon ik goed gebruiken want het laatste kleine stukje stokbrood dat ik nog had was inmiddels 3 dagen oud. Ook ging ik naar de kerk maar die was dicht.

In Montesquiou (hoe dit moet worden uitgesproken weet ik nog niet) zag ik bij binnenkomst een parkje. En daar stond een soort huisje/afdakje en daar was zowaar een stopcontact. Daar mijn rolstoel bijgeladen en ondertussen wat dingen uitgezocht over de route van komende dagen. Ook at ik mijn lunch, het restje oud stokbrood en daarna een heerlijk stuk vers brood. Beiden met een stukje Roquefort kaas. Die is ideaal onderweg. Ik koop ze onderweg altijd in de kleine portie verpakking en de kaas is goed houdbaar buiten de koelkast (word hooguit nog wat blauwer en lekkerder).

Na het uurtje laden haalde ik een stempel bij de Mairie en ik bezocht de kerk. Deze was gelukkig wel open.

Daarna naar de camping. Ik sta nu op een camping bij een kasteel. Ik kreeg ook hier een stempel in mijn paspoort, de laatste plek van mijn pelgrimspaspoort. Gelukkig heb ik nog een nieuwe bij me. Binnenkort maar ergens eentje kopen zodat ik er weer eentje op voorraad heb. Misschien hebben ze die in Lourdes, daar kom ik nu al best dicht bij.

Mijn tent heb ik net opgezet maar nog niet ingericht. Hij staat nu eerst te drogen. 

Over drogen gesproken, na dit blog ga ik zo een wasje doen, dan kan dat ook drogen en zelf “spring” ik zo denk ik nog even het zwembad in dat vrijwel achter mijn tent is.

Groetjes, 

Rolstoelpelgrim 

Dag 15, van Montesquiou naar Marciac.

augustus 21, 2024 door rolstoelpelgrim

Gisteren, na het schrijven van het blog nog even lekker gezwommen. Daarna vroeg in slaap gevallen. Ik hoefde ook geen nachtelijke wekker te zetten omdat ik maar 1 accu verbruikt had.

In de ochtend was m’n accu vol en ikzelf werd ook redelijk uitgerust wakker, nog voor mijn wekker af ging.

Toen rustig ingepakt, water gehaald en vertrokken. Ik reed nog even langs het kasteel en toen was ik al snel weer op pad.

In het dorpje Pouylebon stopte ik even bij de kerk, helaas zat het hek rond de kerk dicht (de kerk waarschijnlijk dus ook).

Vandaag best regelmatig koeien gezien die allemaal erg nieuwsgierig kijken als ik langs kom rijden. Een aantal keer had ik een enorm wijds uitzicht, de ene heuvel achter de andere en volgens mijn boekje had ik met helder weer de Pyreneeën kunnen zien, maar helaas was de lucht welliswaar blauw met wat kleine wolkjes maar daar waar de bergen hadden moeten zitten waren veel meer wolken en was het wit. Maar ik kom steeds dichterbij dus het zal niet lang meer duren voor ik de bergen zie.

In het plaatsje Laveraët zag ik ook een kerk. Maar helaas was de deur dicht.wel heb ik achter de kerk, bij de begraafplaats, mijn waterfles kunnen vullen. 

Onderweg ook een paar keer bomen met perziken gezien, helaas waren die nog niet rijp. 

Daarna doorgerold naar Marciac. Ik passeerde de camping al maar ging toch alvast door om het dorpje en de kerk te bekijken. In de kerk even rustig rondgekeken. Daarna op het grote dorpsplein geweest. Een stempel gehaald bij de toeristen informatie en daarna naar het supermarktje. Daar een deel van de spullen gekocht die ik nodig heb. Een deel nog niet maar morgen kom ik nog een supermarkt tegen om inkopen te doen. Daarna komen er waarschijnlijk een paar dagen weinig winkels. Dus moet mijn noodrandsoen ook weer aanvullen. 

Daarna rolde ik naar een kerkje dat ik zag, dit blijkt nu een Jazz theater te zijn. Toen maar naar de camping terug gerold. 

Nu lig ik lekker in mijn tentje. Straks maar weer vroeg slapen en morgen weer verder.

Groetjes, 

Rolstoelpelgrim

Dag 16, Maubourguet naar Pontiacq-Viellepinte / Monsègur

augustus 22, 2024 door rolstoelpelgrim

Wat een dag… gisteren had ik niet zo veel te schrijven maar vandaag ging er een hoop anders dan gepland. 

Vanochtend zoals altijd ingepakt. Ik had een goede lange nacht geslapen en had maar een korte afstand te rollen naar de volgende plaats waar ik kon slapen. Ik wist dat ik een lange tijd relatief vlak zou rijden, al ging het langzaam omhoog. .

Ook ging ik een andere regio in, van Gers naar Hautes Pyrenees. 

In Maubourguet aangekomen was het nog maar een uur of 12. Dat vond ik toch echt veel te vroeg om te stoppen. Na enigszinds twijfelen besloten door te gaan. Ik ging eerst nog een biowinkel in om wortels te kopen (ideaal eten, blijft goed en plet niet in de tas), die 2 wortels hoefde ik niet af te rekenen (bedankt) . Ook heb ik mijn rolstoel een uurtje in de kerk bijgeladen.

Dat ik doorging hield wel in dat ik niet zou weten waar ik zou slapen.  Alles wat ik wist was dat er de komende tijd geen campings of betaalbare pelgrimsherbergen zouden zijn. Ondanks de onzekerheid toch vertrokken. 

Ik rolde door, het landschap veranderd, meer bomen, minder eindeloze akkers.

Bij het dorpje Lahitte-Toupière zag ik een kerk. Ik rolde erheen en toen ik een foto wilde maken zag ik ineens een punaise in mijn band steken. Ik trok hem er uit en toen liep mijn band leeg….

Gelukkig heb ik een reserveband bij me maar geen fietsenmaker. Gelukkig weet ik zelf hoe het moet en met enige moeite en een aantal bandenlichters (ik heb er altijd 4 bij mij, 2 is echt te weinig) is ondank mijn hypermobiele vingers gelukt om de band er af te krijgen. Daarna de nieuwe band er in en de buitenband (nadat ik die heb gecontroleerd op scherpe dingen) er weer met nog meer moeite op gekregen. Gelukkig heb ik een elektrische fietspomp en daarmee was de band snel weer op 9 bar. Wiel weer op de rolstoel gezet (een heel gedoe met een stekkertje vanwege de motor) en ik kon weer op pad. Dat probleem was verholpen. Komende dagen de oude band plakken zodat ik weer een (gerepareerde) reserveband op voorraad heb.

Daarna kon ik door. Toen begon een stevige klim van 2km lang en bijna 100 meter omhoog klimmen. Daarna weer vlak rollen. 

Uiteindelijk werd het steeds later en werd het tijd een slaapplek te vinden. Dat viel niet mee doordat er nergens iemand thuis was. Alleen bij 1 huis in aanbouw zag ik mensen maar die konden zelf niet helpen en degenen naar wie ze verwezen waren niet thuis.

Daarom doorgereden naar volgende dorpjes. Onderweg kon ik eindelijk de Pyreneeën zien!

Uiteindelijk stopte ik bij een Mairie in Pontiacq-Viellepinte om uit te zoeken wat voor opties ik had en toen stopte er een oudere vrouw in een auto naast me. In haar snelle Frans kon ik niet alles volgen maar uiteindelijk begreep ik dat ze me uitnodigde om bij haar te logeren. Maar ze woont 8 kilometer terug dus dat is niet handig. Zeker niet omdat mijn rolstoel niet in de auto past.

Uiteindelijk heeft ze geregeld dat mijn rolstoel bij een kennis veilig kon worden geparkeerd in dat dorpje waar we waren (maar dat is verder een huis met veel trappen) en dat ik dan met haar auto mee kon naar haar huis waar ik beneden kon slapen in het huis. Na enigszinds twijfelen omdat m’n rolstoel achter laten toch wel spannend is er toch maar voor gegaan. Nu staat mijn rolstoel 8 kilometer verderop in Pontiacq-Viellepinte aan de stoom in een afgesloten garage en ik zit hier in Monsègur in een huis waar ik eten heb gekregen, een goed gesprek (met mijn matige frans en google translate) en nu een mooie kamer met een groot bed.

Het was een drukke lange dag (34km gerold)  met veel belevenissen. 

Nu slapen en morgen weer verder (ook dan waarschijnlijk nog geen officiële slaapplek).

Groetje,

Rolstoelpelgrim 

Dag 17, van Pontiacq-Viellepinte / Monsègur naar Livron.

augustus 23, 2024 door rolstoelpelgrim

Nadat ik gisteren mijn blog geschreven had ben ik al snel in slaap gevallen. Wat was ik moe na zo’n lange dag. Toch werd ik iets voor 7 net voor mijn wekker wakker. Toen me langzaam maar klaar gaan maken. Daarna ontbeten met de vrouw waar ik logeerde. Haar dochter kwam ook nog langs en de hond bleef aandacht vragen (dan zit hij goed bij mij). Ik werd enorm verwend. Kreeg naast een goed ontbijt met zelfgebakken brood en eigen gemaakte jam ook een uitgebreid lunch pakket mee, naast brood ook theezakjes (ook mijn thermoskan was gevuld met kokend water), diverse soorten zakjes met fruit compotte, vers fruit en meer. Ik gaf als bedankje een ballonbloem, dat werd met zoveel plezier aangenomen, heel leuk! Ballonnen zijn ook niet alleen voor kinderen! 

Daarna bracht de dochter mij naar het adres waar mijn rolstoel stond. Die was netjes opgeladen dus ik leek klaar te zijn voor vertrek. Maar dat bleek anders te lopen. 

Mijn band stond weer plat. Ik heb hem opgepompt en hoopte dat het heel langzaamaan zou leeglopen, maar nog voor ik goed en wel de schuur uit rolde voelde ik hem weer leeglopen. Gelukkig was er deze keer iemand die me kon helpen, de man des huizes. Hij ging aan de slag met mijn bandenplakspul.

Het wachten had ook nog een ander probleem verholpen want de vrouw had inmiddels dingen georganiseerd voor mijn volgende overnachting. Er is namelijk geen goede overnachtingsplek te vinden die enigszins betaalbaar is. Maar zij gaf me een briefje met naam en telefoonnummer van een man in Livron. Hij zou gaan zorgen dat ik ergens kan kamperen als ik bel als ik in dat dorpje ben. 

Daarna had de man het probleem verholpen, gaatje geplakt en kon ik na een glas muntlimonade en koekjes weer verder. Nou ja, voor eventjes dan. Want na ongeveer een kwartier stond de band weer plat. Inmiddels was ik het dorp al uit en stond ik bij een stuwmeer. Daar kon ik gelukkig rustig en met mooi uitzicht het probleem proberen op te lossen. Toen ik de band er af haalde zag ik dat het lekte onder de plakker langs. Eerst geprobeerd de plakker alsnog vast te lijmen maar dat werkte niet, liet vrijwel direct weer los. Toen die plakker er af getrokken en een nieuwe geplakt. Deze wilde al helemaal niet. Daarna een ander type plakker uit mijn gereedschapsdoosje gehaald en die leek te werken. Na het even wat tijd te geven om te drogen heb ik de band weer op het wiel gezet en daarna is het gelukkig de hele dag goed gegaan. Morgen kom ik langs een fietswinkel is mij verteld en dan haal ik even 2 nieuwe binnenbanden. Dan zit ik voorlopig weer goed. Hopelijk hebben ze de juiste maat want mijn 25” wielen zijn niet de meest voorkomende maat.

Na dit avontuur kon ik gelukkig weer verder. Een klimmetje omhoog en verder grotendeels relatief vlak. Ik pauzeerde nog in een kerk in Luquet, heb hier nog even kort bijgeladen. Mooie maar heel vierkante kerk van binnen.

 Ik had vandaag geweldig uitzicht op de Pyreneeën. Wat een enorme muur van bergen is dat, erg indrukwekkend. Ik zie er naar uit om er straks overheen te gaan. Al is dat toch ook wel spannend om in mijn rolstoel de Pyreneeën te doorkruisen.

Ik zag veel paarden in de wei, sommige vonden mij erg interessant en kwamen zelfs naar mij toe. Ook zag ik veel roofvogels. Behalve de vogels zag ik ook nog veel kleine vliegtuigjes, later rolde ik langs een klein vliegveldje.

Ik kwam ook nog langs een groot meer waar ik met een lange brug overheen ging en de bergen op de achtergrond waren enorm indrukwekkend om te zien.

Net voor Livron had ik nog een flinke afdaling met ook weer geweldig uitzicht op de Pyreneeën.

In Livron rolde ik eerst naar de kerk en Mairie. Ik wist dat ik daar in de buurt moest zijn. Maar ik hoefde niet eens te bellen. Toen ik er bijna was stonden al mensen in de tuin die me riepen. Ik werd hartelijk verwelkomd. Ik heb hier in het dorpje een mooi plekje voor mijn tent gekregen direct achter de kerk. Het ruikt hier heerlijk, het lijkt op een afstand gewoon gemaaid gras maar toen ik beter keek nadat mijn neus wat rook bleek het een veldje te zijn met heel veel gemaaide muntplantjes.

Er is hier vlak bij, naast de Mairie, een openbaar wc gebouwtje dat ook nog is aangepast en ze hebben een lange stroomkabel naar mijn tent gelegd. Ik heb dus zelfs de luxe van stroom. Dus ik ben van alle gemakken voorzien. Mijn accu ligt al even te laden en is al bijna vol.

Terwijl ik dit schrijf komt een vrouw een bakje verse fruitcompotte brengen. Lekker!

Morgen om 8 uur ben ik ook uitgenodigd voor het ontbijt. Dus weer vroeg op. Dat is ook belangrijk want er word eind van de middag regen voorspeld en dan wil ik in Lourdes zijn.

Groetjes, 

Rolstoelpelgrim 

ps. Foto’s komen morgen, het internet is hier te traag. (Inmiddels is dit dus opgelost).

Dag 18, Livron naar Lourdes. 

augustus 24, 2024 door rolstoelpelgrim

De wekker ging rond 6 uur af, wat was het nog donker. Pas rond 7 uur begon het licht te worden. Iets na 8 uur was ik pas ingepakt en toen kwam de man die ik gisteren had gezien langs met thee, koekjes en meer. Hij is diaken in de kerk, hij liet me ook de kerk nog zien en deed nog een gebed.

Nadat ik de thee enzo op had was het tijd voor vertrek. De verpakking koekjes kreeg ik mee voor onderweg, meer werd me aangeboden maar ik ben momenteel al flink beladen doordat iedereen me grote lunch pakketten meegeeft die meer zijn dan ik eet. Ik ben al geen grote eter maar als ik onderweg ben heb ik nog minder trek. 

Ik was al een beetje van de route af met deze slaapplek en twijfelde een beetje over of ik terug zou gaan naar de route of een eigen route zou plannen (bijna 10 kilometer korter). De korte weg was wel een wat grotere weg zag ik op de kaart. De diaken zei me dat die weg goed te doen is dus dat besloot ik maar te doen. Zeker omdat er vanmiddag slecht weer zou komen. Zo rolde ik naar Pontacq. Daar was een fietswinkel en kocht ik 2 binnenbanden, dan kan ik er even tegen. Mijn band was gelukkig goed gebleven maar je weet het nooit.

Daarna die grotere weg. Het was inderdaad een wat drukkere weg dan waar ik normaal over rol maar het was wel te doen.

 Ik zag op de kaart dat er ook nog gedeeltelijk parallel aan de grote weg een kleinere weg was, dat wilde ik toch wel proberen. Bij de afslag nam ik die. De weg begon netjes geasfalteerd, langzamerhand kwam er in het midden wat gras door het asfalt heen, dat werd steeds meer en hoger gras en het asfalt veranderde ook nog in stenen. Uiteindelijk stond het gras een halve meter hoog op sommige plekken. Het was een boerenlandweg waar ik kon zien dat er met tractoren werd gereden maar hoewel lastig kwam ik er toch doorheen. gelukkig was er op een gegeven moment een dorpje. Toen heb ik besloten om de rest van de route toch maar op die grotere weg te rijden. De kerk in het dorpje was dicht maar er was wel een kraantje dus mijn water heb ik gelijk bijgevuld. 

Halverwege de dag voelde ik ineens iets raars aan mijn wiel. Ik stond weer plat. Ik reed op die grotere weg maar gelukkig was er net een afrit met een goede plek om te stoppen. Daar de band verwisseld. Gelukkig maar dat ik een nieuwe had gekocht. Na zoveel keer die band er af halen in de afgelopen dagen weet ik nu goed hoe het moet en in een kwartier lag de nieuwe band er op. Daarna kon ik weer op pad.

Een groot deel van de dag zag ik de Pyreneeën, die worden steeds helderder en steeds groter.

Uiteindelijk kwam ik aan in Lourdes, eerst gewoon door het plaatsje gerold en later naar het bedevaartoord. Hier ben ik even een uurtje geweest en daarna ging ik naar een adres dat de diaken me had geadviseerd. Een mooie plek waar pelgrims worden opgevangen. Wel een heel zware klim. Uiteindelijk daarom besloten hier maar 1 nacht te blijven en dan morgen bv een camping die iets minder steil op de berg ligt. Morgen ga ik echt een dagje het programma van Lourdes volgen en maandag vertrek ik pas weer. 

Om 19.00 eet ik hier mee en morgen ontbijt ik hier nog voor ik naar het bedevaartoord ga.

Inmiddels heb ik ook de foto’s geplaatst bij het blog van gisteren, dus vergeet niet om daar een kijkje te nemen.

En voor wie zich nog niet heeft ingeschreven voor de nieuwsbrief, dat kan hier. Dan krijg je automatisch email als ik iets heb geplaatst.

Groetjes, 

Rolstoelpelgrim 

Dag 19, Lourdes 

augustus 26, 2024 door rolstoelpelgrim

Na een goede nacht geslapen te hebben bij Cite Saint Pierre mijn spullen ingepakt en naar het ontbijt gegaan.

Gisteravond voor het avondeten moest ik een flinke klim maken naar de eetzaal maar ik kreeg toen een duwtje van een vrijwilliger. In de ochtend had ik een andere route naar de eetzaal gevonden waardoor het weliswaar langer was maar wel minder steil.

Na mijn ontbijt nog een aantal mensen gesproken over mijn reis. Het is maar goed dat ik een flinke stapel visite kaartjes had ingepakt.

Daarna de lange afdaling naar Lourdes genomen, dat was een makkelijke start zo berg af. Daarna naar de kerk gegaan. Wat een enorme kerk is dat, ondergronds in een soort kelder. Wat een mensen. Ook heel veel priesters, bisschoppen en groepen met vaandels. Het was nog even een zoektocht voor een goede plek maar uiteindelijk zat ik perfect. Ik sprak voor de viering nog even een Vlaamse priester over mijn pelgrimstocht.

Na de viering sprak ik ook nog een pastoraalwerkster uit het oosten van Nederland. Leuke gesprekken gehad en we spraken af elkaar in de avond te zien voor de lichtprocessie.

Na de kerk reed ik even kort over het terrein en ben toen naar de camping gegaan. Hier mijn tentje opgezet en even gerust. In de middag ging ik er weer op uit. Naar de stad, niet naar het bedevaartoord. Ik had namelijk een paar dagen geleden gehoord dat de paralympische vlam hier zou zijn. Daar heb ik gekeken. Was leuk om mee te maken. Zeker omdat ik ook al bij de Olympische spelen in Parijs was en in 2012 was ik bij de paralympische spelen in Londen. De vlam werd binnen gedragen en daarmee werd later de fakkel aan gestoken. Die werd oa door een vrouw met prothese en later een man met rolstoel verder gedragen tot de vlam uit mijn beeld was. Daarna ging op het terrein nog een evenement door met muziek, dans en standjes van diverse gehandicapten sport organisaties en info over de Pyreneeën regio. Ook konden kinderen sporten uittesten zoals rolstoelbasketbal. Uiteindelijk was het voor mij weer tijd om naar het bedevaartoord te gaan. 

Bij het informatie punt kocht ik een nieuw pelgrimspaspoort, ik heb er altijd eentje extra bij me maar de laatste heb ik een paar dagen geleden in gebruik genomen. Nu heb ik weer reserve dus ik kan flink gaan verzamelen. 

Ook bezocht ik nog een aantal winkeltjes met religieuze spulletjes, soms kunst maar veel vaker is het kitsch in mijn ogen. De glow in the dark Maria wint het wat mij betreft nog steeds als meest kitscherige voorwerp. Toch is het wel interessant om even rond te kijken wat men koopt en verkoopt. Ik zag bijvoorbeeld mensen slepen met een aantal enorme 10 liter jerrycans voor Lourdeswater. En dan te bedenken dat ze die moeten vullen bij die kleine kraantjes waarbij het zeker 5 minuten duurde voordat mijn halve liter waterfles vol zat toen ik die vulde toen ik dorst had.

Er waren ook erg veel bedelaars die zeiden honger te hebben, maar als ik ze dan brood en een appel probeerde te geven wilden ze die niet hebben. Zo’n honger hadden ze dan toch niet.

