Weer even een update.
Ik wilde het al eerder schrijven maar mijn hoofd is zo wazig door de medicatie dat het niet lukte.
Allereerst wil ik iedereen bedanken voor alle lieve berichtjes, mailtjes en kaarten. Dit heeft me enorm goed gedaan. Want het is me behoorlijk zwaar gevallen dat ik in plaats van op reis te zijn ik nu op een ziekenhuisbed lig. Als alles was gelopen zoals gepland was ik vandaag met de auto in Rocamadour aangekomen en was vandaag of morgen mijn pelgrimstocht echt begonnen. Maar soms loopt het anders dan gepland en dan is het heel fijn om zo veel lieve en meelevende berichten te ontvangen.
Goede vrijdag werd ik ontslagen uit het ziekenhuis. Helaas gaat het ook nu nog niet beter met me dan toen ik nog in het ziekenhuis lag, maar omdat ze daar niet veel met me konden en ik mijn medicatie via pilletjes kon krijgen was er geen noodzaak om me langer in het ziekenhuis te houden. Ik wilde zelf eigenlijk nog niet naar huis omdat ik nog niet voor mijzelf kan zorgen. Ik kan namelijk maar 1 a 2 minuten zitten en elke mini activiteit buiten bed kost me enorm veel. bijvoorbeeld na mijzelf wassen heb ik weer uren erge pijn en moet ik een halve dag bijkomen.
Er is om die reden geprobeerd of ik in plaats van direct na het ziekenhuis naar huis eerst naar een revalidatie centrum of zorghotel zou kunnen, maar helaas kwam ik vanwege regelgeving daar niet voor in aanmerking… Gelukkig kon ik wel bij mijn ouders terecht, en hier ben ik inmiddels ruim een week.
Ik lig hier op een ziekenhuis bed in de woonkamer. Hier word goed voor me gezorgd door mijn ouders en zoon. Ook heb ik hier mooi uitzicht op de tuin waar veel musjes en andere vogels vliegen. Ook zie ik de appel en perenboom met mooie bloesem en andere fleurige bloemen.
Hoe het nu verder gaat weet ik nog niet, ik word dinsdag door de neuroloog gebeld. Een paar weken geleden had ik nooit verwacht dat ik dit nog eens zou zeggen, maar ik hoop dat er een operatie mogelijk is en dat ik dan daarna aan mijn herstel kan werken.
Nog even een leuk nieuwtje. Een paar maanden geleden werd ik gemaild door het tijdschrift Margriet over of ze een foto van mij mochten plaatsen en een klein stukje over mij mochten schrijven. En nu stond er een kort stukje over mijn pelgrimstocht in Margriet extra (margriet extra is een speciale thema uitgave van het weekblad Margriet) op pagina 107. Erg leuk! Jullie kunnen het op de foto hier onder lezen of via het menu onder interviews.
Hoe het verder gaat met m’n pelgrimstocht en wanneer ik verder kan weet ik niet. Wel zal het nog wel even duren voordat het zover is. Ondertussen droom ik over nieuwe pelgrimages. Natuurlijk het vervolg van de grote tocht naar Santiago maar ook andere korte opties komen in m’n gedachte voorbij. Fijn om alternatieve ideeën achter de hand te hebben voor als Frankrijk nog even iets te veel is en ik toch al iets ben hersteld en al wel iets kan/wil doen. Ook om weer conditie op te bouwen na lang moeten liggen. Ik denk aan bijvoorbeeld het Jabikspad en Odulphuspad in Friesland , in Brabant is er ons Kloosterpad en er zijn nog veel meer pelgimspaden. Maar eerst maar eens zien dat ik weer gezonder wordt.
Als ik meer weet zal wel weer een blog schrijven.
Groetjes,
Rolstoelpelgrim
Fijn weer wat van je te horen.
Wat een tegenvaller zeg, maar… ik bid dat je Zijn rust en ontspanning mag ervaren!
Wat zou het mooi zijn als je toch weer op pad mag gaan.
Lieve groet, Miranda
Wens je in ieder geval veel sterkte! Goed dat je omringd bent.door je ouders en zoon! Knap dat je blijft dromen van nieuwe avonturen! Denk aan je
Beste Laura heel veel sterkte met jou gezondheid. Toen jij schreef dat jij in de woonkamer bij jou ouders ligt, moest ik gelijk denken aan 64 jaar terug toen ik met een gebroken boven been helemaal in het gips
Verpakt vanaf mijn middel tot mijn tenen ook voor het raam lag thuis ook in deze tijd en de bloesem in bloei stond. Ik hoop dat jij weer snel de oude mag worden. Groetjes van Marian en Wim.
