Dag 31, van Yesa naast Monreal.

Toen vanochtend vroeg mijn wekker ging was het nog donker en duurde het even voor ik op wilde staan. Ik had een prima nacht gehad maar het regende enorm hard. Hoewel mijn tent grotendeels droog stond zag ik dat er toch wel wat regen tegen aan gewaaid was. Dus helaas toch niet helemaal droog inpakken. Gelukkig kon ik ondanks de regen wel droog inpakken door dat afdak.  Toen alles opgeladen zat ging het nog harder regenen. Gelukkig had ik nog een klusje te doen waar ik al een paar dagen in de avond te moe voor was. Mijn vlaggenstok was gebroken en ik wilde het repareren door een houten stokje in het metalen buisje te zetten en het dan vast te plakken met ducktape. Een takje had ik al gevonden maar moest het nog op maat bijsnijden met mijn zakmes. Dat heb ik dan maar gedaan terwijl ik moest wachten tot de bui minder werd. En nu is mijn vlaggetje weer heel en kan hij weer hoger gezet worden.

Mijn accu had ik gisteren buiten bij het hostel/restaurant achter gelaten aan een buitenstopcontact. Een prima plek vond ik.

Bij het restaurant aangekomen was er niemand maar de deur stond open. Ik riep maar niemand kwam. Toen naar binnen gelopen, ik zag mijn accu direct naast de deur bij de balie staan, ze waren blijkbaar zo vriendelijk geweest om het naar binnen te halen. Ik legde een bedank kaartje neer en ging naar mijn rolstoel. Ik legde nog even de 2e accu aan de stroom en ging naar de wc.

Toen ik van de wc kwam en mijn geladen accu in mijn stoel wilde doen kwam er een man naar mij toe lopen. Hij keek niet al te blij naar mij maar zei niks, toch keek hij naar me alsof er iets was. Ik vroeg of hij Engels sprak maar hij zei van niet. Ik zei in het Engels dat ik geen Spaans spreek en probeerde te achterhalen wat er mis was. Uiteindelijk bleek hij heel goed Engels te spreken en vroeg boos of ik het normaal vond om ergens buiten een accu op te laden. Ik zei dat ik dit gisteravond afgesproken had met iemand van het restaurant en toestemming had gekregen om in de nacht te laden terwijl ik bij de kerk in mijn tent sliep, Hij herhaalde het een aantal keer en zei dat de accu wel had kunen verdwijnen. Ik zei dat ik helaas geen keus had en het risico altijd neem als ik reis en er altijd maar het beste van hoop. Hij bleef maar boos en zeggen dat dit zomaar niet kan alsof ik hem de schuld had gegeven van iets. Ook zei hij dat hij me had geprobeerd te bellen maar ik niet opnam (ik heb geen telefoontje gemist). Ik was me van geen kwaad bewust en ben maar snel de accu die lag te laden op gaan halen en ben ingepakt en vertrokken. Ik heb hem zelfs nog bedankt voor het laden maar er kon geen vriendelijk woord vanaf. Ik vond het een vervelende start van de dag.

En zo startte ik mijn reis van de dag, met een rot gevoel van het vervelende gesprek en stortregen. Mijn etappe voor vandaag was te lang om maar 1 volle en 1 halve accu te hebben. Daarom besloten naar een hotel/restaurant te gaan op zo’n 7 kilometer verder om te laden. Het was een natte en koude rit. Bij het restaurant aangekomen was ik enorm koud geworden en was ik blij er te zijn. Bij binnenkomst werd ik al snel aangesproken door een Nederlandse man die al jaren in Spanje woont (getrouwd met zijn vakantieliefde). Ik maakte een praatje en vroeg of hij wist of er plekken waren in het restaurant met een stopcontact. Hij wees me de weg. Ik besloot een kopje thee te drinken zodat ik een tijd kon laden. De (beetje Engels sprekende) serveerster vroeg of ik ook nog iets wilde eten. Dat klonk wel goed nu ik zo koud was. Dus heb een broodje met ei gegeten. Van die thee en het eten raakte ik langzaam weer op temperatuur, mijn accu laadde en ik droogde op. Dat was wat ik nodig had. Ik sprak ook nog een Nederlands stel die daar op vakantie was met de camper. 

De regen hield maar aan. Ik nam nog wat chocolademelk. De prijs van het drinken en eten was meegevallen en wat warmte en chocola kon ik deze ochtend wel gebruiken. Uiteindelijk was het iets na 12 uur voor ik vertrok. Mijn accu was ongeveer 3 kwart vol en ik wilde gaan want anders zou het wel heel laat worden voor ik aan zou komen op het volgende adres. Ook was het inmiddels bijna droog en was de weersverwachting redelijk positief. En zo ging ik warm, droog en goed gevoed weer op pad. Hoewel de regen al vrij snel stopte was er wel een heel koude wind vandaag. De temperatuur was ook laag. Ik reed vrijwel de hele dag parallel aan de snelweg maar soms links en soms rechts. Een enkele keer was de snelweg redelijk dichtbij maar het grootste deel van de dag was die ver weg en zag ik hem ergens ver weg lopen.

Als ik de snelweg kruiste (vaak ging ik er dan onderdoor) zag ik bij rotondes de oprit naar de snelweg. Wat ik interessant vond om te zien was dat ze daar wildroosters hebben zitten om te voorkomen dat er herten ofzo op de snelweg komen. En gezien hun uitwerpselen die ik hier vaak aan de rand van mijn weg zie liggen zijn die er best veel.

Interessant vond ik ook nog een windmolenfabriek waar heel veel wieken lagen, wat een enorme dingen zijn dat. 

Het eerste deel van de dag had ik een flinke klim van zo’n 5 kilometer lang. Tot 725m hoogte, berg Loiti stond er op het bordje. Maar goed dat ik had geladen in het restaurant. 

Wat betreft de natuur, het was nat. Ik zag veel stroompjes water. De bermen stonden vol bloemetjes en ik zag vooral veel struiken die vol zaten met rozenbottels en brem. Ook zag ik mooie paddestoelen. Er waren veel bergen maar door de wolken/mist lieten die vooral veel aan mijn fantasie over. Ik zag meestal alleen de onderste helft van de berg.

Op een gegeven moment zag ik het dorpje liggen, tegen een helling aan. Naar de herberg was het ook best een klim. Nu in de herberg, we horen hier fanfare muziek, er schijnt een dorpsfeest gaande te zijn. Maar ik heb geen energie meer om er te kijken.

Ik zit hier met een groepje van 3 Franse dames en 1 man (ik denk Spaans). Wel bijzonder vind ik dat de herberg een aangepast toilet heeft (met rolstoel op de deur) maar verder niet aangepast is en slaapplekken boven heeft. Mij lukt dit gelukkig wel.

Zo vroeg mijn bed opzoeken. Vandaag 33 kilometer gerold. Na gisteren voel ik mijn armen wel. Morgen een iets kortere dag, en volgens de voorspellingen beter weer. Dan als het goed is naar Pamplona!

Groetjes,

Rolstoelpelgrim