Toen ik rond 7 uur een beetje wakker werd hoorde ik een koe naast mij staan! Ik deed de tent open maar daar schrok ze van dus liep ze weg. Leuk om zo wakker worden!
Gisteravond voordat ik sliep had ik ook nog even bij de koeien in de stal en kalveren in de wei gekeken, zo leuk!
Maar ja, hoewel ik boerderijen erg leuk vind was het toch tijd om te vertrekken.
Het eerste dorpje dat ik bezocht was Chanaleilles.
Onderweg daarheen ging m’n fietscomputer klagen, hij zat te vol. Ik had er nooit meer aan gedacht om alle eerdere ritten uit z’n geheugen te halen. Normaal is dat heel makkelijk. Ik koppel hem met een kabel aan m’n mobiel, dan start de app en dan gaat het verder vanzelf. Dat dacht ik nu ook even te doen en toen kreeg ik een melding dat m’n fietscomputer niet meer word ondersteund door de app, te oud… (ik heb hem 4 jaar). Heel irritant. Gelukkig kon ik een deel van het geheugen handmatig legen maar het is wel vervelend want ik kan nu niet meer alle gegevens op m’n mobiel zien. Hopelijk lukt het thuis op de computer nog wel.
Gelukkig kon hij nadat er weer ruimte was gemaakt weer aan en kon ik weer verder. Steil de berg op.
In het dorp was een mooie kerk uit de 11e en 13e eeuw die ik bezocht. Echt weer een mooi oud kerkje. Ik was er alleen dus even rustig kunnen zitten en zingen. Helaas een grote tree bij de ingang dus de rolstoel bleef buiten.
Daarna rolde ik verder, nu een stukje de heuvel af, maar helaas snel weer omhoog, dat bleef nog voor een flink stuk van de route. Ongeveer de eerste 10km gingen omhoog en daarna naar beneden. De eerste accu vond het na 5km al genoeg en de 2e was half leeg toen ik aan kwam bij de bron van St. Roch. Een heilige van de pelgrims. Dit zou een geneeskrachtige bron zijn. Na de bron bezocht ik de kapel van St. Roch die 300 meter verderop aan de zelfde route ligt. Bij de kerk was iemand die de pelgrims ontving en ik kreeg er een stempel voor in m’n pelgrimspaspoort.
Tussen de bron en de kerk ging ik ook nog een dubbele grens over. Van departement Haute Loire in regio Auvergne naar La Lazere, regio Occitanie.
Nadat ik even in de kerk was geweest was het tijd om weer verder te gaan. De rest van de route was grotendeels bergafwaarts. Dit gaf me extra kans om te genieten van het mooie landschap, de bergen, mooie wolkenluchten, koeien in de wei die ik niet alleen zag maar ook hoorde. In bijna elke weide loopt een koe met bel.
Ook zag ik vandaag veel roofvogels.
Doordat ik omlaag rolde raakte mijn rolstoel accu’s voller ipv leger, hierdoor kon ik de 2e helft doen zonder verbruik.
Net voor de camping bezocht ik nog de kerk in St-Alban sur Limagnole en daarna de supermarkt voor oa brood, want morgen is het zondag en ik weet niet of het lukt om dan nog brood te vinden.
Op de camping aangekomen heb ik de tent opgezet. Daarna naar het toiletgebouw voor stroom. Helaas geen stopcontact… was even spannend maar gelukkig mag ik mijn rolstoel opladen bij de Engelse mensen aan de overkant van het pad. Gelukkig hadden zij de juiste adapter om een Nederlandse stekker in een Engels stopcontact te krijgen.
Dan ga ik zo weer lekker slapen. Morgen weer verder.
Groetjes,
Rolstoelpelgrim
Heel erg bedankt Laura voor al deze mooie momenten
Het blijft toch altijd zo bijzonder hoe de Camino zichzelf altijd oplost. Bedankt voor je verhaal!
Als de batterijtjes zich zelf ( gedeeltelijk ? ) opladen tijdens de rit , in de afdalingen kan je dan geen grotere afstand gaan overbruggen ?
tis maar een idee, je moet natuurlijk wel de kracht hebben om dit te gaan doen , of is het opladen op deze manier niet toereikend genoeg ? Maar een paar km verder geraken per dag kan op termijn een dag uitsparen naar het grote doel ! t was maar een idee ?
Toch misschien niet zo belangrijk , als je kan genieten van de natuur !
Hoewel ik nog een halve accu over had is dat niet meer genoeg om de volgende camping te halen. Vaak is het de afstand van de camping die de lengte van de etappe bepaald.
Bij mijn planning hou ik er sowieso altijd al rekening mee met hoeveel berg op/bergaf de route gaat en welk effect dat heeft op m’n accu’s. Vandaag heb ik dan ook zo’n 22 km kunnen rollen terwijl ik dat nooit had gehaald als het allemaal bergop was, juist doordat ik bij laadde kon ik deze camping halen (en een eerdere camping was er niet).
Daarbij heb ik gelukkig geen haast.
Het “grote”doel, Santiago (of dit jaar Rocamadour) is niet echt mijn grote doel, al is het natuurlijk de richting waarop ik ga. Mijn doel is vooral de weg, de ontmoetingen, de natuur, de stilte, de rust.
Dat is ook super !
Wat een mooie foto’s weer …Vind het wel mooie routes die je maakt !
Bedankt om elke dag uw relaas te mogen lezen met daarbij enkele mooie foto’s. Zondag vandaag, wat schaft deze dag u? Terug veel bergop en bergaf? Hopelijk heb je genoeg proviand “ingeslagen” zodat je er sterk op staat en uw dagtocht tot een goed einde brengt.
Ik wens u alle goeds toe.
Fijne zondag gewenst, Laura.
Het is mooi om zo met je mee te reizen ! Ik vind het knap dat je elke dag ook nog energie hebt om je bericht te posten. Onderweg moet je al namen van dorpen en kerken noteren ons avonds alles goed te kunnen reproduceren.
Dankjewel
Dat was weer een prachtige dag Laura. genoten van de foto’s heerlijk die koeien snuiten wat een nieuwsgierige beesten zijn het toch. Wat fijn dat je de accu’s bij de overburen mocht opladen. Weer een mooie roldag toe gewenst.
Laura heel mooi jou verslag bijna alles is al gezegd veel succes verdelen mooi de foto’s.