Deze titel beschrijft goed hoe het nu voor mij voelt. En mijn pelgrimstocht naar herstel en zelfstandigheid is een lange weg. Maar tot nu toe gaat het herstel voorspoedig (en langzaam).
2 weken geleden ben ik geopereerd. De eerste dagen ziekenhuis waren heel zwaar en ik was zeer afhankelijk in alles. Ik werd gewassen, had een katheterzak omdat ik niet uit bed kom komen om naar de wc te gaan, ik was enorm duizelig en was afhankelijk voor alles. Nu kan ik al weer kleine stukjes los lopen op mijn kamer (op de gang met rollator) en kort rolstoel rijden. Ik kan/mag nu 6 keer per dag 5 tot 7 minuten zitten. Dit hopen we komende weken op te kunnen bouwen naar 6 keer een kwartier zitten. Pas na een week of 6 mag ik langer dan een kwartier zitten. Best een beperking voor een rolstoel rijder.
Ik ben nu een week in dit revalidatie centrum. Het adres is: Revalidatie St. Antonius Woerden/ Careyn, Kamer 21, Polanerbaan 2, 3447 GN Woerden. Ik heb een eigen kamer en heb uitzicht op een grote vlier die geweldig bloeit en een plat dak. Elke avond zijn daar veel eksters te vinden.
Eigenlijk is alles ingericht op ouderen met oa. nieuwe heupen en knieën. Ikzelf ben nogal een uitzondering qua leeftijd, vrijwel iedereen is minimaal dubbel zo oud en ik heb zelfs een geriatrisch arts (en dat terwijl ik nog geen 40 ben!). Maar op zich vind ik dit wel prima. De zorg en therapie is gelukkig goed.
Helaas lukt het nog niet om gezellig mee te eten in de eetzaal omdat ik nog maar kort kan zitten maar 1 buurvrouw komt zo nu en dan even langs voor een praatje en/of een spelletje. Haar kende ik al uit het ziekenhuis, ze is de dag na mij geopereerd en lag bij mij op zaal. Dus dat is gezellig.
Na maanden stilstand deed mijn rolstoel het niet meer, 1 accu was volledig dood en wilde niet meer opladen. Gelukkig kon er hier afgelopen week een monteur van medipoint komen en die heeft mijn rolstoel voorzien van nieuwe accu’s (Ries, heel erg bedankt!) Mijn rolstoel is nu klaar voor een nieuwe pelgrimage, nu ik nog. Maar daarvoor oefen ik nu flink met de fysiotherapeuten ergotherapeut
Er is helaas buiten alle therapie (altijd alleen in de ochtend) niet heel veel te doen hier en ik verveelde me eerst enorm maar ik heb mijn draai daar nu wel in gevonden. Familie heeft gezorgd dat ik knutsel spulletjes heb en mijn ukulele, dus ik heb nu genoeg om handen.
Ook word ik erg blij van al die lieve kaartjes, ballonnen (ik ben dol op ballonnen, kijk maar eens op dit deel van mijn website als je dit nog niet wist), e-mailtjes en andere berichtjes die ik ontving. Ook heb ik gelukkig vrij regelmatig bezoek. Helaas lukt het me nu nog niet om alles persoonlijk te beantwoorden. Daarom bedank ik even iedereen via dit blog. Het doet me echt goed en helpt me door deze tijd heen.
2 dagen geleden vertelde ik de verpleegster dat ik het zo mis om buiten te zijn. En vandaag heeft ze iets leuks voor mij geregeld. ze heeft namelijk een bed hier in de binnentuin van het ziekenhuis gezet! Ik lig dit blog dan ook heerlijk in de tuin op mijn ziekenhuisbed te schrijven. Zo fijn dat ik nu een paar uur buiten heb mogen genieten van de buitenlucht, het koele windje, de meeuwen en andere vogels (heel vogels grote vanuit Schiphol!) in de lucht, de kleine schapenwolkjes in de stralend blauwe lucht, zonnetje dat schijnt op het groen van de plantjes in de tuin.
Ik heb net gehoord dat als alles goed blijft gaan ik waarschijnlijk 28 juni word ontslagen. Aan de ene kant zie ik daarnaar uit want mijn huis heb ik al sinds eind maart niet meer gezien. Maar aan de andere kant vind ik het ook best spannend omdat ik dan nog lang niet de oude ben en nog veel dingen niet kan zoals voorheen. Er moet ook extra hulp worden georganiseerd en dat is best lastig omdat organisaties graag naar elkaar wijzen. Maar als ik nu kijk hoeveel ik nu kan vergeleken 2 weken geleden zal ik over 2 weken vast ook weer veel meer kunnen dan nu dus het komt vast wel goed.
Ik ben al een eind op weg maar er is ook nog een lange weg te gaan.
Als ik weer thuis ben zal ik laten weten hoe het gaat.
Groetjes,
Rolstoelpelgrim
Mooi dat je bij dit goede weer even in de binnentuin mocht staan !
Goed je je redelijk hersteld , en je gouw naar huis mag aan !
Dat is heerlijk zeg even met bed en al naar buiten! Dat zou al super snel zijn als je over 2 weken naar huis mag. Ik hoop het voor je in je eigen omgeving gedij je toch het snelst. Het zijn kleine stapjes maar die gaan wel heel snel vooruit! Fijn dat je rolstoel weer in orde is. Dikke knuffel!
Laat de moed niet zakken, ook al duurt de revalidatie lang en misschien te lang naar uw zin. Maar beter lang en goed dan korter en minder goed. Zoals het spreekwoord zegt: “Hemel en aarde zijn ook niet op 1 dag gemaakt” of zoals men het in het Italiaans zegt: ” Ma Roma non fu fata en un giorno” en bij ons in België heeft men het dan “Brussel en Parijs zijn ook niet op 1 dag gemaakt”.
Ik wens u alle goeds toe, neem het zoals de tijd komt en verheug u op de vorderingen die u kunt maken.
Groeten uit de Vlaamse Ardennen, Marc
Hoi Laura,
Soms lijkt het hele leven wel op een pelgrimage. Nu eens met zonneschijn, goede wegen en fijne ontmoetingen, dan eens in eenzaamheid ploeterend de weg zoekend via modderige wegen met regen en kou…
God Speed Laura !
Met opgewekte groet van Ernst
Goooeeeede Middag Laura, super om te horen dat ’t de goede kant opgaat,
en belangrijk “niet” overhaasten… En als jij zelf beoordeeld dat je de 28ste nog niet klaar bent om ontslagen te worden, mag/moet je daar tegenin gaan hé, want je hebt er totaal niks aan als dat er tegen jou gevoel/ wil doorgedrukt zou worden.! (ik spreek uit ervaringen uit het verleden 😉 en de zorgverzekering heeft mij daarin prima ondersteund.
Laura Kop d’r Veur en Goaan, kump good! dikke knuffel en tot “ooit” xxx
Carpe Diem
Heel veel sterkte en succes met revalideren. Gods zegen over deze bijzondere pelgrimage.