Vandaag stond er in kilometers maar weinig op het programma, de planning was geloof ik 22 km en het zijn er een kleine 25km geworden. Maar dat zegt niets over de zwaarte.
Vanochtend stond ik eindelijk niet bevroren op na een goede nacht met de thermosfles van de buurman (zie verhaal van gisteren) en mijn eigen warme drinkfles In combinatie met mijn zomerslaapzak, een vuilniszak en een nooddeken (zo’n glimmend folie ding).
Mijn rolstoel was weer helemaal vol geladen en na de tent te hebben afgebroken vertrok ik.
eerst ben ik even langs de supermarkt gegaan voor mijn dagelijkse boodschappen en daarna weer snel door. Het ging weer door erg mooi gebied. Ik zag erg veel aalscholvers met hun vleugels gespreid staan. Vind ik altijd een leuk gezicht.
Na een tijdje rollen werd ik ineens ingehaald door een bekende man op de fiets, het was een van de mensen die ik kende van de camping en waar ik mijn rolstoel mocht opladen. We zwaaiden en hij fietse alweer door.
Ik reed ook lange tijd langs de spoorlijn. De treinen hier zijn erg kort en vrolijk gekleurd maar hebben geen bovenleiding.
Al vrij snel kwam ik aan in Revin. Daar was ik op bekend terrein want hier had ik afgelopen zomer geslapen als tussenstop opweg naar Taizé (voor wie het niet weet, dat is een klooster in midden Frankrijk waar ik jaarlijks heen ga).
Revin was voor mij het eind van de internationale maasroute die ik sinds Maastricht heb gevolgd. De maasroute gaat door maar ik sla af richting Rocroi, maar 11 kilometer van Revin. In Rocroi kan ik dan beginnen aan de Via Campaniensis. Een officiele pelgrimsroute naar Santiagio.
11 kilometer is normaal heel goed te doen en rol ik in 2 uur. Maar niet deze kilometers. In die 11 kilometer had ik een stijging van gemiddeld 5% en mijn maximum stijging was 20% (moest ik achteruit doen omdat ik anders achterover kiepte)
De eerste helft van de route na Revin reed ik op een D weg waar ook vrachtwagens en autos met 80km per uur langs reden. Wel moet ik zeggen dat ik vind dat die automobilisten erg goed rekening houden met fietsers, wandelaars en in mijn geval een rolstoel op de rijbaan. In Nederland word ik regelmatig op 30cm gepasseerd maar hier houden ze zeker 1 1/2 meter afstand. Heel fijn. Onderweg maakte ik ook nog even een stop op een uitzichtpunt om op adem te komen. Er kwamen 2 wielrenners aangereden, vader en dochter uit Engeland. Heb ik even gezellig mee gesproken en daarna gingen we beide weer verder.
De 2e helft van de route liep door een bos over een kleinere zijweg waar maar af en toe een auto komt. Er stopte nog een vrouw om te vragen of het wel goed ging. Ik denk niet dat hier vaak rolstoelen rollen. Op die zijweg zag ik eigenlijk alleen maar bomen en een enorme helling
aan het eind van die weg stond ook de naam van de weg, dat is Vallée de Misère, en dat vond ik wel een toepasselijke naam. Het was echt een enorm zware dag.
In Rocroi ben ik naar de touristeninfo gegaan. Ze hebben hier een gemeenteherberg. En nadat ik een stempel in mijn paspoort kreeg gingen we naar de herberg. Ik slaap hier nu alleen en heb van alles kunnen doen waar de laatste dagen op de camping niet van kwam. Uitgebreid douchen, warm eten, de tent drogen (uitgehangen in de douche) en kleren wassen. Dat laatste is hier heel fijn want er staat een centrifuge dus na het wassen met de hand zijn de kleren na de centrifuge al weer bijna droog.
ik ga nu mijn route voor morgen bekijken en dan slapen. Ik ben enorm moe en toe aan een goede nacht slaap.
Tot morgen!
Vallee de Misère … tjongejonge! Petje af Laura!
Mooi verslag van een boeiende reis Laura.
een mooi vervolg de komende tijd. .. .
Groet uit Nieuwkoop van Rineke Poot.
20% is wel heel steil. Wij hebben ook tot 20% moeten fietsen in Zuid Engeland. Heel zwaar.
20 % is zeker stijl. Ik kan dat ook niet vooruit doen, dan kiept mijn rolstoel achterover. Ik doe het achteruit, wel enorm zwaar (ook omdat ik met achteruit rijdennandere spieren gebruik dan normaal) maar ik heb het gered. Afgelopen zomer had ik al eens 17% gedaan dus 20% is weer een nieuwe overwinning. Maar hoop het niet al te vaak tegen te komen.