In de avond was de lichtprocessie. Vooraf zag ik inderdaad de pastoraalwerkster en ze nodigde me uit mee te zingen tijdens de processie. Ik heb dus niet meegerold maar wel enorm goed zicht gehad op de processie waarbij alle mensen een kaars hadden terwijl ze langzaam in optocht het plein over liepen. Ik vond al die lichtjes een indrukwekkend gezicht.

Nu weer op de camping en is het tijd om te slapen. Het was een lange dag en ik heb ook nog zo’n 15 kilometer heen en weer gerold door Lourdes dus een echte rustdag was het ook niet. Morgen weer op pad.

Groetjes, 

Rolstoelpelgrim 

Dag 20, Lourdes naar Baudreix.

augustus 26, 2024 door rolstoelpelgrim

Mijn wekker stond om 8 uur maar ik had nog wel wat langer willen slapen. Gisteravond was het erg laat geworden na de lichtprocessie. Maar het was wel de moeite waard.

Afgelopen nacht had het geregend en helaas moest ik mijn tent nat inpakken. 

Toen ik rond 10 uur vertrok reed ik eerst een stuk de berg op maar de rest van de dag was het grotendeels vlak of bergafwaarts omdat ik grotendeels lang een rivier rolde. Al had ik niet de hele tijd zicht op de rivier. Gelukkig af en toe wel want het was erg mooi, blauw wild water, af en toe kwamen er mensen met kayaks en rafts voorbij varen. Leuk gezicht. 

Verder reed ik veel door het bos. Dat vind ik altijd fijn om te doen.

Het eerste stuk door het bos had erg slecht wegdek en doordat het had geregend waren er flinke plassen waar ik omheen moest slalommen. 

Hoewel ik na dat pad behoorlijk modderig was (vooral mijn handschoentjes en polsen) droogde het gelukkig daarn snel weer op en werd ik weer schoner.

In de ochtend viel er een enkele druppel regen maar later werd het heerlijk weer.

In de middag kwam ik langs het dorpje Lestelle Bétharram. Daar stond een enorm indrukwekkende kerk. Dit bleek ook een bedevaartoord te zijn. Toen ik er was kregen een paar Engelse/ Ierse mensen die ik eerder vandaag ook al had ontmoet net een korte rondleiding en ik rolde mee. Was interessant om de verhalen van middeleeuwse wonderen te horen. Oa over een meisje die uit het water was gered door Maria. Ook is daar een Maria beeld uit de 14e eeuw

Daarna rolde ik door naar de camping. Onderweg nog boodschappen gedaan.

Nadat ik mijn blog online heb ga ik lekker slapen,  na 30 kilometer rollen is de energie wel op. Morgen weer verder op pad.

Groetjes, 

Rolstoelpelgrim 

Dag 21, Baudreix naar Buzy.

augustus 27, 2024 door rolstoelpelgrim

Vannacht prima geslapen op de camping. Vanochtend weer verder op pad gegaan. Ik ben al weer 3 weken op pad.

Vandaag waren er weer veel bergen in beeld, gisteren hadden de bergen zich wat meer verstopt achter de wolken. Het uitzicht was echt geweldig mooi.

Ook zag ik veel roofvogels, soms zelfs meerdere tegelijk. Af en toe zag ik een mooie duik naar hun prooi. Hoewel ik de verschillende roofvogels (helaas) nooit goed uit elkaar kan houden vind ik ze erg indrukwekkend om te zien.

Langs de route van vandaag, na Nay (vlak bij waar ik sliep), waren maar weinig dorpjes en als ze er waren was het maar een gehucht. Dus ook geen kerken om te bezoeken en om bij te laden.

Na zo’n 18 kilometer had ik mijn eerste accu leeg en net voor ik de camping op rolde begon de ander ook te piepen dus het laatste deel was wel spannend of ik het zou halen. Zeker omdat het laatste deel behoorlijk steil was. Maar ik heb het gehaald! Totaal vandaag 32 kilometer gerold, het grootste deel van de dag bergopwaarts. Gelukkig het meeste niet extreem steil maar geleidelijk omhoog.

Er waren weer veel weilanden met Franse koeien, af en toe met een bel om. Vanaf de camping hoor ik ze ook.

Hier in Buzy zag ik trouwens nog meerdere washuisjes, ik zou daar eigenlijk mijn was moeten doen maar ik doe toch zo mijn wasje maar even bij de kraan op de camping. 

Ik lig nu in mijn tentje te schrijven, net een tijdje gekletst met andere Nederlanders op de camping. 

Morgen richting Oloron-Sainte-Marie, vanaf daar ga ik de Pyreneeën doorkruisen. 

Groetjes,

 Rolstoelpelgrim 

Dag 22, Buzy naar Oloron-Sainte-Marie,

augustus 28, 2024 door rolstoelpelgrim

Het was geen ideale nacht. Een paar campinggasten kwamen pas om 23.00 en gingen toen met luide stem en boormachine hun caravan neerzetten.  Pas na middernacht werd het rustiger. 

Om 1 uur ging mijn wekker om de accu te wisselen, ik sliep toen nog maar net.

En gisteren begon ik wat verkouden te worden (daarom was het een vrij kort blog) en het verergerde. Vannacht was mijn neus net een openstaande kraan. Ik bleef maar snuiten. Ik had wat papieren zakdoekjes mee maar dat ging snel op. Toen maar mijn sneldrogende handdoek gebruikt, een mens moet iets.

Vanochtend mijn handoek en andere dingen gewassen en bij het inpakken voorop aan mijn rolstoel gehangen. Van de Nederlandse buren kreeg ik een kopje thee, een volle thermoskan kokend water en nieuwe zakdoekjes. Alles wat ik nodig heb! Daarbij hadden ze mij gisteren uit de brand geholpen. Ik kon niet betalen (ontoegankelijk automaat) maar voor de wc was een pasje nodig. Gelukkig mocht ik die van hen lenen als de deur dicht was (vaak stond de wc gelukkig open) 

Vandaag stond er een relatief korte afstand op de planning, iets minder dan 20 kilometer. Maar doordat ik Oloron Sainte Marie nog heb bezocht heb ik totaal nog wel 27km gerold. Helaas was de kathedraal niet toegankelijk en kon ik niet binnen. de vrouw die in de kerk was wist niet waar de plank lag om de twee treden te overbruggen. Gelukkig had ze wel een stempel. Verder nog wat door de stad gedwaald en daarna naar de camping. 

Vandaag reed ik eerst een deel over een vrij grote weg, later werd de weg kleiner en kwam ik weer door allerlei kleine dorpjes. Het was eerst ook nog best fris. Later werd het gelukkig warmer. De zon op mijn rug was erg fijn. Later op de dag werd het eigenlijk weer een beetje te warm. In de ochtend zaten de bergen weer in de wolken verstopt maar langzamerhand werden ze weer wat beter zichtbaar en kon ik weer genieten van de bergen. Verder veel akkerbouw met oa mais. Ook reed ik langs een treinspoor waar heel af en toe een trein reed.

Morgen ga ik waarschijnlijk ook weer een wat korter stuk rollen, waar ik precies heen ga moet ik zo nog uitzoeken maar sowieso niet heel ver. Ik moet even wat herstellen, uitrusten en die verkoudheid kwijt raken. Dat gesnotter en genies is niet fijn. Zeker niet omdat niesen na mijn operatie ook nog altijd snel pijn doet in mijn onderrug. Dat zijn dan toch nog de naweeën van die operatie. Maar ach, ik ben weer onderweg en dat had ik een jaar geleden wel gehoopt maar eigenlijk niet verwacht. 

Nu lig ik weer in mijn tentje. Straks ga ik wat eten op de camping. Dat doe ik eigenlijk nooit maar ik moet toch even wat anders eten dan kaas, brood en couscous met gedroogd fruit/groente. En dan vroeg slapen,  hopelijk voel ik me dan morgen weer fitter.

Groetjes, 

Rolstoelpelgrim 

Dag 23, Oloron-Sainte-Marie naar Asasp-Arros

augustus 29, 2024 door rolstoelpelgrim

Een groot deel van de nacht heeft het geregend. Ook toen ik rond 7 uur wakker werd en ging inpakken regende het nog. Gelukkig stopte het op het moment dat de tent aan de beurt was en ik alles buiten moest zetten. Natuurlijk was de tent wel nat met het inpakken maar de rest bleef gelukkig droog.

Uiteindelijk alles waterdicht ingepakt (ik ben heel blij met mijn waterdichte rugzak) en kon ik op pad. Helaas begon het vrij snel weer iets te regenen maar het was nog zo weinig dat mijn regenpak nog opgeborgen kon blijven.

Op een gegeven moment werd ik ingehaald door een pelgrim. Hij had me op afstand zien rollen en had erg zijn best moeten doen om me in te halen (ik rol iets sneller dan wandelaars lopen), hij was erg benieuwd naar wat daar over de weg rolde (ik dus). Ik vertelde wat ik aan het doen ben en waar ik heen ga. Hij sprak goed engels dus dat is altijd fijn. Ook hij gaat komende dagen de Somportpas over. Uiteindelijk scheidde onze wegen zich weer omdat ik de fietsroute volg en hij de wandelroute. 

Enige tijd na die ontmoeting werd de regen ineens een stuk erger. Gelukkig stond er een ruim bushokje en daar heb ik kort geschuild en mijn regenpak aan gedaan. Daarna toch maar weer door gerold. Af en toe hoorde ik het gerommel van onweer maar het leek gelukkig ver weg.

Al vrij vroeg in de middag kwam ik op de camping aan.

Ik mocht een plekje uitzoeken en besloot mijn tent direct naast een afdakje met picknicktafel te zetten. Toen ik net aankwam rollen zaten hier een aantal mensen pizza te eten en ik kreeg ook 2 punten. Heel fijn om iets warms te eten na zo’n natte tocht. Daarna heb ik mijn tentje opgezet. 

Achter mijn tent stroomt een beekje die ik hoor kabbelen en af en toe hoor ik een trein.

Veel foto’s heb ik vandaag niet gemaakt, ik maak normaal foto’s met mijn compact camera en mijn (waterbestendige)telefoon. De camera houd niet van water en mijn telefoon raakte van slag door de druppels op het touchscreen. Gelukkig zijn een paar foto’s nog wel gelukt. De Pyreneeën hadden zich ook vandaag weer achter de wolken verstopt dus helaas ook geen mooi uitzicht. 

Nadat alles stond ben ik eerst even gaan slapen, zeker 2 a 3 uur geslapen. Ik ben erg moe en nog steeds verkouden. Al lijkt het wel iets beter te zijn dan gisteren is het nog zeker niet voorbij. Daarna de camping betaald (maar 7 euro) en een wasje gedaan. Zo eten en dan weer vroeg slapen, mijn lichaam vraagt echt om die extra uren rust/slaap.

Morgen weer een stukje verder de Pyreneeën in.

Groetjes, 

Rolstoelpelgrim 

Dag 24, Asasp-Arros naar Accous

augustus 30, 2024 door rolstoelpelgrim

Gisteravond was het al voorspeld maar toch is onweer in de bergen vaak heftiger dan ik gewend ben. Vannacht ging het goed te keer. Ik lag al even te slapen toen het onweer rond 23.00 uur in volle hevigheid losbarste. Ik tel altijd om afstand te bepalen van het onweer en in het begin was dit nog wel in te schatten maar later ging het zo hard te keer dat ik geen idee meer had welke flits bij welke knal hoorde. Rond 1 uur werd het gelukkig rustiger, zowel qua onweer als regen en kon ik weer rustig verder slapen. 

In de ochtend heb ik snel gedeeltelijk ingepakt. Het zou volgens mijn weer app om 8 uur gaan regenen en ik wilde al mijn spullen voor die tijd onder de afdak hebben staan en dan hopelijk mijn tent redelijk droog mee kunnen nemen. Sinds de nacht had het niet meer geregend en de tent was al een eind droog. Uiteindelijk kwamen er maar 3 druppels regen dus dat viel mee. Ook de rest van de dag tijdens het rollen geen regen gezien.

Nadat ik mijn flessen had gevuld en mijn blaas had geleegd vertrok ik van de camping. Hier gooide ik nog mijn afval weg. Helaas ook mijn laatste banaan. De naaktslakken hadden vannacht een feestje gehouden in mijn voortent en die banaan was hun feestmaal. De helft was nog over… er lagen vanochtend echt tientallen slakken in mijn voortent. Ze hadden vast geschuild voor de regen en mijn tent vonden ze een fijne plek.

Na het vertrek zag ik ook eindelijk weer de bergen die ik gisteren zo had gemist. Langzaam maar zeker rol ik omhoog, vaak maar enkele procenten en soms een kort stukje 10 procent of meer.  Regelmatig zag ik een mooie maar wilde rivier. Ik reed veel over een wat grotere weg maar ondanks dat hield men goed rekening met me en was er ook veel stukken een vluchttrook/fietspad. Ik zag ook nog veel roofvogels in de lucht cirkelen.

Onderweg ontmoette ik een andere pelgrim die mij tegemoet kwam, compleet met houten wandelstok en een (opgelapte)hoed met een schelp er op. Hij was samen met zijn vrouw vanaf Fatima (Portugal) naar Santiago gelopen en hij liep nu door naar Lourdes. Zijn vrouw moest weer aan het werk en hij deed dit stuk alleen. Heel mooie ervaringen uitgewisseld en tips gekregen voor komende dagen. Aan het eind van het gesprek kreeg ik een armbandje met daaraan een klein beeldje van Jacobus die hij aan zijn tas had hangen. Inmiddels hangt hij nu op een mooi plekje aan mijn tas.

De hele dag had ik tijdens het rollen mooi weer. Vanochtend rekende ik nog op wat regen in de ochtend en had daarom mijn regen kleding aan gedaan maar halverwege de ochtend heb ik die regenkleding maar weer opgeborgen. 

Bij het plaatsje Sarrance bezocht ik het Norbertijnen klooster. Eerst kon ik de kerk niet in maar op een gegeven moment kwam er een broeder langs en hij heeft de oprijplaat gehaald. Dus zo kon ik alsnog de mooie kerk bezichtigen. We maakten ook nog een kort praatje en hij zei dat er ook broeders zijn in Heeswijk, daar ben ik wel eens geweest dus dat was leuk.

Na zo’n 15 kilometer was mijn accu aan vervanging toe. Gelukkig heb ik er 2. Komende dagen met dat klimmen zal dat ook echt nodig zijn.

Net voor de camping waar ik heen wilde kwam ik langs een boerderij met kaasverkoop. Daar een mini stukje kaas van geiten en schapen melk gekocht. Was erg lekker. 

Ook waande ik mij even in de Andes in plaats van in de Pyreneeën. Ik zag namelijk een lama! Die hoort bij het circus dat hier in het dorpje is.

Inmiddels lig ik lekker in mijn tentje. Het tikt nu op het doek want toen alles stond kwam de regen zoals voorspeld. Vannacht waarschijnlijk weer onweer en morgen overdag weer droog. Dat zou fijn zijn. Op de camping lopen veel kippen en ook hanen rond dus die zullen mijn wekker wel zijn morgenochtend. 

Groetjes, 

Rolstoelpelgrim

Dag 25, van Accous naar Urdos.

augustus 31, 2024 door rolstoelpelgrim

Vanochtend heb ik weer alles ingepakt. Alles was geladen en klaar voor vertrek. De camping was vrijwel naast de supermarkt dus daar heb ik nog even een stokbrood gehaald.

Al snel zat ik weer op de juiste route. Een vrij grote weg vandaag. Dat had ik al gelezen. Dit is de weg die mij over de somportpas gaat brengen. De rotsen waren geweldig, soms half over de weg heen en dan een hoek er uitgehakt zodat de vrachtwagen er langs kunnen.

Ik sprak op de weg een Franse fietser, hij was erg onder de indruk van mijn rolstoel en verhaal en vroeg een foto. Dit gebeurt me best regelmatig onderweg. Mensen vragen een foto of ik zie ze vanuit auto’s een foto nemen. Naast dat men natuurlijk ook vaak toetert en duimen op steekt. Soms maak ik me wel zorgen want sommige tegemoet rijdende auto’s kijken zo lang naar mij dat ze uiteindelijk naar achteren kijken. Best eng om zo ver naar achteren te kijken tijdens het rijden in een auto.

Ik genoot enorm van het landschap. Woeste rotsen, steile bergen die steeds hoger worden. Ik rolde vrijwel de hele dag langs een mooie wilde rivier. Veel vlindertjes en hagedissen gezien (die laatste zie ik vaak maar willen meestal niet op de foto, vandaag wel!).

Ook zag ik een plek waar je de baskische sport Pelota kan spelen, hoe het precies werkt weet in niet maar wel dat er een soort houten racket en bal voor word gebruikt. Die rackets zag ik zelfs in de grote supermarkt een paar dagen geleden. 

Op een gegeven moment werd ik ingehaald door een fietser, hij groette mij in het Nederlands. Hij stopte iets verderop op een plek met een brede vluchtstrook. Inmiddels was zijn medefietser mij ook gepasseerd. Hij vroeg of het kan dat hij een bericht van mij had gelezen op Facebook. Ik zei dat dit inderdaad goed mogelijk zou kunnen zijn. Grappig om zo herkend te worden. Daar aan de kant van de weg hadden we een leuk gesprekje. Ook zij zijn pelgrims richting Santiago en volgen dezelfde route. Daarna gingen we weer verder en zag ik ze al snel in de verte verdwijnen.

Het weer was heel fijn vandaag, zonnig, niet te heet, beetje wind, blauwe lucht met wat wolken. 

Onderweg zag ik een bord, een wandelpelgrim had me hier een paar dagen geleden al op gewezen. Een deel van de route was afgesloten voor voetgangers, zij moesten via een oude spoorlijn en spoortunnel wandelen. Dat is voor mij geen optie dus ben doorgerold. Over oude spoorlijn gesproken, daar zie ik steeds resten van, bruggen, tunnels. Vrijwel alles flink begroeid. En de stations op de route hebben inmiddels een andere bestemming of staan leeg.nmaar om terug te komen bij mijn verhaal. Er was een afzetting van een weghelft met een stoplicht. Hoe lang die afzetting was kon ik niet zien dus ben maar gewoon gaan rollen toen het licht groen werd. Ik had vanaf het stoplicht al mooi zicht op fort de Portalet en daarna werd het nog beter.

Na het stoplicht kon ik op de afgezette weghelft gaan rijden, daar waren ze niet mee bezig (sowieso lag de bouw stil, het is zaterdag) maar ze waren een wegverbreding voor wandelaars aan het maken. Al gedeeltelijk klaar maar op veel plekken ontbrak de weg of leuning. Gelukkig kon ik rustig op de niet gebruikte weghelft rollen. Vandaar had ik perfect zicht op het fort. Ik vond het interessant om te zien hoe ze in de wand van de rots een pad hadden gebouwd en ik denk zelfs een huisje. Mooi om te zien. En dat allemaal om Frankrijk te beschermen tegen de Spanjaarden. 

Vrij snel na het fort en de afzetting bereikte ik de camping. Hier werd ik door een vrouw in het Nederlands begroet, een Nederlandse campingbaas. Mijn tentje staat en nu zit ik te schrijven met zicht op de rivier. Hier heeft ze een stoel en tafeltje voor me neer gezet. Heel fijn plekje. Ook hier weer kippen rond mijn tentje. Hopelijk houden ze van naaktslakken want ook afgelopen nacht was het weer druk met naaktslakken in mijn voortent, ik telde er 18 vanochtend in m’n voortent. En ik weet nu precies welk geluid ze maken, ik dacht altijd dat slakken stil waren maar afgelopen nacht klonk het grazen van die slakken. Hopelijk vannacht geen slakken. 

Mijn accu’s liggen weer te laden. Na 13km was de eerste accu op en heb er toen nog een stuk of 3 gerold op de 2e accu voor ik op de camping aan kwam.

Morgen is de grote dag naar de top van de Somportpas! Ik zie er naar uit. Vandaag was goed te doen, hoewel ik flink heb geklommen vond ik het best mee vallen qua hoe zwaar het was. Morgen wordt nog steiler dus ik ben benieuwd.

Vanavond maar goed uitrusten en alles weer goed opladen. 

Voor wie wil en het nog niet heeft gedaan, op de homepage en hier kan je je inschrijven voor de nieuwsbrief, dan krijg je een automatische email als ik iets heb geplaatst. 

Groetjes, 

Rolstoelpelgrim 

Dag 26, Urdos naar Somport

september 1, 2024 door rolstoelpelgrim

Toen ik wakker werd regende het nog flink. Het heeft volgens mij vrijwel de hele nacht geregend. Gelukkig hield het op toen ik toe was aan het inpakken van de tent. Toen tent ingepakt. Wat een modder was het, de regen had alle grond tegen de tent gespetterd. Ook in de voortent (waar ik de waterdichte zakken altijd heb liggen) was het modderig geworden. Al die zakken van buiten maar even onder de buitenkraan gehouden om de ergste modder kwijt te zijn en nat was het toch al. Dan liever schoon en nat!

Over modder gesproken, ook de mooie rivier langs de camping die gisteren nog mooi helder water had was vanochtend een vieze modder bruine kolkende en een stuk diepere rivier geworden. Het had dus ook flink geregend op andere plekken.