Dag lieve meid,
Na het lezen van je berichtje kwamen de tranen in mijn ogen, je weet wel waarom (zelfde problemen) maar… we blijven positief, das onze redding. We zoeken en blijven zoeken tot we de oplossing hebben. Schrijf gerust een persoonlijk mailtje, die zal ik met plezier beantwoorden.
Veel kracht en goeie moed voor jou en je ouders die je zo lief hebben.
dikke knuffel en vele zoentjes
Roosje
PS: Ik kreeg een telefoontje uit Spanje om me te melden dat ik nog steeds de enige rolstoeler ben die deze rit van 1254km alleen heeft volbracht, onverwacht maar best leuk dit te vernemen. We kunnen ook samen eens een paar stukken op onze 4 wielen volbrengen… laat je horen lieverd XXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
Lieve Laura,
Wat schrijf je weer een dapper en positief stukje! Nog steeds oog voor mooie details en nog steeds mooie dromen.
Ik wens je toe dat de pijn gauw minder wordt en weggaat, zodat je weer meer kunt. Fijn dat je bij je ouders kunt zijn en door hen wordt verzorgd. Blijf plannen maken, hopelijk kun je ze snel uitvoeren. Heel veel sterkte intussen!
Nou dat houd allemaal nog niet over Laura, Ik hoop dat je dinsdag iets positiefs te horen krijgt. Wat een lieve ouders heb jij en dan zo kunnen en mogen genieten van hun tuin! Hoop dat je snel weer aan je conditie kan bouwen maar vooral dat de pijn met grote stappen af zal nemen. Syerkte!
Sterkte
Hallo Laura, Fijn dat je op een goede plek bent waar je je vertrouwt voelt. Spannend hoe het nu verder zal gaan. Gelukkig blijft je positief en de mooie dingen die er wel zijn waarderen. Heel veel sterkte. Maria
Heftige ervaringen. Maar wat heb je ze mooi beschreven. En wat fijn dat je ook in het “kleine”: mussen in de tuin en bloesem vreugde kunt beleven en zelfs weer kunt denken aan kleinere tochten in Nederland. Ik wens je veel sterkte en genezing toe en hoop binnenkort weer een zwerfbericht van je te horen!
Jan
Hoi Laura,
Ik wens je heel veel sterkte en een spoedig herstel toe. Het komt heus wel goed.
Groetjes: Arjan.
Hoi Laura,
Heel veel sterkte en hopelijk kan de neuroloog iets voor je betekenen.
En ondertussen blijven genieten van de kleine grote wonderen in de tuin bij je ouders!
Liefs en shalom, Marita
Hay Laura, weeral een “heftig” bericht, ‘k wens je alle goeds, ‘k heb in een eerdere reactie al geschreven dat Dr. Zeegers mij heeft geopereerd, (zat 2 jaar in een rolstoel en sliep ook beneden, want de trap op was geen optie) destijds in het Zuyderland ziekenhuis in Sittard Dr. Zeegers is gepensioneerd, en de afdeling is naar UMC Maastricht verhuisd en Drs. die hij heeft opgeleid zijn daar actief….. stel je komt er niet uit met die Neuroloog, is een telefoontje wellicht een optie en zinvol en Maastricht is ook maar een eindje 😉 Heel veel sterkte Lieverd, fijn dat je er zo “positief” instaat, dat scheelt een jas xxx Willem
Hallo Laura,
Wat naar om dit te lezen, dat je nu met zoveel pijn op bed ligt.
Het is niet anders.
Ik hoop dat je herstelt en de pelgrimstocht af kunt maken.
Voor nu sterkte en dat je maar mag genieten van het voorjaar met al het ontluikende nieuwe leven.
Groeten van een fan Patricia
Hallo Laura,
wat erg vervelend allemaal.
Hopelijk komt het weer goed.
Daar bid ik voor en steek een kaarsje op.
Liefs Thea
Hoi Laura,
Fijn dat je mentaal op de been kunt blijven, want dat is het belangrijkste. Daarmee verzet je niet letterlijk bergen, maar wel figuurlijk. ‘Hou je haaks!’ hoor ik regelmatig. Dat is letterlijk geen probleem in een rolstoel…