Vanochtend vroeg opgestaan, ik wilde alles ingepakt en op mijn rolstoel geladen hebben voor dat het ochtend gebed van Taizé zou beginnen.Slaapzak, luchtbed, kleding , medicatie en andere spullen weer in mijn rugzak. Nog wat veranderen aan mijn balans door 1 accu van mijn ondertas (onder mijn zitting) te verplaatsen naar de voortas. En zo maakte ik nog een paar kleine veranderingen van bepakking. Toen alles weer was geladen ben ik naar mijn auto gegaan waar ik alles heb achter gelaten dat ik onderweg niet nodig heb (bv hoeslaken die in Taizé nodig is, maar niet voor onderweg). De bellen begonnen al te luiden en het was tijd om alles op te pakken en de deur van de auto op slot te doen. Daarna naar de kerk voor het gebed. Naast de bekende liederen werden ook weer een paar nieuwe gezongen, altijd lastig om een vreemde taal voor het eerst mee te zingen (In Taize worden liederen gezongen in heel veel talen), maar het is ook wel erg leuk als het lukt (zeker de oosteuropese talen vind ik vaak lastig, te veel klinkers achter elkaar en heel veel s, z, sz, zs, czh, klanken). Maar na zo’n 9 jaar Taizé bezoeken spreek (zing) ik heel veel talen!
Na het ochtendgebed was het tijd voor mijn favoriete maaltijd in Taizé. Het ontbijt met zoete Taizé thee, brood en chocoladereepjes!
Bij het ontbijt sprak ik nog een aantal mensen. 1 vlaamse vrouw die ik in mijn eerste 2 jaar Taizé had leren kennen, leuk om even bij te praten, al was het kort. Een vlaamse man die ik gisteren ook tijdens de maaltijd had gesproken, Hij wees mij op 1 van zijn groepsgenoten, een vrouw die ik gisteren ook gesproken had.
Zij werkte als clown. aangezien ik goochel en vroeger ook clown speelde leverde dat ook nog een erg leuk gesprek op.
Maar na al die gesprekken was het tijd om te vertrekken.en zo verliet ik Taizé, de klokkentoren achter me latend.
Vandaag rolde ik dezelfde route als ik vorig jaar ook had gedaan, ik ging nu alleen de andere kant op. ik reed over een mooi aangelegd fietspad, een zogenaamde Voies Vertes, groene weg.
Dit zijn fietspaden die aangelegd zijn en worden op plekken waar vroeger spoorlijnen liepen. soms staan er zelfs nog stationnetjes met perrons. heel grappig om zo’n perron te zien naast het fietspad.
De weg zelf was verder vrij saai en recht maar de beestjes in de mooi begroeide bermen met veel bloemen waren een mooi foto object.
Onderweg kwam ik ook nog een bord tegen waar wat bij was geschreven, normaal hou ik niet zo van dat geklieder op verkeersborden, maar deze vond ik wel leuk! een pelgrims groet.
Nu ben ik op de camping in Cluny. Het was maar een klein stuk van zo’n 11 km en ik had eigenlijk plannen om nog naar een volgende camping te gaan. maar het was tijd om te gaan liggen. en dat doe ik nu dan ook. Nog altijd hoor ik treinen want de trein loopt langs de camping
Morgen ga ik weer verder.
Schrijf je in voor de nieuwsbrief mocht je dit nog niet hebben gedaan, dan krijg je direct bericht als ik een nieuw blog plaats.
Groetjes,
Rolstoelpelgrim
Mmm heerlijk ontbijt met chocolade reepjes! Leuk als je weer oude bekende tegen komt en met nieuwe als blijkt dat je daar een overeenkomst mee heb. Hoop dat je goed uitgerust ben voor vandaag! Fijne rit!
Heel leuk om te lezen. Grappig dat je daar ook een clown tegen kwam ;).
Fijne reis!!
Blijkbaar trek ik ze aan
Mooi dat je zo veelzijdig bent en de dingen neemt zoals ze komen. Dus vandaag niet zo ver en overblijven in Cluny, een gedenkwaardige plaats. Goede wandeling morgen.
Hotel Dieu, mooi hé eind jaren zestig kwam ik daar eens terecht, mijn ouders moesten in Ecuelles lossen en ik “ontsnapte” aan het roestbikken door met de fiets op pad te gaan…., en kwam ik in Beaune uit, een vriendelijke “boodschappen-“Pater” bracht me met zijn camionetje terug naar boord, maar had me eerst een rondleiding in en om het gebouw gegeven 😉 Geniet ervan en Buen Camino 😉
Wat een leuk verhaal! Je komt van een schippersfamie begrijp ik? Dan heb je onderweg vast ook veel kunnen zien.
Ja daar hebben ik altijd heel erg van genoten, mijn ouders voeren ruwweg van Stein / Born of regio Luik naar Reims – Nancy – Strasbourg – Mulhouse af en toe naar Marseille of Sette (toen de Rhone nog geen sluizen had, de sluis van Pierre-Bènite (Lion) was de toegang tot de Rhone en daar werd een paar uur water afgelaten en moest je met die golf mee totdat ie bijna voorbij was vastmaken en wachten tot de volgende dag een nieuwe golf en zo tot Port St Louis du Rhone, ikzelf kocht m’n eerste schip met 17 jaar van een kennis van m’n ouders, met hulp van m’n nichtje $ 😉 en voer daar met m’n zusje van 14 op, wij voeren heel Frankrijn, België en Nederland, later heb ik dat schip weer verkocht en een tijdje op een Coastertje gevaren Nederland – Denemarken en Zweden en daarna bij een baggerfirma op de Gironde als algemeen aflos kapitein en toen dat werk klaar was bij een Franse firma in Bordeaux schipper op een zandzuiger, vandaar naar Saoedi-Arabië, Jemen Koeweit en Iran waar we (mijn echtgenote en ik) op een gegeven moment zijn moeten vluchten omdat de Ayatollah aanhangers overal begonnen te schieten, eenmaal terug in Nederland hebben we weer een schip gekocht en was onze route ruwweg Bremerhaven – Marseille visa versa totdat onze kinderen naar school moesten en zijn we weer aan de wal gaan wonen 😉
dan heb je heel wat gezien en rond gevaren. mooi je verhaal te lezen.