Nadat alles op de rolstoel zat en ik nog even kletste met 2 mensen van de camping begon het weer te regenen. Dat had de weerapp niet voorspeld. Rolstoel met bagage snel onder een afdak gezet en ik werd door 1 persoon uitgenodigd in haar vakantiehuisje om te schuilen. Daar even met haar en een vriendin gepraat. Gelukkig duurde de bui niet heel lang. Toen het weer droog was ben ik vertrokken. De steile helling voor de camping opgerold, daarna naar de route gerold.

Net voor ik daar was werd het ineens heel donker en barstte er een enorme bui los. Als ik niet toevallig net voor een openbaar toiletgebouw had gestaan had ik een groot probleem gehad maar ik zag dit gebouwtje, reed er met stoel en al in en zo bleef ik droog. Het was een echt klassiek Franse ervaring met zo’n Frans gat als wc waar ik bijna in moest staan om binnen te kunnen staan. Maar ik stond droog en dat is het belangrijkste. Het ging enorm hard, de steile maar korte helling die ik moest nemen om op de route te komen veranderde gewoon in een snelstromende rivier. De bui hield denk ik een kwartier aan en daarna bleef het water nog de helling af stromen. Toen dit 5 minuten later eindelijk minder werd ben ik maar weer gaan rollen, hopen dat het droog zou blijven. En dat gebeurde. Al snel zag ik zelfs blauwe vlekken in de lucht verschijnen. 

Ook de bergen kwamen weer langzaam tevoorschijn. Het gevallen water zag ik ook als wolken opstijgen waardoor bergen af en toe kort gedeeltelijk verdwenen maar ook weer snel terug kwamen. Het werd heerlijk weer, niet te warm, niet te koud.

Het was een enorm mooie rit, mooi zicht op de bergen, mooie lucht en vanwege de regen ook veel watervalletjes. Ook reed ik langs een stuwmeer die uitliep op de rivier waar ik steeds langs reed. Alles was modderig bruin ipv blauw en helder zoals de laatste dagen, ook het meer was bruin. Onderweg ontmoette ik een wielrenner uit Polen die ik gisterochtend ook op de camping had gesproken. Hij doet alle grote passen van Europa en ging vandaag “even” op en neer de Somportpas om daarna naar een  volgende pas te gaan. 

Al na zo’n 6 kilometer was mijn 1e accu leeg. Dit maakte me enigszins zenuwachtig want ik moest zo’n 15 kilometer rollen tot de top van de berg en de 2e helft was steiler dan de eerste (en de eerste helft was al zo’n 7% gemiddeld). Het was een steile, slingerende weg en bosachtig gebied. Toch rolde ik maar rustig door, hopend dat ik ergens een plek zou vinden om te kunnen laden. Ondertussen zag ik het batterijniveau snel dalen en begon mijn stoel te piepen. De wielrenner kwam weer van de top rijden net nadat ik de accu wissel had gedaan. Ik vertelde hem dat het een spannende rit zou worden vanwege de accu’s maar hij kon natuurlijk ook niet helpen. Dus we gingen beiden weer verder (hopelijk leest hij hier hoe het is verlopen).

Ik had op de kaart gezien dat er een herberg voor groepen (bv scholen, kerken, vakantiereizen, etc) op de route zou zitten en ik hoopte dat ik dit zou halen, dit was het eerste huis sinds het begin van de pas dus ik had ook niet veel keus. Dus toen m’n wielen steeds meer piepten en af en toe al uitvielen werd het wel heel spannend. Het gebouw was al in zicht toen ik met motor geen meter verder meer kwam, maar het was nog wel een paar honderd meter (met een helling van zeker 7%) rollen, en dat zonder motor. Maar ik moest toch iets. Om vooruit te rollen ontbrak me de kracht, toen maar achteruit, dan kan ik naast mijn armen ook mijn benen en gewicht gebruiken om me naar boven te trekken, maar leuk is anders. Na een enorme strijd lukte het om er te komen. Ik zag gelukkig iemand bewegen voor een raam boven maar hij/zij zag mij niet. Op de deur stond een telefoonnummer, maar ik had al de hele pas vrijwel geen telefoonbereik, en ook nu lukte het bellen niet. Gelukkig kwam er toen iemand uit de deur, een gast. Zij riep gelukkig een medewerker. Ik mocht gelukkig binnen komen om te laden. Ik werd enorm hartelijk ontvangen en kreeg thee (2x) in een soort eetzaal met zithoek. Ik had een leuk gesprek met de medewerker, een Marokkaanse man die wat engels spreekt. Toen ik daar, terwijl mijn rolstoel stond te laden, lekker op een bank zat sloeg de vermoeidheid toe. Toen maar gevraagd of er een mogelijkheid is om te overnachten. Gelukkig kon dat.

Nu lekker op een eigen kamertje met 4 stapelbedden en een geweldig uitzicht op de bergen. Mijn accu’s staan te laden en ik ga vroeg slapen want ik ben uitgeteld.

Morgen het laatste stukje naar de top van de Somportpas en dan bergafwaarts. 

Groetjes, 

Rolstoelpelgrim 

Dag 27, Somport naar Canfranc

september 2, 2024 door rolstoelpelgrim

Vanochtend bij het openen van de luiken van de slaapkamer keek ik direct op de mooie bergen. Wat een geweldig uitzicht. Vannacht fijn geslapen, zowel ik als mijn accu’s zijn weer opgeladen en rond 9 uur vertrok ik weer.

Ik rolde rustig weer verder en nam veel foto’s van de mooie paarse bloemen aan de kant van de weg, ik denk een soort crocus. Terwijl ik foto’s nam hoorde ik ineens de bellen (van het vee) harder worden en er klonk veel gemekker. De geiten werden verplaatst. De herder reed met zijn auto achter de geiten aan en die moesten natuurlijk precies het paadje in waar ik stond. De geiten liepen en renden daardoor rakelings langs me, sommigen zagen hun kans schoon en vroegen om aandacht en wilden een aai. Die konden ze krijgen. Erg leuk! Nadat de geiten in het veld stonden stapte de herder uit de auto en gaf me een flink stuk geitenkaas! Ik vertelde dat ik naar Santiago onderweg ben en gaf een visitekaartje met mijn website die hij met bewondering aan nam. hij vertelde dat de kaas van de geiten is. En toen reed hij weer naar huis. Ik maakte nog wat foto’s van de mooie geiten en de kaas. Lekker! 

Daarna rolde ik weer door. Onderweg zag ik de herder bij zijn huis buiten met zijn familie, ze keken hoe ik omhoog rolde. Ik keek en zwaaide en bekeek ook nog de kudde schapen bij zijn huis.

Toen reed er een camper voorbij met Nederlanders. Ze stopten en we maakten een praatje over mijn reis en ook over hun camper reis. Leuk om te horen waar mensen heen gaan en hoe ze reizen. Daarna gingen we weer verder. Ik rolde rustig omhoog met zo’n 7 a 8 procent. Ik kwam ook nog loslopende koeien, kalveren en stier tegen op de weg. Die liepen daar rustig rond.

Na zo’n 4 kilometer kwam ik op de pas aan, en dit is ook de landsgrens. Dit is dus mijn eerste blog vanuit Spanje! Het was een mooie tocht omhoog en hier aankomen was toch wel bijzonder. Ik had 2016 eigenlijk niet verwacht dat ik zover zou komen, en zeker niet dat ik alleen de Pyreneeën over zou rollen. Maar het is gelukt! Op de pas waren een aantal wielrenners, zij waren ook verbaasd een rolstoel te zien. Ik heb veel foto’s genomen. Er stond ook nog een pelgrim kapelletje op een rots maar daar kon ik niet komen, gelukkig kon ik het wel redelijk goed op de foto krijgen. Na een tijdje op de pas ben ik weer doorgerold. 

Dat was heel anders rollen.  nu naar beneden, ik hoefde weinig te doen dus kon mooi foto’s nemen en genieten van het uitzicht. De begroeiing is anders aan deze kant van de bergen, andere planten zoals meer vetplanten in de rotsen en meer naaldbomen. Ook is het droger, maar niet zo dor als sommigen zeiden maar het heeft afgelopen dagen ook hier geregend. Vooral aan de vele watervalletje was dat goed te zien. Mooi!

Onderweg zag ik ook regelmatig een reddingshelicopters heen en weer vliegen, net over de grens sprak ik nog een paar mannen bij een groot gebouw, zij vertelden mij dat daar een opleiding is voor reddingspersoneel voor in de bergen.

De rotsen van het Franse deel van de route waren vaak roodachtig, soms bijna paars. Hier is het iets meer grijs. Het zijn hier wel heel mooie ruige bergen. Dus het was onderweg echt genieten waar ik gisteren minder tijd/rust toe had door al het gedoe rondom mijn accu’s. 

In Canfranc-estacion aangekomen was ik weer een bezienswaardigheid. Ik merk wel dat ik even moet omschakelen qua taal. Ik heb nu een maand Frans gesproken en nu moet ik me weer met Engels zien te redden en hopen dat men dit spreekt want Spaans spreek ik niet (al versta ik wel wat dingen door kennis van andere talen waaronder Latijn en m’n ervaring die ik ooit opdeed toen ik heel lang geleden een half jaar in een portugeestalig land woonde). Bij Canfranc-estacion het treinstation bezocht, dit is nu een hotel maar was ooit bedoeld als een belangrijke verbinding tussen Frankrijk en Spanje. Het is echt een enorm gebouw. Ik kreeg er ook een stempel. Er stonden ook diverse treinstellen. Leuk om te zien.

Daarna ben ik naar Canfranc gegaan. Daar zit een pelgrimsherberg. Ik zal nu minder vaak campings hebben want die zijn hier niet veel en de herbergen zijn ook een stuk goedkoper dan in Frankrijk. Bij de herberg aangekomen was er niemand. Op de deurbel werd niet gereageerd. Gelukkig stond er een telefoonnummer en daarmee kreeg ik contact. Communicatie was wat lastig maar in een mix van Duits en Engels kwamen we er uit. De hospitalero zou er over een minuut of 5 zijn en dat was zo. Ik heb hier een stapelbed en geen andere mensen (tot nu toe) op zaal. Mooie praktische houten bedden zijn het met in elk bed een lampje en een stopcontact bij een plankje waar je iets op kan zetten en een rolgordijnen voor het bed voor de privacy.

Straks vroeg slapen en morgen weer vroeg op pad.

Groetjes, 

Rolstoelpelgrim

Dag 28, Canfranc naar Jaca,

september 3, 2024 door rolstoelpelgrim

Vanochtend stond mijn wekker weer heel vroeg. Rond 7 uur werd ik voor het ontbijt verwacht. Voor die tijd wilde ik al ingepakt zijn zodat ik de trap maar 1 keer zou hoeven lopen. Hoewel een trap gelukkig lukt moet ik dat toch niet te vaak doen. 

Toen alles ingepakt was naar beneden gegaan met een deel van mijn spullen, de man van de herberg heeft later mijn zware tas nog getild.

Ik kreeg een lekker ontbijt met thee, sapje, geroosterd brood en crackers. Daarbij ook nog een ingepakt cakeje maar die heb ik meegenomen voor later.

Helaas was de weersverwachting niet al te best. Met vertrek was het nog droog maar ik had m’n regenpak al aan en voor ik het dorp uit was bleek dit ook geen overbodige luxe. Toen ook mijn handschoenen gewisseld van mijn gewone leren handschoentjes naar werkhandschoenen. Die leren zitten heerlijk maar als ze nat worden en het rubber van mijn hoepels ook gaat het glibberen en raak ik alle grip kwijt. Die werkhandschoenen zitten niet heel fijn en bij erge regen lopen ze soms vol water maar ondanks dat houden ze wel de grip. Ik heb vandaag veel afgedaald. Ik krijg vaak de vraag of ik dan erg moet remmen maar dat valt mee, mijn rolstoelwielen hebben een begrenzer en hij zorgt dat ik onder de 8 a 9 kilometern per uur blijf. Ik reed vrijwel de hele dag langs een redelijk grote weg waar ik gisteren ook op zat. Ik keek veel naar de vele blauwe bloemetjes en de plantjes die ik op de rotsen zag zitten. Er zaten ook veel kleine slakjes. Door de regen heb ik helaas niet veel foto’s.

Ik reed nog langs een klein dorpje wat echt vergane glorie was, geen huis had meer een dak, zelfs de kerk niet. Was denk ik al jaren geleden verlaten. Heel apart om te zien. 

Ik heb het plaatsje net opgezocht, het heet Aruej en stamt uit de middeleeuwen (mogelijk 7e eeuw) en heeft een geschiedenis die te uitgebreid is om hier te beschrijven, maar hier te lezen is. Het is nu helaas verwaarloosd privébezit. Wel liggen er grootse plannen om de stad op te knappen maar men is in afwachting op financieel betere tijden en er is hier een gebrek aan bescherming van architectuur erfgoed. Zonde….

Net voor Jaca hield de regen gelukkig op en werd het droog en kwam er zelfs een blauwe lucht.

Doordat ik al vroeg was vertrokken en ik door de regen niks anders had gedaan dan doorrollen was ik ook al vroeg in Jaca. Normaal stop ik ieder moment om foto”s te nemen, om iets te eten of om een praatje te maken met iemand, maar nu dus niet. Trouwens ook geen andere pelgrims gezien, wel heel veel bordjes met pijlen, schelpen of andere verwijzingen naar Santiago. 

In Jaca aangekomen heb ik eerst de stad bekeken, eerst de kathedraal en daarna de Jacobuskerk. Toen ik bij die laatste binnenreed en de deur open duwde bleek er een mis gaande. Ze waren al bezig met de eucharistie, heb het laatste stukje nog net meegekregen. Daarna nog even blijven zitten. Nog een stempel van de priester gekregen en daarna weer verder gegaan.

Daarna naar een apotheek gegaan. 1 van mijn medicijnen is bijna op, die had ik maar voor een maand meegenomen omdat het te veel ruimte in nam maar ik heb en recept van mijn huisarts. Daarom vandaag naar de apotheek gegaan en gelukkig het medicijn meegekregen. Wel moest ik het zelf betalen maar ik ga er vanuit dat als ik de rekening naar de verzekering stuur ik het alsnog vergoed krijg (en anders is het gelukkig een goedkoop medicijn en heeft het me een hoop extra slepen gescheeld).

Dus nu heb ik weer voor ruim 2 weken extra medicijnen (meer hadden ze niet op voorraad).

Daarna ben ik naar de camping gegaan. Ik heb al dagen een natte tent bij me en die moet nodig luchten voordat die gaat schimmelen. Daarom nu een camping nu er eentje is. Veel campings zijn hier sowieso niet. Mijn tent is nu opgezet en ik laat hem nu eerst een tijdje goed drogen voor ik hem inricht.

Nu alleen hopen dat ik hem morgen ook weer droog in kan pakken want de voorspellingen zijn weer erg wisselvallig.

Groetjes, 

Rolstoelpelgrim 

Dag 29, Jaca naar Santa Cilia

september 4, 2024 door rolstoelpelgrim

Gisteren begon het met regenen en het is de hele nacht doorgegaan. Uiteindelijk besloot ik wat later te vertrekken en heb geprobeerd zo veel mogelijk in te pakken vanuit de tent.

Sowieso wilde ik al anders gaan inpakken omdat ik nu vaker in herbergen zal slapen. Dan heb ik andere dingen nodig dan op de camping en zoals ik nu ben ingepakt heb ik alles in m’n rugzak zitten en hoef ik niet ook nog spullen uit andere tassen te halen terwijl de helft van mijn rugzak juist niet nodig is in herbergen. Zo heb ik nu bijvoorbeeld mijn nachtspalk voor mijn enkel (een enorm groot gevaarte) in mijn rugtas weten te krijgen terwijl mijn luchtbed nu zit ingepakt in de oranje tas bij mijn tent (eerst was dat dus andersom).

Toen ik alles had ingepakt duurde het nog even voor de regen afnam maar uiteindelijk rond 9.30 hoorde ik het getik op het doek minder worden. Toen heb ik snel alles op mijn rolstoel geladen en mijn tent afgebroken en ingepakt. Helaas dus was wel de tent wel weer helemaal doorweekt.

Uiteindelijk regende het nog maar een klein beetje toen ik vertrok en dat bleef het het grootste deel van m’n reis doen.

Ik rolde eerst over een weg langs rotsen maar later werd het juist een heel weids dal. Ik rij nog steeds over dezelfde weg waar ik al langer op rij maar er was op dit stuk niet veel verkeer dus dat was fijn. 

 Ik had maar een korte etappe van zo’n 15km want de volgende herberg/camping ligt vanaf hier weer bijna 30 kilometer verderop en dat samen wordt wel heel erg ver voor 1 dag.

Ik overwoog eerst nog naar een herberg 9 kilometer verderop te gaan want het was eindelijk droog geworden maar die herberg lag te ongunstig voor mijn route aan een voor mij niet doorlopende weg (voor de wandelaars is het wel gunstig want voor hen loopt het wel door) en dan zou ik morgenochtend weer 5 kilometer terug moeten rollen voor ik op mijn route zou zijn en dan schiet ik er dus niks mee op. Dus daarom om 13.00 al gestopt.

Bij de herberg aangekomen was er niemand, er stond dat het vanaf 12 uur open zou zijn maar het was dicht. Ik belde het nummer maar kreeg geen contact. Ik had gelukkig in reviews op Google maps gelezen dat iemand bij het zwembad de code van de deur had gekregen. Dus toen ben ik daar ook maar heen gegaan. Gelukkig was daar inderdaad iemand, de beheerder van de herberg. Hij sprak alleen Spaans maar met een vertaalapp kwamen we er uit. Hij gaf me de code en zo kon ik naar de herberg.

Daar was ik eerst een tijdje alleen maar nu zijn er ook 2 Duitsers (denk ik) en een Belg.

Ik slaap (tot nu toe) alleen in een slaapzaal met 4 stapelbedden. Dames/heren wc en slaapzaal staan hier trouwens ook leuk met schilderingen van peregrinos/peregrinas aangegeven, ook de rest van het gebouw heeft leuke muurschilderingen. Mijn tent heb ik net aan de waslijn buiten bij het balkon gehangen. Hopelijk droogt die dan zo goed op en kan die morgen weer in een droge zak worden opgeborgen. Dan heb ik tenminste geen beschimmelde tent.

Morgen dus weer een flinke rit voor de boeg. Gelukkig is de weersverwachting voor morgen weer beter.

Groetjes,

Rolstoelpelgrim 

Dag 30, Santa Cilia naar Yesa

september 5, 2024 door rolstoelpelgrim

Wat een dag was dit weer. Een hoop te schrijven, veel meegemaakt, dus laat ik maar bij het begin beginnen. Vroeg opgestaan bij de herberg, tas gepakt, betaald en stempel gekregen en de mooie lucht van de zonsopgang bekeken. Toen mijn rolstoel weer opgeladen was ben ik vertrokken. Het was best fris (12 graden) dus onderweg toch maar even m’n bodywarmer gepakt. Het bleef eigenlijk de hele dag vrij koel, niet boven de 20 graden. Wel een heel fijne temperatuur om te rollen. Ik had een lange dag voor de boeg, ruim 30 kilometer, tot de volgende herberg.

Het was weer over die weg waar ik al dagen over rol. Het was weer rustig terwijl onderweg mensen me vaak hadden gewaarschuwd voor de drukte.

Onderweg was het mooi, weer een heel breed dal waar de rivier doorheen stroomt die ik af en toe zag, er waren akkers waar graan had gestaan en heel aparte rotsen.

Ik kwam langs het plaatsje Berdun dat op een heuvel is gebouwd. Ik ben er niet heen gerold maar het was wel een mooi gezicht. In miin boekje stond een foto van het dorpje op afstand met een fietser, op een gegeven moment zag ik precies die plek dus heb ik er ook maar een foto gemaakt. Het was ook echt het plekje met het mooiste zicht op het stadje,

 Het ging allemaal vrij snel met rollen, al om een uur of 1 zag ik het plaatsje waar ik had gepland te slapen op de berg liggen. nadeel was alleen dat dit plaatsje aan de andere kant van het water lag, dus ik moest nog 3 kilometer doorrollen en dan de brug nemen en dan 3 kilometer terug rollen, en dan zou ik morgen weer die laatste 3 kilometer terug moeten rollen. Ik vind het altijd wel wat vervelend om heen en weer te moeten, 6 kilometer extra voor niks.daarom ben ik toch gaan kijken voor een andere slaapoptie, die vond ik in mijn boekje na ongeveer 20 kilometer. Aangezien ik me goed voelde, het nog vroeg was en de route grotendeels afdaalde (ondanks een paar kleine klimmetjes) besloot ik er voor te gaan. Ik reed nog op de 1e accu dus ook dat zat goed.

Al snel kwam ik langs een heel groot stuwmeer met daar omheen heel veel van die aparte rotsen waar ik al eerder over schreef. Mijn boekje beschrijft die als canyonachtig en ik denk dat dit wel een goede beschrijving is.

