Pelgrimstocht dag 23, Las Herrerias – La Laguna

Nadat ik vanochtend met vol geladen accu’s mijn dag weer begon werd het al snel zwaar. Gemiddeld was de klim vandaag 9% maar er waren veel stukken die veel steiler waren. Al na ongeveer 1 kilometer ging het mis, ik moest achteruit rollen (in verband met mijn balans kan ik achteruit steilere hellingen nemen) en opeens voelde ik mijn aankoppelvoorwiel losklikken…. Midden onder mijn rolstoel bleek de bevestiging losgetrild. Gelukkig heb ik dit al vaker opgelost maar het lastigste was dat ik allerlei dingen die aan/onder mijn rolstoel vast zitten (oa accu tas) los moest halen om er bij te kunnen. Dat was dus een vervelende klus. Maar gelukkig wel gelukt! Na ruim een half uur kon ik weer verder rollen.

De klim was enorm zwaar, mijn gemiddelde snelheid lag vandaag op 1 km per uur. Elke meter omhoog was enorm hard werken. Meter voor meter kroop ik omhoog. De accu’s liepen enorm snel leeg. Na zo’n 2,5 km was de 1e al leeg. Die heb ik gelijk aangesloten aan de powerstation zodat die kon laden. Daarna op m’n 2e accu doorgerold. Maar het bleef enorm zwaar, voor mij, maar ook voor mijn wielen die regelmatig in storing gingen omdat het te zwaar was. Ik kwam bijna niet omhoog en wilde meerdere keren bijna opgeven en terugrollen naar de herberg waar ik vandaan kwam in het dal omdat het er naar uitzag dat ik nooit het volgende plaatsje met herberg zou bereiken. Ook die 2e accu raakte snel leeg, de 1e was inmiddels weer zo’n 3/4 opgeladen en de powerstation was leeg dus weer accu’s geruild, de laatste stroom die ik had. Op de plekken waar ik tussendoor even rustte en/of accu’s wisselde kon ik wel even genieten van bloemen en soms kleine watervalletjes. Die waren er veel. Ik worstelde na elke pauze weer door. Ik heb ook het grootste deel van de dag achteruit gerold. Het enige voordeel daarvan is dat ik dan mooi uitzicht heb. Maar door de kracht die het rollen kostte, kon ik er niet erg van genieten. Nog wel wat foto’s gemaakt, dus zie je uitzicht op de foto’s van vandaag weet je dat ik achteruit rij… er waren flinke stukken van rond de 15%, gemiddeld was het 9%. Flink steiler dan de Somportpas in de Pyreneeën. Ik moest nog 1 ½ km rollen toen er een groepje Duitse fietsers langs reed. Ze reden door maar niet veel later kwam de man terug lopen en hij heeft mij geholpen om dit laatste stuk te overbruggen. Zonder zijn hulp met duwen had ik het nooit gehaald. Boven aangekomen kreeg ik ook nog lekkere sinaasappelsap van hem. En we spraken even over mijn reis. Ook zij zijn op weg naar Santiago. Daarna bij de herberg gevraagd voor een bed. Gelukkig was er nog plek in de herberg. Dat is nodig want mijn energie is echt wel op. Veel pijn ook, m’n armen hebben te hard gewerkt. dus maar even een beetje extra pijnstillers na deze dag.

Net zowel een radio- als TV-interview gedaan bij Omroep West. Leuk om te doen. Radio had ik al vaker gedaan maar TV was voor de eerste keer. Dus ik ben weer een ervaring rijker. Ik heb de links van de afleveringen gezet bij alle media berichten.

Zometeen nog even wat makkelijks eten, stuk brood, kaas (ik vond net mijn stuk geitenkaas terug in m’n tas, op een plek waar ik me niet kon herinneren dat ik het gestopt had, was het al 2 dagen kwijt. Gelukkig was het vacuüm verpakt dus nog helemaal goed!) en wat fruit. en dan daarna snel lekker slapen. Morgen nog 2,5 km klimmen en dan ben ik op de top.

Groetjes,

Rolstoelpelgrim