Terugreis dag 2

Vanochtend was het een stuk makkelijker inpakken. Alles in de auto stoppen is een minder grote puzzel dan alles puzzelen op mijn rolstoel. Al was ik daar na drie weken wel aan gewend en wist ik precies wat waar moest. Doordat ik zo snel was ingepakt was ik al veel vroeger weg dan verwacht. Al om 8.00 uur reed ik de camping af.

Ik reed verder naar Paray-le-Monial.  Daar had ik afgesproken bij de mensen waar ik 2 jaar geleden per toeval was beland toen ik een slaapplek zocht omdat de camping dicht was. Een vrouw in een rolstoel die samen met haar verstandelijk gehandicapte broer woont. Ik vind het mooi te zien hoe zij elkaar aanvullen. We hebben nog altijd zo nu en dan contact. Erg leuk om hen weer te zien en bij te praten in een mix van Engels en Frans. .
Bij hen heb ik een heerlijke lunch gegeten en ik ben met haar naar haar vrijwilligerswerk op het pelgrimsoord in Paray-le-Monial geweest. Hier heb ik nog een film gezien over de oorsprong van dit pelgrimsoord. Buiten dat het interessant is om de oorsprong te weten, vond ik het extra leuk dat de bisschop van Autun, bij wie ik in 2020 logeerde omdat ik ook toen voor een dichte camping stond, in die film dingen vertelde over het pelgrimsoord.

Rond 16.00 namen we afscheid en rolde ik nog een kort rondje door de basiliek en ging ik naar de auto terug.

Gisteren vroeg iemand of ik bij mijn stops altijd de rolstoel in/uit laadt. Dit wisselt nogal, bij korte stops waarbij ik met minder dan 50 meter toe kan of eventueel regelmatig kan zitten (bijvoorbeeld bij een kerk waar ik voor de deur kan parkeren, plekken die niet rolstoel toegankelijk zijn door een trap of een stop voor een lunch of een foto) ga ik vaak lopend, maar bij plek waarbij ik verder moet ga ik rollend in de rolstoel. Ik heb een auto met een klein hijskraantje voor mijn rolstoel dus uitladen is niet erg lastig.

Nadat ik Paray-le-Monial had verlaten ging ik naar Taizé, ik blijf er maar één nacht. Vanavond het avondgebed en morgen na het ochtendgebed ga ik weer verder.
Ik heb vanavond na het avondgebed afgesproken met één van de mensen die ik een ander jaar had ontmoet, hij zat toen in mijn groepje, een groepje waarmee ik nog altijd zo nu en dan contact heb. Hij woont hier sinds januari om voor langere tijd als vrijwilliger te kunnen werken.

Nu is het net voor het avond gebed en zit ik in Oyak, een soort open lucht café waar de bezoekers van Taizé in de avond samen komen en waar muziek wordt gemaakt. Maar nu is het verlaten.

Mijn tent heb ik hier op het kampeerterrein gezet, voorheen sliep ik altijd in een barak maar ik wil nu liever in de tent.

Morgen zal ik wel weer meer vertellen wat ik deze avond ga doen.

Groetjes.

Rolstoelpelgrim

Ps. Voor wie het nog niet heeft gedaan, als je bericht wilt wanneer ik een nieuw blog heb geschreven kan je onderaan de homepage je inschrijven voor de nieuwsbrief.