Het bos, wat er ook af en toe was, bestond uit cipressen, andere naaldbomen en af en toe een vijgenboom die helaas geen rijpe vijgen hadden waar ik bij kon.

Op een gegeven moment rolde ik langs een heel apart plaatsje, eerst leek het een gewoon stadje op een berg maar hoe dichterbij ik kwam hoe meer ik zag dat er iets mis was. Geen huis (of kerk) had meer een dak. Weer zo’n spookdorpje. Dit is een spookdorp geworden omdat het boerenland verdween door de komt van het meer.

Ik reed ook langs het voormalige plaatsje Tiermas, waar sinds de Romeinse tijd warmwaterbronnen waren. Helaas is dit plaatsje grotendeels verzwolgen door het stuwmeer maar een aantal hoger gelegen huisjes staan als ruïne (half) boven water en ook zijn de bronnen nog terug te vinden. Blijkbaar vinden de vissen dat warme water ook fijn want ik zag hoe een visser er een vis ving.

Na hat passeren van de stuwdam kwam ik al snel bij het dorpje met de herberg en de herberg vond ik al snel. Hier was niemand. Ik ontmoette 2 Spaanse mensen (vakantiegangers) die Engels spraken en boodschappen wilden doen. Maar zij stonden ook voor een dichte deur. Herberg en supermarkt horen bij elkaar had ik gelezen. Het telefoonnummer op de website van de herberg werd niet opgenomen. De mensen probeerden me te helpen en vroegen bij een ander hostel of er plek was, maar die zat al helemaal vol. Wel mag mijn accu er laden. Maar een slaapplek had ik nog niet. De man van het hostel zei dat ik naar een hotel zou kunnen, dat is te duur, maar het was ook 7 kilometer verderop en dat zou ik niet halen voor het donker (het was inmiddels na 19.00 uur) en ik had al 50km gerold en voel mijn armen nu flink. Uiteindelijk besloten mijn accu te laden bij het hostel, ik ben daar nog naar de wc gegaan en heb mijn water bijgevuld. Daarna ben ik 3 gebouwen verder naar de kerk gegaan. Die is dicht maar ik heb mijn tent nu in het zijportaal opgezet. Haringen kan ik hier niet slaan maar ik heb met elastiek en touw mijn tent vastgebonden aan onder andere de pilaar van het voorportaal en aan mijn rolstoel. Zo staat mijn tent toch rechtop. Dus weer een creatieve slaapplek maar m’n tent en rolstoel staan nu handig droog dus hoewel het vannacht gaat regenen kan ik morgen m’n tent als het goed is toch droog inpakken. 

Morgen ga ik weer vroeg op pad, dus nu vroeg proberen te slapen. 

Groetjes,

Rolstoelpelgrim

Dag 31, van Yesa naast Monreal.

september 6, 2024 door rolstoelpelgrim

Toen vanochtend vroeg mijn wekker ging was het nog donker en duurde het even voor ik op wilde staan. Ik had een prima nacht gehad maar het regende enorm hard. Hoewel mijn tent grotendeels droog stond zag ik dat er toch wel wat regen tegen aan gewaaid was. Dus helaas toch niet helemaal droog inpakken. Gelukkig kon ik ondanks de regen wel droog inpakken door dat afdak.  Toen alles opgeladen zat ging het nog harder regenen. Gelukkig had ik nog een klusje te doen waar ik al een paar dagen in de avond te moe voor was. Mijn vlaggenstok was gebroken en ik wilde het repareren door een houten stokje in het metalen buisje te zetten en het dan vast te plakken met ducktape. Een takje had ik al gevonden maar moest het nog op maat bijsnijden met mijn zakmes. Dat heb ik dan maar gedaan terwijl ik moest wachten tot de bui minder werd. En nu is mijn vlaggetje weer heel en kan hij weer hoger gezet worden.

Mijn accu had ik gisteren buiten bij het hostel/restaurant achter gelaten aan een buitenstopcontact. Een prima plek vond ik.

Bij het restaurant aangekomen was er niemand maar de deur stond open. Ik riep maar niemand kwam. Toen naar binnen gelopen, ik zag mijn accu direct naast de deur bij de balie staan, ze waren blijkbaar zo vriendelijk geweest om het naar binnen te halen. Ik legde een bedank kaartje neer en ging naar mijn rolstoel. Ik legde nog even de 2e accu aan de stroom en ging naar de wc.

Toen ik van de wc kwam en mijn geladen accu in mijn stoel wilde doen kwam er een man naar mij toe lopen. Hij keek niet al te blij naar mij maar zei niks, toch keek hij naar me alsof er iets was. Ik vroeg of hij Engels sprak maar hij zei van niet. Ik zei in het Engels dat ik geen Spaans spreek en probeerde te achterhalen wat er mis was. Uiteindelijk bleek hij heel goed Engels te spreken en vroeg boos of ik het normaal vond om ergens buiten een accu op te laden. Ik zei dat ik dit gisteravond afgesproken had met iemand van het restaurant en toestemming had gekregen om in de nacht te laden terwijl ik bij de kerk in mijn tent sliep, Hij herhaalde het een aantal keer en zei dat de accu wel had kunen verdwijnen. Ik zei dat ik helaas geen keus had en het risico altijd neem als ik reis en er altijd maar het beste van hoop. Hij bleef maar boos en zeggen dat dit zomaar niet kan alsof ik hem de schuld had gegeven van iets. Ook zei hij dat hij me had geprobeerd te bellen maar ik niet opnam (ik heb geen telefoontje gemist). Ik was me van geen kwaad bewust en ben maar snel de accu die lag te laden op gaan halen en ben ingepakt en vertrokken. Ik heb hem zelfs nog bedankt voor het laden maar er kon geen vriendelijk woord vanaf. Ik vond het een vervelende start van de dag.

En zo startte ik mijn reis van de dag, met een rot gevoel van het vervelende gesprek en stortregen. Mijn etappe voor vandaag was te lang om maar 1 volle en 1 halve accu te hebben. Daarom besloten naar een hotel/restaurant te gaan op zo’n 7 kilometer verder om te laden. Het was een natte en koude rit. Bij het restaurant aangekomen was ik enorm koud geworden en was ik blij er te zijn. Bij binnenkomst werd ik al snel aangesproken door een Nederlandse man die al jaren in Spanje woont (getrouwd met zijn vakantieliefde). Ik maakte een praatje en vroeg of hij wist of er plekken waren in het restaurant met een stopcontact. Hij wees me de weg. Ik besloot een kopje thee te drinken zodat ik een tijd kon laden. De (beetje Engels sprekende) serveerster vroeg of ik ook nog iets wilde eten. Dat klonk wel goed nu ik zo koud was. Dus heb een broodje met ei gegeten. Van die thee en het eten raakte ik langzaam weer op temperatuur, mijn accu laadde en ik droogde op. Dat was wat ik nodig had. Ik sprak ook nog een Nederlands stel die daar op vakantie was met de camper. 

De regen hield maar aan. Ik nam nog wat chocolademelk. De prijs van het drinken en eten was meegevallen en wat warmte en chocola kon ik deze ochtend wel gebruiken. Uiteindelijk was het iets na 12 uur voor ik vertrok. Mijn accu was ongeveer 3 kwart vol en ik wilde gaan want anders zou het wel heel laat worden voor ik aan zou komen op het volgende adres. Ook was het inmiddels bijna droog en was de weersverwachting redelijk positief. En zo ging ik warm, droog en goed gevoed weer op pad. Hoewel de regen al vrij snel stopte was er wel een heel koude wind vandaag. De temperatuur was ook laag. Ik reed vrijwel de hele dag parallel aan de snelweg maar soms links en soms rechts. Een enkele keer was de snelweg redelijk dichtbij maar het grootste deel van de dag was die ver weg en zag ik hem ergens ver weg lopen.

Als ik de snelweg kruiste (vaak ging ik er dan onderdoor) zag ik bij rotondes de oprit naar de snelweg. Wat ik interessant vond om te zien was dat ze daar wildroosters hebben zitten om te voorkomen dat er herten ofzo op de snelweg komen. En gezien hun uitwerpselen die ik hier vaak aan de rand van mijn weg zie liggen zijn die er best veel.

Interessant vond ik ook nog een windmolenfabriek waar heel veel wieken lagen, wat een enorme dingen zijn dat. 

Het eerste deel van de dag had ik een flinke klim van zo’n 5 kilometer lang. Tot 725m hoogte, berg Loiti stond er op het bordje. Maar goed dat ik had geladen in het restaurant. 

Wat betreft de natuur, het was nat. Ik zag veel stroompjes water. De bermen stonden vol bloemetjes en ik zag vooral veel struiken die vol zaten met rozenbottels en brem. Ook zag ik mooie paddestoelen. Er waren veel bergen maar door de wolken/mist lieten die vooral veel aan mijn fantasie over. Ik zag meestal alleen de onderste helft van de berg.

Op een gegeven moment zag ik het dorpje liggen, tegen een helling aan. Naar de herberg was het ook best een klim. Nu in de herberg, we horen hier fanfare muziek, er schijnt een dorpsfeest gaande te zijn. Maar ik heb geen energie meer om er te kijken.

Ik zit hier met een groepje van 3 Franse dames en 1 man (ik denk Spaans). Wel bijzonder vind ik dat de herberg een aangepast toilet heeft (met rolstoel op de deur) maar verder niet aangepast is en slaapplekken boven heeft. Mij lukt dit gelukkig wel.

Zo vroeg mijn bed opzoeken. Vandaag 33 kilometer gerold. Na gisteren voel ik mijn armen wel. Morgen een iets kortere dag, en volgens de voorspellingen beter weer. Dan als het goed is naar Pamplona!

Groetjes,

Rolstoelpelgrim 

Dag 32, van Monreal naar Pamplona

september 7, 2024 door rolstoelpelgrim

Vanochtend vroeg, rond 5.30 maakten de Franse vrouwen zich klaar en hoewel ze vrij stil deden werd ik toch wakker. Ik heb daarna nog tot 7 uur gedommeld. Toen was het ook voor mij tijd om me klaar te maken voor vertrek. 

Ingepakt en opgeladen ging ik weer op pad, achteruit, want de helling voor de deur hebben ze even steil gemaakt als de 3 traptreden die naast het hellinkje zitten, 45 graden, wie bedenkt zo’n helling. Toch kon ik me achteruit er op trekken, daarna volgde een langere helling die ik nog wel achteruit deed maar die een stuk minder steil was dan het eerste stukje. Gelukkig kon ik me na een meter of 10 omdraaien en de berg weer afrollen. Vandaag heb ik veel naar beneden gerold al waren er wat kleinere klimmetjes.

Gisteren schreef ik dat ik voor de toppen van de bergen mijn fantasie kon gebruiken, vandaag was dat niet nodig. Ik zag namelijk de toppen, alleen ontbrak de onderkant van sommige bergen, er was namelijk mist/laaghangende bewolking. Heel apart gezicht van die zwevende bergtoppen!

Later op de dag werd het steeds helderder en een steeds blauwere lucht. Daar was ik erg blij mee na de regen van gisteren. De temperatuur was goed, vanochtend koel maar later warm maar niet te warm.

De bermen zaten vol met honderden slakjes, heel apart hoe ze met z’n allen in plantjes klimmen. Ook zag ik mooie blauwe vlindertjes die rustig bleven zitten voor het maken van foto’s.

Onderweg, net voor Pamplona kwam ik nog een mooi aquaduct tegen. Stamt uit 1783 las ik.

Ook reed ik langs het vliegveld, dat is vast niet heel druk want ik zag geen vliegtuig in de lucht. 

Ik had al een aantal dagen geen winkels meer gezien (Jaca was het laatste) dus ik was toe aan het doen van boodschappen. Dus ik was bij Pamplona (of eigenlijk net voor Pamplona) naar een grote supermarkt gerold. Wat grappig was om te zien dat ik toevallig dezelfde grote winkel had uitgekozen als een paar jaar geleden toen ik op vakantie was in Frankrijk met mijn zoon en we toen een middagje in Spanje zijn geweest en toen diezelfde supermarkt hadden bezocht. Dus ineens was er een bekende plek.

In de supermarkt een tijdje rondgereden  voor de boodschappen en om gewoon te kijken wat er te koop is en wat mensen eten. Voor mij is zo’n supermarkt in het buitenland een soort museum die mij veel verteld over de (eet)cultuur. Veel andere producten hier, ook dingen die ik niet ken, dus dat is altijd leuk.

Na de supermarkt was het tijd om naar de stad te gaan. Ik zag een mooi standbeeld van mensen die voor stieren uit rennen (en er soms onder belanden), hetgeen waar pamplona beroemd om is. Dat voor stieren uitrennen laat ik graag aan anderen over! Een os voor mijn rolstoel is op sommige plekken dan wel weer een leuk idee. Maar voor nu hou ik het maar bij mijn elektrische ondersteuning in de wielen.

Ook ging ik voor een stempel naar de kathedraal. De kathedraal heb ik nog niet bezocht, buiten de vieringen en gebedstijden om word het als museum gezien en betaal je toegang, het staat mij altijd tegen om entree te betalen voor een gebedshuis dus ben niet binnen geweest. Maar daar komt  nog verandering in want om 20.00 ga ik naar de mis.

Ik vond een pelgrimsherberg vlak bij de kathedraal. Bij aankomst zag ik de deur met 3 treden en vroeg me af of het wel mogelijk zou zijn hier te slapen maar er bleek ook nog een andere deur te zijn waardoor ik zo naar binnen kon rollen. Ik heb hier tot nu toe mijn eigen slaapzaal met 3 stapelbedden speciaal voor gehandicapte gasten naast de gehandicapten wc/badkamer die echt enorm groot is. Fijn!

Hoewel ik vandaag een redelijk korte afstand had gepland is het door het bezoek aan de supermarkt (omrijden) en wat rondrijden door de stad toch weer 31 kilometer geworden. Waar ik morgen heen ga moet ik nog uitzoeken. Eigenlijk was Pamplona mijn eindpunt maar ik rol nog een paar dagen verder. Eerst nog even op de officiële route en uiteindelijk sla ik ergens af naar Bilbao omdat ik van daaruit weer redelijk goed kan terug reizen naar mijn auto. Vanaf Pamplona zijn het enorm veel overstappen, daarom mijn plan aangepast. Ook heb ik nog tijd voor ik thuis moet zijn. Maar de precieze route moet ik nog uitzoeken dus wat ik precies ga doen qua route weet ik nog niet.

Groetjes, 

Rolstoelpelgrim 

Dag 33, Pamplona naar Puente la Reina

september 8, 2024 door rolstoelpelgrim

Afgelopen nacht aardig goed geslapen alleen rond 5 uur begon ik geluiden te horen van pelgrims die aan het inpakken zijn. Dat vind ik toch echt te vroeg maar echt slapen lukte niet meer. Rond 7 uur ben ik gaan inpakken en me klaar gaan maken en 8.30 vertrok ik. Ik sprak net buiten de deur van de Albergue een groepje andere pelgrims die over me hadden gehoord van iemand anders die ik gisteren al had gesproken. Erg leuk gesprek. Na een tijdje was het toch tijd om te gaan. Toch ging het niet zo snel. Er was markt in Pamplona vanwege feestelijkheden rondom de 601 jarige herdenking aan de overeenkomst die getekend werd voor vrede tussen rivaliserende bevolkingsgroepen in baskenland.

Gisteravond was er ook al veel drukte in de stad met onder andere muziek en straatartiesten. Het was een leuke markt, al ben ik er maar kort langs gereden en was nog niet alles open. Vooral veel ambachten en zelf gemaakte producten zoals zeep, brei/haakwerk, olijfhouten producten van een olijfboomgaard, worsten van locale varkens en ander eten.

Hoewel veel winkels dicht waren omdat het zondag is waren er wel wat toeristenwinkels open. Er zijn 2 duidelijke thema’s in die winkels te zien, het heeft te maken met Santiago of met stierenvechten! 

Ik heb wel wat extra rond gerold dus het was toch laat voor ik echt vertrok. In de stad reed ik veel over een fietspad met daarop Jacobsschelpen. Ik reed ook nog langs de oude vesting van Pamplona.

De dag begon met een lange maar geleidelijke klim, daarna, op het midden van de route, een stukje heel steil, waarbij een deel achteruit moest. Daardoor keek ik wel mooi het dal in. Daarna was het gelukkig wel bergaf voor de rest van de tijd. Anders had ik problemen gehad met de accu’s, maar nu ging het gelukkig goed. Tijdens zo’n klim, als ik onderweg even moet rusten en/of drinken, lees ik regelmatig jullie lieve berichtjes, geeft me weer moed op de momenten dat ik denk de top niet te halen!

Ik zag nog lang op mijn route pamplona liggen. Verder reed ik tussen de akkers met daarop voornamelijk gemaaid graan en uitgebloeide zonnebloemen.

Ik kwam ook nog langs een bijzondere 12e eeuwse kerk met veel bogen. Ermita Santa Maria de Eunate.

In Puente la Reina aangekomen bij de herberg maakte de man zich erg druk over m’n rolstoel en zijn in zijn ogen ontoegankelijke herberg (was volgens mij best te doen). Hij zei dat ik beter naar een volgende herberg kon gaan. Ik stond daar ook met een Amerikaan te praten en die ging sowieso naar de volgende plek dus ik ging met hem mee. Daar bleek een enorme helling te zijn, maar hoewel het achteruit moest en nog veel energie kostte van mijzelf en mijn accu is het gelukt. Ik sta nu in de tuin van de herberg met mijn tentje. Kamperen heeft toch mijn voorkeur. Ik mis daarom Frankrijk wel. Sowieso moet ik wel wennen aan hoe dingen hier in Spanje gaan. Het is toch een andere cultuur dan Frankrijk waar ik me inmiddels heel goed in kon vinden en mee om wist te gaan. 

Morgen weer verder. Ik moet mijn  route nog uitzoeken. 

Groetjes,

Rolstoelpelgrim 

Dag 34, Puente la Reina naar Estella

september 9, 2024 door rolstoelpelgrim

Gisteravond m’n accu aan de stroom gezet en ik ben lekker gaan slapen. Mijn wekker voor de ochtend had ik om 7.15 gezet in de hoop een beetje te kunnen uitslapen. Rond middernacht stond ook een wekker om de accu te wisselen en naar de WC te gaan in de herberg. Maar om middernacht, toen ik wakker werd, bij het gebouw aangekomen bleek het dicht…. Ik zag de beheerder zitten, en hij zag mij ook maar hij deed niet open. Voor de wc had ik wel een oplossing maar die accu is wel naar. Ik hoopte iets langer uit te kunnen slapen maar dat zat er nu niet in. Ik wist dat het ontbijt vanaf 6.30 uur was dus heb mijn wekker toen maar vroeger gezet om 6 uur en ben weer gaan slapen. Gelukkig nog wel aardig goed geslapen. Om 6.30 uur direct m’n accu’s gewisseld en de 2e laten laden. Hij kon gelukkig nog zo’n 2 uur laden voor ik om 8.30 uur weg moest. Ondertussen ben ik gaan inpakken en daarna gewacht en gekletst met diverse pelgrims. Het valt me wel op hoeveel pelgrims uit Azië (vooral Japan en Zuid-Korea) en Amerika er zijn.

Uiteindelijk was de accu (die toen hij aan de stroom ging nog niet helemaal leeg was van gisteren) bijna vol toen ik vertrok. 

En zo ging ik op pad. Het was mooi om met de zon die nog maar net op was te rollen. Eerst een goede afdaling (die ik gisteren op moest), dat was gunstig want daardoor laadt m’n accu nog wat extra bij. Als ik met een volle accu de berg af ga krijg ik foutmeldingen vanwege overbelading maar daar had ik met mijn nog niet helemaal volle accu dus geen last van. Ik bekeek de brug van Puente la Reina nog even en daarna ging ik door op de route. Het eerste stuk samen met de wandelpelgrims, dat zijn er echt veel. Ik denk dat ze de hele dag voor en achter zich andere pelgrims zien. Wat dat betreft ben ik wel blij om een iets andere route te rollen zodat ik meer het gevoel heb alleen te wandelen. Ik kruis af en toe wegen met ze, heb dan soms een leuk praatje en daarna gaan we weer ons eigen pad.

Nadat mijn weg en die van de wandelpelgrims splitsten begon een stevige klim. Was wel weer met mooi uitzicht en ook begroeiing was interessant.  Een aantal olijfboomgaarden (waar regelmatig iemand werkte en dan werd ik ineens vanuit zo’n boom begroet) en stukjes naaldbos waar op de grond oa rozemarijn en tijm groeit. Gisteren kwam ik ook al lavendel in de berm tegen. Planten die ik alleen ken uit mijn tuin maar hier dus gewoon in de berm groeien. Iets eerder op m’n  rit zag ik al een man dingen plukken in de berm en met een bos planten naar zijn auto lopen. Toen kon ik op afstand niet zien wat hij had geplukt maar nu vermoed ik dat hij kruiden had gehaald.

Die klim duurde bijna 4 kilometer en daarna kwam weer een mooie afdaling die weer wat extra accu gaf en dat was gunstig want er was nog een klim. Pas halverwege de 2e grote klim was m’n 1e (niet helemaal volle) batterij leeg. 

