Vanochtend wat later vertrokken ivm regen maar toen dit was gestopt toch kunnen vertrekken. Al was het toen al na 10.00. Had op de camping ook nog gesproken met een Nederlandse man en het blijkt dat ik zijn zoon ken van Archeon, dan is de wereld toch klein.
De eerste kilometers waren wel heel druk omdat er hier een stuk snelweg mist. Die is in aanbouw maar hier is een stuk niet af dus neemt iedereen de kleinere weg. Zodra het verkeer de snelweg weer op kon werd het weer rustig.
Het was een mooie en rustige rit langs veel eucalyptusbomen. Af en toe zag ik andere pelgrims en kruisten zij mijn weg maar meestal liepen ze op grotere afstand en zag ik ze niet of ergens in de verte. Op de plekken waar we samen liepen heb ik nog wel een stempel gekregen. Ook stond er (buiten mijn bereik) iemand met een doedelzak naast het spelen ook pelgrimspaspoorten te stempelen. Klonk gezellig.
Bij de camping aangekomen bleek dit anders te zijn dan verwacht. Het bleek geen gewone camping maar een plek met ingerichte tenten voor pelgrims, alles vol en gereserveerd. Daarom door naar een volgende camping, 11km verderop, had ik nog wel moed toe. Helaas begon het enorm te regenen, echte hoosbuien met onweer. Maar ja, terugrollen was ook geen optie ik zat al tussen 2 plaatsen in. Dus maar gewoon doorgerold. Gelukkig werd de regen uiteindelijk minder en rolde ik verder tot mijn rolstoel er ineens mee ophield… net voor het vliegveld van Santiago. M’n linkerwiel (het wiel waar ik weinig problemen mee heb gehad) maakte harde en rare piepende geluiden en reed niet meer…. En zo liep alles anders dan verwacht en gehoopt.
Hij wilt echt helemaal niet meer rijden. Een Aziatisch gezin op de fiets heeft me naar een veiliger deel van de weg geduwd en een auto van een pizzakoerier staande gehouden. Die heeft voor mij een aangepaste taxi gebeld. Als jullie dit lezen, nogmaals dank!
Inmiddels scheen zelfs de zon dus dat maakte het wachten minder vervelend. Na een half uur ben ik door de taxi opgehaald (voorwiel moest er wel af maar uiteindelijk paste hij er in), die heeft mij nu naar de camping gebracht. Mn tent is opgezet maar het regent weer enorm hard. Ik zit daarom momenteel in een grote ruimte met wasbakken en een grote tafel met stoelen. Mijn rolstoel staat hier ook.
Ik hoop dat de reden van deze grote storing de regen is, dat hij te nat was en dat als ik mijn wielen nu goed laat drogen dat hij het morgen weer gewoon doet. Maar dat is afwachten. Hij staat hier nu in ieder geval droog en m’n accu’s zijn aan het laden. Morgen weet ik pas of hij weer gaat werken. Dan kan ik dus ook pas beslissen wat ik ga doen. Het zou vervelend zijn als ik hier, 8km voor de finish, zou stranden.
Ik heb gelukkig wel een reisverzekering achter de hand want als hij kapot blijft weet ik nog niet goed hoe ik dit op moet gaan lossen. Ik zal jullie op de hoogte houden.
Groetjes,
Rolstoelpelgrim
Ps. Het is nu de volgende ochtend. Helaas…. mijn rolstoel is te kapot om verder te gaan. Ik heb net de reisverzekering geveld en ze gaan mij repatriëren….
Ik hou jullie op de hoogte.
Potverdikkie, krijg je op het einde toch nog nog problemen met je rolstoel. Maar hopen dat morgen je wiel weer werkend kan krijgen. Je komt nu ook in de spits aan he. dus drukte wordt verwacht. Hou het droog en kom save in Santiago aan. Gr Loek
Dat is balen joh, maar …. Jacobus heeft jou zo ver gebracht, die laatste paar kilometers laat hij jou ook niet in de steek!
