Pelgrimstocht dag 20, aankomst Rocamadour.

Rond 6.30 ging mijn wekker. Ik had goed geslapen. Ik wilde graag voor het ontbijt zijn ingepakt en ging daar gelijk mee aan de slag. Het was best makkelijk inpakken met zo weinig spullen, de tent en toebehoren waren nu niet gebruikt omdat ik in de herberg sliep. De was die ik gisteren op de waslijn had gehangen was droog en  haalde ik op. Alleen mijn slaapzak, kleding en wat ander klein spul in de tas en toen was het klaar. Iets na 7.00 stond het ontbijt klaar.  Lekker gegeten van het Franse ontbijt, brood, jam en een grote kom thee.

Daarna zijn we allemaal vertrokken, we wilden allemaal naar de mis in de kerk in Rocamadour.  Die begon om 11.00. Het was ongeveer 10 kilometer en ik had bijna 3 uur de tijd dus dat was goed te doen.  Ik rolde, om weer op de weg te komen, eerst een stuk steil de berg op maar al snel werd het bijna vlak en later zelfs bergaf.
Het rolde daardoor lekker door. Ondanks dat de weg er op de kaart best groot uitzag viel dat mee, en doordat het zondag is was het ook niet druk met vrachtwagens. Dus het reed fijn.

Rocamadour

Vlakbij Rocamadour aangekomen was er een geweldig punt. Vandaar had ik uitzicht op de rots waar Rocamadour is gebouwd. Na te hebben genoten van het uitzicht en het op de foto te hebben gezet rolde ik door, de steile helling af! Het uitzicht was geweldig!
Aangekomen bij de oude stad ging ik de poort door en rolde ik kort door de winkelstraat tot ik bij de lift aan kwam, een bijzondere lift in de rots.

Boven aangekomen rolde ik naar de kerk. Het was 10.30 dus ik was ruim op tijd.
De mensen die op het plein voor de kerk mensen welkom heetten kwamen snel naar mij toe. Ik wist al dat ik niet met mijn (grote) rolstoel in de kerk kon komen maar zij zorgden dat ik mijn rolstoel veilig kon parkeren en hielpen mij om boven te komen. Ik las online zelfs ergens dat ze wel eens mensen naar boven dragen.

In de kerk aangekomen begon al snel de mis.
Aan het eind van de mis werden de pelgrims die te voet waren gekomen naar voren gevraagd, ik ging ook terwijl ik niet te voet ga maar rol. De priester vroeg nog aan diverse mensen of ze te voet waren gekomen en waar vandaan, ook aan mij. Maar het antwoord dat ik eigenlijk niet te voet was maar per rolstoel had hij niet verwacht. Het werd gelukkig wel goedgekeurd!
Daarna werd er om een zegen gebeden en de pelgrims kregen een afbeelding van de zwarte Madonna van Rocamadour en een hangertje in de vorm van de middeleeuwse pelgrims insigne.

Omdat alle pelgrims naar voren werden gevraagd zag ik ook diverse pelgrims die ik afgelopen weken onderweg had ontmoet. Leuk om elkaar te zien.
Na de viering sprak ik veel pelgrims en anderen die in de Viering hadden gehoord dat ik met de rolstoel was gekomen.

Daarna ging ik weer naar het binnenplein waar ik ook mijn rolstoel ophaalde. Ik keek nog even rond, bekeek een maquette van Rocamadour, had veel gesprekjes en maakte foto’s (en er werden foto’s van mij gemaakt! Langzamerhand went het wel dat mensen een foto van mij willen maken of met me op de foto willen, ik lijk soms wel een beroemdheid).

Omhoog

Toen was het tijd om de lift naar beneden te pakken. Daar nog even door de straat gerold, met nog meer mensen gesproken en wat winkels bekeken (maar ik ben een echte Nederlander, “kijken, kijken, niet kopen!”).

Na de winkelstraat was het tijd om naar de camping te gaan. Daar waar ik vanochtend omlaag rolde durfde ik niet omhoog, het was een smalle en drukke weg. Toen ik vanochtend naar beneden ging had ik ook flinke snelheid. Er zit een korte tunnel in de weg en daar is het zo smal dat ik niet gepasseerd kan worden, omlaag met relatief hoge snelheid (10km per uur) gaat dat wel maar klimmende is mijn snelheid daar misschien minder dan 1km per uur, dat kan ik die auto’s niet aandoen. Ik zou dan enorme file veroorzaken. Dus ik nam de enige andere optie, korter (800m) maar nog steiler (stijging van ongeveer 100m).

Wat een enorme klim, en dat in de volle zon. Allemaal achteruit, ik heb niet bijgehouden hoe lang ik er over heb gedaan maar het was heel lang. Centimeter voor Centimeter, loodzwaar, handen boven aan de klim vol blaren, maar ik heb het uiteindelijk gehaald! Mede dankzij mensen die ik tijdens de klim sprak, mensen die me aanmoedigen en mij vroegen naar mijn reis. Vooral met een Nederlands stel heb ik lang gesproken terwijl ik vooruit (of eigenlijk achteruit) probeerde te komen. Binnenkort volgen ook foto’s van deze klim want die heeft de man gemaakt en die ontvang ik later per email!

Zoals jullie wel hebben gemerkt leef ik onderweg heel sober, maar ik vond dat ik met mijn zere handen en knalrode kop van de hitte wel iets had verdient dus trakteerde ik mij boven op de berg op een heerlijk koud citroen waterijsje dat ik in de schaduw op at! Heerlijk die kou!

Na het ijs rolde ik de laatste 3 kilometer naar de camping.
Het was een mooie dag.Nu volledig uitgeput, maar ik heb deze mooie reis weer volbracht!

Nu ga ik eerst slapen en morgen beginnen aan mijn terugreis.

Groetjes,
Rolstoelpelgrim