Verder waren er vandaag weer veel gemaaide akkers. Ook heb ik onderweg, aan een vangrail, een aantal keer mooie stukken bijenraat en heel rustige bijen gezien. Eerst dacht ik dat ze dood waren maar toen ik beter keek bewogen ze toch.

Rond 13.30 was ik al in Estella. Ik vond het wel ver genoegd voor vandaag maar ik had onderweg al gehoord dat alle herbergen al vol zitten. Nu had ik al gezien dat er ook een camping is. Alleen die camping ligt wel wat ongunstig omdat het water er tussen ligt en ik daardoor eerst naar de stad moest en daarna een brug over en dan nog 2km aan de andere kant van het water een beetje terug moet. Maar toch besloten hier voor te kiezen. Maar omdat het nog zo vroeg was heb ik eerst de stad bekeken. Ik rolde naar de basiliek. Had eigenlijk beter naar de route (en hellingsprofiel) moeten kijken voor ik dat besloot maar dat had ik niet gedaan. Ik rolde langzaam steeds steiler omhoog. Onderweg heeft een man me nog een stukje geholpen toen het erg steil was. Het laatste deel weer zelf gerold en ik ben boven gekomen maar wat een klim en grotendeels dit achteruit moeten doen. Onderweg kwam ik nog een schoolklas tegen (naast de basiliek zit een grote katholieke school) waarmee ik ze goed en zo kwaad als het lukte in het Engels heb uitgelegd wat ik doe. Erg leuk gesprekje werd het. Ze zochten ook gelijk m’n website op. Ook kwam ik nog (ik denk) Engelsen tegen die het laatste stuk gelijk met mij naar boven gingen, zij via de trap en ik via de weg. Zij hielpen me met de deur die ik niet open kreeg. Het is een heel aparte basiliek uit de jaren 50. De lichtval door de bijzondere glas in lood ramen was bijzonder. Helaas kon ik er geen stempel vinden (en niemand om het aan te vragen) maar het was wel de klim waard geweest. Sowieso had ik daar boven enorm mooi zicht over de stad. Nadat ik alles gezien had rolde ik weer naar beneden. Dat ging een stuk makkelijker!  Ik zag de Spanjaard nog die me een stukje geduwd had en bedankte hem en vertelde dat het gelukt was de basiliek te bereiken. 

Daarna nog wat doorgerold en zag de Engelsen nog die een ijsje aten op een bankje op een plein. Een tijd met hun gesproken. Ook zij pelgrimeren maar hadden een rustdag. Daarna ging ik naar de supermarkt voor wat vers fruit en naar de camping. Hiervoor moest ik een brug over, maps stuurde me via een mooie maar wel heel onmogelijk steile brug maar gelukkig had ik al een andere brug gezien. Richting de camping rolde ik in tegengestelde richting van de wandelroute en ontmoette nog enkele bekende pelgrims die ik onderweg en/of in herberg eerder had ontmoet. 

Bij de camping aangekomen kreeg ik een mooi plekje vlak bij de gehandicapten wc. Daar een wasje gedaan en nu uitrusten want ik heb afgelopen nachten eigenlijk korter geslapen dan goed voor me is. 

Gelukkig kan ik morgen een beetje uitslapen want dit is een normale camping en niet een plek waar ik zoals vanochtend op z’n laatst om 8.30 weg moet zijn. Dus morgen een keer tot 8 uur uitslapen als dit lukt.

Groetjes, 

Rolstoelpelgrim 

Dag 35, van Estella naar Los Arcos,

september 10, 2024 door rolstoelpelgrim

Vanochtend op de camping helaas niet zo lang uitgeslapen als gehoopt maar wel lekker rustig aan gedaan. Dat deed me goed. Pas rond 10 uur rolde ik de camping af.

Ik rolde langs een decathlon en heb daar een vervangende regenjas gekocht want m’n oude heeft al tijden een lekke mouw. Hopelijk blijft het droog maar morgen is er toch wel weer kans op een buitje las ik (al zijn de verschillende weerberichten het niet helemaal met elkaar eens).

Ook kocht ik nog wat boodschappen, vooral brood was erg hard nodig want m’n laatste stukje brood was in een papierenzak uit m’n etenstas gevallen en had de nacht in mijn voortent gelegen waar de huisjes slakken van hebben genoten, allemaal gaatjes in zowel de zak als het brood….

Na de boodschappen rolde ik snel weer verder. Al snel kwam ik bij Monasterio de Irache. Dit is een groot klooster dat naast een wijnbedrijf ligt. Hier  zijn 2 kraantjes, de linker is een heel speciaal kraantje. namelijk eentje waar je wijn kan tappen! Nu drink ik geen wijn (gaat niet zo goed samen met medicatie) maar ik heb wel een heel klein flesje gevuld (met hulp van een voorbijganger) voor het thuisfront. Verder m’n waterfles gevuld met het rechter kraantje. 

Er was een webcam waarop mensen thuis konden meekijken, en van m’n zus kreeg ik deze foto doorgestuurd.

Verder was het een heuvelige tocht. Onderweg plukte ik veel bramen. Eindelijk stonden ze zo dat ik er goed bij kon. Vaak is er hier langs de weg een grote greppel voor de afwatering waardoor ik slecht bij het fruit kan om te plukken. Ook zag ik veel boomgaarden met olijfbomen en amandelbomen. 

Uiteindelijk kwam ik aan in Los Arcos. Toen ik hier op het plein kwam werd er voor me geklapt! Er waren mensen die al over me hadden gehoord en mensen die ik al eerder had gezien en/of gesproken, heel bijzonder om zo verwelkomt te worden. Ook sprak ik daar met een hoop andere mensen.

Daarna ging ik naar m’n herberg,

Vanochtend had ik contact gehad met pastor Lijesen van de katholieke kerk van Gouda en omstreken (Sint Jan de Doper parochie). Hij is ook al een paar weken op weg op de fiets en rijd dezelfde route als ik doe. Toen ik er achter kwam dat hij deze route ook doet had ik contact gezocht met hem. We hadden afgesproken elkaar te ontmoeten als hij mij in zou halen. Vandaag was die dag. Maar dit inhalen gebeurde pas toen ik al op mijn slaapplek was. Toen kwamen ze aan op de fiets. Hij en zijn reisgenoot logeren ook in deze herberg (dus echt ingehaald hebben ze me nog niet, morgenochtend pas). We hebben samen even de kerk bezocht (die dicht was toen ik er voor het eerst langs rolde). Een kerk met naar mijn smaak te veel goud. Maar wel heel indrukwekkend.

Ik werd ook uitgenodigd voor een pelgrimsmaaltijd dus ik heb vanavond heerlijk gegeten. Het was ook erg gezellig.

Nu lig ik in mijn kamer die ik deel met 4 andere vrouwen, waaronder een Vlaamse. Er zijn hier sowieso relatief veel Nederlanders en Vlamingen want deze herberg wordt door een Belgische organisatie gerund. 

Morgen ga ik mijn laatste dag rollen. Mijn lijf begint problemen te krijgen en mijn banden worden ook heel slecht (en mijn bijzondere 25 inch banden zijn haast niet verkrijgbaar) en morgen eindig ik op een plek met een treinstation. Komende dagen blijf ik schrijven over mijn terugweg en wat ik meemaak dus jullie zijn nog niet van me af.

Groetjes, 

Rolstoelpelgrim 

Dag 36, van Los Arcos naar Logroño

september 11, 2024 door rolstoelpelgrim

Het was ondanks de slaapzaal (gelukkig maar met 4 mensen) een rustige nacht geweest. Ik was als eerste wakker en heb rustig en stilletjes ingepakt. Mijn rolstoel had in het fietsenhok gestaan en die had ik opgehaald en heb ik opgeladen. Tijden het inpakken zag ik weer veel bekenden. Ik ontbeet samen met de pastor en zijn reisgenoot, we namen nog even afscheid met een foto en toen vertrokken zij. 

Ik was ook klaar voor vertrek maar had nog een afspraak. Gisteren vroeg iemand van de herberg of ik nog medische hulp kon gebruiken omdat er hier een kliniek zit die oa pelgrims helpt en diegene van de herberg kon dan mee om te helpen met de vertaling. Omdat ik het vermoeden van een blaasontsteking had ben ik vanochtend met haar naar de dokter gegaan, en het vermoeden bleek te kloppen. Dus heb antibiotica gekregen, hopelijk slaat dit snel aan. Daarna was het tijd om te vertrekken.

De eerste helft van de dag rolde ik vrijwel alles omhoog, soms gelijk maar soms ook behoorlijk steil.

In het dorpje Torres del Rio bezocht ik de kerk. Toen ik er aankwam was er een grote groep Poolse fietspelgrims. Zij wilden met me op de foto. Daarna keek ik zo goed als het ging in de kerk. Ik kon niet goed binnenkomen met mijn stoel maar de deur werd extra open gezet en zo kon ik vrijwel alles in dit bijzondere kleine kerkje zien en de vrouw die bij het kerkje zat maakte nog een paar foto’s van de dingen die ik lastiger kon zien. Dus dat was leuk. En daarna rolde ik weer door.

Het klimmen was best zwaar maar het uitzicht was vandaag weer geweldig. Het was ook redelijk helder weer waardoor ik ook bergen verder weg goed kon zien. Ik zag vanaf de weg ook vaak de paden waar pelgrims op wandelden.

Het plaatsje Viana, op het hoogste deel van m’n route van vandaag, was m’n accu net voor het hoogste punt leeg. Toen maar gewisseld zodat ik rustig het plaatsje kon bezoeken. Helaas was de kerk dicht, die stond in de steigers. Wel heb ik een 13e eeuwse kerk-ruïne bezichtigd, Iglesias de San Pedro. Bijzonder om te zien, een deel van de schilderingen waren in tact maar het meeste was echt een ruïne. Daarna keek ik vanaf een uitzichtpunt over het dal, echt een mooi uitzicht en in de verte indrukwekkende bergen.

Na Viana begon de afdaling. Dat was fijn voor mijn armen en ik kon genieten van het uitzicht. En dat was enorm de moeite waard. Ik zag heel mooie dalen vol met olijfboomgaarden en ook enorm veel amandelbomen. Ook waren er veel wijngaarden, die niet zoals in Frankrijk allemaal netjes op een rijtje aan een draad zitten gebonden, maar deze stonden meer als een soort boompje er bij.

In Logroño aangekomen besloot ik naar de donativo (vrije gift) parochie herberg te gaan. Dat was een goede keus. Om 19.00 is een dienst en daarna gaan we eten. Daarover schrijf ik morgen weer.

Dit was de laatste pelgrimsdag. Dan is het tijd voor de (langzame)terugreis, Morgen ochtend ga ik naar het station om uit te zoeken hoe ik verder moet reizen want ik weet nog niet hoe aangepast de treinen hier zijn. 

Groetjes, 

Rolstoelpelgrim 

Terugreis dag 1, Logroño naar Bilbao. 

september 12, 2024 door rolstoelpelgrim

Gisteravond nadat ik mijn blog had geschreven was er in de kerk naast de herberg een mis. De priester gaf daarna een pelgrimszegen en legde heel veel uit over de kerk. Oa over alle afbeeldingen van Jacobus die in de kerk te vinden zijn en over hoe je de verschillende mensen kan herkennen (oa Jacobus met een hoed/schelp, Petrus met sleutels en Paulus met een zwaard). Daarna was het tijd voor het eten. We kregen een goede salade en daarna een lekkere en goed vullende maaltijd met oa aardappels, groente en stukjes chorizo. En daarna nog yoghurt. Ik had watermeloen yoghurt. Dit had ik nooit eerder op maar smaakte best goed. Daarna ben ik lekker gaan slapen. Vanochtend ben ik weer vrij vroeg opgestaan en ontbeten. Ik heb goed (maar wel weer te kort) geslapen in mijn eigen kamertje. Dat is dan wel de luxe die ik vaak krijg, heel regelmatig krijg ik toch een betere kamer dan de doorsnee pelgrim. Heel fijn want zo kan ik toch iets beter rusten. Na het ontbijt heb ik m’n rolstoel, die onder het afdak van een binnenplaats stond, beladen met alle bagage. Ik had hulp gekregen van andere pelgrims met m’n tassen. Fijn om dit niet zelf te hoeven slepen. Ook heb ik nog een paar leuke gesprekken gehad met oa een Vlaming. Maar uiteindelijk was het tijd voor vertrek.

Ik ben eerst naar het treinstation gerold om te vragen hoe het treinreizen hier werkt. Ik hoorde dat het geschikt is voor het reizen per rolstoel dus ik kon een ticket kopen. Er gaat maar 1 trein per dag naar Bilbao en die ging begin van de middag pas. Daarom eerst nog wat door de stad gerold. Leuk om even te kijken wat voor winkels ze hier hebben. Veel kleine winkeltjes en weinig grote ketens. Maar ik voelde me er natuurlijk even wel helemaal thuis toen ik een bekende winkel trof (zie fotos). Toch grappig in Spanje te zijn en dan in een winkel zien waar op alle labels m’n woonplaats is te lezen (ik weet alleen nog niet hoe ze het op z’n Spaans uitspreken, had ik eigenlijk even moeten vragen). 

Uiteindelijk was het tijd om naar het station te gaan. Ik rolde onderweg nog door een park waar ze in een volière pauwen hadden zitten.

Op het station aankomen kwam er al snel een vrouw naar me toe. Zij zou me helpen om de trein in te komen. Ze dacht alleen dat ik te groot zou zijn voor de trein maar ik heb al vaak in Frankrijk enzo in treinen gezeten en nooit gehad dat ik niet pas. Toen de trein  kwam en ik met de hellingbaan er in kon rijden bleek het gelukkig ook gewoon te passen. Het is wel fijn dat men hier gewoon een plek heeft gemaakt waar de rest van de mensen ook zit. In Nederland voel ik me in het halletje altijd een beetje 3e klas zitten.

Het was een  mooie rit met goed uitzicht, halverwege veranderde dat. Het begon te regenen en het uitzicht werd mistig.

In Bilbao aangekomen ben ik naar de kathedraal gegaan. Die heb ik uitgebreid bekeken en ik sprak er nog een tijd met een Nederlands stel. Het is en mooie kerk met daarachter kloostergangen en citrusbomen in het midden (helaas geen foto van het fruit). Ook lag er een replica van de Codex Calixtinus, een middeleeuwse reisgids om te reizen naar Santiago. Helaas achter glas, ik had er wel in willen bladeren.

Daarna was het tijd een herberg te zoeken, en dat viel niet mee. Ik had een lijstje herbergen maar de 1e lag op zo’n steile heuvel dat ik er niet kon komen. En door de regen gleed ik hier sowieso al snel op de gladde straatstenen wat het helemaal lastig maakte om te klimmen. Toen ging ik naar de 2e. Daar waren alle rolluiken dicht en het zag er uit alsof het al lang niet open was geweest. De 3e zag ik iemand in gaan maar daarna viel de deur in het slot. Ik belde aan (2 deurbellen geprobeerd) maar er kwam niemand. Ik belde zelfs de herberg nog  op met een telefoonnummer dat ik online vond maar ook daar geen reactie. Toen maar weer naar een volgende. Ik begon wel wat wanhopig te worden en was enorm  moe van de reis. Bij herberg 4 deed gelukkig iemand van de gasten de deur open, het was heel druk binnen en de vrouw achter de balie had gedoe met een boze man. Toen die door iemand de deur uit was gezet keerde de rust weer terug. Uiteindelijk werd er gelukkig een bed voor me gevonden en mijn rolstoel kan vrijwel naast mijn bed staan dus dat is fijn. Ik ben nu enorm moe dus ga snel slapen.

Morgen ga ik de stad bekijken.

Groetjes, 

Rolstoelpelgrim 

Terugweg dag 2, dagje Bilbao

september 13, 2024 door rolstoelpelgrim

Ik ben gisteren behoorlijk vroeg in slaap gevallen. M’n kamergenoten heb ik niet eens naar binnen zien komen. Toen ik midden in de nacht wakker werd was ineens iedereen in slaap, inclusief een snurker in het bed boven de mijne. Gelukkig viel ik ondanks het gesnurk vrij snel weer in slaap en heb ik een goede nacht gemaakt. Rond 7 uur stond ik op en al om 7.45 was ik ingepakt en wel klaar voor vertrek. Eerst heb ik even buiten ontbeten. Hoewel het een beetje regende stond ik droog onder het afdak. Daarna ben ik door de stad gerold en zag de stad langzaam wakker worden. Eerst waren de winkels dicht en zag ik alleen mensen die er uit zagen alsof ze naar hun werk gingen, vooral veel mannen in pakken. Daarna gingen de winkels open en veranderde het langzaam en waren er vooral vakantiegangers en mensen die kwamen winkelen.

Tijdens het rollen door de stad, toen ik langzaam richting het Guggenheim museum rolde ontmoette ik een andere Nederlandse pelgrim waarmee ik aan de praat raakte. Uiteindelijk hebben we een hoop gekletst en zijn we naar het museum gegaan. Echt een heel bijzonder gebouw. Helaas kon ik met bagage niet naar binnen in het museum en het ontbreekt mij nu aan energie om alle tassen van m’n stoel te haken en het er later weer op te zetten. 

We hebben toen bij een enorm puppie beeld gekeken, vol met bloemen. Heel bijzonder.

Daarna heeft zij mij op een heerlijk en ook heel mooi ijsje getrakteerd. Ik denk niet dat ik ooit zo’n mooi ijsje hebt gegeten. Het was echt kunst en ook nog eens erg lekker!

Daarna namen we afscheid, deelden onze blogs en ging ze weer op pad. Ikzelf ging daarna verder met de stad doorkruisen. Ik bezocht ook nog een kerk waar ik even rustig heb gezeten tot een kloosterzuster gebaarde dat ze de kerk ging afsluiten. Daarna ging ik weer de stad in. Er zijn hier heel duidelijk 2 delen van het centrum. Een oud deel met oa de kathedraal, kleine winkeltjes (vooral souvenir winkels waar ze oa tassen van kurk verkopen en heel veel andere Bilbao souvenirs, maar ook wat kunstzinnige winkels zoals een locale pottenbakker en winkels met lokaal lekkers. Daarna ging ik nog even naar het nieuwe deel, maar dat vind ik minder interessant. Er zijn vooral veel grote ketens die ik door heel Europa in elke stad zie. Daar bezocht ik ook nog een groot luxe warenhuis met supermarkt met heel luxe producten. In mijn pelgrimskleding en bepakking voelde ik me wel uit de toon vallen.

Tussen het rondrollen door had ik veel gedoe met m’n vervoer voor de terugreis. Sinds gisteren was ik bezig met flixbus. Het ligt nogal ingewikkeld met de eisen. Mijn rolstoel is niet opvouwbaar en dat is wel een eis van hen. Voorheen kon ik ze altijd bellen en dan kon ik vragen of ik toch mee kon omdat het wel gedeeltelijk demonteerbaar is. Nu kon het alleen via e-mail en kreeg ik steeds geen duidelijkheid over of mijn rolstoel wel/niet mee mag, ik schreef dan zo iets als “mijn rolstoel is niet opvouwbaar maar wel gedeeltelijk demonteerbaar” en dan kreeg ik een antwoord terug als “omdat je rolstoel opvouwbaar is mag die mee”. Duidelijker maakte dat het dus niet. pas in de middag werd duidelijk dat ze mijn stoel toch niet mee willen nemen. Gek genoeg luchtte dat bericht vooral op, want ik was inmiddels bang dat ik dan wel toestemming had per mail (voor een opvouwbare stoel) maar dat ik dan om 23.00 in de avond door een chauffeur zou worden geweigerd omdat het niet opvouwbaar maar demonteerbaar is. Inmiddels had ik al alternatieven gezocht en heb een treinreis met een aantal overstappen gevonden. Dit ga ik verdelen over 2 dagen. Ik ben naar het station gegaan om te vragen hoe het zit met de tickets en de rolstoel.  Daar bleek dat ik bij een ander station moest zijn. Gelukkig was dat niet heel ver weg. Daar aangekomen zag ik een info hokje met een vrouw die wat engels sprak. Zij vertelde hoe laat de trein morgen gaat en dat ik als ik een half uur van te voren aanwezig ben er genoeg tijd is voor de ticket en er is daar standaard iemand op het station om rolstoelen in/uit de trein te helpen. Morgenochtend ga ik weer een stukje verder per trein. Ik ben opgelucht dat dit nu is geregeld. Morgen kom ik als het goed is in Hendaye aan. Dan ben ik weer in Frankrijk. Dan kan ik daar op het station de volgende trein organiseren. 

Nu ben ik in het hostel waar ik gisteren ook was. Tot nu toe heb ik nog geen kamergenoten, maar dat zou zomaar kunnen komen (en er is 1 bed waar een gebruikte deken ligt dus mogelijk is die persoon gewoon nog ergens in de stad).

 Ik ga zo weer vroeg slapen in de hoop dat ik morgen een beetje uitgerust ben want al het gedoe rondom de reis kost me een hoop energie en nu ik niet meer het rolritme heb merk ik pas goed hoe moe ik ben. 

