Dag 27, Somport naar Canfranc

Vanochtend bij het openen van de luiken van de slaapkamer keek ik direct op de mooie bergen. Wat een geweldig uitzicht. Vannacht fijn geslapen, zowel ik als mijn accu’s zijn weer opgeladen en rond 9 uur vertrok ik weer.

Ik rolde rustig weer verder en nam veel foto’s van de mooie paarse bloemen aan de kant van de weg, ik denk een soort crocus. Terwijl ik foto’s nam hoorde ik ineens de bellen (van het vee) harder worden en er klonk veel gemekker. De geiten werden verplaatst. De herder reed met zijn auto achter de geiten aan en die moesten natuurlijk precies het paadje in waar ik stond. De geiten liepen en renden daardoor rakelings langs me, sommigen zagen hun kans schoon en vroegen om aandacht en wilden een aai. Die konden ze krijgen. Erg leuk! Nadat de geiten in het veld stonden stapte de herder uit de auto en gaf me een flink stuk geitenkaas! Ik vertelde dat ik naar Santiago onderweg ben en gaf een visitekaartje met mijn website die hij met bewondering aan nam. hij vertelde dat de kaas van de geiten is. En toen reed hij weer naar huis. Ik maakte nog wat foto’s van de mooie geiten en de kaas. Lekker! 

Daarna rolde ik weer door. Onderweg zag ik de herder bij zijn huis buiten met zijn familie, ze keken hoe ik omhoog rolde. Ik keek en zwaaide en bekeek ook nog de kudde schapen bij zijn huis.

Toen reed er een camper voorbij met Nederlanders. Ze stopten en we maakten een praatje over mijn reis en ook over hun camper reis. Leuk om te horen waar mensen heen gaan en hoe ze reizen. Daarna gingen we weer verder. Ik rolde rustig omhoog met zo’n 7 a 8 procent. Ik kwam ook nog loslopende koeien, kalveren en stier tegen op de weg. Die liepen daar rustig rond.

Na zo’n 4 kilometer kwam ik op de pas aan, en dit is ook de landsgrens. Dit is dus mijn eerste blog vanuit Spanje! Het was een mooie tocht omhoog en hier aankomen was toch wel bijzonder. Ik had 2016 eigenlijk niet verwacht dat ik zover zou komen, en zeker niet dat ik alleen de Pyreneeën over zou rollen. Maar het is gelukt! Op de pas waren een aantal wielrenners, zij waren ook verbaasd een rolstoel te zien. Ik heb veel foto’s genomen. Er stond ook nog een pelgrim kapelletje op een rots maar daar kon ik niet komen, gelukkig kon ik het wel redelijk goed op de foto krijgen. Na een tijdje op de pas ben ik weer doorgerold. 

Dat was heel anders rollen.  nu naar beneden, ik hoefde weinig te doen dus kon mooi foto’s nemen en genieten van het uitzicht. De begroeiing is anders aan deze kant van de bergen, andere planten zoals meer vetplanten in de rotsen en meer naaldbomen. Ook is het droger, maar niet zo dor als sommigen zeiden maar het heeft afgelopen dagen ook hier geregend. Vooral aan de vele watervalletje was dat goed te zien. Mooi!

Onderweg zag ik ook regelmatig een reddingshelicopters heen en weer vliegen, net over de grens sprak ik nog een paar mannen bij een groot gebouw, zij vertelden mij dat daar een opleiding is voor reddingspersoneel voor in de bergen.

De rotsen van het Franse deel van de route waren vaak roodachtig, soms bijna paars. Hier is het iets meer grijs. Het zijn hier wel heel mooie ruige bergen. Dus het was onderweg echt genieten waar ik gisteren minder tijd/rust toe had door al het gedoe rondom mijn accu’s. 

In Canfranc-estacion aangekomen was ik weer een bezienswaardigheid. Ik merk wel dat ik even moet omschakelen qua taal. Ik heb nu een maand Frans gesproken en nu moet ik me weer met Engels zien te redden en hopen dat men dit spreekt want Spaans spreek ik niet (al versta ik wel wat dingen door kennis van andere talen waaronder Latijn en m’n ervaring die ik ooit opdeed toen ik heel lang geleden een half jaar in een portugeestalig land woonde). Bij Canfranc-estacion het treinstation bezocht, dit is nu een hotel maar was ooit bedoeld als een belangrijke verbinding tussen Frankrijk en Spanje. Het is echt een enorm gebouw. Ik kreeg er ook een stempel. Er stonden ook diverse treinstellen. Leuk om te zien.

Daarna ben ik naar Canfranc gegaan. Daar zit een pelgrimsherberg. Ik zal nu minder vaak campings hebben want die zijn hier niet veel en de herbergen zijn ook een stuk goedkoper dan in Frankrijk. Bij de herberg aangekomen was er niemand. Op de deurbel werd niet gereageerd. Gelukkig stond er een telefoonnummer en daarmee kreeg ik contact. Communicatie was wat lastig maar in een mix van Duits en Engels kwamen we er uit. De hospitalero zou er over een minuut of 5 zijn en dat was zo. Ik heb hier een stapelbed en geen andere mensen (tot nu toe) op zaal. Mooie praktische houten bedden zijn het met in elk bed een lampje en een stopcontact bij een plankje waar je iets op kan zetten en een rolgordijnen voor het bed voor de privacy.

Straks vroeg slapen en morgen weer vroeg op pad.

Groetjes, 

Rolstoelpelgrim