29,40km
Eerst nog even wat dingen over gisteren voordat ik met vandaag door ga.
Ik was helemaal vergeten te vertellen dat ik in Chablis ook de kerk nog heb bezocht. Een grote en mooie kerk. Hier hadden ze helaas geen stempel. Gelukkig heb ik er wel een gekregen in Chablis bij de touristen info.
Gisteravond heb ik op de camping nog gezellig met een paar Nederlanders/Friezen bij hun caravan gekletst onder genot van een warm kopje thee en een stukje chocola. Van de man kreeg ik eennstuk transparant plastic zodat ik dat over mijn rolstoel kan hangen als die zoals afgelopen nacht buiten staat. Ik had namelijk stroom voor de deur van mijn tentje en heb de stoel daar opgeladen met dat plastic er overheen.
Nu eindelijk over vandaag.
In de ochtend had ik besloten eerst een beetje uit te slapen. Kwart over 8 ging mijn wekker pas, en dat was nodig want ik werd ook echt pas van de wekker wakker. Zelfs de druivenplukkers die vlak achter mij stonden heb ik niet weg horen gaan. Ik heb best goed geslapen. Alleen rond een uur of 4 even wakker geweest omdat ik het koud had. Toen mijn mummyslaapzak goed dicht gedaan (de rits was een beetje open) en aan het touwtje getrokken zodat alleen mijn neus nog naar buiten stak, toen werd ik al snel warm en sliep gelukkig weer verder.
Toen ik rond 8.30 eindelijk mijn bed uit (want het was zo koud buiten mijn slaapzak) was ben ik gaan inpakken en alles op mijn rolstoel gaan binden. Na alles te hebben ingepakt en opgeladen wilde ik de camping af rijden maar nog voor ik zover was werd ik door een andere kampeerder aagesproken. Een fietser die op reis is en door de hele wereld fiets, toen ik vroeg waar hij vandaan kwam zei hij: the Country with the crazy president (het land met de gekke president). Ik wist gelijk welk land dat moest zijn.
Deze man maakte een wereldreis op de fiets om oa om te leren gaan met het feit dat hij sinds enige tijd een oog mist en dus geen diepte meer ziet, en als kunstenaar is dat natuurlijk enorm lastig. We hebben een tijdje over onze beide uitdagingen gesproken en daarna ging ik weer verder. Een moment later werd ik nog door de Nederlanders/Friezen aangesproken en hebben we nog even gepraat en ik kreeg nog een banaan voor op reis. zo kwam het dat het al half 11 was voor ik goed en wel was vertrokken.
De eerste tijd reed ik door de wijnvelden. Hier was de oogst goed begonnen. Er werd voornamelijk machinaal geoogst maar een paar keer zag ik dat er ook nog door mensen werd geplukt.
Ik kwam naast de wijngaarden ook andere bedrijven tegen die met wijn te maken hebben. Oa bedrijven met allemaal stapels kratten met wijnflessen en winkels waar wijn word verkocht.
In het dorpje Saint-Cyr-les-Colons ontmoete ik een fietser, deze vrouw was vorig jaar in haar vakantie naar Spanje ook in Santiago geweest. Ze ging nu een rondje rijden en zei dat ze me misschien later op de dag weer zou treffen omdat ze haar rondje op het laatst precies tegen mijn route in zou lopen. Dus we zeiden maar tot straks tegen elkaar.
Net nadat ik haar had ontmoet begonnen mij wielen te piepen. Ik heb toen een mooi plekje gezocht en ben buiten het dorp mijn accus gaan verwisselen en heb gelijk even een korte pauze gehouden en hebbde banaan gegeten die ik vanochtend had gekregen.
Onderweg stopte ik verder nog regelmatig bij kerken (die meestal gesloten waren) en ik zag veel overkappinkjes met daar onder een soort bron/vijver/etc.
Na de wijngaarden kreeg ik wat afwisseling, maar het meeste was al geoogst. Ook heb ik nog een stukje door bos gereden.
In de berm vlogen steeds vlinders, die helaas sneller vlogen dan mijn camera ze kon vastleggen. Ook sprong er nog een keer een hert uit de bosjes die mij zag en gelijk de bosjes weer in sprong. Ook die kon ik helaas niet vastleggen. Maar wel leuk om het hert te hebben gezien!
In Cravant aangekomen ontmoette ik inderdaad die fietser weer. Leuk om haar nog even te hebben gezien. Ik heb haar een kaartje gegeven met mijn website dus misschien leest ze dit wel.
In Cravant ben ik nog even langs de kerk gereden. Deze was open en er liepen nog een paar mensen.
Daarna was het tijd om naar de camping te gaan in Accolay. Acolay is een pottenbakkersdorp en overal staan hier enorm grote potten. Leuk gezicht.
Op de camping aangekomen bleek het erg rustig. Er zater een stuk of 5 mensen op het terras en er staan 3 caravans. Ik ging er van uit dat die mensen op het terras bij de caravans hoorde maar dat bleek niet zo te zijn. Ik ben namelijk alleen op de camping. Ik heb wel het telefoonnummer van de beheerster voor in geval van nood.
Mijn rolstoel staat onder het afdakje van het washok te laden en daar heb ik net ook mijn powerbanks opgeladen. Dus morgen is alles weer helemaal klaar voor vertrek.
Nu ga ik maar slapen. Er is hier verder niet zo erg veel te beleven op een camping voor mijzelf.
Morgen rol ik trouwens niet de hele dag alleen, een journalist komt langs voor een interview. Later zal ik hierover wel meer schrijven.
Groetjes,
Rolstoelpelgrim
Ps. En als je het nog niet hebt gedaan, op de homepage kan je je inschrijven voor de nieuwsbrief. Dan krijg je direct te horen als er iets nieuws is geplaatst.