Groetjes, 

Rolstoelpelgrim

Terugreis dag 3, Bilbao naar Hendaye 

september 14, 2024 door rolstoelpelgrim

Gisteravond schreef ik alleen op de slaapzaal te liggen maar toen ik gisteravond ging slapen kwamen er net 3 kamergenoten bij. Toen ik vannacht even wakker was zag ik de andere 2 bedden ook gevuld. Ik heb diep geslapen want ik heb het licht niet eens uit zien gaan. Na een goede nacht vertrok ik als eerste van de kamer, de rest was nog diep in slaap. Rond 8 uur rolde ik weg, naar het station. 

Op het station werd ik goed geholpen met het kopen van de tickets en om naar boven bij het perron te komen. De perrons en treinen waren goed op elkaar afgestemd waardoor ik makkelijk de trein in kon rollen.

Het was een lange rit met heel veel stops, zo’n 38 stops in 2 uur en 43 minuten. Daarna had ik een overstap in Amara (San Sebastiaan). Ik zou een overstap hebben van bijna 3 kwartier. De trein ervoor was vertraagd en kon ik nog precies inrollen. Dat was een rit van 37 minuten en 15 stops.

Onderweg had ik regelmatig mooi uitzicht over bergen maar ook reed ik vaak door tunnels of tussen rotsen en/of bos waardoor ik niet ver kon kijken. 

In Hendaye aangekomen rolde ik naar het andere treinstation. Ik kwam op een station van de Spaanse spoorwegmaatschappij aan maar daarnaast zat het station van de Fransen. Daar wilde ik een ticket voor morgen kopen maar omdat ze morgen vanwege de zondag en omdat het minder dan 24 van te voren is konden ze geen hulp bij de overstap garanderen. Daarom besloten maandag hier te vertrekken. Dus morgen nog een extra rustdag. Ik sta nu op een camping. De weg hierheen rolde ik over de boulevard langs de zee en nu op de camping heb ik zeezicht en zie veel zeilboten varen. Het voelt ineens wel echt als vakantie.

Wat ik morgen ga doen weet ik nog niet. Sowieso maar even uitrusten.

Groetjes, 

Rolstoelpelgrim 

Reisdag 4, dagje Hendaye 

september 15, 2024 door rolstoelpelgrim

Gisteravond heb ik een erg mooie zonsondergang bij zee gezien waar ik vanuit mijn tent zicht op had. Daarna ben ik vroeg in slaap gevallen en vanochtend heb ik langer uitgeslapen dan ik in lange tijd heb gedaan. Pas half 10 werd ik wakker! Ik heb een heel goede nacht geslapen ondanks dat ik een keer van de kou wakker werd omdat ik half buiten mijn slaapzak lag. De nachten zijn al behoorlijk fris dus die slaapzak is hard nodig. Ik had m’n metalen drinkfles met heet water gevuld en had daarmee ook een heerlijke kruik.

Gisteren bij aankomst had ik al een tijdje met een Duitse, oudere man gesproken die maandenlang rondreist met tent en auto met een motor op een aanhanger. Hij is nu hier voor een paar weken en gaat hierna naar Spanje om te overwinteren. Vanochtend nodigde hij mij uit om mee te gaan naar het stadje en daar wat te drinken/eten. Dat leek me wel wat dus dat hebben we gedaan. Eerst reden we even naar het strand en daarna naar een restaurant voor een kop thee. We wilden er eigenlijk wat bij ontbijten maar omdat het al laat was had het restaurant geen ontbijt meer en was het nog te vroeg voor lunch. Na de thee was het inmiddels wel lunchtijd en hebben we bij een ander restaurantje wat gegeten. Het was een Armeens restaurant en de eigenaar liet ons ook de Armeense producten zien die hij verkocht. Armeense jams (in smaken zoals roos en watermeloen) en locale drankjes. We aten een maaltijd van diverse groenten en een kwarteleitje gerold in een soort crêpe met spinazie. Het was erg lekker. Hij trakteerde dus dat was ook nog eens leuk. Daarna was het voor mij weer tijd om te rusten en gingen we terug naar de camping. 

In de middag heb ik lekker op bed gelegen,  een film gekeken op mn tablet en genoten van het uitzicht op zee waar een zeilwedstrijd plaats vond. Enorm veel zeilbootjes. Mooi gezicht. 

Net zat ik voor m’n tentje en toen kwam een Franse vrouw van de camping langs met een stukje taart. Ze vertelde dat dit een typisch Baskische taart is. Het was een lekker taartje. 

Verder heb ik wat dingen anders ingepakt zodat alles wat makkelijker met de trein mee kan (mijn voorwiel moet waarschijnlijk afgekoppeld worden). Nu heb ik oa mijn kleding onderin mijn rolstoelkussen gevouwen zodat ik dingen die ik eerst in andere tasjes had nu in mijn grote tas kan stoppen. 

Morgen ochtend moet ik vroeg weg. Rond 9.30 moet ik bij de trein zijn maar ik ben er liever wat vroeger en het is nog zo’n 5km rollen naar het station. Gelukkig is vrijwel het hele stuk bergafwaart of vlak. Maar ik wil wel rond 8 uur vertrekken. Dan kan ik nog even vers brood halen. Dus zo nog even naar de zonsondergang kijken en dan weer slapen.

Groetjes,

Rolstoelpelgrim 

Reisdag 5, Hendaye naar Brive-la-Gaillarde 

september 16, 2024 door rolstoelpelgrim

Vanochtend vroeg op en in het donker ingepakt. Langzaam werd het licht en was het tijd om te vertrekken.Om 8 uur rolde ik de camping al af.

Ik rolde gedeeltelijk via de kust terug. Daarbij kwam ik ook langs een voor mensen afgesloten stuk strand wat speciaal voor de vogels was gereserveerd. Er stond ook een vogelkijkhut en ik zag er ook zonder die hut veel vogels. Het was een mooi pad langs het water waar ik over rolde met uitzicht op Spanje.

Net voor het station haalde ik bij de supermarkt nog even wat fruit en een broodje en ging naar het station. 

Toen ik het station in rolde werd ik gelijk begroet en naar een speciale wachtruimte geleid. Daarna werd ik al snel de trein ingeholpen. Wel moest mijn voorwiel er helaas af omdat ik anders niet pas. Gelukkig wist ik dat en had ik m’n rolstoel al voorbereid met de bagage dat dit ook mogelijk was om te doen. En zo begon de eerste lange rit. Gelukkig was het een intercity dus ik stopte nu niet zo heel vaak. Net voor Lourdes volgde mijn trein precies de route die ik had gerold dus dat was leuk. Ik reed er langs de rivier waar ik na Lourdes langs rolde en zag bekende stukken. 

Ook kon ik nog de kerk van Lourdes zien. Al viel het niet mee om die op de foto te krijgen vanuit de trein.

Na Lourdes stapten er veel nieuwe mensen in de trein. Al vrij snel raakte ik aan de praat met een stel uit Californië en een man uit Tsjechië die in Japan woont. Zowel over mijn reis als over hun reizen en andere dingen gesproken. Zo ging de tijd ineens heel snel en was ik snel in Toulouse. 

Daar had ik een overstap van 2 uur. Net te lang om te wachten en te kort om de stad in te gaan. Eerst toch maar even gewacht in de speciale gehandicapten wachtruimte waar iedereen vanwege begeleiding moet wachten. Daar ook weer een aantal mensen gesproken nadat iemand m’n schelp had gezien en herkend. Daarna toch maar even gevraagd of ik nog even een klein rondje kon rijden door het station. Ik mocht nog een half uurtje weg dus heb even rond het station gerold en naar een pianist geluisterd die op een openbare piano speelde.

Toen ik weer richting de wachtkamer rolde kwam de man die me naar de trein zou helpen er al aan en kon ik gelijk de trein in worden geholpen. De eerste trein kon ik zo in rollen maar de 2e trein moest ik met een liftje in worden geholpen. Ook voor die lift moest m’n voorwiel er weer af.

In de trein zat ik in een eigen coupé. Helaas ook geen mensen om mee te praten waardoor de rit best lang duurde. Maar ja, het was ook gewoon een lange reisdag. 

Onderweg kwam ik er achter dat ik m’n reis beter had moeten voorbereiden. Ik had oorspronkelijk een treinroute via Bordeaux gepland en bekeken maar ben uiteindelijk via Toulouse gereden. Via Bordeaux was Brive-la-Gaillarde de meest gunstige stop maar via Toulouse had ik beter een station eerder kunnen kiezen, waar ik nu langs reed. Helaas kon ik niet zomaar een station eerder uitstappen omdat het een hoge trein is en ik er uit geholpen moest worden. Dus toen toch maar doorgereden.

19.00 kwam ik aan op het station van Brive-la-Gaillarde ik moest nog een klein uurtje rollen naar mijn slaapplek. Dat uurtje rollen was wel fijn na zo’n lange treinreis. Even wat verse lucht (hoewel het een stad is is het beter dan in een trein) en beweging. Onderweg zag ik de zonsondergang. Deze keer niet bij zee maar bij een industrie gebied. 

Ik lig nu in mijn slaapkamer. Morgen ga ik weer verder. Hoe precies ga ik straks nog even uitzoeken en dat horen jullie morgen.

Groetjes,

Rolstoelpelgrim

Reisdag 6, Brive-la-Gaillarde via Beter Uit Camping La Draille naar Saint-Yrieix-le-Déjalat.

september 17, 2024 door rolstoelpelgrim

De wekker stond vanochtend om 6 uur maar al om 5 uur was ik wakker en kon toen niet meer slapen. Het was dus een te korte nacht geweest. Ingepakt en vertrokken naar het treinstation. De zon kwam nog maar net op toen ik vertrok. Ik had geen idee of ik met de trein mee zou kunnen (eigenlijk moet je 24 uur van te voren reserveren) maar wilde het er op wagen. Ik had uitgezocht dat om 9.20 een redelijk toegankelijke trein zou gaan! Maar 1 tree (voor sommige stations is de inrit van de trein zelfs vlak maar dit was een station waar het perron nog niet op de juiste hoogte is voor de aangepaste treinen) ipv een hoge smalle deur en 3 of 4 treden zoals sommige treinen hebben. Ik was al om 8.20 op het station en dat was gelukkig voldoende tijd. De medewerkers waren welwillend en hebben het andere station gebeld en zo kon ik uiteindelijk met de trein mee. Mijn rolstoel kon in elkaar blijven dus dat was fijn. Zo ging ik naar Souillac. Vanaf daar heb ik een mooie 6 kilometer lange rit naar mijn auto gehad. Fijn om weer even te rollen. Net voor de camping sprak ik met een groepje Nederlanders die op de Beter Uit camping staan met een busreis. Ook sprak ik nog een man die stopte in een auto die me herkende van de vorige keer. Daarna was het nog kort rollen en toen was ik er weer. Mijn auto stond er goed bij. Eerst rolde ik even naar de receptie waar ik even een praatje maakte. Het is heel fijn dat mijn auto daar al die tijd veilig kon staan. Nogmaals dank!

Daarna ging ik naar mijn auto en heb ik mijn spullen ingeladen. Dat viel nog niet mee. De stang waarmee mijn voorwiel aan mijn rolstoel zit was al heel lang niet los geweest (in de trein haalde ik alleen het voor deel van mijn stoel met stuur en wiel, die stang onder m’n stoel liet ik zitten) en tijdens m’n rit was er natuurlijk allemaal vuil tussen gaan zitten. Ik kreeg hem met geen mogelijkheid meer los. Zelfs wd40 wilde niet helpen. Uiteindelijk heb ik het maar losgeschroeft. Anders krijg ik het niet in mijn auto. Daarna stapte ik in en wilde wegrijden. Maar helaas, na zo lang stil staan was de accu leeg…natuurlijk was het net lunchtijd en daarom waren de mensen die konden helpen even weg. Toen ben ik ook maar wat gaan eten. Na een uurtje kwam er een auto met 2 mannen en startkabels die me kwamen helpen. En toen was ik gelukkig snel gestart en kon ik opweg.

Ik zocht een camping op zo’n 100 kilometer afstand en ging op weg. Vlak bij Brive-la-Gaillarde, waar ik weer langs reed, bezocht ik een bedevaartsoord dat ik niet kende maar op de kaart had zien staan. Sanctuaire des Grottes de Saint-Antoine. Een 5 hectare groot park met een kerk en een klooster met Fransiscaanse broeders. Het is een plek waar Antonius van Padua in de 13e eeuw zelf kwam en na zijn dood werd er een hermitage en later het klooster gebouwd. Ik bezocht de grot en daarna de kerk waar een mis bezig was. Daar ben ik toen gebleven.  Daarna even het naastgelegen winkeltje bezocht waar voornamelijk spullen die in andere kloosters zijn gemaakt worden verkocht. Heel veel verschillende dingen. Van iconen tot limonadesiroop en van zeep tot alcoholische dranken en sieraden. Leuk om te zien. Daarna was het tijd om verder te gaan richting de camping.

Toen ik de camping municipal op de kaart uitkoos was dit om de locatie maar al snel kreeg ik het vermoeden dat dit een bekende camping is, dat bleek juist. Op de heenweg was ik hier ook.

Net een hoop kleren gewassen en dat hangt de drogen aan een waslijntje. Ik heb nu weer nieuwe schone en droge kleding om aan te doen nu ik weer mijn auto heb. Heel fijn.

M’n tentje staat en ik lig op bed. Ik heb net een kruik opgewarmd want het is best koud in de nacht. En dan zo lekker slapen.

Komende dagen ga ik opweg naar Taizé. Ik heb besloten daar nog een paar dagen (van donderdag tot zaterdag) heen te gaan voor ik naar huis ga. Sowieso ga ik heel rustig aan naar huis en onderweg nog wat dingen te bezoeken. Dus komende tijd kunnen jullie me nog volgen.

Groetjes, 

Rolstoelpelgrim 

Reisdag 7, van Saint-Yrieix-le-Déjalat naar Bert via Vichy

september 18, 2024 door rolstoelpelgrim

Vanochtend eerst rustig aan gedaan, pas rond 10.30 reed ik de camping af. De was die ik gisteravond had gewassen was gelukkig bijna droog en die heeft de rest van de dag plat op het dashboard verder gedroogd.

Het was een mooie omgeving, veel heuvels en bergen. Het eerste deel voornamelijk naaldbossen, pas later veranderde dit en kwamen er vooral veel weilanden met koeien. Helaas geen natuurfoto’s kunnen maken want autorijden en foto’s nemen gaat niet zo goed samen en ik pauzeerde op plekken die niet een foto waard waren.

Ik maakte een tussenstop in Vichy. Daar bezocht ik de waterbron, Source des Celestins. Met bronwater met natuurlijke prik. Deze bron staat samen met in totaal 11 bronnen in 7 landen op de Unesco lijst. Het was best druk bij die bron, het viel niet mee om foto’s te nemen zonder mensen. Wat ik wel interessant vond was dat sommige mensen grote tassen vol lege flessen kwamen vullen. Het leken gewoon locale mensen, die vinden dit water vast lekkerder dan het chloorwater dat thuis uit hun kraan komt.

Daarna bezocht ik de kerk, van buiten vond ik het niet erg mooi en erg grijs, al was het wel een apart ding. Maar toen ik binnen kwam was ik erg onder de indruk van alle glas in lood ramen en mozaïek, ook de koepel was indrukwekkend. Een bezoekje was echt de moeite waard. In een 2e kapel stond een Mariabeeld, Maria van de zieken. Dat past wel weer bij mij (en mn gezondheid). Maar de eerste kerk sprak me toch meer aan.

Daarna reed ik door naar de camping. Daar was niemand maar op het gebouwtje stond een briefje over dat je je kan aanmelden via qr code die niet werkte of een telefoonnummer. Toen toch maar gebeld. Dat vind ik toch altijd spannend in het Frans maar toen ik in m’n beste Frans vertelde dat ik op de camping stond maar dat ik niet zo goed Frans spreek ging ze over in Engels. Ik mocht hier een plekje zoeken en morgen het geld in de brievenbus stoppen. Dus dat is makkelijk. Vanochtend heb ik het geld ook al in een brievenbus achtergelaten. Nu het hoogseizoen over is zal dat wel vaker het geval zijn.

Morgen naar Taizé. Ik heb vanochtend gehoord dat m’n aanmelding is goedgekeurd dus dat is fijn.

Groetjes,

Rolstoelpelgrim 

Terugreis dag 8, van Bert naar Taizé. 

september 19, 2024 door rolstoelpelgrim

Vannacht goed geslapen op de camping waar ik alleen verbleef. Geen andere gasten gezien. Ik vind dit tegenwoordig heel fijn maar ik kan me nog goed herinneren dat ik voor het eerst een camping voor mijzelf had en dit toch best spannend vond. Vanochtend was mijn tent erg nat van de dauw en daarom wachtte ik wat langer met vertrekken.  De zon was namelijk al snel best sterk en de waterdamp kon ik zelfs zien verdampen.

Daarna betaald in de brievenbus van de camping en daarna vertrokken. Heerlijke rit, mooi landschap. Veel bos en later veel koeien. 

Als eerste ging ik vanochtend opzoek naar een opticien, het neus dingetje van m’n bril was afgebroken. De eerste opticien die ik tegen zou komen zat in een pand dat nu te huur stond, toen doorgereden naar de volgende. Die zat naast de supermarkt dus daar kon ik ook gelijk even heen, wat boodschappen doen voor de tijd dat ik in Taizé ben.

Bij die opticien werd ik gelijk geholpen. Ze zette er gelijk een nieuwe op en het kostte ook nog eens niets. M’n bril zit nu weer veel fijner nu het bij m’n neus weer goed zit.

Daarna doorgereden naar Taize. Ik heb mijn tent opgezet en me daarna aangemeld. Vanavond aten we pasta en daarna naar het avondgebed.

Na afloop nog even met een bekende die ik ook van Taize ken gesproken en nu zit ik in m’n tentje. Sowieso kwam ik al meerdere mensen tegen die ik eerdere jaren heb ontmoet, altijd leuk!

Ik weet nog niet of ik komende dagen dat ik hier in Taizé ben dagelijks blijf schrijven, dat hangt er vanaf of ik hier genoeg meemaak om een blog te schrijven. Sowieso schrijf ik vanaf zondag weer, dan ga ik weer verder op pad.

Als je bericht wilt krijgen als ik iets post schrijf je dan in voor mijn nieuwsbrief, dat kan hier op de homepage.

Groetjes,

Rolstoelpelgrim 

3 dagen Taizé en daarna naar Paray-le-Monial 

september 22, 2024 door rolstoelpelgrim

Hier dan eindelijk weer een blog van mij. Na een aantal dagen in Taize ben ik nu in Paray-le-Monial. Logeren bij vrienden (net als op de heenweg).

Ik heb een goede tijd in Taizé gehad. Ik kom er al vele jaren en het is hier altijd fijn om in Taizé te zijn. In deze dagen ook weer mensen gezien die ik enkele jaren geleden ook heb gezien en ook nieuwe mensen ontmoet. Wel is het altijd een beetje vreemd om zo halverwege de week aan te komen. Het hele programma is normaal van zondag tot zondag en wordt echt opgebouwd naar het weekeind. En als je halverwege komt is het altijd lastiger in het ritme te komen en om aansluiting bij een groep te vinden. Iedereen die er is word verdeeld over kleine gespreksgroepen en nu merkte ik dat ik al veel gemist had van wat eerder in de week besproken is. Desondanks had ik toch wel leuk contact in de groep en sprak ik men ook regelmatig bij de maaltijden.

Ik ben ook nog naar het buurplaatsje Ameugny gerold. Daar heb ik het mooie Romaanse kerkje ook weer bezocht. Jaren geleden was ik hier voor een week in dit dorpje. Toen had ik me bij Taizé aangemeld voor een stilte week en daarbij verbleef ik in een huis in Ameugny. Nog altijd als ik daar terugkom denk ik terug aan die mooie week die ik toen had.

Verder heb ik in Taizé het dagelijks programma gevolgd bestaande uit 3 gebedsdiensten waar veel wordt gezongen, op vrijdag en zaterdagavond zijn er speciale vieringen waarbij er op vrijdagen op de oostersorthodoxe manier wordt gebeden en op zaterdagen is er een viering met kaarsjes. Een bijbelintroductie met een broeder in de ochtend en dus de al eerder genoemde gespreksgroepjes. Ook de maaltijden zijn altijd heel gezellig. De maaltijd zelf is vrij sober maar het is altijd een gezellige tijd met anderen. Het ontbijt is misschien wel het beste voor chocoladeliefhebbers zoals ik, je krijgt namelijk altijd een chocladereepje op brood als ontbijt. En dan daarbij de enorm zoete Taizé thee die je ook in de middag krijgt.

Het weer was trouwens ook heel fijn, alleen vanochtend was het voor het eerst helaas minder goed weer, beetje regen. Helaas niet de tent droog in kunnen pakken. Na de ochtendmis heb ik de laatste dingen ingepakt en ben naar een Vlaamse vriendin gereden die hier in de buurt kampeert. Met haar goede gesprekken gehad bij een mooi uitzicht over de Bourgondische heuvels. Daarna ben ik naar Paray-le-Monial gereden waar ik weer bij vrienden logeer. Vanavond samen met die vrienden lekker gegeten en gesproken over mijn pelgrimstocht en hun bezoek aan Lourdes. 

en nu is het tijd om te gaan slapen. Morgen ga ik langzaamaan weer verder, al heb ik nog geen concrete plannen waar ik heen zal rijden. Dus dat horen jullie morgen.

