Vanochtend op de camping helaas niet zo lang uitgeslapen als gehoopt maar wel lekker rustig aan gedaan. Dat deed me goed. Pas rond 10 uur rolde ik de camping af.
Ik rolde langs een decathlon en heb daar een vervangende regenjas gekocht want m’n oude heeft al tijden een lekke mouw. Hopelijk blijft het droog maar morgen is er toch wel weer kans op een buitje las ik (al zijn de verschillende weerberichten het niet helemaal met elkaar eens).
Ook kocht ik nog wat boodschappen, vooral brood was erg hard nodig want m’n laatste stukje brood was in een papierenzak uit m’n etenstas gevallen en had de nacht in mijn voortent gelegen waar de huisjes slakken van hebben genoten, allemaal gaatjes in zowel de zak als het brood….
Na de boodschappen rolde ik snel weer verder. Al snel kwam ik bij Monasterio de Irache. Dit is een groot klooster dat naast een wijnbedrijf ligt. Hier zijn 2 kraantjes, de linker is een heel speciaal kraantje. namelijk eentje waar je wijn kan tappen! Nu drink ik geen wijn (gaat niet zo goed samen met medicatie) maar ik heb wel een heel klein flesje gevuld (met hulp van een voorbijganger) voor het thuisfront. Verder m’n waterfles gevuld met het rechter kraantje.
Er was een webcam waarop mensen thuis konden meekijken, en van m’n zus kreeg ik deze foto doorgestuurd.
Verder was het een heuvelige tocht. Onderweg plukte ik veel bramen. Eindelijk stonden ze zo dat ik er goed bij kon. Vaak is er hier langs de weg een grote greppel voor de afwatering waardoor ik slecht bij het fruit kan om te plukken. Ook zag ik veel boomgaarden met olijfbomen en amandelbomen.
Uiteindelijk kwam ik aan in Los Arcos. Toen ik hier op het plein kwam werd er voor me geklapt! Er waren mensen die al over me hadden gehoord en mensen die ik al eerder had gezien en/of gesproken, heel bijzonder om zo verwelkomt te worden. Ook sprak ik daar met een hoop andere mensen.
Daarna ging ik naar m’n herberg,
Vanochtend had ik contact gehad met pastor Lijesen van de katholieke kerk van Gouda en omstreken (Sint Jan de Doper parochie). Hij is ook al een paar weken op weg op de fiets en rijd dezelfde route als ik doe. Toen ik er achter kwam dat hij deze route ook doet had ik contact gezocht met hem. We hadden afgesproken elkaar te ontmoeten als hij mij in zou halen. Vandaag was die dag. Maar dit inhalen gebeurde pas toen ik al op mijn slaapplek was. Toen kwamen ze aan op de fiets. Hij en zijn reisgenoot logeren ook in deze herberg (dus echt ingehaald hebben ze me nog niet, morgenochtend pas). We hebben samen even de kerk bezocht (die dicht was toen ik er voor het eerst langs rolde). Een kerk met naar mijn smaak te veel goud. Maar wel heel indrukwekkend.
Ik werd ook uitgenodigd voor een pelgrimsmaaltijd dus ik heb vanavond heerlijk gegeten. Het was ook erg gezellig.
Nu lig ik in mijn kamer die ik deel met 4 andere vrouwen, waaronder een Vlaamse. Er zijn hier sowieso relatief veel Nederlanders en Vlamingen want deze herberg wordt door een Belgische organisatie gerund.
Morgen ga ik mijn laatste dag rollen. Mijn lijf begint problemen te krijgen en mijn banden worden ook heel slecht (en mijn bijzondere 25 inch banden zijn haast niet verkrijgbaar) en morgen eindig ik op een plek met een treinstation. Komende dagen blijf ik schrijven over mijn terugweg en wat ik meemaak dus jullie zijn nog niet van me af.
Groetjes,
Rolstoelpelgrim
Ik heb je helemaal gevolgd deze pelgrimage 2024. Ik ben zelf ook een roller en gewoon een beetje jaloers op je.
Fantastisch! Chapeau!
Fijne laatste dag en goede terugreis, die ik natuurlijk ook zal volgen.
Lieve groeten.
Wat heb je het lang volgehouden Laura! Groot petje af hoor. Ik heb je alle dagen gevolgd en genoten van je verhalen, prachtige foto’s en bijzondere ontmoetingen. Pas goed op jezelf, goede thuisreis en hopelijk tot gauw een keer. Liefs, Sylvia
Ik vind het knap van je. Je bent lang van huis. Eerst met je zoon genoten van vakantie en daarna pelgrimere,langer dan anders onderweg. Al voorbij Pamplona dat is geweldig., toch
Wat een mooie dag was dit weer Geweldig dat flesje wijn! Hoe kom je op het idee…. Wat een fantastische tijd heb je weer meegemaakt Laura! Hoop dat je treinreis net zo mooi word ook daar kijk ik naar uit.
Wat een grappig einde met die dubbele tapkraan. Wat heb jij een kilometers gemaakt en hebben we genoten van je belevenissen en foto’s. Nog een paar blogs en dan zit het erop. Smaakt wel naar méér.
Gezegende terugreis alvast.
Wat een prachtige prestatie Laura, ik heb je weer helemaal gevolgd, mooie route, prachtige foto’s, al je belevingen. Ik wens je een fijne terugreis en ja ik blijf je zeker volgen.
Laura
Geweldig zo als het gaat met jou leuk om in Los Arcos te zijn de kerk is inderdaad wel met veel goud. Wij wensen jou een goede reis naar het station en een fijne terug reis wij blijven jou volgen. Hier in Twente waar wij nu zijn wordt het weer ook kouder en natter.
Groetjes van ons.
Knap,een fijne laatste dag en terugreis. En jou verslagen inspireren tot reis actie.
Een prachtige Pelgrimage tot nu toe, ik volg je al met bewondering vanaf de eerste km.
Zie nu met spanning uit naar het verloop van je terugreis.
.zien of dat mij zou lukken met de scootmobiel
Hey Laura , proficiat met je super lange trip dit jaar , 36 ritjes , zeg maar 36 ritten ook doorheen de bergen !
Nog een dagje en dan op het gemak met de trein naar je beginpunt Rocamadour waar je auto op je staat te wachten , maar geniet nog maar van de laatste dag(en) , ik blijf je volgen zover ik kan !
groetjes en hou het veilig
Patrick
Inderdaad de refugio in Los Arcos wordt gerund door vrijwilligers van het Vlaams Genootschap van Santiago de Compostela. De vrijwilliger die er nu van dienst is = de man met de baard is Bernard een buurman van mij.
Ik zou zeggen doe hem de groeten maar als je dit leest ben je waarschijnlijk al vele kilometers verder gerold.
Ik heb er destijds ook overnacht en ook ven de wijn van Irache geproefd maar met mate.
Fijne tocht waar die u ook brengt.
Toen ik in de maand mei vele jaren geleden overnachtte in Los Arcos kwam de Spaanse “verantwoordelijke” voor de refugio kijken hoe het was met de bezetting, maakte ik hem de opmerking dat er tamelijk veel ooievaars aanwezig waren. Hij sprak toen van een lokaal gezegde dat luidt als volgt en die hij opschreef in mijn dagboek: “ Por San Blas la cigüeña veras si no la ves nieve en los pies”. In onze taal luidt het: Bij het feest van Sint Blasius keert de ooievaar terug wanneer hij geen sneeuw ziet aan zijn poten.