Om 4 uur ging de eerste wekker op de slaapzaal, tot 6 uur heb ik nog geprobeerd te slapen maar toen was het voor mij ook tijd om in te pakken. In het eerste dorpje waar ik langs reed keek ik bij de kerk. Ik hoopte deze Palmzondag ergens een kerkdienst te vinden want daar waar ik sliep begon die pas om 13.00 en zo lang kon ik niet wachten. De kerk was dicht maar er hing wel een briefje op de deur met hoe laat in welke plaats in de regio er vieringen zijn. Daarop las ik dat zo’n 6km verderop, net naast mn route in Itero del Castilo, er om 11.30 een viering zou zijn. Dat kwam goed uit dus ik rolde er heen. Ik had goed doorgerold en was veel te vroeg. De kerk zag er uit alsof hij nooit gebruikt werd. Onkruid voor de deur en de “rolstoel toegankelijke route” was zo begroeid (onkruid tot wel een meter hoog) dat ik me afvroeg of er wel een viering zou zijn. Zeker nadat een voorbijganger in het dorp zei dat er altijd alleen op zaterdag vieringen zijn. Gelukkig kwam 11.20 (10 minuten voor de viering) toch iemand met de sleutel en direct daarna volgde ook een priester en 2 oudere tienerjongens die misdienaar waren. Die 2 hielpen me om m’n stoel over de hoge drempel te krijgen en toen was ik in de kerk. Uiteindelijk waren we met nog geen 10 mensen (inclusief ikzelf, priester, misdienaars en dus heel weinig dorpsbewoners). De viering begon met het verhaal van palmpasen, een mini procesie van buiten naar binnen met “palmbladeren” (in Nederland wordt hier buxus voor gebruikt maar hier kreeg ik een tak van een dennenboom.) Daarna begon de viering. Na afloop hielpen de jongens me weer naar buiten en vervolgde ik mijn weg.
Ik reed de hele dag relatief vlak, uitgestrekte velden graan en gewassen die ik nog niet goed kan herkennen omdat ze te klein zijn. Veel vogels die ik zie vliegen en hoor zingen. Buiten de vogels en de wind is het stil. Op de wegen waar ik over rijdt zijn nauwelijks auto’s, als ik er 2 per uur zie houd het wel op. Ik vind het wel fijn om zo rustig door het landschap te rollen.Ik reed langs een kanaal met een aantal sluizen. Nr 17,18,19 en 20 die achter elkaar liggen. Ik lees dat ze inmiddels niet meer in gebruik zijn maar het was leuk om te zien.
In Frómista aangekomen ging ik naar een herberg. Die bleek helaas vol doordat 2 andere herbergen hier dicht zijn. Gelukkig was er nog een andere die wel open is. Op de weg daar heen zag ik dat de kerk hier open was, dus daar heb ik ook even gekeken. Het gebeurt niet vaak dat kerken hier open zijn. Daarna ging ik naar de herberg, daar was gelukkig wel plek.
Net wat oud brood met lekkere blauwe kaas en wat fruit gegeten in de tuin van de herberg en nu lig ik weer op bed te schrijven. Deze keer een zaal met 3 stapelbedden. Vandaag gelukkig een dag zonder grote problemen, geen lekke banden enzo. En zelfs het weer bleef goed, ondanks de verwachte regen geen druppel gevoeld. Morgen weer verder maar zo eerst uitrusten en vroeg slapen.
Groetjes,
Rolstoelpelgrim
Hallo Laura, het is zo leuk om je nu te volgen op een voor mij ook bekende route! Ik liep lang geleden (2007) van Frankrijk naar Santiago, voor mijn zijn dit goede herinneringen die ik nu herbeleef dankzij jou. Buen Camino!
Mooi Laura, jij ziet nog wel eens wat van de wereld moedig en dapper ben je, vinden het leuk je reisverslag te lezen, Prachtig! Tot de volgende keer, gerry en piet.
Gezegende Goede Week Laura!
Wat een prachtig kerkje! Wel bijzonder bijna een privé dienst. Prachtige foto’s trouwens dat is echt genieten en maakt het ook echt beeldend. Zo blij dat je er altijd foto’s bij plaatst. Mooie dag weer gewenst.
Gisteren was ik in een kerk waar de kinderen met palmpaasstokken binnenkwamen. In mijn eigen kerk gebeurt dat niet. Wat een vrolijk gezicht! En nu de stille week. Ik wens je een rustige mooie reis toe. Bedankt voor het meebeleven via je verhalen en foto’s.
Bonjour Laura, de Paray le Monial où la messe des Rameaux a été télévisée de la Chapelle des Apparitions que tu connais bien pour y venir chaque année depuis longtemps déjà.
Tu es tellement courageuse, battante et n’as peur de rien !
Le froid, la pluie, la crainte de ne pas trouver d’hébergement, d’avoir une panne de batterie (je parle de celle de ton fauteuil, parce que la tienne est fortement rechargée par Celui qui te donne cette force extraordinaire, Notre Seigneur Jésus Christ !) rien ne t’arrête et pourtant… tu aurais bien des raisons de capituler quelque fois !
Mais NON ! Tu tiens bon toujours, tu reçois tellement de grâces !
Je suis persuadée que ta persévérance est grandement récompensée par
Le Seigneur qui sonde les coeurs, voit le meilleur et les raisons profondes qui te font parcourir ces chemins difficiles pour te rapprocher encore et encore de LUI.
IL te donne les forces nécessaires pour continuer.
Il sait que par ton courage, ta joie de vivre, tu évangélises, tu parles de LUI aux cœurs des gens que tu croises, qu’ils LE connaissent bien, peu ou pas du tout !
Tu es là ou IL EST et tu transmets…
Merci pour la belle personne que tu es et au plaisir de te revoir à Paray-le-Monial.
Plein de sourires, d’encouragements et de bonjours de notre belle Bourgogne…
Dankjewel voor je mooie verhalen : wat een moedige vrouw ben je zo vol vertrouwen dat je daar zal komen zoals je bedacht had . Ik heb bewondering voor je . Lieve groeten en een veilige reis verder gewenst Hennie van de Gronden Niekerk
Ik vind je echt een kanjer zo’n avontuur als pelgrim naar Santiago.dank voor alle mooieverhalen en foto’s.ik wens je een “Goede Week”.toe.groetjes Loes.