Groetjes, 

Rolstoelpelgrim

Terugreis Dag 12, Paray-le-Monial naar Etang-sur-Arroux

september 23, 2024 door rolstoelpelgrim

Na een gezellige avond heb ik goed geslapen. In de ochtend at ik een lekker ontbijt met de vrienden waar ik logeerde, een broer en zus. De broer maakt allerlei manden en hij gaf mij 1 van zijn mooie geweven creaties voordat hij ging werken in de tuin van de kerk. Daarna ben ik samen met de zus naar de kerkdienst gegaan.

Na de viering heb ik nog een tijdje nagepraat en nadat ik nog even wat door Paray-le-Monial was gerold was het tijd voor vertrek. 

Onderweg ben ik nog langs een supermarkt gegaan voor een paar boodschappen en daarna naar de camping gereden. 

Het was een mooie rit door de Morvan, naast stukjes bos ook veel weilanden met Charolais koeien. Ik reed gisteren al langs het plaatsje Charolles, waar die koeien vandaan kwamen. Mooie Franse koeien.

Ik reed langs diverse plaatsen die me veel herinneringen gaven aan eerdere pelgrimstochten waaronder Gueugnon waar ik tijdens mijn pelgrimstocht in 2020 strandde voor een dichte camping en uiteindelijk een bijzondere slaapplek kreeg.

Nu ben ik in Etang-sur-Arroux op de camping. Morgen weer verder, ik wil dan richting Autun. Daar ben ik al vrij dicht bij. Waar ik precies heen ga morgen weet ik niet, mijn enige planning is nu om heel langzaam richting huis te rijden en dan onderweg tijd te hebben om nog wat dingen te bekijken.

Groetjes, 

Rolstoelpelgrim

Terugreis dag 13, van Etang-sur-Arroux naar Bligny-sur-Ouche.

september 24, 2024 door rolstoelpelgrim

Wie op de kaart bijhoudt hoe ver ik rij ziet dat ik nog niet erg opschiet. Dat heeft een goede reden. Dus dat horen jullie straks.

Gisteravond en vannacht had het fink geregend maar gelukkig was het vanochtend droog toen ik klaar was om de tent in te pakken was die zelfs al bijna droog.

Toen alles in m’n  auto zat was het tijd om te vertrekken. Eerst naar Autun. De trouwe volgers voelen het misschien al aankomen, want ik ben daar eerder geweest op mijn pelgrimstocht. Gisteren hintte ik er al een beetje naar. Ik was van plan de bisschop te bezoeken. Helaas ben ik zijn telefoon nummer kwijt maar ik had online zijn agenda gevonden en zag dat hij vandaag in Autun moest zijn maar er stond geen tijd bij die afspraak dus wanneer hij daar zou zijn wist ik niet. Ik hoopte dus maar dat het zou lukken hem te zien.

In Autun aangekomen ben ik eerst naar de kathedraal gegaan, helaas is die nogal slecht toegankelijk en zat de toegangsdeur die wel toegankelijk is dicht. Toen maar naar het bisschoppelijk paleis gerold waar ook andere bisdomszaken worden geregeld. Uiteindelijk lukte het me daar om zijn secretaresse te spreken. Ik legde haar zo goed en zo kwaad als het in een mix van Frans en Engels lukte dat ik de bisschop ken en hem graag even gedag zou willen zeggen.  Zij vertelde me dat de bisschop in de ochtend nog elders een afspraak had maar dat hij waarschijnlijk rond 14.00 tijd zou hebben maar dat hij me nog zou bellen. Dus dat was afwachten. In die tussentijd ben ik wat rond gaan kijken in Autun. Eerst met de auto naar het Romeins Amphitheater gegaan. Daar wat rondgekeken en foto’s genomen. Daarna nog even kort naar een kringloop winkel geweest (kort omdat het 12 uur was en ze gingen sluiten tot 14.00) en daarna naar een supermarkt waar ik een deel van de boodschappen heb gehaald die ik mee wil nemen naar Nederland.

Toen ik daar klaar was zag ik dat het al bijna 14.00 was maar ik had nog niks gehoord van de bisschop. Daarom reed ik er maar heen. Parkeerde bij het bisschoppelijk paleis, laadde mijn rolstoel uit en belde aan. De secretaresse deed open en zei dat ze de bisschop nog niet had gezien maar dat ze even ging kijken. Na enkele minuten kwam de bisschop. Hij hielp me om met mijn rolstoel binnen te komen en maakte thee. We spraken over onze ontmoeting van een aantal jaar geleden en over dat mijn zoon hem pas in Taizé had ontmoet. Ook vroeg hij of ik al in de kathedraal was geweest. Ik vertelde dat het me niet was gelukt om binnen te komen en daarop besloot hij de sleutel te pakken van de enigszins toegankelijke deur en om samen met mij naar de kathedraal te gaan.

In de kathedraal werden vandaag ook de nieuwe ramen onthuld. Op het moment dat ik er met de bisschop aan kwam was er een groep met mensen juist daar mee bezig. De ontwerper en maker van de ramen waren er bij (Jean-Michel Alberola en atelier Duchemin) en diverse anderen waarvan ik niet weet wie het waren. Ik had alle tijd om de kerk te bekijken en kon die ramen goed zien omdat de hekken die er normaal voor zitten nu steeds open gingen als de groep ze bekeek. Het zijn moderne ramen met veel historische dingen er in, vooral veel afbeelding van (ik denk) delen van de kerk en misschien wel andere historische bouwwerken en 1 raam bij de Mariakapel had een Maria met Kind. De kleuren vond ik ook erg mooi en gaven mooi licht in de kerk.

Het was een mooie ervaring. Ook gingen we nog de schatten van de kerk bekijken, historische liturgische kleding en andere voorwerpen. Erg interessant. 

Na afloop rolde ik samen met de bisschop weer naar het bisschoppelijk paleis en namen we weer afscheid.

Daarna ben ik nog een klein uurtje gaan rijden.het was al 16.00 voor ik Autun verliet.

Ik sta nu op een camping in Bligny-sur-Ouche, vlak bij Dijon.

Morgen hoop ik daar even kort langs te gaan en daarna weer verder te rijden.

Groetjes, 

Rolstoelpelgrim 

Ps. Op de Facebook pagina van Museum of Humanity is ook nog iets over mij te lezen. Ik denk ook te zien voor mensen zonder facebook.

Dag 14, van Bligny-sur-Ouche naar Humes-Jorquenay

september 26, 2024 door rolstoelpelgrim

Ik was al vroeg wakker en ook vroeg vertrokken. Allereerst reed ik naar Nuits-Saint-Georges. Daar ging ik even naar de supermarkt voor wat dagelijkse boodschappen en daarna naar Le Casissium. De fabrikant van Vedrene producten waaronder heerlijke limonadesiroop en diverse likeuren waarvan Supercassis (crème de cassis) de bekendste is. Ik had me opgegeven voor de rondleiding en ondanks dat dit in het Frans was (in Engels kan ook maar dat was in de middag en dan werd het wel heel laat) kon ik het best goed volgen. Ook omdat ik een Nederlandstalige uitleg op papier erbij kreeg. Het was erg interessant om te horen over de verschillende soorten zwartebessen en het productieproces. Ook was er een interessant museum bij met allerlei oude gereedschappen voor de verwerking van de zwartebes en oude flessen. Voor kinderen (en mij) was er in dat museum ook veel te beleven, veel activiteiten en lades om open te doen met leuke weetjes en dingetjes. Het interessantste vond ik wel de rondleiding door de fabriek, hier werd het hele productieproces van voornamelijk de supercassis heel mooi gevolgd. Destilleren doen ze hier niet (al stond er een mooie koperen destileerketel), ze marcereren. Dat is zeg maar het fruit voor een week of 7 op alcohol zetten zodat de alcohol de smaak opneemt. Indrukwekkend om al die grote tanks te zien waar in dit gebeurd. Ook hebben ze een afdeling waar Eau de vie wordt gemaakt. Hier staan enorm veel houten vaten, normale maat vaten aan de ene kant van de hal en enorme vaten (zo groot dat je er wel een tiny house in kan maken) aan de andere kant. Die grote zijn wel leeg, die stammen nog uit de tijd dat de fabriek werd gebouwd maar die zijn zo groot dat ze niet door de deur passen en daardoor onpraktisch zijn. Maar het ziet er wel mooi uit!

Na afloop van de rondleiding was er een proeverij. Anderen kozen voor het proeven van Super cassis op diverse manieren (puur maar ook met dingen gemengd) maar alcohol en medicatie werkt niet goed dus ik koos voor het proeven van de siropen. Mensen die mij kennen en wel eens bij mij zijn geweest weten vaak wel dat ik altijd limonadesiroop meeneem uit Frankrijk en thuis een behoorlijke collectie van smaken heb opgebouwd. Toch waren er wel weer een paar nieuwe smaken die ik nog niet eerder had geproefd (oa basilicum en lychee, die 1e was lekkerder dan ik had gedacht en de 2e vond ik net parfum, niet lekker dus.). De limonadesmaken die ik afgelopen jaren op heb gedronken en weer wilde (sommige smaken zijn duidelijk favoriet bij ons thuis) heb ik gelijk daar aangekocht (leek duurder maar de flessen daar zijn veel groter dan die in de winkel waardoor het uiteindelijk goedkoper is) dus komend jaar kan ik er weer tegen.

Toen was het ook tijd om weer verder te rijden. Het was een mooie rit met veel afwisseling. Vandaag reed ik door de Bourgondische wijnvelden, langs akkers (meestal gemaaid soms uitgebloeide zonnebloemvelden), bos, koeien, stukken waar het vrijwel vlak was en stukken met flinke heuvels. Vooral over mooie kleine wegen gereden behalve natuurlijk in de omgeving van Dijon. Daar wilde ik eerst ook nog heen maar ik merkte dat het bezoek aan Casissium wel genoeg was.

Helaas begon het eind van  de middag ook te regenen. Inmiddels sta ik op de camping,  hoewel het niet droog was regende het op dat moment gelukkig niet hard. De tent staat en ik lig lekker op bed. Zo maar lekker slapen en dan morgen weer verder.

Groetjes, 

Rolstoelpelgrim

ps. Gisteravond kon ik dit blog niet posten ivm slecht internet. Ik ben net vertrokken van de camping en in een stadje en nu lukt het gelukkig wel.D

Terugweg dag 15 Humes-Jorquenay – Liverdun

september 26, 2024 door rolstoelpelgrim

Vannacht regende het vrijwel de hele tijd. Toen ik vertrok was de regen iets minder en gelukkig stond ik met de tent naast m’n auto waardoor ik alles droog in kon pakken, alleen m’n tent was erg nat. Ik reed eerst een paar kilometer terug om Langres te bekijken. Het regende een beetje toen ik er aankwam. Ik reed een beetje rond, zag mooie stadsmuren en ik bezocht de kathedraal, daar was ik alleen en op een paar kaarsen na was het donker. Mooie kathedraal en doordat het bij kaarslicht was gaf dit een extra mooie sfeer. Helaas was de regen niet opgehouden toen ik er uit reed maar het was vele malen erger geworden. Een echte hoosbui. Ik stond tegenover de kerk geparkeerd maar was flink nat toen ik in de auto zat. Ik wilde eerst nog even wat rondkijken in de stad maar vanwege het weer ben ik toch maar verder gegaan. Mijn ruitenwissers konden de regen haast niet aan. De rest van de dag heeft het ook geregend, soms heel hard en soms iets minder maar echt droog was het niet (of zo kort dat ik het niet meetel).

Onderweg kwam ik bordjes tegen over een Gallo-Romeinse villa (villa Gallo-Romaine d’Andily-en-Bassigny), besloot te kijken waar dit was en de bordjes te volgen omdat het redelijk dichtbij was. Helaas regende het enorm maar een deel was gelukkig overdekt waardoor ik niet helemaal doorweekt raakte. Het was interessant om deze archeologische opgraving te bezoeken.

Verder bezocht ik vandaag een brocante winkel, de helft van de spullen waren buiten en een deel binnen. Ze hadden echt van alles, van oud gereedschap, hekken, potten en pannen tot aan klein antiek en meubels. Erg leuk vind ik het zo rond te neuzen tussen al die oude spulletjes. 

Later ook nog bij een kringloopwinkel geweest, maar dat was gewoon een doorsnee winkel. De eerste was het leukste.

Ook reed ik nog langs een oude ruïne van een klooster. Anciene abbaye Cisterrienne Morimond uit de 12e eeuw. Het was toeval dat ik hier langs reed en ik vond dat het er wel apart uit zag en daarom stopte ik even. Altijd leuk dit soort onverwachte dingen op mijn weg. Helaas was de kerk niet open maar toch leuk om te zien.

Nu sta ik weer op de camping, vlak bij de Moezel. Morgen rij ik weer verder.

Groetjes, 

Rolstoelpelgrim

Terugweg dag 16, van Liverdun naar Malling.

september 27, 2024 door rolstoelpelgrim

Vanochtend toen ik wakker werd was het droog, en het lukte zelfs om droog de tent in te pakken. De rest van de dag was ook best goed, af en toe een klein buitje maar niets vergeleken met gisteren.

Ik had een route gepland met allerlei brocante, antiek en kringloop. Helaas waren van de 5 er 3 dicht (terwijl op hun website stond dat ze open zouden zijn). Maar ach, toch nog 2 bekeken, eigenlijk zelfs 3 want 2 zaten in een verschillend pand maar wel tegenover elkaar en waren eigenlijk 1 winkel, 1 met vooral zooi en 1 met de wat mooiere dingen. Gek genoeg vond ik de eerste veel te duur, ze vroegen daar bv 5 euro voor een drinkglas, ook die van ikea die normaal al goedkoop zijn. De overkant had mooiere spullen maar daar vroegen ze redelijke prijzen voor, als daar 5 euro voor een glas werd gevraagd was dit ook een bijzonder glas. Ze hadden daar leuke spullen maar niks dat ik wilde hebben (of wat in mijn kleine auto past).

Ook bezocht ik een winkel speciaal voor banketbakkers, een groothandel waar ook particulieren konden kopen. Ik vind het erg leuk om te bakken en ook om snoep (bv toffees, borsplaat) te maken. Helaas kan ik sommige dingen nooit maken omdat ik de juiste producten niet kon krijgen (bv een speciale pectine voor paté de fruit). En nu ben ik geslaagd, dus komende winter kan ik aan de slag om oa paté de fruit te maken van mijn eigen zwarte bessen oogst!

Over winter gesproken,  het is wel te merken dat de zomer nu echt voorbij is, niet alleen wordt het kouder (vandaag was overdag 12 graden en in de nacht is een warme fles in mijn bed als kruik geen overbodige luxe) maar de natuur veranderd ook. Sinds een paar dagen vallen me de verkleuringen van de bomen op, steeds meer geel en rood tinten in het groen. Het is wel heel mooi om te zien hoe dit door de tijd veranderd.

Nu sta ik op een camping, weer aan de Moezel. Aan de achterkant van mijn tent komt af en toe een binnenvaartschip langs, aan de voorkant kijk ik op een meertje waar vooral vissers gebruik van maken. Als ik over het meertje heen kijk zie ik grote witte wolken, volgens mij afkomstig uit 2 schoorstenen van een (kern)energiecentrale. 

Morgen weer verder.

Groetjes, 

Rolstoelpelgrim 

Terugweg dag 17, van Malling naar Mouzon.

september 28, 2024 door rolstoelpelgrim

Vanochtend bij het wakker worden hoorde ik alle vogels al die ik later bij het meer zag staan/vliegen/zwemmen. Reigers, aalscholvers, ganzen, eenden en meer. Mooi gezicht vond ik het. Nadat ik was ingepakt was het weer tijd voor vertrek. Ik reed eerst naar het plaatsje Schengen. Bekend van de open grenzen. Met die open grenzen ben ik vandaag heel blij want ik kwam er veel tegen en ben blij dat ik niet bij elke overgang langs de douane hoefde om m’n paspoort te laten zien (al zou ik stempels in mijn paspoort wel leuk vinden). Voor Schengen moest ik eerst al over de grens met Duitsland, Daarna de brug over en toen was ik in Schengen, Luxemburg.

Hier stond op een bord het verhaal van Schengen, een monument en alle vlaggen van alle landen die zijn aangesloten.  Midden in het water dat daar langs stroomt dreef een boei, dit gaf het drielandenpunt aan.

Door Luxemburg heen reed ik daarna richting het volgende drielandenpunt. Onderweg deed ik nog even wat boodschappen maar ik vind Luxemburgse supermarkten niet heel interessant. Ik vind buitenlandse supermarkten leuk omdat ze er producten hebben die me iets vertellen over de eetcultuur van het land maar de Luxemburgse supermarkt verteld alleen iets over dat het een gemixte cultuur is. Ik zag Franse, Duitse, Belgische en Nederlandse producten, maar niets typisch Luxemburgs. Verder is het rond de grens (aan beide kanten) druk met mensen die aan de overkant van de grens inkopen doen die daar goedkoper zijn. Zo was er bij de Duitse drogist een enorme drukte terwijl men naar Luxemburg gaat voor drank en benzine. De benzineprijs was ook heel goed. Het is lang geleden dat ik in Nederland voor 1,444 (waarom is benzine het enige product waarbij er 3 cijfers achter de komma van het bedrag worden gebruikt?) heb getankt, maar hier vandaag wel. Overal in Luxemburg kost de benzine trouwens hetzelfde dus je hoeft nooit te zoeken naar het goedkoopste tankstation. Ik had m’n tank goed leeggereden (afgelopen  dagen al berekend hoe ver Luxemburg zou zijn dus reed op m’n reserve de grens over)

Na Luxemburg reed ik bij het drielandenpunt van Luxemburg, België en Frankrijk het land weer uit. Helaas was bij dat punt niet te komen en was er ook niets aangegeven dat te zien was vanaf de weg. Ik reed eerst België door en net voor ik Frankrijk weer in reed kwam ik door Orval. Dat kwam me bekend voor maar het duurde even voor het kwartje viel. Hier zit een groot klooster dat bekend is van de bier en kaas die ze maken. Helaas was het al wat laat en mijn energie was op dus ben niet voor een rondleiding gegaan maar wel heb ik even bij het winkeltje gekeken en op weg daarheen wel wat stukjes klooster kunnen zien.  Helaas geen kaas gekocht, dat had ik gehoopt, ik ben dol op kaas! Maar het werd alleen per kilo verkochten dat is echter veel om op te eten en om goed te houden zonder koeling. Reden om een keer terug te komen.

Nu ben ik weer in Frankrijk. Hoewel het een raar klinkt dat ik eerst in België was en nu in Frankrijk ben ik wel duidelijk noordelijker en westelijke gekomen. Deze route is vooral omdat ik onderweg nog wat dingen wil doen. Morgen zijn er veel rommelmarkten die ik hoop te bezoeken en ik moet in België op een doordeweekse dag rijden omdat er een groothandel is waar ik langs moet rijden om wat op te halen. Na wat puzzelen bleek dit de ideale optie om goed uit te komen qua dagen.

Morgen dus weer verder.

Groetjes,

 Rolstoelpelgrim 

Terugweg dag 18, Mouzon naar Fumay

september 29, 2024 door rolstoelpelgrim

Ondanks de kou heb ik goed geslapen. 2 keer van de kou wakker geworden, de eerste keer dieper in m’n slaapzak gekropen en de 2e keer m’n drinkfles opnieuw gevuld met heet water. Ik had gisteravond al een extra fles water gekookt zodat dit een optie was als ik het koud zou krijgen of eigenlijk koud zou blijven want ik was eigenlijk te koud m’n bed in gegaan.  Water koken was hier makkelijk want hoewel het op het eerste gezicht een sobere camping naast sportvelden leek stond er onder het afdak bij het sanitairgebouw een tafel met een waterkoker (en koffie/thee voor kleine bijdrage) en magnetron. Ik vond het daarom erg luxe. en ik had de camping voor mijzelf, ook best fijn vind ik dat tegenwoordig. 

Toen ik opstond om ongeveer 7 uur was het nog maar ongeveer 2 graden, vannacht was het denk ik maar net boven het vriespunt. Maar goed dat ik een goede slaapzak heb. Daarover later meer. Het was ook erg mistig vanochtend. Later trok dit gelukkig op.

Ik schreef gisteren al dat ik vandaag rommelmarkten wilde bezoeken. De eerste was op zo’n 20 minuten rijden van de camping, dat was wel fijn want het was koud en in de auto kon ik opwarmen. De eerste markt was flink groot en het was al druk met auto’s,  gelukkig vond ik snel een plekje toen iemand vertrok. Ik denk dat mensen uit de ruime omgeving dit bezoeken want de laatste 7 minuten voor ik er was reed ik al steeds met dezelfde autos voor/achter me die ook de markt bezochten. De straten van het halve dorp gevuld met kraampjes met rommel. Leuk om langs te rollen. De kou was wel vervelend, niet alleen voor mij maar veel verkopers waren ingepakt met mutsen, handschoenen en dekens. Ondanks de kou was het toch leuk er te zijn maar wel korter dan ik had gewild maar m’n tenen kregen het te koud. Ik kan sinds m’n operatie nog altijd geen gewone schoenen en vooral sokken aan mijn linker voet verdragen door zenuwschade en met 2 a 3 graden zijn natte teenschoenen niet ideaal. In de zomer heb ik er niet zo’n last van maar nu het koud word is het toch wel weer lastig. 

