Dag 13. Bazancourt naar Reims

Gisteravond ben ik vroeg in slaap gevallen en vanochtend werd ik rond 7.30 pas wakker. Ik heb alles weer ingepakt en al om 8.45 reed ik naar het gemeentehuis om de sleutel in de brievenbus te doen zoals afgesproken.
Daarna ging ik weer op pad.

Al snel kwam ik er achter waar alle inwoners van Bazancourt van leven, suiker! Nee, het is niet zo dat ze suiker eten maar ze werken in de suikerindustrie. Ik reed langs een enorme suikerfabriek. Daar stonden enorm grote silos 1 had een inhoud van 45.000 m3 en was gevuld met suikerstroop en van dit soort maten stonden er nog wel een stuk of 10. De grootste strooppot die ik ooit heb gezien! De vrachtwagens reden af en aan. Naar binnen reden vrachtwagens met grote laadbakken vol met suikerbieten en naar buiten reden gewone vrachtwagens en tankwagens, ik denk met suikerstoop of zo.

Toen ik die industrie weer voorbij was begonnen de akkers met suikerbieten weer. Net zoals gisteren waren die eindeloos groot, tot aan de horizon.
Steeds meer velden waren nu ook kaal, daar waren de suikerbieten die al in de fabriek zijn. Ik heb zo wel de hele weg van de suikerbiet kunnen volgen.
En zo reed ik de akkers langs. de luchten waren bijzonder mooi.

Ik kwam nog 2 kleine dorpjes tegen. En in Pomacle kreeg ik nog een stempel van een goed Engels sprekende vrouw in het gemeentehuis. ook wandelde ik nog even langs de kerk. in tegenstelling tot de vele middeleeuwse kerken in Frankrijk was dit een kerk uit de jaren 20, in de eerste wereldoorlog zijn in de omgeving van Reims vele kerken vernield en daar voor in de plaats zijn in de jaren 20 van de vorige eeuw nieuwe “moderne” kerken gebouwd.

Na alle velden kwam ik weer in bebouwing, het begin van Reims. Ik rolde naar de Kathedraal waar ik een stempel kreeg. ook heb ik de kathedraal nog even bezichtigd.
Ook regelde ze hier mijn slaapplaats. Ik slaap in het Clarissen klooster en hier blijf ik 2 nachten voordat ik weer naar Nederland ga.
De Clarissen zijn een kloosterorde die leven in de voetsporen van St. Clara die woonde net als Fransiscus in Assisi in Italie. Eigenlijk is dit een soort vrouwelijke tak van de Fransiscanen.
nadat de slaapplek in het klooster door de mensen in de kathedraal was geregeld ben ik  de stad nog even in gegaan. Eerst was ik nog van plan om diverse dingen de stad nog te gaan bezoeken maar al snel merkte ik dat hier mijn hoofd niet naar stond. na zoveel dagen in de stilte, dagen door weilanden en bossen, was de drukte van de stad overweldigend. daarom besloten nog even in het centrum wifi te gebruiken om mijn terugreis met de bus te organiseren en daarna ben ik naar het klooster gerold, dat was ook nog 6 km zuidelijk van de kathedraal.
   

Ik heb hier weer een fijne slaapkamer gekregen. En toen ik aankwam was net de mis begonnen waar ik gelijk maar naar toe ben gegaan. Zometeen is het avondgebed en dan is het weer bedtijd.

Mijn echte pelgrimage zit er weer op voor dit jaar. Volgend jaar weer een nieuw stuk vanaf Reims. Maar nu nog 2 nachten klooster.
Tot morgen!