Lieve Laura, wat n pech kun je hebben en wat ben je toch dapper! Mogen veel mensen n voorbeeld aan nemen. En wat fijn dat er dan mensen zijn die je helpen, gelukkig maar! Die doedelzakken horen bij gallicie, net als Ierland, dat is keltisch, dus komt ook hier vandaan!
Heel veel succes morgen en we duimen dat alles als t droog is, t weer doet!
Ik zag je steeds op FB voorbij komen en heb net je hele blog tot nu gelezen. Wat een avontuur en wat een lef heb je. Ik ben zelf deeltijdroller. Ik heb veel bewondering voor je en ik hoop dat je probleem weer opgelost is, dus ben erg benieuwd naar je volgende blog. Ik wens je een gele goede en fijne voortzetting. Je laat zien dat er veel mogelijk is. Ik zou zoiets wel willen doen, maar zou het nooit durven. Daarom is het fijn om jouw verhalen te lezen. Wij waren 2 jaar geleden in Santiago de Compostella, wel met een camper en met de fiets.
You continue to amaze, Laura! Buen Camino from Sahagun.
Laura wat vervelend net voor de einde pech met jou rolstoel ik hoop dat alles opdroogt en het dan misschien weer doet, heel veel sterkte.
Hoi Laura,
Ik ben door het interview in het Anwb magazine jouw gaan volgen.
Heel inspirerend! En aangezien ik ook veel handbike haal ik uit jouw verhalen veel mogelijkheden.
Ik hoop van harte dat je het einde gaat halen.
Gr Alfred
Dat is wel even een zenuwen gedoe, ik hoop dat je ondanks dit toch kunt slapen.
Ik stuur een schietgebedjes naar Maria van Altijd durende Bijstand!
Laatste dag ,zet ,op!!
Bestaat er ook pelgrimsgeluk?….dan wens ik dat jou toe.
.
Hi Laura! It was great to met you. Glad my family and I were able to help you out and that you safely arrived to the next stop. Wishing you a safe journey ahead!
Nou het houd echt niet op zeg. Dit is wel de rit met de meeste problemen volgens mij. Ik hoop zo dat je vandaag weer verder kan want anders zou het toch wel erg zuur zijn, om zo kort voor het einde op te moeten geven. Succes ik hoop dat je al onderweg bent.
Helaas…. mijn rolstoel is te kapot om verder te gaan. Ik heb net de reisverzekering gebeld en ze gaan mij repatriëren….
Ik hou jullie op de hoogte.
Beste Laura,
Wat een verschrikkelijke pech… 8 km voor Santiago en dan te moeten opgeven. Wat een teleurstelling moet dat voor je geweest zijn. Heel jammer. Ik wens je veel sterkte en een goede terugreis naar Nederland.
Santiago is echter niet weg: ik weet zeker dat je terugkomt en hier aankomt.
Buen Camino!
Liefs van Nicoline en Mia (Huiskamer van de Lage Landen, 1ste verdieping van het Spaanse pelgrimsbureau)
Lieve Laura,
Tjonge, ben je al zover… enorm verdrietig dat je rolstoel kapot is.
Ik hoop dat je snel hulp krijgt en misschien iets gerepareerd kan worden.
Zelf ben ik een week in Ierland geweest, dus ik heb al jouw belevenissen van de afgelopen week net gelezen. Ik denk dat je wel wat bemoediging gebruiken kunt.
Dit is The Irish Blessing:
May the road rise to meet you.
May the wind be always at your back.
May the sun shine warm upon your face,
the rains fall soft upon your fields
and until we meet again
until we meet again,
may God hold you in the palm of His hand.
Bravo bravo
et merci beaucoupr pour votre courage et vos descriptions
bon retour
et à l’année prochaine pour les 8 kms restants ;))
Beste Laura,
Vlak voor je einddoel moeten opgeven, wens ik niemand toe en zeker jou niet. Alle tegenslagen met een goed humeur overwonnen en nu vlak voor de eindstreep houdt het wiel er mee op. Hoop dat de reisverzekering je met je spullen het laatste stukje naar Santiago kan brengen, dan wordt het toch nog een goed einde. Neem mijn hoed met een diepe buiging voor je af voor jouw doorzettingsvermogen. Voor de terugreis een buen camino