In de auto heb ik de verwarming bij de voeten aangedaan en toen ontdooide mijn voeten gelukkig weer. Ondertussen reed ik naar de 2e markt. Onderweg stopte ik nog bij een bakker voor vers brood, het was zelfs nog warm! Lekker!

Bij aankomst op de markt waren mijn voeten weer warm. De temperatuur buiten werd ook beter (al is het niet boven de 13 graden geweest) en kwam het zonnetje te voorschijn. Ook bij de 2e markt vond ik snel een parkeerplekje en kon zo de markt over rollen. Met het zonnetje werd het extra gezellig. Ook hier weer een flinke markt, zeker in verhouding tot het dorp. Erg leuk al die zooi te zien. Speelgoed, gereedschap, 2e hands kleding en schoenen, antieke meubels, zelf gemaakte dingen, en veel wat hier onder brocante word geschaard. Ook zijn locale etenswaren zoals worst en honing aanwezig. Ik vondt 1 bankje dat verkocht werd wel leuk, een rolbank ipv rolstoel! 

Na deze markt had ik er nog eentje op m’n lijstje. Een creatieve markt las ik op de website waar alle markten op staan. Dat klonk leuk en het was binnen dus ook warm. Daar aangekomen kon ik de ingang niet vinden maar na wat zoeken wees iemand me de weg. Binnen aangekomen leek ik wel de enige bezoeker (later zag ik er nog een paar maar het was heel weinig), veel kraampjes van mensen die hun borduurwerk , breiwerk, naaicreaties, etc, aan de man brachten (nou ja, vrouw, mannen waren er al helemaal bijna niet). Leuk om te zien wat men had gemaakt maar doordat het zo stil was was het niet erg gezellig en ben ik nadat ik overal langs was gelopen maar weer weggegaan.

Daarna moest ik besluiten wat ik ging doen. Ik merkte dat ik moe was na alle drukte van markten en besloot naar een camping te gaan. Als ik in deze regio ben ga ik eigenlijk altijd naar de camping in Revin. Daar aangekomen bleek die dicht. Dit was denk ik het laatste weekeind van het seizoen. Toen maar naar een volgende camping. Dat was de camping in Fumay. Toen ik door het dorp reed op weg naar de camping viel het niet mee om daar te komen, er was een dorpsfeest gaande. Eenmaal bij de camping aangekomen was het hek open maar bij de receptie hing een bordje gesloten. Er stonden mensen voor de deur en toen ik vroeg of de camping open is zei de man dat het eigenlijk dicht is maar dat hij hier morgen toch nog is dus dat ik hier kan blijven. Er staan hier ook nog Belgen. 

Ik heb m’n tent opgezet en heb die eerst laten drogen. Vanochtend was m’n tent enorm nat van de dauw. Toen ben ik eerst naar het dorpsfeest gerold. Hier bleek ook weer een rommelmarkt te zijn en een gewone markt. Verder liepen er 2 groepen mensen in historische kostuums en zorgde de fanfare voor muziek. De brandweer stond er ook met allemaal auto’s.

Inmiddels ben ik op de camping terug, is de tent droog en heb ik alles weer ingericht. 

Toen ik hier net was bekeek ik even m’n oude route van 2018 langs de Maas. Ik ben toen ook op deze camping geweest. Kijk maar op de foto’s hieronder, links is nu en rechts van 2018. Ik noemde het eerder dit blog dat ik zou terugkomen op mijn slaapzak, dit is een camping waar het koud was (en de nacht daarvoor ook) en ik sliep toen ook met m’n warme drinkfles en een fles van de buren op de camping. Toen had ik het zo koud dat ik besloot een goede slaapzak te kopen, ik ben er nog altijd blij mee want zolang ik er goed in lig met evt een kruik blijf ik nu tenminste lekker warm.

Morgen weer verder, richting Nederland (maar ik kom nog niet thuis, dat is net te ver).

Groetjes,

Rolstoelpelgrim 

Terugreis dag 19, van Fumay naar Helmond.

september 30, 2024 door rolstoelpelgrim

Gelukkig was afgelopen nacht minder koud dan gisteren, helaas was er wel regen. Dus vanochtend de tent nat ingepakt.

Daarna naar de supermarkt gereden voor de laatste versinkopen, lekkere Franse kaasjes. Daarna was het tijd om door te rijden. Ik wilde onderweg een ballonnengroothandel, bezoeken. 1 a 2 keer per jaar help ik als vrijwilliger mee aan een groot evenement van de kerk. Ik zorg dan voor ballondecoratie. En omdat er over ruim een maand weer zo’n evenement is wilde ik mijn inkopen doen. In Genk zit de groothandel en het is leuker om daar te kijken en te kopen dan om online te bestellen! Zeker nu ik er toch vrijwel langs kwam. Het was leuk om er rond te kijken en ook om te zien wat allemaal te maken is van ballonnen.

Daarna reed ik door naar mijn logeeradres waar ik hartelijk ontvangen werd en een lekker bordje warm eten kreeg. Ik logeer hier normaal ook regelmatig als ik naar de musicalgroep ga waar ik al vaker over heb geschreven. Dus ik slaap nu weer op een bekend kamertje.

Morgen nog zo’n 2 uur rijden en dan ben ik weer thuis.

vergeet je niet in te schrijven voor de nieuwsbrief als je op de hoogte wilt blijven. Morgen is het voorlopig m’n laatste dagelijkse blog.

Groetjes,

Rolstoelpelgrim

Terugweg dag 20, Helmond naar huis.

oktober 1, 2024 door rolstoelpelgrim

Afgelopen nacht weer fijn geslapen en na het ontbijt ben ik vertrokken. Het was nog maar zo’n 2 uur rijden en toen was ik weer thuis. Na 2 ½ maand weg te zijn geweest (vakantie met zoon, pelgrimstocht en lange terugreis) is het toch best vreemd om weer thuis te zijn, maar ook wel weer fijn. Komende dagen m’n auto uitladen en uitrusten.

Helaas is dit dan ook voorlopig mijn laatste dagelijkse blog. Binnenkort zal ik nog wel mijn pelgrimstocht afsluiten met een blog waarin ik oa hoogtepunten, dieptepunten (zowel letterlijk als figuurlijk), een verslag van de kosten en andere statistieken zal delen. 

Daarnaast kijken we dan ook vast even vooruit naar de plannen voor komende etappe, want die zal al redelijk snel zijn, in het voorjaar.

Voor wie bericht wilt ontvangen als ik een blog heb geplaatst kan zich inschrijven voor de nieuwsbrief op de homepage. 

Groetjes,

Rolstoelpelgrim

Afsluiting, statistieken, terugblik en een boekentip.

december 6, 2024 door rolstoelpelgrim

Het heeft wat langer geduurd dan verwacht maar hier is hij dan, mijn afsluitend blog.
Ik zal hierin vertellen hoe ik het heb gehad en alle gegevens en statistieken van afstanden en kosten vertellen en ook nog een leuk nieuwtje.

Inmiddels is het al weer zo’n 2 maanden geleden dat ik ben thuisgekomen.
Ik kijk weer terug op een mooie reis. Mooie ontmoetingen, geweldige natuur (vooral de Pyreneeën vond ik enorm mooi) en diverse grote uitdagingen doordat dingen mis gingen maar toch weer mooi werden opgelost.

Over dingen die misliepen en op soms wonderlijke wijze werden opgelost gesproken. Ik heb nog een heel leuk nieuwtje, een deel van mijn verhaal is recent gepubliceerd in een boek. Jarenlang was ik een trouwe bezoeker van concerten van Elly en Rikkert. Elly heeft recent een boek geschreven genaamd “Een engel op de fiets, over persoonlijke verhalen over wonderlijke ontmoetingen”. En zoals jullie als trouwe lezers weten heb ik die regelmatig gehad! Toen Elly een tijd geleden vroeg om verhalen heb ik niet lang hoeven denken en toen heb ik mijn verhaal ingestuurd. Voor wie het boek gaat lezen, het staat op pagina 36 en 37. Het zijn verhalen van een paar jaar geleden waarover ik eerder ook heb geschreven op deze website.
Ik vind het bijzonder dat een deel van mijn verhaal nu in een boek is uitgekomen..
Maar ook dit jaar waren er weer bijzondere situaties.

Zo was het in het stuk voor Lourdes een probleem met slaapplekken vinden maar kwamen er op bijzondere wijze toch weer slaapplekken op mijn pad. Was er een herberg onverwachts dicht waardoor ik de nacht heb doorgebracht in een zijportaal van een kerk en waren er de vele lekke banden en ben ik er ondanks dat toch gekomen. Ook was het achteraf bijzonder hoe ik de bij de Somportpas nog heb kunnen oversteken. Dit terwijl enkele dagen later de pas door heftige regenval gedeeltelijk is weg gespoeld. Ik ben dankbaar dat ik daar niet in terecht ben gekomen.

Ik vond het verschil tussen pelgrimeren in Frankrijk en Spanje behoorlijk groot. In Frankrijk zat ik op een heel rustig deel van de route. Af en toe kwam ik eens een pelgrim, wandelaar of fietser tegen maar niet eens dagelijks. Vanaf Spanje, en dan vooral vanaf Pamplona veranderde dit totaal en zag ik vrijwel overal waar mijn fietsroute de wandelroute doorkruiste en in de dorpjes/steden onderweg vele pelgrims. Vaak waren er zoveel dat de pelgrims op de route volgens mij constant pelgrims voor en achter zich zien lopen. Ik miste op dat deel de rust van het Franse deel en was blij de fietsroute te volgen waardoor ik toch af en toe alleen was.
Hoewel het fijn is dat er op die Spaanse route zoveel voorzieningen zijn (elk dorp heeft wel slaapplekken) werd het daardoor ook wel minder avontuurlijk en aan de lokale bevolking merkte ik vaak dat ze ook wel last hebben van de overlast die veel “pelgrims” opleveren en een soort “pelgrimmoe” zijn. Best jammer, al kan ik me ook wel voorstellen, want ook ik zie een spoor van rommel en wc papier dat slingert op vele door pelgrims belopen paden en kan me voorstellen dat bewoners niet op dit soort viezigheid zitten te wachten en ik snap die pelgrims ook niet die dit achter laten.

Het hoogtepunt (zowel letterlijk als figuurlijk) waren denk ik wel de Pyreneeën en de aanloop daarheen noemen. Ik genoot van het landschap, de rust en de ontmoetingen. Het was een zware klim voor zowel mij als mijn rolstoel, ik strandde daardoor bijna maar er kwam ook weer een oplossing en het bereiken van die top voelde echt als een overwinning.

Ik heb 36 dagen gerold en 962,45 km afgelegd. Dat is een gemiddelde dagafstand van ongeveer 26,7 km. Dat was hoger dan afgelopen jaren. Mijn nieuwe rolstoel rolt ook iets sneller dan m’n oude (in theorie zou hij even hard moeten gaan, de motor is ingesteld op maximaal 6km per uur maar doordat ik grotere wielen heb dan de standaard, ik heb 25″wielen in plaats van 24″ leg ik in 1 rondje van het wiel toch meer afstand af), dus dat maakt dat verschil denk ik. Mijn buitenbanden waren na bijna 1000 kilometer versleten, het blauw van de antileklaag was waar ik op reed, het zwart van de band was er helemaal af gesleten. Ik heb gelukkig na thuiskomst na 2 weken (levertijd) nieuwe banden gekregen. Dus ik kan nu weer af en toe wat tochten rollen want toen ik net thuis kwam waren mijn banden zo slecht dat ik niet ver van huis durfde. hopelijk werkt het weer ook een beetje mee en kan ik ondanks de winter toch af en toe wat langere stukken rollen.
Volgend jaar ga ik toch maar reserve buitenbanden meenemen want dan zal ik ook weer een flinke afstand afleggen en ik heb helaas gemerkt dat de bandenmaat die ik heb erg moeilijk te verkrijgen is en in Spanje al helemaal niet. Inmiddels heb ik hier al een reserve set liggen, nu alleen nog bedenken waar ik die aan mijn rolstoel ga bevestigen.

Hier een lijst met alle afstanden, slaapplekken en kosten:

Dag 1 La Draille – Souillac, 8,67km camping € 8,-
Dag 2 Souillac – Rocamadour 19,99 km €14,-
Dag 3 Rocamadour – Montfaucon 27,57km Herberg €18,-
Dag 4 Montfaucon – Vers 30,74 km camping €8,-
Dag 5 Vers – Cahors 16,58km Camping €13
Dag 6 Cahors – Lhospitalet 19,83km tent bij herberg €7,-
Dag 7 Lhospitalet – Castelnau-Montratier 17,97km camping €? niet betaald ivm machine
Dag 8 Castelnau-Montratier – Moissac 39,18km camping €13,-
Dag 9 Moissac – Auvillar 30.28km Camping €7,-
Dag 10 Auvillar Miradoux 20,44km tent in park bij hotel, gratis
Dag 11 Miradoux – Lectoure 21,41km gratis camperplaats
Dag 12 Lectoure – Castéra Verduzan 29.53 camping €15,-
Dag 13 Castéra Verduzan – Biran 20,03 bij ezelboer, gratis (wel rondleiding van 8 euro gedaan)
Dag 14 Biran – Montesquiou 9 (niet op fietscomputer, vergeten aan te doen) +16,89km camping bij kasteel, €12,-
Dag 15 Montesquiou – Marciac 21,05km €10? heb het vergeten te noteren
Dag 16 Maubourguet – Pontiacq-Viellepinte / Monsegur 34,34km gelogeerd bij vrouw thuis
Dag 17 Pontiacq-Viellepinte / Monsegur – Livron 23,00km tent achter de kerk
Dag 18 Livron – Lourdes 24,4km herberg €20
Dag 19 Lourdes 7km + 13,18km camping 8
Dag 20 Lourdes – Baudreix 30,79km €10
Dag 21 Baudreix – Buzy 31,7km camping met automaat, niet betaald
Dag 22 Buzy – Oloron-Sainte-Mairie 26,71km camping €10,-
Dag 23 Oloron-Sainte-Mairie – Asasp-Arros 13,52km camping €7,-
Dag 24 Asasp-Arros – Accous 21,14km camping €8,-
Dag 25 Accous – Urdos 15,49km Camping €10,-
Dag 26 Urdos – Somport 13,47km herberg €22,80
Dag 27 Somport – Canfranc 17,38km €13,80
Dag 28 Canfranc – Jaca 24,53km herberg €10
Dag 29 Jaca – Santa Cilia 15,51km herberg dicht, tent in zijportaal van een kerk, “wildkamperen”
Dag 30 Santa Cilia – Yesa 50,97km herberg €10
Dag 31 Yesa – Monreal 33,61km herberg €10
Dag 32 Monreal – Pamplona 31,22km €10
Dag 33 Pamplona – Puenta la Reina 38,58km camping bij herberg €8
Dag 34 Puenta la Reina – Estella 27,07km camping €10
Dag 35 Estella – Los Arcos 23,02km herberg €10
Dag 36 Los Arcos – Logrono 31,37km €10

Qua kosten merk ik dat de prijzen wel omhoog zijn gegaan ten opzichte van een aantal jaar geleden. Zowel qua campings als voor eten betaal ik gewoon meer terwijl ik nog altijd op dezelfde manier reis. Ook scheelt het wel in welk gebied ik ben, zo zijn campings in erg toeristische gebieden (bijvoorbeeld langs de Lot) flink duurder dan in minder toeristische gebieden. In Spanje lijken de meeste herbergen een tarief van rond de 10 euro te hanteren en af en toe een herberg met vrije gift.

Toch heb ik ondanks de prijsverhogingen op nog best een laag budget kunnen reizen.

Totaal betaalde ik tijdens mijn pelgrimstocht 335,56 voor mijn overnachtingen, een gemiddelde van 9,32 per nacht. Dat dit nog zo laag is komt vooral door een aantal gratis overnachtingen.

Qua eten zat ik ongeveer op een gemiddelde van zo’n 3 euro per dag. Vaak betaalde ik €0,35 -€1,25 voor een stokbrood, daar eet ik meestal 1 ½ a 2 dagen van. Een stukje kaas kost €1,50-€4,- waar ik gemiddeld 3 dagen mee doe. Op de Pyreneeën kreeg ik een pond kaas cadeau van een geiten/schapenhouder en daar heb ik denk ik wel een week van gegeten. Fruit en groente was qua prijs erg wisselend, soms kon ik genoeg onderweg plukken (bramen, vijgen) en hoefde ik dagen niks te kopen terwijl ik soms niks vond (of het wel zag maar er niet bij kon…) en dan toch moest kopen en dan was ik vaak €1 tot €3 kwijt, zeker in kleine dorpssupermarkten vond ik het fruit best duur. Vaak kocht ik wortels, die kosten per grote wortel vaak maar €0,20. Daarnaast kocht ik af en toe iets lekkers en energierijks of iets waardoor ik m’n zout kan aanvullen, mueslirepen, chocola (puur, smelt iets minder) zoute pinda’s of chips. Vlees eet ik onderweg eigenlijk niet, alleen als ik bij iemand blijf eten. Dus dat scheelt flink in de kosten. Daarbij heb ik in de avond na een dag rollen nooit meer energie om een maaltijd te maken en eigenlijk ook geen honger. sowieso is het enige kookgerei dat ik bij mij heb een dompelaar en een metalen beker, dus uitgebreid koken doe ik niet, wel kan couscous of instant aardappelpuree makkelijk worden gemaakt. maar vaak eet ik gewoon een klein stukje brood met kaas en dan is het genoeg. Ik had van huis al (zelf) gedroogd fruit en couscous mee genomen. Dus dat at ik en hoefde ik niet te kopen en zit ook niet in de prijs meegerekend.

Dus totaal zat ik qua kosten per dag gemiddeld op zo’n €12,50 dus dat is nog redelijk. Zeker als ik dan andere pelgrims hoor. De meeste pelgrims die ik onderweg tegen kom en die zeggen dat ze op een laag budget leven rekenen alsnog zo’n 35 euro per dag en velen stellen 50 euro als dagbudget.

Qua bagage moet ik volgend jaar wel weer wat kleine dingen aanpassen. Dit jaar was het oa door extra spalken (vooral door mijn nachtspalk voor mijn voet) eigenlijk te veel puzzelen om alles in mijn tas te krijgen. Ik ga sowieso ook in een kouder en regenachtiger seizoen dus zal hier met kleding rekening mee moeten houden. Ook zijn er bepaalde dingen waarvan ik merkte dat ik die toch ook beter mee kan nemen op reis (bv de eerder genoemde buitenbanden) en mogelijk zijn er ook juist dingen die ik toch thuis kan laten maar dat gaat alleen om kleine dingetjes. Maar hierover moet ik nog even goed nadenken wat ik ga doen en vooral ook hoe ik dit het beste op mijn rolstoel kan laden en wat voor tas geschikt is (groot genoeg maar niet te groot, passend achter mijn rolstoel en waterdicht). Gelukkig heb ik nog even om dit te bedenken, al is de voorbereidingstijd niet zo lang als eerdere jaren.

Ik hoop namelijk al over zo’n 3 1/2 maand mijn laatste etappe naar Santiago te gaan rollen. Het zou mooi zijn om rond 1 april te kunnen starten. Ik moet vooral nog uitzoeken hoe ik tegen die tijd naar mijn beginpunt Logroño ga. Ik wil namelijk niet met m’n eigen auto zoals ik afgelopen jaren heb gedaan.
Dit vanwege een paar redenen. Ik zou dan in maart al een flinke autoreis moeten maken naar Spanje, dit is voor mij bijna 2 weken auto rijden en campings zijn nog nauwelijks open in maart. Daarbij is het ook heel lastig om van m’n eindpunt naar m’n beginpunt waar m’n auto staat te reizen zoals jullie dit jaar ook hebben kunnen zien. Ook overweeg ik om via een heel andere route terug te reizen, namelijk om vanaf Spanje een boot naar Engeland te nemen waar ik mijn zus dan kan bezoeken. En dan vanaf daar naar Nederland terug te komen.

Het is best een raar idee dat ik volgend jaar na 10 jaar in Santiago aan zal komen en deze reis er dan op zit. Gelukkig heb ik nog heel veel plannen dus het is zeker niet zo dat ik na Santiago ga stoppen met pelgrimeren.

Tot die tijd zal ik jullie af en toe op de hoogte houden van de plannen. Dus voor wie het nog niet heeft gedaan, schrijf je op de homepage in voor de nieuwsbrief, dan krijg je direct bericht als ik een nieuw blog heb geschreven. En voor wie in de tussentijd nog eens de hele reis terug wilt lezen kan dit nu ook hier doen.

Groetjes,

Rolstoelpelgrim