Meestal schrijf ik mijn berichtjes vanaf mijn tent of een bed op de plek waar ik slaap. Vandaag moet ik bekennen weet ik nog niet eens waar ik zal slapen, al heb ik gelukkig inmiddels wel een paar mogelijke (iets wat ongebruikelijke) opties.
daarover later meer.
Gisteravond heb ik bij een geweldige familie mogen slapen die mij zomaar onverwachts op bezoek kregen. al vingen ze wel eens vaker pelgrims op die bijvoorbeeld bij het klooster aanklopten of die op andere manieren bij hun binnen kwamen. e hadden oa 2 honden en een kat, dus dat vond ik ook weer erg leuk!
Ik vind het mooi te merken hoeveel mensen hun huis voor mij open stellen, en dat zal ik vermoedelijk komende nachten ook nog veel nodig hebben.
gisteren had ik al gezien dat het halen van de volgende camping (of andere betaalbare slaapplek) op 30 kilometer niet haalbaar is, in Nederland rol ik gerust 30 kilometer maar die 30 kilometer is gemiddeld met een helling van 5%, en dan vind mijn set batterijen het na zo’n 8 kilometer mooi geweest en stoppen ze. nu heb ik nog een extra set maar dan is het bereik dus nog niet zo groot.
Vanochtend ging ik samen met de vrouw waar ik logeerde nog even naar de mis in het klooster waar ik gisteren aanklopte. leuk om het nog even van binnen te zien en de zusters te ontmoeten en ik kreeg een stempel in mijn pelgrimspaspoort. ze hebben ook een erg leuk winkeltje met christelijke boeken, beeldjes van heiligen en kruisjes maar het leukste vind ik dat ze enorm veel dingen hebben die door hun eigen en andere kloosters zijn gemaakt. iconen, kaarsen, zeep, alcoholische drank, jam, honing, snoepjes en allerlei andere (al dan niet eetbare) kunstwerken. helaas kan ik nu niks kopen en meenemen want daarvoor ontbreekt me de ruimte in de bagage. Het was trouwens een Clarissenklooster net als waar ik in Reims (Cormontruil) heb geslapen, daar heb ik toen een kruisje gekocht en die hangt nog altijd aan mijn tas.
Uiteindelijk afscheid genomen van mijn gastgezin en ben ik vertrokken.
Ik rolde berg op met de navigatie richting de volgende camping en zo veel mogelijk de weg volgend van de officiële pegrimsroute.
het uitzicht was geweldig, enorm mooie bergen in de verte aan weerszijden van de weg. halverwege de ochtend hingen er wel lage wolken waardoor sommige bergen verdwenen.
Het weer is vandaag sowieso een beetje fris.
Al die bergen zijn wel heel steil om te beklimmen maar over een tijdje zijn er volgens mij een stuk minder bergen want die graven ze hier weg.
Andere dagen kwam ik veel koeien tegen maar vandaag ook veel paarden en een muildier( of mogelijk muilezel).
na 8 kilometer was inderdaad mijn eerste set batterijen op.
ik had mijzelf voorgenomen om te stoppen in het dorpje nadat mijn 1e set op zou zijn omdat ik anders mogelijk ergens strand waar geen mens woont. met mijn 2e set accu’s haalde ik gelukkig het dorpje Margerie Chantagret, een dorpje van zo’n 500 inwoners, een kerk en een paar kleine winkeltjes (die helaas dicht zijn op maandag). die kerk is het belangrijkste want daar is altijd stroom te vinden.
mijn lege rolstoel accu’s staan dan nu ook te laden in de kerk.
waar ik vannacht ga slapen weet ik nog niet. mogelijk ontmoet ik nog iemand die de kerk bezoekt of de kerk vanavond af komt sluiten die mij uitnodigd, misschien mag ik wel in de kerk slapen of anders zet ik mijn tentje bij de kerk op het veldje waar ook een openbaar toilet is. ik heb de rolstoel dan in de kerk kunnen laden, naar de wc kan ik en er is water, dus dat is alles wat ik nodig heb.
voorlopig duurt het nog een paar uur (zo’n 6 uur voor een volledig lege accu) om te laden. ik ben hier ongeveer vanaf 13.00 uur en op het moment dat ik blog schrijf is het ongeveer 15.00 dus ik heb nog even te wachten.
Voorlopig vermaak ik me wel met het schrijven van dit blog, ik heb digitale boeken bij me en ik kan Frans leren of zingen in de kerk (dat klinkt zo lekker).
Morgen zal ik laten weten waar ik uiteindelijk heb geslapen.
Groetjes,
Rolstoelpelgrim.
Ik hoop dat er iemand langs komt waar jij kan slapen vannacht en anders in of bij Deckers fijn dat er water en een toilet is daar, je moet wel een tijd wachten voordat de accu’s weer vol zijn maar er komt bijna altijd iemand op jou pad als reddende engel. Ik wens jou veel sterkte toe blijf er rustig onder dan komt het best goed. Groetjes
Fijn dat je in elk geval de accu’s kan opladen.
Een grasveldje, toilet en water, dat is wel het minimum dat je nodig hebt voor de nacht.
Ik doe een schietgebedje dat je iemand ontmoet die gastvrij is.
Water, brood en een dak boven je hoofd.
De eerste levens behoefte.!
Je rolstoel laden onder de beschermende bewaking van Santiago. Dat moet goed komen!!
Mooi dat je zo in vertrouwen kunt pelgrimeren. Gods zegen!
Wat heerlijk dat die mogelijkheid bestaat dat je daar de accu’s kan opladen en jij kan even heerlijk ontspannen bij je blog of boek. Spannend hoor dat je niet weet waar je gaat slapen. Misschien toch op het grasveldje of zal er weer iemand komen die je een lekker bedje aan bied? Ik ben benieuwd!
Wel spannend zo! Niet weten waar je slapen kunt, maar jou kennende en vertrouwend op onze Hemelse Vader komt het goed!
Ik wens je vast een gezegende nacht
Komt vast wel goed 😉
Ik ging als er “niets” was ook altijd bij de Merie te rade of als er een Politie bureautje was, vragen en zo werd ik uitgenodigd bij diverse Burgemeesters en Politie mensen, wellicht ook leuk om te proberen 😉 Succes en geniet ervan xxx